บทที่ 210

หลินเซียงอึ้งไปเล็กน้อย แล้วบอกว่า “แต่ฉันไม่เคยเข้าร่วมงานเลี้ยงระดับนั้นมาก่อน กลัวจะไปทำอะไรเปิ่นเป๋อเข้า”

ฉินโหย่วหาน “ไม่เป็นไร แค่แต่งตังสวย ๆ ก็พอ”

หลินเซียงพยักหน้า “งั้นก็ได้ค่ะ ถ้าเกิดมีอะไรผิดพลาดขึ้นมา คุณอย่ามาตำหนิฉันก็แล้วกัน”

ฉินโหย่วหานหัวเราะเบา ๆ “ไม่มีทางแน่นอน”

หลินเซียงหันกลับมาเก็บของต่อ

ของของเธอน้อยมาก กระเป๋าเดินทางใบเดียวก็ใส่ได้หมดแล้ว พอเก็บเสร็จ เธอก็รู้สึกโหวงแปลก ๆ

อยู่มาตั้งนาน ของส่วนตัวมีแค่นี้เองเหรอ?

เพราะแบบนี้ไง ตั้งแต่แรกเธอจึงไม่เคยคิดว่าที่นี่เป็นที่ของเธอ

แววตาฉายแววขมขื่นเล็กน้อย หลินเซียงลากกระเป๋าเดินทางแล้วเดินออกจากห้องไป

ก่อนไปไม่ลืมแจ้งรหัสผ่านให้ฉินโหย่วหาน

ฉินโหย่วหานพยักหน้าเล็กน้อย รับกระเป๋าเดินทางจากมือเธอ แล้วพูดว่า “ไปกันเถอะ”

“ค่ะ”

พวกเขาออกจากเฟิงหลินหย่วนและกลับไปที่อะพาร์ตเมนต์เดิม

ไม่ได้กลับมานานทีเดียว ห้องจึงค่อนข้างรก

หลินเซียงกล่าวด้วยความเขินอายเล็กน้อยว่า “ฉันไม่ได้กลับมานาน ต้องทำความสะอาดก่อน พี่หาน รอแป๊บนะคะ”

ฉินโหย่วหานพยักหน้า มองไปที่ห้องสองห้องนอนเล็ก ๆ นัยน์ตาสีเหมือนสุนัขจิ้งจอกสวยงามของเขาเป็