LOGINShare
บทที่ 774
Related chapters
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 775
ตอนค่ำ ฟู่เซิงกลับมากินมื้อค่ำที่บ้านเมื่อเห็นซาลาเปาไส้ถั่วแดงสี่ลูกที่วางอยู่ในกล่องบนโต๊ะ ก็คิดว่าป้าแม่บ้านที่บ้านเป็นคนทำ จึงคีบมากินลูกหนึ่ง หลังกินเสร็จก็คีบขึ้นมาอีกลูก “ซาลาเปาไส้ถั่วแดงนี่รสชาติไม่เลวเลย”บนใบหน้าของอารงเผยรอยยิ้มแสนภาคภูมิใจออกมาอย่างหนึ่ง “อร่อยใช่ไหม?”“อืม แม่ แม่เป็นคนทำเหรอ?”“ไม่ใช่ ฝีมือของผู้เช่าคนหนึ่งของเราน่ะ ถ้าแกชอบกิน วันหลังฉันค่อยให้เธอทำให้แกกินหน่อย”“ไม่ต้องหรอกครับ”แม้ฟู่เซิงจะชอบกิน ทว่าก็ไม่ได้ชอบถึงขั้นต้องลำบากให้คนอื่นทำ“แกไม่ต้องเกรงใจไปหรอก ฉันไม่ได้บังคับเธอซะหน่อย ตัวเธอนิสัยดีมาก เห็นฉันแล้วทำตัวเป็นมิตรสุด ๆ ขนมไข่เต่าที่แกกินคราวก่อนนั่น เธอก็เป็นคนให้มา ถ้าฉันมีลูกสาวแบบนี้บ้างก็ดีสิ”ฟู่เซิงขมวดคิ้วเล็กน้อยผู้เช่าคนนั้นน่าจะใจร้อนนิดหน่อย พอรู้ฐานะของแม่เขาแล้วคงจงใจประจบประแจงเอาใจอารองจมดิ่งอยู่ในโลกของตัวเอง ก่อนจะเอ่ยต่อว่า “เด็กสาวคนนั้นเป็นคนน่าสงสาร ไม่มีแม่ พ่อก็มาป่วยหนัก ตัวเองทำงานไปด้วยเข้าเรียนไปด้วย...”ฟู่เซิงนึกถึงเซี่ยหมิ่นเซี่ยหมิ่นบอกว่าที่บ้านของเธอยากจน เธอยังมีน้องสาวอีกสองคนและน้องชาย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 776
เวินเหลียงไม่รู้ว่าทำไมฮั่วจวินซานถึงเมตตาปรานีกับเธอนัก เธอจึงเอ่ยขอบคุณไป “งั้นก็ต้องขอบคุณประธานใหญ่ฮั่วด้วยนะคะ”ส่วนสิ่งที่เขาพูดมาเป็นเรื่องจริงหรือเปล่านั้น หลังจากนี้ถึงจะได้รู้กันผ่านไปสองสามวันหลังจากที่ฮั่วจวินซานโทรมาครั้งนั้น หลินเจียหมิ่นไม่ได้มาหาเธออีกจริง ๆและเวินเหลียงเองก็ไม่ได้เจอฟู่เจิงมานานแล้วระหว่างนั้นฟู่เจิงไม่ได้โทรหาเธอเลยเธอโทรหาเขาสองสามครั้ง ถ้าไม่มีคนรับสาย คนที่รับสายก็เป็นเลขาของเขาแทนเวินเหลียงรู้สึกผิดปกติเล็กน้อยก่อนไปกองถ่าย เธอต่อสายโทรออกหาฟู่เจิงอีกสายหนึ่งปลายสายรับสายแล้วเวินเหลียงคิดว่าคนที่อยู่ในปลายสายเป็นเลขาของเขา แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเสียงแสนคุ้นเคยจะแว่วดังขึ้นมาจากปลายสายเวินเหลียงสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่ง พร้อมพูดเสียดสีว่า “ประธานฟู่ มีเวลารับสายแล้วเหรอ?”น้ำเสียงที่อยู่ปลายสายชะงักไปครู่หนึ่ง น้ำเสียงชืด ๆ แว่วดังขึ้นมาอีกครั้ง “มีธุระอะไรเหรอ?”เวินเหลียงตกตะลึงไป รอยยิ้มบนใบหน้าแข็งทื่อไปในฉับพลัน ก่อนจะค่อย ๆ เก็บรอยยิ้มกลับไป “ถ้าไม่มีธุระอะไรก็โทรมาหาคุณไม่ได้เหรอ?”“ช่วงนี้ฉันยุ่งมาก ถ้าไม่มีธุระอะไรไม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 777
“คุณเวิน?” หลังรับสายเลขาหยางก็ถามขึ้นว่า “คุณโทรมาหาฉันมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ?”เวินเหลียงตอบ “ฉันมาหาฟู่เจิงน่ะ คุณลงมารับฉันหน่อยสิ”“อ้อ...คุณเวิน ตอนนี้ประธานใหญ่ฟู่ไม่อยู่ที่บริษัท ไม่งั้น...คุณค่อยมาวันหลังดีไหมคะ?”นัยน์ตาของเวินเหลียงประกายความประหลาดใจออกมาทั้ง ๆ ที่พนักงานหน้าเคาน์เตอร์บอกว่าฟู่เจิงอยู่ที่บริษัทชัด ๆ“คืออย่างนี้นะ...สองวันนี้ฉันยุ่งมาก ไม่มีเวลาให้มาอีกแล้ว ฉันเอาของมาให้เขา คุณลงมาเอาไปหน่อย ฉันจะฝากไปให้เขา” เวินเหลียงเอ่ย“...ได้ค่ะ คุณรอแป๊บนะคะ”ผ่านไปประมาณห้านาที เลขาหยางก็ออกมาจากลิฟต์ เขามองซ้ายทีขวาที ก่อนจะเดินมาทางเวินเหลียง “คุณเวิน คุณมีของอะไรจะให้ประธานใหญ่ฟู่เหรอคะ?”“สิ่งนี้ค่ะ” เวินเหลียงชี้มาทางหน้าอกตนเอง“อะไรเหรอคะ?”“ตัวฉันเอง”เลขาหยาง “...”“พาฉันขึ้นไปหน่อย ถ้าเขาไม่อยู่ฉันก็จะรอ”“แต่ว่า...วันนี้ประธานใหญ่ฟู่ไม่กลับบริษัทแล้วนะคะ...”“ไม่กลับบริษัทแล้วไปไหน?”“ฉัน...ฉันก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ...”“เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว พาฉันขึ้นไปที” เวินเหลียงเอ่ยขึ้นอย่างเดือดดาลดูลังเล พูดตะกุกตะกัก มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่ามีอะ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 778
ฉู่ซืออี๋มีความไม่เต็มใจเล็กน้อย ทว่าก็ยังตอบรับ ขณะเดินผ่านข้างตัวฟู่เจิงยังเกี่ยวนิ้วของเขาเอาไว้ “นับว่าคุณอยู่เป็นจริง ๆ ”“อืม”ฟู่เจิงไปส่งฉู่ซืออี๋ที่หน้าประตูด้วยตัวเองดูสนิทสนมกันอย่างเห็นได้ชัดและเป็นธรรมชาติเมื่อเห็นภาพตรงหน้า เวินเหลียงก็เม้มริมฝีปากแน่น มือที่ห้อยอยู่ในแขนเสื้อกำจนเป็นหมัดแน่น เล็บจิกเข้าไปลึกในเนื้อฝ่ามือ เหลือรอยประทับเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยวไว้สองสามรอยมีเพียงแค่การทำแบบนี้เท่านั้น เธอถึงรับรองได้ว่าตัวเองจะยั้งสติได้ และไม่เผยภายในใจที่เลือดไหลนองจนเป็นแม่น้ำให้คนตรงหน้าเห็นขณะเดินผ่านตัวเวินเหลียง ฉู่ซืออี๋ไม่ชายตามองเลยแม้แต่น้อย มีเพียงแค่นเสียงฮึออกมาจากโพรงจมูกเบา ๆ เสียงหนึ่งเท่านั้น ราวกับผู้ชนะในศึกสงครามเมื่อฟู่เจิงเห็นเงาร่างของฉู่ซืออี๋เดินผ่านมุมเลี้ยวไป เขาก็ปิดประตูห้องทำงานและหมุนตัวมามองเวินเหลียง “ในเมื่อเธอเห็นทั้งหมดแล้ว ฉันเองก็จะไม่เสแสร้งหน้าซื่อใจคดกับเธออีก เธอมีอะไรอยากจะถามก็ถามมาสิ”เวินเหลียงเงยหน้ามองดวงตาของฟู่เจิง “เสแสร้งหน้าซื่อใจคด?”เธอมองอยู่นานสองนานสายตาของเขายังคงเย็นชาอยู่อย่างนั้น ราวกับความสนิทสนม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 779
ฟู่เจิงราวกับได้ยินเรื่องตลกบางอย่าง เขาเลิกคิ้วขึ้น “โกหกเธอ? ฉันมีอะไรให้ไปโกหกเธอ? เธอมีอะไรที่คุ้มค่าให้ฉันโกหก? เวินเหลียง เธอยังคิดว่าตัวเองสำคัญมากจริง ๆ เหรอ?”“...คุณมีความลำบากใจอะไรหรือเปล่า?”“ฉันจะมีความลำบากใจอะไรได้? เวินเหลียง เธอยังแยกแยะความจริงที่ว่าฉันไม่เคยชอบเธอไม่ได้อีกเหรอ? ตอนเธอมาอยู่ที่บ้านตระกูลฟู่ฉันไม่ได้ชอบเธอเลย ตอนแต่งงานกับเธอฉันก็ไม่ได้ชอบเธอ ทำไมเธอถึงคิดว่าตอนนี้ฉันจะชอบเธอล่ะ?”เวินเหลียงส่ายหน้า อยากจะพิสูจน์อะไรบางอย่างอย่างอดรนทนไม่ไหว “เริ่มตั้งแต่ที่เราหย่ากันแล้วฉันไปเที่ยว คุณก็เริ่มตามฉัน ช่วยฉันเอากระเป๋าสตางค์กลับมา ที่ออสเตรเลียยัง...”ฟู่เจิงตัดบทพูดเธอ พร้อมกับหัวเราะ “เริ่มตั้งแต่ตอนนั้น การเดิมพันก็เริ่มขึ้นแล้ว ไม่อย่างนั้นตอนนั้นเธอเกลียดฉันขนาดนั้น ไล่ให้ฉันไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถ้าฉันชอบเธอจริง ๆ คงอยู่ให้ห่างเธอหน่อยแล้ว ไม่ใช่นอบน้อมต่อความปรารถนาของเธอและตามตื้อเธอต่อ ฉันก็แค่อยากชนะเดิมพันเท่านั้น”ตอนนั้นเธอรำคาญการตามตื้อของเขามากทว่าตอนนี้กลายเป็นหลักฐานพิสูจน์ว่าเขารักเธอไปแล้ว“แต่ว่า คุณบอกว่าฉู่ซืออี๋โกหกคุณไม่ใช่เห
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 780
“แน่นอน” ฟู่เจิงยื่นมือไปลูบใบหน้าด้านซ้ายที่ถูกตบ พร้อมกับหัวเราะอย่างเย็นชา “ฉันรังเกียจท่าทีแสร้งทำต่อหน้าคุณปู่คุณย่าของเธอมาตั้งนานแล้ว แสร้งถือตัวสูงส่งกว่าคนอื่นเขา เห็นแก่หน้าคุณปู่คุณย่า ตบนี้ฉันจะไม่เอาเรื่อง รู้ตัวแล้วก็รีบไปซะ”ก่อนหน้านี้เธอเคยคิดว่าฟู่เจิงก็เหมือนหมาตัวหนึ่งของฉู่ซืออี๋ แค่ฉู่ซืออี๋กระดิกนิ้วเขาก็อดรนทนไม่ไหวที่จะกระโดดเข้าไปหาแล้วตอนนี้มาคิดดู ตัวเธอเองก็เหมือนกับหมาของฟู่เจิงไม่ใช่เหรอ ขอแค่ฟู่เจิงป้อนอาหารเธอสองสามครั้ง แผลของเธอก็หายแล้วและลืมความเจ็บปวดไปจนหมดสิ้น รีบร้อนอยากจะยอมรับเจ้าของแล้วตอนนี้ฟู่เจิงใช้ให้เธอออกไป เธอก็ต้องออกไปเวินเหลียงก้มหน้า พลางกระตุกรอยยิ้มที่แสนขมขื่นข้างริมฝีปากออกมา “ฉันรู้แล้ว...ฉันรู้แล้ว...ฉันรู้แล้ว...”เธอพูดติดต่อกันสามครั้ง น้ำเสียงเบาลงเรื่อย ๆ สั่นขึ้นเรื่อย ๆ พร้อมแฝงสำเนียงสะอีกสะอื้นจาง ๆในหัวใจของเธอเจ็บปวดเป็นอย่างมาก เจ็บจนแทบจะหายใจไม่ออกอยู่แล้วเวินเหลียงซี๊ดจมูก แล้วหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่งพร้อมกับกลืนความขมขื่นที่เต็มปากลงไป “ขอโทษนะคะ ประธานใหญ่ฟู่ ทำคุณเสียเวลาแล้ว”เธอเดินถอยหลังไปส
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 781
เวินเหลียงนั่งอยู่บนบันไดข้างรั้ว พลางมองไปยังผิวแม่น้ำที่เล่นแสงเป็นประกายระยิบระยับอลังการอย่างเหม่อลอย น้ำตาอดไม่ได้ที่จะไหลออกมาการจู่โจมที่แสนรุนแรงแบบนั้นของฟู่เจิง ทำเอาเธอตั้งรับไม่ทัน เธอเจ็บปวดจนใจแทบแตกสลายเธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะเป็นแบบนี้...เดิมพัน น่าขำสิ้นดี...เขาพูดถูก ตอนเธอเข้าไปที่บ้านตระกูลฟู่เขาก็ไม่ได้ชอบเธอ ตอนแต่งงานกับเธอเขาก็ไม่ได้ชอบเธอ ทำไมเธอถึงคิดว่าตอนนี้เขาจะชอบเธอล่ะ?เธอเพ้อฝันไปเองเพ้อฝันถึงสิ่งที่ไม่ใช่ของของตัวเองและเป็นเธอที่ไม่รู้ตัวเองฟู่เจิงจะมาชอบเธอได้ยังไง?ยังจำสายตาสำรวจของฟู่เจิงตอนที่เธอเข้าไปที่บ้านตระกูลฟู่ในตอนแรกได้แม่น การขานรับอย่างมองมาจากเบื้องบนที่แสนเย็นชาตอนเธอทักทายกับเขา และยังมีเค้กที่เขาทำทานให้เธอนั่นอีก...เขาเหยียดหยามเธอมาตั้งแต่ไหนแต่ไรและไม่เคยชอบเธอเลยจนถึงตอนนี้ ในที่สุดเธอก็เข้าใจจุดนี้สักทีความรักที่สวยงามผ่านจิตใต้สำนึกของคนหนุ่มสาว ราวกับเงาของโฟมภายใต้แสงอาทิตย์ พอแตะมันก็แตกกระจายเต็มพื้น สลายไปกับลมเวินเหลียงนั่งอยู่ริมแม่น้ำแบบนี้ไปตลอดทั้งเช้าน้ำตาถูกลมพัดจนเหือดแห้ง ผิวบนใบหน้าตึง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 782
ผู้กำกับเจิ้งเคยอ่านบทของเรื่องนี้ การตั้งค่าตัวละครที่เป็นพระเอกนางเอกไม่ได้มีจุดโดดเด่นอะไร โดยเฉพาะนางเอก ราวกับหมาป่าตาขาวที่มีชีวิต กลับกันซูเมี่ยวตัวละครตัวนี้ค่อนข้างสะดุดตาทีเดียวหลังฉู่ซืออี๋เกิดเรื่อง ตัวละครอวี้หม่านในซีรีส์ที่เขากำลังตระเตรียมในช่วงนี้ยังไม่ได้นักแสดงที่ลงตัวผู้กำกับเจิ้งคิดว่าเขาจะให้เวินเหลียงไปลองดูตอนค่ำเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู ถังซือซือก็หันหน้าไปมองเวินเหลียงทีหนึ่ง พลางเลิกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจ “ไม่คิดเลยว่าเธอจะกลับมาแล้ว? อีตามืดบอดฟู่ไม่รั้งเธอไว้เหรอ?”เวินเหลียงก้มหน้าพลางโยนกระเป๋าสุ่ม ๆ ไปบนโซฟา ก่อนจะรินน้ำให้ตัวเองอย่างสงบสติอารมณ์ “ถัง ต่อไปไม่ต้องพูดถึงเขาอีกนะ”“มีอะไรเหรอ?” สีหน้าของถังซือซือเปลี่ยน เธอลุกนั่งตัวตรง “อีตามืดบอดฟู่เขาทำอะไรอีก?”เวินเหลียงนั่งลงข้างถังซือซือ พร้อมกอดเธอเอาไว้ แล้วเล่าเรื่องวันนี้ให้เธอฟัง “วันนี้ฉันไปหาเขาที่บริษัทมา เห็นเขาอยู่กับฉู่ซืออี๋...เขาบอกว่า คนที่เขาชอบมาตลอดคือฉู่ซืออี๋ ที่เขาเข้าใกล้ฉันคอยตามตอแยฉันแค่เพราะการเดิมพันหนึ่งเท่านั้น...”เรื่องนี้ เวินเหลียงก็บอกกับถังซือซือเพียง
Latest chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 945
อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 944
แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 943
อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 942
เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 941
“เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 940
เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 939
“มันเรื่องอะไรกันแน่?”ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนหวยอยู่ที่เจียงเฉิง กลับไม่ได้สังเกตเท่าไรว่าอิเลียกำลังทำอะไรอยู่ เธอออกไปข้างนอกทุกวัน เยี่ยนหวยคิดเพียงแค่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวเล่นถังซือซือไม่ใช่คนที่จะกุเรื่องมั่วซั่ว เธอพูดแบบนี้ ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ“พูดไปแล้วก็ยาว ตอนแรกฟู่ชิงเยว่อาของฟู่เจิงรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่ที่เมืองนอก ตอนนี้อายุห้าขวบแล้ว ปีที่แล้วอาเหลียงแท้ง แล้วฟู่ชิงเยว่ติดธุระพอดี เลยส่งเด็กคนนั้นกลับประเทศมาให้ฟู่เจิงดูแลช่วงหนึ่ง ฟู่เจิงเลยให้เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไปเลยเพื่อง้ออาเหลียง ปกติจะมาอยู่เป็นเพื่อนอาเหลียง และเด็กคนนั้นเองก็เข้าไปอยู่ในทะเบียนบ้านของฟู่เจิง แต่ว่า...”เยี่ยนหวยเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปออกแล้ว จึงรับช่วงเอ่ยขึ้นต่อว่า “แต่ว่าจู่ ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของฟู่เจิงกับอิเลีย?”“ใช่ รายละเอียดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาของฟู่เจิงนิดหน่อย เธอรู้ตัวตนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก และไม่ชอบอาเหลียงมาโดยตลอด ยังไงตอนนี้อาเหลียงก็อยู่กับฉัน เขากับฟู่เจิงทะเลาะกันอีกแล้ว”เยี่ยนหวยเอ่ยควา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 938
“เยี่ยนหวย!!”ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองคนเข้าไปกันตามลำดับ แล้วลงไปยังลานจอดรถใต้ดินตรงมุมเลี้ยว ในหัวของผู้หญิงสวมหน้ากากอนามัยวาบภาพที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมา หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่น เธอก้มหน้าทั้งดวงตาที่ประกายความอำมหิตออกมาหากเวินเหลียงอยู่ตรงนี้ คงจะจำได้แน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็คืออลิซที่เธอมาเจียงเฉิง ก็เพราะเยี่ยนหวย เยี่ยนหวยมาเมืองซีเมื่อสองวันก่อน เธอเองก็ตามมาเช่นกันอิเลียถามเลขาของเยี่ยนหวย เมื่อรู้โรงแรมของเขาก็บอกกับอลิซทีแรกอลิซคิดว่าเยี่ยนหวยมาทำธุระที่เมืองซี จากนั้นก็ค่อย ๆ พบว่ามันไม่ชอบมาพากลเยี่ยนหวยไม่ยุ่งเลยสักนิดแถมยังมีเวลาไปสอบถามร้านอาหารท้องถิ่น ถนนคนเดิน จุดชมวิวของเมืองซีเป็นต้น อีกต่างหาก ไม่เหมือนมาทำงานต่างถิ่น แต่เหมือนมาเที่ยวเสียมากกว่าจนกระทั่งวันนี้ เมื่อได้เห็นภาพนั้น อลิซถึงเข้าใจทุกอย่างที่แท้คนที่ซีซาร์ชอบไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นถังซือซือเพื่อนของเฟย์!ที่แท้เขาไม่ได้มาทำงานต่างถิ่นที่เมืองซี แต่มาเพื่อตามจีบถังซือซือ!ที่เขาสอบถามร้านอาหารและจุดชมวิวของเมืองซี ก็เพื่อพาถังซือซือไปวันนี้!ในใจอลิซอิจฉาเป็นอย่างม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 937
เมื่อเยี่ยนหวยได้ยินดังนั้น ก็รู้ในทันทีว่าเวินเหลียงไม่ได้รักษาคำมั่นสัญญาแต่เขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว วันนั้นหลังจากกลับไปก็ให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วตัดคลิปมาใส่ไว้ในโทรศัพท์เมื่อได้ยินถังซือซือถามขึ้น เขาก็รีบส่งให้เธอทันที “ก็แค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”ถังซือซือดูคลิปรอบหนึ่ง ก่อนจะเบะปาก “อยู่ต่างประเทศคุณเยี่ยนมีสาวมาชอบเพียบเลยนะคะ”“แต่ฉันสนใจอยากจะครอบครองแค่เธอ”“จะยอมให้ฉันครอบครองไหม คุณถัง?”เยี่ยนหวยนั่งเอี้ยวตัว แขนข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ เขาโน้มตัวเข้ามา ตัวท่อนบนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมฉุยจาง ๆ และกลิ่นอายของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการบุกรุกโอบล้อมเธอเอาไว้เขาดันแว่นตากรอบทอง สีหน้าอบอุ่น ฉีกยิ้มทว่าก็ราวกับไม่ยิ้ม มุมปากกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อย ค่อนข้างมีความรู้สึกประเภทหน้าเนื้อใจเสือถังซือซือเหม่อไปครู่หนึ่ง“คุณถัง?”ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ไออุ่นร้อนปะทะเข้ามาที่หน้า ในที่สุดถังซือซือก็ได้สติกลับมา เธอเอนหลังพลางตบหน้าอก “นายทำฉันตกใจหมด...ไป ไปเดินหาของกินเล่นกันเถอะ”เธอลุกขึ้นและเดินออกไปอย่าง
