เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 265
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 266
หลี่หงฝูโกรธมากจนจับคอเธอแล้วโยนเธอไปหน้ารถบรรทุกก่อสร้าง: "แกกล้าด่าฉัน ฉันจะบดขยี้แกให้ตาย นังเด็กเปรต"ตอนนั้นเอง หนิงเป่ยก็มาถึง และตาหวงก็ตามเขามาตาหวงได้ฟื้นฟูพลังปรมาจารย์แล้ว เขาอยากหาอะไรทำบ้าง ดังนั้นหนิงเป่ยจึงให้เขาตามมาด้วยจากระยะไกล หนิงเป่ยและตาหวงรู้สึกได้ถึงลมหายใจของชีพจรโอสถทั้งสองรู้สึกตื่นเต้นอย่างมากชีพจนโอสถนี้ยังเป็นชีพจรชั้นยอด แต่มันถูกซ่อนอยู่ใต้ดินหลายสิบเมตร ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะพบได้ทั้งสองคนเร่งความเร็วขึ้นเมื่อใกล้เข้ามาและเห็นสภาพที่น่าสังเวชของที่สถานที่นี้ ทั้งสองก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ: ช่างไร้มนุษยธรรมจริง ๆในเวลานี้ ดวงตาของหนิงเป่ยถูกดึงดูดโดยเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งเด็กหญิงตัวเล็กๆ นอนอยู่หน้ารถบรรทุกก่อสร้าง มีเลือดออกจากมุมปาก และกำลังจะถูกรถทับบัดซบ!หนิงเป่ยวูบวาบ "เคลื่อนย้ายพริบตา" ไปหาเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ กอดเธอ และหลบจากการโดนรถบรรทุกก่อสร้างทับได้ทัน“สาวน้อย เธอโอเคไหม?” หนิงเป่ยถามด้วยความห่วงใยเด็กหญิงตัวเล็กๆ ร้อง: "พี่ชาย คนๆนั้นเป็นคนเลว เขาทำให้พ่อแม่ของฉันบาดเจ็บและต้องการให้รถทับฉันจนตาย... ฮือ พี่ช่
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 267
หนิงเป่ยยิ้ม: "นี่เป็นลูกใคร พาเธอกลับบ้านเถอะ"ฉากต่อไปไม่เหมาะกับเด็กป้าที่ได้รับบาดเจ็บคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามารับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ น้อย ๆ พูดว่า "หนุ่มน้อย เธอรีบหนีไปเถอะ คนนี้ไม่ใช่คนที่สามารถยั่วยุได้"หนิงเป่ยพูดว่า "ไม่ต้องกังวล แม้ท้องฟ้าจะถล่มผมก็จะต้านมันไว้!"เพ้อเจ้อ!หลี่หงฝูที่ยืนอยู่ห่างไปจากหนิงเป่ย ตะโกนสาปแช่ง: "ทุกคนมาที่นี่สิ"คนของหลี่หงฝูขานรับและรวมตัวกันข้างๆเขา รวมกันถึงเจ็ดสิบหรือแปดสิบคน แต่ละคนมีหลังมีท่าทางดุร้ายและเลวทรามหลี่หงฝูพูดว่า: "ฆ่าไอ้สารเลวนี้ แล้วเอามันมาให้ฉัน แลัวฉันจะเลี้ยงพวกแกด้วยเนื้อและไวน์"ครับ!คนของเขาเข้าหาหนิงเป่ยทีละก้าวในมุมมองของพวกเขา คนเจ็ดหรือแปดสิบฆ่าชายหนุ่มคนนี้ได้อย่างง่ายดายกลุ่มเกษตรกรยืนอยู่ข้างหลังหนิงเป่ยทันที: "เจ้าหนุ่ม วันนี้เราจะสู้กับพวกมันจนถึงที่สุดกันเถอะ"หนิงเป่ยพูดว่า "จัดการกับไอ้สารเลวพวกนี้ ผมต้องลงมือเอง"เขาเหลือบมองตาหวงแล้วพูด "ผมจะให้โอกาสคุณแสดงฝีมือ"ตาหวงค่อนข้างใจร้อนและหงุดหงิดเล็กน้อยฉันเป็นปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ดังนั้นคู่ต่อสู้ของฉันควรเป็น ปรมาจารย์ชั้นนำเป็นอย่างน้อยสิแต่
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 268
ชาวไร่ยาก็พากันเตือนหนิงเป่ยว่า "พ่อหนุ่ม คุณรีบไปเถอะ ครอบครัวของพวกเขาเป็นข้าราชการทั้งหมด ประชาชนธรรดาไม่สามารถยั่วยุได้"“ใช่ ไม่ว่าจะในเมืองหรือต่างจังหวัด ทุกคนมีเส้นสาย พวกเขาต้องการฆ่าเรา เหมือนเป็นเรื่องเล่นๆ เลย”เมื่อเผชิญหน้ากับความหวังดีของชาวบ้าน หนิงเป่ยก็แค่ยิ้มแต่ไม่พูดชาวไร่ยายิ้มอย่างขมขื่นเฮ้อ ชายหนุ่มคนนี้น่าจะฟังหน่อย ลูกวัวแรกเกิดไม่กลัวเสือ แต่ที่แย่ที่สุดคือเขาไม่รู้ความว่าฟ้าสูงแผ่นดินต่ำแค่ไหนไม่นานก็มีรถบัสหลายคันมาอย่างรวดเร็วและจอดอยู่ไม่ไกลทุกคนทั้งบริเวณนี้ ต่างตกใจเมื่อเห็นคนหลายคนลงจากรถกลายเป็นกลุ่มคนในทีมจังหวัด พวกเขาทั้งหมดเป็นหัวหน้าและรองหัวหน้า และผู้นำคือผู้นำระดับสูงของจังหวัด เย่หง!ทำไมจู่ๆ พวกคนใหญ่โตเหล่านี้ก็มาที่สถานที่บ้านนอกแห่งนี้? เป็นประวัติการณ์หลี่หงฝูวิ่งเหยาะ ๆ เพื่อทักทายเขาไปตลอดทางเขาเชื่ออย่างไม่สงสัยว่า นายท่านสามเจียงเชิญพวกเขามาให้กําลังใจตัวเองมีเพียงนายท่านสามเจ้อที่สามารถเชิญคนกลุ่มนี้มาได้"คุณเย่ ยินดีต้อนรับครับ"“เรื่องเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้นี้ผมจัดการได้ ไม่ต้องรบกวนคุณครับ ลำบากแย่ครับ”เย่หงมอง
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 269
หนิงเป่ยพูดกับชาวบ้านอีกว่า "ขอให้ชาวไรนช่วยดูแลเรื่องนี้ด้วย"ขณะนี้ชาวไร่ยายังอยู่ในอาการตกใจอย่างมากชายหนุ่มคนนี้ดูธรรมดา ๆ เหมือนเด็กหนุ่มข้างบ้าน ทําไมถึงมีอำนาจขนาดนี้แม้แต่ผู้นําระดับจังหวัดก็เชื่อฟังเขาด้วยความเคารพเขาไม่ได้เป็นคนสำคัญจากเมืองหลวงจิงตูหรอกมั้งความเป็นไปได้นี้สูงมากหนิงเป่ยพูดอีกครั้ง ชาวไร่ก็ตั้งสติได้ รีบพยักหน้าว่า "พ่อหนุ่ม... คุณหนิงสบายใจได้ แม้ว่าเราจะไม่กินหรือไม่ดื่มก็จะจับตาดูพวกเขา"ในเวลานี้ชาวบ้านคนหนึ่งพูดว่า "คุณหนิง คุณช่วยช่วยประธานโจวไห่ถงได้ไหม เธอถูกนายท่านสามเจ้อพาตัวไปแล้ว ตอนนี้สถานการณ์ยังไม่ชัดเจน"ไห่ถง？หนิงเป่ยตัวสั่นทันที "ทําไมไห่ถงถึงเกี่ยวข้องด้วย?"ชาวไร่พูดอย่างเร่งรีบ: "สมุนไพรของเราปลูกไว้สำหรับจิ่วโจวอินเตอร์เนชั่นแนลโดยเฉพาะ และประธานโจวไห่ถงก็ปกป้องไร่ยานี้กับพวกเรา"ให้ตายเถอะ!หนิงเป่ยสาปแช่ง: “ชายแซ่เจ้อพาเธอไปที่ไหน?”ชาวไร่ยาชี้ไปที่หลี่หงฝูแล้วพูด "หลี่หงฝูเป็นสุนัขรับใช้นายท่านสามจ้อเจียง เขาต้องรู้เรื่องนี้"หนิงเป่ย มองไปที่หลี่หงฝูด้วยสายตาที่กินเนื้อคนหลี่หงฝูกล่าวอย่างเร่งรีบ: "อิมพีเรียลคลั
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 270
นายท่านสามเจ้อพูด "เราทุกคนเป็นครอบครัวเดียวกัน อยากได้อะไรก็หยิบไป""พอฉันเล่นเสร็จ ค่อยให้พวกคุณได้เล่นสนุก ทุกคนมีส่วนได้ส่วนเสีย"ฮ่าๆ!ทุกคนหัวเราะโจวไห่ถงตกตะลึงนี่ไม่ใช่การเจรจาทางธุรกิจ แต่เป็นถ้ำเสือเธอหันหลังกำลังจะออกไปแต่นายท่านสามเจ้อคว้าเธอแล้วพูดว่า "มาถึงนี่แล้วยังอยากไปอีกเหรอ ฝันไปเถอะ!"โจวไห่ถงพูดว่า: "นายท่านสามเจ้อเจียง คุณกำลังละเมิดสิทธิเสรีภาพส่วนบุคคล... "เพี๊ยะ!นายท่านสามเจ้อตบโจวไห่ถงจนล้มลงกับพื้น "นังแรดต้าเซี่ย พูดเรื่องเสรีภาพส่วนบุคคลกับฉันนั้นเป็นเรื่องตลก"นายท่านสามเจ้อใช้ออกแรงอย่างมาก และกระแทกดึงโจวไห่ถงลงไปกับพื้น มุมปากของเธอมีเลือดออกและสมองของเธอก็ส่งเสียงหึ่งๆนายท่านสามเจ้อนั่งลงแล้วพูดว่า "มานี่แล้วรินไวน์ให้ฉันหน่อย"โจวไห่ถงจ้องมองเขาด้วยความโกรธ: "ไม่มีทาง"ในเวลานี้ หญิงสาวตัวเล็ก ๆ หลายคนคุกเข่าและคลานไปอยู่ข้าง ๆ โจวไห่ถง และกระซิบ:“คุณควรฟังพวกเขาเถอะ จะได้ไม่ถูกเขาทุบตี”"พวกเราถูกพวกเขาบังคับข่มเหง ถ้าไม่เชื่อฟังเล็กน้อย พวกเขาก็เฆี่ยนตีพวกเรา แม้กระทั่งเอาไฟมาเผา"เดนมนุษย์!โจวไห่ถงสบถออกมา“นี่แกหูหนวก
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 271
“ทุกคนมีความสามารถของปรมาจารย์ ในที่สุดฉันก็ได้แสดงทักษะของฉันแล้ว”“ หนิงเป่ย เจ้าพวกนี้เป็นของฉัน อย่าขโมยเด็ดขาด”โอเค!หนิงเป่ยพูดกับโจวไห่ถงในอ้อมแขนว่า "ไห่ถง หลับตาลงนะ"ภาพนองเลือดต่อไปไม่สามารถให้โจวไห่ถงเห็นได้ เพื่อไม่ให้ทิ้งปมไว้ในใจของเธอนายท่านสามเจ้อออกคำสั่ง: "ฆ่ามันซะ!"รับทราบ!นินจาสามสิบคนกระโจนเข้าใส่ตาหวง เหมือนหมาป่าที่หิวเลือดดวงตาตาหวงส่องแสงขณะที่เขาเผชิญหน้ากับนินจาชั่วครู่หนึ่ง ฉากนั้นเต็มไปด้วยเสียงหมัดปะทะหมัด เสียงอาวุธปะทะกัน และเสียงผู้คนถูกโยนลงพื้น ผสมกับเสียงวุ่นวายไปทั่วพลังการต่อสู้ของปรมาจารย์สามสิบคน ไม่ว่าพวกเขาจะอยู่ที่ไหนก็ตามก็ยังเป็นขุมพลังที่น่าเกรงขามแต่เมื่อพวกเขาได้พบกับตาหวงผู้แข็งแกร่งในการต่อสู้ พวกเขาทำได้เพียงถูกทรมานและสังหารเท่านั้นตาหวงช่วยหนิงเป่ยต่อสู้ เพื่อสร้างการนองเลือดได้อย่างง่ายดายหนิงเป่ยเดินออกจากอิมพิเรียลคลับโดยมีโจวไห่ถงอยู่ในอ้อมแขนของเขาเขาวางโจวไห่ถงไว้บนรถ: " ไห่ถง เธอกลับไปก่อนนะ ฉันจะไปช่วยตาหวง "ไม่นะ!โจวไห่ถงจับมือหนิงเป่ยไว้ "หนิงเป่ย อย่ากลับไป พวกเขาเป็นพวกโรคจิตกลุ่มหนึ่ง พวกเขา
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 272
หนิงเป่ยพูด: "คุณไม่อยากเห็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมเหรอ?"ประโยคหนึ่งทำให้ตาหวงรู้สึกคันด้วยความสงสัย: "คราวนี้ฉันจะให้แกได้ลงมือ"ซูโม่โกรธมากคนต้าเซี่ยสองคนแย่งกันลงมือกับตัวเอง นี่เป็นการดูถูกเขาชัดๆรนหาที่ตาย!เขาคำรามและรีบวิ่งไปหาหนิงเป่ยพื้นดินเริ่มสั่นสะเทือนอีกครั้ง และเขาก็เหมือนกับรถไฟความเร็วสูง ต้องการทำลายสิ่งกีดขวางทั้งหมดหนิงเป่ยสงบนิ่งและไม่ขยับเขยื้อน ราวกับว่าเขาไม่ได้จริงจังกับอีกฝ่ายเลยรอให้อีกฝ่ายกําลังจะชนเขา ในที่สุดหนิงเป่ยก็สั่นสะท้านไปทั้งตัวและปล่อยพลังมืดออกมาปัง!ทั้งสองปะทะกันวินาทีต่อมา ราวกับหัวรถจักร ซูโม่ก็ถูกชนและซัดกระเด็นไปข้างหลัง ร่างของเขาชนกันและถูกับผนังและพื้นบนพื้นและผนังแตกเป็นชิ้นๆ กระทั่งสร้างรูขนาดใหญ่หลายอันเขากลิ้งออกไปหลายสิบเมตรก่อนที่จะหยุดในที่สุดเขามีเลือดออกจากทวารทั้งเจ็ด มีบาดแผลทั่วร่างกาย และไม่มีลมหายใจแต่หนิงเป่ยยังคงอยู่ในสภาพสมบูรณ์ และไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อยซู่ด!ตาหวงอดไม่ได้ที่จะสูดอากาศเย็นให้ตายเถอะ ทำไมไอ้สารเลวนี่ถึงแข็งแกร่งขนาดนี้!ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้ที่เขาบอกว่าเขาสามาร
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 273
ชาวญี่ปุ่นหวาดกลัวอย่างมากและคุกเข่าลงให้กับหนิงเป่ย“ไว้ชีวิตเรา แล้วเราจะจ่ายเงินให้คุณ...เท่าที่คุณต้องการ”“คุณฆ่าเราไม่ได้ คุณฆ่าเราไม่ได้นะ...”หนิงเป่ยมองหญิงสาวกลุ่มนั้นแล้วพูดว่า "วันนี้ผมจะให้ความยุติธรรมกับพวกคุณ พวกคุณมีความแค้นอะไรก็แก้แค้นเสียเถอะ"หญิงสาวหน้าตาดีคนหนึ่งชี้ไปที่คนญี่ปุ่นคนหนึ่งและพูดหาว่าเขาก่ออาชญากรรม "เดิมทีฉันเป็นพนักงานของโรงงานเขา เขาเห็นว่าฉันสวย เลยหลอกฉันเข้าออฟฟิศเพื่อข่มขืนแล้ว ฮือๆ"“เขายังข่มขู่ฉันพร้อมครอบครัว บอกให้ฉันไม่ให้แจ้งตำรวจ ไม่งั้นเขาจะฆ่าครอบครัวฉันทั้งหมด... ฮือๆ เขามันสัตว์ร้าย”หนิงเป่ยตบชายชาวญี่ปุ่นจนตาย ด้วยการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วเพียงตบครั้งเดียว ง่ายๆ เหมือนกับการฆ่ามดหญิงสาวอีกคนยืนขึ้น "เดิมทีฉันเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย ตอนไปช็อปปิ้งถูกคนญี่ปุ่นคนนี้ชนแล้ว เขาไม่เพียงแต่ไม่จ่ายค่าชดเชยให้ฉัน และยังมาก่อกวนฉันตอนที่ฉันเข้าโรงพยาบาล..."“เขายังวางยาฉันและแอบถ่ายรูป เพื่อมาข่มขู่ฉันด้วย ถ้าฉันไม่ฟังเขาเขาจะเปิดเผยรูปของฉัน...ฮือๆฉันไม่มีหน้าไปเจอใครแล้ว...”ปัง!หนิงเป่ยสังหารชายชาวญี่ปุ่นคนนั้นด้วยหมัดอีกครั้ง
บทล่าสุด
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 347
เขามองหนิงเป่ยขึ้นๆ ลงๆ และเห็นรูปลักษณ์ที่ไม่ธรรมดาของอีกฝ่าย เขาพูดอย่างเย็นชา "เท่าที่ฉันรู้ มีเพียงเทพสงครามผู้ยิ่งใหญ่ในโลกนี้เท่านั้นที่สมควรได้รับยาชีเฉียวหลิงหลง แกจะเอาคุณสมบัติอะไรมาแลกสมบัตินี้?"“ในความคิดของฉัน เห็นได้ชัดว่าแกขโมยมันไปจากท่านเทพสงคราม ฉันต้องการคืนมันให้กับเจ้าของเดิมตอนนี้”เมื่อพูดแบบนั้นจบ เฟิงเฟยหยางก็เดินออกไปรนหาที่ตาย!หนิงเป่ยหลบและหยุดตรงหน้าเฟิงเฟยหยาง: "วันนี้เป็นงานหมั้นของเซียวลู่ ฉันไม่อยากเห็นเลือด แกควรทำตามที่ฉันบอกแต่โดยดี"ไอ้นรก!เฟิงเฟยหยางหยุดพูดกับหนิงเป่ย และต่อยเขาโดยตรง: "ฉันบอกไปแล้วว่าใครขวางฉันจะต้องตาย!"หนิงเป่ยยื่นมือออกไปอย่างใจเย็น จับหมัดของเฟิงเฟยหยางอย่างง่ายดาย จากนั้นบีบมันเบา ๆพึ้ด!เสียงระเบิดอันน่าเบื่อดังก้องไปทั่วห้องหมัดของเฟิงเฟยหยางถูกหนิงเป่ยบีบจนแหลก และเยาชีเฉียวหลิงหลงในฝ่ามือของเขาก็แตกเป็นผงเช่นกันอ๊าก!เฟิงเฟยหยางอุทาน: "ยาชีเฉียวหลิงหลง ยาชีเฉียวหลิงหลงของฉัน!"ปฏิกิริยาตอบกลับแรกของเขาคือยาชีเฉียวหลิงหลงแทนที่จะเป็นมือที่ถูกขยี้ ซึ่งแสดงให้เห็นว่ายาชีเฉียวหลิงหลงนั้นน่าดึงดูดใจเพียงใด
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 346
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ แต่พวกเขาก็ยังมีความเข้าใจเรื่องยาอยู่บ้างในโลกของศิลปะการต่อสู้โบราณ เม็ดยาระดับ 4 ถือเป็นจุดสุดยอดแล้ว และระดับ 5 และระดับ 6 ยังหายากอีกด้วยแต่ตอนนี้มียาเจ็ดระดับปรากฏขึ้นแล้ว...มันเป็นไปไม่ได้เหรอ? อาจารย์เฟิงยอมรับความผิดพลาดหรือไม่?หลี่เสี่ยวเว่ยรีบพูดว่า: "อาจารย์เฟิง ท่านคงจำผิดแล้ว พวกมันคือก้อนถั่วน้ำตาล ขยะที่คนชนบทส่งมาให้..."เพ้อเจ้อแม่แกสิ!เฟิงเฟยหยางสาปแช่งด้วยความโกรธ “ฉันจะพลาดได้ยังไง! พวกแกต่างหากที่บ้า ที่คิดว่ายาระเด็บเจ็ดเป็นขยะและโยนมันลงในถังขยะ!”ก่อนที่ทุกคนจะตกตะลึง เฟิงเฟยหยางก็พูดอย่างรวดเร็ว: "หลี่ฉางหยวน นายยินดีจะมอบยยาชีเฉียวหลิงหลงนี่ให้ฉันหรือเปล่า?""ฉันยินดีแลกเปลี่ยนกับทรัพย์สินทั้งหมดของฉัน!"เปี้ยง!บริเวณนั้นระเบิดออกพวกเขารู้ว่ายาะดับที่เจ็ดนั้นมีค่า แต่พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่ามันจะล้ำค่าขนาดนี้เฟิงเฟยหยางควบคุมโรงงานแปรรูปสมุนไพรที่ใหญ่ที่สุดในต้าเซี่ย โดยมีอุตสาหกรรมต่างๆ ทั่วโลกและมีมูลค่าตลาดหลายนับพันล้านเขายินดีมอบทรัพย์สินทั้งหมดเพื่อแลกกับยาชีเฉียวหลิงหลงนี้ยาชีเฉียวหลิงหลงแค่
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 345
หลี่ชางหยวนปลอบใจเขา: "แขกรับเชิญคนสุดท้ายที่ฉันเชิญยังมาไม่ถึง เมื่อแขกคนสุดท้ายมาถึงเย่หงและคนอื่น ๆ จะต้องหลีกทางแน่นอน"โอ้?หลี่เซียวเว่ยพูดด้วยความสนใจอย่างยิ่ง: "พ่อครับ พ่อเชิญใครมาอีก?"หลี่ชางหยวนพูดว่า: "ปรมาจารย์เฟิง เฟิงเฟยหยาง"อะไรนะ!หลี่เซียวเว่ยตกตะลึงเกินกว่าจะวัดได้: "พ่อกำลังพูดถึงปรมาจารย์เฟิงเฟยหยาง ผู้อาวุโสที่ยิ่งใหญ่ของนิกายฉีเหมินใช่ไหม แพทย์จักรพรรดิชั้นยอดที่เคยรับใช้ราชาผู้เฒ่าในพระราชวังต้องห้าม?"หลี่ฉางหยวนพยักหน้า: "ถูกต้อง"หลี่เซียวเว่ยยิ้มออกมาทันที: "ปรมาจารย์เฟิงเฟยหยางเคยรับใช้ ราชาผู้เฒ่าในพระราชวังต้องห้าม แม้ว่าเขาจะเกษียณไปแล้วพร้อมกับความสำเร็จอันล้นหลาม แต่อิทธิพลของเขายังคงมีอยู่"“เมื่อเทียบกับปรมาจารย์เฟิงเฟยหยางแล้ว เย่หงและคนอื่น ๆ ก็เหมือนกับตัวตลก!”“ฮึ่ม เฟิงเซียวหลู่ เฟิงหยวนเจิ้ง พวกแกสมควรที่จะถูกเหยียบย่ำใต้ฝ่าเท้าของเราเท่านั้น!”เมื่อพูดถึงโจโฉ โจโฉก็มาในที่สุดเฟิงเฟยหยางก็มาถึงหลี่ฉางหยวนกับหลี่เซี่ยวเว่ยรีบต้อนรับเขาทันที"การมาเยือนของปรมาจารย์เฟิงทำให้สถานที่แห่งนี้เปล่งประกายเหลือเกิน!"“ท่านปรมาจารย์เฟิง
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 344
หนิงเป่ย: "ฉันคิดว่าพวกคุณเข้าใจผิดแล้ว วันนี้เป็นงานหมั้นของเซี่ยวหลู่ พวกคุณจะมาให้ของขวัญกับฉันทำไม?"เย่หงและคนอื่น ๆ เข้าใจทันทีและเดินไปหาเฟิงเซียวหลู่ทุกคนในงานเลี้ยงเป็นบ้าคลั่งไปกันหมดคุณพระ พวกเรากำลังเห็นอะไร!ผู้นำจังหวัดกลุ่มนี้โค้งคำนับให้สามัญชน แถมเรียกเขาว่า "คุณ" อีกให้ตายเถอะ นี่คือคนธรรมดาจริงๆ เหรอ?นี่คงไม่ใช่คนใหญ่คนโตในกลุ่มลับหรอกนะเย่หงและคนอื่นๆ ล้อมรอบเป็นวงกลมรอบตัวเฟิงเซียวหลู่“เซียวหลู่ วันนี้เป็นวันหมั้นของเธอ พวกลุงไม่มีอะไรจะให้เธอ ดังนั้นของขวัญเล็กๆ น้อยๆ จึงไม่ใช่การแสดงความเคารพ”“ไม่เป็นไรหรอกถ้าพวกลุงงๆ ดื่มอีกสองแก้วทีหลัง ฮ่าๆ”ด้วยเหตุนี้ เย่หงและคนอื่นๆ จึงมอบของขวัญที่พวกเขาเตรียมไว้ให้เย่หงและคนอื่น ๆ ร่ำรวยมากและมอบของขวัญฟุ่มเฟือยให้พวกเขาทั้งหมดมีภาพเขียนพู่กันและภาพวาดของคนดัง เครื่องสำอางหรูหรา เครื่องประดับ และอื่นๆ อีกมากมายของขวัญที่ถูกที่สุดก็เริ่มต้นที่หลักล้านโดยเฉพาะสร้อยคอเพชรสิบห้ากะรัตที่เย่หงมอบให้นั้นมีมูลค่าเกือบ 50 ล้านแหวนเพชรห้ากะรัตของหลี่เซียวเว่ยดูเหมือนตัวตลกเมื่ออยู่ตรงหน้าสร้อยคอเพชรเส้นนี
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 343
ใบหน้าของหลี่เสี่ยวเว่ยและหลี่ชางหยวนเหมือนโดนตบกลางสี่แยกในโอกาสที่ทุกคนรอคอยนี้ สามัญชนคนนี้กลับก้าวออกมาข้างหน้าเพื่อมอบของขวัญ ซึ่งมันทำให้พวกเขารู้สึกอับอายจริงๆยิ่งไปกว่านั้น หลี่เซียวเว่ยยังเห็นว่าเฟิงเซียวหลู่ดูเหมือนจะมีความรู้สึกคลุมเครือกับคสามัญชนคนนี้อีกเขาตัดสินใจสั่งสอนบทเรียนให้กับหนิงเป่ยเขาเดินขึ้นไปหยิบยาชีเฉียวหลิงหลง ศึกษาอย่างละเอียดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดขึ้นมา "ขอบคุณครับสำหรับของขวัญราคาแพงเช่นนี้ พวกเราชอบมันมาก"มีแขกในงานถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น: "เซียวเหว่ยบอกว่าของขวัญชิ้นนี้มีราคาแพง ดังนั้นยาลูกกลอนชิ้นนี้จึงต้องมีค่ามาก"หลีเซียวเว่ยพูด: "ฉันเห็นมันตอนที่ฉันเรียนอยู่ต่างประเทศ ยาลูกกลอนนี้ขายในต่างประเทศในราคา 5000 บาทต่อหนึ่งกิโลกรัม"พึ้ด!ทุกคนก็หัวเราะเสียงดังลั่นกิโลกรัมละ 5,000 บาท แค่เจ็ดเม็ดนี้ก็ไม่มีมูลค่าถึง 2500 บาทด้วยซ้ำเขากล้าที่จะมอบของขวัญเน่าๆ แบบนี้ได้ยังไง นี่ไม่ใช่การดูถูกเฟิงเซียวหลู่กับเฟิงหยวนเจิ้งหรอกหรือ?ในฐานะผู้ว่าฯ ที่มีเกียรติ เฟิงหยวนเจิ้งจะเชิญสามัญชนคนนี้มาร่วมงานหมั้นได้อย่างไรนี่ไม่ใช่การลดระดับของพวก
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 342
หลี่เซียวเว่ยดุเฟิงเซียวหลู่ด้วยเสียงต่ำ: "เซียวหลู่ มีแขกผู้มีเกียรติมากมายอยู่ที่นี่ ทำไมเธอถึงทักทายสามัญชนแบบเขาด้วยล่ะ"“หลังจากนี้อย่าลืมเว้นระยะห่างจากเขา ทางที่ดีอย่าคุยกับเขาเลย จะได้ไม่เสียหน้า”เฟิงเซียวหลู่: "เข้าใจแล้ว"แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างไกลกัน แต่หนิงเป่ยที่กินยาชีเฉียวหลิงหลงไป ประสาทการฟังของเขาก็ดีกว่าคนทั่วไปมาก ดังนั้นเขาจึงยังคงได้ยินการสนทนาของพวกเขาอย่างชัดเจนหนิงเป่ยยิ้มอย่างขมขื่นแล้วโทรหาเย่หง ผู้นำจังหวัดและขอให้เขาพาคนสองสามคนมาสนับสนุนเฟิงเซียวหลู่หากหลี่เซียวเว่ยไม่ถูกจัดการในวันนี้ ชีวิตของเฟิงเซียวหลู่จะยุ่งยากขึ้นในอนาคตเย่หงที่อยู่ปลายสายโทรศัพท์ก็รับสายของหนิงเป่ย และรู้สึกยินดีทันทีคนใหญ่คนโตอย่างหนิงเป่ย เชิญพวกเขาเข้าร่วมงานเลี้ยงหมั้นเป็นการส่วนตัว นี่ถือเป็นเกียรติของพวกเขาอย่างยิ่งเย่หงวางงานทั้งหมดทันทีและเรียกสมาชิกทุกคนในทีมจังหวัดมางานเลี้ยงแน่นอนว่าของขวัญชิ้นใหญ่ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ไม่นานแขกเกือบทั้งหมดก็มาถึงและเริ่มงานเลี้ยงหมั้นอย่างเป็นทางการพิธีกรกล่าวสุนทรพจน์บนเวที จากนั้นคู่บ่าวสาวก็แลกแหวนเพชรกันบนเวทีสิ่งท
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 341
“หากพวกเขาต้องการเห็นพวกสามัญชนจำนวนมากแบบนี้มาโผล่ที่นี่ ไม่รู้ว่าพวกเขาจะคิดยังไงกับฉัน”เฟิงหยวนเจิ้งรู้สึกอับอายเล็กน้อย: "ผู้เฒ่าหลี่ คุณหนิงช่วยชีวิตฉันไว้... "ได้ๆหลี่ฉางหยวนโบกมืออย่างไม่อดทน: "คราวหน้าอย่าทำแบบนี้อีก ถ้าพวกสามัญชนมาอีก ก็จัดให้พวกเขานั่งที่ห้องโถงด้านข้าง"“อย่าให้แขกผู้มีเกียรติที่ฉันเชิญมาเห็นพวกเขาก็พอ”เฟิงเซียวหลู่อับอายขายหน้ามากเธอสังเกตท่าทีของหนิงเป่ยอย่างระมัดระวัง: " หนิงเป่ย คุณจะไม่โกรธใช่ไหม?"หนิงเป่ยส่ายหัว: “ไม่”เขาเบื่อหน่ายที่จะรู้จักคนประเภทนี้งั้นก็ดีแล้วเมื่อเห็นว่าหนิงเป่ยไม่โกรธ เฟิงเซียวหลู่ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก: "พวกเขาก็เป็นแบบนั้น เป็นกลุ่มคนหัวสูง แต่อย่าใจแคบกับพวกเขาเลย"หนิงเป่ยถาม “เซียวหลู่ ทำไมฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าคุณมีแฟน”เห้อ!เฟิงเซียวหลู่ถอนหายใจลากยาว พร้อมความเศร้าสร้อยในสีหน้าข: "เรื่องมันยาวน่ะ"“หนิงเป่ย คุณยังจำครั้งก่อนที่คุณตีเย่เฉิน ลูกชายของผู้นำจังหวัดในงานประมูลได้หรือเปล่าคะ?”หนิงเป่ยพยักหน้า: “แน่นอน ผมจำได้”ครั้งล่าสุดที่หนิงเป่ยและเฟิงเซียวหลู่ไปร่วมงานประมูล เพื่อประมูลทรัพย
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 340
หนิงเป่ยไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้อย่างไรอยู่สักครู่หนึ่งคำถามแปลกๆ ที่ถามว่า ฉันจะรู้จักกับตัวเองได้ยังไง?ในที่สุดเขาก็หาคำตอบเจอ: "ฉันเคยเลี้ยงข้าวเขามาก่อน"เติ้งชิงชิวก็ตระหนักได้ว่า: "ไม่น่าแปลกใจเลย ขอฉันพูดดักไว้ก่อนเลยนะ นายไม่มีคุณสมบัติที่จะติดต่อกับคนคนนั้นได้"“ยังไงก็ตามหนิงเป่ย นายช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม?”หนิงเป่ย: “อะไร?”เติ้งชิงชิวพูด: "ฉันสงสัยว่านายเคยได้ยินหรือเปล่าว่าซือโปเทียน อดีตผู้นำของนิากยฉีเหมินกำลังจะเป็นผู้นำนิกายฉีเหมิน 28 นิกาย เข้ามาเพื่อปิดล้อมและจัดการกับเจ้าของวิลล่าจือจินหมายเลข 1 นี้"“ซือโปเทียนเพิ่งบรรลุไปอีกระดับ และความแข็งแกร่ก็ถึงระดับจักรพรรดิแห่งปรมาจารย์แล้ว”“จักรพรรดิแห่งปรมาจารย์คือระดับที่เทียบได้กับเทพสงคราม ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีผู้นำนิกายหลักอีก 28 คนที่คอยสนับสนุน เจ้าของวิลล่าจื่อจินหมายเลข 1 คงจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอย่างแน่นอน”“นายช่วยฉันโน้มน้าวเขาและขอให้เขาหลีกเลี่ยงอันตรายนี้ ฉันช่วยเขาจัดช่องทางหลบหนีและการเดินทางเอง”จากนั้นหนิงเป่ยก็จำได้ว่า วันนี้เป็นวันที่ซือโปเทียนประกาศท้าทายตัวเองไว้ไม่มีปัญหาหรอก มันยังไม่
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 339
หลานเฟิงหวง: "เธอควรขอบคุณเจ้านายของฉันนะ"ใช่ๆ!เติ้งชิงชิวรีบหันกลับมาและขอบคุณหนิงเป่ยกับความมีน้ำใจหนิงเป่ยยังคงต้องไปศึกษาสิ่งของที่แม่ทิ้งไว้ต่อจากความพยายามของเขา ในที่สุดเขาก็ประสบความสำเร็จในการค้นพบ "ความทรงจำ" ที่ไม่ใช่ของตัวเขา และยังวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพแม้ว่าจะมีความแตกต่างเพียงคำเดียวระหว่างวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพและหมัดสายฟ้า พลังที่ปล่อยออกมานั้นแตกต่างกันอย่างมากผู้ฝึกตนโบราณแบ่งออกเป็นสี่ระดับ: นภา ธรณี มืดและสว่าง โดยที่ระดับหนึ่งแทนคือระดับนภาหมัดสายฟ้าเป็นวิชาระดับสว่างซึ่งต่ำที่สุด ในขณะที่เทคนิคสายฟ้ามหานภาเป็นวิชาระดับมืดหนิงเป่ยใช้เวลาถึงสี่วันสี่คืนในการฝึกฝนวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพ“สายฟ้าฟาด จงมา!”ตู้ม!สายฟ้าฟาดลงบนท้องฟ้าที่สดใส และลำแสงของสายฟ้าก็ฟาดตกลงมาจากกลางอากาศ ทำลายวิลล่าที่อยู่ใกล้เคียงกลายเป็นซากปรักหักพังพลังนี้มีมากกว่าหมัดสายฟ้าถึงห้าเท่า!ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีสายฟ้าเล็กๆ ปะทุออกมาจากร่างมนุษย์ซึ่งกลืนกินแก่นแท้อย่างมากวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพ เรีกยฟ้าร้องมาจากกลางท้องฟ้า ซึ่งใช้พลังงานเพียงเล็กน้อยเท่านั้นหนิงเป่ยไม่
