Share

บทที่ 120

แก๊งชิงหลง?

หนิงเป่ยหัวเราะอย่างเหน็บแนม: "แก๊งชิงหลงอยู่ที่นี่แล้ว ถ้าแกกล้าผายลมต่อหน้าฉัน ฉันจะแพ้"

บังอาจ!

พี่เก้าหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโดยไม่ลังเล: ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา ฉันจะโทรหาแก๊งชิงหลงตอนนี้"

พี่เก้า อย่าทะเลาะกัน!

เยว่เฉาเว่ยรู้สึกกังวล: "พี่เก้า ฉันจะชดใช้ให้พี่ชายของฉัน โปรดปล่อยเขาไป ... "

พี่เก้าพูดว่า: "ถ้าแกอยากให้ฉันปล่อยมันไปก็ได้ ฉันจะตัดแขนทั้งสองข้างออกก่อน"

ในท้ายที่สุดเยว่เฉาเว่ยก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากบอก หนิงเป่ยว่า

“พี่เป่ย แก๊งชิงหลงเป็นแก๊งใต้ดินที่ใหญ่ที่สุดในฉงเฉิง และเราไม่สามารถผิดใจกับพวกเขาได้”

“พี่...รีบไปซะ ฉันมีชีวิตเดียวเท่านั้น พวกเขาทำอะไรฉันไม่ได้หรอก”

หนิงเป่ยตบเยว่เฉาเว่ยบนไหล่

“เฉาเว่ย จากนี้ไป ฉันอยากให้คุณยืดหลังให้ตรงและเป็นคนที่มีศักดิ์ศรี”

เยว่เฉาเว่ยมีอารมณ์ที่ซับซ้อน

เขาไม่ต้องการเป็นคนมีศักดิ์ศรี

แต่สังคมนี้โหดร้ายเกินไป ไม่มีอำนาจ เราก็ได้แต่อยู่ข้างล่างและทนทุกข์ทรมาน

เพียงเท่านี้ เขาก็ไม่เสียใจที่ได้ตายกับพี่เป่ยในวันนี้

พี่เก้าวางสายอย่างรวดเร็วและยิ่งหยิ่งผยองง: "ฮึ ฉันเรียกพี่ไก่มาที่นี่ เมื่อพี่ไก่มา เขา
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status