วันนี้เซียวจ้านเป่ยและชาวบ้านตัดไม้ได้จำนวนมาก จูเหมยลี่อยากสั่งทำเครื่องเรือนจึงจะไปหาจูเก่อคังที่บ้าน แต่เพราะนางงามเกินไปเซียวจ้านเป่ยหวงเมียสาวจึงจะไปเอง ส่วนจูเหมยลี่ไม่อยากให้เขาหึงหวงจนเกินงามจึงต้องพูดคุยกัน"ผิงผิง นั่งเล่นดีๆนะแม่มีเรื่องปรึกาากับท่านพ่อสักหนอยได้หรือไม่""เจ้าค่ะท่านแม่ ท่านพ่อห้ามดุท่านแม่นะเจ้าคะ"เซียวจ้านเป่ยมองหน้าเมียสาวอย่างสงสัย เมียโกรธอะไรอีกหรือเปล่า สาวตาดูดุน่ากลัวจริงๆวันนี้เมื่อเข้ามาในห้องจูเมยลี่ก็นั่งลงบนเตียงก่อนจะยิ้มหวานกางแขนออกเหมือนผู้ใหญ่อยากกอดเด็กตัวน้อย เซียวจ้านเป่ยเดินเข้าไปหาจากนั้นก็รั้งนางมานั่งบนตักตนเองจูบนางเนิ่นนานก่อนจะถอนออกอย่างเสียดายความหวาน เขาทำท่าจะล้วงสาบเสื้อจูเหมมยลี่ขืนตัวไว้แล้วส่งสายตาดุไปให้"ท่านพี่เจ้าคะ คุยกันหน่อยข้ารู้ว่าท่านรักข้า แต่ว่าท่านจะเอาแต่หึงหวงไม่ได้ ข้าต้องผูกมิตรกับผู้คนนะเจ้าคะ ท่านไปชายแดนถึงสองปี แม่ลูกอยู่กันสองคน ต่อให้มีพี่ตงหยางคอยดูแล แต่อย่างไรเล่าเขาเองก็มีลูกเมียให้ดูแลเช่นกันจะให้เขามาอยู่บ้านข้านั้นก็ไม่ได้""เจ้างามถึงเพียงนี้ ข้าหวงอีกอย่างข้าไม่อยากให้ใครมามองเมียข้าเลย
จูเหมยลี่นอนมองหน้าผู้ชายที่กอดนางอยู่ ความรักที่นางโหยหามาตลอดตั้งแต่เด็กๆ พ่อทำแต่งาน แม่ทิ้งไปไม่ไยดี ผู้ชายคนนี้เซียวจ้านเป่ยคือคนที่มาเติมความรักของนางที่ขาดหาย จูเหมยลี่จูบตรงที่หัวใจของเขาก่อนจะกอดเอวหนาแล้วซบหน้ากับอกแกร่ง เสียงละเมองึมงำจากคนตัวโตทำให้นางต้องหัวเราะ"ลี่เอ๋อร์ข้ามีเจ้าแค่คนเดียว ข้ารักเจ้าแค่นั้น อืมเมียจ๋าข้ารักเจ้า อยากเข้าหอจะตายแล้วเนี่ย เหมยลี่จ๋า ลี่เอ๋อร์จ๋า""ท่านพี่ นี่ท่านหื่นถึงขนาดนอนละเมอเลยหรือ คนลามกหน้าหนา"จากนั้นจูเหมยลี่ก็หลับตามเขาไป จูเหมยลี่ที่ตอนนี้มีชิวิตใหม่กับบุรุษที่รักนางแล้ว แต่เธอไม่รู้เลยว่าบิดาแต่งงานใหม่แล้วตอนนี้มีลูกฝาแฝดสองคน ส่วนคุณแม่ของเธอสามีกำลังถูกสั่งฟ้องข้อหาฉ้อโกงเพราะใช้ตำแหน่งรับเงินสินบน แม่ของเธอกำลังมาอ้อนวอนขอร้องพ่อเธอให้ช่วย แต่จูล่งปิดประตูใส่หน้า สามีเธอกล้าใช้อิทธิพลที่เมืองไทยจ้างวานฆ่าลูกสาวฉัน ไปลงนรกเสียทั้งคู่นั้นแหละ จูล่งรู้แล้วว่าสามีใหม่ของอดีตภรรยาไม่ต้องการให้ลูกเมียเก่ามาวอแวอีก เขาไม่อยากให้ใครรื้อฟื้นว่าเขาแย่งเมียคนอื่น กำลังจะเลือกตั้งครั้งใหญ่เขาต้องสะอาดรวมถึงประวัติของภรรยาด้วย จูล่งต้
จางลู่เหลียนรับปากก่อนจะไปดูหลานๆ พี่สะใภ้ไม่สบายมาสองสามวันแล้วไหนๆหมอมาแล้วก็ตรวจเสียทีเดียวเลยแล้วกัน จากนั้นก็เข้าไปหยิบพวงเงินที่มีอยู่สามพวง นี่เป็นดอกเบี้ยของเดือนนี้ที่ต้องจ่ายท่านหมอ จางลู่เหลียนก้มหน้าร้องไห้ นางควรกลับเมืองหลวงทวงทุกอย่างคืนดีหรือไม่ อย่างน้อยเด็กๆก็ไม่ลำบากเรื่องที่อยู่เรื่องอาหารการกิน เยี่ยอวี่ได้ยินเสียวสะอื้นก็เดินออกมานั่งลงข้างๆ"อาเล็กเรื่องเงินที่ติดร้านท่านหมอท่านไม่ต้องกังวลแล้ว เมื่อวานตอนที่เข้าเมืองไปซื้อของอาซ้อเซียวได้จ่ายให้หมดแล้ว ต่อไปท่านอย่าแบกทุกอย่างเอาไว้คนเดียวอีก็เลย""ฮือๆๆ อาซ้อข้าขอโทษนะ ที่ข้าชอบพูดจาทำร้ายพวกท่าน""อาเล็ก ข้าไม่ถือโทษโกรธท่านหรอก ท่านไปช่วยอาซ้อเซียวเถอะ นางต้องหุงหาอาหารสองบ้านอีกทั้งสามีป่วยมีไข้ ท่านไปช่วยอีกคนจะได้เร็วขึ้น หากไม่เพราะข้าลุกแล้วเวียนหัวข้าก็จะไปด้วยเช่นกัน"จางลู่เหลียนเข้าไปห่มผ้าให้เด้กสองคน เอาน้ำผึ้งที่จูเหมยลี่ให้มาผสมน้ำอุ้นให้เยี่ยอวี่ดื่มแก้เวียนหัว ก่อนจะตรงไปบ้านของจูเหมยลี่เพื่อช่วยนางทำมื้อเช้าแล้วก็ช่วยดูแลเซียวลี่ผิงวันนี้จูเหมยลี่แจ้งแก่ท่านปู่ใหญ่จูเก่อคังว่ายังไม่ต้องมาตัด
คังหยุนกลุ้มใจเขาไม่อยากกลับเมืองหลวง เขารู้ตัวว่าตนเองตกหลุมรักจางลู่เหลียนเสียแล้ว เขาจะแต่งกับนางแต่ดูเหมือนว่าจางรั่วสุ่ยไม่อยากให้น้องสาวแต่งกับเขา เขามีเรื่องอะไรปิดบังมากกว่าเรื่องแก่งแย่งในสกุลหานหรือเปล่า อีกอย่างเซียวจ้านเป่ยเองพอโกนหนวดแล้วหน้าตาเขาคุ้นยิ่งนัก เหตุใดเขาหล่อเหลาเพียงนี้ ขนาดเขาเองเป็นบุรุษยังยอมรับเลยว่าเซียวจ้านเป่ยหน้าตาดีจริงๆเซียวจ้านเป่ยนอนหลับไปแล้ว เซียวลี่ผิงนั่งเล่นอยู่ในบ้านฝนตกเมื่อคืนนี้จนถึงยามเหมาจึงหยุด จูเหมยลี่สะพายตระกร้าไปเก็บผักป่าได้มามากมาย ชาวบ้านที่นางสอนให้หาว่าผักชนิดใดกินได้ก็พากันแห่ไปเก็บจนเต็มเขาด้านที่ติดกับหมู่บ้านบ้านของเซียวจ้านเป่ยอยู่ติดดับเขาอีกลูก เขาลูกนี้อันตรายชาวบ้านไม่กล้าขึ้นไป ต้นไม้หนาแน่นมากนัก เมื่อวานที่ตัดไม้ก็ตัดแค่บริเวณเชิงเขาเท่านั้น เพราะมีต้นไม้หนาแน่นไม่จำเป็นต้องขึ้นไปด้านบนจูเหมยลี่ได้ผักป่ามาสองตระกร้าใหญ่ นางจะนำมาตากแห้งแล้วสอนวิธีปรุงผักแห้งกับผักดองเหล่านี้ให้เซียวจ้านเป่ย เวลาที่เขาไปกองทัพจะได้ไม่ต้องทนหิวมากนัก เข้ามาก็เห็นบุตรสาวนั่งเล่นลูกสนที่นางแกะสลักแล้ววาดหน้าตุ๊กตาให้อยู่ก่อนที่นาง
จูเหมยลี่ไปปลุกเซียวลี่ผิงก่อนจะเข้าไปในครัว ต้มน้ำสำหรับเช็ดตัวให้เขาก่อนตะวันตกดิน เดี๋ยวค่ำอากาศจะเย็นลงอีกจากนั้นก็เริ่มทำมื้อเย็น เป็นข้าวต้มกุ้งสับโรยหน้าด้วยต้นหอมซอย นางไปไล่จับกุ้งมาตอนที่ฝนเริ่มพรำเม็ดเล็กๆเมื่อเช้าได้มาเกือบเต็มตะกร้า แต่เพราะสามีป่วยไม่อยากให้เขากินรสจัด จึงจับมานึ่งแล้วกะเอาแต่เนื้อกุ้งมาสับ จากนั้นก็ปรุงรส ต้มข้าวต้มใส่ข้าวเหนียวครึ่งกำมือทำให้ข้าวต้มข้นและเนียนนุ่ม ปรุงรสชาติเรียบร้อยก็ตักกุ้งโรยด้านบนตามด้วยกระเทียมและต้นหอม หากเซียวจ้านเป่ยหายดีนางจะขึ้นเขาไปหาพริกไทย นางแค่พูดว่าอยากได้ เดี๋ยวก็ได้กลิ่นและหาเจอเอง"ท่านแม่ข้าต้มอร่อยมากเจ้าค่ะ ท่านพ่อหายหรือยังเจ้าคะลูกเข้าไปเล่นกับท่านพ่อได้หรือยัง""ยังจ๊ะ ท่านพ่อยังมีไข้อยู่ ผิงผิงอยากกินยาขมๆเหมือนท่านพ่อหรือไม่เอ่ย""อืม ไม่ดีกว่าเจ้าค่ะ ท่านพ่อโตแล้วท่านพ่อกินได้ข้ายังเด็กอยู่กินไม่ได้เจ้าค่ะ"จูเหมยลี่หัวเราะกับความเจ้าเล่ห์ของเจ้าตัวน้อย ได้นิสัยพ่อมาเต็มๆเลยจริงๆ ก่อนจะนำโจ๊กกับถ้วยยาเข้าไปให้เซียวจ้านเป่ยในห้อง เซียวจ้านเป่ยลุกขึ้นมานั่งกินโจ๊กที่นางนำมาให้ เขาคงคิดถึงนางแน่ๆหากไปกองทัพ ไม
เซียวจ้านเป่ยลุกขึ้นก่อนจะลวงจากเตียง จากนั้นก็ช้อนเอาจูเหมยลี่ไว้ในอ้อมกอด พาเดินไปยังห้งใหญ่ที่บุตรสาวนอนหลับอยู่ วางนางลงตรงกลางแล้วก็ล้มตัวลงนอนข้างๆ แขนของเขายาวพอที่จะโอบสองแม่ลูกไว้ในอ้อมแขนแล้วสามคนก็หลับไปด้วยกัน เซียวจ้านเป่ยกำลังคิดถึงสตรีอีกคนนึง นางจะทำตามแผนสำเร็จไหม ฉู่หรานซิน เสด็จพ่อในเมื่ออยากเป็นศัตรูกับข้านักก็ย่อมได้ยามเหมาเช้าแล้วจูเหมยลี่ตื่นเข้าครัวไปต้มน้ำสำหรับล้างหน้าให้สองพ่อลูกจากนั้นก็ต้มข้าวต้ม นำเนื้อหมูมาสับปั้นเป็นก้อนๆทำข้าวต้มหมู ตอนเช้ากินอะไรง่ายๆเพราะวันนี้จะไปตลาดในตัวตำบล"ท่านพี่ ตื่นได้แล้วเจ้าค่ะ สายแล้วเดี๋ยวจะช้า วันนี้ท่านนัดชาวบ้านกับคนของคุณชายคังมาตัดไม้ซ่อมบ้านนะเจ้าคะ อื้อ"คนตัวโตรั้งนางลงมาจูบจนพอใจถึงยอมปล่อย ปากจูเหมยลี่บวมเจ่อ นางควรไปตลาดไหมเนี่ย ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วยังบวมอยู่เลย"ตื่นแล้วเมียจ๋า ผิงผิงตื่นหรือยังเอ่ย แม่กับพ่อจะไปตลาดซื้อขนมอร่อยๆแล้วนะ""หื้อๆๆๆ ท่านพ่ออย่าแกล้ง ข้าตื่นแล้วเจ้าค่ะ ท่านแม่ผิงผิงตื่นแล้วข้าเก่งไหมเจ้าคะ""เก่งสิ ลูกสาวแม่เก่งที่สุดเลย มาๆไปล้างหน้าจะได้กินข้าวต้ม กว่าเกวียนจะถึงตลาดเดี๋ยวจะหิว
ฉู่หรานซินไปแล้วตรงไปห้องหนังสือ คงเพื่อไปถกกระโปรงนั่งคร่อมเฉิงอ๋องอีกตามเคย ในเมื่อไม่มีใครอยู่แล้วรออีกสักพัก ร่างเล็กๆของดรุณีน้อยนางหนึ่งที่ซ่อนตัวใต้ศาลามาตลอดก็ค่อยๆหย่อนเท้าตนเองลงในน้ำก่อนจะทิ้งตัวเบาๆแล้วว่ายไปทางด้านหลังของตำหนัก มองซ้ายขวาไม่มีใครก็ขึ้นจากน้ำปีนไปยังเรือนร้าง เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยจากนั้นก็เดินออกมาจากเรือนหลังนั้นสาวใช้เห็นดรุณีน้อยที่เดินออกมาก็ไม่ใส่ใจ ก็แค่ท่านหญิงที่ถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว อีกไม่เกินเจ็ดวันก็ต้องแต่งงานไปเป็นฮูหยินรองของพ่อตาพระชายาแล้ว"ท่านหญิง มาเดินเพ่นพ่านแถวนี้ไม่ดีกระมังเจ้าคะ ท่านแม่บอกไว้มิใช่หรือว่าให้ท่านสำรวมและเก็บตัว"สาวใช้นางหนึ่งพูดจาไม่ให้เกียรตินางก่อนจะเยาะเย้ย อ้ายซินไม่ใส่ใจ ก่อนจะเอ่ย"ข้ากำลังจะไปเป็นแม่เลี้ยงนาง เจ้าว่าใครต้องฟังคำสั่งใครหรือปี้เฉาหึ""แค่เมียรองนึกว่าตัวเองมีอำนาจหรืออย่างไร เหอะ"สาวใช้ไปแล้ว อ้ายซินกำมือแน่น เสด็จพ่อเป็นบิดาที่ไม่คู่ควรให้เคารพอย่างแท้จริง อย่างไรนางก็เป็นสายเลือดราชวงศ์ กลับเอานางให้ไปเป็นเมียน้อยตาแก่ฉู่นั้น เรื่องนี้เสด็จอาไม่รู้ พวกเขากีดกันไม่ให้นางเข้าวัง ฉู่หรานซินต
เซียวจ้านเป่ยขับเกวียนมาถึงตลาดก็นำเกวียนไปจอดยังที่พัก จากนั้นก็พาบุตรสาวกับภรรยาเดินเลือกหาซื้อของ เมื่อได้ของครบแล้วก็พากันไปที่โรงค้าสัตว์มีโรงค้าสัตว์อยู่สามแห่งด้วยกัน เซียวจานเป่ยอยากได้ม้าที่กำยำแต่เกรงว่าจูเหมยลี่จะเอาไม่อยู่ จูเหมยลี่บอกกับเขาว่านางสามารถหัดได้ชาติก่อนนางต้องถึกทนนะ นอกจากจะปีนป่ายป่าเขาแล้วบางที่เดินเท้า บางที่ขี่อูฐ ขี่ม้าขี่ลา ไม่มีอะไรที่จูเหมยลี่คนนี้ทำไม่ได้หรอก"นายท่านขอรับ ม้าตัวนี้ส่งมาจากเป่ยเหลียงเชียวนะขอรับ เป็นม้าพันธ์ชั้นดี ราคาแพงไปสักนิดแต่ว่าคุ้มมากนะขอรับ"เถ้าแก่โรงค้าสัตว์เอ่ยเชียร์จนจูเหมยลี่รำคาญ นางมีความพิเศษติดตัวมาเพิ่งค้นพบสองวันก่อน นางจึงเดินไปที่คอกม้าก่อนจะยื่นมือออกไป กลิ่นฟีโรโมนของนางที่ได้กลิ่นเฉพาะสัตว์เท่านั้นจะได้กลิ่น ม้าตัวที่ได้รับกลิ่นเดินมาหานาง เป็นม้าเปรียว ดูท่าเป็นม้าป่า คนงานถอยห่างทันทีที่มันเดินมา เมื่อวานเพิ่งเตะคนงานจนกระดุกหักไปสองคน"เอ่อ ฮูยินท่านนี้ม้าตัวนี้เป็นม้าป่านะขอรับ เพิ่งจับมาได้ยังไม่ได้ฝึกเลยขอรับ เอ่อคือว่า""เด็กน้อย เจ้าอยากไปอยู่กับข้าหรือไม่ หากเจ้ายินยอมให้คำนับข้าสามที"อาชาสีดำสนิ
เซียวจ้านเป่ยเช็ดตัวให้นางอย่างถนอม ก่อนจะแต่งตัวให้แล้วอุ้มจูเหมยลี่พากลับห้องใหญ่ นางนอนหนุนแขนเขาหลับไปแต่เขายังไม่หลับ อ้ายซินเจ้าเด็กดื้อหนีออกจากวัง น่าจะหาทางมาหาเขา โชคดีที่อินทรีขนทองมีความสามารถในการสื่อสารกับคนเป็นนาย ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ใดหรือนางอยู่ที่ใดมันก็สามารถส่งสารได้"ซินเอ๋อร์ เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง หนีมากับผู้ใดกันน่าลงโทษจริงๆ อยู่กับเสด็จอาไม่ดีตรงไหน เฮ้อ พี่จะไปไม่กี่วันแล้วไหนจะห่วงเมียกับลูก ตอนนี้เพิ่มเจ้ามาอีกคนเจ้าตัวยุ่ง"ไม่นานเขาก็หลับตามเมียกับลูกสาวรุ่งเช้าเซียวจ้านเป่ยตรงไปบ้านเซี่ยตงหยางแต่เช้า เขากำลังกลุ้มใจกับอ้ายซินที่หนีมาพบกับเขา พอดีเจอกับจางรั่วสุยที่หน้าบ้านจึงทักทายกัน"รั่วสุย เยี่ยอวี่นางเป็นนเช่นไรบ้าง นางหายแพ้ท้องหรือยัง แล้วลู่เหลียนเล่าสงบจิตใจได้แค่ไหนแล้ว""นางดีขึ้นแล้วขอรับ เอ่อ ซื่อจื่อน้อยคือว่าข้าเอ่อข้า"ทันทีที่จางรั่วสุ่ยเรียกเขาว่าซื่อจื่อน้อย เซียวจ้านเป่ยก็มีปฎิกิริยาทันที หันมาจ้องมองเขาอย่างไม่เข้าใจ"เมื่อสักครู่เจ้าเรียกข้าว่าอะไรนะจางรั่วสุ่ย""ซื่อจื่อ ท่านยังจำเด็กผู้ชายที่ท่านรับขึ้นรถม้าแล้วพาไปส่งบ้านมารดาของเขา
จูเหมยลี่เอาหินปูนที่ขุดมาได้นำมาเผาจนร้อน พรุ่งนี้จะผสมข้าวเหนียวเพื่อให้ยึดเกาะดีกว่าเดิม ทำพื้นบ้านกับพื้นห้องน้ำ อาจจะทำทางเดินและพื้นของคอกม้าและคอกวัวด้วยถ้าอิฐพอ หากไม่พอนางค่อยงมเอาก้อนหินในลำธารหลังบ้านมาทำก็ได้"ท่านพี่ ผิงผิงมาทานข้าวเถอะ มืดแล้วเหมือนฝนมาอีกแล้ว ดีนะที่ทำห้องน้ำกับห้องเสบียงเสร็จแล้ว หลังคาเรียบร้อยเหลือแค่พื้นเท่านั้น""ท่านแม่เจ้าขา ท่านแม่ทำผัดเห็ดอีกได้ไหมเจ้าคะ ผิงผิงอยากกินเจ้าค่ะ""อืม ถ้าคืนฝนตกพรุ่งนี้แม่จะไปเก็บให้นะคนดี เห็ดชนิดนี้จะขึ้นแค่ตอนฝนตกน่ะ แต่วันนี้แม่ทำข้าวอบโป๊ยเซียนให้ลูกด้วยนะ สีสวยน่ากินมากเลย ผิงผิงของแม่อยากกินไหมเอ่ย หื้ม""อยากกินเจ้าค่ะ ท่านพ่อเจ้าคะท่านแม่ทำอาหารอร่อยที่สุดเลยเจ้าค่ะ""ใช่ ท่านแม่ของลูกเป็นสตรีที่เก่งที่สุด ทำอาหารก็เก่ง ที่สำคัญท่านแม่ของลูกนางงามยิ่งนักลูกว่าไหม""เจ้าค้า ท่านแม่ของข้างามที่สุดเลยเจ้าค่ะ"สามคนพ่อแม่ลูกนั่งกินข้าวกันอย่างมีความสุข เซียวจ้านเป่ยมองหน้าภรรยาก็ยิ้ม เมียเขาสวยเหลือเกิน ตอนเขาไม่อยู่ต้องทำอย่างไรดี หากรู้ว่าจะได้เมียงามเยี่ยงนี่คงไม่สมัครทหารหรอก หวงนางยิ่งนัก"ท่านพี่ทานข้าวส
เซียวจ้านเป่ยขับเกวียนมาถึงตลาดก็นำเกวียนไปจอดยังที่พัก จากนั้นก็พาบุตรสาวกับภรรยาเดินเลือกหาซื้อของ เมื่อได้ของครบแล้วก็พากันไปที่โรงค้าสัตว์มีโรงค้าสัตว์อยู่สามแห่งด้วยกัน เซียวจานเป่ยอยากได้ม้าที่กำยำแต่เกรงว่าจูเหมยลี่จะเอาไม่อยู่ จูเหมยลี่บอกกับเขาว่านางสามารถหัดได้ชาติก่อนนางต้องถึกทนนะ นอกจากจะปีนป่ายป่าเขาแล้วบางที่เดินเท้า บางที่ขี่อูฐ ขี่ม้าขี่ลา ไม่มีอะไรที่จูเหมยลี่คนนี้ทำไม่ได้หรอก"นายท่านขอรับ ม้าตัวนี้ส่งมาจากเป่ยเหลียงเชียวนะขอรับ เป็นม้าพันธ์ชั้นดี ราคาแพงไปสักนิดแต่ว่าคุ้มมากนะขอรับ"เถ้าแก่โรงค้าสัตว์เอ่ยเชียร์จนจูเหมยลี่รำคาญ นางมีความพิเศษติดตัวมาเพิ่งค้นพบสองวันก่อน นางจึงเดินไปที่คอกม้าก่อนจะยื่นมือออกไป กลิ่นฟีโรโมนของนางที่ได้กลิ่นเฉพาะสัตว์เท่านั้นจะได้กลิ่น ม้าตัวที่ได้รับกลิ่นเดินมาหานาง เป็นม้าเปรียว ดูท่าเป็นม้าป่า คนงานถอยห่างทันทีที่มันเดินมา เมื่อวานเพิ่งเตะคนงานจนกระดุกหักไปสองคน"เอ่อ ฮูยินท่านนี้ม้าตัวนี้เป็นม้าป่านะขอรับ เพิ่งจับมาได้ยังไม่ได้ฝึกเลยขอรับ เอ่อคือว่า""เด็กน้อย เจ้าอยากไปอยู่กับข้าหรือไม่ หากเจ้ายินยอมให้คำนับข้าสามที"อาชาสีดำสนิ
ฉู่หรานซินไปแล้วตรงไปห้องหนังสือ คงเพื่อไปถกกระโปรงนั่งคร่อมเฉิงอ๋องอีกตามเคย ในเมื่อไม่มีใครอยู่แล้วรออีกสักพัก ร่างเล็กๆของดรุณีน้อยนางหนึ่งที่ซ่อนตัวใต้ศาลามาตลอดก็ค่อยๆหย่อนเท้าตนเองลงในน้ำก่อนจะทิ้งตัวเบาๆแล้วว่ายไปทางด้านหลังของตำหนัก มองซ้ายขวาไม่มีใครก็ขึ้นจากน้ำปีนไปยังเรือนร้าง เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยจากนั้นก็เดินออกมาจากเรือนหลังนั้นสาวใช้เห็นดรุณีน้อยที่เดินออกมาก็ไม่ใส่ใจ ก็แค่ท่านหญิงที่ถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว อีกไม่เกินเจ็ดวันก็ต้องแต่งงานไปเป็นฮูหยินรองของพ่อตาพระชายาแล้ว"ท่านหญิง มาเดินเพ่นพ่านแถวนี้ไม่ดีกระมังเจ้าคะ ท่านแม่บอกไว้มิใช่หรือว่าให้ท่านสำรวมและเก็บตัว"สาวใช้นางหนึ่งพูดจาไม่ให้เกียรตินางก่อนจะเยาะเย้ย อ้ายซินไม่ใส่ใจ ก่อนจะเอ่ย"ข้ากำลังจะไปเป็นแม่เลี้ยงนาง เจ้าว่าใครต้องฟังคำสั่งใครหรือปี้เฉาหึ""แค่เมียรองนึกว่าตัวเองมีอำนาจหรืออย่างไร เหอะ"สาวใช้ไปแล้ว อ้ายซินกำมือแน่น เสด็จพ่อเป็นบิดาที่ไม่คู่ควรให้เคารพอย่างแท้จริง อย่างไรนางก็เป็นสายเลือดราชวงศ์ กลับเอานางให้ไปเป็นเมียน้อยตาแก่ฉู่นั้น เรื่องนี้เสด็จอาไม่รู้ พวกเขากีดกันไม่ให้นางเข้าวัง ฉู่หรานซินต
เซียวจ้านเป่ยลุกขึ้นก่อนจะลวงจากเตียง จากนั้นก็ช้อนเอาจูเหมยลี่ไว้ในอ้อมกอด พาเดินไปยังห้งใหญ่ที่บุตรสาวนอนหลับอยู่ วางนางลงตรงกลางแล้วก็ล้มตัวลงนอนข้างๆ แขนของเขายาวพอที่จะโอบสองแม่ลูกไว้ในอ้อมแขนแล้วสามคนก็หลับไปด้วยกัน เซียวจ้านเป่ยกำลังคิดถึงสตรีอีกคนนึง นางจะทำตามแผนสำเร็จไหม ฉู่หรานซิน เสด็จพ่อในเมื่ออยากเป็นศัตรูกับข้านักก็ย่อมได้ยามเหมาเช้าแล้วจูเหมยลี่ตื่นเข้าครัวไปต้มน้ำสำหรับล้างหน้าให้สองพ่อลูกจากนั้นก็ต้มข้าวต้ม นำเนื้อหมูมาสับปั้นเป็นก้อนๆทำข้าวต้มหมู ตอนเช้ากินอะไรง่ายๆเพราะวันนี้จะไปตลาดในตัวตำบล"ท่านพี่ ตื่นได้แล้วเจ้าค่ะ สายแล้วเดี๋ยวจะช้า วันนี้ท่านนัดชาวบ้านกับคนของคุณชายคังมาตัดไม้ซ่อมบ้านนะเจ้าคะ อื้อ"คนตัวโตรั้งนางลงมาจูบจนพอใจถึงยอมปล่อย ปากจูเหมยลี่บวมเจ่อ นางควรไปตลาดไหมเนี่ย ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วยังบวมอยู่เลย"ตื่นแล้วเมียจ๋า ผิงผิงตื่นหรือยังเอ่ย แม่กับพ่อจะไปตลาดซื้อขนมอร่อยๆแล้วนะ""หื้อๆๆๆ ท่านพ่ออย่าแกล้ง ข้าตื่นแล้วเจ้าค่ะ ท่านแม่ผิงผิงตื่นแล้วข้าเก่งไหมเจ้าคะ""เก่งสิ ลูกสาวแม่เก่งที่สุดเลย มาๆไปล้างหน้าจะได้กินข้าวต้ม กว่าเกวียนจะถึงตลาดเดี๋ยวจะหิว
จูเหมยลี่ไปปลุกเซียวลี่ผิงก่อนจะเข้าไปในครัว ต้มน้ำสำหรับเช็ดตัวให้เขาก่อนตะวันตกดิน เดี๋ยวค่ำอากาศจะเย็นลงอีกจากนั้นก็เริ่มทำมื้อเย็น เป็นข้าวต้มกุ้งสับโรยหน้าด้วยต้นหอมซอย นางไปไล่จับกุ้งมาตอนที่ฝนเริ่มพรำเม็ดเล็กๆเมื่อเช้าได้มาเกือบเต็มตะกร้า แต่เพราะสามีป่วยไม่อยากให้เขากินรสจัด จึงจับมานึ่งแล้วกะเอาแต่เนื้อกุ้งมาสับ จากนั้นก็ปรุงรส ต้มข้าวต้มใส่ข้าวเหนียวครึ่งกำมือทำให้ข้าวต้มข้นและเนียนนุ่ม ปรุงรสชาติเรียบร้อยก็ตักกุ้งโรยด้านบนตามด้วยกระเทียมและต้นหอม หากเซียวจ้านเป่ยหายดีนางจะขึ้นเขาไปหาพริกไทย นางแค่พูดว่าอยากได้ เดี๋ยวก็ได้กลิ่นและหาเจอเอง"ท่านแม่ข้าต้มอร่อยมากเจ้าค่ะ ท่านพ่อหายหรือยังเจ้าคะลูกเข้าไปเล่นกับท่านพ่อได้หรือยัง""ยังจ๊ะ ท่านพ่อยังมีไข้อยู่ ผิงผิงอยากกินยาขมๆเหมือนท่านพ่อหรือไม่เอ่ย""อืม ไม่ดีกว่าเจ้าค่ะ ท่านพ่อโตแล้วท่านพ่อกินได้ข้ายังเด็กอยู่กินไม่ได้เจ้าค่ะ"จูเหมยลี่หัวเราะกับความเจ้าเล่ห์ของเจ้าตัวน้อย ได้นิสัยพ่อมาเต็มๆเลยจริงๆ ก่อนจะนำโจ๊กกับถ้วยยาเข้าไปให้เซียวจ้านเป่ยในห้อง เซียวจ้านเป่ยลุกขึ้นมานั่งกินโจ๊กที่นางนำมาให้ เขาคงคิดถึงนางแน่ๆหากไปกองทัพ ไม
คังหยุนกลุ้มใจเขาไม่อยากกลับเมืองหลวง เขารู้ตัวว่าตนเองตกหลุมรักจางลู่เหลียนเสียแล้ว เขาจะแต่งกับนางแต่ดูเหมือนว่าจางรั่วสุ่ยไม่อยากให้น้องสาวแต่งกับเขา เขามีเรื่องอะไรปิดบังมากกว่าเรื่องแก่งแย่งในสกุลหานหรือเปล่า อีกอย่างเซียวจ้านเป่ยเองพอโกนหนวดแล้วหน้าตาเขาคุ้นยิ่งนัก เหตุใดเขาหล่อเหลาเพียงนี้ ขนาดเขาเองเป็นบุรุษยังยอมรับเลยว่าเซียวจ้านเป่ยหน้าตาดีจริงๆเซียวจ้านเป่ยนอนหลับไปแล้ว เซียวลี่ผิงนั่งเล่นอยู่ในบ้านฝนตกเมื่อคืนนี้จนถึงยามเหมาจึงหยุด จูเหมยลี่สะพายตระกร้าไปเก็บผักป่าได้มามากมาย ชาวบ้านที่นางสอนให้หาว่าผักชนิดใดกินได้ก็พากันแห่ไปเก็บจนเต็มเขาด้านที่ติดกับหมู่บ้านบ้านของเซียวจ้านเป่ยอยู่ติดดับเขาอีกลูก เขาลูกนี้อันตรายชาวบ้านไม่กล้าขึ้นไป ต้นไม้หนาแน่นมากนัก เมื่อวานที่ตัดไม้ก็ตัดแค่บริเวณเชิงเขาเท่านั้น เพราะมีต้นไม้หนาแน่นไม่จำเป็นต้องขึ้นไปด้านบนจูเหมยลี่ได้ผักป่ามาสองตระกร้าใหญ่ นางจะนำมาตากแห้งแล้วสอนวิธีปรุงผักแห้งกับผักดองเหล่านี้ให้เซียวจ้านเป่ย เวลาที่เขาไปกองทัพจะได้ไม่ต้องทนหิวมากนัก เข้ามาก็เห็นบุตรสาวนั่งเล่นลูกสนที่นางแกะสลักแล้ววาดหน้าตุ๊กตาให้อยู่ก่อนที่นาง
จางลู่เหลียนรับปากก่อนจะไปดูหลานๆ พี่สะใภ้ไม่สบายมาสองสามวันแล้วไหนๆหมอมาแล้วก็ตรวจเสียทีเดียวเลยแล้วกัน จากนั้นก็เข้าไปหยิบพวงเงินที่มีอยู่สามพวง นี่เป็นดอกเบี้ยของเดือนนี้ที่ต้องจ่ายท่านหมอ จางลู่เหลียนก้มหน้าร้องไห้ นางควรกลับเมืองหลวงทวงทุกอย่างคืนดีหรือไม่ อย่างน้อยเด็กๆก็ไม่ลำบากเรื่องที่อยู่เรื่องอาหารการกิน เยี่ยอวี่ได้ยินเสียวสะอื้นก็เดินออกมานั่งลงข้างๆ"อาเล็กเรื่องเงินที่ติดร้านท่านหมอท่านไม่ต้องกังวลแล้ว เมื่อวานตอนที่เข้าเมืองไปซื้อของอาซ้อเซียวได้จ่ายให้หมดแล้ว ต่อไปท่านอย่าแบกทุกอย่างเอาไว้คนเดียวอีก็เลย""ฮือๆๆ อาซ้อข้าขอโทษนะ ที่ข้าชอบพูดจาทำร้ายพวกท่าน""อาเล็ก ข้าไม่ถือโทษโกรธท่านหรอก ท่านไปช่วยอาซ้อเซียวเถอะ นางต้องหุงหาอาหารสองบ้านอีกทั้งสามีป่วยมีไข้ ท่านไปช่วยอีกคนจะได้เร็วขึ้น หากไม่เพราะข้าลุกแล้วเวียนหัวข้าก็จะไปด้วยเช่นกัน"จางลู่เหลียนเข้าไปห่มผ้าให้เด้กสองคน เอาน้ำผึ้งที่จูเหมยลี่ให้มาผสมน้ำอุ้นให้เยี่ยอวี่ดื่มแก้เวียนหัว ก่อนจะตรงไปบ้านของจูเหมยลี่เพื่อช่วยนางทำมื้อเช้าแล้วก็ช่วยดูแลเซียวลี่ผิงวันนี้จูเหมยลี่แจ้งแก่ท่านปู่ใหญ่จูเก่อคังว่ายังไม่ต้องมาตัด
จูเหมยลี่นอนมองหน้าผู้ชายที่กอดนางอยู่ ความรักที่นางโหยหามาตลอดตั้งแต่เด็กๆ พ่อทำแต่งาน แม่ทิ้งไปไม่ไยดี ผู้ชายคนนี้เซียวจ้านเป่ยคือคนที่มาเติมความรักของนางที่ขาดหาย จูเหมยลี่จูบตรงที่หัวใจของเขาก่อนจะกอดเอวหนาแล้วซบหน้ากับอกแกร่ง เสียงละเมองึมงำจากคนตัวโตทำให้นางต้องหัวเราะ"ลี่เอ๋อร์ข้ามีเจ้าแค่คนเดียว ข้ารักเจ้าแค่นั้น อืมเมียจ๋าข้ารักเจ้า อยากเข้าหอจะตายแล้วเนี่ย เหมยลี่จ๋า ลี่เอ๋อร์จ๋า""ท่านพี่ นี่ท่านหื่นถึงขนาดนอนละเมอเลยหรือ คนลามกหน้าหนา"จากนั้นจูเหมยลี่ก็หลับตามเขาไป จูเหมยลี่ที่ตอนนี้มีชิวิตใหม่กับบุรุษที่รักนางแล้ว แต่เธอไม่รู้เลยว่าบิดาแต่งงานใหม่แล้วตอนนี้มีลูกฝาแฝดสองคน ส่วนคุณแม่ของเธอสามีกำลังถูกสั่งฟ้องข้อหาฉ้อโกงเพราะใช้ตำแหน่งรับเงินสินบน แม่ของเธอกำลังมาอ้อนวอนขอร้องพ่อเธอให้ช่วย แต่จูล่งปิดประตูใส่หน้า สามีเธอกล้าใช้อิทธิพลที่เมืองไทยจ้างวานฆ่าลูกสาวฉัน ไปลงนรกเสียทั้งคู่นั้นแหละ จูล่งรู้แล้วว่าสามีใหม่ของอดีตภรรยาไม่ต้องการให้ลูกเมียเก่ามาวอแวอีก เขาไม่อยากให้ใครรื้อฟื้นว่าเขาแย่งเมียคนอื่น กำลังจะเลือกตั้งครั้งใหญ่เขาต้องสะอาดรวมถึงประวัติของภรรยาด้วย จูล่งต้