บทที่ 778

ฉู่ซืออี๋มีความไม่เต็มใจเล็กน้อย ทว่าก็ยังตอบรับ ขณะเดินผ่านข้างตัวฟู่เจิงยังเกี่ยวนิ้วของเขาเอาไว้ “นับว่าคุณอยู่เป็นจริง ๆ ”

“อืม”

ฟู่เจิงไปส่งฉู่ซืออี๋ที่หน้าประตูด้วยตัวเอง

ดูสนิทสนมกันอย่างเห็นได้ชัดและเป็นธรรมชาติ

เมื่อเห็นภาพตรงหน้า เวินเหลียงก็เม้มริมฝีปากแน่น มือที่ห้อยอยู่ในแขนเสื้อกำจนเป็นหมัดแน่น เล็บจิกเข้าไปลึกในเนื้อฝ่ามือ เหลือรอยประทับเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยวไว้สองสามรอย

มีเพียงแค่การทำแบบนี้เท่านั้น เธอถึงรับรองได้ว่าตัวเองจะยั้งสติได้ และไม่เผยภายในใจที่เลือดไหลนองจนเป็นแม่น้ำให้คนตรงหน้าเห็น

ขณะเดินผ่านตัวเวินเหลียง ฉู่ซืออี๋ไม่ชายตามองเลยแม้แต่น้อย มีเพียงแค่นเสียงฮึออกมาจากโพรงจมูกเบา ๆ เสียงหนึ่งเท่านั้น ราวกับผู้ชนะในศึกสงคราม

เมื่อฟู่เจิงเห็นเงาร่างของฉู่ซืออี๋เดินผ่านมุมเลี้ยวไป เขาก็ปิดประตูห้องทำงานและหมุนตัวมามองเวินเหลียง “ในเมื่อเธอเห็นทั้งหมดแล้ว ฉันเองก็จะไม่เสแสร้งหน้าซื่อใจคดกับเธออีก เธอมีอะไรอยากจะถามก็ถามมาสิ”

เวินเหลียงเงยหน้ามองดวงตาของฟู่เจิง “เสแสร้งหน้าซื่อใจคด?”

เธอมองอยู่นานสองนาน

สายตาของเขายังคงเย็นชาอยู่อย่างนั้น ราวกับความสนิทสนม