บทที่ 340 แม่เฒ่าไม่ไหวแล้ว

แท้ที่จริงแล้ว โดยพื้นฐานนิสัยของนางหยูนั้น เป็นหญิงที่หัวโบราณเป็นอย่างมาก ซึ่งสตรีโบราณมักจะอนาถเช่นนี้เสมอ ถูกสั่งสอนมาแต่เล็กว่าเมื่อออกเรือนไปแล้ว ก็ต้องปรนนิบัติรับใช้ครอบครัวสามีให้ดี ไม่ว่าพวกเขาจะเห็นนางเท่าเทียมหรือไม่ ก็ต้องถือความกตัญญูไว้ก่อน

แม่เฒ่าตระกูลซูหากว่ารังแกนางหยู อย่างมากก็แค่ถูกนินทาว่าเป็นแม่สามีที่ใจร้าย แต่ทว่า ถ้าสะใภ้ไร้ซึ่งความกตัญญู ก็อาจถูกผู้คนแช่งชักหักกระดูกเลยทีเดียว

ด้วยเหตุนี้ แม้ว่าที่ผ่านมา แม่เฒ่าตระกูลซูแทบไม่ใยดีต่อชีวิตของนางหยูเลย และบัดนี้นางมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ในใจก็ยังคิดถึงแม่เฒ่าตระกูลซูอยู่ดี

ถูซินเยว่แม้จะไม่พอใจในเรื่องนี้ แต่ก็ไม่อาจห้ามปรามนางหยูได้

นับแต่ซูฟาเสียงแต่งไปเข้าบ้านของภรรยา สุขภาพของแม่เฒ่าตระกูลซูก็นับวันจะย่ำแย่ลง ตอนที่นางหยูย้ายออกไปนั้น อีกฝ่ายยังพอมีสติอยู่บ้าง เพียงแต่ไม่ค่อยพูดจามากนัก แต่นึกไม่ถึงว่า เมื่อนางหยูกลับมาอีกครั้ง แม่เฒ่าจะดูทรุดโทรมลงไปมาก

ในสายตาของนางหยู เห็นนางซูบผอมจนเหลือแต่กระดูกแล้ว

"ท่านแม่?" ขณะเดินไปถึงข้างเตียง เห็นเบ้าตาลึกของแม่เฒ่าตระกูลซูแล้ว นางหยูบอกไม่ถูกว่านั่นคือควา