เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 19 หนังสือตัดขาดบ้านเดิม
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-01 13:18:09บทที่เกี่ยวข้อง
สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 20 อาเหยามาเยี่ยม
ช่วงบ่ายวันนั้นที่บ้านพรานตงก็ได้ต้อนรับสหายที่ขี่ม้าตัวสูงใหญ่ล่ำสันสง่างามยิ่งนักมาเยี่ยม เขาคือท่านอาเหยาของอาเหวิน หรือรองแม่ทัพเฉินอี้เหยา เขาและตงเฟยหยาเป็นสหายร่วมรบกันมาตั้งนานแล้ว เมื่อเขาลาออกเพราะเบื่อหน่ายปัญหาในครอบครัว แม้อี้เหยาจะไม่เห็นด้วยแต่ก็ขัดสหายไม่ได้ แต่ตัวเขาเมื่อว่างเว้นจากราชการคราใดก็จะมุ่งมาเยี่ยมสหายและหลานชายตัวน้อยตลอดยิ่งเขามาครั้งล่าสุดสหายขาหักเพราะเข้าป่าแล้วพลาดตกกับดักที่มีคนวางเอาไว้ แม้เขาเป็นยอดฝีมือแต่ก็ยังพลาดจนได้ จึงได้ขาหัก และนอนพักฟื้นอยู่ที่บ้าน ก่อนเขาจะจากไปในคราวก่อนเขาต่อรถเข็นเอาไว้ให้หลานชายตัวน้อยเพื่อเอาไว้ตักน้ำใช้จากลำธารหลังบ้านมาใส่ในโอ่ง และกำชับให้เขาทำแค่เพียงวันละน้อยจะได้ไม่เหนื่อยจนเกินไปเขาซื้อหาข้าวสารและอาหารมาให้ไว้ในครัว ซื้อของและเสี่ยวหลงเปาไว้ให้จำนวนมาก ซื้อไข่เค็มและผักดองที่เก็บได้นานเอาไว้ และสอนวิธีการกินให้กับเด็กชาย อาหารแห้งเช่นเนื้อเค็ม ปลาตากแห้งเขาก็ซื้อมาเก็บเอาไว้ด้วยกลัวหลานชายจะอดตายเพราะบิดาก็เดินไม่ได้ และตัวเขาก็จำต้องเข้าเมืองหลวงเพราะมีราชการด่วนที่ต้องไปจัดการ แม้จะเป็นห่วงบ้านของสหายไม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 21 อี้เหยากับลำธารที่เร่าร้อน nc
“ งั้นเย็นนี้มาร่ำสุรากันเสียหน่อย ไม่ได้ร่ำสุรากับเจ้ามานานแล้ว ตั้งแต่ข้าเจ็บป่วยไป วันนี้ปล่อยให้เมียข้าดูแลลูกไปก่อน ข้าจะร่ำสุรากับเจ้าให้เมาไปเลย ได้ไหมจ๊ะเมียจ๋า พี่จะร่ำสุรากับสหายเสียหน่อย เจ้าดูแลลูกเข้านอนด้วยก็แล้วกันนะ ” เขาเอ่ยขึ้นแล้วหันไปจ้องมองเมียรักเหมือนจะขออนุญาตินาง “ เจ้าค่ะ ท่านพี่นานๆจะได้พบกับสหายก็ตามสบายเจ้าค่ะ ข้าจะดูแลลูกเอง งั้นข้าจะผัดผักใส่หมู และยังมีเนื้อเค็มข้าจะทอดให้ และหั่นผักดองให้ท่านแกล้มเหล้านะเจ้าคะ อ่อ ยังมีผลไม้เชื่อมที่มีรสเปรี้ยวอยู่ด้วย รอสักครู่ข้าจะจัดการให้เจ้าค่ะ ” นางเอ่ยขึ้นแล้วหันไปค้นหาห่อเนื้อเค็มและผลไม้เชื่อมที่มีรสเปรี้ยวที่นางชิมดูเมื่อวานมาแบ่งใส่ถ้วยใบเล็กให้เขาแกล้มสุรา อี้เหยายักคิ้วให้สหายรัก เมื่อเห็นเขาจ้องมองเมียรักด้วยดวงตาหวานฉ่ำปานจะกลืนกิน ไม่พบเจอเพียงไม่นานตอนนี้รองแม่ทัพผู้ดุดันกลายเป็นคนคลั่งรักไปเสียแล้วเมื่อจัดการอาหารเย็นยังไม่เสร็จจึงให้บุตรไปอาบน้ำก่อนเพราะตอนนี้ยังไม่มืดค่ำ แล้้วซูเม่ยจึงได้ทอดหมูให้บุตรชายกินกับข้าวสวยร้อนๆ แบ่งเอาไว้ในหม้อใบเล็กให้สามีที่นางไม่แน่ใจว่าเขาจะหิวหรือไม่ แล้วทอดเนื้อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 22 ขย่มนางจนรุ่งสาง nc
“ เจ้าเป็นผู้ใดกัน ทำไมถึงมาที่ลำธารค่ำมืดเพียงนี้ ” เขาเอ่ยขึ้น จ้องมองใบหน้างามที่แดงระเรื่อ นางพยายามบีดกายหนีเขา แต่ถูกเขาจับเอาไว้มั่น นางคือหย่งเอ๋อบุตรสาวของตาเฒ่าขี้เมาประจำหมู่บ้าน วันนีี้นางได้ยินว่าพรานตงหายดีแล้ว และนางเองก็หลงรักพรานตงมานานนักหนาพอๆกับซูเม่ย แม้เขาจะแต่งงานกับซูเม่ยแล้ว แต่เขาไม่ได้รักนาง ใครๆในหมู่บ้านก็รู้ว่านางปีนเตียงเขาจึงได้จำใจแต่งงานเพราะนางเกิดตั้งครรภ์ขึ้นมา หย่งเอ๋อจึงเกิดความคิดว่านางจะไปซุ่มอยู่ที่ลำธาร หากพรานตงมาอาบน้ำนางจะลอบเข้าหาเขาบ้าง และยิ่งนางแอบซุ่มดูเห็นเขาร่ำสุรากับชายคนหนึ่ง แต่นางก็ไม่คาดคิดว่าคนที่นางพบที่ลำธารจะไม่ใช่พรานตง “ ข้าคิดว่าท่านเป็นพรานตง ปล่อยข้านะ ในเมื่อท่านไม่ใช่เขา ปล่อยข้า ” ใบหน้าหล่อคมคายยกยิ้มขึ้น “ พรานตงเขามีเมียแล้ว เจ้าจะมายุ่งเกีี่ยวกับเขาทำไม อีกอย่างเขาไม่ใช่ชายเจ้าชู้ เขารักเมียของเขามาก เจ้ามายั่วยวนเขาก็เสียเวลาเปล่า แต่ไหน ๆ เจ้าก็เป็นหญิงที่ร่านอย่างหน้าไม่อาย เปลือยกายมายั่วยวนสามีของผู้อื่นอย่างหน้าไม่อายเช่นนี้ ถ้าเช่นนั้นข้าจะสงเคราะห์เจ้าเอง ให้ได้รู้รสชาติของบุรุษว่าเป็นเช่นไร ” เขาเอ่ยข
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 23 รับนางเป็นอนุ nc
เมื่อปากหนาของเขาดูดลิ้นเล็กของนางเป็นจังหวะสลับกับเกี่ยวพันลิ้นเล็กของนางอย่างเมามัน ทำให้หย่งเอ๋อยิ่งเสียวซ่านจนเกินจะทน นางร้องครางเบาๆทั้งที่ิลิ้นเล็กยังถูกลิ้นสากของเขาเกี่ยวพันอย่างดูดดื่มอยู่ มือบางของนางก็ลูบไล้หลังไหล่ของคนบนร่างของนางไปมา เล็บคมกรีดลงไปบนหลังของเขา แม้รองแม่ทัพหนุ่มจะเจ็บแสบไม่น้อยแต่เขาก็ยกยิ้มอย่างพอใจ นางร่าน นางร้าย ร่านถูกใจเขาเหลือเกิน บั้นเอวหนาเร่งขย่มนางจนแตกพ่ายออกมาอย่างมากมาย แล้วจึงได้จับร่างอวบของนางลงมายืนในน้ำแล้วหันหลังให้เขา ยกก้นอวบของนางขึ้นแล้วรองแม่ทัพหนุ่มจึงสอดลำกายอวบใหญ่เข้าไปในร่องอวบของนางอีกครั้งจนมิดลำกายแล้วเริ่มโยกขย่มนางอย่างรุนแรงอีกครั้ง “ อ๊าย อ๊า แรงอีก แรงอีกเจ้าค่ะ อ๊าย อ๊ายย อ๊าา ” หย่งเอ๋อที่เสียวซ่านจนเกินจะทน นางร้องครวญครางอีกครั้งพลางเร่งให้คนที่ขย่มนางจากทางด้านหลังให้เร่งแรงกระแทกนางอีก นางแอ่นก้นงามงอนขึ้นหาเขาอย่างร่านร้อน ปากก็ร้องครวญครางด้วยความเสียวซ่าน รองแม่ทัพหนุ่มจับร่างอวบของเมียหมาดๆพลิกไปมาอยู่หลายท่วงท่า แต่ในทุกท่วงท่าเขาก็กดกระแทกนางอย่างเร่าร้อนจนเสร็จสมไปหลายครั้งแล้ว แต่เจ้าลูกชายที่ยังแข็ง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 24 สู่ขออนุให้สหาย
ยามซื่อวันต่อมา ก็มีเสียงตะโกนโหวกเหวกดังอยู่หน้าบ้าน “ พรานตงอยู่ไหม ออกมาเดี๋ยวนี้ บุตรสาวของข้าอยู่ที่ใด เห็นมีคนบอกว่านางอยู่ที่บ้านของเจ้า นางหายไปทั้งคืน เจ้าต้องรับผิดชอบ” ทุกคนในบ้านต่างโผล่หน้าออกมาดูต้นเหตุของเสียงโหวกเหวกนั้นซูเม่ยที่เช็ดมือของนางจนแห้งแล้วรีบเดินออกมาจากครัวนางกำลังจะทำมันเชื่อมให้บุตรชายและทุกคนได้ชิมกัน เกิดอะไรขึ้นอีกล่ะ นางเดินออกมาที่หน้าลานบ้านพบกับหัวหน้าหมู่บ้านคนที่เคยนำหนังสือตัดขาดกับบ้านจางมาให้ และที่ยืนอยู่ข้างๆเข้าคือชายชราคนหนึ่งผมของเขาขาวโพลนแต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่ปะชุนและดูมอมแมมไม่น้อย ส่วนด้านหลังของพวกเขาก็เช่นเคยมีชาวบ้านหลายๆคนเดินมามุงดูเหตุการณ์ดังเช่นคราวที่แล้ว เฟยหยาเปิดประตูห้องนอนของเขาออกมา ส่วนเจ้าตัวเล็กก็ไม่วายยืนเมียงมองที่หน้าห้องของตนเองอย่างสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกัน แล้วประตูห้องของซูเม่ยที่เมื่อคืนมีสหายของสามีมาพักค้างคืนก็เปิดออกช้าๆ ร่างของอี้เหยาสหายของสามีและยังมีสตรีที่สวมอาภรณ์ของบุรุษยืนแอบอยู่ด้านหลังเขาด้วยท่าทางหวาดกลัว ดวงตาของนางจ้องมองชายชราทีี่ยืนอยู่ข้างๆหัวหน้าหมู่บ้าน“ นั่นไง หยงเอ๋อเจ้ามานอนกับบุรุ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 25 จะมาสู่ขอเมียท้องของข้าเช่นนั้นหรือ
หลายเดือนผ่านไปซูเม่ยที่ตอนนี้ท้องโตอย่างมาก นางยังคงเดินไปมาเพราะทนอยู่นิ่งไม่ไหว ยังพยายามทำงานบ้าน แม้สามีจะจ้างหญิงในหมู่บ้านมาช่วยทำงานบ้านและทำอาหารให้นางแล้ว เพราะนางตั้งครรภ์และอีกไม่ถึงสองเดือนก็ใกล้คลอดแล้ว ยามซื่อของวันนี้จู่ๆก็มีเสียงรถม้ามาจอดที่หน้าบ้านของพวกเขาซูเม่ยจึงได้ออกไปเมียงมองดูว่าใครมาที่หน้าบ้าน ก็พบว่ามีชายวัยกลางคนแต่งกายหรูหราไม่น้อยลงมาจากรถม้าตามด้วยชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีร่างบางสูงโปร่งและผิวขาวเหมือนดังเช่นคนมีอันจะกิน ตามด้วยคนเดินตามหลังที่น่าจะเป็นคนรับใช้ของพวกเขา เฟยหยาเปิดประตูห้องออกมาเขากำลังนั่งอ่านหนังสือและเขียนจดหมายส่งให้มารดาอยู่” บ้านนี้ใช่บ้านของซูเม่ยหรือไม่ “ ชายวัยกลางคนท่าทางภูมิฐานนั้นเอ่ยถามเฟยหยาที่เดินออกไปหาเขา ” ใช่นางเป็นเมียข้าเอง “ ชายคนนั้นชะงักไปครู่หนึ่ง ขณะนั้นซูเม่ยก็เดินออกมายืนหน้าเรือนของตนเอง ” นั่นไงซูเม่ย แต่นางตั้งครรภ์อย่างนั้นหรือ “ ชายร่างสูงผอมที่ยืนจ้องมองซูเม่ยที่หยุดยืนจ้องมองพวกเขาเช่นกันอยู่ที่หน้าเรือน ชายวัยกลางคนที่มากับเขาหันไปหาชายร่างสูงนั้นทันที” เจ้าบอกว่านางไม่มีสามีอย่างไรเล่า ข้าอุตส่าห์ยอมร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 1 อยู่ ๆ ก็มีสามีและบุตรชาย
ลินลี่สาวโสดวัยสามสิบกว่าๆ ที่เพิ่งพบว่าแฟนหนุ่มของตนเองมีความสัมพันธ์กับเพื่อนสนิทของตนเอง ลินลี่รับไม่ได้จึงเสียใจและผิดหวังอย่างมาก จึงประชดชีวิตจอดรถที่ปากซอยทางเข้าบ้านของตนเองแล้วลงไปดื่มยาดองอย่างที่ไม่เคยมาก่อน ป้าใจคนขายยาดองนำเสนอสูตรใหม่่ที่เพิ่งคิดค้นขึ้นมาให้ลองชิม เมื่อดื่มไปเรื่อย ๆ ก็พบว่ามันอร่อยอย่างไม่ที่ไม่คาดคิด จึงได้ดื่มไปจนเมามายแล้วฟุบหลับไป แต่เมื่อฟื้นสติขึ้นมาอีกครั้ง กลับพบว่าตนเองนอนอยู่บนพื้นดินแข็ง ๆ แถมมองขึ้นไปด้านบนหลังคายังมุงด้วยใบจากอีกด้วย หันมองไปรอบๆห้องเก่าๆนี้ที่มันสร้างมาจากไม้ไผ่ที่ค่อนข้างเก่าสานเป็นแผ่นแล้วประกอบเข้าด้วยกันแต่ก็ยังมีรูทำให้มองเห็นแสงสว่างลอดเข้ามาในห้องตามรอยแยกของไม้ไผ่ และในห้องนี้มันยังมีหม้อที่ทำจากดินเผาที่ก้นมันดำมากแขวนอยู่ที่ริมผนัง สภาพของมันคงจะผ่านการใช้งานมาอย่างสมบุกสมบันไม่น้อย มีเตาไฟที่น่าจะปั้นขึ้นมาจากดินเหนียวที่มีคราบเขม่าจับจนดำไปหมด และมีโต๊ะไม้เก่าๆที่ใช้วางถ้วยจานชามและหม้อสองสามใบ มีกองฟืนอยู่ข้าง ๆ เตาไฟนั้น ลินลี่ที่ยังมึนงงกับสถานที่และสมองยังไม่ประมวลผลว่าเกิดอะไรขึ้นกับตนเองถึงได้มานอนอยู่บน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-12สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 2 แม่บ้านจำเป็น
ลินลี่ทุบกระเทียมและลงมือหั่นกระหล่ำหัวนั้นโดยแบ่งหั่นแค่เพียงครึ่งซีก หั่นเป็นชิ้นไม่ใหญ่นัก ค้นได้ต้นหอมเล็กน้อย จึงได้ตัดรากมันแล้วนำใส่ในอ่างดินเผาเก่าๆรวมกับกะหล่ำที่หั่นเป็นชิ้นแล้ว เดินออกไปล้างที่โอ่งด้านนอกจนสะอาดดีแล้วจึงลงมือทุบกระเทียม และตอกไข่ใส่ในชามดินเผาแล้วก็ใช้ตะเกียบตีไข่แล้วใส่ต้นหอมที่ซอยแล้วลงไป แล้วค้นหาเครื่องปรุงก็ไม่มีแต่พบเกลือที่ยังเหลืออยู่อีกไม่มากแล้ว หยิบลงใส่ในชามไข่ไปเล็กน้อยใช้ตะเกียบอันเดิมคนจนละลาย จากนั้นก็ก่อไฟแต่ก็ไม่มีไม้ขีดขณะที่กำลังหมุนไปมาอยู่นั้น อาเหวินที่เฝ้ามองมารดาของตนกำลังลงมือทำอาหารและเห็นว่านางทำท่าเหมือนจะก่อไฟไม่เป็นจึงได้เอ่ยขึ้นว่า “ อาเหวินก่อไฟเป็น ข้าจะลงมือก่อไฟให้ท่านแม่เอง ” เขาเอ่ยขึ้นแล้วเดินมาที่เตาไฟ “ ถ้าเช่นนั้นเจ้าก่อไฟให้แม่ ” ลินลี่หันไปบอกกับอาเหวิน เขาเดินเข้ามาแล้วจัดการนำฟืนที่เป็นเศษไม้เล็กๆมาก่อแล้วจึงได้ใช้หินสองก้อนที่วางอยู่ด้านล่างมาเสียดสีกันจนเกิดประกายไฟขึ้นมาแล้วจุดกับเศษไม้ที่เหมือนเป็นไม้ที่มียางไม้เคลือบเอาไว้ มันติดไฟอย่างรวดเร็วเด็กชายนำมันมาจุดที่ในเตาไฟที่เขานำเศษไม้มาก่อเอาไว้จนมันลุกโพล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-12
บทล่าสุด
สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 25 จะมาสู่ขอเมียท้องของข้าเช่นนั้นหรือ
หลายเดือนผ่านไปซูเม่ยที่ตอนนี้ท้องโตอย่างมาก นางยังคงเดินไปมาเพราะทนอยู่นิ่งไม่ไหว ยังพยายามทำงานบ้าน แม้สามีจะจ้างหญิงในหมู่บ้านมาช่วยทำงานบ้านและทำอาหารให้นางแล้ว เพราะนางตั้งครรภ์และอีกไม่ถึงสองเดือนก็ใกล้คลอดแล้ว ยามซื่อของวันนี้จู่ๆก็มีเสียงรถม้ามาจอดที่หน้าบ้านของพวกเขาซูเม่ยจึงได้ออกไปเมียงมองดูว่าใครมาที่หน้าบ้าน ก็พบว่ามีชายวัยกลางคนแต่งกายหรูหราไม่น้อยลงมาจากรถม้าตามด้วยชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีร่างบางสูงโปร่งและผิวขาวเหมือนดังเช่นคนมีอันจะกิน ตามด้วยคนเดินตามหลังที่น่าจะเป็นคนรับใช้ของพวกเขา เฟยหยาเปิดประตูห้องออกมาเขากำลังนั่งอ่านหนังสือและเขียนจดหมายส่งให้มารดาอยู่” บ้านนี้ใช่บ้านของซูเม่ยหรือไม่ “ ชายวัยกลางคนท่าทางภูมิฐานนั้นเอ่ยถามเฟยหยาที่เดินออกไปหาเขา ” ใช่นางเป็นเมียข้าเอง “ ชายคนนั้นชะงักไปครู่หนึ่ง ขณะนั้นซูเม่ยก็เดินออกมายืนหน้าเรือนของตนเอง ” นั่นไงซูเม่ย แต่นางตั้งครรภ์อย่างนั้นหรือ “ ชายร่างสูงผอมที่ยืนจ้องมองซูเม่ยที่หยุดยืนจ้องมองพวกเขาเช่นกันอยู่ที่หน้าเรือน ชายวัยกลางคนที่มากับเขาหันไปหาชายร่างสูงนั้นทันที” เจ้าบอกว่านางไม่มีสามีอย่างไรเล่า ข้าอุตส่าห์ยอมร
สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 24 สู่ขออนุให้สหาย
ยามซื่อวันต่อมา ก็มีเสียงตะโกนโหวกเหวกดังอยู่หน้าบ้าน “ พรานตงอยู่ไหม ออกมาเดี๋ยวนี้ บุตรสาวของข้าอยู่ที่ใด เห็นมีคนบอกว่านางอยู่ที่บ้านของเจ้า นางหายไปทั้งคืน เจ้าต้องรับผิดชอบ” ทุกคนในบ้านต่างโผล่หน้าออกมาดูต้นเหตุของเสียงโหวกเหวกนั้นซูเม่ยที่เช็ดมือของนางจนแห้งแล้วรีบเดินออกมาจากครัวนางกำลังจะทำมันเชื่อมให้บุตรชายและทุกคนได้ชิมกัน เกิดอะไรขึ้นอีกล่ะ นางเดินออกมาที่หน้าลานบ้านพบกับหัวหน้าหมู่บ้านคนที่เคยนำหนังสือตัดขาดกับบ้านจางมาให้ และที่ยืนอยู่ข้างๆเข้าคือชายชราคนหนึ่งผมของเขาขาวโพลนแต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่ปะชุนและดูมอมแมมไม่น้อย ส่วนด้านหลังของพวกเขาก็เช่นเคยมีชาวบ้านหลายๆคนเดินมามุงดูเหตุการณ์ดังเช่นคราวที่แล้ว เฟยหยาเปิดประตูห้องนอนของเขาออกมา ส่วนเจ้าตัวเล็กก็ไม่วายยืนเมียงมองที่หน้าห้องของตนเองอย่างสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกัน แล้วประตูห้องของซูเม่ยที่เมื่อคืนมีสหายของสามีมาพักค้างคืนก็เปิดออกช้าๆ ร่างของอี้เหยาสหายของสามีและยังมีสตรีที่สวมอาภรณ์ของบุรุษยืนแอบอยู่ด้านหลังเขาด้วยท่าทางหวาดกลัว ดวงตาของนางจ้องมองชายชราทีี่ยืนอยู่ข้างๆหัวหน้าหมู่บ้าน“ นั่นไง หยงเอ๋อเจ้ามานอนกับบุรุ
สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 23 รับนางเป็นอนุ nc
เมื่อปากหนาของเขาดูดลิ้นเล็กของนางเป็นจังหวะสลับกับเกี่ยวพันลิ้นเล็กของนางอย่างเมามัน ทำให้หย่งเอ๋อยิ่งเสียวซ่านจนเกินจะทน นางร้องครางเบาๆทั้งที่ิลิ้นเล็กยังถูกลิ้นสากของเขาเกี่ยวพันอย่างดูดดื่มอยู่ มือบางของนางก็ลูบไล้หลังไหล่ของคนบนร่างของนางไปมา เล็บคมกรีดลงไปบนหลังของเขา แม้รองแม่ทัพหนุ่มจะเจ็บแสบไม่น้อยแต่เขาก็ยกยิ้มอย่างพอใจ นางร่าน นางร้าย ร่านถูกใจเขาเหลือเกิน บั้นเอวหนาเร่งขย่มนางจนแตกพ่ายออกมาอย่างมากมาย แล้วจึงได้จับร่างอวบของนางลงมายืนในน้ำแล้วหันหลังให้เขา ยกก้นอวบของนางขึ้นแล้วรองแม่ทัพหนุ่มจึงสอดลำกายอวบใหญ่เข้าไปในร่องอวบของนางอีกครั้งจนมิดลำกายแล้วเริ่มโยกขย่มนางอย่างรุนแรงอีกครั้ง “ อ๊าย อ๊า แรงอีก แรงอีกเจ้าค่ะ อ๊าย อ๊ายย อ๊าา ” หย่งเอ๋อที่เสียวซ่านจนเกินจะทน นางร้องครวญครางอีกครั้งพลางเร่งให้คนที่ขย่มนางจากทางด้านหลังให้เร่งแรงกระแทกนางอีก นางแอ่นก้นงามงอนขึ้นหาเขาอย่างร่านร้อน ปากก็ร้องครวญครางด้วยความเสียวซ่าน รองแม่ทัพหนุ่มจับร่างอวบของเมียหมาดๆพลิกไปมาอยู่หลายท่วงท่า แต่ในทุกท่วงท่าเขาก็กดกระแทกนางอย่างเร่าร้อนจนเสร็จสมไปหลายครั้งแล้ว แต่เจ้าลูกชายที่ยังแข็ง
สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 22 ขย่มนางจนรุ่งสาง nc
“ เจ้าเป็นผู้ใดกัน ทำไมถึงมาที่ลำธารค่ำมืดเพียงนี้ ” เขาเอ่ยขึ้น จ้องมองใบหน้างามที่แดงระเรื่อ นางพยายามบีดกายหนีเขา แต่ถูกเขาจับเอาไว้มั่น นางคือหย่งเอ๋อบุตรสาวของตาเฒ่าขี้เมาประจำหมู่บ้าน วันนีี้นางได้ยินว่าพรานตงหายดีแล้ว และนางเองก็หลงรักพรานตงมานานนักหนาพอๆกับซูเม่ย แม้เขาจะแต่งงานกับซูเม่ยแล้ว แต่เขาไม่ได้รักนาง ใครๆในหมู่บ้านก็รู้ว่านางปีนเตียงเขาจึงได้จำใจแต่งงานเพราะนางเกิดตั้งครรภ์ขึ้นมา หย่งเอ๋อจึงเกิดความคิดว่านางจะไปซุ่มอยู่ที่ลำธาร หากพรานตงมาอาบน้ำนางจะลอบเข้าหาเขาบ้าง และยิ่งนางแอบซุ่มดูเห็นเขาร่ำสุรากับชายคนหนึ่ง แต่นางก็ไม่คาดคิดว่าคนที่นางพบที่ลำธารจะไม่ใช่พรานตง “ ข้าคิดว่าท่านเป็นพรานตง ปล่อยข้านะ ในเมื่อท่านไม่ใช่เขา ปล่อยข้า ” ใบหน้าหล่อคมคายยกยิ้มขึ้น “ พรานตงเขามีเมียแล้ว เจ้าจะมายุ่งเกีี่ยวกับเขาทำไม อีกอย่างเขาไม่ใช่ชายเจ้าชู้ เขารักเมียของเขามาก เจ้ามายั่วยวนเขาก็เสียเวลาเปล่า แต่ไหน ๆ เจ้าก็เป็นหญิงที่ร่านอย่างหน้าไม่อาย เปลือยกายมายั่วยวนสามีของผู้อื่นอย่างหน้าไม่อายเช่นนี้ ถ้าเช่นนั้นข้าจะสงเคราะห์เจ้าเอง ให้ได้รู้รสชาติของบุรุษว่าเป็นเช่นไร ” เขาเอ่ยข
สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 21 อี้เหยากับลำธารที่เร่าร้อน nc
“ งั้นเย็นนี้มาร่ำสุรากันเสียหน่อย ไม่ได้ร่ำสุรากับเจ้ามานานแล้ว ตั้งแต่ข้าเจ็บป่วยไป วันนี้ปล่อยให้เมียข้าดูแลลูกไปก่อน ข้าจะร่ำสุรากับเจ้าให้เมาไปเลย ได้ไหมจ๊ะเมียจ๋า พี่จะร่ำสุรากับสหายเสียหน่อย เจ้าดูแลลูกเข้านอนด้วยก็แล้วกันนะ ” เขาเอ่ยขึ้นแล้วหันไปจ้องมองเมียรักเหมือนจะขออนุญาตินาง “ เจ้าค่ะ ท่านพี่นานๆจะได้พบกับสหายก็ตามสบายเจ้าค่ะ ข้าจะดูแลลูกเอง งั้นข้าจะผัดผักใส่หมู และยังมีเนื้อเค็มข้าจะทอดให้ และหั่นผักดองให้ท่านแกล้มเหล้านะเจ้าคะ อ่อ ยังมีผลไม้เชื่อมที่มีรสเปรี้ยวอยู่ด้วย รอสักครู่ข้าจะจัดการให้เจ้าค่ะ ” นางเอ่ยขึ้นแล้วหันไปค้นหาห่อเนื้อเค็มและผลไม้เชื่อมที่มีรสเปรี้ยวที่นางชิมดูเมื่อวานมาแบ่งใส่ถ้วยใบเล็กให้เขาแกล้มสุรา อี้เหยายักคิ้วให้สหายรัก เมื่อเห็นเขาจ้องมองเมียรักด้วยดวงตาหวานฉ่ำปานจะกลืนกิน ไม่พบเจอเพียงไม่นานตอนนี้รองแม่ทัพผู้ดุดันกลายเป็นคนคลั่งรักไปเสียแล้วเมื่อจัดการอาหารเย็นยังไม่เสร็จจึงให้บุตรไปอาบน้ำก่อนเพราะตอนนี้ยังไม่มืดค่ำ แล้้วซูเม่ยจึงได้ทอดหมูให้บุตรชายกินกับข้าวสวยร้อนๆ แบ่งเอาไว้ในหม้อใบเล็กให้สามีที่นางไม่แน่ใจว่าเขาจะหิวหรือไม่ แล้วทอดเนื้อ
สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 20 อาเหยามาเยี่ยม
ช่วงบ่ายวันนั้นที่บ้านพรานตงก็ได้ต้อนรับสหายที่ขี่ม้าตัวสูงใหญ่ล่ำสันสง่างามยิ่งนักมาเยี่ยม เขาคือท่านอาเหยาของอาเหวิน หรือรองแม่ทัพเฉินอี้เหยา เขาและตงเฟยหยาเป็นสหายร่วมรบกันมาตั้งนานแล้ว เมื่อเขาลาออกเพราะเบื่อหน่ายปัญหาในครอบครัว แม้อี้เหยาจะไม่เห็นด้วยแต่ก็ขัดสหายไม่ได้ แต่ตัวเขาเมื่อว่างเว้นจากราชการคราใดก็จะมุ่งมาเยี่ยมสหายและหลานชายตัวน้อยตลอดยิ่งเขามาครั้งล่าสุดสหายขาหักเพราะเข้าป่าแล้วพลาดตกกับดักที่มีคนวางเอาไว้ แม้เขาเป็นยอดฝีมือแต่ก็ยังพลาดจนได้ จึงได้ขาหัก และนอนพักฟื้นอยู่ที่บ้าน ก่อนเขาจะจากไปในคราวก่อนเขาต่อรถเข็นเอาไว้ให้หลานชายตัวน้อยเพื่อเอาไว้ตักน้ำใช้จากลำธารหลังบ้านมาใส่ในโอ่ง และกำชับให้เขาทำแค่เพียงวันละน้อยจะได้ไม่เหนื่อยจนเกินไปเขาซื้อหาข้าวสารและอาหารมาให้ไว้ในครัว ซื้อของและเสี่ยวหลงเปาไว้ให้จำนวนมาก ซื้อไข่เค็มและผักดองที่เก็บได้นานเอาไว้ และสอนวิธีการกินให้กับเด็กชาย อาหารแห้งเช่นเนื้อเค็ม ปลาตากแห้งเขาก็ซื้อมาเก็บเอาไว้ด้วยกลัวหลานชายจะอดตายเพราะบิดาก็เดินไม่ได้ และตัวเขาก็จำต้องเข้าเมืองหลวงเพราะมีราชการด่วนที่ต้องไปจัดการ แม้จะเป็นห่วงบ้านของสหายไม
สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 19 หนังสือตัดขาดบ้านเดิม
“ เอาละ ถ้ามันเป็นอย่างที่ซูเม่ยพูด พวกเจ้าก็ไม่ควรมารบกวนครอบครัวของนางที่แทบไม่มีจะกินอยู่แล้ว พวกเจ้าควรจะทำมาหากินด้วยตนเอง อย่าพยายามเบียดเบียนผู้อื่นเช่นนี้อีก ” หััวหน้าหมู่บ้านเอ่ยขึ้นอย่างเอือมระอา แต่เมื่อเขาได้รับแจ้งจะไม่มาจัดการก็ไม่ได้ จึงได้มาฟังความอีกข้างจากบ้านของพรานตง“ ท่านหัวหน้าจะพูดอย่างนี้ได้อย่างไร พวกตระกูลจางมีบุญคุณกับซูเม่ยนังคนอกตัญญูนี่แค่ไหน พวกท่านก็รู้ บิดามารดาของนางก็เสียไปหมดแล้ว พวกข้ารับเลี้ยงดูนางเอาไว้ ไม่มีบุญคุณให้นางต้องชดใช้เลยหรือ ” ท่านป้าของซูเม่ยเอ่ยขึ้น “ แต่เมื่อตอนที่ข้าแต่งงานกับนาง ข้าได้ให้เงินพวกท่านไปถึงยี่สิบตำลึง เงินจำนวนนี้มันมากมายนัก ข้าเป็นแค่นายพรานหากจะเก็บสะสมเงินจำนวนนี้จริงๆต้องใช้เวลาอยู่หลายปีนะ ถือว่าพวกท่านก็ได้เงินตอบแทนไปมากแล้ว แถมยังคอยมารีดไถเป็นประจำหลายปีมาแล้ว ท่านหัวหน้าหมู่บ้านในเมื่อท่านก็มาแล้ว วันนี้ข้าขอให้ท่านทำหนังสือตัดขาดระหว่างซูเม่ยเมียของข้ากับตระกูลจาง ไม่ต้องข้องเกี่ยวกันอีก หากพวกนางมารบกวนข้าอีก จะได้จัดการอย่างเด็ดขาด คนที่ไม่รู้จักพอให้ไปเท่าไหร่ก็คงไม่พอหรอก ” เขาเอ่ยกับหัวหน้าหมู่บ้า
สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 18 เริงรักจนรุ่งสาง nc
อดีตรองแม่ทัพหนุ่มกดกระแทกเมียรักจากทางด้านหลังอย่างรุนแรง เขาเร่งความเร็วขึ้นจนกระทั่งขย่มนางจนแทบจะจมไปกับเตียงอีกครั้ง ทั้งสองร้องครวญครางผสานกันอย่างสุขสมยิ่งนัก จนกระทั่งเสร็จสมไปพร้อมๆกันอีกครั้ง ซูเม่ยนั้นสุขสมจนแทบจะนับครั้งไม่ได้ นางจึงอ่อนระทวยแทบจะสลบไปทันทีในครั้งสุดท้ายที่ถูกสามีที่ร้อนแรงเหลือเกินของนาง กระแทกร่องจีบอย่างเร่าร้อนรุนแรง จนนางเสร็จสมไปอีกครั้งแล้วจึงได้หลับผล็อยไปทันที ทั้ง ๆที่ลำกายใหญ่ของสามียังคาอยู่ในร่องรักของนางด้านเฟยหยาที่เห็นเมียรักเหมือนสลบไปทันทีที่นางกระตุกเกร็งแล้วเสร็จสมไปในยกสุดท้ายนั้น เขาจึงได้ถอนลำกายใหญ่ออกจากร่องอวบของนาง แล้วประคองเมียรักนอนลงที่ฟูกจัดท่าทางให้นางนอนให้สบายตัว แล้วเขาจึงได้ลุกออกไปทำความสะอาดร่างกายตนเองแล้วนำผ้าปูเตียงผืนใหม่มาเปลี่ยนให้เมียรักที่นอนหลับเหมืือนสลบไสลอยู่บนเตียงนั้น เขาค่อยยกตัวนางขึ้นดึงผ้าปูเตียงออกแล้วขมวดมันไว้ที่มุมห้อง แล้วจึงได้ผลัดเปลี่ยนผืนใหม่ที่หอมกลิ่นแดดเพราะซูเม่ยเพิ่งนำไปซักตากแดดมาเมื่อวานนี้เขาเปลี่ยนแล้วจัดที่นอนใหม่แล้วอุ้มร่างอวบของเมียรักให้นอนในท่าที่สบายที่สุด แล้วจึงได้ผลัดเสื
สามีและบุตรชายข้าได้แต่ใดมา บทที่ 17 เป็นทุกอย่างได้เพื่อท่าน nc
เฟยหยาขย่มร่างอวบของเมียรักอย่างรุนแรงจนเมื่อเสร็จสมไปด้วยกันแล้ว เขาก็จับร่างอวบของนางพลิกเปลี่ยนท่าเป็นนอนคว่ำแล้วดึงสะโพกอวบขาวที่เขาบีบเค้นมันจนขึ้นสีอย่างมันมือ แม่เมียรักของเขา นางเป็นหญิงชาวบ้าน แต่นางเด็ดดวงยิ่งกว่าคุณหนูในห้องหอ ยิ่งกว่าหญิงคณิกาที่เขาเคยผ่านมา หากจับนางแต่งกายด้วยอาภรณ์ของชนชั้นสูงนางคงจะเป็นหญิงที่งามมาก งามปานจะล่มเมืองคนหนึ่ง แต่นางเป็นเมียของเขาเพียงผู้เดียว ถึงนางจะงามเพียงใดก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะแสวงหาบุรุุษใดอีกแล้ว นางเป็นเมียของเขา เป็นแม่ของบุตรของเขาได้เพียงเท่านั้นอดีตรองแม่ทัพหนุ่มที่บัดนี้ลาออกจากราชการแล้วหนีมาซุกตัวอยู่ที่บ้านนอกที่ห่างไกลเมืองหลวงเป็นอย่างมาก ด้วยปัญหาในครอบครัวบางอย่าง เพราะเขาเป็นบุตรชายคนรองแต่โดดเด่นและเก่งกล้าเกินบุตรชายคนโตจึงทำให้ไม่เป็นที่ชอบใจของฮูหยินใหญ่ ที่เส้นทางทางราชการของเขาก้าวหน้าเกินไป ทำให้เขาและมารดาไม่เป็นที่โปรดปรานของทั้งบิดาและฮูหยินใหญ่เพราะมารดาของเขาเป็นเพียงอนุผู้หนึ่งเพียงเท่านั้น เขาจึงได้เบื่อหน่ายการแก่งแย่งชิงดีในหมู่พี่น้องจึงได้ตัดสินใจลาออกจากราชการและอำลามารดาย้ายตนเองมาอยู่ที่บ้านนอกห่างไก
