เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 768
บทที่เกี่ยวข้อง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 769
หลังทำการสืบสวน เมิ่งจินถังได้สารภาพซัดทอดคนที่บงการตนมาตามความจริง เป็นนักเลงคนหนึ่งที่ชื่อหลี่เพ่ย ทางตำรวจก็ไปสืบเค้นผู้บงการที่อยู่เบื้องหลังตัวจริงจากนักเลงคนนั้นมาอีกทอด เป็นหลินอี้หน่วนขณะสืบสวนเรื่องราวจนชัดแจ้ง หลินอี้หน่วนและหลินเจียหมิ่นยังอยู่ที่เจียงเฉิง ทว่าฮั่วจวินซานกลับเมืองจิงไปแล้วตัวเขาไม่สามารถอยู่ที่เจียงเฉิงได้นาน จึงให้พวกเธอสองคนอยู่ต่อเพื่อหาโอกาสไปขอโทษกับเวินเหลียงและกระชับความสัมพันธ์ตำรวจสืบหาโรงแรมที่หลินอี้หน่วนอยู่จนแน่ชัด หลังซุ่มติดตามจนแน่ใจแล้วว่าเธออยู่ในโรงแรม ก็ขึ้นไปจับคนถึงห้องเลยคดีถูกปิดไม่มีความลับรั่วไหล แถมเวินเหลียงยังไม่ออกจากบ้านอีก หลินอี้หน่วนจึงคิดเองเออเองไปนานแล้วว่าแผนของตนสำเร็จ เธอกินดื่มเที่ยวเล่นที่เจียงเฉิงอย่างสบายอกสบายใจ เที่ยวเล่นจนเหนื่อยแล้วก็มาพักที่โรงแรมหลังได้ยินคนเคาะประตูนอกห้อง เธอก็เดินเข้าไปเปิดประตูอย่างไม่ได้ใส่ใจ ทว่าสิ่งที่เข้ามาในตาเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจสีหน้าขึงขังสวมชุดเครื่องแบบสองนาย เบื้องหลังยังมีพนักงานโรงแรมยืนประกบอยู่ด้วยในวินาทีนั้น หัวใจหลินอี้หน่วนเต้นระรัวจนแทบจะหลุดออกมา เธอปิดประต
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 770
พูดจบ ไม่ว่าหลินเจียหมิ่นจะพูดอะไรขึ้นมาอีก ทั้งสองคนก็ไม่สนใจแล้ว พวกเขาผลักหลินเจียหมิ่นไปข้าง ๆ แล้วพาตัวหลินอี้หน่วนไปเลยหลินเจียหมิ่นรีบตามไปขวางเจ้าหน้าที่หนุ่มเอาไว้ไม่ให้พวกเขาไป ในปากพลางตะโกนไปด้วยว่า “ทุกคนรีบมาดูเร็วเข้า พวกปล่อยดอกเบี้ยสูงเกินกฎหมายกำหนด กลางวันแสก ๆ ยังมีคนแอบอ้างเป็นตำรวจ แถมยังคิดจะพาตัวหลานสาวฉันไปด้วย นี่มันยุติธรรมแล้วเหรอ?!”“คนที่ติดเงินคือพ่อของเธอ มันเกี่ยวอะไรกับเธอด้วย ใครติดเงินพวกนาย พวกนายก็ไปหาคนนั้นสิ! อย่าเอาตัวหลานสาวฉันไปนะ!”ทั้งโถงของโรงแรมมีแต่เสียงร้องไห้คร่ำครวญของหลินอี้หน่วน ดึงดูดให้คนมากมายมามุงดูหลินเจียหมิ่นสวมเสื้อเบลเซอร์สูทผู้หญิงพร้อมกับกระโปรงสูท บนไหล่ยังมีผ้าคลุมคลุมเอาไว้ ผมเผ้าเกล้าอย่างพิถีพิถัน แต่งตัวประณีต ให้ออร่าของความเป็นคุณนายไฮโซอย่างหนึ่ง แค่มองไปก็รู้ว่าเป็นคนมีหน้ามีตาคนมีหน้ามีตาคนหนึ่งกลับมาโวยวายอยู่ตรงนี้ จึงได้รับความเชื่อมั่นของบรรดาผู้คนได้ง่ายคนมากมายถูกหลินเจียหมิ่นหลอก ต่างพากันชี้มาทางเจ้าหน้าที่ตำรวจทั้งสองเจ้าหน้าที่ตำรวจหนุ่มสลัดตัวหลินเจียหมิ่นออกอย่างเดือดดาล “ออกไปครับ ผมขอเต
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 771
“ผมเป็นคนแจ้งเองครับ” พี่ชายคนนั้นเป็นฝ่ายเดินออกมาเอง “พวกเขาแอบอ้างเป็นตำรวจ...”“แอบอ้างบ้าบออะไรกัน!”เจ้าหน้าที่อาวุโสที่อยู่บนพื้นตะเกียกตะกายขึ้นมาจับชายฉกรรจ์เอาไว้ พร้อมอดไม่ได้ที่จะเอ่ยขึ้นอย่างเดือดดาลเขาล้วงบัตรแสดงตนของตัวเองออกมา “สวัสดีครับ พวกเราเป็นตำรวจจากสน.หลันวาน มาปฏิบัติหน้าที่ แต่ผู้ต้องหาที่ก่ออาชญากรรมเจ้าเล่ห์เกินไป และยังมีบางคน...”เขาจงใจมองพี่ชายคนนั้นทีหนึ่ง “บางคนก่อความวุ่นวาย จนทำให้ผู้ต้องสงสัยหนีไป ต้องรีบตามรอยไปทันที”ตำรวจที่มาใหม่แต่ละคนดูบัตรแสดงตนของเขา แล้วบอกกับพี่ชายคนนั้นว่า “บัตรแสดงตนของเขาไม่มีปัญหา ยังมีเรื่องอื่นอีกไหมครับ?”พี่ชายคนนั้นอึ้งกิมกี่ไปเลย พลางแข็งทื่อไปทั้งตัว “ไม่...ไม่มีปัญหา?”เจ้าหน้าที่ตำรวจไม่ได้เสวนากับเขามากมาย เอ่ยขึ้นแค่ว่า “ผู้ต้องสงสัยยังหนีไปได้ไม่ไกล รบกวนเพื่อนร่วมงานทั้งสามช่วยเราด้วย”“ได้”พวกตำรวจรีบวิ่งตามไปยังทิศทางที่หลินอี้หน่วนหนีไปก่อนไป เจ้าหน้าที่หนุ่มก็ไม่ลืมที่จะก่นด่าพี่ชายคนนั้นทิ้งท้ายไว้ด้วยว่า “คุณคอยดูเถอะ! ถ้าผมจับผู้ต้องหาได้แล้ว คนต่อไปก็คือคุณ! คุณเป็นผู้ผดุงธรรมไม่ใช่เห
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 772
ทำไมตอนนี้ถึงได้เปลี่ยนเป็นคนแบบนี้ไปแล้วล่ะ?ต่อให้เกลียดอดีตสามีที่ชอบใช้ความรุนแรงของเธอ แต่อดีตสามีก็จากไปนานแล้ว เด็กไม่รู้อิโหน่อิเหน่ด้วย?ทำไมเธอถึงเย็นชากับลูกสาวแท้ ๆ ขนาดนี้?“อย่าว่าแต่เขาติดคุกแล้วเธอรู้สึกผิดต่อพี่ชายเธอเลย สั่งสอนให้เขาเป็นคนแบบนี้ เธอก็ควรรู้สึกผิดต่อพี่ชายของเธอแล้ว? ต่อไปให้ตงหลินเขาไปอยู่โรงเรียนประจำ ถ้าไม่มีธุระอะไรก็ไม่ต้องไปเข้าใกล้เขาเป็นอันขาด!” ฮั่วจวินซานพูดขึ้นอีก นี่เท่ากับจะไม่ให้เธอติดต่อกับฮั่วตงหลินแล้วหัวใจของหลินเจียหมิ่นเต้นตึกตัก ๆ ขึ้นมาเสียงหนึ่ง “จวินซาน ตงหลินยังเด็ก ไหนจะมีโรคหอบหืดอีก ให้อยู่ห่างจากแม่ไม่ได้...”“มีพี่เลี้ยงเด็กอยู่ ไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอก แล้วเขาก็ไม่ได้เด็กแล้วด้วย ควรเรียนรู้ที่จะพึ่งพาตัวเองได้แล้ว”ฮั่วจวินซานสาวเท้าก้าวยาวเดินไปเบื้องหน้า “เธอกลับไปกับฉัน พรุ่งนี้ไปขอโทษขอโพยที่บ้านตระกูลฟู่ซะ ส่วนเรื่องช่วยหลินอี้หน่วนออกมา เธออย่าได้แม้แต่คิดเชียว ครั้งนี้พัวพันไปถึงคดีใหญ่ เบื้องบนส่งคนลงมาแล้ว ใช่ว่าบอกจะช่วยเอาตัวออกมาก็เอาออกมาได้”หลินเจียหมิ่นขยับริมฝีปาก ทว่าไม่กล้าพูดอะไรออกมาเมื่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 773
หลังออกมาจากสถานีตำรวจ เวินเหลียงก็ได้รับสายจากบ้านใหญ่ตระกูลฟู่ปลายสายมีเสียงปนความเป็นห่วงของคุณหญิงแว่วดังขึ้นมา “อาเหลียง? ให้ตายเถอะ สองวันก่อนเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนั้น ทำไมเธอไม่บอกย่าสักคำ? ย่าเพิ่งรู้ว่าเธอเกือบกลับมาไม่ได้แล้ว! เธอตีตัวออกห่างจากย่าแล้วใช่ไหม?”เวินเหลียงรีบตอบกลับทันที “ไม่ใช่นะคะ หนูจะตีตัวออกห่างจากคุณย่าได้ยังไง? คุณย่าคะ หนูแค่ไม่อยากให้คุณย่าเป็นห่วง นี่หนูก็ไม่ได้เป็นอะไรไม่ใช่เหรอคะ?”“โธ่ ย่าไม่ได้เปราะบางอย่างที่พวกเธอคิดกันขนาดนั้น เรื่องพี่ใหญ่ของเธอ พวกเธอก็ปิดบังฉัน เรื่องของเธอ พวกเธอก็ปิดบังฉันอีก ย่าใกล้จะกลายเป็นคนใบ้หูหนวกแล้วนะ!”“ย่าไม่ใช่คนใบ้หูหนวกสักหน่อย ครั้งนี้เป็นความผิดของหนูเองค่ะ ต่อไปถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีก หนูจะบอกคุณย่าเป็นคนแรกเลย”“เธอก็ดีแต่พูดจาหวาน ๆ ปลอบให้ฉันดีใจเท่านั้นแหละ เฮ้อ...วันนี้คนตระกูลฮั่วโทรมา บอกว่าพรุ่งนี้จะมาขอโทษขอโพยที่บ้าน ย่าถึงเพิ่งจะรู้เรื่องที่เธอเกือบถูกขายไปแล้ว เมียคนที่สองของฮั่วจวินซานเป็นแม่ของเธอ คนที่หาคนมาลักพาตัวเธอไปขายก็เป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอ? ช่างใจดำอำมหิตจริง ๆ ย่าเลยอยากถามคว
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 774
อารองพูดคุยกับเวินเหลียงต่ออีกครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็บอกลาคุณหญิงและเวินเหลียง ไปเดินช็อปปิงที่ห้างสรรพสินค้าและลวดไปเก็บค่าเช่าด้วยทีเดียวนอกจากบริษัทร้านอาหารของอารองแล้ว ที่บ้านอารองยังมีบ้านและร้านค้าอีกสองสามแห่ง แบ่งออกไปให้ปล่อยเช่า ตอนนี้สิ้นเดือนแล้ว ได้เวลาเก็บค่าเช่าแล้วบ้านและร้านค้าของที่บ้านอารองส่วนใหญ่แล้วนั้นอยู่ในย่านหรูระดับไฮเอนด์และที่ตั้งทำเลทอง ผู้เช่าที่เช่าห้องไปล้วนเซ็นสัญญาเช่าระยะสองสามปี จ่ายค่าเช่าบ้านเป็นรายปีหรือครึ่งปีจ่ายที มีเพียงย่านเดียวเท่านั้นที่อยู่ในย่านปกติหน่อย อยู่ข้างมหาวิทยาลัย ผู้เช่ารายใหม่อัตคัดขัดสนเล็กน้อย จ่ายค่าเช่าเป็นรายเดือนทีแรกอารองไม่อยากปล่อยให้ผู้เช่ารายนั้นเช่าไป จ่ายค่าเช่าเป็นรายเดือนค่อนข้างยุ่งยาก แต่เห็นว่าเด็กสาวที่กำลังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่เลี้ยงดูพ่ออายุเยอะที่ป่วยไปด้วย เป็นเด็กดีและรู้ประสีประสา จึงอดสงสารไม่ได้ เธอเลยตอบรับปล่อยให้เช่าเธอเองก็ไม่ได้ดูผิดไป เด็กสาวคนนั้นกตัญญูและมีมารยาท คราวก่อนยังให้ขนมไข่เต่าที่ตนทอดเองกับเธอมากล่องใหญ่ แม้จะไม่ใช่ของดีอะไร ทว่าก็เป็นน้ำใจย่านเก่ามีทั้งหมดหกชั้น ห้องนั้น
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 775
ตอนค่ำ ฟู่เซิงกลับมากินมื้อค่ำที่บ้านเมื่อเห็นซาลาเปาไส้ถั่วแดงสี่ลูกที่วางอยู่ในกล่องบนโต๊ะ ก็คิดว่าป้าแม่บ้านที่บ้านเป็นคนทำ จึงคีบมากินลูกหนึ่ง หลังกินเสร็จก็คีบขึ้นมาอีกลูก “ซาลาเปาไส้ถั่วแดงนี่รสชาติไม่เลวเลย”บนใบหน้าของอารงเผยรอยยิ้มแสนภาคภูมิใจออกมาอย่างหนึ่ง “อร่อยใช่ไหม?”“อืม แม่ แม่เป็นคนทำเหรอ?”“ไม่ใช่ ฝีมือของผู้เช่าคนหนึ่งของเราน่ะ ถ้าแกชอบกิน วันหลังฉันค่อยให้เธอทำให้แกกินหน่อย”“ไม่ต้องหรอกครับ”แม้ฟู่เซิงจะชอบกิน ทว่าก็ไม่ได้ชอบถึงขั้นต้องลำบากให้คนอื่นทำ“แกไม่ต้องเกรงใจไปหรอก ฉันไม่ได้บังคับเธอซะหน่อย ตัวเธอนิสัยดีมาก เห็นฉันแล้วทำตัวเป็นมิตรสุด ๆ ขนมไข่เต่าที่แกกินคราวก่อนนั่น เธอก็เป็นคนให้มา ถ้าฉันมีลูกสาวแบบนี้บ้างก็ดีสิ”ฟู่เซิงขมวดคิ้วเล็กน้อยผู้เช่าคนนั้นน่าจะใจร้อนนิดหน่อย พอรู้ฐานะของแม่เขาแล้วคงจงใจประจบประแจงเอาใจอารองจมดิ่งอยู่ในโลกของตัวเอง ก่อนจะเอ่ยต่อว่า “เด็กสาวคนนั้นเป็นคนน่าสงสาร ไม่มีแม่ พ่อก็มาป่วยหนัก ตัวเองทำงานไปด้วยเข้าเรียนไปด้วย...”ฟู่เซิงนึกถึงเซี่ยหมิ่นเซี่ยหมิ่นบอกว่าที่บ้านของเธอยากจน เธอยังมีน้องสาวอีกสองคนและน้องชาย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 776
เวินเหลียงไม่รู้ว่าทำไมฮั่วจวินซานถึงเมตตาปรานีกับเธอนัก เธอจึงเอ่ยขอบคุณไป “งั้นก็ต้องขอบคุณประธานใหญ่ฮั่วด้วยนะคะ”ส่วนสิ่งที่เขาพูดมาเป็นเรื่องจริงหรือเปล่านั้น หลังจากนี้ถึงจะได้รู้กันผ่านไปสองสามวันหลังจากที่ฮั่วจวินซานโทรมาครั้งนั้น หลินเจียหมิ่นไม่ได้มาหาเธออีกจริง ๆและเวินเหลียงเองก็ไม่ได้เจอฟู่เจิงมานานแล้วระหว่างนั้นฟู่เจิงไม่ได้โทรหาเธอเลยเธอโทรหาเขาสองสามครั้ง ถ้าไม่มีคนรับสาย คนที่รับสายก็เป็นเลขาของเขาแทนเวินเหลียงรู้สึกผิดปกติเล็กน้อยก่อนไปกองถ่าย เธอต่อสายโทรออกหาฟู่เจิงอีกสายหนึ่งปลายสายรับสายแล้วเวินเหลียงคิดว่าคนที่อยู่ในปลายสายเป็นเลขาของเขา แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเสียงแสนคุ้นเคยจะแว่วดังขึ้นมาจากปลายสายเวินเหลียงสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่ง พร้อมพูดเสียดสีว่า “ประธานฟู่ มีเวลารับสายแล้วเหรอ?”น้ำเสียงที่อยู่ปลายสายชะงักไปครู่หนึ่ง น้ำเสียงชืด ๆ แว่วดังขึ้นมาอีกครั้ง “มีธุระอะไรเหรอ?”เวินเหลียงตกตะลึงไป รอยยิ้มบนใบหน้าแข็งทื่อไปในฉับพลัน ก่อนจะค่อย ๆ เก็บรอยยิ้มกลับไป “ถ้าไม่มีธุระอะไรก็โทรมาหาคุณไม่ได้เหรอ?”“ช่วงนี้ฉันยุ่งมาก ถ้าไม่มีธุระอะไรไม
บทล่าสุด
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 945
อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 944
แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 943
อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 942
เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 941
“เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 940
เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 939
“มันเรื่องอะไรกันแน่?”ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนหวยอยู่ที่เจียงเฉิง กลับไม่ได้สังเกตเท่าไรว่าอิเลียกำลังทำอะไรอยู่ เธอออกไปข้างนอกทุกวัน เยี่ยนหวยคิดเพียงแค่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวเล่นถังซือซือไม่ใช่คนที่จะกุเรื่องมั่วซั่ว เธอพูดแบบนี้ ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ“พูดไปแล้วก็ยาว ตอนแรกฟู่ชิงเยว่อาของฟู่เจิงรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่ที่เมืองนอก ตอนนี้อายุห้าขวบแล้ว ปีที่แล้วอาเหลียงแท้ง แล้วฟู่ชิงเยว่ติดธุระพอดี เลยส่งเด็กคนนั้นกลับประเทศมาให้ฟู่เจิงดูแลช่วงหนึ่ง ฟู่เจิงเลยให้เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไปเลยเพื่อง้ออาเหลียง ปกติจะมาอยู่เป็นเพื่อนอาเหลียง และเด็กคนนั้นเองก็เข้าไปอยู่ในทะเบียนบ้านของฟู่เจิง แต่ว่า...”เยี่ยนหวยเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปออกแล้ว จึงรับช่วงเอ่ยขึ้นต่อว่า “แต่ว่าจู่ ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของฟู่เจิงกับอิเลีย?”“ใช่ รายละเอียดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาของฟู่เจิงนิดหน่อย เธอรู้ตัวตนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก และไม่ชอบอาเหลียงมาโดยตลอด ยังไงตอนนี้อาเหลียงก็อยู่กับฉัน เขากับฟู่เจิงทะเลาะกันอีกแล้ว”เยี่ยนหวยเอ่ยควา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 938
“เยี่ยนหวย!!”ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองคนเข้าไปกันตามลำดับ แล้วลงไปยังลานจอดรถใต้ดินตรงมุมเลี้ยว ในหัวของผู้หญิงสวมหน้ากากอนามัยวาบภาพที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมา หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่น เธอก้มหน้าทั้งดวงตาที่ประกายความอำมหิตออกมาหากเวินเหลียงอยู่ตรงนี้ คงจะจำได้แน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็คืออลิซที่เธอมาเจียงเฉิง ก็เพราะเยี่ยนหวย เยี่ยนหวยมาเมืองซีเมื่อสองวันก่อน เธอเองก็ตามมาเช่นกันอิเลียถามเลขาของเยี่ยนหวย เมื่อรู้โรงแรมของเขาก็บอกกับอลิซทีแรกอลิซคิดว่าเยี่ยนหวยมาทำธุระที่เมืองซี จากนั้นก็ค่อย ๆ พบว่ามันไม่ชอบมาพากลเยี่ยนหวยไม่ยุ่งเลยสักนิดแถมยังมีเวลาไปสอบถามร้านอาหารท้องถิ่น ถนนคนเดิน จุดชมวิวของเมืองซีเป็นต้น อีกต่างหาก ไม่เหมือนมาทำงานต่างถิ่น แต่เหมือนมาเที่ยวเสียมากกว่าจนกระทั่งวันนี้ เมื่อได้เห็นภาพนั้น อลิซถึงเข้าใจทุกอย่างที่แท้คนที่ซีซาร์ชอบไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นถังซือซือเพื่อนของเฟย์!ที่แท้เขาไม่ได้มาทำงานต่างถิ่นที่เมืองซี แต่มาเพื่อตามจีบถังซือซือ!ที่เขาสอบถามร้านอาหารและจุดชมวิวของเมืองซี ก็เพื่อพาถังซือซือไปวันนี้!ในใจอลิซอิจฉาเป็นอย่างม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 937
เมื่อเยี่ยนหวยได้ยินดังนั้น ก็รู้ในทันทีว่าเวินเหลียงไม่ได้รักษาคำมั่นสัญญาแต่เขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว วันนั้นหลังจากกลับไปก็ให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วตัดคลิปมาใส่ไว้ในโทรศัพท์เมื่อได้ยินถังซือซือถามขึ้น เขาก็รีบส่งให้เธอทันที “ก็แค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”ถังซือซือดูคลิปรอบหนึ่ง ก่อนจะเบะปาก “อยู่ต่างประเทศคุณเยี่ยนมีสาวมาชอบเพียบเลยนะคะ”“แต่ฉันสนใจอยากจะครอบครองแค่เธอ”“จะยอมให้ฉันครอบครองไหม คุณถัง?”เยี่ยนหวยนั่งเอี้ยวตัว แขนข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ เขาโน้มตัวเข้ามา ตัวท่อนบนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมฉุยจาง ๆ และกลิ่นอายของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการบุกรุกโอบล้อมเธอเอาไว้เขาดันแว่นตากรอบทอง สีหน้าอบอุ่น ฉีกยิ้มทว่าก็ราวกับไม่ยิ้ม มุมปากกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อย ค่อนข้างมีความรู้สึกประเภทหน้าเนื้อใจเสือถังซือซือเหม่อไปครู่หนึ่ง“คุณถัง?”ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ไออุ่นร้อนปะทะเข้ามาที่หน้า ในที่สุดถังซือซือก็ได้สติกลับมา เธอเอนหลังพลางตบหน้าอก “นายทำฉันตกใจหมด...ไป ไปเดินหาของกินเล่นกันเถอะ”เธอลุกขึ้นและเดินออกไปอย่าง
