ตอนที่ 28. สามีข้าเป็นหมีแพนด้าคลั่งรัก/1ราตรีนี้ช่างยาวนาน ดวงจันทร์กลมโตสาดแสงลงมาอาบผืนโลก ท่านอาจารย์และแม่ทัพใหญ่แห่งชิงเป่ยได้กลายร่างเป็นหมีแพนด้าตัวใหญ่สองตัว ต่อหน้าหลิวชิวเยว่ "เสี่ยวเยว่ เหตุใดเจ้าไม่อยู่ในห้อง รู้หรือไม่ว่าไม่ควรมาที่นี่"อาจารย์แพนด้ายืนเท้าเอวอบรมศิษย์ ใบหน้ากลมแม้พยายามทำสีหน้าให้เคร่งเครียดเท่าใด ก็ดูไม่น่ากลัวเลยสักนิด"ข้าขออภัยด้วยท่านอาจารย์ ข้าแค่เพียง อยากจะรู้ ว่าพวกท่านมาทำอะไรกัน ถึงได้ห้ามข้าออกมา ไม่คิดว่าพวกท่านสามารถกลายร่างได้"หลิวชิวเยว่มองดูอาจารย์หมีแพนด้า แล้วทอดสายตาไปยังน้ำพุ ก็ยิ่งห้ามริมฝีปากตัวเองให้แย้มกว้างขึ้นไม่ได้ เมื่อเห็นร่างตุ้ยนุ้ยของท่านแม่ทัพเสิ่นในร่างหมีแพนด้า กำลังใช้อุ้งเท้าวักน้ำมาดื่ม ท่านพี่ น้ำตรงนั้นรสชาติอาจจะเค็มๆ สักนิดนะเจ้าคะ นางนึกถึงตอนตัวเองวักน้ำจากแอ่งใต้น้ำพุมาดื่มแล้ว ก็รู้สึกผะอืดผะอมขึ้นมา "นี่เป็นความลับของพวกเราเผ่าจินสวง คนที่มีสายเลือดเผ่าจินสวงจะกลายร่างเป็นหมี ในตอนจันทร์เต็มดวง ที่ข้าห้ามเจ้ามิใช่ว่าเรื่องนี้เท่านั้น แต่หลังจากกลายร่างแล้ว จะควบคุมตัวเองไม่ได้"หลิวเฝิ่นเอ่ยความลับอี
ตอนที่ 29 . สามีข้าเป็นหมีแพนด้าคลั่งรัก/2"ฮูหยิน... "ท่าทางขัดขืนนั้น ทำให้แม่ทัพเสิ่นได้สติ แม้ร่างแพนด้าจะทำให้เขาควบคุมตัวเองได้ยาก แต่เมื่อหลิวชิวเยว่กรีดร้องเขาก็รู้สึกตัวขึ้นมาทันที จึงหยุดยั้งตัวเองได้ทัน ยอมคลายอ้อมแขนออก"ท่านพี่ ท่านจะทำอะไรข้า"หลิวชิวเยว่ผลักร่างแพนด้าออกห่าง หยิบขวดใบเล็กที่ท่านอาจารย์ให้หมายจะสาดใส่เขา แต่ท่านแม่ทัพเสิ่นกลับลุกขึ้นปัดขวดทิ้ง เพล๊ง ! ขวดตกแตกกระจาย สุรานิทราหมื่นราตรีหกหมด "ตายแล้ว จะทำอย่างไรดี"หลิวชิวเยว่รีบวิ่งหนีทันที แต่หมีแพนด้ากลัดมันก็วิ่งตาม ยามนี้เขาถูกครอบงำอีกแล้ว สติหลุดหายไปกลายเป็นหมีแพนด้าคลั่งรัก "ช่วยด้วย! ท่านอาจารย์ นี่ท่านอยู่ไหน"หลิวชิวเยว่ตะโกนเรียกหาท่านอาจารย์ แต่ไม่มีเสียงตอบรับ นางวิ่งไปทางถ้ำของศิษย์พี่หมี ระหว่างทางผ่านห้องเก็บสุรา จึงวิ่งเข้าไปหลบในห้องนั้น ในห้องไม่ได้จุดเทียน ไข่มุกราตรีมีเฉพาะตรงทางเดิน หลิวชิวเยว่หลบอยู่ครู่ใหญ่ก็ไม่ได้ยินเสียงอะไร นางจึงนึกหาหนทางเอาตัวรอด จำได้ลางๆ ว่าโหลสุรานิทราหมื่นราตรีตั้งอยู่จุดใด จึงตรงไปเปิดฝาตักออกมากระบวยหนึ่ง ตึก ตึก ตึก !แล้วก็มีเสียงฝีเท้าดังใกล้
ตอนที่ 30. อุ่นเตียงสามวันสามคืน มิเลิกรา/1แม่ทัพใหญ่แห่งชิงเป่ยวิ่งหนีฮูหยินไปจนมุมใต้แอ่งน้ำพุเยว่จิน "ฮูหยิน เจ้าเป็นอะไรไป เหตุใดถึงวิ่งไล่ล่าข้าเช่นนี้"เสิ่นมู่ฉือหอบหายใจแรง ปกติเขาแข็งแรง มีวรยุทธสูง มิใช่คนเหนื่อยง่าย แต่คราวนี้แค่วิ่งหนีภรรยา แต่ทำไมรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว หอบหายใจแทบไม่ทัน ในกายเหมือนมีอะไรกำลังปั่นป่วนอยู่ "แล้วเหตุใดท่านพี่ ต้องวิ่งหนีข้าด้วย"หลิวชิวเยว่เอ่ยเสียงหอบ นางจ้องมองร่างกำยำน่าหม่ำของสามีด้วยอาการน้ำลายสอ เนื้อตัวคันยุบยิบไปหมด ราวกับมีอะไรมารุมกัด ร้อนรุ่มไปทั้งกาย ยิ่งวิ่งออกแรงแบบนี้ก็ยิ่งร้อน เสื้อผ้าเปียกชุ่มด้วยเหงื่อ "ก็เจ้าทำท่าแปลกๆ เหมือนอยากกัดกินข้า"กัดกินอย่างนั้นหรือ ใช่นางอยากกลืนกินเขาทั้งตัว กินตั้งแต่หัวบนยันหัวล่าง... หลิวชิวเยว่กลืนน้ำลายที่กำลังสอลงคออย่างยากลำบาก สุราวสันต์รัญจวนกำลังทำให้นางปั่นป่วนอีกแล้ว "แล้วท่านพี่ล่ะ ไม่อยากกินข้าบ้างหรือเจ้าคะ"หลิวชิวเยว่เอ่ยเสียงหวาน ความร้อนในกายเพิ่มขึ้นจนนางทนไม่ไหวแล้ว ขยับเข้ามาใกล้เสิ่นมู่ฉือทีละนิดๆ "หากเจ้าร้อนก็... ก็อาบน้ำเลยสิ"เสิ่นมู่ฉือตัดสินใจ กระชากร่างเ
ตอนที่ 31.อุ่นเตียงสามวันสามคืน มิเลิกรา/2"ฮูหยิน ข้ามิได้ชอบบุรุษ แต่ข้าชอบเจ้า"เสียงแหบพร่าดังขึ้น เสิ่นมู่ฉือผละริมฝีปากออก หลังจากจุมพิตนางจนหนำใจ ดวงตามองใบหน้ากลมมนคล้ายดวงจันทร์ ด้วยแววตาพราวระยับ จดจ้องริมฝีปากที่เริ่มบวมเจ่อของนางอย่างหลงใหล "ท่านพี่..."หลิวชิวเยว่ครางเรียกสามีเสียงสั่นหวิว แข้งขาอ่อนแรง ความรุ่มร้อนในกายเหมือนจะประทุขึ้นมาอีกครั้ง นางสบสายตาของเขาด้วยแววตาหวานเยิ้ม "ท่านติดค้างข้า ท่านต้องชดใช้""ข้ายินดีชดใช้ให้เจ้า"ริมฝีปากร้อนแตะลงบนติ่งหูขบเม้มไปมา ขณะเอ่ยรับคำ หลิวชิวเยว่ขนลุกเกรียว บิดมวนในท้อง มือของนางลูบไล้ผิวเนียนของแม่ทัพหนุ่ม ปลายนิ้วหมุนวนบนลอนกล้ามเนื้อหกลูกบนหน้าท้องของเขา ผ้าคลุมหลุดร่วงไปตอนไหนไม่รู้ เหลือเพียงร่างแกร่งกำยำเปลือยเปล่า ชวนให้สัมผัสกล้ามท้องมองแค่ตาก็ว่าแน่น พอได้จับยอมรับว่าแน่นจริงอา... สวรรค์เมตตาข้าแล้ว !"ฮูหยิน อา... เจ้าซุกซนไปแล้ว"มืออวบของนางลูบๆ คลำบนเนื้อตัวเขา ให้ความรู้สึกดีอย่างประหลาด เขาชอบสัมผัสของนางตั้งแต่นางขยำเขาในร่างหมีแพนด้า ตอนนี้นางสัมผัสเขาในร่างมนุษย์ ให้ความรู้สึกวิเศษกว่าหลายเท่า อารมณ์ท
ตอนที่ 32. ฮูหยินเจ้าหน้าหนาเกินไปแล้วฝนตกหนักทำให้แผนการออกค้นหาแม่ทัพเสิ่นกับฮูหยินต้องยกเลิก อีกทั้งเชือกที่หาใด้ในหมู่บ้านก็สั้นเกินไป ยากต่อการใช้ในการไต่เขา กุนซือจ้าวจึงได้ปรึกษากับสหายทั้งสามของเขาในเรื่องนี้"ฝนยังตกไม่มีท่าทีว่าจะหยุดง่ายๆ ข้าคิดว่า ฝนอาจจะตกสองถึงสามวัน ระหว่างนี้เราจะรออยู่เฉยๆ ก็ดูจะไร้ประโยชน์ ข้าคิดว่าควรจะส่งใครสักคนกลับเข้าไปในเมือง แล้วนำเชือกรวมถึงคน มาช่วยออกตามหาท่านแม่ทัพ""ข้าจะไปเอง พวกท่านทั้งสามรออยู่ที่นี่เถอะ"หมอจินซีถิงเป็นคนอาสา เขาไม่มีวรยุทธและไม่มีความสามารถในการวางแผน รับหน้าที่นี้น่าจะเหมาะที่สุด" ท่านหมอจิน ข้าว่าให้ข้าไปดีกว่า ท่านควรอยู่ที่นี่ หากท่านแม่ทัพกับฮูหยินรอดกลับมา อาจจะต้องการการรักษา"จางหมิ่นเอ่ยท้วง เขาคิดว่าตัวเองควรเป็นคนไปเอง"ใช่ ข้าก็เห็นด้วยกับจางหมิ่น ซีถิงหากเจ้าไป เจ้าจะเลือกเชือกเป็นหรือ และจะรู้ได้อย่างไรว่าควรเลือกผู้ใดมาช่วยงาน ให้จางหมิ่นเป็นคนทำหน้าที่นี้เถอะ"กุนซือจ้าวเห็นด้วยกับจางหมิ่น หลี่ซวนก็พยักหน้ายอมรับ ทำเอาหมอจินซีถิงทำหน้ามุ่ยบ่นอย่างน้อยใจว่า"ตัวข้า นอกจากรักษาคนแล้ว มีประโยชน์อันใด
ตอนที่ 33. ครั้งนี้ ข้าได้กำไรแล้ว!/1เสิ่นมู่ฉือกับหลิวชิวเยว่ใช้เวลาในการอาบน้ำและเรียนรู้กระบวนท่า มัจฉาแหวกวารีอยู่ครู่ใหญ่ ก็พากันแต่งตัวออกมาคารวะท่านอาจารย์"คารวะท่านอาจารย์ คารวะศิษพี่""คารวะท่านผู้อาวุโส คารวะท่านหมี"เสิ่นมู่ฉือกับหลิวชิวเยว่ทำความเคารพหลิวเฝิ่นและศิษย์พี่หมี ทั้งสองกำลังนั่งจิบชากัน บนโต๊ะนั้นมีอาหารหลายจานวางไว้ "พวกเจ้าคงหิวแล้ว มากินข้าวกันเถอะ"หลิวเฝิ่นพยักหน้ารับ พลางเอ่ยชวนทั้งสองกินข้าว "ขอบคุณท่านอาจารย์/ท่านผู้อาวุโส"ทั้งสองไม่ได้กินข้าวมาสามวัน ย่อมรู้สึกหิวโหย ขยับตะเกียบกันอย่างว่องไว จนอาหารเกลี้ยงโต๊ะในพริบตา "พวกเจ้ากินราวกับผีหิวโหย โชคดีที่ข้ากินเกี๊ยวไปแล้ว ไม่เช่นนั้นข้าคงอดตาย"ศิษย์พี่หมีอดบ่นไม่ได้ มองศิษย์น้องด้วยสายตาเอ็นดู นางตัวอวบอ้วนเช่นนี้กระเพาะย่อมต้องการอาหารมาก แต่อีกคนนี่สิเห็นแล้วขัดลูกตา ศิษย์พี่หมีสะบัดหน้าไม่อยากมองให้เสียสายตาด้วยยังจำฝังใจว่าถูกคนผู้นี้ทำร้าย หากไม่หนังหนาคงถึงตายไปแล้ว "อิ่มกันหรือไม่ หากไม่อิ่มในครัวยังมีเกี๊ยวไส้หน่อไม้ ไปยกมากินสิ"หลิวเฝิ่นมองจานเปล่าแล้วเอ่ยขึ้น อาหารที่ทำไว้เกลี้ยงจนแทบ
ตอนที่ 34. ครั้งนี้ ข้าได้กำไรแล้ว!/2เขาแต่งนางเข้าจวนมา คิดจะให้ต่างคนต่างอยู่ แต่ก็ฝืนลิขิตฟ้าไม่ได้ เมื่อตอนนี้เขากับนางร่วมเตียงเคียงคู่เป็นสามีภรรยากันแล้ว "หลายปีมานี้ ข้าหาวิธีแก้ไขเรื่องนี้มาตลอด จนค้นพบว่า มีสิ่งหนึ่งช่วยยับยั้งมิให้กลายร่างได้ นั่นคือการแช่น้ำพุเยว่จิน และอยู่ภายใต้แสงของผลึกจันทรา"หลิวเฝิ่นล้วงแขนเสื้อหยิบผลึกจันทรา ที่ถูกทำให้เป็นจี้ห้อยคอ ส่งให้เสิ่นมู่ฉือ"นี่คือผลึกจันทรา แขวนมันไว้กับตัวจะควบคุมไม่ให้ท่านกลายร่าง อีกทั้งยังสามารถต้านพิษ และรักษาบาดแผลให้หายได้"ผลึกจันทราเป็นของวิเศษที่สามารถช่วยยับยั้งการกลายร่าง และยังช่วยต้านพิษและรักษาบาดแผล เสิ่นมู่ฉือประจักษ์ในความวิเศษของมันมาแล้ว"เสี่ยวเยว่ ข้าได้มอบผลึกจันทราให้เจ้าชิ้นหนึ่ง ผลึกจันทราของเจ้าพิเศษกว่าของท่านแม่ทัพ เพราะข้าได้นำมันฝังไว้ในศิลาต่างภพ คุณสมบัติของมันคือ สามารถเคลื่อนย้ายเจ้าให้ไปยังสถานที่ต่างๆ ที่เจ้าเคยไปมาแล้ว"หลิวเฝิ่นบอกความพิเศษของอัญมณีวิเศษ ที่เขามอบให้ลูกศิษย์สาว หลิวชิวเยว่ได้ยินแล้วตาเบิกกว้างด้วยความตื่นเต้น รีบหยิบจี้ผลึกจันทราของตนมาดู"ท่านอาจารย์ ข้าจะใช้มัน
ตอนที่35. มิใช่แค่หลงใหล นี่มันคลั่งรักชัด ๆ !/1เสิ่นมู่ฉือพาตัวเองมาถึงหน้าผา พบกุนซือจ้าวกำลังสั่งการให้ชาวบ้านช่วยกันมัดเชือกกับก้อนหิน จางหมิ่นกับหลี่ซวนมัดตัวเองไว้กับเชือก ยืนริมขอบหน้าผา เตรียมตัวไต่หน้าผาลงไป ในกลุ่มคนเหล่านั้นยังมีหมอจินซีถิงและบ่าวชายในจวนของแม่ทัพด้วยฟึบ !แม่ทัพเสิ่นกระโดดลงไปบนพื้น ทำให้คนอื่นหันมามอง ก่อนที่หมอจินซีถิงจะร้องขึ้นมาว่า"ท่านแม่ทัพ พวกเราท่านแม่ทัพอยู่นี่แล้ว!"กุนซือจ้าว หลี่ซวน จางหมิ่น รวมถึงคนอื่นๆ ต่างพากันมารุมล้อมเจ้านายของตนอย่างดีใจ "ท่านแม่ทัพ ท่านเป็นอย่างไรบ้าง"กุนซือจ้าวเอ่ยถาม ขณะที่หมอจินกำลังสำรวจค้นหาอาการบาดเจ็บของเจ้านาย องครักษ์ทั้งสองมองแม่ทัพด้วยแววตายินดี พวกเขาโบกมือให้บ่าวคนอื่นขยับถอยออกมา "ข้าสบายดี หลายวันนี้ลำบากพวกเจ้าแล้ว"เสิ่นมู่ฉือตบไหล่กุนซือจ้าว หันไปพยักหน้าให้ทุกคนคลายกังวล"ท่านแม่ทัพท่านหายไปที่ใดมา แล้วฮูหยินเล่า นางปลอดภัยหรือไม่"หมอจินเอ่ยถาม หลังจากใช้สายตาสำรวจร่างของแม่ทัพเสิ่นคร่าวๆ แล้วไม่พบอาการบาดเจ็บ ทีเพียงท่าทางอ่อนเพลียเท่านั้น"ฮูหยินปลอดภัยดี ข้าให้นางรออยู่ทางนั้น พวกเรากลับที่ห
ตอนที่98.ชีวิตของข้าและสามีแพนด้าผู้คลั่งรัก/3(จบ)"นี่คือยาที่ข้าปรุงมาจากเห็ดเซียน ข้าใช้มันกับอาจารย์หญิงของเจ้าไปหนึ่งเม็ด อีกเม็ดเก็บไว้ให้เจ้าใช้ หลังจากเจ้ากินยาเม็ดนี้แล้ว เจ้าจะปลอดภัยไม่ถูกการตั้งครรภ์คุกคามร่างกาย รีบกินเสียสิ""เจ้าค่ะท่านอาจารย์ ข้าจะกินเดี๋ยวนี้"หลิวชิวเยว่รีบรับยามากินทันที พอกินลงไปแล้ว นางรู้สึกดีขึ้นมาก ไม่มีอาการใดๆ ที่น่ากังวลเลย "ฮูหยิน เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง""ข้ารู้สึกสดชื่นเจ้าค่ะท่านพี่ ดูเหมือนข้าจะไม่หิวข้าวแล้ว"ได้ยินเช่นนี้เสิ่นมู่ฉือก็ผ่อนคลายความตึงเครียดลง แต่ยังรู้สึกเป็นห่วงว่ายาจะมีผลกระทบกับภรรยาหรือไม่"ท่านอาจารย์ ยานี้จะมีผลกระทบต่อภรรยาข้าหรือไม่""ยานี้มีส่วนผสมล้ำค่าอย่างเห็ดเซียน ยอมมีสรรพคุณล้ำเลิศ ไม่มีผลกระทบแน่นอน อีกทั้งยังช่วยทำให้เด็กในครรภ์ของนาง มีความพิเศษกว่าเด็กทั่วไป""พิเศษอย่างไรเจ้าคะ"หลิวชิวเยว่เอ่ยถามอย่างตื่นเต้น บุตรของนางมีความพิเศษนั่นย่อมเป็นเรื่องดี"เรื่องนี้ข้าให้คำตอบไม่ได้ ต้องรอดูตอนเขาคลอดออกมาก่อน เจ้าวางใจเถอะข้าบอกว่าดี ก็ย่อมดี"หลิวเฝิ่นตัดบทด้วยคำนี้ ก่อนจะเอ่ยถึงศิษย์คนโตที่เพิ่งออกเรือนไ
ตอนที่ 97. ชีวิตของข้าและสามีแพนด้าผู้คลั่งรัก/2"วาสนาคนเราไม่เท่ากัน ท่านกุนซือทำใจเสียเถอะ"หมอจินซีถิงรินสุราให้กุนซือจ้าวปลอบใจ ตัวเขามิได้คิดอิจฉาหลี่ซวน ด้วยเป็นสหายกันมานาน อีกทั้งยังบังเอิญล่วงรู้ความลับว่า แม่นางเสี่ยวฮวามีอีกร่างเป็นหมีดำ จึงนึกชื่นชมหลี่ซวนที่มีความรักที่แท้จริง มิได้มองสตรีที่รูปโฉม "หากท่านกุนซืออยากแต่งภรรยา ยังมีสตรีตระกูลดีในเมืองหลวงอีกมากมาย แค่เอ่ยปากแม่สื่อคงมาเยือนจนท่านเวียนหัวเป็นแน่"จางหมิ่นเอ่ยขึ้น พลางยกจอกสุราเทเข้าปาก เขาเห็นกุนซือจ้าวอิจฉาหลี่ซวนแล้ว ก็อยากจะเพิ่มเชื้อไฟในดวงตาอีกฝ่ายอีกสักนิด หากกุนซือจ้าวรู้ว่า หลี่ซวนกำลังจะมีลูก คงตาร้อนผ่าวแน่ แต่เขามิใช่คนปากสว่าง นำเรื่องของผู้อื่นมานินทาต่อ จึงต้องสงบใจไว้"วันข้างหน้าพวกเจ้าจะได้พบคนที่เหมาะสมกับพวกเจ้า"เสิ่นมู่ฉือเดินผ่านมาได้ยิน จึงเข้ามาพูดคุยกับคนสนิททั้งสาม"ท่านแม่ทัพ"ทั้งสามลุกขึ้นทำความเคารพ เสิ่นมู่ฉือโบกมือให้นั่งลง"ไม่เป็นไร พวกเจ้าตามสบายเถอะ ข้าแค่ออกมาหาของกินให้ฮูหยิน ช่วงนี้นางหิวทุกชั่วยาม หมอจินพรุ่งนี้เจ้าช่วยตรวจอาการให้นางได้หรือไม่"เสิ่นมู่ฉือออกมาหาขอ
ตอนที่ 96. ชีวิตของข้าและสามีแพนด้าผู้คลั่งรัก/1หลิวชิวเยว่อยู่ที่เผ่าเยว่เซียนราวสิบวัน ก็ได้เวลากลับเสียที ทางด้านศิษย์พี่หมีกับหลี่ซวนเดินทางกลับหลังจากงานเลี้ยงเลิกราแล้ว เฟิ่งอี้หลันกับหลงเฟยมาส่งลูกสาวตรงประตูทางเข้าออก ผ่านไปยังดินแดนเผ่าจินสวง "เยว่เอ๋อร์ เจ้าแวะมาเยี่ยมแม่กับพ่อบ้างนะลูก"เฟิ่งอี้หลันยังอาลัยอาวรณ์บุตรี นางอยากให้หลิวชิวเยว่กับเสิ่นมู่ฉืออยู่ที่เมืองหลวงเผ่าเยว่เซียนกับนาง แต่เสิ่นมู่ฉือเป็นแม่ทัพใหญ่แห่งชิงเป่ย มิอาจละทิ้งหน้าที่ได้ หลิวชิวเยว่เองไม่คุ้นชินกับชีวิตของเผ่าสัตว์ นางจึงขอกลับบ้านพร้อมสามี"เยว่เอ๋อร์เจ้าใช้กำไลศิลาสวรรค์ ติดต่อพูดคุยกับพ่อแม่ได้ตลอดเวลานะลูก พ่อจะคอยมองดูเจ้าอยู่ทางนี้"หลงเฟยบอกกับลูกสาว เขาได้สร้างกำไลศิลาสวรรค์อีกชิ้น เพื่อใช้ติดต่อกับนาง"ท่านพ่อ ท่านแม่ดูแลสุขภาพด้วยนะเจ้าคะ ข้าจะหมั่นมาเยี่ยมพวกท่านบ่อยๆ หากท่านคิดถึงข้า ก็แวะมาหาข้าได้นะเจ้าคะ ข้าอยากให้ท่านทั้งสอง มาเยี่ยมข้าที่จวนแม่ทัพบ้าง"หลิวชิวเยว่อยากให้บิดามารดา ออกมาท่องเที่ยวเปิดหูเปิดตานอกดินแดนเยว่เซียนบ้าง แต่ติดตรงทั้งสองมีภารกิจในฐานะผู้นำเผ่า จนปลีกเวล
ตอนที่ 95.ถอนคำสาป ครอบครัวพร้อมหน้า/2ก่อนจะปรากฏขึ้นบนพื้นดิน อีกฝั่งของอุโมงค์ หลิวชิวเยว่หลับตาแน่น ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองรอบๆ ก่อนจะอุทานออกมา"เอ๊ะ ! ที่นี่คุ้นตาข้าเหลือเกิน" ร่างของนางยืนอยู่ที่ริมขอบเหว ที่ซึ่งก่อนหน้านี้เคยถูกคนร้ายไล่ล่าจนตกเหวไป ก่อนจะฟื้นขึ้นมาในร่างอ้วนกลมของหลิวชิวเยว่ บุตรีคหบดีหลิวกวาน"นี่คือดินแดนที่เจ้าเคยอยู่ใช่หรือไม่"หลงเฟยเอ่ยถาม เขายกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นหลิวชิวเยว่เบิกตากว้าง แล้วพยักหน้ารับ"ครั้งนั้นข้ากับเฟิ่งอี้หลัน ให้กำเนิดบุตรีฝาแฝด เพื่อปกป้องพวกนาง ข้าได้นำบุตรีคนแรกไปฝากหลิวกวานให้เลี้ยงดู ส่วนบุตรีอีกคนข้าได้นำนางมายังดินแดนแห่งนี้ จากนั้นก็ส่งนางให้ครอบครัวตระกูลหลิวเลี้ยงดู โดยผนึกความทรงจำให้พวกเขาเชื่อว่า นางคือคนในตระกูลของพวกเขา ตั้งชื่อให้ว่าหลิวชิวเยว่ เช่นเดียวกับคนแรก"หลงเฟยแตะมือบนกำไลศิลาสวรรค์ ฉายภาพให้หลิวชิวเยว่ดู เด็กน้อยฝาแฝดสองคนถูกแยกออกจากกัน คนหนึ่งถูกฝากให้หลิวกวานเลี้ยงดู อีกคนถูกหลงเฟยนำมาให้ครอบครัวหลิวจิ้งหมิงเลี้ยงดู "ขะ ข้าไม่ใช่คนของที่นี่ ไม่ใช่ลูกของคุณพ่อ"หลิวชิวเยว่รู้สึกมึนงงราวกลับโลกพลิกคว่ำ นางไม
ตอนที่ 94. ถอนคำสาป ครอบครัวพร้อมหน้า/1ทั้งสองผ่านเข้ามายังดินแดนเผ่าหลงเทียน ราชครูมองไปรอบๆ เห็นหลิวชิวเยว่บินอยู่บนท้องฟ้าข้างกายมีภูติจิ๋วรูปหยดน้ำอยู่ด้วย "เจ้ารู้หรือไม่ว่า แม้แต่ราชาเผ่าหลงเทียนก็ตายด้วยน้ำมือข้ามาแล้ว บิดาเจ้าพ่ายแพ้ต่อข้าจนถูกสาปให้กลายเป็นมังกรเพลิง"ราชครูเอ่ยถึงชัยชนะที่เคยมีเหนือชาวเผ่าหลงเทียนอย่างภาคภูมิใจ เขาเคยสังหารราชาเผ่าหลงเทียน หลังจากที่อีกฝ่ายสังหารบุตรชายและสะใภ้ของตน ครั้งนั้นราชครูได้สาปหลงเฟย ให้กลายเป็นมังกรเพลิงทำลายผู้คนในเผ่าหลงเทียนจนหมดทั้งเผ่า "ราชครู เจ้าช่างภูมิใจในความชั่วของตัวเองเหลือเกินนะ ข้าในฐานะที่มีสายเลือดของเผ่าหลงเทียนครึ่งหนึ่ง ครั้งนี้จะขอเอาชีวิตเจ้าล้างแค้นให้ผู้คนเผ่าหลงเทียน""เหอะ เจ้าฝันไปหรือเปล่า นังเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ข้าจะสั่งสอนเจ้าให้รู้สำนึก"ราชครูเบ้ปากเอ่ยดูแคลน ก่อนจะโบกคฑาในมือเรียกลูกไฟจากบนฟ้าให้ตกใส่หลิวชิวเยว่ตูม ตูม ตูม !ลูกไฟตกจากฟ้าราวกับห่าฝน"เล่นแบบนี้เลยเหรอ เจ้าราชครูบ้า!"หลิวชิวเยว่ขยับปีกบินหลบไปมา ลูกไฟร่วงกระทบพื้นระเบิดเปลวไฟออกมา เผาไหม้ไปทั่วจนเปลวเพลิงแดงฉาน "เสี่ยวเที
ตอนที่ 93.จัดการคนชั่ว/3"ฉางตี้ เจ้ายอมแพ้เสียเถอะ มิเช่นนั้นข้าจะสังหารเจ้าเสีย"เฟิ่งอี้หลันใช้คฑาสายฟ้าของตนฟาดลำแสงสีฟ้าเข้าใส่อีกฝ่าย แต่ราชครูไม่ยอมแพ้ใช้คฑาศิลาโลหิตฟาดลำแสงสีแดงตอบโต้ ลำแสงสีฟ้าและสีแดงปะทะกันจนเกิดเสียงเปรี้ยงปร้าง ราวกับฟ้าผ่า ประกายไฟแตกกระจายลงมายังพื้นเบื้องล่าง"เฟิ่งอี้หลัน เจ้ามีฝีมือเพียงแค่นี้คิดจะฆ่าข้าได้หรือ หึ ข้าจะทำให้เจ้าตายด้วยน้ำมือของคนที่เจ้ารัก"พูดจบราชครูก็โบกคฑาศิลาโลหิต บังเกิดเป็นอุโมงค์สีดำขนาดใหญ่เปิดกว้างขึ้นด้านบน จากนั้นก็มีร่างของสัตว์ตัวใหญ่สีดำตัวหนึ่ง ลอยออกมาจากอุโมงค์นั้นเบื้องหน้าเฟิ่งอี้หลัน"ระวัง นั่นคือมังกรเพลิง หากถูกพ่นไฟใส่จะลุกไหม้และกลายเป็นหิน"หลิวชิวเยว่รีบตะโกนบอก แล้วบินขึ้นไปอยู่เคียงข้างเฟิ่งอี้หลัน"ท่านแม่ ข้าคือหลิวชิวเยว่บุตรีของท่านกับท่านพ่อหลงเฟย ข้าจะช่วยท่านกับท่านพ่อเอง"นางบอกความจริงให้เฟิ่งอี้หลันรับรู้ ก่อนจะหันไปมองราชครูที่กำลังตกตะลึง"นี่เจ้าคือลูกของเฟิ่งอี้หลันกับหลงเฟย หึ ดี ถ้าเช่นนั้นพวกเจ้าสองแม่ลูก ก็จงถูกบิดาและสามีฆ่าตายเถอะ มังกรเพลิงจัดการมัน!"ราชครูโบกคฑาบังคับให้มังกรเพลิง
ตอนที่ 92. ตอน จัดการคนชั่ว/2"เชิญทุกท่านดื่มอวยพรให้ผู้นำเผ่าเยว่เซียนของพวกเรา"หญิงรับใช้ยกถาดใส่จอกสุราแจกจ่ายให้หัวหน้าเผ่าทั้งห้า เมื่อพวกเขารับจอกสุรามาถือไว้ ก็เอ่ยอวยพรขึ้นพร้อมกัน"พวกเราขออวยพรให้ท่านผู้นำ จงเป็นผู้นำของพวกเราตราบนานเท่านาน"ทุกคนเอ่ยจบก็ยกสุราขึ้นดื่ม เมื่อสุราไหลผ่านเข้าไปในคอทันใดนั้นเอง!คนทั้งห้าก็ทรุดลงกับพื้น นอนสิ้นเรี่ยวแรงทันที "นี่เจ้าให้พวกข้าดื่มอะไร"หูซินซินหัวหน้าเผ่าจิ้งจอกเอ่ยถามเสียงแผ่ว นางเป็นสตรีเพียงคนเดียวในกลุ่มผู้นำเผ่าทั้งห้า อีกสี่คนมีสภาพไม่ต่างกัน ผู้นำเผ่าอาชานอนแผ่หรากับพื้น ผู้นำเผ่ากระทิงพยายามฝืนลุกขึ้นยืน แต่ก็หงายท้องล้มลงไปจนหัวแตกเลือดอาบ ผู้นำเผ่าอินทรีย์และเผ่าวานรขยับตัวไม่ได้นอนหายใจรวยรินบนพื้น "หึ พวกเจ้าถูกพิษสกัดลมปราณของข้าแล้ว พิษชนิดนี้จะทำให้พวกเจ้าสิ้นเรี่ยวแรง หากไม่ได้ยาถอนพิษก็จะอ่อนแรงจนค่อยๆ ตายไปภายในเจ็ดวัน"ราชครูฉางตี้แสยะยิ้ม มองผู้นำทั้งห้าเผ่าอย่างคนเหนือกว่า แผนการของหม่าจิ้นครั้งนี้ ทำให้เขาไม่ต้องเปลืองแรงเกลี้ยกล่อมพวกผู้นำทั้งห้า เขารังเกียจพวกชั้นต่ำเหล่านี้มาตลอด ผู้นำเผ่าเยว่เซียนก
ตอนที่ 91. ตอน จัดการคนชั่ว/1จวนราชครูเผ่าเยว่เซียน...ฉางตี้ราชครูแห่งเผ่าเยว่เซียนเมื่อรู้ว่า ผู้นำเผ่าเยว่เซียนได้หายตัวไปพร้อมกับแม่นมฉินและหมอหลวง ก็สั่งการให้ทหารค้นหาคนทั้งสามทั่วเมืองหลวง "พวกเราส่งคนไปค้นหาจนทั่วแล้วขอรับ แต่ไม่พบตัว ตอนนี้กำลังระดมพลค้นหาไปยังเมืองต่างๆ ทั้งห้าเมือง"นายกองหม่าจิ้นเผ่าอาชา ได้รับคำสั่งจากราชครูให้นำกำลังค้นหาผู้นำเผ่าอย่างลับๆ แต่เขาไม่พบเจอนางจึงต้องขยายการค้นหาเป็นวงกว้างขึ้น"แม่นมฉินกับหมอหลวงเป็นแค่ตาแก่ยายแก่ ใช้ความสามารถอันใดพาผู้นำเผ่าหลบหนีไปได้ ต้องมีคนอื่นให้ความช่วยเหลืออยู่แน่"ราชครูฉางตี้รู้สึกโมโหนัก ที่ตนเองดูแคลนตาแก่ยายแก่ทั้งสอง ว่าไม่มีปัญญาทำสิ่งใดได้ ตอนนี้รู้ตัวเมื่อสายไปเสียแล้ว "ท่านราชครูอย่าวิตกไปขอรับ ผู้นำเผ่าถูกพิษบุปผานิทรา มีเพียงท่านราชครูที่มียาแก้พิษ ต่อให้หลบหนีไปได้ ครบหนึ่งเดือนพิษกำเริบก็ต้องตายอยู่ดี"หม่าจิ้นเคยเห็นคนถูกพิษบุปผานิทรา หากไม่ได้กินยาถอนพิษภายในหนึ่งเดือน ร่างกายก็จะเน่าเปื่อยสลายไป ผู้นำเผ่าถูกยาพิษชนิดนี้เล่นงานมีหรือจะรอดชีวิตไปได้ง่ายๆ"ถึงอย่างไร ข้าก็ไม่ไว้วางใจ วันพรุ่งนี้ผู้
ตอนที่ 90.ช่วยเหลือผู้นำเผ่าเยว่เซียน/2"ท่านอาจารย์ ข้าได้นำสุราสลายหมื่นพิษมาแล้วเจ้าค่ะ""ดีมาก เอาล่ะแม่นมฉิน ฉางสุ่ย พวกเจ้าประคองผู้นำเผ่าขึ้นมา แล้วค่อยๆ หยอดสุราสลายหมื่นพิษให้นางดื่มทีละน้อยจนหมดถ้วย"หลิวเฝิ่นบอกทั้งสอง ฉางสุ่ยกับแม่นมฉินประคองร่างของผู้นำเผ่าให้ลุกขึ้นนั่ง ฉางสุ่ยเป็นคนใช้ช้อนตักสุราสลายหมื่นพิษป้อนให้ผู้นำเผ่า จนหมดถ้วย หลิวชิวเยว่กับหลิวเฝิ่นยืนเอาใจช่วยอยู่ข้างๆ จนสุราถูกป้อนจนหมดก็โล่งใจ"เอาล่ะ รอสักครู่ให้สุราสลายหมื่นพิษออกฤทธิ์ ก็จะสามารถสลายพิษในร่างของผู้นำเผ่าได้ ข้าจะออกไปปรุงยาบำรุงมาให้"หลิวเฝิ่นบอก ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ฉางสุ่ยเดินตามสามีออกไปด้วย ในห้องเหลือเพียงแม่นมฉินกับหลิวชิวเยว่ที่เฝ้าดูอาการของผู้นำเผ่า"หลิวชิวเยว่ ข้าขอบคุณเจ้ามากที่ช่วยพาผู้นำเผ่าออกมา"แม่นมฉินประคองร่างผู้นำเผ่าให้นอนลง ขณะเอ่ยขอบคุณหลิวชิวเยว่ "แม่นมฉินไม่ต้องเกรงใจ มารดาของข้าก็เป็นคนเผ่าเยว่เซียนเช่นกัน ข้าย่อมสมควรช่วยเหลือ"หลิวชิวเยว่มองดูผู้นำเผ่า พลังชีวิตในร่างของอีกฝ่ายเริ่มเพิ่มมากขึ้น นางเชื่อมั่นในสรรพคุณของสุราสลายหมื่นพิษของท่านอาจารย์ ว่าจะสามา