MasukShare
บทที่ 45 หอสมุดแสงจันทร์
Terakhir Diperbarui:
2024-12-13 11:46:00บทที่ 45
หอสมุดแสงจันทร์หลายวันมานี้หยางซูมี่รู้สึกเหนื่อยล้าทางความคิดเป็นอย่างมาก นั่นก็เพราะเรื่องของกู้ซีเฉินที่นางยังไขข้อข้องใจไม่ได้ว่าเขามีความเกี่ยวข้องอันใดกับตระกูลมู่และไทเฮากันแน่ เรื่องนี้จึงทำให้นางเป็นกังวลว่ากู้ซีเฉินจะเป็นหมากลับของไทเฮา นางจึงต้องระวังและคอยเฝ้าจับตาดูเอาไว้เจินเจินเห็นว่าหยางซูมี่มีอาการหน้านิ่วคิ้วขมวดมาหลายวันแล้ว จึงอยากให้คุณหนูนั้นได้ออกไปพักผ่อนข้างนอกบ้าง เผื่อว่าคุณหนูจะได้คลายเครียดจากเรื่องที่หนักใจอยู่นี้“คุณหนูเจ้าคะ หลายวันมานี้คุณหนูดูเคร่งเครียดมาก ไปที่หอสมุดแสงจันทร์ดีหรือไม่เจ้าคะ เผื่อจะได้ซื้อนิยายเล่มใหม่ๆ มาอ่านด้วยนะเจ้าคะ” เจินเจินเสนอความคิด“อืม ก็ดีเหมือนกันข้าเองก็อุดอู้อยู่แต่ในจวนมาสามเดือนกว่าแล้ว ออกไปที่หอสมุดแสงจันทร์ก็ดีเหมือนกัน"หยางซูมี่เห็นด้วยกับความคิดของเจินเจิน จึงให้ซินซินไปเตรียมรถม้า ส่วนนางก็เข้าไปเปลี่ยนชุดใหม่ที่เหมาะสมแก่การออกไปข้างนอก หยางซูมี่ยังสั่งให้เจินเจินหยิบผ้าคลุมหน้าติดมือมาด้วย นางเองไม่ชอบให้ผู้ใดมาจ้องมองมากนักจึงอ
Bab terkait
สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ บทที่ 46 ความทรงจำที่หายไป
บทที่ 46ความทรงจำที่หายไป ทั้งสองตกอยู่ในภวังค์ความคิดของตนเอง เซี่ยเหวินหรงเกรงว่าหยางซูมี่จะตกอยู่ในอันตราย ถ้าเข้ามายุ่งกับเรื่องนี้มากขึ้น ฝ่ายหยางซูมี่เองก็ขบคิดถึงเรื่องราวที่ได้ยินมาจากเซี่ยเหวินหรง การตายของครอบครัวเฉินเย่วเล่อและบุตรสาวนั้นช่างน่าสงสัยนักบางทีเฉินเย่วเล่ออาจจะไปล่วงรู้ความลับของกู้ซีเฉินเข้าก็เป็นได้ จนทำให้เขาต้องฆ่าครอบครัวของนาง รวมถึงตัวนางเองกับบุตรสาวด้วย ความลับของเขาคงต้องสำคัญมากเป็นแน่ บุรุษผู้นี้ช่างน่ากลัวแล้วยังโหดเหี้ยมมากยิ่งนัก ฆ่าได้แม้กระทั่งภรรยาและบุตรสาว“ข้ามีเรื่องอยากจะขอร้องเจ้าด้วย”เซี่ยเหวินหรงเอ่ยขอร้องหยางซูมี่ด้วยน้ำเสียงจริงจังกว่าครั้งไหนๆ เดิมทีเขาเคยพยายามแล้วแต่ไม่สำเร็จ ครั้งหนึ่งเขายังเคยให้ลี่จิ่นช่วยไว้เมื่อตอนที่เขาเจอนางครั้งแรก แต่นางเองก็ช่วยเขาไม่ได้ หรือไม่อาจจะเป็นเพราะได้รับคำสั่งไม่ให้ช่วยเขาก็เป็นได้“เรื่องอะไรหรือเพคะ”หยางซูมี่เอ่ยอย่างสงสัย เซี่ยเหวินหรงครั้งนี้ดูแปลกไปกว่าครั้งก่อนๆ เขาดูกังวลและหวาดกลัวในเวลาเดียวกัน หวาดกลัวหร
Terakhir Diperbarui : 2024-12-13สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ บทที่ 47 สมุดบันทึกของจ้าวอ้ายฉิง
บทที่ 47สมุดบันทึกของจ้าวอ้ายฉิง หลังจากกลับมาจากหอสมุดแสงจันทร์ หยางซูมี่ก็เก็บตัวเงียบอยู่ภายในห้อง กว่าสามวันแล้วที่นางไม่ได้ย่างกรายออกมาจากห้องเลย หากหิวก็จะสั่งให้เจินเจินเอาสำรับมาส่งไว้ที่ห้องภายในห้องนอนมีร่างเล็กของหยางซูมี่นั่งอยู่ตรงโต๊ะไม้ข้างหน้าต่าง บนโต๊ะล้วนเต็มไปด้วยกระดาษที่มีลายมือของนางเขียนเต็มไปหมด แต่ภาษาที่เขียนนั้นหาใช่ภาษาจีนไม่ แต่เป็นภาษาไทยกับภาษาอังกฤษ หยางซูมี่กำลังทบทวนสิ่งที่นางได้เคยเรียนมาเมื่อครั้งที่นางอยู่ในยุคปัจจุบันจากเหตุการณ์ที่เซี่ยเหวินหรงเล่าให้ฟังนั้น ความทรงจำที่หายไปน่าจะเกิดมาจากการที่เขาได้รับเรื่องที่กระทบกระเทือนจิตใจมากๆ ด้วยกลไกป้องกันทางจิตใจมันจะผลักให้ความทรงจำนั้นลงไปในจิตใต้สำนึก เรื่องที่อาจจะสร้างบาดแผลจนระดับจิตสำนึกและจิตใต้สำนึกไม่สามารถรับได้ เรื่องราวนั้นก็จะหายไปจากความทรงจำ เมื่อเขาเติบโตขึ้นมาแล้วก็ยังสามารถรับรู้เรื่องราวต่างๆ ได้ แต่เหตุการณ์ในครั้งนั้นมันจะหายไปการจะรื้อฟื้นความทรงจำนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ในเมื่อกลไกของจิตใจได้ป้องกันเอาไว้แล้ว หากอย
Terakhir Diperbarui : 2024-12-14สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ บทที่ 48 รื้อฟื้นความทรงจำ
บทที่ 48รื้อฟื้นความทรงจำ หยางซูมี่ขลุกตัวอยู่ที่เรือนสมุนไพร นางใช้เวลาถึงหนึ่งวันหนึ่งคืนถึงปรุงยาที่ท่านแม่เขียนในสมุดบันทึกสำเร็จ สมุนไพรที่ใช้มีว่านแสงจันทร์ ดอกหวนคืน และต้นสงบใจ และมีสมุนไพรอีก 4 ชนิดที่เป็นเพียงสมุนไพรที่ใช้บำรุงกำลัง สมุนไพรทั้งสามชนิดนั้นล้วนเป็นของหายาก แต่แปลกที่มีอยู่ในคลังเก็บสมุนไพรของท่านแม่ทั้งหมด เหมือนกับท่านแม่จัดเตรียมไว้ให้นางอย่างนั้นแหละ หยางซูมี่สะบัดความคิดฟุ้งซ่านออกไปจากหัวหยางซูมี่ปรุงยาสำเร็จแล้วก็เก็บไว้ในขวดกระเบื้องอย่างดี ในบันทึกจะต้องทำในคืนที่พระจันทร์เต็มดวง เมื่อลองตรวจดูก็พบว่าอีกเพียง 3 วันเท่านั้น ไม่รู้ว่าเซี่ยเหวินหรงจะหาสมุนไพรทั้ง 20 ชนิดทันหรือไม่ สามวันถัดมา สถานที่ที่ใช้ในการรื้อฟื้นความทรงจำของเซี่ยเหวินหรงคือด้านหลังเรือนไผ่หลิวของหยางซูมี่ เรื่องนี้หยางซูมี่ได้บอกกล่าวกับหยางหมิงและหยางเฟยเทียนแล้ว ตอนแรกทั้งคู่ไม่ยินยอม แต่เพราะหยางซูมี่พูดคุยด้วยเหตุผลทั้งยังบอกว่าความทรงจำนี้ของชินอ๋องอาจจะเป็นกุญแจที่ไขเรื่องราวต่างๆ ที่นางกำลังสงสัยอยู่ก็เป็
Terakhir Diperbarui : 2024-12-14สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ บทที่ 49 ความทรงจำที่โหดร้าย (ตอนต้น)
บทที่ 49 ความทรงจำที่โหดร้าย (ตอนต้น) หลังจากที่หมอกสีขาวจางหายไป เซี่ยเหวินหรงเห็นเด็กชายผู้หนึ่งซุกตัวนั่งกอดขาร้องไห้อยู่ ร่างของเด็กชายสั่นเทิ้มไปด้วยความหวาดกลัว เสียงร้องไห้ของเขายิ่งฟังยิ่งรู้สึกหดหู่ตามไปด้วย ไม่รู้ว่าเด็กชายผู้นี้เจอเรื่องอะไรมาถึงได้ร้องไห้บีบหัวใจคนฟังเช่นเขาได้ เซี่ยเหวินหรงก้าวเดินอย่างช้าๆ เข้าไปหาเด็กชายผู้นั้น มือหนาเอื้อมไปแตะไหล่ของเด็กชาย เด็กชายหันหลังกลับมามองหน้าเซี่ยเหวินหรงช้าๆ ร่างเล็กร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนกเมื่อเห็นเซี่ยเหวินหรง “อย่า อย่าจำ จงลืมมันไปซะ!!” ร่างเล็กของเด็กชายตะโกนใส่หน้าเซี่ยเหวินหรง จากนั้นก็มีหมอกสีขาวเข้ามาปกคลุมอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เป็นเพียงหมอกบางๆ เซี่ยเหวินหรงที่เห็นหน้าของเด็กชายก็จดจำได้ทันที ว่าแท้จริงแล้วเด็กชายผู้นั้นก็คือตัวเขาเมื่อตอนยังเป็นเด็กนั่นเอง เมื่อเซี่ยเหวินหรงก้าวเดินไปอีกครั้งหมอกบางๆ ก็มีเหตุการณ์เมื่อตอนที่เขายังเด็กฉายออกมาเป็นภาพไล่ไปตั้งแต่วันที่เขาย้ายมาอยู่ที่ตำหนักคุณหนิงกับมู่อิงฮวา และเซี่ยเฟยหลง ณ ตำหนักคุณหนิงเมื่อ 18 ปีก่อน “อาหลงวันนี้พี่ได้ยินว่าอาจารย์เอ่ยชมเจ้าใช่หร
Terakhir Diperbarui : 2024-12-15สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ บทที่ 50 ความทรงจำที่โหดร้าย (ตอนปลาย)
บทที่ 50ความทรงจำที่โหดร้าย (ตอนปลาย) เซี่ยเหวินหรงในวัย 5 หนาวต้องคอยหวาดระแวงลี่ผิน ว่านางนั้นจะมีอาการคลุ้มคลั่งขึ้นมาเมื่อใด บางทีนางก็พร่ำเพ้อหาชายผู้หนึ่ง เขาจับใจความว่าบุรุษผู้นั้นคงเป็นคนรักของนาง และยังเป็นบิดาของอาหลินห่อผ้าที่มีท่อนไม้อยู่ในนั้น บางครานางก็พร่ำด่าทอสตรีผู้หนึ่ง บางครั้งก็ร่ำไห้ร้องหาอาหลินไม่หยุดทุกครั้งที่ลี่ผินเกิดอาการคลุ้มคลั่ง เซี่ยเหวินหรงจะเขยิบตัวให้ชิดกับผนังห้อง อาศัยความมืดเพื่ออำพรางตัวเองไว้ แต่เพราะภายในห้องนี้ไม่มีสิ่งของใดมากนัก ทุกครั้งที่ลี่ผินหันหน้ามาเจอก็จะตรงเข้ามาทุบตีเขาทุกครั้ง ยิ่งเขายังไม่ได้ทานอาหารมา 3 วันแล้ว มีเพียงน้ำหนึ่งโอ่งที่ตั้งอยู่ริมห้อง จึงยังทำให้ประทังชีวิตไปได้บ้าง แต่เรี่ยวแรงของเขาก็อ่อนล้ามากเหลือเกินทุกครั้งที่หลับตาเซี่ยเหวินหรงจะสงสัยทุกครั้งว่าเหตุใดท่านแม่จึงทำกับเขาเช่นนี้ เขาทำอะไรผิดจึงได้ถูกลงโทษ หรือเพราะเขายังชอบแอบไปร้องไห้คิดถึงท่านแม่เว่ยกุ้ยเฟย จึงทำให้ท่านแม่ฮองเฮาทรงไม่พอพระทัยในตัวเขา ท่านแม่จึงได้ลงโทษเขาเช่นนี้ เด็กชายครุ่นคิดอย่างหนักจนผล
Terakhir Diperbarui : 2024-12-15สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ บทที่ 51 เซี่ยเฟยหลง
บทที่ 51เซี่ยเฟยหลง เซี่ยเหวินหรงลุกขึ้นไปผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า ตอนนี้เข้าสู่ปลายยามโฉ่วแล้ว เขาเองก็ต้องเร่งไปสะสางเรื่องราว ทั้งยังต้องเตรียมตัวรับมือกับจวิ้นอ๋อง เพราะคนของเขาที่ให้คอยลอบติดตามนั้น กลับมารายงานว่าจวิ้นอ๋องได้เคลื่อนไหวแปลกๆจวิ้นอ๋องได้ลอบติดต่อกับรัชทายาทแคว้นสู่ ทั้งยังกองกำลังลับของกู้ซีเฉินเองก็ลอบสั่งสมเสบียง กว้านซื้ออาหารแห้งจากพ่อค้ามากมาย เช่นนี้เขาต้องรีบไปเข้าเฝ้าเสด็จพี่เพื่อรายงานเรื่องนี้ให้ทรงทราบ“ขอบคุณเจ้ามาก นี่ถือว่าเป็นน้ำใจที่ข้าคงจะตอบแทนเจ้าได้”เซี่ยเหวินหรงยื่นกล่องเหล็กใบหนึ่งให้หยางซูมี่"ไม่เป็นไรเพคะ หม่อมฉันทำลงไปเพราะหม่อมฉันอยากทำ พระองค์ไม่จำเป็นต้องให้สิ่งใดตอบแทน”“เจ้ารับไปเถอะ สิ่งนี้ย่อมมีประโยชน์กับเจ้า” เซี่ยเหวินหรงยังคงยืนกราน หยางซูมี่เห็นเช่นนั้นจึงยื่นมือออกไปรับอย่างเสียไม่ได้“ข้าคงต้องกลับแล้ว หากเจ้ามีเรื่องสำคัญหรืออยากให้ข้าช่วยเหลืออะไร เจ้าก็บอกข้าได้เสมอ”“หม่อมฉันมิบังอาจเช่นนั้นหรอกเพคะ เกรงว่าหรูเหรินของพระองค์หากรู้
Terakhir Diperbarui : 2024-12-15สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ บทที่ 52 จวิ้นอ๋องก่อกบฏ (ตอนต้น)
บทที่ 52จวิ้นอ๋องก่อกบฏ (ตอนต้น) เซี่ยเหวินหรงออกไปแล้ว แต่ใจของเซี่ยเฟยหลงไม่อาจจะสงบลงได้เลย ยิ่งเห็นแววตาและท่าทางของน้องชาย พระองค์ก็รู้ได้เลยว่าการศึกคราที่ชายแดนเหนือเซี่ยเหวินหรงจะต้องชนะอย่างแน่นอน และแน่นอนว่ารางวัลที่เขาไม่เคยเอ่ยปากขอ น่ากลัวว่าเขาจะต้องขอในการรบชนะคราวนี้เป็นแน่ ภาย ในใจของพระองค์ยิ่งว้าวุ่นจนไม่อาจจะสงบใจได้ ทางหนึ่งก็คือมารดาผู้ให้กำเนิด ทางหนึ่งก็คือน้องชายที่ตนรัก แต่เหนือขึ้นไปคือประชาชนชาวแคว้นเซี่ย เซี่ยเฟยหลงถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้า“พระสนมซินผินนำโจ๊กรังนกมาถวายพ่ะย่ะค่ะ” เกากงกงเดินเข้ามาพร้อมถือถ้วยที่มีโจ๊กรังนกอยู่ในมือ“เรากินไม่ลงหรอกเกากงกง”“ทรงเป็นอะไรไปพ่ะย่ะค่ะ ชินอ๋องมากราบทูลเรื่องใดหรือพ่ะย่ะค่ะ”“เขารู้เรื่องทั้งหมดแล้ว เรื่องที่เสด็จแม่ทำทั้งหมด”“ฝ่าบาท” เกากงกงใบหน้าขาวซีดเผือด ชินอ๋องทรงรู้เรื่องที่ไทเฮาทรงทำทั้งหมดแล้ว อย่างนั้นชินอ๋องจะไปเอาคืนไทเฮาหรือไม่“อย่าพึ่งกังวลเรื่องของเสด็จแม่เลย ตอนนี้จวิ้นอ๋องร่วมมือกับพวกแคว้นสู่ก่อกบฏที่ชายแดนใต
Terakhir Diperbarui : 2024-12-15สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ บทที่ 53 จวิ้นอ๋องก่อกบฏ (ตอนปลาย)
บทที่ 53จวิ้นอ๋องก่อกบฏ (ตอนปลาย) เซี่ยเหวินหลินนั่งหน้าเครียดตรงหัวโต๊ะ มีรัชทายาทแห่งแคว้นสู่นั่งอยู่ทางด้านซ้าย แม่ทัพลู่เหอหมิงนั่งอยู่ทางด้านขวา และมีรองแม่ทัพที่เข้ามาสวามิภักดิ์อีก 3-4 คน“ไหนเจ้าบอกว่าอีกกว่าครึ่งเดือนชินอ๋องถึงจะเสด็จมาถึงที่นี่อย่างไรเล่า”รัชทายาทแคว้นสู่ นามว่าสู่ปิงเหอเอ่ยด้วยความไม่พอใจนัก เป็นเพราะการคาดเดาของจวิ้นอ๋องทำให้พวกเขาชะล่าใจจึงยังไม่ได้รีบเร่งจะเข้าไปตีเมืองหลวง เพราะคิดที่จะถ่วงเวลาชินอ๋องที่เมืองสุ่ยโจวที่อยู่ถัดไปจากเมืองฉางโจว แต่ตอนนี้แผนการคงจะต้องปรับเปลี่ยนเสียแล้ว“ข้าก็ไม่คิดว่าชินอ๋องมันจะเดินทัพได้รวดเร็วถึงเพียงนี้”“แล้วเราจะทำอย่างไรกันต่อไป”“ก็รบกันที่เมืองหนานโจวนี่แหละ ชัยภูมิของเราได้เปรียบกว่า ถึงอย่างไรก็สามารถถ่วงเวลาชินอ๋องเอาไว้ได้”“เจ้าแน่ใจว่าจะไม่ผิดพลาด”สู่ปิงเหอเอ่ยออกมาอย่างไม่มั่นใจในตัวอีกฝ่ายนัก ที่เขายอมร่วมมือกับจวิ้นอ๋องก็เป็นเพราะคนผู้นั้นต่างหากเล่า“ข้าแน่ใจ คนของข้ากำลังจะลงมือแล้ว อีกไม่เกินหนึ่ง
Terakhir Diperbarui : 2024-12-15
Bab terbaru
สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ ตอนพิเศษ 4 (ตอนปลาย)
ตอนพิเศษ 4 (ตอนปลาย) “คุณหนูกู่เกรงใจเกินไปแล้ว ในฐานะตัวแทนของฝ่าบาทพวกข้าต้องมาร่วมยินดีอยู่แล้ว”หยางซูมี่เดินเข้างานไปเลย ไม่ได้สนใจสตรีนางนี้มากนัก ทำเพียงเหมือนกับว่านางไม่คู่ควรที่จะให้พระชายาเช่นนางต้องมาเสวนาด้วย กู่เจียอีได้แต่ลอบกำมือแน่น คอยดูเถอะวันนี้ข้าจะเหยียบหน้าจมให้จมดิน และจะกลายมาเป็นพระชายาของชินอ๋องให้จงได้“เจ้าอยากเล่นกับนางหรือไม่” เซี่ยเหวินหรงหันมาเอ่ยถามภรรยาคนงาม“ให้บทเรียนกับนางเบาๆ ก็พอเจ้าค่ะ” หยางซูมี่หันมายิ้มเจ้าเล่ห์ใส่พระสวามีงานเลี้ยงในจวนเจ้าเมืองวันนี้ กลับพบว่าขณะที่ทั้งหมดกำลังสนุกสนานกันภายในงานเลี้ยงนั้น กลับพบว่าคุณหนูกู่เจียอีผลัดตกลงไปในสระน้ำ แต่โชคดีที่มีคุณชายท่านหนึ่งช่วยเอาไว้ได้ แต่เพราะตอนเปียกน้ำทำให้ทั้งสองได้แนบชิดกัน และด้วยอาภรณ์ของกู่เจียอีนั้นที่เป็นสีขาว ทำให้มองเห็นเรือนร่างของนาง จนมองเห็นไปถึงเอี๊ยมตัวใน และคุณชายผู้นี้ก็ได้แตะต้องนางไปแล้วแม้ว่าจะไม่ได้ตั้งใจก็ตาม ด้วยเหตุนี้ในหนึ่งเดือนต่อมาจึงได้เกิดงานมงคลขึ้นกู่เจียอีได้แต่งเข้าไปเป็นฮูหยินรอง เน
สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ ตอนพิเศษ 4 (ตอนต้น)
ตอนพิเศษ 4 (ตอนต้น) หลังจากงานแต่งผ่านไปได้หนึ่งเดือน คนในตระกูลหยางนำโดยท่านเสนาบดีหยางหมิงได้เดินทางกลับเมืองหลวง พวกเขานั้นได้จากเมืองหลวงมานานมากแล้ว สมควรต้องไปจัดการงานที่ค้างคาเอาไว้ แม้จะเสียดายที่หยางซูมี่กับเซี่ยเหวินหรงไม่ได้กลับไปด้วยก็ตาม“ท่านพ่อเดินทางกลับดีๆ นะเจ้าคะ อีก 3 เดือนลูกจะกลับเมืองหลวงพร้อมท่านอ๋องเจ้าค่ะ”“ดูแลตัวเองดีๆ ด้วยมี่เอ๋อร์ ข้าน้อยขอฝากบุตรสาวด้วยพ่ะย่ะค่ะ” ประโยคท้ายหยางหมิงหันไปเอ่ยกับเซี่ยเหวินหรง“ท่านพ่อตาอย่าได้เป็นห่วง มี่เอ๋อร์อยู่กับข้าย่อมต้องปลอดภัย”เซี่ยเหวินหรงให้คำมั่น ทั้งสองยืนส่งจนขบวนรถม้าเคลื่อนตัวห่างไปเรื่อยๆ“พี่ต้องกลับไปยังจวนเจ้าเมืองเพื่อพบหน้ากับเจ้าเมืองคนใหม่ เจ้าอยู่ที่นี่ดีๆ แล้วพี่จะรีบกลับมา” เซี่ยเหวินหรงลูบหัวหยางซูมี่ด้วยความเอ็นดู“เจ้าค่ะท่านพี่”หยางซูมี่พยักหน้ารับ แล้วเขย่งปลายเท้ายื่นหน้าไปจูบแก้มสาก จนใบหูของเขาขึ้นสีแดงก่ำ“รีบกลับมานะเจ้าคะ ข้าจะรออาบน้ำพร้อมกับท่านพี่”หยางซูมี่ขยิบตาใส่เซี่ยเหวินหรง
สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ ตอนพิเศษ 3 (ตอนปลาย)
ตอนพิเศษ 3 (ตอนปลาย) เซี่ยเหวินหรงเองก็รีบปลดอาภรณ์ของเขาออกเช่นกัน ร่างกายสูงใหญ่ไร้อาภรณ์ปกปิดกาย มองเห็นกล้ามหน้าท้องหนั่นแน่นที่เป็นลอนสวยอย่างคนที่ออกกำลังกาย ตรงกึ่งกลางเห็นแท่งหยกที่เริ่มจะขยายตัวอวดความศักดิ์ดาของตน หยางซูมี่ลอบกลืนน้ำลายเมื่อเห็นแท่งหยกของเขาหยางซูมี่เนื้อตัวแดงก่ำด้วยความเขินอาย แม้จะเคยร่วมรักกับเขามาหลายครั้ง แต่นางกับเขาก็ห่างหายกันไป 2 ปีกว่า นางจึงรู้สึกประหม่ามากนัก แต่เพราะไม่อยากจะให้เขารู้ว่านางนั้นเขินอายมากเพียงใด จึงทำใจกล้าเงยหน้ามองร่างสูง ยกยิ้มอ่อนหวานแล้วเอื้อมมือไปปลดสายผูกเอี๊ยมออก ทำให้ปราการชิ้นสุดท้ายหลุดร่วงลงมา มองเห็นก้อนเต้าหู้อวบอิ่มสองก้อนและเม็ดทับทิมสีชมพูระเรื่อเซี่ยเหวินหรงไม่อาจจะอดใจได้อีกต่อไป เขาช้อนร่างบางของหยางซูมี่อุ้มลงไปในถังอาบน้ำด้วยกัน เขานั่งพิงขอบอ่างให้หยางซูมี่นั่งบนตักแกร่ง มือข้างหนึ่งบีบสะโพกกลมกลึง อีกข้างก็ยื่นไปข้างหน้ากอบกุมก้อนเต้าหู้บีบคลึงอย่างอ่อนโยน นิ้วชี้เขี่ยเม็ดทับทิมสีชมพูจนตั้งช่อชูชันขึ้นมา“อ๊าาาา ท่านพี่”เซี่ยเหวินหรงจับร่างบางหั
สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ ตอนพิเศษ 3 (ตอนต้น)
ตอนพิเศษ 3 (ตอนต้น) ขบวนเจ้าบ่าวนำโดยชินอ๋องเซี่ยเหวินหรง พระองค์ขี่อาชาโลหิตสีขาวนำขบวนสินสอดมากกว่า 100 หีบ โดยมีทหารของกองทัพพยัคฆ์ทมิฬคอยดูแล แม้ว่าหยางซูมี่จะเอ่ยว่าต้องการจัดงานแต่งงานแบบเรียบง่ายแต่เมื่อฮ่องเต้เซี่ยเฟยหลงทรงทราบก็รีบส่งม้าเร็วนำราชโองการสมรสพระราชทานมามอบให้ ทั้งยังระบุว่าชินอ๋องจะมีหยางซูมี่เป็นพระชายาแต่เพียงผู้เดียวจวบจนทั้งคู่สิ้นอายุขัยข่าวการแต่งงานครั้งที่สองของทั้งคู่แพร่สะพัดไปทั่วแคว้นเซี่ย บางคนต่างก็ยินดีที่ทั้งสองกลับมาใช้ชีวิตร่วมกัน แต่บางคนก็ค่อนขอดที่ทั้งสองเลิกรากันไปแล้วแต่ยังกลับมาแต่งงานกันอีกครั้ง ไม่ว่าผู้คนจะพูดกันอย่างไร แต่เจ้าบ่าวเจ้าสาวก็หาได้สนใจไม่ เพราะทั้งคู่ได้ตกลงใจที่จะกลับมาใช้ชีวิตร่วมกันอีกครั้ง คำพูดของผู้อื่นหาได้สลักสำคัญกับพวกเขาทั้งสองคนไม่เซี่ยเหวินหรงขี่ม้ามาหยุดที่หน้าประตูบ้านพักของหยางซูมี่ เมื่อเขาเดินเข้าไปยังห้องโถงหลักก็พบว่าหยางซูมี่นั้นยืนรอเขาอยู่ก่อนแล้ว วันนี้นางสวมชุดสีแดงมงคลปักลายหงส์สยายปีก และมีผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวสีแดงสวมทับเอาไว้ที่ศีรษะ ทำให้เขาไม่
สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ ตอนพิเศษ 2
ตอนพิเศษ 2 ริมชายหาดแห่งหมู่บ้านผิงอัน มีสตรีร่างบอบบาง กับบุรุษร่างสูงใหญ่นั่งอิงแอบกันอยู่ใต้ต้นมะพร้าว สายตาทั้งคู่ทอดมองออกไปยังน้ำทะเลใสสีเขียวมรกต หาดทรายสีขาวละเอียด ลมทะเลพัดมาเป็นระยะๆ คล้ายกับกำลังปลอบประโลมคนทั้งคู่ ทั้งสองปล่อยให้จิตใจได้ซึมซับกับธรรมชาติที่สวยงามนี้“เจ้ามาที่นี่ตั้งแต่เมื่อใด” เซี่ยเหวินหรงหันมาเอ่ยถามในสิ่งที่เขาสงสัย“ข้ามาถึงเมื่อสามวันก่อนเจ้าค่ะ ข้าตั้งใจมาทำให้ท่านแปลกใจเล่น” หยางซูมี่เอ่ยพลางหัวเราะ นัยน์ตาพราวระยับดั่งดวงดารา“รู้หรือไม่ว่าทำข้าเป็นห่วง ตอนที่ข้ารู้ว่าเจ้าหายตัวไป”เซี่ยเหวินหรงเอื้อมมือไปบีบจมูกโด่งรั้นอย่างมันเขี้ยว“ข้าเจ็บนะเหวินหรง”หยางซูมี่หันมาดุเขาอย่างไม่จริงจังนัก เซี่ยเหวินหรงเอื้อมมือไปกอบกุมที่มือขาวบางอย่างทะนุถนอม“ข้าไม่คิดว่าจะได้เจอเจ้าเร็วถึงเพียงนี้ ที่นี่มีเรื่องให้ข้าจัดการมากมายนัก ข้ายังคิดว่าอย่างเร็วก็คงอีกสักปีสองปีถึงจะกลับไปหาเจ้าที่เมืองหลวงได้”“ข้ารู้ว่าท่านทำงานหนักมากเพียงได ดูสิชินอ๋องผู้สง่างามกลายร่
สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ ตอนพิเศษ 1
ตอนพิเศษ 1 2 ปีต่อมาชายแดนใต้ของแคว้นเซี่ยที่ติดกับทะเล เมื่อ 2 ปีก่อนมีการค้าเกลือเถื่อนเกิดขึ้น เซี่ยเหวินหลินที่ได้ออกมาจัดการนั้น กลับจัดการแบบปล่อยผ่าน อนึ่งเพราะมีผลประโยชน์ร่วมกับพ่อค้าที่ค้าเกลือเถื่อนแต่หลังจากที่ชินอ๋องเซี่ยเหวินหรงจัดการปราบปรามกบฏได้หมดสิ้น จึงได้ทูลขอฮ่องเต้เซี่ยเฟยหลงมาปราบปรามการค้าเกลือเถื่อน และมาจัดระบบการปกครองใหม่ของชายแดนใต้ ซึ่งฮ่องเต้ก็ได้ออกพระราชโองการมอบอำนาจทุกอย่างให้ชินอ๋องเป็นผู้จัดการทั้งหมดตลอดเวลากว่าสองปีที่ผ่านมานี้เซี่ยเหวินหรงออกรบไปปราบปรามโจรสลัดทั้งในน่านน้ำ และบนเรือ โจรสลัดนั้นชอบขึ้นมาดักปล้นฆ่าชาวบ้านที่อาศัยอยู่ริมชายฝั่ง แต่หลังจากที่ชินอ๋องมาโจรสลัดก็หนีหายไปหมดด้วยหวาดเกรงชินอ๋องนอกจากจะปราบโจรสลัดแล้ว เซี่ยเหวินหรงยังต้องเข้ามาปราบปรามพ่อค้าเกลือเถื่อน และยังต้องมาจัดระเบียบเมืองหนานผิงใหม่ ซึ่งจากการตรวจสอบพบว่าเจ้าเมืองหนานผิงปกครองเมืองชายแดนใต้อย่างไร้ความยุติธรรม กดขี่ข่มเหงชาวเมืองหนานผิง ทหารประจำเมืองก็ชอบรีดไถจากชาวบ้าน เรียกร้องค่าคุ้มครอง หากครอบค
สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ บทที่ 67 จุดจบ (ตอนปลาย)
บทที่ 67 จุดจบ (ตอนปลาย) “ถ้าเช่นนั้น ท่านก็คงเป็นผู้ที่นำแท่งเหล็กรูปพระอาทิตย์ที่เป็นเครื่องหมายประจำเผ่าหูเจี๋ยน่ามอบให้ไทเฮาเช่นนั้นสินะ”“ใช่แล้ว เป็นข้าเอง นางอยากจะทำให้ร่างกายของเจ้ามีมลทิน ข้าเลยเสนอวิธีนี้และมอบแท่งเหล็กร้อนนั้นให้กับนางเอง ฮ่าฮ่าฮ่า”เซี่ยเฟยหงหัวเราะออกมาด้วยความสาสมใจ ชินอ๋องที่แกร่งกล้ากลับมีตราประทับอยู่บนร่างกาย ช่างน่าอดสู่ยิ่งนัก“ส่วนท่านก็เป็นคนคอยชื่นชมข้า เพื่อหวังให้ไทเฮาหวาดระแวงข้าใช่หรือไม่” เซี่ยเหวินหรงหันไปถามไป๋วั่งซู“ทุกแผนการต้องมีผู้เสียสละเสมอพ่ะย่ะค่ะ”ไป๋วั่งซูเอ่ยตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก เพราะอีกไม่นานศีรษะของเขาก็จะไม่อยู่บนบ่าแล้ว“เช่นนั้นก็ดี ข้าจะได้หมดความสงสัยเสียที ทหาร! นำเข้ามา”เซี่ยเหวินหรงเอ่ยสั่งเสียงเหี้ยม ไม่นานก็มีทหารกว่า 10 นายเดินเข้ามา มีหนึ่งนายถือกระถางไฟ และอีกหนึ่งนายถือแท่งเหล็กที่ตรงปลายหล่อหลอมเป็นรูปพระอาทิตย์เฉกเช่นดั่งรอยแผลเป็นของเซี่ยเหวินหรง“จัดการซะ” เซี่ยเหวินหรงเอ่ยเสียงเหี้ยม“พ่ะย่ะค่ะ
สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ บทที่ 66 จุดจบ (ตอนต้น)
บทที่ 66จุดจบ (ตอนต้น) เหตุการณ์ในท้องพระโรงในวันนี้ ถูกพูดถึงเป็นวงกว้างในหมู่ครอบครัวของขุนนาง เรื่องราวในครั้งนี้หนักหนายิ่งนัก นอกจากจะเป็นเรื่องของกบฏ ยังมีเรื่องการปรากฏตัวของเซี่ยเฟยหงและไป๋วั่งซู เรื่องของไทเฮาสตรีที่ได้ขึ้นชื่อว่าเคยเป็นโฉมงามอันดับหนึ่ง และยังเคยเป็นมารดาของแผ่นดิน ซึ่งตอนนี้ก็เป็นถึงไทเฮาพระมารดาของฮ่องเต้ แต่กลับทำตัวเฉกเช่นหญิงแพศยา สวมหมวกเขียวให้พระสวามี จนถึงขนาดวางยาฆ่าพระสวามีของตนเองผู้เป็นถึงฮ่องเต้เรื่องราวครั้งนี้สะเทือนฟ้าสะเทือนดินเป็นอย่างมาก ลุกลามใหญ่โตจนกระทั่งล่วงรู้ไปถึงราษฎรแห่งแคว้นเซี่ย มีบัณฑิตร่วมออกมาประท้วงเขียนฎีกาเพื่อขอให้ฮ่องเต้ลงโทษไทเฮา จวนตระกูลมู่ตอนนี้ถูกปิดตายไปแล้ว แต่กลับถูกเหล่าชาวบ้านพากันมาโยนก้อนหินและเศษผักเน่าเข้ามาในจวน จนส่งกลิ่นเหม็นคละคลุ้งไปทั่วเช่นเดียวกับที่ชายแดนที่คนของตระกูลมู่เองก็ถูกเหล่าทหารและผู้คุมคอยกลั่นแกล้ง ด้วยรังเกียจคนตระกูลมู่ จนกระทั่งมีอดีตเจ้านายหลายคนทนความอัปยศไม่ไหว ตัดสินใจผูกคอฆ่าตัวตายไป รวมถึงมู่เจ๋อจ้านและเจียงเจี๋ยอีมู
สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ บทที่ 65 อดีตขององค์ชายผู้สาบสูญ (ตอนปลาย)
บทที่ 65 อดีตขององค์ชายผู้สาบสูญ (ตอนปลาย) แต่หลังจากนั้นเพียงหนึ่งปีก็มีข่าวออกมาว่าลี่เหมยผูกคอตายที่ตำหนักเย็น เขาเสียใจเป็นอย่างมากด้วยความมึนเมาในฤทธิ์สุราจึงลอบเข้ามาหามู่อิงฮวา เขาเข้ามาตัดพ้อต่อว่ามู่อิงฮวา แต่เพราะความเมาจึงทำให้เขาได้มีความสัมพันธ์กับมู่อิงฮวา นับจากนั้นเป็นต้นมาเขาจึงได้ลอบเสพสังวาสกับมู่อิงฮวาเรื่อยมา ส่วนหนึ่งก็เพื่อแก้แค้นเสด็จพี่ของเขา ลอบสวมหมวกเขียวให้พี่ชายของตนเองหลังจากที่ลี่เหมยตายไป จึงได้กลับไปหานายท่านตระกูลกู้ บอกเพียงว่าตระกูลของเขาได้ตายกันไปหมดแล้ว จึงกลับมาขอนายท่านกู้ทำงาน นายท่านกู้นั้นเห็นว่าเขาฉายแววฉลาดเฉลียวจึงสอนงานทุกอย่างให้แก่เขา เพียงไม่นานก็ได้ขึ้นมาเป็นมือขวาของนายท่านกู้ด้วยรูปโฉมหล่อเหลา และความสุภาพของเขานั้น จึงสามารถทำให้บุตรสาวของนายท่านกู้ ผู้มีนามว่าเฉินเย่วเล่อหลงรักได้ เหตุที่เฉินเย่วเล่อไม่ได้ใช้แซ่กู้เพราะว่ามารดาของนางได้ขอไว้ ด้วยความรักที่นายท่านกู้มีต่อภรรยา เขาจึงได้ยินยอมให้บุตรสาวใช้แซ่ 'เฉิน' ในที่สุดเขาจึงได้แต่งงานกับเฉินเย่วเล่อ มีบุตรสาวด้วยกันหนึ่งคนนามว่า กู
