​บทที่ 339 หน้าด้านหน้าทน

เพราะเด็กในครรภ์ของถูซินเยว่ เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลซูแท้ ๆ

ตอนนี้ซูจื่อหังไม่ได้อยู่กับถูซินเยว่คอยดูแลนาง และไม่รู้ว่าภรรยาได้ตั้งครรภ์แล้ว นางหยูในฐานะเป็นมารดา ย่อมต้องคอยดูแลประคบประหงมแทนลูกชายให้ดี

ด้วยเหตุนี้ ระหว่างทางถ้าถูซินเยว่มีอาการไม่สบายเพียงเล็กน้อย นางหยูก็จะตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

และในสภาพเช่นนี้ กลับทำให้ถูซินเยว่วางตัวลำบากมากกว่า

"ท่านแม่ อย่าเป็นห่วงนักเลย ข้าไม่ได้เป็นอะไร" ถูซินเยว่จับมือของนางหยูไว้ เอ่ยปากยับยั้งความคิดของอีกฝ่ายที่คิดจะตามหมอมาดู พลางกล่าวว่า "ร่างกายข้า ๆ รู้ตัวเองดี เพียงแค่เดินทางไกลเลยรู้สึกเพลียบ้าง นอนพักซักคืนก็คงหายดี และนี่ก็เย็นมากแล้ว ท่านก็อย่าลำบากอีกเลย รีบพักผ่อนซะดีกว่า"

เดิมทีนางหยูก็ไม่เต็มใจนัก แต่เมื่อฟังถูซินเยว่พูดเช่นนี้ ก็ได้แต่พยักหน้าอย่างจำใจ พลางกล่าวว่า "งั้นก็ได้ เจ้าก็ดูแลตัวเองดี ๆ แล้วกัน หากรู้สึกว่าไม่สบายตรงไหน ก็ไม่ต้องเกรงใจล่ะ รีบมาบอกข้าได้"

พูดพลาง นางหยูก็เพิ่งนึกขึ้นได้ ตนกลับมาถึงบ้าน ยังไม่ได้ไปบ้านตระกูลซูเยี่ยมเยียนแม่เฒ่าเลย จึงได้กล่าวว่า "เจ้าพักผ่อนอยู่บ้านก่อน แม่จะแวะไปดูท่านย่า