로그인공유
มือกุมใจ
최신 업데이트:
2025-03-13 12:50:03
관련 챕터
หงส์ซ่อนน้ำตา มือกุมใจ2
“เตรียมตัวออกเดินทาง” ชิงซาคารวะเบื้องหน้าก่อนจะถอยออกไปชงไฉ่กำลังคิดว่าจิวซินจะรุ้สึกอย่างไรหากเขาจะกลับไห่ตงหยวนอย่างเร่งรีบอย่างนี้“องค์หญิงข้าชงไฉ่มากล่าวลา”“จะกลับไห่ตงหยวนแล้วหรือ” จิวซินยิ้มหน้าบาน“ข้าเพียงแต่ไม่อาจรั้งอยู่ที่นี่นานไม่ช้าไม่นานหากองค์หญิงคิดถึงข้าชงไฉ่จะจัดขบวนเกี้ยวมารับองค์หญิงทันที”“ไม่ต้องรีบไม่ต้องรีบข้าจิวซินกำลังคิดว่าขอเวลาอีกเล็กน้อยเพื่อ....เพื่อประเมินองค์ชาย” พอถึงเวลากลับไม่กล้าพูดสิ่งที่จะทำให้เขาไม่ชอบใจจิวซินนึกโมโหตัวเอง“ข้าชงไฉ่พร้อมที่จะให้องค์หญิงประเมินข้าเพียงแต่อยากรู้ใจนักว่าเหอจิวซินคนนี้จะอาวรณ์ข้าบ้างหรือไม่” ชงไฉ่เผลอหลุดปากพูดความในใจที่อยากรู้ เดินเข้าประชิดตัวอีกฝ่ายอย่างยากจะห้ามใจ จิวซินขมวดคิ้วดกดำเข้าหากัน“องค์ชายห้ามใจมิให้อาวรณ์จิวซินไม่ได้ใช่หรือไม่” ชงไฉ่เลิกคิ้วสูงใบหน้าหมดจดหล่อเหลา“องค์ชายไม่ต้องสงสัยระแวงสิ่งใดจิวซินยังคงยืนยันคำเดิมพร้อมที่จะแต่งเป็นชายาเอกทุกเมื่อเพียงแต่องค์ชายกลับไปแล้วจะไม่ลืมจิวซินหลงเพลินไปกลับสาวงามในไห่ตงหยวน” จิวซินแกล้งทอดเสียงอ่อนหวาน ชงไฉ่กุมมือจิวซินแน่นความอบอุ่นซาบซ่านถึงหัวใจหน้
최신 업데이트 : 2025-03-13หงส์ซ่อนน้ำตา มือกุมใจ2
“เจ้าห้ามาแล้วหรือ กงกงบอกว่าเจ้าห้าอยู่เฝ้าคอยดูแลเรื่องยาของพ่อ”“เสด็จพ่ออาการดีขึ้นลูกก็วางใจน้องสิบสองไม่อยู่ในวังหลวงขาดคนคอยปรนนิบัติเสด็จพ่อลูกเป็นลูกเช่นกันหากไม่ทำหน้าที่หากตายไปก้มอาจมีหน้าไปพบบรรพชนได้”“กล่าวได้ดี กล่าวได้ดีแล้วมีใครส่งข่าวเจ้าสิบสองหรือยัง”“มีการส่งข่าวไปบ้างแล้วโดยคนของลูก แต่เห็นว่าน้องสิบสองยังคงสำราญกับเหอตงหยวนและองค์หญิงรองของเหอตงหยวนนับว่าน้องสิบสิงถูกใจนางนัก” ไห่หยวนยิ้ม“ดี นับว่าไม่เสียทีข้าอยากให้เจ้าสิบสองกับองค์หญิงรองของเหอตงหยวนผูกสมัครรักใคร่กันเพราะเป็นสิ่งที่ข้าอยากจะเห็นมานานแล้ว”ฮุ่ยโม๋ยิ้มเจื่อนๆ จนป่านนี้เขายังไม่สามารถหาคำตอบได้ว่าคนที่อยู่ที่ตำหนักบูรพาเป็นองค์หญิงรองของเหอตงหยวนหรือไม่ แวะเวียนไปคราวใดก็ไม่เคยพบจิ่นเกอผู้นั้นมีแต่นางกำนัลหมิงหลินที่บอกว่าจิ่นเกอไม่สบายไม่ยอมพบใครให้มาใหม่ในคราวหลังแล้วองค์หญิงรองที่อยู่กับชงไฉ่ที่เหอตงหยวนเล่าเป็นใครกันแน่ความจริงเขาพอจะเดาเรื่องราวต่างๆ ได้ดี อยากจะเดินทางไปดูหน้านางให้รู้กันไปเลยแต่ติดที่ไห่หยวนประชวร ขันทีเฒ่ากงกงมากระซิบกระซาบให้เขาอยู่ปรนนิบัติละจัดการเรื่องโอสถไม่ให้บกพ
최신 업데이트 : 2025-03-15หงส์ซ่อนน้ำตา มือกุมใจ3
ไห่หยวนชำเลืองมองฮุ่ยโม๋ด้วยแววตาใคร่ครวญ หากแต่ยังไม่ถึงเวลาทุกอย่างที่เขาสร้างขึ้นมาและตั้งใจจะมอบให้แก่ชงไฉ่ยังไม่สมควรไปอยู่ในมือคนอื่นจิวซินปล่อยให้เสี่ยวถังสางผมเกล้าเก็บผมในแบบที่ต้องการอยู่หน้ากระจกอาภรณ์บุรุษสีฟ้าครามถูกวางพาดไว้เตรียมพร้อม“องค์หญิงคราวนี้จะไปนานไหม”“ข้ายังให้คำตอบไม่ได้ความจริงข้าอยากให้เจ้าไปด้วยเสี่ยวถังแต่ที่นู้น มีหมิงหลินคอยปรนนิบัติอยู่แล้วหากเจ้าไปตอนนี้องค์รัชทายาทต้องสงสัยอย่างแน่นอน” เสี่ยวถังพยักหน้าทำหน้ามุ่ย“ฮ่องเต้เสด็จจจจจจจจ” เหอหยวนเดินมือไพล่หลังเข้ามาภายใน“ถวายพระพรเสด็จพ่อ” ยกมือขึ้นส่งสัญญาณให้ลุกขึ้น“ไม่จำเป็นต้องเดินทางอีกแล้วจิวซิน” จิวซินมีสีหน้างุนงง“เสด็จพ่อหมายความว่าอย่างไร”“ก็หมายความว่าข้าส่งมือสังหาร ตามติดองค์รัชทายาทของไห่ตงหยวนไปแล้ว” จิวซินรู้สึกตกใจหากแต่ไม่แสดงอาการ“เสด็จพ่อทำการเช่นนี้ไม่กลัวว่าความสัมพันธ์สองแคว้นจะยิ่งย่ำแย่ลงไปหรืออย่างไร”“เจ้าบังอาจมาสั่งสอนข้า บัญชาข้าไม่อาจคืนคำ”“ขอประทานอภัยจิวซินมิบังอาจ เสด็จพ่อไม่วางใจลูกหรืออย่างไร”“ให้เจ้าลำบากพ่อยิ่งรู้สึกผิด แต่ความแค้นเคืองที่ไห่หยวนได้ทำกับพ่
최신 업데이트 : 2025-03-15หงส์ซ่อนน้ำตา จิ่นเกอ-จิวซินใครกันแน่
บาดแผลใหม่บาดแผลเก่าเจ็บปวดปะปนทรุดกายลงเลือดหยดรินทั่วร่างก่อนสติจะดับวูบพลันร่างอรชรในอาภรณ์บุรุษทะยานมุ่งมามาหยุดอยู่เบื้องหน้าประคองร่างใหญ่ที่เปรอะไปด้วยเลือด“จิ่นเกอ” คำพูดแผ่วเบาหลุดออกมายากเย็นจิ่นฉินทะยานออกมาจากพุ่มไม้ กวัดแกว่งกระบี่ปกป้องทั้งสามด้วยเคล็ดวิชาสุดอยอดของเหอตงหยวนแม้จะลับสุดยอดแต่ท่วงท่าไม่ต่างกันกับมือสังหารเหล่านั้นมือสังหารหลายคนชะงักพิศมองจิวซินและจิ่นฉินป้ายหยกของเหอตงหยวนคุ่กายของจิวซินแกว่งไกว กระบี่คู่กายมีตราของราชสำนักเหอตงหยวนแม้ไม่เป็นที่ประจักษ์ทว่ารู้กันดีผู้มาใหม่ทั้งสองเป็นคนของเหอตงหยวนมือสังหารล่าถอยด้วยเกรงกลัวความผิดที่ก่อให้เกิดความผิดพลาดจนไม่อาจรับผิดชอบได้ จิวซินพยุงชงไฉ่ให้ลุกขึ้นทว่าชงไฉ่กลับหมดสติในบัดดลจิ่นฉินลดกระบี่ลงประสานมือคารวะจิวซิน“ข้าน้อยจิ่นฉินหวังว่ามิได้มาช้าไป”“ขอบใจเจ้ามากจิ่นฉินที่ไม่เพิกเฉยต่อคำร้องขอของข้า” จิวซินยิ้มหวาน“องค์รัชทายาทอาการสาหัสแต่นับว่าไม่ร้ายแรงเท่าไหร่ด้วยการที่มีวรยุทธ์สูงส่งทำให้บาดแผลไม่เข้าจุดสำคัญแต่เราจำเป้นต้องนำองค์รัชทายาทเข้าวังหลวงให้เร็วที่สุด”“เช่นนั้นรีบเดินทางเถิด” ดวงตาหวานม
최신 업데이트 : 2025-03-15หงส์ซ่อนน้ำตา อาบพิษ
เมื่อคล้อยหลังไห่หยวน“ชิงซา องค์ชายใหญ่จิ่นเกอแวะเวียนมาบ้างหรือเปล่า” ชงไฉ่เอ่ยปากถาม“องค์ชายชิงซาไม่เห็นองค์ชายใหญ่เลยนับจากที่ส่งพระองค์เข้าตำหนักชงหยวนแต่....” เยว่ฉีรอฟังคำสนทนาอยู่ตรงนั้นชงไฉ่โบกมือไล่เยว่ฉี นางขยับกายออกไปช้าๆ“ว่ามาชิงซา”“องค์ชาย องค์ชายใหญ่จิ่นเกอรู้ได้อย่างไรว่าองค์ชายถูกมือสังหารลอบทำร้าย” ชงไฉ่ขมวดคิ้ว“หรือว่ามีตนส่งข่าวบอกเขาว่าข้าเดินทางกลับมาไห่ตงหยวน”“เช่นนั้นอาจเป็นไปได้ว่าเป็นองค์หญิงรองจิวซิน” ชิงซาตั้งข้อสังเกต“แล้วรู้ได้อย่างไรว่าถูกลอบทำร้าย” ชงไฉ่เองก็สงสัยไม่น้อยไปกว่าชิงซา“หากไม่คิดติดใจสงสัยสิ่งใดก็อาจเป็นไปได้ว่าองค์ชายใหญ่ตั้งใจออกมารับท่านหรือบังเอิญออกมาและพบเข้ากับองค์ชายและข้าที่ถูกลอบทำร้ายแต่มีประโยคหนึ่งขององครักษ์และองค์ชายใหญ่เหมือนกับการช่วยเหลือองค์ชายเป็นการเตรียมพร้อมและรู้ล่วงหน้า”“หรือว่า เจ้าคิดเหมือนที่ข้าคิดไหมชิงซา”“คิดสิ องค์ชายข้าคิดว่า มือสังหารเหล่านั้นเป็นคนขององค์ชายใหญ่” ชงไฉ่ส่ายหน้าไปมา“ไม่สิชิงซา องค์ชายใหญ่ก็คือองค์หญิงรองจิวซินที่ปลอมตัวมาและออกเดินทางจากเหอตงหยวนมาพร้อมกับเรา” ชิงซาทำท่าครุ่นคิด“เ
최신 업데이트 : 2025-03-17หงส์ซ่อนน้ำตา พิษรัก
“ไม่มีอะไรน่าห่วงข้าชงไฉ่สบายดี”“ข้าจิ่นเกอเป็นกังวลกับอาการบาดเจ็บยิ่งนัก”“องค์ชายใหญ่จิ่นเกอเป็นห่วงข้าด้วยช่างมีน้ำใจเสียจริง” ชงไฉ่พูดไปยิ้มไปนึกช่างน้ำหนักกับคำพูดของจิวซินจิวซินมองเยว่ฉีที่กำลังชงชาด้วยความอึดอัดอยากจะบอกแต่กลัวคำถามมากมาย ว่ารู้ได้อย่างไรว่ากระบี่อาบพิษและการดื่มชาเหตุใดทำให้พิษกำเริบหากจะบอกว่าเป็นเพราะบังเอิญก็ไม่สามารถโกหกเพราะรู้ดีแก่ใจว่าพิษชนิดนี้มีเพียงที่เหอตงหยวนเท่านั้นได้เยว่ฉียกชา มาวางตรงหน้าจิวซินและส่งให้กับชงไฉ่ จะทำอย่างไรไม่ให้ชงไฉ่ดื่มชา ชงไฉ่ยกชาขึ้นดอมดมกลิ่นหอม“องค์รัชทายาทข้าจิ่นเกอมีเรื่องสำคัญจะบอกท่านเหลือบมองเยว่ฉีชงไฉ่โบกมือให้เยว่ฉีออกไปก่อนวางแก้วชาลงบนโต๊ะ“ข้ามีบางอย่างคุยกับองค์ชายใหญ่เช่นกันเยว่ฉีเจ้าออกไปก่อน” เยว่ฉีเดินนวยนาดออกไปชงไฉ่หันกลับมาเลิกคิ้วแทนคำถาม จิวซินก้มมองมือตัวเองหาทางเอ่ยปากเพื่อให้ชงไฉ่ไม่ดื่มชาจนกว่าจิวซินจะสามารถหายาถอนพิษมาได้ซึ่งบัดนี้จิ่นฉินกำลังหายาถอนพิษอยู่ชงไฉ่ยกถ้วยชาขึ้นจรดริมฝีปากอีกครั้ง จิวซินถลาถึงตัวคว้าถ้วยชาไว้ชงไฉ่ใช้เพียงมือข้างเดียวยื้อแย่งพัลวันจิวซินต้องตามน้ำยื้อแย่งไม่หยุดชงไ
최신 업데이트 : 2025-03-17หงส์ซ่อนน้ำตา เสแสร้ง
“องค์ชายจิ่นฉินมีเรื่องรบกวนคุณชาย” จิ่นฉินประสานมือตรงหน้าเมื่อเขามาพบจิ่นเกอในที่พัก“มีเรื่องใดจิ่นฉิน”“องค์ชายยาถอนพิษหนึ่งในพิษทั้งสี่ของเหอตงหยวนหรือไม่” จิ่นเกอขมวดคิ้ว“ผู้ใดต้องพิษหนึ่งในสี่ของเหอตงหยวน” ลู่ชิงเหลือบตามองจิ่นฉิน“องค์ชายเรื่องนี้ข้าน้อยเกรงว่าไม่อาจเปิดเผยแต่ต้องการยาถอนพิษโดยเร็ว”“เช่นนั้นข้าไม่คาดคั้นเจ้าแล้วจิ่นฉินข้าเชื่อว่าทุกการกระทำของเจ้ามีเหตุผลเสมอ แต่ยาถอนพิษมีเพียงเม็ดเดียวเท่านั้นเจ้าจงรักษามันให้ดีว่าแต่พิษหนึ่งในสี่คือพิษอะไร”“พิษชนิดนี้ถูกเคลือบอยู่ที่คมกระบี่องค์ชายรู้จักดี”“พิษจากดอกยี่โถและหญ้าพิษ พิษชนิดนี้มีผลต่อหัวใจหากใช้เพียงเล็กน้อยจะทำให้ชีพพรจรเต้นช้าลงและมีเสียงดังในหูเกิดกระสับกระส่ายไม่สามารถควบคุมตัวเองได้การผสมกันของพิษจากดอกยี่โถและหญ้าพิษในตำรับของเหอตงหยวนทำให้พิษนี้มีชื้อว่า พิษลืมตัว ไม่ทำให้ตายได้ในทีเดียวแต่หากพิษกำเริบถึงสามครั้งผู้ถูกพิษก็หามีชีวิตต่อไปได้ไม่ เพราะพิษชนิดนี้เมื่อกำเริบมักจะทำให้สุญเสียพลังลมปราณอย่างมหาศาลเลยทีเดียวตอนที่กำเริบไม่สามารถหักห้ามความผิดชอบชั่วดีได้โดยชอบธรรมจึงนับว่าเป็นพิษที่น่ากลัวห
최신 업데이트 : 2025-03-19หงส์ซ่อนน้ำตา เสแสร้ง2
“องค์ชายสงบสติอารมณ์ไว้ ปล่อยข้าก่อน” ชงไฉ่กลับทำเป็นคลุ้มคลั่งหายใจหอยเหนื่อย“ไม่.ไม่.ไม่.ข้าไม่ไหวแล้ว ทรมานเหลือเกิน” ชงไฉ่กระชากอาภรณ์ของจิวซินออกอย่างแรงจิวซินยกมือขึ้นกางกั้นไว้ชงไฉ่กลับถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกบ้างจิวซินมองตาค้างนึกตกใจกับอาการของชงไฉ่ คาดไม่ถึงว่าพิษจะรุนแรงถึงขนาดนี้แม้จะเคยได้ยินมาบ้างแต่ไม่ค่อยรับรู้รายละเอียดเท่าที่ควรเพราะคนที่มีสิทธิ์จะใช้พิษชนิดนี้มีเพียงไม่กี่คนในเหอตงหยวนซึ่งนั่นก็ไม่ใช่จิวซินอย่างแน่นอน“คือ...คือองค์ชายใจเย็นๆ ตั้งสติให้ดีองค์ชายต้องต่อสู้กับมันให้ได้” จิวซินล้วงหยิบเอายาถอนพิษออกมาแต่ว่ายากเย็นเหลือเกินเพราะชงไฉ่รวบแขนไว้ไม่ให้ล้วงหยิบเอายาถอนพิษ“ไม่ใช่เรื่องน่ากังวลอะไร...หากเจ้าจะมีเมตตาให้ข้าได้ปลดปล่อยความทรมานนี้ เพียงแค่อย่าให้ข้าต้องทรมานอีกเลย ตอนนี้ข้าทรมานนัก” ชงไฉ่ตวัดร่างบางของจิวซินเข้าสู่อ้อมกอดอีกครั้งกอดรัดพัวพันทั้งจูบทั้งกอดพัลวันจิวซินแทบจะสำลักรสจูบดุเดือดนั้นเสื้อผ้าหลุดหลุยทั้งคู่ร่างใหญ่ทาบทับอยู่กับพื้นกดให้จิวซินอยู่ภายใต้อกกว้างขยับเขยื้อนไม่ได้ชงไฉ่นึกกระหยิ่มในใจอย่างน้อยตอนนี้เองรู้สึกว่าทุกอย่างช่างเป
최신 업데이트 : 2025-03-19
최신 챕터
หงส์ซ่อนน้ำตา หยู่เหยียน
“หม่อมฉันไม่รู้สึกคุ้นเคยใดใด” เลี่ยงเฟิ่งตอบทั้งที่ใจคอก็รู้สึกหวั่นไหวเช่นกัน“ช่างเถอะปล่อยให้ข้าเป็นไปแค่ฝ่ายเดียวอย่างนี้ก็ดีแล้วเจ้าจะได้ไม่ต้องกังวล อย่างไรเสียข้าก็ไม่อาจฝืนใจเจ้าอยู่ดี” บ้างอย่างเหมือนเคยรู้สึกมาก่อนแล้ว หยู่เยียนยืนแอบฟังอยู่ด้านหลังประตูเงียบๆ จดจำทุกคำพูด“เราจะเคยคุ้นเคยกันได้อย่างไรเล่าฝ่าบาทในเมื่อเลี่ยงเฟิ่ง....เพิ่งจะเคยมาที่นี่”“ไม่สิเลี่ยงเฟิ่ง บางครั้งการได้พบก็เหมือนกับการไม่ได้พบ”“เลี่ยงเฟิ่งไม่เข้าใจ” เลี่ยงเฟิ่งแสร้งทำเป็นไม่สนใจสิ่งที่ชงไฉ่พูด“จิตใจ ของข้าตอนนี้...ไม่บอกเจ้าคงทำให้ร้อนรุ่มเลี่ยงเฟิ่งข้า...ข้าจะบอกเจ้าอย่างไรดี” ผุดลุกขึ้นเดินเข้าไปหาเลี่ยงเฟิ่งด้วยใจปรารถนา“ฝ่าบาท พระชายา หมดสติ” เสียงของนางกำนัลข้างกายของเยว่ฉี ชงไฉ่ชะงัก“เลี่ยงเฟิ่ง ข้าไว้คราวหน้าหวังว่าเจ้าจะฟังข้า” ออกจากห้องไปทันทีเลี่ยงเฟิ่งทรุดกายลงบนเก้าอี้เขี่ย เห็ดหอมไปมายิ้มหยันให้กับตัวเอง ทันใดนั้นเองน้ำตาที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนกับไหลโดยไม่รู้ตัว เลี่ยงเฟิ่งรับรู้ถึงความรู้สึกนั้นว่าเหมือนกับถูกแย่งชิงสิ่งของที่รักไป และไม่อาจทวงคืนกลับมาได้ แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมร
หงส์ซ่อนน้ำตา ไร้คำกล่าวใด
“หากเจ้าอยากจะเป็นใหญ่จิตใจต้องเด็ดเดี่ยวกล้าตัดสินใจในเรื่องที่เป็นเสี้ยนหนาม ตัดรากถอนโคนให้สิ้นไปในคราวเดียว” คำพูดที่เหมือนจะตรอกย้ำความคิดภายในใจของเยว่ฉี“เยว่ฉีลาพ่อบุญธรรมไว้คราวหน้าเยว่ฉี จะมาคารวะพ่อบุญธรรมอีกที” กงกงยิ้มหันหลังให้เยว่ฉีเพราะรู้ดีว่าอย่างไรเสียนางก็ไม่ต่างจากเขานักเรื่องจิตใจที่เด็ดเดี่ยว“พระชายา” สาวใช้ที่รออยู่ข้างหน้ารีบมาขว้างไว้เพราะรู้อารมณ์ของเยว่ฉีดีว่าจะทำให้เสียเรื่อง“นำข้าไปห้องเครื่องเดี๋ยวนี้”“พระชายาหากทำเช่นนั้น ฝ่าบาทอาจไม่พอใจพระชายา เชื่อหม่อมฉันเรามีอีกหลายวิธีที่กำจัดนางให้พ้นทาง” เยว่ฉีชะงักใคร่ครวญก่อนจะหันหน้าเดินไปยังตำหนักใหญ่รอชงไฉ่อยู่ที่นั่นด้วยความอดทนและคิดแผนการที่จะกำจัดห้องเครื่องนาม เลี่ยงเฟิ่ง“เจ้าลองไปสืบดูว่านางน่าตานิสัยใจคอเป็นเช่นไร”“น้อมรับคำสั่งพระชายาแต่ ข้าน้อยกลัวว่า จะมีคนรู้สู้เราส่งคนของเรา คอยส่งข่าว”“นางอยู่เพียงลำพังไม่มีสาวใช้”“อย่างนั้นถือว่าเป็นโอกาสทองของเรา” เยว่ฉียิ้มเสียงโวยวายด่าทอพร้อมกับเสียงสะอื้นของสาวน้อยหน้าตาหมดจดที่ดังเล็ดลอดเข้าไปภายในห้องที่เลี่ยงเฟิ่งกำลังเตรียมวัตถุดิบสำหรับเช้าอี
หงส์ซ่อนน้ำตา หวนรัก
เมื่ออยู่สองต่อสองเลี่ยงเฟิ่งแกล้งเฉไฉมองไปทางอื่นขณะที่ฝ่าบาทจ้องคนสวยตาไม่กระพริบมือกุมถ้วยชาแต่ใจอยู่กับคนชงชา“ฮุยเจินบอกข้าเรื่องจุดประสงค์” เลี่ยงเฟิ่งเบิกตากลมโตหันมาสนใจคนพูด“เรื่องไหนเพคะฝ่าบาท”“เรื่องที่เจ้าควบคุมดูแลเกี่ยวกับการค้าขายและการส่งสินค้าไปยังต่างแคว้น เพื่อแบ่งเบาฮุยเจิน เหอตงหยวนนับว่ามีทรัพยากรมากมาย ทั้งของกินของใช้ใน ฮุยเจินบอกข้าว่าเมื่อเจ้าดูแลด้านการจัดส่งสินค้าจึงอยากที่จะส่งสินค้าเกี่ยวกับอาหารของเหอตงหยวนมายังไห่ตงหยวน”“เลี่ยงเฟิ่งเพียงแค่อยากให้ผู้คนรู้จักอาหารเลิศรสของเหอตงหยวนที่มีมากมายเหลือเกิน ของบางอย่างมีเพียงแค่เดินทางไปยังเหอตงหยวนเท่านั้นที่จะสามารถลิ้มรส มันได้”“หากเจ้าตั้งใจจริง เช่นนั้นข้าส่งเสริมเจ้า”“เลี่ยงเฟิ่งต้องการ เปิดร้านค้าส่งวัตถุดิบหายากของเหอตงหยวนที่นี่ เพราะเหอตงหยวนและไห่ตงหยวนไปมาหาสู่ราษฎรของเหอตงหยวนย้ายถิ่นฐานมาที่นี่ก็เยอะ บางครั้งคิดถึงบ้านเพียงแค่ได้ลิ้มรสอาหารที่หากินได้ต่ในเหอตงหยวน ย่อมทำให้คลายความคิดถึงลงได้”“เจ้าช่าง นึกถึงผู้อื่นได้ถึงเพียงนี้ เจ้ามีสิ่งใดให้ช่วยวานบอกมา” ความรู้สึกดีๆ ได้ก่อตัวขึ้นในหัว
หงส์ซ่อนน้ำตา ชาละมุน
“นาง มาจากตระกูลใด หรือเป็นลูกของขุนนางของเหอตงหยวนคนใด” เยว่ฉีอดใจไว้ไม่ได้ฮุยเจินนิ่วหน้าคิดไม่ถึงว่าเยว่ฉีจะกล้าสอบหาที่มาที่ไป“เลี่ยงเฟิ่งนาง ที่มาที่ไปไม่ชัดเจนข้าพบนางนอนสลบไสลอยู่ตอนออกไปล่าสัตว์ เมื่อคราวฤดูกาลล่าสัตว์ของเหอตงหยวน” ชงไฉ่ทำท่าทางครุ่นคิด“ข้าอยากพบนางสักครั้ง”“อย่าเลยพระชายา นางไม่ค่อยสมประกอบอีกทั้งวาจาป่าเถื่อนหยาบกระด้าง ตามประสาคนนอกด่านอบรมสั่งสอนก็เคยจะเชื่อฟัง ไม่เชื่อท่านลองถาม เสด็จพี่ฮ่องเต้ดูก็ได้ เมื่อวานเขาเพิ่งถูกนางใช้วาจาเชือดเฉือน หากพบนาง เกรงว่าจะทำให้พระชายาขุ่นเคืองใจกับกิริยาของนางเสียเปล่า” ชงไฉ่สะดุ้งที่โดนโยนเผือกร้อนเข้าใส่“เอาไว้คราวหน้าหากเจ้าอยากพบนาง ข้าจะอนุญาต แต่หากพบนางแล้วเจ้าคงไม่อาจถือสานาง เจ้าอยู่สูงกว่าหญิงทั้งปวงอย่าได้ลดตัวเข้าไปเสวนากับคนป่าเถื่อนเช่นห้องเครื่องธรรมดาคนหนึ่งเลย” คำพูดโอ้โลมของชงไฉ่ได้ผลทำเอาเยว่ฉียิ้มจนแก้มแทบฉีก ฮุยเจินยิ้มมีชัยคิดไม่ผิดว่าชงไฉ่ต้องรู้สึกอยากปกป้องเลี่ยงเฟิ่ง“หากฝ่าบาทเห็นสมควรว่าเยว่ฉีไม่พบนางเยว่ฉีก็ไม่ฝืนบัญชาฝ่าบาทเพค่ะ” ชงไฉ่เอื้อมมือตบมือเยว่ฉีเบาๆ“เยว่ฉีเจ้าช่างวางตัวได้เ
หงส์ซ่อนน้ำตา อาหารทำให้หลับสบาย
“คืนนี้ อากาศค่อนข้างหนาวเลี่ยงเฟิ่งจะจัดถวายเป็นเครื่องเสวยยาม เฉิน (07.00-08.59) หรือยามซวี (19.00-20.59) เพื่อให้ได้ผลดี” ชงไฉ่พยักหน้าทำท่าทางเชื่อถือ“ดี เช่นนั้นข้าจะรอ ..เจ้าไปนอนเถิด” เหลือบตามองนกยวนยาง บนพื้นน้ำเดียวดายเลี่ยงเฟิ่งย่อตัว“สิ่งนี้ นำพาข้ามาที่นี่” ยกผอบที่มีกลิ่นหอมรัญจวนใจจากไปทันที เลี่ยงเฟิ่งยกชามใส่ไก่และเป็ดหมักไปเก็บ เดินมาทิ้งตัวลงนอน บนแท่นนอน ภาพชวนระทึกใจเมื่ออกนุ่มเบียดอยู่กับอกกว้างกลิ่นเครื่องหอมรัญจวนใจ กับบรรยากาศแบบนั้นเลี่ยงเฟิ่งข่มตานอน ชงไฉ่เองทิ้งตัวลงนอนหลังจากที่วางผอบไว้บนแท่นกำยานบนหัวเตียงหลับตาเป็นสุขใจความรู้สึกเหมือนมีอะไรสว่างสดใสรออยู่เบื้องหน้าในฝันนั้นลูกดอกจากคันธนูของใครบางคน พุ่งเข้าสู่จุดหมายเล็กๆ บนเป้าที่อยู่ไกลออกไปอย่างแม่นยำทว่ากลับมองไม่เห็นใบหน้า คนเบื้องหลังคันธนูคนนั้นภาพเดียวกันนี้ถูกซ้อนทับด้วยเลี่ยงเฟิ่งในอาภรณ์บุรุษงดงามกับคันธนูที่โค้งงอ ชงไฉ่มองอยู่ตรงนั้นภาพนี้เขาเคยเห็นมันมาแล้วอย่างแน่นอน สะดุ้งสุดตัวตื่นขึ้นเมื่อแขนข้างที่กอดอยู่กับเป็นแขนบอบบางของเยว่ฉี ชงไฉ่เผลอยกแขนของเยว่ฉีออกจากอกของตัวเอง“ฝ่าบาท”
หงส์ซ่อนน้ำตา ผูกพันกันใหม่
“วางใจเถิดสหาย ข้าเลี่ยงเฟิ่งไม่ทำให้ฝ่าบาทพี่ชายสุดที่รักของเจ้าต้อง ป่วยไข้เพราะอากหารที่ข้าทำแน่นอนแม้จะไม่ค่อยชอบขี้หน้าฮ่องเต้ผู้หน้าตาดีแต่ท่าทางโอหังก็ตาม” ฮุยเจินยกมือเรียวปิดปากเลี่ยงเฟิ่งก่อนจะพูดจบด้วยซ้ำกลัวใครมาได้ยิน“ฮะแฮ่ม..” เสียงกระแอมดังๆ จากด้านหลังชงไฉ่กับชิงซาที่ยืนทำหน้าตากลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่ตรงนั้น ฮุยเจินเอามือออกจากปากบางของเลี่ยงเฟิ่งแต่กับลืมวงแขนที่กอดรัดเอวบางอยู่“ห้องเครื่องของเจ้าคนนี้ท่าทางจะพิเศษไม่น้อย ฮุยเจินถึงกับให้ความสนิทสนมขนาดนี้”“ฮุยเจินกับเลี่ยงเฟิ่งผ่านทุกข์ยาก ลำเข็ญ สนิทสนมกันเพราะความเคยชินหาใช่อย่างอื่นความรู้สึกไม่ต่างจากพี่น้องร่วมอุทร” ฮุยเจินรีบแก้ตัวชงไฉ่ยิ้ม“เจ้าเองก็ยัง ไม่มีชายาข้าไม่น่าละเลยเจ้าเลยฮุยเจินอายุเจ้าก็สมควรจะมีคู่ครองได้แล้ว” ฮุยเจินคุกเข่าทันที“ฝ่าบาททรงไตร่ตรอง” ฮุยเจินละล่ำละลักบอกชงไฉ่เลิกคิ้วสูง“ข้าเลี่ยงเฟิ่งมิใช่คนของไห่ตงหยวน ฉะนั้นไม่ว่าใครก็ไม่มีสิทธิ์มาบงการชีวิต” เลี่ยงเฟิ่งชิงพูดขึ้นก่อน และนี้เองคือสิ่งที่ฮุยเจินกลัวที่สุดชงไฉ่เดินเข้าไปหาเลี่ยงเฟิ่งช้าๆ มองอย่างสำรวจมือบางขาวจับคางสวย บิดไ
หงส์ซ่อนน้ำตา ยามจื่อแล้ว
เยว่ฉีส่งตะเกียบสีเงินให้กับชงไฉ่ หมูสามชั้นที่แดง ขาวชิ้นพอดีคำ ราดด้วยน้ำจิ้มเผ็ดเปรี้ยวถูกส่งเข้าปาก ความเผ็ดจากพริกหอมภูเขา รสชาติเปรี้ยวอมหวานที่ปลายลิ้นจากผลส้ม และกลิ่นหอมจากสุรา ที่ฉุนขึ้นจมูก ที่ผสมกันอย่างลงตัวทำเอาชงไฉ่ถึงกับเผลอคีบหมูสามชั้นชิ้นต่อไปส่งเข้าปากอย่างลืมตัว ฮุยเจินหันไปอมยิ้มสบตากับชิงซาที่ยืนคอยสังเกตท่าทีของชงไฉ่ข้างๆ“รสชาติจัดจ้านไม่เหมือนอาหารของวังหลวงของไห่ตงหยวน กลิ่นสุราที่หอมหวนซึมซับเข้าไปข้างในชวนให้อยากลิ้มลอง นับว่าแปลกประหลาดไม่น้อย ““ฝ่าบาทลองชิมพร้อมกับเครื่องเคียงทั้งสามอย่างดูเถิด” ฮุยเจินออกปากเชิญชวน กลายเป็นเยว่ฉีที่คีบเอากวางตุ้ง สาหร่าย หัวไซเท้าหั่นวางบนจานคีบเอาเนื้อเป็ดส่งเข้าปากบ้าง รสชาติอาหารทำเอาเยว่ฉีถึงกับอึ้งชงไฉ่ คีบเครื่องเคียงมาวางที่จานบ้าง“สาหร่ายทะเลใช่ไหม เจ้านำมันมาจากเหอตงหยวนด้วยใช่ไหม” ส่งเข้าปากเคี้ยวด้วยความเอร็ดอร่อย“ต้องยกความดีให้นางวัตถุดิบทุกอย่างเลี่ยงเฟิ่ง นางคัดสรรด้วยความพิถีพิถัน” ชงไฉ่พยักหน้าตั้งหน้าตั้งตาคีบนู่นนี่มาลองลิ้มรสดู“ปูชนิดนี้รสชาติดีเหลือเกิน เพคะฝ่าบาท” เยว่ฉีออกปากชม“พระชายาคงยังไ
หงส์ซ่อนน้ำตา ทุกอย่างเปลี่ยนไป2
“ข้าเพียงอยากทดสอบยาลืมทุกข์ของกงกงเฒ่าว่าจะสามารถทำให้ฝ่าบาทลืมเลือน จิวซินได้จริงหรือไม่”“องค์ชายสิบสามจึงพานางมาด้วยเช่นนั้นหรือ”“ถูกต้อง ความรักความผูกพันหรือความรักจริงใจต่อกันไม่อาจมีสิ่งใดขว้างกั้นได้ ข้าเชื่อเช่นนั้น”“ข้าเอาใจช่วยให้ ความคิดของท่านถูกต้อง”“ข้าจะพานาง เข้าไปอยู่ในตำหนักของฝ่าบาทในฐานะนางในห้องเครื่อง เสวยของฝ่าบาทและต้องเป็นนางในที่ยกเครื่องเสวยด้วย”“หากให้นางไปคัดเลือกเป็นนางในเกรงว่าด้วยฐานันดรของนางสูงส่งและทุกอย่างที่เคยเป็นของเลี่ยงเฟิ่งอยู่แล้วไม่จำเป็นต้องไปแข่งกับใคร เพียงแค่ให้ฝ่าบาทออกโรงปกป้องนางด้วยตัวฝ่าบาทเองเพราะตอนนี้ฝ่าบาททรงเป็นถึงฮ่องเต้สูงสุดในแผ่นดินแล้ว หากอยู่ในฐานะสนมย่อมไม่รอดพ้นสายตาของชายาอย่างเยว่ฉี”“ท่านมั่นใจเช่นนั้นหรือ”“เลี่ยงเฟิ่งคนนี้นางชื่นชอบการทำอาหารไม่ว่าจะเป็นพี่ห้าหรือข้าฮุยเจินมักจะต้องกลายเป็นผู้ที่ต้องติชมรสมือนางไปแล้วทั้งสิ้น นับว่าฝีมือการทำอาหารของเลี่ยงเฟิ่งหาผู้เปรียบเปรยได้ยากข้าจึงคิดว่า ฝ่าบาท จะต้องตรึงใจในรสมือของนางไม่น้อย”จิ่นเกอทำไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน“ปกตินางไม่เคยเข้าใกล้ห้องเครื่องมาก
หงส์ซ่อนน้ำตา ทุกอย่างเปลี่ยนไป
“เช่นนั้นรึ อย่างนั้นไม่สู้เจ้ารีบไปเยี่ยมองค์ชายน้อยเถิด เหลือเพียงเจ้าเท่านั้นที่ยังไม่เห็นหน้าองค์ชายน้อยมาก่อน”“เช่นนั้นข้าและเลี่ยงเฟิ่งขอลา” ฮุ่ยเจินกระตุกแขนเลี่ยงเฟิ่งให้คุกเข่าก่อนจะบ่ายหน้ายังตำหนักบูรพาที่ซึ่งบัดนี้องค์ชายใหญ่จิ่นเกอและเจียวซือเป็นผู้ครอบครอง ชงไฉ่มองตามฮุ่ยเจินและเลี่ยงเฟิ่งจนลับสายตาเบื้องหน้าตำหนักบูรพา จิ่นฉินตะลึงมองเลี่ยงเฟิ่ง ด้วยแววตาปีติ เช่นนั้นคำพูดหาหลุดออกมาจากปากไม่ ฮุ่ยเจิน เพียงแต่โคลงศรีษะไปมา พร้อมกับรอยยิ้มด้วยความสุนทรีย์หากไม่ได้แสดงอาการว่าอยากพูดอะไรเช่นกัน จิ่นฉินยกมือประสานกันเบื้องหน้าคารวะ องค์ชายสิบสาม“องค์ชายใหญ่กับเจียวซืออยู่ข้างในใช่ไหม” จิ่นฉินเหลือบตามองเลี่ยงเฟิ่ง แต่เจรจากับฮุยเจิน“องค์หญิงและองค์ชายใหญ่จิ่นเกอกำลัง หยอกล้อกับองค์ชายน้อยอยู่ข้างใน เชิญท่านทั้งสองรอสักครู่ ข้าน้อยจะไปบอกให้รุ้ว่าท่านทั้งสองมา”ฮุยเจินโบกมือ ห้ามถือวิสาสะเดินนำเลี่ยงเฟิ่งเข้าไปข้างในเบื้องหน้านั้นองค์ชายน้อย กำลังแย้มพระสรวลดวงตาใสซื่อจิ่นเกอยืนหันหลังเจียวซือนั่งยองๆ ข้างองค์ชายน้อยเสียงสาวใช้สองสามคน ทำความเคารพองค์ชายสิบสาม เลี่ยงเ
