บทส่งท้าย
มาเฟียหนุ่มที่เคยสุขุมเยือกเย็นตอนนี้กลับนั่งไม่ติดที่พร้อมกับอุ้มลูกสาววัยสองขวบกว่าเอาไว้ในอ้อมแขนรอภรรยาของเขาอยู่หน้าห้องทำคลอด เนื่องจากจู่ๆ ธีลินก็มีอาการเจ็บท้องคลอดขณะที่อายุครรภ์ได้สามสิบสี่สัปดาห์ซึ่งเป็นการคลอดก่อนกำหนดที่หมอได้นัดเอาไว้ ทำให้เขารีบพาธีลินมาหาหมอพร้อมกับคาร์ลินลูกสาวตัวน้อยด้วยความตื่นเต้น
"ป๊ะป๋า~"
"ว่าไงคะคนสวยของป๊ะป๋า" อาคิราก้มหน้ามาหาคาร์ลินพร้อมกับพยายามควบคุมน้ำเสียงให้เป็นปกติถึงแม้จะซ่อนความตื่นเต้นเอาไว้ไม่มิดก็ตาม
"มัมมี้ไปหนาย~"
"มันมี้กำลังไปรับน้องอยู่ค่ะ คาร์ลินรอกับป๊ะป๋าตรงนี้โอเคไหมคะ"
"โอเค~" น้ำเสียงเจื้อยแจ้วของลูกสาวยิ่งทำให้อาคิราตื่นเต้นที่จะได้พบกับสมาชิกใหม่ของครอบครัว และก็ภาวนาให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปอย่างราบรื่น
"นายน้อยครับทางนายใหญ่กำลังเตรียมตัวบินมาประเทศไทยเพื่อรับขวัญหลานครับ อีกไม่นานคงถึง" กายเดินเข้ามารายงานพร้อมกับระบายยิ้มกว้างให้คาร์ลินที่เอื้อมมือมาหาเขา
"อืม"
"กาย~ หากาย~" จากมือขวาสุดโหดของมาเฟียหนุ่มพักหลังที่ได
Introภายใต้แก๊งมาเฟียมหาอำนาจใครจะไปรู้ว่าหัวหน้าผู้ปกครองแก๊งจะเป็นเพียงชายตาบอดคนหนึ่งเท่านั้น อาคิรา หรือคราม หัวหน้าแก๊งมาเฟียที่ประสบอุบัติเหตุจนทำให้สูญเสียการมองเห็นไปเมื่อสามปีก่อน ระหว่างรอการเปลี่ยนถ่ายกระจกตาเพื่อจะได้กลับมามองเห็นอีกครั้ง ทำให้เขาต้องวางตัวให้น่าเกรงขามอยู่ตลอดเวลาเพื่อไม่ให้ศัตรูฉวยโอกาสนี้เข้ามาแย่งชิงอำนาจการปกครองของเขาซึ่งอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้เขาก็จะได้รับการเปลี่ยนถ่ายกระจกตาที่มีคนบริจาคเอาไว้ให้ แต่ระหว่างนี้เขายังต้องการผู้ช่วยในการดูแลเรื่องชีวิตประจำวันต่างๆ ทว่าตลอดสามปีมานี้เขาเปลี่ยนสาวใช้ส่วนตัวไปไม่รู้กี่คนต่อกี่คนแล้ว ไม่ว่าคนที่เข้ามาสมัครจะมีประสบการณ์ดีขนาดไหนก็ไม่เคยถูกใจเขาเลยสักคน ที่ทำงานได้นานที่สุดก็คงจะราวๆ สองเดือนแล้วก็ชิงลาออกไป หรือบางคนสอดรู้สอดเห็นมากเกินไปก็อาจจะไม่ได้กลับออกไปอีกเลย…ประวัติสาวใช้ที่ลาออกติดต่อกันในช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมาทำให้ตอนนี้ไม่มีใครกล้ามาสมัครทำงานเป็นสาวใช้ของเขาถึงแม้จำนวนเงินที่จ้างจะสูงมากกว่าการทำงานที่อื่นหลายเท่าตัวก็ตามทีแต่ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีแฝงเอาไว้เมื่อ ธีลิน นักศึกษาส
Episode 01 กลิ่นความเงียบที่แม้กระทั่งลมหายใจยังไม่กล้าหายใจแรงทำให้ครามไม่รู้ว่าตอนนี้ธีลินยืนอยู่ตรงมุมไหนของห้อง โดยเฉพาะตอนที่เขาลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ค่อยๆ ใช้ความเคยชินในเส้นทางเดินตรงมาทางชั้นหนังสือที่เธอยืนอยู่ ร่างบางยืนตัวเกร็งเมื่อร่างหนาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอจึงเดินถอยหลังไปเรื่อยๆ โดยไม่รู้ตัวกระทั่งเดินถอยไปชิดกับผนังทำให้ปลายจมูกที่อยู่ห่างจากแผงอกแกร่งไม่กี่คืบได้กลิ่นหอมอ่อนๆ จากตัวเขา สุดท้ายร่างหนาที่เดินขยับเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ก็ชนเข้ากับร่างบางที่ยืนขวางอยู่ตรงหน้า"ทำไมไม่หลบ" น้ำเสียงทุ้มต่ำที่ดังกระซิบอยู่ใกล้หูทำให้ธีลินค่อยๆ มุดตัวหลบออกไปยืนอีกมุมหนึ่งแทน"ขอโทษค่ะ" ธีลินบอกด้วยน้ำเสียงประหม่า กลิ่นหอมของเขายังติดอยู่ปลายจมูก โดยเฉพาะน้ำเสียงทุ้มต่ำมีเสน่ห์ชวนให้น่าหลงใหลยิ่งทำให้เธอควบคุมสติได้อย่างยากลำบาก"ฉันถามว่าทำไมไม่หลบ" ชายหนุ่มถามย้ำอีกครั้งเมื่อไม่ได้รับคำตอบในคำถามที่ถามไปก่อนหน้า"ตกใจค่ะ จู่ๆ คุณ…นายน้อยก็ลุกเดินมาไม่ทันตั้งตัวเลยทำตัวไม่ถูกค่ะ" ธีลินลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่พลันคิดว่าเธอคงจะชวดงานนี้ไปแล้วจากการทำตัวไร้สติของเธอเมื่อครู่"แล้วทำไม
Episode 02 ถ้าหากว่า…ธีลินขออนุญาตอาคิรามาจัดเตรียมอุปกรณ์สำหรับอาบน้ำให้เขาขณะที่ตอนนี้เขากำลังนั่งทำงานอยู่ภายในห้องทำงานซึ่งเธอไม่ควรเข้าไปหากไม่ได้รับอนุญาตทำให้เธอไม่รู้ตื้นลึกหนาบางว่าจริงๆ แล้วเขาทำอาชีพอะไร เข้าไปทำอะไรข้างในกันแน่ ถึงจะเกิดคำถามมากมายแต่กฎเหล็กของการทำงานที่นี่ก็คือห้ามทำตัวสอดรู้สอดเห็น"ทำตัวลึกลับอย่างกับเป็นพวกมาเฟียอย่างงั้นแหละ" ธีลินพึมพำเบาๆ ขณะใช้มือแกว่งน้ำในอ่างเพื่อเช็กอุณหภูมิให้อุ่นพอดีไม่ร้อนจนเกินไป "ฮึ่ย!" คนตัวเล็กหันหลังกลับมาเตรียมเดินออกไปเรียกครามให้มาอาบน้ำชะงักพร้อมกับร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ เมื่อหันมาเจออาคิรายืนพิงขอบประตูห้องน้ำอยู่คนตัวเล็กใช้มือลูบหน้าอกตัวเองเรียกขวัญกำลังใจไม่คิดว่าการทำงานดูแลคนพิการของเธอจะน่าระทึกได้ถึงขนาดนี้ และก็ได้แต่ภาวนาว่าเขาจะไม่ได้ยินประโยคที่เธอหลุดพูดออกไป"กำลังจะออกไปเรียกอยู่พอดีเลยค่ะ นายน้อยอาบน้ำเลยไหมคะ" ธีลินเอ่ยขึ้นกลบเกลื่อนเสียงตกใจของตัวเองเมื่อครู่นับว่ายังโชคดีที่ตาของเขามองไม่เห็น เลยไม่เห็นสีหน้าของเธอในตอนแรกรวมถึงการยกมือทาบอก"อืม"ธีลินมองคนตัวโตที่ยืนอยู่ที่เดิมด้วยความงุน
Episode 03 คืนแรกธีลินจัดการช่วยอาคิราใส่เสื้อผ้าเพื่อทำหน้าที่สุดท้ายของตัวเองในวันนี้ให้เสร็จสิ้น เพราะอีกสามชั่วโมงข้างหน้าก็เริ่มกฎข้อต่อไปของการทำงานเป็นสาวใช้ที่นี่คือห้ามออกจากห้องพักหลังห้าทุ่มไม่ว่าจะได้ยินเสียงอะไรก็ตาม แวบแรกที่ได้อ่านเจอกฎนี่สิ่งแรกที่เธอคิดคือถ้าบ้านไฟไหม้เธอคงเป็นคนแรกที่ตายอยู่ในกองเพลิง เพราะเธอจะไม่ยอมแหกกฎง่ายๆ เพื่อเงินจำนวนมหาศาลของเธอแน่ๆ"เอ่อ ขอถามคำถามอะไรก่อนไปได้ไหมคะ""ว่ามาสิ" อาคิราตอบขณะที่ใช้มืออ่านหนังสือตัวอักษรเบรลล์อยู่บนที่นอน"ถ้าเกิดว่าเลยห้าทุ่มไปแล้วคุณเรียกฉันให้ออกมา ฉันต้องออกไหมคะ" เพราะหน้าที่ของเธอคือดูแลผู้พิการทางสายตา ถึงแม้ว่าเธอจะรักเงินมากแค่ไหน แต่ถ้าหากเขาเกิดต้องการความช่วยเหลืออย่างลื่นล้มในห้องน้ำโทรเรียกให้เธอมาช่วยเธอก็ควรจะออกมา แต่ถ้าออกมาแล้วกลายเป็นทำผิดกฎชวดเงินไปเธอก็รู้สึกไม่ยุติธรรมอยู่หน่อยๆ เพราะฉะนั้นจึงต้องการความมั่นใจจากเขา"คิดว่าไงล่ะ" แทนที่จะได้รับคำตอบกลับมา แต่ดูเหมือนเธอจะเป็นฝ่ายได้ตอบคำถามของตัวเองอีกแล้ว"ถ้าเป็นฉันฉันก็คงจะยอมออกมา""เพราะอะไรถึงยอมแหกกฎ""เพราะคุณเรียกไงคะ ถ้าคุณเป็น
Episode 04 ธีลินเธออย่าเลิ่กลั่ก"นายกำลังออกกำลังกายอยู่ครับ คุณธีลินไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องการใช้ชีวิตประจำวันของนายภายในบ้านหรอกครับ นายสามารถใช้ลิฟต์ขึ้นลงระหว่างชั้นบนกับชั้นล่างได้เอง และก็ใช้ไม้นำทางช่วยในการเดินจนชินแล้วครับ ผมอยากให้ระวังพวกเรื่องห้องน้ำมากกว่าถ้าพื้นลื่นอาจจะทำให้เกิดอุบัติเหตุที่เหนือการควบคุมได้""รับทราบแล้วค่ะ ฉันจะพยายามระวังให้ค่ะ" ธีลินตอบกลับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ทว่าภายในใจกลับบอกตัวเองซ้ำไปซ้ำมาว่าอย่าเลิ่กลั่กเด็ดขาดธีลินส่งยิ้มให้กายที่เดินจากไปด้วยความโล่งใจ เธอมองดูประตูห้องออกกำลังกายที่มีอาคิราอยู่ด้านในด้วยความชั่งใจ จากที่ตอนแรกคิดว่าการไม่อยากรู้อยากเห็นไม่ใช่เรื่องยากอะไร แต่ถ้าหากเขาเป็นคนดุร้ายถึงขั้นฆ่าคนได้เธอจะไม่ตายก่อนได้ใช้เงินจริงๆ ใช่ไหมหลังจากยืนคิดไม่ตกอยู่ครู่หนึ่งธีลินก็ตัดสินใจเปิดประตูห้องออกกำลังกายเข้าไปเพื่อทำหน้าที่สาวใช้ของเธอด้วยสภาพจิตใจที่ไม่ค่อยพร้อมทำงานเท่าไหร่นัก"สวัสดีค่ะนายน้อย" ธีลินทักทายอาคิราให้เป็นปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้เขาไม่ได้ตอบอะไรกลับมา แต่ตั้งใจยกดัมบ์เบลจนกล้ามแขนขึ้นเป็นมัดๆ เธอแอบยกมือขึ้นปิดปา
Episode 05 เกินคาดหัวใจดวงน้อยๆ ของเธอไม่เคยได้ทำงานเป็นปกติเลยแม้แต่วินาทีเดียวตั้งแต่ก้าวเท้าเข้ามาทำงานภายในบ้านหลังนี้ภายในห้องน้ำถูกปกคลุมด้วยความเงียบอีกครั้งธีลินไม่ได้ตอบกลับไปในทันท่วงที เนื่องจากตอนนี้สมองของเธอกำลังทำงานอย่างหนักว่าควรทำเช่นไรกับสถานการณ์ในตอนนี้ดี"นายน้อยหมายถึงเรื่องอะไรเหรอคะ ศพอะไรเหรอคะ?" ธีลินลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อนจะพ่นคำโกหกคำโตออกไป"หึ…" น้ำเสียงแค่นหัวเราะทำให้ธีลินชะโงกหน้าจากด้านหลังมาแอบดูสีหน้าของเขาด้วยความประหม่า ทว่าจู่ๆ เขาก็หันหน้ามาหาเธอจนปลายจมูกโด่งคมของเขาเฉียดแก้มของเธอไป ทำให้เธอรีบดึงตัวเองกลับมา"ขะ…ขอโทษค่ะ" ธีลินมองด้านข้างของใบหน้าคมคายด้วยความหวาดระแวง หรือว่าเธอโดนจับได้แล้วงั้นเหรอ"ไม่ได้ยินก็ดี พยายามอย่าไปได้ยินอะไรที่ไม่ควรได้ยินเข้าล่ะ""ค่ะ" ธีลินตอบกลับด้วยน้ำเสียงประหม่าจนซ่อนเอาไว้ไม่มิด"ฉันจะขึ้นแล้ว"ธีลินรีบลุกขึ้นประคองร่างหนาออกจากอ่างอาบน้ำด้วยความระมัดระวัง เธอมองชายหนุ่มที่ยืนกางแขนด้วยสภาพร่างกายเปียกโชกด้วยความงุนงง ทั้งที่เมื่อวานก็ทำเองได้เกือบทุกอย่างแท้ๆ พอมาวันนี้แม้กระทั่งเดินยังต้องให้เธอประคอ
Episode 06 ข้อเสนอธีลินชะงักไปครู่หนึ่งเมื่อได้ฟังอาคิราสวนกลับมาแบบนั้น เธออยากจะเข้าไปขยุ้มหัวเขาให้รู้แล้วรู้รอดกันไปข้าง แต่จากสายตาของกายที่มองมาเหมือนพร้อมจะกำจัดเธออยู่ทุกเมื่อทำให้ไม่สามารถทำอย่างที่ใจคิดเอาไว้ได้"งั้นฉันขอถอนคำพูดตอนนี้ทันไหมคะ""คิดว่าทันไหมล่ะ""ก็คิดว่าไม่ทันหรอกค่ะ แต่ก็ไม่คิดว่าจะต้องมาเป็นสาวใช้ให้มาเฟียจริงๆ คุณคิดว่าถ้าฉัน หรือคนอื่นๆ ที่มาทำงานก่อนหน้านี้รู้จะมีใครเต็มใจรับทำงานนี้จริงๆ งั้นเหรอคะ คิดว่าคนอื่นเขาไม่รักชีวิตตัวเองกันเหรอ ไม่คิดว่าเขาตั้งใจมาทำงานส่งเงินให้ที่บ้านบ้างเหรอ หรือคิดแค่ในมุมของตัวเองที่ไม่อยากให้ใครมารู้ความลับของคุณ แต่กลับพูดจาโจ่งแจ้งออกมาได้หน้าตาเฉยแบบนั้น" ธีลินพยายามควบคุมสติตัวเองอย่างสุดความสามารถเท่าที่จะทำได้ ทั้งกลัว ทั้งโกรธที่เขาเจตนาให้เธอได้ยินอย่างตั้งใจ"ฉันมีข้อเสนอให้เธอเพื่อที่จะได้ไม่ต้องมีจุดจบเหมือนสาวใช้คนก่อนๆ""ฉันเลือกที่จะไม่รับข้อเสนอได้ไหม""ไม่รับก็ได้ แต่ฉันก็ไม่รับประกันว่าการเลือกที่จะปฏิเสธข้อเสนอของฉันจะมีจุดจบแบบไหน""แบบนั้นไม่เรียกข้อเสนอค่ะ เรียกข้อบังคับ" ธีลินตอบกลับด้วยน้ำเสียง
Episode 07 อีกด้านของมาเฟียถึงแม้ประโยคที่ฟังดูเหมือนจะคุ้มกันภัยเธอได้ แต่ธีลินกลับรู้สึกว่าเขาอันตรายที่สุดในบรรดาพวกผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงนี้แล้วธีลินปล่อยมือออกจากมือหนาส่วนเขาก็ค่อยๆ ก้าวเดินไปข้างหน้าเพียงลำพังอย่างใจเย็น โดยมีสายตาหลายสิบคู่จับจ้องมองมาที่อาคิราจนเธอที่มองเห็นสายตาพวกนั้นรู้สึกขนลุกแทนเขาชายคนหนึ่งเดินออกจากแถวตรงไปหาอาคิรา ขณะที่คนอื่นกระจายแถวออกล้อมเป็นวงกลมทำให้เธอเป็นหนึ่งในคนที่ติดอยู่ภายในด้วย เธอพยายามประเมินสถานการณ์ด้วยความระมัดระวัง ในสถานการณ์แบบนี้เธอจะไว้ใจคนตาบอดอย่างเขาได้จริงๆ งั้นเหรอ?"คุณคราม!!!" ธีลินกรีดร้องออกมาเสียงหลงเมื่อจู่ๆ ผู้ชายที่เดินนำเข้าไปคนแรกก็เหวี่ยงหมัดใส่อาคิราที่ยืนอยู่ แต่เขาก็เบี่ยงตัวหลบได้ทันเพียงเสี้ยววินาทีเธอยกมือขึ้นปิดปากเก็บเสียงของตัวเองเอาไว้มองดูอาคิราค่อยๆ เคลื่อนตัวไปตามเสียงฝีเท้าของอีกฝ่ายอย่างใจเย็น เขายื่นมือออกมาตรงหน้าเพื่อควานหาคู่ต่อสู้จังหวะนั้นเองที่อีกฝ่ายจับข้อมือของเขากระชากเข้ามาเตรียมปล่อยหมัดใส่ แต่อาคิรากลับจ
บทส่งท้ายมาเฟียหนุ่มที่เคยสุขุมเยือกเย็นตอนนี้กลับนั่งไม่ติดที่พร้อมกับอุ้มลูกสาววัยสองขวบกว่าเอาไว้ในอ้อมแขนรอภรรยาของเขาอยู่หน้าห้องทำคลอด เนื่องจากจู่ๆ ธีลินก็มีอาการเจ็บท้องคลอดขณะที่อายุครรภ์ได้สามสิบสี่สัปดาห์ซึ่งเป็นการคลอดก่อนกำหนดที่หมอได้นัดเอาไว้ ทำให้เขารีบพาธีลินมาหาหมอพร้อมกับคาร์ลินลูกสาวตัวน้อยด้วยความตื่นเต้น"ป๊ะป๋า~""ว่าไงคะคนสวยของป๊ะป๋า" อาคิราก้มหน้ามาหาคาร์ลินพร้อมกับพยายามควบคุมน้ำเสียงให้เป็นปกติถึงแม้จะซ่อนความตื่นเต้นเอาไว้ไม่มิดก็ตาม"มัมมี้ไปหนาย~""มันมี้กำลังไปรับน้องอยู่ค่ะ คาร์ลินรอกับป๊ะป๋าตรงนี้โอเคไหมคะ""โอเค~" น้ำเสียงเจื้อยแจ้วของลูกสาวยิ่งทำให้อาคิราตื่นเต้นที่จะได้พบกับสมาชิกใหม่ของครอบครัว และก็ภาวนาให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปอย่างราบรื่น"นายน้อยครับทางนายใหญ่กำลังเตรียมตัวบินมาประเทศไทยเพื่อรับขวัญหลานครับ อีกไม่นานคงถึง" กายเดินเข้ามารายงานพร้อมกับระบายยิ้มกว้างให้คาร์ลินที่เอื้อมมือมาหาเขา"อืม""กาย~ หากาย~" จากมือขวาสุดโหดของมาเฟียหนุ่มพักหลังที่ได
Episode 60 แพ้ท้องแทนเมียสามเดือนต่อมาท้องของธีลินก็เริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับอาการแพ้ท้องแทนเมียของอาคิราที่ไม่มีทีท่าว่าจะทุเลาลงเลยแม้แต่น้อย ทุกวันนี้นอกจากกลิ่นของธีลินเขาก็แทบจะดม หรือสัมผัสกับกลิ่นอะไรไม่ได้เลย ทำให้เขาไม่สามารถทานอาหารได้มากเท่าที่ควรร่างกายเลยดูซูบผอมลงไปบ้าง แต่ด้านสภาพจิตใจของเขากลับมีพลังเต็มเปี่ยมไม่ได้รู้สึกทรมานกับการแพ้ท้องแทนเมียในครั้งนี้เลย"เป็นไงบ้างคะ ดีขึ้นบ้างไหม" ธีลินเอ่ยถามอาคิราที่นั่งกอดหมอนอยู่ที่ห้องรับแขกด้วยท่าทางหมดสภาพ"ได้กลิ่นลินเดี๋ยวก็คงดีขึ้นแล้ว""ไม่คิดว่าจะเป็นนานขนาดนี้อดทนหน่อยนะคะ""ฉันไม่เป็นไรหรอกดีใจซะอีกที่ฉันเป็นคนแพ้ท้องไม่ใช่ลิน ถ้าลินแพ้ท้องจนกินอะไรไม่ได้แบบนี้ฉันคงช้ำใจแย่""เลิกพูดจาแปลกๆ แบบนี้สักทีได้ไหมคะ เป็นมาเฟียนะคะไม่คีปลุคหน่อยเหรอ""ฉันเป็นมาเฟียก็จริง แต่ฉันเป็นผัวลินนะ ทำไมต้องโหดกับเมียด้วยแบบนั้นสถาบันครอบครัวฉันก็สั่นคลอนหมดน่ะสิ"คำพูดติดตลกของมาเฟียหนุ่มทำให้ธีลินหลุดหัวเรา
Episode 59 เก็บหลักฐานว่าที่มาเฟียหนุ่มพ่อลูกสองเงยหน้ามองธีลินด้วยแววตาเป็นประกายหากเขาไม่ได้หูฝาดไปแสดงว่าธีลินกำลังให้โอกาสเขาอยู่ใช่หรือไม่ เขารีบกุมมือเรียวทั้งสองข้างเอาไว้ด้วยความตื่นเต้น“ตลอดชีวิตลินหมายความว่ายังไง ลินยอมให้โอกาสฉันแล้วใช่ไหม”“ลินแค่บอกให้คุณชดใช้ให้ลินกับลูกต่างหาก”“ฉันยินดีชดใช้ให้ลินกับลูกด้วยชีวิตฉันเลย” อาคิรารีบตอบกลับด้วยความตื่นเต้น ทว่านั่นกลับทำให้ใบหน้าหวานบึ้งตึงในทันที“ลินหมายความว่าให้คุณชดใช้อดีตของคุณด้วยลมหายใจของคุณที่เหลืออยู่ทำให้ลินกับลูกมีความสุข ไม่ได้หมายความว่าลินอยากได้ชีวิตของคุณ ลินไม่อนุญาตให้คุณตายไปจากลินอีกแล้วเข้าใจไหมคะ” น้ำเสียงเป็นกังวลที่สะท้อนถึงบาดแผลในใจลึกๆ ของธีลินที่คงไม่มีวันจางหายไปจากความรู้สึกของเธอทำให้อาคิรารีบโอบกอดร่างบางเอาไว้เพื่อปลอบโยนเธอ“ฉันอยู่นี่แล้วนะ ฉันจะไม่ไปไหนแล้วต่อให้ไล่ก็ไม่ไป” อาคิราตอบด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มพร้อมกับยกมือลู
Episode 58 ชดใช้ตลอดลมหายใจอาคิราที่แอบมองธีลินก่อนขึ้นไปแอบเดินมาถามแม่บ้านด้วยความสงสัยว่าธีลินมาขออะไรจากเธอ เพราะท่าทางของเธอดูมีพิรุธราวกับไม่อยากให้เขารับรู้บางสิ่งที่เธอกำลังปิดบังเอาไว้"ลินมาเอาอะไรเหรอ""เอ่อ…คือว่า…""ฉันถามก็แค่ตอบคงไม่อยากให้โมโหหรอกใช่ไหม" อาคิราเอ่ยถามเสียงเข้ม นอกจากธีลินแล้วเขาก็ไม่ชอบที่ต้องพูดจาซ้ำๆ เธอเป็นข้อยกเว้นเพียงหนึ่งเดียวสำหรับเขาที่ต่อให้พูดประโยคเดิมซ้ำๆ วนไปมาทั้งวันถ้าเธอต้องการเขาก็สามารถทำให้ได้ด้วยความเต็มใจ"นายหญิงน้อยมาขอให้คนออกไปซื้อชุดตรวจครรภ์ให้ค่ะ""ตรวจครรภ์? หมายความว่าลินกำลังท้องเหรอ!""ดิฉันไม่ทราบค่ะนายหญิงน้อยพึ่งเอาไปตรวจไม่ได้บอกอะไร""ที่ไหน""ห้องน้ำรับแขกปีกขวาค่ะ"คำตอบของแม่บ้านทำให้มาเฟียหนุ่มรู้สึกกระวนกระวายอยู่ไม่น้อยเขารีบสาวเท้ายาวตรงไปยังห้องน้ำชั้นล่างที่ธีลินแอบไปตรวจเพียงลำพัง เขายืนเดินวนไปมาอยู่หน้าประตูด้วยความตื่นเต้น มือหนากำประสานกันจนเหงื่อชุ่ม"ว้าย!" ธีลิน
Episode 57 อารมณ์อ่อนไหวประโยคสั้นๆ ที่อาคิราพูดออกมาทำให้หยดน้ำตาใสๆ ไหลรินออกมาโดยไม่รู้ตัว ธีลินจึงทำได้เพียงหัวเราะกลบเกลื่อน เพราะไม่อยากให้สถานการณ์อึดอัดเพราะการร้องไห้ของเธอ"ฮ่าๆๆ อยู่ดีๆ น้ำตาก็ไหลเฉยเลยค่ะ""ไม่เป็นไร อยากร้องก็ร้องเลยนะ""…""ฉันอยู่ตรงนี้ ฉันจะเป็นทิชชูให้ลินเอง" มาเฟียหนุ่มพ่อลูกอ่อนฉีกยิ้มกว้างส่งมอบความอบอุ่นผ่านไปยังฝ่ามือหนาที่ยกขึ้นมาเช็ดคราบน้ำตาให้เธอ เหมือนกับตอนที่เธอต้องโดดเดี่ยวเพราะเรื่องของแม่เมื่อก่อน ก็มีเขาที่ยื่นมือเข้ามาเช็ดน้ำตาให้เธอทำให้สุดท้ายเธอก็ร้องไห้ออกมาอยู่ดี แต่เป็นการร้องไห้พร้อมกับเสียงหัวเราะ ที่สุดท้ายคนที่สามารถเช็ดน้ำตาให้เธอได้อย่างอ่อนโยนคือคนเดียวกับคนที่เคยทำร้ายเธออย่างเลือดเย็นหลังจากจัดการอารมณ์อ่อนไหวของตัวเองอยู่พักใหญ่ธีลินก็สามารถกลับมาควบคุมอารมณ์ตัวเองได้เป็นปกติ จะมีก็แต่อาคิราที่เริ่มแสดงอาการแปลกๆ ออกมาระหว่างที่กำลังนั่งทานมื้อเย็นกัน"เป็นอะไรรึเปล่าคะ""ช่วงนี้กลิ่นแซลมอนมันเหม็นคาว
Episode 56 เหนื่อยใช่ไหมอาคิราสั่งอาหารเมนูเดียวกับที่เขาสั่งมาทานเมื่อครั้งก่อน ทว่ารสชาติอาหารครั้งนี้กลับแตกต่างออกไปจากเดิมมันไม่ได้อร่อยขึ้น แต่มันกลับทำให้เขามีความสุขเวลาที่กินมากขึ้นเพราะมีลูกเมียนั่งรวมโต๊ะด้วยในครั้งนี้ อาคิราพยายามใส่ใจทุกการเคลื่อนไหวของธีลินกับลูกใส่ใจจนถึงขั้นที่พนักงานต่างพากันไปซุบซิบนินทาด้วยความอิจฉากับความน่ารักของครอบครัวนี้"อร่อยไหม""ค่ะ""เอาอะไรเพิ่ม แล้วคาร์ลินกินอันนี้ได้รึเปล่า""พอแล้วค่ะคุณครามแค่นี้ก็กินกันไม่หมดแล้ว""ฉันอยากให้ลินกับลูกลองกินหลายๆ อย่าง นี่เป็นหนึ่งในร้านโปรดของฉันเลยนะ" อาคิราพยายามคะยั้นคะยอให้ธีลินสั่งอาหารอย่างอื่นมาทานอีก"วันหลังค่อยมากินกันใหม่ก็ได้ค่ะ"คำตอบของธีลินทำให้อาคิราชะงักไปครู่หนึ่ง เขาที่กำลังเช็ดปากให้คาร์ลินเงยหน้ามามองธีลินก่อนจะค่อยๆ คลี่ยิ้มบางๆ ออกมาด้วยความดีใจ"หมายความว่าเราจะได้มากินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตาแบบนี้อีกบ่อยๆ ใช่ไหม""อืม" ธีลินพยักหน้าให้แทนคำตอบ พร้อมกับหลบส
Episode 55 Family dayอาคิราเดินขึ้นมาหาธีลินหลังจากที่ธามบอก ตอนนี้เขาสามารถเดินเข้าออกบ้านของธีลินได้ตามอัธยาศัยเนื่องจากตอนนี้ธีลินเปิดโอกาสให้เขาได้ทำหน้าที่พ่อของลูกได้อย่างเต็มที่ และเขาเองก็พยายามใช้โอกาสนี้อย่างสุดความสามารถ"ทำไมมาแต่เช้าเลยคะ" ธีลินเอ่ยถามทั้งที่ไม่ได้หันหลังมามอง เพราะได้ยินเสียงฝีเท้าของอาคิราตอนเดินเข้ามา"ธามบอกลินอาบน้ำให้ลูกอยู่น่ะฉันเลยขึ้นมาช่วย""ใกล้เสร็จแล้วค่ะ เหลือแต่งตัวเฉยๆ" ธีลินส่งลูกสาวที่ห่อตัวด้วยผ้าขนหนูให้อาคิราอุ้มเอาไว้ ส่วนเธอก็เดินไปเตรียมเสื้อผ้ามาให้ลูกสาวสวมใส่"ลูกกินข้าวเช้าแล้วใช่ไหม""กินแล้วค่ะ ทำไมเหรอ""เปล่าหรอกถามเฉยๆ ว่าแต่วันนี้เราออกไปข้างนอกกันไหม""ไปไหนคะ ไปทำไม" ธีลินเอ่ยถามด้วยความสงสัย เพราะตอนนี้เธอไม่ค่อยชอบเซอร์ไพรส์จากเขาเท่าไหร่นัก"ฉันแค่อยากใช้เวลากับลินกับลูกน่ะไม่มีอะไรหรอก จะได้ถือโอกาสพาคาร์ลินไปเที่ยวด้วยไง" อาคิราบ่ายเบี่ยงที่จะบอกถึงสถานที่ปลายทางที่ตั้งใจจะพาไป
Episode 54 อาคิราเปลี่ยนไปหนึ่งเดือนต่อมาเมื่อแผนการทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่น ทำให้เรื่องการแต่งงานของทั้งสองตระกูลจบลงด้วยดี ทั้งสองพี่น้องตัดสินใจอยู่เที่ยวต่อราวๆ หนึ่งอาทิตย์ และรีบกลับมาเปิดร้านเพราะไม่อยากให้ปิดนานจนเสียลูกค้าไป การกลับมาครั้งนี้ก็มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เปลี่ยนแปลงตามไปด้วย โดยเฉพาะความสงบสุขของสองพี่น้องที่อาจจะไม่มีให้เห็นอีกแล้ว เนื่องจากทั้งอาคิรา และฟูมิโกะต่างพากันบินตามพวกเขากลับมาที่ประเทศไทยด้วยเหตุผลของอาคิราไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่นัก เพราะลูกเมียอยู่ที่ไหนเขาก็ต้องอยู่ที่นั่นเป็นธรรมดา ทว่าฟูมิโกะกลับบินตามกลับมาด้วยเหตุผลเดียวกันคือคนรักอยู่ที่ไหนเธอก็จะอยู่ที่นั่นด้วย"เธอเป็นบ้ารึไงบินตามกลับมาทำไม""ถ้าฉันไม่บินตามกลับมาที่บ้านฉันก็จับโป๊ะได้น่ะสิว่าฉันกุเรื่องขึ้นมา""นั่นมันปัญหาของเธอไม่ใช่ปัญหาของฉัน""ปัญหาของพวกเราทุกคนต่างหาก เพียงแต่กรรมมาหนักที่นายกับฉันที่ต้องแสดงละครต่อไปอีกสักหน่อย" ฟูมิโกะที่มาหาธามที่ร้านแต่เช้ารีบตอบกลับถึงประเด็น
Episode 53 แผลเป็นขนมญี่ปุ่นมากมายที่วางขายทำให้ธีลิน และธาม คู่พี่น้องที่หลงใหลในของหวานตื่นเต้นอยากชิม และสัมผัสรสชาติเพื่อเรียนรู้นำไปปรับปรุงให้เข้ากับขนมที่ร้านของตัวเองทำให้สองพี่น้องลืมคนที่มาด้วยไปชั่วขณะทำให้ตอนนี้อาคิรา และฟูมิโกะทำได้เพียงเดินตามหลังสองพี่น้องด้วยความงุนงง ไม่คิดว่าทั้งสองคนจะตื่นเต้นถึงขนาดนี้"นี้ตื่นเต้นกันขนาดนั้นเลยเหรอ""พวกเราพึ่งเคยมาญี่ปุ่นครั้งแรกค่ะ แล้วนี่ก็จะเป็นครั้งแรกที่เราจะได้ชิมขนมญี่ปุ่นต้นตำรับด้วย พวกเราสองคนมีแพลนอยากทำขนมญี่ปุ่นขายที่ร้านพอดีค่ะ" ธีลินหันมาอธิบายให้ฟูมิโกะที่พึมพำอยู่ด้านหลังฟัง"แต่เราไม่ได้เอาเงินมานะ" ธามหันไปบอกธีลิน เพราะไม่ทันได้เตรียมตัวว่าจะได้มาสถานที่แบบนี้ เลยไม่ได้นำอะไรออกมาเลย"นั่นสิ อืม…" ธีลินหันไปมองหน้าอาคิราที่ยืนอมยิ้มอยู่ด้านหลังด้วยความชั่งใจว่าจะเอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากเขาดีไหม"ขอก่อนสิ" อาคิรายืนบอกด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ทำให้ธีลินนึกย้อนไปถึงความทรงจำตอนที่เขาชอบใช้อำนาจบังคับให้เธอทำตามเขาต