Share
บทที่ 231
Related chapter
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 232
"หนิงเป่ยคนนี้อยากทําอะไรกันแน่! เขาอาจจะทําพวกเราให้ตายก็ได้""เขาคิดจริง ๆ ว่ารู้จักผมก็จะทําอะไรกําเริบเสิบสานได้เหรอ ไม่รู้ว่าฉันอยู่ต่อหน้าพวกเย่หงเป็นได้แค่หลานชายเท่านั้น"เฟิงเซียวหลู่ อยากร้องไห้แต่ไม่มีน้ําตาไหลออกมา "พ่อ ตอนนี้พวกเราควรทำยังไงกันดี"เฟิงหยวนเจิ้งถอนหายใจ: "จะทําอะไรได้อีก ได้แต่รอความตายเท่านั้น"“ผู้สนับสนุนฉันเป็นศัตรูตัวฉกาจของเย่หง เย่หงจะใช้โอกาสนี้ทรมานพวกเราจนตายอย่างแน่นอน”"หนิงเป่ย ไอ้หนิงเป่ย ฉันมองคุณสูงไปจริง ๆ"ในขณะนี้ โทรศัพท์ของเฟิงหยวนเจิ้งก็ดังขึ้น และเป็นเย่หงที่โทรมา“ยมบาลเรียกหาแล้ว”เขากดปุ่มรับสายด้วยมือที่สั่นเทา: "คุณเย่ ฉันได้ยินเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้ ฉันขอโทษจริงๆ..."คิดไม่ถึง เย่หงกลับเป็นฝ่ายที่จะขอโทษเฟิงหยวนเจิ้ง: "ผู้เฒ่าเฟิง คนที่ควรขอโทษคือฉันต่างหาก"“มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมดที่ฉันไม่ได้สั่งสอนเย่เฉินให้ดี ซึ่งทำให้เซียวหลู่รู้สึกผิดและก่อปัญหาให้กับคุณแล้วผู้เฒ่าเฟิง”"คุณวางใจได้ ฉันสั่งสอนบทเรียนให้เย่เฉินแล้ว โยนเขาเข้าคุกเพื่อให้ได้คิดไตร่ตรอง"“ผู้เฒ่าเฟิง คุณยกโทษเซียวหลู่แทนฉันด้วย เมื
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 233
“เสียของ เสียของจริงๆ!”“ฉันอยากจะทุบตีแกให้ตายตอนนี้เลย น่าเสียดายเป็นบ้าไอ้สารเลว!”ตาหวงรู้สึกเจ็บปวดมากจนอยากจะร้องไห้หากเขาเลือกได้ ตาหวงอยากจะฝังสมุนไพรระดับหกนี้เป็นเพื่อนกับเขามากกว่าดื่มมันมันไม่ฟุ่มเฟื่อยเกินไปเหรอ?หนิงเป่ย: “ถ้าไม่ดื่มผมะเอาออกไปให้สุนัขกิน”ฉันดื่ม ฉันจะดื่ม!เมื่อทำมาแล้ว และตาหวงก็ไม่สามารถหยุดดื่มมันได้เขากลืนซุปยานี้ทั้งน้ำตาหนิงเป่ยพูด: "ตาหวง ผมพบสมุนไพรระดับหกอีกต้นหนึ่ง อีกประมาณหกหรือเจ็ดวันก็จะใช้ได้แล้ว""ถึงตอนนั้นผมจะมาซ่อมรากฐานให้คุณ"ถ้าเป็นเมื่อก่อน ตาหวงก็ไม่เชื่อคําพูดของหนิงเป่ยจริง ๆแต่ตอนนี้เขาเชื่อแล้ว ชายคนนี้เป็นสัตว์ประหลาด และเขาอาจได้สมุนไพรระดับหกต้นที่สองมาจริง ๆตาหวงเกือบจะขอร้อง: "คนแซ่หนิง ฉันเรียกแกว่าปู่ ไม่ ฉันเรียกแกว่าบรรพบุรุษเลย ได้โปรดอย่าให้ฉันดื่มยาระดับหกอีกเลย"“ในโลกอาจมีสมุนไพรระดับหกเพียงสองต้นนี้ แต่แกกลับให้ฉันกินมันทั้งหมด... ฉันเป็นคนบาป และชีวิตของฉันไม่มีคุณค่าเท่ากับสมุนไพรระดับหก…”หนิงเป่ยไม่สนใจฟังเสียงบ่นของตาหวง และจากไปทันทีเขาแบ่งร้านขายยาในเครือเหรินคัง มากกว่า 300 แห่งออ
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 234
อันเคอซินทำอะไรไม่ถูก เมื่อหนิงเป่ยเดินเข้ามา“เคอซิน เธอไม่เป็นไรนะ?”ทันทีที่อันเคอซินเห็นหนิงเป่ย เธอก็รู้สึกสบายใจมากขึ้นอย่างบอกไม่ถูกเธออยากเกือบจะกระโจนเข้าไปในอ้อมแขนของหนิงเป่ยโดยสัญชาตญาณ พูดความคับข้องใจเพื่อแสวงหาการปลอบโยนแต่สุดท้ายเธอก็อดทนไว้ได้หนิงเป่ยเลือกโจวไห่ถงแล้ว ทําไมตัวเองต้องไปยุ่งขนาดนั้นด้วยล่ะอีกอย่างตัวเองเป็นมะเร็ง มีชีวิตได้อีกไม่นาน รักษาระยะห่างจากเขาดีกว่าเกรงว่าในอนาคตเมื่อเธอจะตาย เธอจะโศกเศร้าและเสียใจอันเคอซินแสร้งทำเป็นไม่แยแสและพูดว่า: "ฉันไม่เป็นไร"“หนิงเป่ย นายไม่ต้องมาสนใจหรอก รีบไปเถอะ ฉันจัดการเรื่องของตัวเองได้”หนิงเป่ยขมวดคิ้วช่วงนี้เกิดอะไรขึ้น ทําไมทัศนคติของอันเคอซินที่มีต่อตัวเขาถึงได้เย็นชามากเขาปลอบใจ: " เคอซิน ฉันไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ เธอถึงเย็นชากับฉันขนาดนี้ แต่สิ่งสำคัญอันดับแรกคือต้องแก้ไขปัญหที่อยู่ตรงหน้าก่อน"อันเคอซินยังคงปากแข็ง: "ฉันบอกนายแล้วว่าฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือจากนาย... "แต่หนิงเป่ยได้เริ่มเจรจากับหญิงชราแล้ว“ฉันแนะนำให้คุณมีสติมากกว่านี้แล้วออกไปซะ มิฉะนั้น อย่าตำหนิฉันที่ใช้มาตรการที่รุน
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 235
"เฮ้อ โรงเรียนนี้ผมอยู่ไม่ได้แล้ว ต่อไปผมจะไม่ไปโรงเรียนอีกแล้ว"ลูกเขยของหญิงชราก็โทรมาเช่นกัน“ผู้เฒ่า ผมจ่ายเงินให้คุณมากมายทุกปี แล้วทำไมคุณถึงออกไปรีดไถเงินจากการแกล้งเป็นถูกรถอีก?”“เรื่องนี้แพร่กระจายไปทั่วหมู่บ้านของเรา และผมไม่มีหน้าออกไปข้างนอกแล้ว หย่า ผมจะหย่ากับลูกสาวของคุณ!”“คุณรู้ไหมว่าเพียงเพราะคุณ หุ้นส่วนของผมจึงขึ้นบัญชีดําผมแล้ว ผมเสียหายหลายสิบล้าน!"หลังจากนั้นก็มีโทรศัพท์เข้ามามากขึ้นเรื่อยๆไม่เพียงแต่ลูกชายและหลานของเธอเท่านั้น ยังมีญาติและเพื่อนของเธอด้วยสรุปคือทุกคนที่เกี่ยวข้องกับเธอโทรมาด่าเธอและดุเธอ ส่วนใครที่ติดต่อมาไม่ได้ก็ส่งข้อความวีแชทมาด่าเธอยังมีหลานสาวที่ทำงานอยู่ใกล้ ๆ และวิ่งมาด้วยตัวเอง"ยัยแก่หนังเหนียว ฉันบอกให้แกควบคุมตัวเองก่อนหน้านี้แล้วแกก็จะไม่ฟัง ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว ครอบครัวของเราทั้งหมดถูกแกฆ่าตายแล้ว”“ไม่สำคัญว่าฉันจะถูกเจ้านายไล่ออก แต่พี่สามของฉันทำงานในศาล แผนกวินัยได้คุยกับเขาแล้ว เขาอาจจะติดคุกก็ได้…”“ดูสิว่าทั้งหมดทำอะไรลงไป”หญิงชราทรุดตัวลงทันทีเมื่อนั้นเธอก็รู้ว่าเธอกำลังเจอตอแข็งเธอยอมแพ้และขอร้องหนิงเป่
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 236
ทันทีที่อันเคอซินลงจากรถ หลีชุนเหยียน เพื่อนร่วมชั้นของเธอก็รีบวิ่งเข้ามา: " เคอซิน มาแล้วเหรอ พวกเรารอเธอมานานแล้ว"อันเคอซินมีสีหน้าขอโทษ: "ขอโทษที มีบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างทาง เข้าไปข้างในกันเถอะ"เดี๋ยวก่อนจากนั้นหลีชุนเหยียนก็สังเกตเห็นหนิงเป่ย: " หนิงเป่ย แกมาที่นี่ทำไม?"หนิงเป่ย: "ฉันก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นของเธอด้วย มาไม่ได้เหรอ?"หลีชุนเหยียนดูถูกเล็กน้อย: "นี่ไม่ใช่การกลับมาพบกันของเพื่อนร่วมรุ่นธรรมดา แต่เป็นการรวมตัวของเพื่อนร่วมชั้นที่มีมูลค่าสุทธิมากกว่าร้อยล้าน"“หลังจากที่แกหย่ากับเคอซิน ตอนนี้แกก็คงไม่มีเงินแล้ว แน่นอนว่าแกไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเข้าร่วม”หนิงเป่ยไม่พูดอะไรหลีชุนเหยียนคนนี้ยังคงหัวสูงเหมือนเมื่อก่อนอันเคอซินก้าวเข้ามาช่วยเหลือแล้วพูด "ชุนเหยียน เราสองคนอยู่ด้วยกัน ถ้าเขาไม่ไป ฉันก็จะไม่ไปเช่นกัน"หลีชุนเหยียนกลอกตาใส่หนิงเป่ย: "ช่างมันเถอะอ ปล่อยให้เขาเข้าไป ถือโอกาสให้เขาได้เข้าใจอะไรซะบ้าง"“ชั้นเรียนของเรามีคนมากกว่าห้าสิบคน และหนิงเป่ย คนที่น่าสมเพชที่สุด แกกล้าดียังไงมากับฉันถ้าคุณถูกบังคับให้กินอาหารอ่อนๆ”“ฉันขอเตือนแก ยู่ให้ห่างจากเร
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 237
คำพูดประโยคเดียวของหนิงเป่ย ทำลายบรรยากาศที่กำกวมและโรแมนติกนี้ทุกคนจ้องมองที่หนิงเป่ยด้วยสายตาราวกับจะกินเลือดกินเนื้ออันเคอซินพูดอย่างเร่งรีบ: "เอาล่ะ มาเป่าเทียนกันเถอะ"เสิ่นกว่างหลินหดแขนของเขากลับมา และกลอกตาใส่หนิงเป่ยอย่างดุเดือดไอ้สารเลว แกทำลายความดีของฉันตั้งหลายครั้ง เดี้ยวฉันจะให้รางวัลแกทีหลังเองอันเคอซินเป่าเทียนและตัดเค้ก บรรยากาศค่อนข้างน่าเบื่อเล็กน้อยหลังจากกินเค้กเสร็จ เสิ่นกว่างหลินก็หยิบม้วนกระดาษออกมาแล้วพูด "เคอซิน นี่เป็นของขวัญวันเกิดที่ฉันเตรียมไว้ให้เธออย่างพิถีพิถัน หวังว่าเธอจะชอบมัน"นี่คืออะไรน่ะ?อันเคอซินพูดอย่างสงสัยเสิ่นกว่างหลินพูดว่า "ฉันได้ยินมาว่าเคอซินเป็นแฟนของนักวาดภาพจีนที่มีชื่อเสียงปรมาจารย์คูเซืน ดังนั้นฉันจึงจ่ายเงินไปจำนวนมากในการประมูลผลงานที่ภาคภูมิใจของปรมาจารย์คูเฉินคนนี้จากงานประมูลของคริสตี้ "ภาพจักจั่นฤดูร้อนร้องประสานเสียง"ว้าว!จุดไคลแม็กซ์เล็กๆ เกิดขึ้นในที่จัดงาน“ปรมาจารย์คูเซินเป็นจิตรกรจีนร่วมสมัยอันดับหนึ่ง ผลงานชิ้นใดชิ้นหนึ่งของเขาประเมินค่าไม่ได้”"ปรมาจารย์คูเซินเป็นคนแรกที่ส่งเสริมการวาดภาพจีนในระด
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 238
เสิ่นกว่างหลินหัวเราะอย่างเหน็บแนมหนิงเป่ยทำให้ตัวเองขายขี้หน้าเขาพูดว่า: "พูดตามตรง ครั้งนี้ที่งานประมูลของจาซิส ฉันได้เห็นปรมาจารย์คูเซินด้วยตาของฉันเอง""ปรมาจารย์คูเฉินเป็นคนแก่จริง ๆ ผมหงอกและไว้เครา สง่างามเหมือนไม่มีวันแก่ ไม่ใช่บางคนที่แต่งตัวโทรม ๆ แย่งชิงชื่อเสียงและผลประโยชน์"หลีชุนเหยียนพูดอย่างภาคภูมิใจ: " หนิงเป่ย ตอนนี้มีอะไรจะพูดอีกไหม?"หนิงเป่ย: "ฉันไม่เคยไปงานประมูลของคริสตี้ สิ่งที่นายเห็นคือมีคนปลอมตัวฉัน"พอได้แล้ว!อันเคอซินทนไม่ไหวแล้ว "หนิงเป่ย ปรมาจารย์คูเซินเป็นไอดอลของฉัน ฉันจะไม่ยอมให้นายดูถูกเขาเด็ดขาด"หนิงเป่ยพูด: " เคอซิน ฉันเป็นปรมาจารย์คูเซินจริงๆ ถ้าไม่เชื่อ ฉันสามารถพิสูจน์ตัวเองด้วยการวาดภาพเดี้ยวนี้"อันเคอซินพูดอย่างเหลืออด: " หนิงเป่ย นายยังไม่จบอีกเหรอ?"เสิ่นกว่างหลินหัวเราะแเยาะละพูดว่า "เอาล่ะ ในเมื่อหนิงเป่ย กระตือรือร้นที่จะพิสูจน์ตัวเอง งั้นเราก็ให้โอกาสเขากันเถอะ"“ฉันอยากเห็นว่าเขาจะวาดอะไรได้บ้าง”ในเมื่อคุณกำลังทำให้ตัวเองขายหน้า ฉันก็ได้แต่หัวเราะเยาะแกเท่านั้น ฮ่าฮ่าในไม่ช้า ปากกา หมึก กระดาษ และแท่นหมึกก็ถูกหยิบขึ้
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 239
หนิงเป่ยพยักหน้า: “ใช่”เป็นไปไม่ได้!เสิ่นกว่างหลินพูดว่า "เครือข่ายร้านขายยาเหรินคังกว่า 150 แห่ง มูลค่าหลายร้อยล้าน แกจะเอาเงินมาเยอะแยะขนาดนี้ที่ไหนมาซื้อได้?"หลีชุนเหยียน คว้าสัญญาโอนกรรมสิทธิและอ่านอย่างละเอียดหลังจากนั้นไม่นานเธอก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ "มันเป็นของจริง!"ฝูงชนก็โกลาหลทันทีของขวัญ 50 ล้านจากเสิ่นกว่างหลินก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ผู้คนทึ้งแต่หนิงเป่ยมอบของขวัญชิ้นใหญ่ราคาหลายร้อยล้านและยังเป็นทรัพย์สินของจริงสิ่งนี้มีประโยชน์มากกว่าการวาดภาพมากเมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว ของขวัญของเสิ่นกว่างหลินถือว่า "กระจอก" ไปเลยดูไม่ออกจริง ๆ ว่าชายข้าวนุ่มคนนี้ยังมีมือที่ใหญ่ขนาดนี้เมื่อทุกคนมองดูเขาอีกครั้ง ก็ไม่มีการดูถูกเหยียดหยามอีกต่อไปผู้ชายคนนี้ปิดบังตัวเองไว้อย่างดีหนิงเป่ยคืนสัญญาและยื่นให้อันเคอซิน "เคอซิน รับมันไปเถอะ"กระแสความอบอุ่นไหลผ่านหัวใจของอันเคอซินไม่ใช่ว่าของขวัญชิ้นนี้มีค่าเกินไป แต่หนิงเป่ยยังจําวันเกิดของตัวเองและเตรียมของขวัญอย่างพิถีพิถันนั่นแสดงว่าเขายังห่วงใยตัวเองอยู่แต่เธอยังคงปฏิเสธ: "ไม่ได้ ไม่ได้ ของขวัญชิ้นนี้แพงเกินไป ฉัน
Latest chapter
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 347
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 346
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 345
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 344
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 343
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 342
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 341
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 340
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 339
