บทที่ 69

เวินเหลียงหน้าซีดฉับพลัน

เธอกับฟู่เจิงแต่งงานกันสามปี เขาไม่เคยเรียกเธอว่าที่รักมาก่อน ถ้าไม่เรียกเธอว่าอาเหลียง ก็เรียกว่าเวินเหลียง

เธอไม่ใช่ที่รักในดวงใจของเขา

ที่รักในดวงใจเขาคือ...ฉู่ซืออี๋

เวินเหลียงรู้สึกว่าตัวเองน่าขำเล็กน้อย ดึก ๆ ดื่น ๆ ลุกจากเตียงไปพาฟู่เจิงกลับมาจากข้างนอก สุดท้ายพอเขาหลับตาก็เรียกฉู่ซืออี๋ในความฝัน

เธอไม่ควรสนใจเขาเลย ให้เขาดื่มตายอยู่ข้างนอกไปเถอะ!

เวินเหลียงกระชากมือออก อุ้มผ้าห่มผืนใหม่แล้วไปนอนที่ห้องรับรองแขกอีกห้องหนึ่ง

หลังจากเธอเดินไป ฟู่เจิงยังคงพึมพำเบา ๆ เหมือนเดิม “อาเหลียง...ที่รัก...”

……

ในราตรีดึกสงัดนี้ ทันใดนั้น สองโพสต์ราวกับตกลงมาจากฟ้า ดังสายอัสนีบนผืนดิน ขึ้นลำดับการค้นหายอดฮิตในพริบตา ก่อให้เกิดการวิจารณ์อย่างร้อนแรงของชาวเน็ต

แสงอาทิตย์แสบตาทะลุกระจกสาดตกบนใบหน้าของฟู่เจิง เขาเอามือบัง ก่อนจะลืมตาขึ้นแบบสะลึมสะลือ

ปวดหัวแทบจะระเบิด

เขาหลับตาเอามือนวดหน้าผากสักเดี๋ยวแล้วจึงลุกขึ้นนั่ง เมื่อนั้นจึงพบว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในห้องนอนใหญ่ แต่อยู่ในห้องของเวินเหลียง

เวินเหลียงไม่ได้อยู่ในห้อง ผ้าปูเตียงอีกด้านหนึ่งเป็นระเบียบ ท่าท