ВойтиShare
บทที่ 131
Related chapter
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 132
ลู่สือเยี่ยนนั่งบนเก้าอี้ด้วยสีหน้าไว้ตัวและเย็นชา “กินก่อนเถอะ”หลินเซียงเดินไปคว้าตะเกียบจากมือแล้วตบลงบนโต๊ะ“ลู่สือเยี่ยน คุณเข้ามาได้ยังไง?”ลู่สือเยี่ยนเงยหน้ามองเธอด้วยท่าทีเฉยเมย เมื่อเห็นท่าทางโกรธของเธอก็รู้สึกมีความสุขอย่างอธิบายไม่ถูก“คุณคิดว่าหลังจากเปลี่ยนรหัสล็อกแล้วผมจะเข้ามาไม่ได้เหรอ? ผมสามารถเข้ามาได้ทุกเมื่อ ตราบใดที่ต้องการ”เขาจ้องมองเธอ เสียงของเขาทุ้มต่ำกังวานแต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง หลินเซียงรู้สึกว่าเขากำลังพูดถึงเรื่องอื่นเมื่อคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ เธอก็ยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีก!“หิวก็ไปหากินที่อื่น! ห้ามกิน นี่ของฉันทั้งหมด!”หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็คว้าชามและตะเกียบที่อยู่ตรงหน้าเขาออกมา จากนั้นจึงนั่งลงตรงตำแหน่งที่ห่างจากเขามากที่สุด และเริ่มก้มหน้าก้มตากินลู่สือเยี่ยนมองไปที่เธอแล้วหัวเราะเบา ๆ “หลินเซียง ทำไมทำตัวเป็นเด็กแบบนี้ล่ะ?”หลินเซียงไม่ได้ตอบอะไรเธอทำอะไรได้บ้าง?ใช้ไม้แข็งก็แล้ว ไม้อ่อนก็แล้ว ก็ยังทำอะไรเขาไม่ได้ตอนนี้เธอทำอะไรลู่สือเยี่ยนไม่ได้จริง ๆ!ลู่สือเยี่ยนไม่ได้โกรธ แค่มองเธอด้วยความขบขัน หลังจากที่เธอกินเสร็จ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 133
“นี่ ซ่งซ่ง เธอพอจะรู้จักช่างติดตั้งที่ล็อกประตูดิจิทัลเจ้าอื่นบ้างไหม?”ซ่งซ่งตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งเมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูด “เธอไม่ได้เพิ่งเปลี่ยนที่ล็อกไปเองเหรอ? ทำไมจะเปลี่ยนอีกแล้วล่ะ?”หลินเซียงตอบ “ในเมื่อมันยังป้องกันคนนอกเข้ามาไม่ได้ ฉันทำได้แค่เปลี่ยนวิธีล็อกต่อไปเรื่อย ๆ”ซ่งซ่ง “...”เธอเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ทำไมเราไม่เปลี่ยนบ้านซะเลยล่ะ?”ดวงตาของหลินเซียงเป็นประกาย “เธอพูดถูก ย้ายบ้านไปเลยดีกว่า”ซ่งซ่ง “ฉันพอจะแนะนำเธอให้รู้จักกับคนที่ชำนาญในเรื่องนี้ได้นะ ทำเลที่ตั้งของเฟิงหลินหย่วนดีจะตายไป ถ้าเธอขายในราคาที่ถูกลงมาหน่อย ต้องมีคนเต็มใจซื้อแน่”หลินเซียง “เอาล่ะ ฉันไปทำงานก่อน แล้วค่อยคุยกันหลังเลิกงานเย็นนี้”“โอเค”…เมื่อมาถึงบริษัทหลินเซียงใช้เวลาหนึ่งวันทำงานที่คั่งค้างทั้งหมด ติดต่อกับเฉิงต๋าเกี่ยวกับเรื่องที่เกี่ยวข้อง และออกไปยังไซต์งานก่อสร้างเพื่อตรวจสอบอีกไม่มีเวลาให้เกียจคร้านเลยกว่าจะกลับมาถึงบริษัท ทุกคนก็ทยอยกลับบ้านไปเกือบหมดแล้วเธอมานั่งที่โต๊ะทำงาน จิบน้ำแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อโทรหาซ่งซ่ง“ไง เซียงเซียง งานเสร็จแล้วเหร
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 134
ลู่สือเยี่ยนเหลือบมองซ่งซ่งด้วยสายตาเย็นชาซ่งซ่งรู้สึกหนาวสั่นขึ้นมา จนต้องเบือนหน้าหนีโดยไม่รู้ตัวจากนั้นสายตาที่เย็นชาของลู่สือเยี่ยนก็เลื่อนมองไปที่ใบหน้าของฉินโหย่วหานอีกครั้ง แต่เขาแค่เหลือบมองแวบเดียว แล้วมองไปที่หลินเซียง ก่อนจะถามว่า “ไม่เกินไปหน่อยเหรอที่พาผู้ชายแปลกหน้ากลับมาโดยไม่ได้รับอนุญาตจากผม”หลินเซียงหัวเราะด้วยความโกรธ “นี่มันบ้านฉัน ฉันจะพาเพื่อนกลับมา ทำไมต้องขออนุญาตจากคุณด้วย?”ลู่สือเยี่ยนสอดมือข้างหนึ่งไว้ในกระเป๋ากางเกง สีหน้าเคร่งขรึมจริงจัง “เราหย่ากันแล้วเหรอ?”หลินเซียงเม้มริมฝีปากลู่สือเยี่ยนพูดต่อ “ในเมื่อเรายังไม่ได้หย่ากัน คุณก็ยังเป็นภรรยาของผม และบ้านของคุณก็ถือเป็นสินสมรส พูดอีกนัยหนึ่ง อะไรที่เป็นของคุณ ก็ถือว่าเป็นของผมเหมือนกัน”หลินเซียงระงับอารมณ์และพูดอย่างเย็นชา “หยุดพูดอะไรน่าเกลียดสักทีได้ไหม?”ลู่สือเยี่ยนมองเธอด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน “ทำไม? คิดจะทะเลาะกับผมต่อหน้าคนนอกเหรอ? แน่ใจเหรอว่าพวกเขาควรรู้เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างสามีและภรรยา?”หลินเซียง “...”ไร้ยางอาย!คนอย่างเขายังจำได้อยู่เหรอว่าพวกเขาเป็นสามีภรรยากัน?ซ่งซ่ง
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 135
“ทำอะไรน่ะ? ปล่อยฉันลงนะ!” หลินเซียงตกใจ ผู้ชายคนนี้เป็นบ้าอะไรอีกแล้ว?ลู่สือเยี่ยนรีบเดินเข้าไปในห้องนอน แล้วโยนเธอลงบนเตียง ก่อนที่เธอจะลุกขึ้น เขาก็ทิ้งร่างกายหนัก ๆ ของเขาทับลงไปบนตัวเธอ สายตามองเธอด้วยแววตาที่ลึกซึ้ง“ลู่สือเยี่ยน ทำอะไร?”หลินเซียงโกรธจนหน้าอกกระเพื่อมแรง ดวงตาคู่สวยของเธอเต็มไปด้วยความโกรธลู่สือเยี่ยนมองเธออย่างเย็นชา “ผมบอกคุณแล้วใช่ไหมว่าอยู่ให้ห่างจากฉินโหย่วหาน? แล้ววันนี้คุณหมายความว่ายังไง จะพาเขามาที่บ้านงั้นเหรอ? ถ้าผมไม่มาเจอพวกคุณพอดี พวกคุณจะเข้ามาทำอะไรกันที่นี่?”หลินเซียงรู้สึกว่าไร้เหตุผลสิ้นดี!เธอพยายามดิ้นรนอย่างแรง “ลู่สือเยี่ยน อย่าบ้าให้มันมากได้ไหม? ฉันกับฉินโหย่วหานเป็นแค่เพื่อนกัน ฉันพาเพื่อนมาเยี่ยมบ้าน ผิดตรงไหน?”เธอไม่กล้าบอกว่าเธอกำลังจะขายบ้านเพราะถ้าเขารู้ความคิดของเธอ เขาอาจจะควักหัวใจเธอออกมาเดี๋ยวนี้เลยก็ได้!ผู้ชายคนนี้ถ้าเป็นบ้าขึ้นมา เขาจะทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น!ลู่สือเยี่ยนจ้องมองเธออย่างแน่วแน่ เพราะการดิ้นรนอย่างแรง ใบหน้าขาวของเธอจึงแดงเรื่อขึ้นมาเล็กน้อยเธอไม่ได้แต่งหน้า สีแดงนี้จึงเหมือนเพิ่มสีสันให้กับใบห
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 136
หลินเซียงมองเขาอย่างสงบ เลิกคิ้วขึ้น “ไม่ทำต่อแล้วเหรอ?”ลู่สือเยี่ยนหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา แล้วลุกขึ้นเดินออกไปหลินเซียงได้ยินเสียงประตูกระแทกดังสนั่น จึงผ่อนลมหายใจออกอย่างโล่งอกเธอรู้สึกกลัวมาก ถ้าเขาทำต่อขึ้นมาจริง ๆ เธอจะทำยังไง?ดูเหมือนว่าเธอจะทำอะไรไม่ได้เลย เหมือนกับเมื่อคืนที่เธอหมดเรี่ยวแรงจะต่อสู้เพียงแต่ เธอไม่อยากปล่อยให้มันเลยเถิดเขามีเซี่ยหว่านอยู่ในใจ และเธอไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเขามากเกินไปหวังว่าจะผ่านไปได้อย่างปลอดภัยภายในเดือนนี้ถึงตอนนั้น เธอต้องหย่าจากเขาอย่างเด็ดขาด!…วันรุ่งขึ้นหลินเซียงเลิกงาน พอออกไปก็มีคนมาขวางหน้าเธอ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “คุณผู้หญิงสาม ผมเป็นพ่อบ้านประจำคฤหาสน์ คุณนายสั่งให้ผมมารับคุณไปทานอาหารเย็นที่คฤหาสน์ครับ”อวิ๋นหลาน?หลินเซียงสงสัย “ทำไมจู่ ๆ คุณนายถึงเชิญฉันไปล่ะ?”ลู่สือเยี่ยนรู้เรื่องนี้หรือเปล่า?พ่อบ้านยิ้มแล้วพูดว่า “คุณชายสามไม่ได้กลับไปนานแล้ว คุณท่านและคุณนายคิดถึงพวกคุณมาก เลยอยากชวนพวกคุณกลับไป คุณชายสามยังไม่ว่าง เดี๋ยวพอเขาว่างแล้วก็จะตามกลับไป คุณไปกับผมก่อนเถอะ”หลินเซียงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “งั้
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 137
หลินเซียงจับข้อมือของคุณนายสวี่ทันที ดวงตาสีแอปริคอทแจ่มชัดของเธอส่องประกายเย็นเยียบ “ฉันบอกว่าไม่ได้ทำไงล่ะ!”คุณนายสวี่สะบัดมือแรง ๆ “เขาอายุแค่เจ็ดขวบ จะโกหกได้ยังไง? นอกจากสาวใช้อย่างเธอจะไร้มารยาทแล้ว ยังจิตใจทราม ทำร้ายเด็กตาดำ ๆ ได้ลงคอ!”เด็กน้อยร้องไห้สะอึกสะอื้นใครก็ตามที่เห็นฉากนี้คงคิดว่าหลินเซียงรังแกเด็กน้อยผู้คนรอบ ๆ มองดูหลินเซียงด้วยความดูถูกและเหยียดหยามหลินเซียงกลายเป็นเป้าหมายของการวิจารณ์ในที่สาธารณะทันที“เกิดอะไรขึ้น?”ในขณะนี้ อวิ๋นหลานปรากฏตัวขึ้นและมองทุกคนด้วยใบหน้าที่งุนงงคุณนายสวี่ชี้ไปที่หลินเซียง “เธอเป็นสาวใช้ของบ้านเธอหรือเปล่า? เมื่อกี้นี้ตอนที่ฉันเข้ามา ฉันสั่งให้เธอรับใช้ฉัน แต่เธอกลับเพิกเฉย และหันกลับมาตีหลานชายฉัน เห็นหลานชายฉันร้องไห้แล้วฉันอดไม่ได้จริง ๆ ทำไมถึงโหดร้ายอย่างนี้ กล้ารังแกแม้กระทั่งเด็ก!”เมื่อได้ยินแบบนี้ อวิ๋นหลานก็ทำหน้าเหมือนไม่คาดหวังว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นเธอขมวดคิ้วและมองดูเด็กน้อยด้วยความสงสาร “หยุดร้องไห้เถอะ ดูซิว่าในมือฉันมีอะไร ขนมไงจ๊ะ”เธอหยิบอมยิ้มออกมาแล้วมอบให้เด็กน้อยเด็กน้อยยื่นมือไปรับทันที “
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 138
ทันทีที่ลู่สือเยี่ยนก้าวเข้ามาในห้อง สายตาของเขาก็ตกลงไปบนร่างของหลินเซียง เมื่อเห็นว่าบอดี้การ์ดสองคนกำลังจะจับตัวเธอไว้ ใบหน้าของเขาก็เย็นชาลงทันที“ปล่อย”น้ำเสียงของเขาเย็นชา รอบตัวเขาเต็มไปด้วยบรรยากาศเย็นยะเยือกบอดี้การ์ดทั้งสองรีบปล่อยมือออกไปพร้อมกัน ก่อนมองไปที่คุณหญิงสวี่คุณหญิงสวี่เห็นเขาก็รีบพูดขึ้นทันที “สือเยี่ยน เธอมาพอดี นังเด็กคนนี้ไม่เพียงแต่ไม่สนใจคำพูดของฉัน ยังตบหลานชายของฉันอีก เรื่องนี้จะจัดการยังไง?”ลู่สือเยี่ยนไม่สนใจคำพูดของคุณหญิงสวี่ เดินตรงไปหาหลินเซียง ดวงตาสีเข้มยาวเรียวจ้องมองเธอ “เป็นอะไรหรือเปล่า?”หัวใจของหลินเซียงสั่นไหวเล็กน้อย เธอส่ายหัว “ไม่ได้เป็นอะไร แต่ฉันไม่ได้ตีเขา”“ผมรู้”ลู่สือเยี่ยนพูดอย่างรวดเร็วและมั่นใจในช่วงเวลานั้น หัวใจของหลินเซียงถึงค่อยสงบลงไม่ว่าก่อนหน้านี้ทั้งสองจะมีความขัดแย้งกันอย่างไร อย่างน้อยตอนนี้เขาก็อยู่ข้างเธอหลินเซียงก้มหน้าเล็กน้อย กดอารมณ์ที่กำลังปะทุขึ้นในดวงตาลงคุณหญิงสวี่เห็นฉากนี้ก็ขมวดคิ้วแน่นคนรอบข้างเห็นเช่นนั้นก็รู้สึกประหลาดใจมากผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่สาวใช้ของตระกูลลู่หรอกเหรอ?ทำไมลู่สือ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 139
ดวงตาเรียวเล็กสีดำสนิทของลู่สือเยี่ยนฉายแววเย็นชา เหลือบมองไปที่อวิ๋นหลานอวิ๋นหลานรู้สึกเหมือนไหล่ของตัวเองหนักอึ้ง แรงกดดันที่มองไม่เห็นล้อมรอบตัวเธอดวงตาของเธอสั่นไหวเล็กน้อย เธอยังไม่พูดอะไรต่อไปสีหน้าของคุณนายสวี่ดูไม่ดีนัก “เธอจะทำอะไร?”ลู่สือเยี่ยนคงไม่จะคิดให้เธอไปขอโทษหลินเซียงหรอกใช่ไหม?บ้าไปแล้ว!เธอมีสถานะอะไร แล้วหลินเซียงมีสถานะอะไร?หลินเซียงคู่ควรเหรอ?ลู่สือเยี่ยนมองคุณนายสวี่ด้วยสายตาเย็นชา จากนั้นก็มองไปที่เด็กชาย“มานี่หน่อย”คุณนายสวี่กอดเด็กชายไว้แน่น “ลู่สือเยี่ยน จะทำอะไร? จะลงมือกับเด็กหรือไง?”ลู่สือเยี่ยนมองเธอด้วยสายตาเย็นชา “คุณคิดว่าผมเป็นเหมือนคุณเหรอ?”“เธอ!”คุณนายสวี่หน้าแดงก่ำ!แต่เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้เป็นความผิดของฝ่ายเธอจริง ๆ เธอไม่สามารถแสดงท่าทีแข็งกร้าวเกินไปได้ได้แต่หวังว่าลู่สือเยี่ยนจะไม่บังคับให้เธอไปขอโทษหลินเซียง ไม่อย่างนั้นเรื่องนี้จะกลายเป็นความขัดแย้งระหว่างตระกูลลู่และตระกูลสวี่ถึงตอนนั้น เรื่องนี้จะแก้ไขไม่ได้แล้ว!เด็กชายตัวเล็กซุกอยู่ในอ้อมแขนของคุณนายสวี่ มองลู่สือเยี่ยนด้วยความหวาดกลัว ไม่กล้าเดินไปหา
Latest chapter
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 550
ซ่งซ่งนอนไม่หลับ พลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง ทั้งตื่นเต้นและกังวลใจ เมื่อคิดว่าตัวเองกำลังจะออกจากเมืองอวิ๋น ออกไปจากฟู่จิ่นซิ่ว คนที่น่ารังเกียจนั่น เธอก็รู้สึกตื่นเต้นแทบแย่แทบนับเวลาถอยหลัง“ปัง ปัง ปัง!”แต่ในขณะนั้นเอง เสียงเคาะประตูดังสนั่นก็ดังขึ้นซ่งซ่งตกใจ รีบลุกขึ้นมองออกไปข้างนอก เด็กผู้หญิงก็ตกใจตื่นเช่นกัน “ใครน่ะ?”ในใจของซ่งซ่งมีความรู้สึกไม่ดีแวบเข้ามา หรือว่าเขาจะตามทันแล้ว?เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?เธอลุกจากเตียงพูดว่า “ฉันไปดูเอง พวกเธออย่าออกมาล่ะ”เด็กผู้หญิงกังวลใจ “ซ่งซ่ง จะไม่เป็นไรใช่ไหม?”ซ่งซ่งพยักหน้า “ไม่ต้องห่วง ไม่มีอะไรหรอก”เธอสวมเสื้อผ้าออกจากบ้าน “ใคร?”เธอถามอย่างระมัดระวัง“ซ่งซ่ง ฉันเอง รีบออกมาเร็ว!”เสียงของหลินเซียงดังขึ้นที่หน้าประตูซ่งซ่งชะงัก รีบไปเปิดประตู “ที่รัก กลับมาทำไม?”เธอไม่ได้กลับบ้านไปแล้วเหรอ?พอคำนวณเวลาแล้ว ตอนนี้ควรจะถึงเฟิงหลินหย่วนแล้วสิหลินเซียงจับข้อมือเธอ สีหน้ากระวนกระวาย “ฉันเห็นรถของฟู่จิ่นซิ่ว เขาหาเธอเจอแล้ว ไปกันเร็ว!”เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งซ่งก็ตกตะลึง “หาฉันเจอแล้ว? หาฉันเจอได้ยังไง?”การเคลื่อนไหวขอ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 549
หลินเซียงใส่ขนมปังกรอบลงในถุง จัดเตรียมให้เรียบร้อย พลางพูดว่า “เวลาจำกัด ฉันเลยทำแค่อาหารที่เก็บรักษาง่ายและรสชาติใช้ได้ ให้เธอมีอะไรรองท้องระหว่างทาง”เมื่อได้ยินแบบนั้น ซ่งซ่งก็กะพริบตา แล้ววิ่งเข้ามากอดเธอ “ที่รัก ทำไมน่ารักแบบนี้นะ หรือพวกเราหนีไปด้วยกันเลยดีไหม!”หลินเซียงยิ้ม “พอแล้ว ไปล้างหน้าเร็ว ฉันจะไปส่งเธอที่ชานเมือง”รถบัสรอบแรกมาถึงพรุ่งนี้เช้า ซ่งซ่งต้องไปรอตั้งแต่คืนนี้แต่ซ่งซ่งส่ายหน้า “ไม่ต้อง ฉันติดต่อคนไว้แล้ว เธอพักผ่อนที่บ้านเถอะ ฉันไม่เป็นไร”หลินเซียงพูดว่า “ไม่ได้ ถ้าฉันไม่ไปส่งเธอด้วยตัวเอง ฉันไม่สบายใจ”ซ่งซ่งมองสีหน้าจริงจังของเธอ รู้ว่าเธอตัดสินใจแล้ว จึงกอดเธออีกครั้ง “ฮือ ฮือ ไม่อยากจากเธอเลย”หลินเซียงพาเธอไปที่ห้องน้ำ ดูแลเธอขณะล้างหน้าล้างตา ตรวจสอบสิ่งของที่จำเป็นอาหาร เครื่องดื่ม และของใช้ส่วนตัวง่าย ๆ ล้วนเป็นแบบใช้แล้วทิ้งอืม เกือบครบแล้วหลังจากจัดของเสร็จ ทั้งสองคนก็อยู่ด้วยกันอีกพักหนึ่ง ก่อนจะออกเดินทางตอนตีสองเมืองอวิ๋นในยามดึกเงียบสงบ ถนนแทบไม่มีรถสัญจร ผู้คนยิ่งไม่มีหลินเซียงขับรถไปทางชานเมือง ส่วนซ่งซ่งก็พูดถึงความหวังในอน
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 548
หลินเซียง “…”แม้ว่าครั้งที่แล้วจะสังเกตเห็นความผิดปกติของคนทั้งสอง แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่ซ่งซ่งพูดออกมาในตอนนี้ เธอก็พูดอะไรไม่ออกการที่เรื่องราวพัฒนามาถึงจุดนี้ จริง ๆ แล้วมีร่องรอยให้เห็นฟู่จิ่นซิ่วให้ความสนใจกับซ่งซ่งมากเกินไป และซ่งซ่งก็ไม่ได้ระวังตัวเพียงแต่…ตอนนี้เพิ่งจะคิดได้ จะสายเกินไปหรือเปล่า?หลินเซียงพูดความกังวลของตัวเองออกมาซ่งซ่งเข้ามาใกล้ และกระซิบว่า “ที่รัก ฉันวางแผนไว้แล้ว ฉันจะไม่นั่งเครื่องบินหรือรถไฟ แต่จะนั่งรถบัสไป เป็นรถบัสแบบที่วิ่งตามท้องถนนในชนบท ตราบใดที่ฉันออกจากเมืองอวิ๋นไปได้อย่างปลอดภัย ถึงเขาจะอยากหาฉันก็หาไม่เจอ”หลินเซียงขมวดคิ้ว “แต่แบบนั้นไม่ปลอดภัยนะ”ซ่งซ่ง “ตอนนี้ฉันยังต้องสนใจเรื่องความปลอดภัยอยู่อีกเหรอ? ถ้ายังอยู่ในเมืองอวิ๋น ฉันก็ไม่ปลอดภัยอยู่ดี ฉันเลยต้องคิดแล้วตัดสินใจไปแบบกะทันหัน เขาคงเดาไม่ได้ว่าฉันจะไปเมื่อไหร่”หลินเซียงยังคงรู้สึกไม่ดี เปลี่ยนมาถามว่า “แล้วงานของเธอล่ะ?”ซ่งซ่งพูดว่า “ฉันขอลาออกแล้ว และวันนี้ก็เริ่มส่งใบสมัครงาน สร้างภาพลวงตาว่าฉันแค่อยากเปลี่ยนงานเฉยๆ”เธอวางแผนทุกอย่างไว้แล้ว หลินเซียงไม่รู้จะพูดอะ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 547
บรรยากาศในลิฟต์ค่อนข้างแปลกประหลาดมีความเย็นชาปะปนกับความผ่อนคลาย บรรยากาศที่กดดันแผ่ซ่านไปทั่ว แต่เมื่อปะทะกับฉินโหย่วหานและหลินเซียง มันก็หายไปความรู้สึกแปลกประหลาดที่อธิบายไม่ได้ ทำให้รู้สึกอึดอัดลิฟต์เคลื่อนขึ้นไปอย่างราบรื่น ไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออก ลู่สือเยี่ยนก้าวออกไปด้วยสีหน้าเย็นชาเป็นอย่างมากฉินโหย่วหานมองตามแผ่นหลังของเขา เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ เขาไม่ทำอะไรเลย นี่ไม่เหมือนนิสัยปกติของเขาหรือว่าเขาจะยอมปล่อยหลินเซียงแล้วจริง ๆ?ประตูลิฟต์ปิดลง สายตาของฉินโหย่วหานจับจ้องไปที่ใบหน้าของหลินเซียง แต่เห็นเธอมองประตูลิฟต์อย่างเหม่อลอยไม่ใช่สิ่งที่เธอมองน่าจะเป็นลู่สือเยี่ยนเพียงแต่ตอนนี้ประตูลิฟต์ปิดลง บดบังสายตาของเธอไว้ในดวงตาของฉินโหย่วหานมีความเย็นชาเพิ่มขึ้น เขาถามว่า “คิดอะไรอยู่?”ขนตาของหลินเซียงสั่นเล็กน้อย “ฉันแค่คิดว่า ในเรื่องนี้ เขากำลังรับบทบาทเป็นอะไร”ฉินโหย่วหานกล่าวว่า “ไม่ว่าเขาจะแสดงบทบาทไหน ก็ไม่เกี่ยวกับพวกเราแล้ว”หลินเซียงเหม่อลอยไปครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “คุณพูดถูก”เธอและลู่สือเยี่ยนหย่ากันแล้วดังนั้นจึงไม่มีความเกี่
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 546
ฉินโหย่วหานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “บอกเรื่องที่คุณรู้ทั้งหมดให้ผมฟังหน่อย”หลินเซียงพยักหน้า เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เขาฟังอย่างละเอียดครู่หนึ่ง ฉินโหย่วหานก็หัวเราะเบา ๆหลินเซียงมองเขา “เป็นอะไรไป?”ฉินโหย่วหานพูดว่า “หลินเซียง ผมขอเดาแบบบ้า ๆ เลยนะ”“พูดมาก่อนค่ะ” หลินเซียงมองเขาอย่างจริงจัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัยฉินโหย่วหานจอดรถข้างทาง เอามือวางบนพวงมาลัย บนใบหน้าหล่อเหลาและอ่อนโยนปรากฏรอยยิ้มขบขัน “คุณว่ามีความเป็นไปได้ไหม ที่มีคนปลอมตัวเป็นจ้าวข่ายไปทำเรื่องพวกนั้น แล้วโยนความผิดให้เขา?”เมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาของหลินเซียงก็เบิกกว้างขึ้นเรื่อย ๆ มือของเธอกำขนมปังกรอบแน่นความเป็นไปได้นี้ เธอไม่เคยคิดถึงมาก่อน!เมื่อคิดดูให้ดี ไม่ว่าจะเป็นวิดีโอหรือรูปถ่ายที่ลู่สือเยี่ยนให้เธอดู ‘จ้าวข่าย’ คนนั้นสวมหมวกและหน้ากากตลอดเวลา มองจากรูปร่างก็คิดว่าเป็นจ้าวข่ายได้ไม่ยากแต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ?ถ้าเป็นแค่คนที่มีรูปร่างคล้ายกับจ้าวข่ายมาก ๆ ล่ะ?เมื่อนึกถึงห้องใต้ดินที่มืดมิด จ้าวข่ายที่ล้มลุกคลุกคลานอยู่บนพื้น พยายามอธิบายด้วยความเจ็บปวดเขาพูดมาตลอดว่าเขาไม่ได้ขโมย เ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 545
“ตกใจมากใช่ไหม?” ซ่งจั่วมองสีหน้าตกตะลึงของเขาแล้วยิ้มขมขื่น“แหงล่ะ พวกเราทุกคนคิดว่าเซี่ยหว่านเป็นคนช่วยท่านประธานลู่จริง ๆ ถือว่าเธอเป็นผู้มีบุญคุณอย่างมาก แต่ต่อมาพวกเราก็รู้ความจริง เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตัวเอง เธอทำได้ทุกวิถีทาง”ซ่งจั่วเก็บแท็บเล็ต “ซือเยี่ยน สิ่งที่นายยึดมั่นมานานผิดทั้งหมด”“ทำไมเป็นแบบนี้?” ซือเยี่ยนพึมพำกับตัวเอง “ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้?”ลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา “อยู่กับฉันมานานขนาดนี้ หัวคิดไม่มีความก้าวหน้าเลยสักนิด”ซือเยี่ยนตัวสั่น มองลู่สือเยี่ยนด้วยสายตาอ้อนวอน “ท่านประธานลู่ครับ ผมรู้ตัวแล้วว่าผิด ผมสำนึกผิดจริง ๆ ได้โปรดให้โอกาสผมอีกครั้ง…”เสียงของเขาเริ่มสั่นเครือ ตัวสั่นสะท้านอย่างรุนแรงเพราะเขารู้ว่าลู่สือเยี่ยนจะไม่ให้โอกาสเขาอีกลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา แล้วพูดกับซ่งจั่วว่า “ตัดเอ็นข้อมือข้อเท้าเขาซะ แล้วเอาไปทิ้งที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำ”“ครับ”ซ่งจั่วรู้สึกสงสาร แต่นี่เป็นคำสั่งของลู่สือเยี่ยนลู่สือเยี่ยนหันหลังเดินจากไปซือเยี่ยนมองตามลู่สือเยี่ยนที่จากไปด้วยสีหน้าสิ้นหวัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความเสียใจ!…หลินเซียงออกมา
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 544
สวีซินหรานหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรออก ในระหว่างนั้น สายตาของเธอมองไปยังหลินเซียงที่อยู่ไม่ไกลนัก ในดวงตาปรากฏความเคียดแค้น“ฮัลโหล คุณเซี่ย ช่วยฉันหน่อยได้ไหม? ฉันอยากฆ่าหลินเซียง นังสารเลวนั่น!”…ซืออวี่สังเกตเห็นความผิดปกติของหลินเซียงเธอเย็นชามาก ไม่สนใจอะไรเลย แต่ก็ยังคงทำงานที่ได้รับมอบหมายได้เป็นอย่างดีซืออวี่บอกข่าวนี้กับลู่สือเยี่ยนในขณะนั้น ลู่สือเยี่ยนกำลังดูสิ่งที่ซ่งจั่วได้มาจากการสืบสวน คิ้วขมวดแน่นฉินโหย่วหานจับเซี่ยหว่านขังไว้ในตู้คอนเทนเนอร์ ถือเป็นการแก้แค้นแทนหลินเซียง แต่สิ่งนี้เกี่ยวข้องอะไรกับการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของเธอกัน?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงต่ำ “จับตาดูซือเยี่ยนไว้ เขาดูไม่ปกติ”ซ่งจั่วชะงัก “คงไม่ใช่มั้งครับ เขาคอยปกป้องคุณหลินมาตลอดไม่ใช่เหรอ?”ลู่สือเยี่ยนพูดอย่างเย็นชา “บอกให้ไปก็ไป ทำไมต้องพูดมาก?”ซ่งจั่ว “ครับ”การตรวจสอบพฤติกรรมของซือเยี่ยนเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา แต่เมื่อเขาเห็นสิ่งที่ได้จากการตรวจสอบ เขาก็ตกใจมากช่วงเย็น ซ่งจั่วก็นำหลักฐานที่ได้มาส่งให้ลู่สือเยี่ยนเขามองลู่สือเยี่ยนอย่างหวาดหวั่น มือที่กำแน่นมีเหงื่อออกลู่สือเยี่ย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 543
เขามองซ่งจั่วอย่างเย็นชา “เธอเป็นอะไรไป?”ซ่งจั่วทำหน้างง “ผม ผมไม่รู้ครับ”ตอนเจอหลินเซียงที่โรงพยาบาลก่อนหน้านี้ เธอยังไม่เป็นแบบนี้ แต่หลินเซียงตอนนี้ เรียกได้ว่าเย็นชาและไม่เป็นมิตรอย่างมากช่วงนี้เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงเย็น “ไปสืบมาให้ชัดเจน”“ครับ” ซ่งจั่วพยักหน้าลู่สือเยี่ยนไม่ออกไป แต่ไปที่ชั้นใต้ดิน ราวกับนึกอะไรขึ้นมาได้จึงพูดว่า “เรียกซือเยี่ยนมาพบฉัน”“ครับ”ดีเค กรุ๊ปทันทีที่ลู่สือเยี่ยนเข้าไปในห้องส่วนตัวของประธาน ซือเยี่ยนก็เคาะประตูห้อง“เข้ามา”ซือเยี่ยนเปิดประตูเข้าไป สีหน้าค่อนข้างเกร็ง “ท่านประธานลู่”ลู่สือเยี่ยนนั่งลงบนเก้าอี้ ถามด้วยเสียงเย็นชา “นายติดตามหลินเซียงมาตลอด เห็นความผิดปกติของเธอบ้างไหม?”ดวงตาของซือเยี่ยนกะพริบเล็กน้อย เมื่อคืนเขาไม่ได้ติดตามหลินเซียงตลอดเวลา แต่เรื่องก่อนหน้านี้ก็ยังพอจะตอบคำถามได้“ฉินโหย่วหานไปรับคุณหลิน แล้วทั้งสองคนไปที่ชายหาด ที่เดียวกับที่ที่คุณหลินถูกจับตัวไปครั้งก่อน” ซือเยี่ยนเริ่มเล่าเมื่อได้ยินดังนั้น ลู่สือเยี่ยนก็หรี่ตาลงเล็กน้อย “พวกเขาไปที่นั่นทำไม?”ซือเยี่ยน “ผม ผมไม่ทราบครับ ผมอย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 542
สีหน้าของหลินเซียงชะงักไปเล็กน้อย นิ้วที่กำโทรศัพท์แน่นขึ้น เสียงพูดแห้งผาก “ฉันเหมือนจะไม่เคยพูดว่าเขารักฉันนี่คะ”เซี่ยซือซือถอนหายใจ “หลินเซียง พวกเราแพ้แล้ว”หลินเซียงหลับตาลง “ขอโทษนะคะ คุณเซี่ย แผนการฉันดันไปดึงคุณลงมาซวยด้วย ถ้ามันสร้างความเสียหายอะไรให้คุณ คุณบอกฉันได้เลย”เซี่ยซือซือหัวเราะขมขื่น “ไม่ ไม่มีอะไรเสียหาย ฉันเต็มใจร่วมมือกับคุณเอง ไม่ว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง ฉันก็ต้องรับผิดชอบ”หลินเซียงพูดอะไรไม่ออก เพราะพวกเขาไม่เคยคิดว่าเรื่องราวจะดำเนินไปในทิศทางนี้ไม่เคยคิดเลยว่าลู่สือเยี่ยนจะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเซี่ยหว่านทำไมกัน?คำถามนี้ เธอคิดไม่ตกมาตลอดทำไมเขาต้องช่วยเซี่ยหว่าน?ในใจของหลินเซียง ตอนนี้มีความรู้สึกอยากจะไปหาลู่สือเยี่ยน ถามเขาว่านี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่เสียงของเซี่ยซือซือดังขึ้น “หลินเซียง ฉันขอจัดการเรื่องของตัวเองก่อน มีความคืบหน้าอะไร เราค่อยติดต่อกันใหม่”“ค่ะ”หลังจากวางสายหลินเซียงยังคงอยู่ในสภาพเหม่อลอยไม่รู้ทำไม เสียงของเซี่ยซือซือถึงดังก้องอยู่ในหูเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าลู่สือเยี่ยนรักเธอจริงเหรอ?เคยรักจริง ๆ บ้างหรือเปล่า?
