บทที่ 127

หนิงเป่ยรอไม่ไหวที่จะถาม: "ใครกัน!"

หนิงเป่ยพบสามในสี่ผู้บงการที่อยู่เบื้องหลัง

คนที่หนึ่งคือหลานหงเซิน อีกคนคือลุงสอง หนิงรู่หลง และอีกคนเป็นเจ้านายที่อยู่เบื้องหลังจูหงถู เขามาจากเมืองต้องห้ามไม่แน่ใจว่าเขาเป็นอดีตนายกรัฐมนตรีหรือไม่

มีอีกคนหนึ่ง หนิงเป่ยรู้เพียงว่าอีกฝ่ายเป็นบิดาผู้ก่อตั้ง แต่ไม่รู้ข้อมูลอะไรอีกเลย

จูหงถูพูด: "อีกฝ่ายก็เป็นญาติของแกและเป็นญาติสนิทด้วย ถ้าฉันไม่บอกแก แกคงจะไม่มีวันเดาออกไปตลอดชีวิต"

“ถ้าแกอยากรู้ก็เอาชนะคนหมื่นคนของฉันให้ได้ก่อน”

หัวใจของหนิงเป่ยเจ็บปวด

ฉันไม่ได้คาดคิดว่าชายชุดดำคนที่สี่ที่อยู่เบื้องหลังจะเป็นญาติของตัวเอง และยังเป็นญาติสนิท

ตามที่คาดไว้ การหยุดขโมยจากภายนอกทำได้ง่ายกว่าขโมยภายในบ้าน

ดวงตาหนิงเป่ยเผยจิตสังหาร: "มาฆ่าฉันสิ!"

ผู้คนในแก๊งชิงหลงต่างรีบวิ่งไปหาศัตรูทันที ราวกับหมาป่าที่หิวโหย

ชิงหลงนำกลุ่มปรมาจารย์เข้าโจมตีนิกายจิ่วซวน

จูหงถูจะต้องไม่พ่ายแพ้: "เอาล่ะ เรามาต่อสู้กันเร็วเข้า"

ทั้งสองฝ่ายก็ต่อสู้กันในไม่ช้า

จูหงถูพูดกับสี่ตระกูลหลักว่า “มาดื่มชาและดูการแสดงกันเถอะ”

ในมุมมองของพวกเขา นี่เป็นละครการต่อสู้อย่างไม