เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 150
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 151
ถ้าแม้แต่ศาสตราจารย์หวังยังหมดหงทางล่ะก็ สามีของเธอก็คงตายแน่หวังไคซวนพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ "ตอนนี้มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถช่วยคุณเฟิงได้"คุณนายเฟิงถามอย่างเร่งรีบ "ใคร"หวังไคซวนกล่าวว่า "ผมโชคดีที่ได้รู้จักหมอมหัศจรรย์เมื่อไม่นานมานี้ และเขาเป็นคนปรับปรุงยาดีท็อกซ์จินเฟิงให้สมบูรณ์แบบ""หากเขาออกหน้าช่วย คุณเฟิงจะต้องพลิกจากร้ายกลายเป็นปลอดภัยดีแน่นอน"คุณนายเฟิงดีใจมาก ตบหัวแล้วพูดว่า "ใช่สิ ฉันจะลืมหมอมหัศจรรย์คนนี้ได้อย่างไร""ศาสตราจารย์หวัง รบกวนท่านโทรหาหมอมหัศจรรย์คนนั้นด้วย ตราบใดที่เขารักษาสามีของฉันได้ เขาต้องการอะไรก็ได้เลย"ได้!หวังไคซวนหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาทันทีและโทรหาหนิงเป่ยหนิงเป่ยพูด "ไม่ต้องโทรแล้ว"ประโยคนี้ทำให้ทุกคนเกิดความรังเกียจขึ้นทันทีเฟิงเซียวหลู่ดุ "ไอ้แซ่หนิง นายหมายความว่าอย่างไร ถ้านายทำให้พ่อฉันพลาดเวลาการรักษาที่ดี ฉันไม่ปลอยนายไปแน่"ฉู่เฉินก็กล่าวด้วยว่า "ศาสตราจารย์หวัง คุณไม่จำเป็นต้องไปสนใจเขา แค่โทรหาหมอมหัศจรรย์เถอะ เขาเป็นแค่หมอเถื่อน"หุบปาก!หวังไคซวนดุฉู่เฉินคำหนึ่ง จากนั้นจึงเดินไปที่หนิงเป่ย และพูดด้วยค
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 152
กล่าวกันว่า "เจ็ดสิบสองเข็มของหวงฉี" ถูกสร้างขึ้นโดยผู้ศักดิ์สิทธิ์เจ็ดสิบสองท่านจากนิกายหวงฉีของฝ่ายกูอูที่ทุ่มเทน้ำพักน้ำแรงทั้งชีวิตเนื่องจากมันซับซ้อนและยุ่งยากเกินไป วิธีการฝังเข็มนี้จึงสูญหายไปหลังจากการเสียชีวิตของผู้ศักดิ์สิทธิ์เจ็ดสิบสองท่านโดยไม่คาดคิดว่าหนิงเป่ยจะสืบทอดเทคนิคการฝังเข็มนี้ที่มาของคุณหนิงคือยังไงกันแน่!เขาเป็นคนลึกลับอย่างยิ่งในใจของหวังไคซวนเฟิงเซียวหลู่เฝ้าดูหนิงเป่ยทำการฝังเข็ม และหัวใจของเธอก็เต้นแรงโดยมีใบหน้าที่แดงก่ำเล็กน้อย: ทักษะการฝังเข็มนั้นเจ๋งมาก ทีเดียวร่างกายของผู้ว่าฯ กลับมาเป็นปกติด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าสองนาทีต่อมา ผู้ว่าฯ ตื่นขึ้นมาพร้อมกับหายใจเฮือกใหญ่คุณนายเฟิงร้องไห้ด้วยความดีใจ "ที่รัก ในที่สุดคุณก็ตื่นขึ้นมาสักที เมื่อกี้คุณทำให้ฉันตกใจแทบแย่เลย"เฟิงเซียวหลู่ "พ่อ ตอนนี้คุณรู้สึกเป็นยังไงบ้าง"ผู้ว่าฯ ยังคงหวาดกลัวอยู่ "เมื่อกี้ฉันเจ็บมาก ฉันรู้สึกเหมือนอวัยวะภายในทั้งหมดถูกย่างจนจะไหม้อยู่แล้ว""ตอนนี้อาการไม่สบายทั้งหมดก้หายไปแล้ว และฉันรู้สึกผ่อนคลายมาก"ในเวลานี้ เขาพบหวังไคซวนอยู่ด้วยจึงรู้สึกตื่น
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 153
เขาได้แต่ท่อง "มนต์หัวใจบริสุทธิ์" ในใจอย่างเงียบๆ และพยายามบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์ไม่นานนัก การฝังเข็มก็เสร็จสิ้นความสุบสบายใจอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนทำให้เฟิงเซียวหลู่อดไม่ได้ที่จะร้องครวญครางสองครั้งหัวใจของหนิงเป่ยกว่าจะสงบลง กลับตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายอีกครั้งเขาออกจากห้องนอนอย่างรีบเร่งเฟิงเซียวหลู่มองไปที่ฝีเท้าที่เดินเร่งรีบของหนิงเป่ย แล้วยิ้มเบาๆ "โง่เอ๊ย"คุณนายเฟิง "คุณหนิง ลูกสาวของฉันเป็นยังไงบ้าง?"หนิงเป่ย "หายขาดแล้ว"สองสามีภรรยาเฟิงหยวนเจิ้งถอนหายใจด้วยความโล่งอกและขอบคุณพวกเขาอย่างไม่หยุดไม่หย่อนหวังไคซวนถาม "คุณหนิง ผมขอถามหน่อยได้ไหมว่าในร่างกายของพวกเขามีไฟแบบไหน ผมไม่เคยเจอโรคประเภทนี้มาก่อน"หนิงเป่ย "มันคือไฟดิน""สถานที่ที่นี่คือดินแดนแห่งไฟดิน พวกเขามักจะอาศัยอยู่บนไฟดินตลอดทั้งปี ดังนั้นจึงเป็นเรื่องไม่แปลกใจที่จะไม่ถูกรุกรานจากไฟดิน"คุณนายเฟิงพูดว่า "แล้วทำไมฉันไม่เป็นโรคนี้ล่ะ"หนิงเป่ย "อาจมีเซลล์มะเร็งอยู่ในร่างกายของคุณ เซลล์มะเร็งมีความแข็งแกร่งมากกว่าและสามารถระงับไฟดินได้"อะไรนะ!สองสามีภรรยาเฟิงหยวนเจิ้งตื่นตระหนกทันที "เซ
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 154
ผู้จัดการหวัง "เหอะ ด้วยสิทธิ์อะไร! ผมติดต่อและดูแลลูกค้าเหล่านี้หามรุ่งหามค่ำ ทำไมผมต้องมอบให้คุณล่ะ"อันเคอซิน "สิ่งที่คุณทำแบบนี้ถือว่าละเมิดสัญญาจ้างงาน และฉันมีสิทธิ์ที่จะเอาเรื่องคุณตามกฎหมาย"ผู้จัดการหวัง "ฮ่าฮ่า ถ้าอย่างนั้นคุณไปฟ้องผมได้ ฉันเชื่อว่าด้วยอำนาจของหลงเต็งสีไห่ เขาสามารถช่วยผมจัดการเรื่องนี้ได้"ขณะที่เขาพูด เขาก็มองไปที่หวังเฉียงด้วยหวังเฉียงยิ้มเล็กน้อย "ไม่ต้องกังวล ผมจะจัดการหมด"ผู้จัดการหวังรู้สึกซาบซึ้งมาก "ขอบคุณคุณหวัง"แก...ใบหน้าของอันเคอซินโกรธจนหน้าดำหน้าแดงในเวลานี้ หนิงเป่ยเดินเข้ามาช้าๆ"ปล่อยเขาไป!" เขาตะโกนเสียงดัง "เขาจะเสียใจภายหลังแน่นอน"เสียใจภายหลังงั้นเหรอ?ผู้จัดการหวังหัวเราะเยาะ "พวกคุณต่างหากมั้งที่ต้องเสียใจ""คุณหวัง นี่คือเรซูเม่ของผม"เขามอบเรซูเม่ของเขาให้กับหวังเฉียงอย่างเด็ดเดี่ยวหวังเฉียงไม่ได้เหลือบมองดูประวัติย่อของเขาด้วยซ้ำ และพูดโดยตรงว่า "ขอแสดงความยินดีนะ ผู้จัดการหวัง คุณได้ผ่านสัมภาษณ์แล้ว"ขอบคุณ ขอบคุณ!ผู้จัดการหวังรู้สึกขอบคุณอันเคอซินจ้องไปที่หวังเฉียงด้วยความโกรธ "หวังเฉียง เราเป็นญาติกันนะ
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 155
หนิงเป่ยช่วยแก้นิสัยแย่ๆ แบบนี้สักทีได้ไหมเนี่ย?เธอเสียใจจริงๆ ที่เรียกหนิงเป่ยมาที่นี่ เพราะมันยิ่งทำให้เรื่องแย่ลงเท่านั้นในเวลานี้ ชายหนุ่มในชุดที่งดงามเดินออกจากบริษัทหลงเต็งสีไห่เมื่อพิจารณาจากรูปลักษณ์ภายนอกแล้ว เขาดูค่อนข้างคล้ายกับ หนิงเป่ยเขาน่าจะเป็นหลงรัวจือ ลูกชายของหลงซ้วยเมื่อหวังเฉียงเห็นหลงรัวจือจึงรีบเข้าไปหา "บอส คุณมาแล้ว""ไอ้หมอที่แซ่หนิงคนนี้หยิ่งมาก ขนาดผมบอกชื่อของคุณไปแล้ว แต่เขาก็ยังกล้าทุบตีผม…"ไอ้เศษสวะไร้ประโยชน์!หลงรัวจือสาปแช่งด้วยความโกรธ "ถ้าเขาโจมตีนาย ทำไมนายจะไม่สู้กลับล่ะ"ผม...หวังเฉียงพูดไม่ออกหลงรัวจือเดินไปหาหนิงเป่ย และมองดูเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างเยาะเย้ย"หนิงเป่ย ฉันชื่นชม 'ชื่ออันยิ่งใหญ่' นี้มานานแล้ว พอวันนี้ได้เห็นหน้ากัน นี่สมที่คนอื่นลือกันจริงๆ""สมเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าฝ่ายหญิงจริงๆ"หนิงเป่ย "ก็พอๆ กันแหละ"หลงรัวจือ "ฉันไม่ว่างจะเสียเวลากับนาย พูดตามตรง ทุบตีคนของฉัน บัญชีนี้จะคิดยังไง"หนิงเป่ย "เขามาที่ดินแดนของฉันเพื่อแย่งชิงพนักงานของฉัน หรือว่าเขาไม่ควรถูกทุบตีหรือไง?"หลงรัวจือ "ฮืม! ฉันไปแย่งคนของนา
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 156
ในขณะที่เขากำลังนับถอยหลัง จู่ๆ หนิงเป่ยก็ขยับตัวทันทีเขาโบกมือคว้าปืนพกออกไปความเร็วของเขาเร็วมากจนหลงรัวจือมองเห็นเพียงเงาที่แวบผ่านดวงตาของเขาเท่านั้นเมื่อรอเขาตอบสนองและอยากจะยิงออกไปนั้น มือของเขาก็ว่างเปล่าเขาตกใจมาก: ช่างเร็วเหลือเกิน!วินาทีต่อมา หนิงเป่ยใช้เท้าเตะเขาที่ท้องของเขา และเตะเขาห่างออกไปคราวนี้ หนิงเป่ยใช้แรงมากกว่าเดิม ร่างกายของหลงรัวจือโค้งขึ้นไปในอากาศ และในที่สุดก็กระแทกชนเข้ากับรถอย่างแรงตัวถังรถบุบทันทีและกระจกรถทุกบานก็แตกสลายจากการกระแทก ส่วนหลงรัวจือก็อาเจียนเป็นเลือดและกระตุกไปทั้งตัว เขาหายใจไม่ออกเป็นเวลานานแกจบเห่แล้ว แกตายแน่!หวังเฉียงตะโกน "แกโจมตีนายน้อยหลงได้รับการบาดเจ็บสาหัส หลงซ้วยต้องเอาแกตายแน่"ผู้จัดการหวังก็พูดประชด "คุณอัน คุณคิดว่าอันฮว่า ฟาร์มาซูติคอลของคุณสามารถอยู่รอดได้ในวันนี้หรือไม่""การออกจากอันฮว่า ฟาร์มาซูติคอล ถือเป็นทางเลือกที่ถูกต้องที่สุดในชีวิตของผม"หนิงเป่ยมองดูคนทั้งสองและเยาะเย้ย "ตอนนี้ถึงเวลามาคิดบัญชีระหว่างเราแล้วแหละ"หวังเฉียงและผู้จัดการหวังถอยออกไปทีละก้าวด้วยความหวาดกลัว "แกอยากทำอะไร"คนบ
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 157
หลงรัวจือกล่าวว่า "พ่อของฉันบอกฉันว่าแกได้รุกรานคนที่ไม่ควรรุกราน แกลองคิดดูให้ดีๆ สิ เมื่อเร็วๆ นี้แกทำให้ใครขุ่นเคืองบ้าง"กล่าวโดยสรุป พวกเขาไม่เชื่อว่าการโทรแค่สายเดียวของหนิงเป่ยได้ผลเขาจะมีสิทธิ์มาสั่งหลงซ้วยได้ยังไง!หวังเฉียงคิดทบทวนอย่างจริงจัง "ไม่มีใครอื่นนอกจากหนิงเป่ยนี่น่ะ แต่หนิงเป่ยจะเป็นคนใหญ่คนโตที่ไหนกัน...""เดี๋ยวก่อน หรือว่าเขาคือ""นายน้อยหลง พูดตามตรงแล้ว ผมรักษาคนไข้คนหนึ่งที่โรงแรมคริสตัลพาเลซล้มเหลวเมื่อไม่กี่วันก่อน และในที่สุด หนิงเป่ยก็เป็นคนรักษาเขาให้หายดี…"แม่งเอ๊ย!หลงรัวจือตบหวังเฉียงอีกฉาดหนึ่ง"ที่แท้คนที่ทำให้ผู้ว่าฯ มีอาการแย่กว่าเดิมคือแกนี่เอง สุดท้ายเป็น หนิงเป่ยที่รักษาผู้ว่าฯ ให้หายดีงั้นเหรอ?"อะไรนะ!ผู้ว่าฯ!หวังเฉียงตัวสั่น "นายน้อยหลง คุณบอกว่าคนไข้คนนั้นคือผู้ว่าฯ เมืองเหรอ?"หลงรัวจือพยักหน้า "อืม เรื่องนี้แพร่กระจายไปในแวดวงชนชั้นสูงมาเป็นเวลานานแล้ว"ความจริงได้กระจ่างแล้วเมื่อกี้หนิงเป่ยต้องโทรหาผู้ว่าฯ และผู้ว่าฯโทรหาหลงซ้วยอีกหวังเฉียงรู้สึกเสียใจมาก หากเขารู้จะเป็นอย่างนี้ ตอนนั้นเขาคงไม่อวดและรักษาโรคให้อีกฝ่า
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 158
"พี่ เราเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน เราเป็นญาติกันนะ คุณทำอะไรเด็ดขาดไม่ได้เลยนะ…"อันเคอซิน "เมื่อเทียบกับคุณแล้ว ฉันถือว่าใจดีมากแล้ว"หวังเฉียงกล่าวว่า "พี่ ถ้าแม่ของผมรู้ว่าคุณทำแบบนี้กับผม เธอคงจะโทษคุณอย่างแน่นอน""บางทีครอบครัวของเราทั้งสองอาจจะต้องยุติความสัมพันธ์เป็นญาติก็ได้นะ คุณคงไม่อยากทำให้เรื่องกลายเป็นเรื่องใหญ่สินะ"อันเคอซินพูดอย่างเยาะเย้ย "ยุติความสัมพันธ์เป็นญาติงั้นเหรอ งั้นก็ยุติเลย"“การมีญาติแบบคุณ ครอบครัวของฉันถือว่าโชคไม่ดีมาแปดชั่วอายุคนจริงๆ”แม่งเอ๊ย!หวังเฉียงโกรธจัด "คอยดูเถอะ ถ้าแม่ของผมไม่ก่อเรื่องให้ครอบครัวของคุณต้องวุ่นวาย ผมก็ไม่คู่ควรใช้แซ่นี้!"หลงรัวจือต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการลุกขึ้นจากรถในที่สุดเขาเจ็บปวดมากจนรู้สึกเหมือนอวัยวะภายในทั้งหมดของเขาขยับผิดที่แล้วเขาเดินกะโผลกกะเผลกไปทางหนิงเป่ย "หนิงเป่ย มึงคิดว่าด้วยการสนับสนุนจากผู้ว่าฯ มึงจะเป็นคนนอกกฎหมายได้จริงๆ หรือไง?""จำไว้ว่านี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น สุดท้ายผู้ชนะจะเป็นใครยังไม่แน่"หนิงเป่ยส่ายหัว "แค่ตำแหน่งผู้ว่าฯ เล็กๆ คนหนึ่ง ไม่มีสิทธิ์มากพอต้องให้ฉันเอ่ยปากด้วยตัวเองเพื
บทล่าสุด
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 347
เขามองหนิงเป่ยขึ้นๆ ลงๆ และเห็นรูปลักษณ์ที่ไม่ธรรมดาของอีกฝ่าย เขาพูดอย่างเย็นชา "เท่าที่ฉันรู้ มีเพียงเทพสงครามผู้ยิ่งใหญ่ในโลกนี้เท่านั้นที่สมควรได้รับยาชีเฉียวหลิงหลง แกจะเอาคุณสมบัติอะไรมาแลกสมบัตินี้?"“ในความคิดของฉัน เห็นได้ชัดว่าแกขโมยมันไปจากท่านเทพสงคราม ฉันต้องการคืนมันให้กับเจ้าของเดิมตอนนี้”เมื่อพูดแบบนั้นจบ เฟิงเฟยหยางก็เดินออกไปรนหาที่ตาย!หนิงเป่ยหลบและหยุดตรงหน้าเฟิงเฟยหยาง: "วันนี้เป็นงานหมั้นของเซียวลู่ ฉันไม่อยากเห็นเลือด แกควรทำตามที่ฉันบอกแต่โดยดี"ไอ้นรก!เฟิงเฟยหยางหยุดพูดกับหนิงเป่ย และต่อยเขาโดยตรง: "ฉันบอกไปแล้วว่าใครขวางฉันจะต้องตาย!"หนิงเป่ยยื่นมือออกไปอย่างใจเย็น จับหมัดของเฟิงเฟยหยางอย่างง่ายดาย จากนั้นบีบมันเบา ๆพึ้ด!เสียงระเบิดอันน่าเบื่อดังก้องไปทั่วห้องหมัดของเฟิงเฟยหยางถูกหนิงเป่ยบีบจนแหลก และเยาชีเฉียวหลิงหลงในฝ่ามือของเขาก็แตกเป็นผงเช่นกันอ๊าก!เฟิงเฟยหยางอุทาน: "ยาชีเฉียวหลิงหลง ยาชีเฉียวหลิงหลงของฉัน!"ปฏิกิริยาตอบกลับแรกของเขาคือยาชีเฉียวหลิงหลงแทนที่จะเป็นมือที่ถูกขยี้ ซึ่งแสดงให้เห็นว่ายาชีเฉียวหลิงหลงนั้นน่าดึงดูดใจเพียงใด
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 346
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ แต่พวกเขาก็ยังมีความเข้าใจเรื่องยาอยู่บ้างในโลกของศิลปะการต่อสู้โบราณ เม็ดยาระดับ 4 ถือเป็นจุดสุดยอดแล้ว และระดับ 5 และระดับ 6 ยังหายากอีกด้วยแต่ตอนนี้มียาเจ็ดระดับปรากฏขึ้นแล้ว...มันเป็นไปไม่ได้เหรอ? อาจารย์เฟิงยอมรับความผิดพลาดหรือไม่?หลี่เสี่ยวเว่ยรีบพูดว่า: "อาจารย์เฟิง ท่านคงจำผิดแล้ว พวกมันคือก้อนถั่วน้ำตาล ขยะที่คนชนบทส่งมาให้..."เพ้อเจ้อแม่แกสิ!เฟิงเฟยหยางสาปแช่งด้วยความโกรธ “ฉันจะพลาดได้ยังไง! พวกแกต่างหากที่บ้า ที่คิดว่ายาระเด็บเจ็ดเป็นขยะและโยนมันลงในถังขยะ!”ก่อนที่ทุกคนจะตกตะลึง เฟิงเฟยหยางก็พูดอย่างรวดเร็ว: "หลี่ฉางหยวน นายยินดีจะมอบยยาชีเฉียวหลิงหลงนี่ให้ฉันหรือเปล่า?""ฉันยินดีแลกเปลี่ยนกับทรัพย์สินทั้งหมดของฉัน!"เปี้ยง!บริเวณนั้นระเบิดออกพวกเขารู้ว่ายาะดับที่เจ็ดนั้นมีค่า แต่พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่ามันจะล้ำค่าขนาดนี้เฟิงเฟยหยางควบคุมโรงงานแปรรูปสมุนไพรที่ใหญ่ที่สุดในต้าเซี่ย โดยมีอุตสาหกรรมต่างๆ ทั่วโลกและมีมูลค่าตลาดหลายนับพันล้านเขายินดีมอบทรัพย์สินทั้งหมดเพื่อแลกกับยาชีเฉียวหลิงหลงนี้ยาชีเฉียวหลิงหลงแค่
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 345
หลี่ชางหยวนปลอบใจเขา: "แขกรับเชิญคนสุดท้ายที่ฉันเชิญยังมาไม่ถึง เมื่อแขกคนสุดท้ายมาถึงเย่หงและคนอื่น ๆ จะต้องหลีกทางแน่นอน"โอ้?หลี่เซียวเว่ยพูดด้วยความสนใจอย่างยิ่ง: "พ่อครับ พ่อเชิญใครมาอีก?"หลี่ชางหยวนพูดว่า: "ปรมาจารย์เฟิง เฟิงเฟยหยาง"อะไรนะ!หลี่เซียวเว่ยตกตะลึงเกินกว่าจะวัดได้: "พ่อกำลังพูดถึงปรมาจารย์เฟิงเฟยหยาง ผู้อาวุโสที่ยิ่งใหญ่ของนิกายฉีเหมินใช่ไหม แพทย์จักรพรรดิชั้นยอดที่เคยรับใช้ราชาผู้เฒ่าในพระราชวังต้องห้าม?"หลี่ฉางหยวนพยักหน้า: "ถูกต้อง"หลี่เซียวเว่ยยิ้มออกมาทันที: "ปรมาจารย์เฟิงเฟยหยางเคยรับใช้ ราชาผู้เฒ่าในพระราชวังต้องห้าม แม้ว่าเขาจะเกษียณไปแล้วพร้อมกับความสำเร็จอันล้นหลาม แต่อิทธิพลของเขายังคงมีอยู่"“เมื่อเทียบกับปรมาจารย์เฟิงเฟยหยางแล้ว เย่หงและคนอื่น ๆ ก็เหมือนกับตัวตลก!”“ฮึ่ม เฟิงเซียวหลู่ เฟิงหยวนเจิ้ง พวกแกสมควรที่จะถูกเหยียบย่ำใต้ฝ่าเท้าของเราเท่านั้น!”เมื่อพูดถึงโจโฉ โจโฉก็มาในที่สุดเฟิงเฟยหยางก็มาถึงหลี่ฉางหยวนกับหลี่เซี่ยวเว่ยรีบต้อนรับเขาทันที"การมาเยือนของปรมาจารย์เฟิงทำให้สถานที่แห่งนี้เปล่งประกายเหลือเกิน!"“ท่านปรมาจารย์เฟิง
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 344
หนิงเป่ย: "ฉันคิดว่าพวกคุณเข้าใจผิดแล้ว วันนี้เป็นงานหมั้นของเซี่ยวหลู่ พวกคุณจะมาให้ของขวัญกับฉันทำไม?"เย่หงและคนอื่น ๆ เข้าใจทันทีและเดินไปหาเฟิงเซียวหลู่ทุกคนในงานเลี้ยงเป็นบ้าคลั่งไปกันหมดคุณพระ พวกเรากำลังเห็นอะไร!ผู้นำจังหวัดกลุ่มนี้โค้งคำนับให้สามัญชน แถมเรียกเขาว่า "คุณ" อีกให้ตายเถอะ นี่คือคนธรรมดาจริงๆ เหรอ?นี่คงไม่ใช่คนใหญ่คนโตในกลุ่มลับหรอกนะเย่หงและคนอื่นๆ ล้อมรอบเป็นวงกลมรอบตัวเฟิงเซียวหลู่“เซียวหลู่ วันนี้เป็นวันหมั้นของเธอ พวกลุงไม่มีอะไรจะให้เธอ ดังนั้นของขวัญเล็กๆ น้อยๆ จึงไม่ใช่การแสดงความเคารพ”“ไม่เป็นไรหรอกถ้าพวกลุงงๆ ดื่มอีกสองแก้วทีหลัง ฮ่าๆ”ด้วยเหตุนี้ เย่หงและคนอื่นๆ จึงมอบของขวัญที่พวกเขาเตรียมไว้ให้เย่หงและคนอื่น ๆ ร่ำรวยมากและมอบของขวัญฟุ่มเฟือยให้พวกเขาทั้งหมดมีภาพเขียนพู่กันและภาพวาดของคนดัง เครื่องสำอางหรูหรา เครื่องประดับ และอื่นๆ อีกมากมายของขวัญที่ถูกที่สุดก็เริ่มต้นที่หลักล้านโดยเฉพาะสร้อยคอเพชรสิบห้ากะรัตที่เย่หงมอบให้นั้นมีมูลค่าเกือบ 50 ล้านแหวนเพชรห้ากะรัตของหลี่เซียวเว่ยดูเหมือนตัวตลกเมื่ออยู่ตรงหน้าสร้อยคอเพชรเส้นนี
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 343
ใบหน้าของหลี่เสี่ยวเว่ยและหลี่ชางหยวนเหมือนโดนตบกลางสี่แยกในโอกาสที่ทุกคนรอคอยนี้ สามัญชนคนนี้กลับก้าวออกมาข้างหน้าเพื่อมอบของขวัญ ซึ่งมันทำให้พวกเขารู้สึกอับอายจริงๆยิ่งไปกว่านั้น หลี่เซียวเว่ยยังเห็นว่าเฟิงเซียวหลู่ดูเหมือนจะมีความรู้สึกคลุมเครือกับคสามัญชนคนนี้อีกเขาตัดสินใจสั่งสอนบทเรียนให้กับหนิงเป่ยเขาเดินขึ้นไปหยิบยาชีเฉียวหลิงหลง ศึกษาอย่างละเอียดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดขึ้นมา "ขอบคุณครับสำหรับของขวัญราคาแพงเช่นนี้ พวกเราชอบมันมาก"มีแขกในงานถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น: "เซียวเหว่ยบอกว่าของขวัญชิ้นนี้มีราคาแพง ดังนั้นยาลูกกลอนชิ้นนี้จึงต้องมีค่ามาก"หลีเซียวเว่ยพูด: "ฉันเห็นมันตอนที่ฉันเรียนอยู่ต่างประเทศ ยาลูกกลอนนี้ขายในต่างประเทศในราคา 5000 บาทต่อหนึ่งกิโลกรัม"พึ้ด!ทุกคนก็หัวเราะเสียงดังลั่นกิโลกรัมละ 5,000 บาท แค่เจ็ดเม็ดนี้ก็ไม่มีมูลค่าถึง 2500 บาทด้วยซ้ำเขากล้าที่จะมอบของขวัญเน่าๆ แบบนี้ได้ยังไง นี่ไม่ใช่การดูถูกเฟิงเซียวหลู่กับเฟิงหยวนเจิ้งหรอกหรือ?ในฐานะผู้ว่าฯ ที่มีเกียรติ เฟิงหยวนเจิ้งจะเชิญสามัญชนคนนี้มาร่วมงานหมั้นได้อย่างไรนี่ไม่ใช่การลดระดับของพวก
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 342
หลี่เซียวเว่ยดุเฟิงเซียวหลู่ด้วยเสียงต่ำ: "เซียวหลู่ มีแขกผู้มีเกียรติมากมายอยู่ที่นี่ ทำไมเธอถึงทักทายสามัญชนแบบเขาด้วยล่ะ"“หลังจากนี้อย่าลืมเว้นระยะห่างจากเขา ทางที่ดีอย่าคุยกับเขาเลย จะได้ไม่เสียหน้า”เฟิงเซียวหลู่: "เข้าใจแล้ว"แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างไกลกัน แต่หนิงเป่ยที่กินยาชีเฉียวหลิงหลงไป ประสาทการฟังของเขาก็ดีกว่าคนทั่วไปมาก ดังนั้นเขาจึงยังคงได้ยินการสนทนาของพวกเขาอย่างชัดเจนหนิงเป่ยยิ้มอย่างขมขื่นแล้วโทรหาเย่หง ผู้นำจังหวัดและขอให้เขาพาคนสองสามคนมาสนับสนุนเฟิงเซียวหลู่หากหลี่เซียวเว่ยไม่ถูกจัดการในวันนี้ ชีวิตของเฟิงเซียวหลู่จะยุ่งยากขึ้นในอนาคตเย่หงที่อยู่ปลายสายโทรศัพท์ก็รับสายของหนิงเป่ย และรู้สึกยินดีทันทีคนใหญ่คนโตอย่างหนิงเป่ย เชิญพวกเขาเข้าร่วมงานเลี้ยงหมั้นเป็นการส่วนตัว นี่ถือเป็นเกียรติของพวกเขาอย่างยิ่งเย่หงวางงานทั้งหมดทันทีและเรียกสมาชิกทุกคนในทีมจังหวัดมางานเลี้ยงแน่นอนว่าของขวัญชิ้นใหญ่ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ไม่นานแขกเกือบทั้งหมดก็มาถึงและเริ่มงานเลี้ยงหมั้นอย่างเป็นทางการพิธีกรกล่าวสุนทรพจน์บนเวที จากนั้นคู่บ่าวสาวก็แลกแหวนเพชรกันบนเวทีสิ่งท
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 341
“หากพวกเขาต้องการเห็นพวกสามัญชนจำนวนมากแบบนี้มาโผล่ที่นี่ ไม่รู้ว่าพวกเขาจะคิดยังไงกับฉัน”เฟิงหยวนเจิ้งรู้สึกอับอายเล็กน้อย: "ผู้เฒ่าหลี่ คุณหนิงช่วยชีวิตฉันไว้... "ได้ๆหลี่ฉางหยวนโบกมืออย่างไม่อดทน: "คราวหน้าอย่าทำแบบนี้อีก ถ้าพวกสามัญชนมาอีก ก็จัดให้พวกเขานั่งที่ห้องโถงด้านข้าง"“อย่าให้แขกผู้มีเกียรติที่ฉันเชิญมาเห็นพวกเขาก็พอ”เฟิงเซียวหลู่อับอายขายหน้ามากเธอสังเกตท่าทีของหนิงเป่ยอย่างระมัดระวัง: " หนิงเป่ย คุณจะไม่โกรธใช่ไหม?"หนิงเป่ยส่ายหัว: “ไม่”เขาเบื่อหน่ายที่จะรู้จักคนประเภทนี้งั้นก็ดีแล้วเมื่อเห็นว่าหนิงเป่ยไม่โกรธ เฟิงเซียวหลู่ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก: "พวกเขาก็เป็นแบบนั้น เป็นกลุ่มคนหัวสูง แต่อย่าใจแคบกับพวกเขาเลย"หนิงเป่ยถาม “เซียวหลู่ ทำไมฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าคุณมีแฟน”เห้อ!เฟิงเซียวหลู่ถอนหายใจลากยาว พร้อมความเศร้าสร้อยในสีหน้าข: "เรื่องมันยาวน่ะ"“หนิงเป่ย คุณยังจำครั้งก่อนที่คุณตีเย่เฉิน ลูกชายของผู้นำจังหวัดในงานประมูลได้หรือเปล่าคะ?”หนิงเป่ยพยักหน้า: “แน่นอน ผมจำได้”ครั้งล่าสุดที่หนิงเป่ยและเฟิงเซียวหลู่ไปร่วมงานประมูล เพื่อประมูลทรัพย
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 340
หนิงเป่ยไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้อย่างไรอยู่สักครู่หนึ่งคำถามแปลกๆ ที่ถามว่า ฉันจะรู้จักกับตัวเองได้ยังไง?ในที่สุดเขาก็หาคำตอบเจอ: "ฉันเคยเลี้ยงข้าวเขามาก่อน"เติ้งชิงชิวก็ตระหนักได้ว่า: "ไม่น่าแปลกใจเลย ขอฉันพูดดักไว้ก่อนเลยนะ นายไม่มีคุณสมบัติที่จะติดต่อกับคนคนนั้นได้"“ยังไงก็ตามหนิงเป่ย นายช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม?”หนิงเป่ย: “อะไร?”เติ้งชิงชิวพูด: "ฉันสงสัยว่านายเคยได้ยินหรือเปล่าว่าซือโปเทียน อดีตผู้นำของนิากยฉีเหมินกำลังจะเป็นผู้นำนิกายฉีเหมิน 28 นิกาย เข้ามาเพื่อปิดล้อมและจัดการกับเจ้าของวิลล่าจือจินหมายเลข 1 นี้"“ซือโปเทียนเพิ่งบรรลุไปอีกระดับ และความแข็งแกร่ก็ถึงระดับจักรพรรดิแห่งปรมาจารย์แล้ว”“จักรพรรดิแห่งปรมาจารย์คือระดับที่เทียบได้กับเทพสงคราม ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีผู้นำนิกายหลักอีก 28 คนที่คอยสนับสนุน เจ้าของวิลล่าจื่อจินหมายเลข 1 คงจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอย่างแน่นอน”“นายช่วยฉันโน้มน้าวเขาและขอให้เขาหลีกเลี่ยงอันตรายนี้ ฉันช่วยเขาจัดช่องทางหลบหนีและการเดินทางเอง”จากนั้นหนิงเป่ยก็จำได้ว่า วันนี้เป็นวันที่ซือโปเทียนประกาศท้าทายตัวเองไว้ไม่มีปัญหาหรอก มันยังไม่
สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา บทที่ 339
หลานเฟิงหวง: "เธอควรขอบคุณเจ้านายของฉันนะ"ใช่ๆ!เติ้งชิงชิวรีบหันกลับมาและขอบคุณหนิงเป่ยกับความมีน้ำใจหนิงเป่ยยังคงต้องไปศึกษาสิ่งของที่แม่ทิ้งไว้ต่อจากความพยายามของเขา ในที่สุดเขาก็ประสบความสำเร็จในการค้นพบ "ความทรงจำ" ที่ไม่ใช่ของตัวเขา และยังวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพแม้ว่าจะมีความแตกต่างเพียงคำเดียวระหว่างวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพและหมัดสายฟ้า พลังที่ปล่อยออกมานั้นแตกต่างกันอย่างมากผู้ฝึกตนโบราณแบ่งออกเป็นสี่ระดับ: นภา ธรณี มืดและสว่าง โดยที่ระดับหนึ่งแทนคือระดับนภาหมัดสายฟ้าเป็นวิชาระดับสว่างซึ่งต่ำที่สุด ในขณะที่เทคนิคสายฟ้ามหานภาเป็นวิชาระดับมืดหนิงเป่ยใช้เวลาถึงสี่วันสี่คืนในการฝึกฝนวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพ“สายฟ้าฟาด จงมา!”ตู้ม!สายฟ้าฟาดลงบนท้องฟ้าที่สดใส และลำแสงของสายฟ้าก็ฟาดตกลงมาจากกลางอากาศ ทำลายวิลล่าที่อยู่ใกล้เคียงกลายเป็นซากปรักหักพังพลังนี้มีมากกว่าหมัดสายฟ้าถึงห้าเท่า!ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีสายฟ้าเล็กๆ ปะทุออกมาจากร่างมนุษย์ซึ่งกลืนกินแก่นแท้อย่างมากวิชาสายฟ้าสะเทือนยุทธภพ เรีกยฟ้าร้องมาจากกลางท้องฟ้า ซึ่งใช้พลังงานเพียงเล็กน้อยเท่านั้นหนิงเป่ยไม่
