บทที่ 271

“ทุกคนมีความสามารถของปรมาจารย์ ในที่สุดฉันก็ได้แสดงทักษะของฉันแล้ว”

“ หนิงเป่ย เจ้าพวกนี้เป็นของฉัน อย่าขโมยเด็ดขาด”

โอเค!

หนิงเป่ยพูดกับโจวไห่ถงในอ้อมแขนว่า "ไห่ถง หลับตาลงนะ"

ภาพนองเลือดต่อไปไม่สามารถให้โจวไห่ถงเห็นได้ เพื่อไม่ให้ทิ้งปมไว้ในใจของเธอ

นายท่านสามเจ้อออกคำสั่ง: "ฆ่ามันซะ!"

รับทราบ!

นินจาสามสิบคนกระโจนเข้าใส่ตาหวง เหมือนหมาป่าที่หิวเลือด

ดวงตาตาหวงส่องแสงขณะที่เขาเผชิญหน้ากับนินจา

ชั่วครู่หนึ่ง ฉากนั้นเต็มไปด้วยเสียงหมัดปะทะหมัด เสียงอาวุธปะทะกัน และเสียงผู้คนถูกโยนลงพื้น ผสมกับเสียงวุ่นวายไปทั่ว

พลังการต่อสู้ของปรมาจารย์สามสิบคน ไม่ว่าพวกเขาจะอยู่ที่ไหนก็ตามก็ยังเป็นขุมพลังที่น่าเกรงขาม

แต่เมื่อพวกเขาได้พบกับตาหวงผู้แข็งแกร่งในการต่อสู้ พวกเขาทำได้เพียงถูกทรมานและสังหารเท่านั้น

ตาหวงช่วยหนิงเป่ยต่อสู้ เพื่อสร้างการนองเลือดได้อย่างง่ายดาย

หนิงเป่ยเดินออกจากอิมพิเรียลคลับโดยมีโจวไห่ถงอยู่ในอ้อมแขนของเขา

เขาวางโจวไห่ถงไว้บนรถ: " ไห่ถง เธอกลับไปก่อนนะ ฉันจะไปช่วยตาหวง "

ไม่นะ!

โจวไห่ถงจับมือหนิงเป่ยไว้ "หนิงเป่ย อย่ากลับไป พวกเขาเป็นพวกโรคจิตกลุ่มหนึ่ง พวกเขา