เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 762
บทที่เกี่ยวข้อง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 763
“ไม่เป็นไร ฉันเข้าไปแล้วจะหลับตา ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น เธอเปลี่ยนไปเองเลย” ฟู่เจิงเอ่ยเขามองออก เธอไม่มีความรู้สึกปลอดภัย อยากให้เขาไปเป็นเพื่อน ทว่าก็ไม่ยอมรับเวินเหลียงหลีกทางให้ จากนั้นถึงปิดประตูหลังจากเขาเข้าไป เธอหมุนตัวหันหน้าไปมองเขา “หันหลังไป หลับตาด้วย”ฟู่เจิงทำตามที่เธอบอกถ้าเป็นเวลาปกติบางทีเขาอาจจะโวยวายใส่เธอแล้ว ทว่าตอนนี้การตรวจร่างกายให้เธอต่างหากที่เป็นเรื่องสำคัญที่สุดหลังเปลี่ยนไปอยู่ในชุดผู้ป่วย พยาบาลก็พาเวินเหลียงไปทำการตรวจรายการต่าง ๆขณะรอผลตรวจภายในห้องพักผู้ป่วย ฟู่เจิงเอ่ยถามขึ้นเสียงเบาว่า “หิวแล้วใช่ไหม? อยากกินอะไรหรือเปล่า? ฉันจะไปซื้อให้เธอเอง”เวินเหลียงก้มหน้า มือน้อย ๆ เล่นนิ้วของเขา พร้อมเอ่ยขึ้นทั้งแสร้งไม่ได้ตั้งใจ “ให้คนขับรถไปซื้อได้ไหม? เอาแค่โจ๊กข้างฟ่างกับไข่ต้มใบชาก็พอ”“ได้ ฉันจะให้เขาไปแทน” ฟู่เจิงเห็นขวัญที่อยู่บนศีรษะของเวินเหลียง ในใจก็เกิดความขมขื่นขึ้นมาเธอไม่เคยพึ่งพาอาศัยเขาเหมือนอย่างในตอนนี้เลยเขาเคยจินตนาการถึงฉากนี้มาก่อน ทว่าสิ่งที่เขาหวังคือเธอชอบเขาด้วยใจจริง ไม่ใช่เหมือนอย่างตอนนี้ เธอกลายเป็นคนที่อยู่ห่างจา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 764
ในตอนนี้เองฟู่เจิงถึงเริ่มทายาทาภายนอกและนวดให้เวินเหลียง ช่วยเสริมให้ยาทาซึมเข้าแผลเร็ว ๆรอยแผลส่วนอื่นเวินเหลียงเป็นคนจัดการด้วยตัวเองระหว่างนั้น ฟู่เจิงออกไปรับสายสายหนึ่ง ผ่านไปนานสองนานแล้วก็ยังไม่กลับมาเวินเหลียงกระวนกระวายใจ เมื่อเธอออกมาตามหาเขา ก็เห็นเขายืนอยู่ตรงปากประตูทางหนีไฟ มือหนึ่งถือโทรศัพท์แนบไว้ข้างหู ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายพูดอะไร เขาขมวดคิ้วมุ่นด้วยสีหน้าเคร่งขรึมฟู่เจิงชำเลืองเห็นเวินเหลียงโดยไม่ได้ตั้งใจ คิ้วของเขาพลันคลี่ออกทันที ก่อนจะรีบพูดกับปลายสายคร่าว ๆ สองประโยคแล้ววางสายไป จากนั้นก็เดินมาทางเวินเหลียง “โทษทีนะ ออกมาคุยนานไปหน่อย”“ไม่เป็นไร...ฉันแค่ออกมาดูเฉย ๆ...” เวินเหลียงเดินกลับไปเมื่อกลับมาถึงภายในห้องพักผู้ป่วย เธอก็พลันหยุดฝีเท้าและก้มหน้า ครุ่นคิดอยู่สองสามวินาทีพร้อมมองมาทางฟู่เจิง “อาเจิง เรา...” คืนดีกันเถอะเธออยากให้โอกาสเขาอีกสักครั้ง และให้โอกาสตัวเองอีกสักครั้งทว่าฟู่เจิงกลับพูดตัดบทเธอ “เธอทายาเสร็จแล้วเหรอ?”เวินเหลียงอึ้งไป “ยังเลย”“เธอไปทายาต่อให้เสร็จเถอะ ฉันจะให้คนเอาข้าวเที่ยงมาส่ง กินข้าวเสร็จแล้วเราค่อยกลับไป”“โอเค”
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 765
หลังจากหัวหน้าทีมตำรวจซักถามหวังเสี่ยวลิ่วแล้ว พอจะเข้าใจนิสัยของหลิวจินหลงคร่าว ๆ ในหัวเกิดการคาดการณ์ว่า...หากตำรวจที่อยู่ด้านหลังไม่ได้บี้ตามติดประชิดตัว หลิวจินหลงต้องขายคนที่อยู่ในมือทำเงินก้อนหนึ่งก่อนแล้วค่อยหนีไปอย่างแน่นอนเขาค่อนข้างมั่นใจเป็นอย่างมาก จึงขอให้เบื้องบนเริ่มออกคำสั่งจัดวางกำลังคน ให้ทางตำรวจเจียงเฉิงไล่ตามต่อไป ทว่าจะประชิดเกินไปไม่ได้ จากนั้นค่อยยืนยันตำแหน่งของฝ่ายผู้ซื้อตามทิศทางการหลบหนีของหลิวจินหลง และติดต่อตำรวจในท้องที่ให้กระชับพื้นที่เล็กลงรอหลังหลิวจินหลงขายตัวประกันไป ก็มีคนตามไปช่วยตัวประกัน และยังมีคนคอยจับตาดูกล้องวงจรปิดโดยรอบ ขอแค่หลิวจินหลงเผยตัวออกมา ก็มุ่งหน้าไปจับกุมได้เลยเบื้องบนให้ความสำคัญกับเรื่องค้ามนุษย์เป็นอย่างมาก กว่าจะเจอปลาใหญ่ได้ไม่ง่ายเลย จะปล่อยให้เขาหนีรอดไปได้ยังไง?สุดท้ายหลิวจินหลงก็หนีไปไม่รอด ถูกทางตำรวจจับกุมตัวในที่สุดหลังการสอบสวน หลิวจินหลงสารภาพว่าตัวเองเกี่ยวข้องกับการค้ามนุษย์ในหลายคดี และหนึ่งในนั้นก็รวมถึงคดีของเวินเหลียงด้วยในตอนนี้เองหัวหน้าทีมตำรวจถึงรู้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเมิ่งจินถังด้วยหลิวจ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 766
เวินเหลียงถือโทรศัพท์พิมพ์ข้อความตอบกลับทว่าทันใดนั้นในมือก็ว่างลงเธอตกตะลึง ก่อนจะเงยหน้าไปกะพริบตามองฟู่เจิงฟู่เจิงเห็นท่าทางตกตะลึงของเธอแล้วในใจก็อ่อนยวบ “ค่อยตอบกลับตอนดึกก็ยังไม่สาย เธอไปนอนสักเดี๋ยวก่อนเถอะ”เมื่อคืนตอนอยู่บนรถตู้ของพ่อค้าค้ามนุษย์ เธอไม่ได้นอนเลยเพิ่งจะได้นอนไปสองสามชั่วโมงระหว่างทางกลับมาเมื่อบ่ายวันนี้ ทว่าก็นอนทั้งความกระวนกระวายใจ“แค่อีกประโยคเดียว คุณให้ฉันพิมพ์เสร็จก่อนนะ พิมพ์เสร็จฉันก็จะไปนอนแล้ว” เวินเหลียงยกนิ้วขึ้นมานิ้วหนึ่งฟู่เจิงส่งโทรศัพท์ให้เธอเวินเหลียงรีบพิมพ์ข้อความส่งไปให้ผู้ช่วยอย่างรวดเร็ว ก่อนจะดับหน้าจอและเก็บโทรศัพท์ไป จากนั้นถึงตะเกียกตะกายขึ้นไปนอนราบลงบนเตียงพร้อมห่มผ้าห่ม “เรียบร้อยแล้ว”“นอนเถอะ ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนเธอเอง”“อืม”เวินเหลียงมองเขาพลางพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะหลับตาลงเธอมีอาการนอนไม่หลับเล็กน้อยเมื่อหวนนึกถึงประสบการณ์การถูกลักพาตัวสองครั้ง ในใจเวินเหลียงก็หวาดระแวงขึ้นมา มักรู้สึกไม่ปลอดภัยเธอลืมตาขึ้นมา“เป็นอะไรไป?” ฟู่เจิงเห็นดังนั้นจึงเอ่ยถามขึ้น“...คุณไปดูหน่อยว่าหน้าต่างข้างนอกปิดแน่นหรือเป
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 767
ไม่คาดคิดเลยว่าคนที่รับสายจะเป็นเลขาหยาง เขาเอ่ยขึ้นว่า “ขอโทษนะคะคุณเวิน ประธานใหญ่ฟู่กำลังประชุมอยู่ค่ะ ถ้าคุณมีธุระอะไรบอกฉันมาเลยก็ได้นะคะ เดี๋ยวประชุมเสร็จฉันจะบอกประธานใหญ่ฟู่ให้ค่ะ”“ฉัน...ก็ไม่ได้มีธุระสำคัญอะไรหรอกค่ะ ให้เขาทำงานไปเถอะค่ะ ฉันวางแล้วนะคะ”หลังได้ยินเสียงตู๊ด ๆ ๆ แว่วดังมาจากปลายสาย เลขาหยางก็มองฟู่เจิงที่อยู่หลังโต๊ะทำงานทีหนึ่ง ก่อนจะวางโทรศัพท์กลับลงไปบนหน้าโต๊ะ“เธอว่ายังไงบ้าง?” ฟู่เจิงเอ่ยถามขึ้นทั้งก้มหน้า“คุณเวินไม่ได้พูดอะไรค่ะ บอกให้คุณทำงานไป” นัยน์ตาเลขาหยางประกายความทอดถอนใจออกมาสายหนึ่งฟู่เจิงเม้มริมฝีปาก เธออยู่บ้านคนเดียวต้องกลัวแน่ ๆเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายโทรออกหาป้าหวังหลังวางสายเวินเหลียงกอดโทรศัพท์พลางถอนหายใจเธอเกือบลืมไปเสียสนิทเลย ฟู่เจิงยังเป็นประธานใหญ่ของฟู่ซื่อกรุ๊ปด้วย มีธุระรัดตัว หมุนรอบตัวเธออยู่ตลอดไม่ได้เมื่อพูดถึงเรื่องงาน เวินเหลียงก็นึกขึ้นได้ว่าตนยังมีรูปบางส่วนที่ยังแต่งไม่เสร็จ เธอหยิบโน้ตบุ๊กออกมาและเริ่มแต่งรูปภาพเซ็ตนี้ยังเป็นการนัดถ่ายภาพแบบส่วนตัวเช่นเดิม อีกฝ่ายชอบสไตล์การถ่ายภาพของเธอ จึงให้อิสระ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 768
“ถัง เยี่ยมไปเลย ในที่สุดเธอก็กลับมาสักที...” เวินเหลียงราวกับเห็นผู้ช่วยชีวิตก่อนหน้านี้เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน ทว่าหลังจากครั้งนี้ เธอพบว่าเมื่อตัวเองต้องอาศัยอยู่ในเพนท์เฮ้าส์คนเดียว มันเงียบเหงาและน่ากลัวมากจริง ๆ“เสี่ยวอาเหลียง เป็นอะไรเหรอ? ต้อนรับฉันขนาดนี้เชียว?”ถังซือซือลากกระเป๋าเดินทางไปไว้มุมกำแพงเวินเหลียงเล่าสิ่งที่ตนประสบพบเจอมาคร่าว ๆ ให้ถังซือซือฟังถังซือซืออ้าปากค้าง กระทั่งกลืนไก่ลงไปได้ทั้งตัวแล้วคาดไม่ถึงเลยว่า ในสองสามวันที่เธอไม่อยู่บ้านจะเกิดเรื่องขึ้นมากมายขนาดนี้หลังถังซือซือถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงเสร็จ เธอก็ทอดถอนใจ “จะว่าไป ดูแบบนี้อีตามืดบอดฟู่ก็ไม่เลวเลยทีเดียว...”ถึงยังไงครั้งก่อนฟู่เจิงก็เป็นคนช่วยจูฝานเอาไว้ และยังช่วยถังซือซืออีกด้วย ถังซือซือจึงเปลี่ยนมุมมองที่มีต่อเขาเล็กน้อยเวินเหลียงก้มหน้าพลางเม้มริมฝีปากล่าง “ถัง ฉันอาจจะไปไม่ได้แล้ว...”ก่อนหน้านี้ที่เธอก่อตั้งมูลนิธิ เธอก็เคยเผยความคิดที่ว่าจะไปจากที่นี่และไปตั้งหลักปักฐานที่อื่นกับถังซือซือเธอใจอ่อนกับฟู่เจิง ถูกฟู่เจิงต้มจนสุกแล้วถังซือซือถอนหายใจตั้งแต่เริ่ม ฟู่เจ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 769
หลังทำการสืบสวน เมิ่งจินถังได้สารภาพซัดทอดคนที่บงการตนมาตามความจริง เป็นนักเลงคนหนึ่งที่ชื่อหลี่เพ่ย ทางตำรวจก็ไปสืบเค้นผู้บงการที่อยู่เบื้องหลังตัวจริงจากนักเลงคนนั้นมาอีกทอด เป็นหลินอี้หน่วนขณะสืบสวนเรื่องราวจนชัดแจ้ง หลินอี้หน่วนและหลินเจียหมิ่นยังอยู่ที่เจียงเฉิง ทว่าฮั่วจวินซานกลับเมืองจิงไปแล้วตัวเขาไม่สามารถอยู่ที่เจียงเฉิงได้นาน จึงให้พวกเธอสองคนอยู่ต่อเพื่อหาโอกาสไปขอโทษกับเวินเหลียงและกระชับความสัมพันธ์ตำรวจสืบหาโรงแรมที่หลินอี้หน่วนอยู่จนแน่ชัด หลังซุ่มติดตามจนแน่ใจแล้วว่าเธออยู่ในโรงแรม ก็ขึ้นไปจับคนถึงห้องเลยคดีถูกปิดไม่มีความลับรั่วไหล แถมเวินเหลียงยังไม่ออกจากบ้านอีก หลินอี้หน่วนจึงคิดเองเออเองไปนานแล้วว่าแผนของตนสำเร็จ เธอกินดื่มเที่ยวเล่นที่เจียงเฉิงอย่างสบายอกสบายใจ เที่ยวเล่นจนเหนื่อยแล้วก็มาพักที่โรงแรมหลังได้ยินคนเคาะประตูนอกห้อง เธอก็เดินเข้าไปเปิดประตูอย่างไม่ได้ใส่ใจ ทว่าสิ่งที่เข้ามาในตาเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจสีหน้าขึงขังสวมชุดเครื่องแบบสองนาย เบื้องหลังยังมีพนักงานโรงแรมยืนประกบอยู่ด้วยในวินาทีนั้น หัวใจหลินอี้หน่วนเต้นระรัวจนแทบจะหลุดออกมา เธอปิดประต
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 770
พูดจบ ไม่ว่าหลินเจียหมิ่นจะพูดอะไรขึ้นมาอีก ทั้งสองคนก็ไม่สนใจแล้ว พวกเขาผลักหลินเจียหมิ่นไปข้าง ๆ แล้วพาตัวหลินอี้หน่วนไปเลยหลินเจียหมิ่นรีบตามไปขวางเจ้าหน้าที่หนุ่มเอาไว้ไม่ให้พวกเขาไป ในปากพลางตะโกนไปด้วยว่า “ทุกคนรีบมาดูเร็วเข้า พวกปล่อยดอกเบี้ยสูงเกินกฎหมายกำหนด กลางวันแสก ๆ ยังมีคนแอบอ้างเป็นตำรวจ แถมยังคิดจะพาตัวหลานสาวฉันไปด้วย นี่มันยุติธรรมแล้วเหรอ?!”“คนที่ติดเงินคือพ่อของเธอ มันเกี่ยวอะไรกับเธอด้วย ใครติดเงินพวกนาย พวกนายก็ไปหาคนนั้นสิ! อย่าเอาตัวหลานสาวฉันไปนะ!”ทั้งโถงของโรงแรมมีแต่เสียงร้องไห้คร่ำครวญของหลินอี้หน่วน ดึงดูดให้คนมากมายมามุงดูหลินเจียหมิ่นสวมเสื้อเบลเซอร์สูทผู้หญิงพร้อมกับกระโปรงสูท บนไหล่ยังมีผ้าคลุมคลุมเอาไว้ ผมเผ้าเกล้าอย่างพิถีพิถัน แต่งตัวประณีต ให้ออร่าของความเป็นคุณนายไฮโซอย่างหนึ่ง แค่มองไปก็รู้ว่าเป็นคนมีหน้ามีตาคนมีหน้ามีตาคนหนึ่งกลับมาโวยวายอยู่ตรงนี้ จึงได้รับความเชื่อมั่นของบรรดาผู้คนได้ง่ายคนมากมายถูกหลินเจียหมิ่นหลอก ต่างพากันชี้มาทางเจ้าหน้าที่ตำรวจทั้งสองเจ้าหน้าที่ตำรวจหนุ่มสลัดตัวหลินเจียหมิ่นออกอย่างเดือดดาล “ออกไปครับ ผมขอเต
บทล่าสุด
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 945
อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 944
แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 943
อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 942
เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 941
“เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 940
เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 939
“มันเรื่องอะไรกันแน่?”ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนหวยอยู่ที่เจียงเฉิง กลับไม่ได้สังเกตเท่าไรว่าอิเลียกำลังทำอะไรอยู่ เธอออกไปข้างนอกทุกวัน เยี่ยนหวยคิดเพียงแค่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวเล่นถังซือซือไม่ใช่คนที่จะกุเรื่องมั่วซั่ว เธอพูดแบบนี้ ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ“พูดไปแล้วก็ยาว ตอนแรกฟู่ชิงเยว่อาของฟู่เจิงรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่ที่เมืองนอก ตอนนี้อายุห้าขวบแล้ว ปีที่แล้วอาเหลียงแท้ง แล้วฟู่ชิงเยว่ติดธุระพอดี เลยส่งเด็กคนนั้นกลับประเทศมาให้ฟู่เจิงดูแลช่วงหนึ่ง ฟู่เจิงเลยให้เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไปเลยเพื่อง้ออาเหลียง ปกติจะมาอยู่เป็นเพื่อนอาเหลียง และเด็กคนนั้นเองก็เข้าไปอยู่ในทะเบียนบ้านของฟู่เจิง แต่ว่า...”เยี่ยนหวยเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปออกแล้ว จึงรับช่วงเอ่ยขึ้นต่อว่า “แต่ว่าจู่ ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของฟู่เจิงกับอิเลีย?”“ใช่ รายละเอียดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาของฟู่เจิงนิดหน่อย เธอรู้ตัวตนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก และไม่ชอบอาเหลียงมาโดยตลอด ยังไงตอนนี้อาเหลียงก็อยู่กับฉัน เขากับฟู่เจิงทะเลาะกันอีกแล้ว”เยี่ยนหวยเอ่ยควา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 938
“เยี่ยนหวย!!”ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองคนเข้าไปกันตามลำดับ แล้วลงไปยังลานจอดรถใต้ดินตรงมุมเลี้ยว ในหัวของผู้หญิงสวมหน้ากากอนามัยวาบภาพที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมา หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่น เธอก้มหน้าทั้งดวงตาที่ประกายความอำมหิตออกมาหากเวินเหลียงอยู่ตรงนี้ คงจะจำได้แน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็คืออลิซที่เธอมาเจียงเฉิง ก็เพราะเยี่ยนหวย เยี่ยนหวยมาเมืองซีเมื่อสองวันก่อน เธอเองก็ตามมาเช่นกันอิเลียถามเลขาของเยี่ยนหวย เมื่อรู้โรงแรมของเขาก็บอกกับอลิซทีแรกอลิซคิดว่าเยี่ยนหวยมาทำธุระที่เมืองซี จากนั้นก็ค่อย ๆ พบว่ามันไม่ชอบมาพากลเยี่ยนหวยไม่ยุ่งเลยสักนิดแถมยังมีเวลาไปสอบถามร้านอาหารท้องถิ่น ถนนคนเดิน จุดชมวิวของเมืองซีเป็นต้น อีกต่างหาก ไม่เหมือนมาทำงานต่างถิ่น แต่เหมือนมาเที่ยวเสียมากกว่าจนกระทั่งวันนี้ เมื่อได้เห็นภาพนั้น อลิซถึงเข้าใจทุกอย่างที่แท้คนที่ซีซาร์ชอบไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นถังซือซือเพื่อนของเฟย์!ที่แท้เขาไม่ได้มาทำงานต่างถิ่นที่เมืองซี แต่มาเพื่อตามจีบถังซือซือ!ที่เขาสอบถามร้านอาหารและจุดชมวิวของเมืองซี ก็เพื่อพาถังซือซือไปวันนี้!ในใจอลิซอิจฉาเป็นอย่างม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 937
เมื่อเยี่ยนหวยได้ยินดังนั้น ก็รู้ในทันทีว่าเวินเหลียงไม่ได้รักษาคำมั่นสัญญาแต่เขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว วันนั้นหลังจากกลับไปก็ให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วตัดคลิปมาใส่ไว้ในโทรศัพท์เมื่อได้ยินถังซือซือถามขึ้น เขาก็รีบส่งให้เธอทันที “ก็แค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”ถังซือซือดูคลิปรอบหนึ่ง ก่อนจะเบะปาก “อยู่ต่างประเทศคุณเยี่ยนมีสาวมาชอบเพียบเลยนะคะ”“แต่ฉันสนใจอยากจะครอบครองแค่เธอ”“จะยอมให้ฉันครอบครองไหม คุณถัง?”เยี่ยนหวยนั่งเอี้ยวตัว แขนข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ เขาโน้มตัวเข้ามา ตัวท่อนบนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมฉุยจาง ๆ และกลิ่นอายของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการบุกรุกโอบล้อมเธอเอาไว้เขาดันแว่นตากรอบทอง สีหน้าอบอุ่น ฉีกยิ้มทว่าก็ราวกับไม่ยิ้ม มุมปากกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อย ค่อนข้างมีความรู้สึกประเภทหน้าเนื้อใจเสือถังซือซือเหม่อไปครู่หนึ่ง“คุณถัง?”ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ไออุ่นร้อนปะทะเข้ามาที่หน้า ในที่สุดถังซือซือก็ได้สติกลับมา เธอเอนหลังพลางตบหน้าอก “นายทำฉันตกใจหมด...ไป ไปเดินหาของกินเล่นกันเถอะ”เธอลุกขึ้นและเดินออกไปอย่าง
