เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 448
บทที่เกี่ยวข้อง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 449
หากไม่ใช่เพราะปาร์ตี้รียูเนียนครั้งนี้ ประสบการณ์แสนคลุมเครือช่วงนั้น คงถูกเธอฝังกลบไว้ในมุมมืดของหัวใจตลอดไปตอนนี้เวินเหลียงเพิ่งจะเข้าใจว่า ทำไมถังซือซือถึงชอบเก็บรวบรวมรูปภาพของไอดอลชายบนอินเทอร์เน็ต ชอบให้เด็กเสิร์ฟผู้ชายมาดื่มเหล้าและร้องเพลงเป็นเพื่อน แต่ไม่เคยมีแฟนเลยอาจเป็นเพราะส่วนลึกในใจของเธอยังไม่เคยลืมเยี่ยนหวย อาจเป็นเพราะเธอถูกทำร้ายจนบาดเจ็บไปทั่วทั้งหัวใจ ถึงขั้นไม่กล้าเชื่อในความรักอีกแล้ว“...ตอนแรกฉันต้องกล้ำกลืนฝืนทนเพื่อไม่ให้บัวช้ำน้ำไม่ให้ขุ่นขนาดนั้น...เพื่อหวังว่าเขาจะอยู่ที่นี่ เขาก็ยังไป...ไปได้ตั้งเจ็ดปี ยังกลับมาทำอะไรอีก?!” ถังซือซือเอ่ยขึ้นทั้งสะอึกสะอื้นน้ำเสียงสั่นเครือในขณะพูดปนร้องไห้ทำเอาในใจของเวินเหลียงเองก็เจ็บปวดเป็นอย่างมากเช่นกันเธอเคยเห็นถังซือซือทุกข์ใจขนาดนี้มาก่อนที่ไหนเจ็ดปีก่อน ซึ่งเป็นตอนที่ถังซือซือเพิ่งจบมหาวิทยาลัย“อาเหลียง เธอไม่รู้หรอกตอนแรกฉันรักเขามากแค่ไหน...ทีแรกพ่อแม่ฉันหวังให้ฉันไปเรียนแลกเปลี่ยนที่ต่างประเทศ แต่ฉันตัดใจไปจากเขาไม่ได้ พูดเกลี้ยกล่อมจนพ่อแม่ยอมให้อยู่ที่นี่...แต่ว่า จู่ ๆ เขากลับไปซะอย่างนั้น...ไม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 450
เวินเหลียงลากฟู่ซือฝานและถังซือซือออกมาจากลิฟต์พร้อมกันขณะรอเวินเหลียงเปิดประตู ถังซือซือก็อดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ “ฉันจะบอกเธอให้นะ คนอย่างอีตามืดบอดฟู่กับอีตาขยะเยี่ยน มีคุณสมบัติถูกคนตามจีบ แต่ก็เปลี่ยนเป็นสารเลวได้ง่าย ๆ ถึงยังไงก็มีคนอีกถมเถที่รอพวกเขาอยู่”เวินเหลียงเปิดประตูแล้วเดินเข้าไป “เธอพูดถูก”“จริงสิ เธอกับเมิ่งเซ่อเป็นยังไงบ้าง? ฉันว่าเมิ่งเซ่อก็ดูค่อนข้างเหมาะสมกับเธอดี ถ้าเขากล้านอกใจ ก็เตะเขาออกไปเลย” ถังซือซือล้มตัวนอนลงบนโซฟา“ยังติดต่อกันอยู่ อาทิตย์นี้เขายุ่งนิดหน่อย” เวินเหลียงเอ่ยขึ้นอย่างราบเรียบข้าง ๆ ฟู่ซือฝานนั่งอยู่บนโซฟาอย่างเชื่อฟัง รอพวกเธอหยุดคุยกัน ถึงได้กัดนิ้วชี้พลางเงยหน้าขึ้น ใบหน้าน้อย ๆ ถามขึ้นอย่างสงสัย “คุณป้าคะ อีตามืดบอดฟู่คือคุณลุงเหรอคะ?”“เอ่อ...”เวินเหลียงพลันอิหลักอิเหลื่อ“ทำไมถึงเรียกคุณลุงว่าอีตามืดบอดล่ะคะ?”ถังซือซือเอ่ย “ฝานฝาน น้าจะอธิบายให้เธอฟังนะ เพราะคุณลุงของเธอหูเบาเชื่อคำพูดใส่ร้ายของผู้หญิงคนอื่น อย่างกับอีตามืดบอดสมัยโบราณ เข้าใจหรือไหม?”ฟู่ซือฝานพยักหน้าอย่างเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจ ทีแรกคิดจะพูดแก้ตัวแทนฟู่เจิง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 451
เขารู้ดีว่าการที่ตัวเองทำอาชีพนักสืบเอกชนจะถูกรายงานได้ง่าย จึงปิดบังสถานการณ์ครอบครัวไว้มิดชิดเป็นอย่างมาก ทว่าก็ยังไม่วายถูกคุ้ยออกมา เรื่องนี้ทำให้เขาอกสั่นขวัญแขวนสุด ๆอวิ๋นเฉียว “ขอโทษจริง ๆ นะครับคุณเวิน ถ้าผมเป็นโสดอยู่ตัวคนเดียว ผมคงไม่เกรงกลัวอะไรอย่างแน่นอน แต่ผมจะให้ครอบครัวผมต้องมาตกอยู่ในอันตรายไปกับผมไม่ได้ ขอโทษจริง ๆ ครับ..”การอธิบายนี้ ก็นับว่ามีความจริงใจมากทีเดียวเวินเหลียงไม่ได้บังคับ เธอตอบกลับไปว่า “ฉันเข้าใจคุณอวิ๋นค่ะ แล้วก็ขอบคุณคุณอวิ๋นด้วยที่ยอมช่วยฉันครั้งนี้ ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ฉันก็จะไม่บังคับคุณอวิ๋นค่ะ ที่เหลือก็ว่ากันตามในสัญญาเลยแล้วกันค่ะ”อวิ๋นเฉียว “ขอบคุณคุณเวินที่เข้าใจนะครับ คุณวางใจได้เลยครับ ทางผมจะไม่มีทางเปิดเผยข้อมูลของคุณแน่นอน ขอให้คุณสืบหาความจริงได้ในเร็ววันนะครับ และขอให้ได้ล้างแค้นแทนคุณพ่อ”เวินเหลียง “ขอบคุณค่ะ”หลังตอบกลับเสร็จ เวินเหลียงก็ปิดหน้าจอ เธอเหม่อลอยเล็กน้อยพวกเขาสืบเจออวิ๋นเฉียวได้ จะสืบหามาถึงตัวเธอได้เหมือนกันหรือเปล่านะ?แต่เธอไม่ได้รับคำข่มขู่อะไรเลยและใช่ เธอเพิ่งจับพลัดจับผลูรู้ว่าการตายของพ่อเกี่ยว
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 452
หลังกินข้าวเช้าเสร็จ เวินเหลียงก็ต่อสายโทรไปหาที่บ้านใหญ่ก่อน เพื่อยืนยันว่าฟู่เจิงไม่ได้อยู่ที่บ้านใหญ่ ถึงค่อยพาฟู่ซือฝานไปส่ง ก่อนจะไปซื้อของขวัญติดไม้ติดมือนิดหน่อยไปเยี่ยมหลานของป้าหวังที่โรงพยาบาลคนเดียวหลังออกมาจากห้องผู้ป่วย เวินเหลียงก็เดินไปที่ลานจอดรถเธอมองไปรอบ ๆ พลันชำเลืองไปเห็นเงาร่างที่คุ้นเคยเงาร่างหนึ่งโดยไม่ตั้งใจ สูงตระหง่านดุจภูเขา เหมือนจะเป็นฟู่เจิงขณะเธอเพ่งเล็งไป เงาคนก็เดินผ่านตรงมุมถนนไปแล้ว เงาร่างหายไปวับไปฟู่เจิงป่วยงั้นเหรอ?เวินเหลียงชักสายตากลับ ก่อนจะเดินไปที่รถยนต์ของตัวเอง พลางลวดปลดล็อกรถเธอเปิดประตูรถแล้วเข้านั่งในตำแหน่งคนขับ ก่อนจะสตาร์ตรถอย่างไม่รีบร้อน และหยิบโทรศัพท์ออกมาดูทีหนึ่งเมิ่งเซ่อส่งข้อความตอบกลับมา “พี่ครับ ขอโทษทีนะครับ ช่วงนี้ยุ่งอยู่นิดหน่อยจริง ๆ แต่ว่าไม่ได้ยุ่งในเรื่องงานนะครับ”เวินเหลียงตอบกลับ “เกิดเรื่องอะไรขึ้นงั้นเหรอ? ถ้ามีปัญหาอะไร ก็มาบอกกับฉันได้นะ”เมิ่งเซ่อส่งมีมตัวหนึ่งมา สัมผัสได้ถึงความลิงโลดดีใจของเขาผ่านหน้าจอ“ขอบคุณในความปรารถนาดีของพี่ด้วยนะครับ ผมจัดการเองได้ครับ วางใจเถอะ”“สู้ ๆ นะ ถ้าจัด
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 453
ทว่าเมิ่งเซ่อไม่ได้คิดแบบนี้ เด็กหนุ่มไฟแรง มุ่งหน้าอย่างองอาจกล้าหาญ รับไม่ได้ที่ถูกกล่าวหาอย่างไม่ยุติธรรม เจ้าของจงใจโยนความผิดใส่ร้าย เขาทนไม่ได้ เขาอยากไปยื่นคำร้องขอให้ตรวจสอบใหม่อีกครั้งกับหน่วยงานไหนสักหน่วยเมิ่งจินถังถอนหายใจ แล้วพูดโน้มน้าวเขาว่า “แกไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร พ่อมีชีวิตอยู่มาสิบปี เข้าใจเหตุผลนี้ตั้งนานแล้ว แกไม่มีเงินไร้อำนาจ ก็ต้องเสียเปรียบแบบนี้แหละ! วัสดุของเราไม่มีปัญหาอะไร พวกเขาก็ยังทำให้เกิดปัญหาได้ ผิดก็ว่าเป็นถูกได้ แกจะมีแต่เสียเวลาเสียแรงเปล่า ไม่มีประโยชน์”เมิ่งเซ่อ “พ่อ พ่อไม่น่าไปปรึกษาหารือร่วมกันตั้งแต่แรกเลย น่าจะยืนกรานกัดฟันไปว่าคนประเมินมีปัญหา ตอนนี้ไปพูดโต้แย้งกับคนประเมินอีก กลัวว่าจะสายเกินไปหน่อย”ทว่าวันเสาร์เมิ่งเซ่อก็ยังไปหาฝ่ายที่เกี่ยวข้องฝ่ายหนึ่งอยู่ดี ข้อร้องให้เปลี่ยนคนแล้วทำการตรวจสอบใหม่อีกครั้งเจ้าหน้าที่บอกเขาอย่างหนักแน่นว่า รายงานการตรวจสอบไม่ผิด ไม่สนับสนุนให้มีการตรวจสอบใหม่อีกครั้งปล่อยให้เมิ่งเซ่อพูดจนปากเปียกปากแฉะ ผลก็ออกมาเป็นแบบนี้อยู่ดีเสียเวลาไปตลอดทั้งบ่าย เขาเดินออกมาจากโถงประตูหน่วยงานอย่างเหน็ดเหนื
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 454
ขณะได้ยินเมิ่งเซ่อพูดถึง ‘พ่อเขา’ หัวใจของเวินเหลียงก็เต้นผิดจังหวะไปเลยเธอก้มหน้าคีบกุ้งตัวใหญ่มาตัวหนึ่ง จากนั้นค่อย ๆ ปอกเปลือกมันออก และยัดเข้าไปในปากพอเมิ่งเซ่อเล่าจบ เวินเหลียงก็ครุ่นคิด แล้วกลืนอาหารที่อยู่ในปากลงไป “ฟังจากที่นายเล่า ดูเหมือนจะจงใจหาเรื่องอยู่หน่อยจริง ๆ”เมิ่งเซ่อพยักหน้า “ต้องใช่แน่ ๆ เขาทำให้ผมรู้สึกว่า เขาไม่ได้อยากแก้ปัญหา แต่เขาแค่อยากจัดการพ่อผม”เวินเหลียงถูกการพูดพรรค์นี้ของเมิ่งเซ่อทำให้โพล่งขำออกมา“แต่ว่า ต่อให้วัสดุมีปัญหาจริง ๆ ผู้รับผิดชอบในเรื่องนี้ก็ไม่ควรเป็นบริษัทตกแต่ง?”เมิ่งเซ่ออธิบาย “บริษัทก็แค่อยู่ในสังกัดเท่านั้นครับ ทางด้านวัสดุพ่อผมเป็นคนรับผิดชอบ”เวินเหลียงพยักหน้าอย่างเข้าใจแล้ว จากนั้นก็คีบกุ้งตัวใหญ่มาอีกตัวหนึ่ง พลางเงยหน้ามองนัยน์ตาของเมิ่งเซ่อ เธอเม้มปากก่อนจะเอ่ยว่า “ขอละลาบละล้วงถามข้อหนึ่งนะ วัสดุตกแต่งที่พวกพ่อนายใช้ไม่มีปัญหาจริง ๆ ใช่ไหม? ไม่ใช่ว่าฉันไม่เชื่อนายนะ แต่เรื่องนี้เป็นจุดสำคัญเลย”เมิ่งจินถังเป็นคนร้ายลักพาตัวคนหนึ่ง ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่คนทำผิดกฎหมายจะใช้วัสดุที่ไม่ได้มาตรฐานทว่าในสายตาของเมิ่ง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 455
ดูแล้วค่อนข้างไร้เดียงสาจริง ๆดูออกว่าเมิ่งเซ่อไม่เคยคิดสงสัยในตัวพ่อของตนเลยว่าพูดโกหกหรือเปล่าเขาเป็นเด็กหนุ่ม ประสบการณ์ยังน้อยเกินไปถ้าเป็นเพื่อนทั่ว ๆ ไปยังพอไหว แต่ถ้าให้เลือกมาเป็นครึ่งชีวิตในอนาคต เวินเหลียงไม่มีทางเลือกเขาเป็นอันขาดเธอไม่มีความสนใจจะเติบโตเป็นเพื่อนใครถ้าไม่ใช่เพราะเมิ่งเซ่อเป็นลูกชายของเมิ่งจินถัง เกรงว่าตอนนี้เธอคงหันหลังให้และเดินออกไปแล้วหลังกินข้าวเสร็จ ทั้งสองคนก็ไปดูหนังกันที่โรงหนังในห้างยังไม่ถึงเวลาหนังฉาย เมิ่งเซ่อส่งป๊อปคอร์นที่เพิ่งซื้อมาให้เวินเหลียง “พี่ครับ พี่ไปนั่งตรงนั้นก่อนนะ ผมจะไปห้องน้ำหน่อย”เวินเหลียงพยักหน้าเมิ่งเซ่อออกมาจากโรงหนัง เดินไปห้องน้ำตามสัญลักษณ์ภายในห้างห้องน้ำของห้างอยู่ในมุมลับมุมหนึ่งขณะเมิ่งเซ่อเดินผ่านมุมโค้ง พลันไปชนเข้ากับคนคนหนึ่งหลังจากนั้นก็มีเสียง ‘ตึก’ ดังขึ้นเสียงหนึ่ง ชานมร่วมหล่นลงบนพื้น ตามมาด้วยเสียงแผละ แก้วบรรจุภัณฑ์แตก ชานมสาดกระจายเมิ่งเซ่อถอยหลังสองก้าวตามสัญชาตญาณ มองชานมที่สาดกระจายอยู่เต็มพื้น ก่อนจะรีบเงยหน้าขึ้นแล้วเอ่ยว่า “ขอโทษครับ ๆ”คนตรงหน้าเป็นหญิงสาวคนหนึ่ง ผิวขาว
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 456
หลังออกมาจากโรงหนัง เวินเหลียงยื่นมือสอดนิ้วเข้าไปในผมตรงจอนที่หูด้านล่าง ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “ที่บ้านนายยังมีวัสดุที่ถูกตัดสินว่าไม่ได้มาตรฐานอยู่อีกไหม?”เมิ่งเซ่อพยักหน้า “ที่บ้านยังมีอีกล็อตหนึ่ง ทีแรกคิดจะส่งไปบ้านเจ้าของ ยังไม่ทันได้ส่งก็ถูกรายงานแล้ว”“งั้นเราไปเอาที่บ้านนายมาสักส่วนละกัน”“ได้ครับ”ทั้งสองคนมายังลานจอดรถ เวินเหลียงนั่งลงในตำแหน่งคนขับ ส่วนเมิ่งเซ่อนั่งตรงที่นั่งข้างคนขับเขาคาดเข็มขัดนิรภัยเรียบร้อยแล้ว เมื่อเห็นเวินเหลียงที่กำลังสตาร์ตรถ ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกผิดขึ้นมาเล็กน้อย “พี่ครับ ไม่งั้นให้ผมขับรถให้ดีไหมครับ?”เวินเหลียงหันหน้าไปพลางยิ้ม “ฉันขับดีกว่า ใบขับขี่สากลของนายจะใช้ในประเทศได้ก็ต่อเมื่อต้องยื่นเรื่องให้เสร็จก่อน”“ผมค่อยไปยื่นเรื่องวันหลังก็แล้วกัน” เมิ่งเซ่อเอ่ย…ผ่านไปครึ่งชั่วโมง เวินเหลียงก็มาจอดรถตรงพื้นที่จอดรถสาธารณะหน้าประตูย่านบ้านเมิ่งเซ่อ “นายไปเอาเถอะ ฉันขอไม่ลงไปแล้วกันนะ”“งั้นพี่ก็รอผมอยู่ที่นี่นะครับ เดี๋ยวผมออกมา”เมื่อเมิ่งเซ่อพูดจบ เขาก็ปลดเข็มขัดนิรภัยออกแล้วเดินลงจากรถไปขณะกำลังจะปิดประตูรถ เวินเหลียงก็เรียกให้เขา
บทล่าสุด
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 945
อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 944
แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 943
อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 942
เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 941
“เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 940
เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 939
“มันเรื่องอะไรกันแน่?”ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนหวยอยู่ที่เจียงเฉิง กลับไม่ได้สังเกตเท่าไรว่าอิเลียกำลังทำอะไรอยู่ เธอออกไปข้างนอกทุกวัน เยี่ยนหวยคิดเพียงแค่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวเล่นถังซือซือไม่ใช่คนที่จะกุเรื่องมั่วซั่ว เธอพูดแบบนี้ ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ“พูดไปแล้วก็ยาว ตอนแรกฟู่ชิงเยว่อาของฟู่เจิงรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่ที่เมืองนอก ตอนนี้อายุห้าขวบแล้ว ปีที่แล้วอาเหลียงแท้ง แล้วฟู่ชิงเยว่ติดธุระพอดี เลยส่งเด็กคนนั้นกลับประเทศมาให้ฟู่เจิงดูแลช่วงหนึ่ง ฟู่เจิงเลยให้เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไปเลยเพื่อง้ออาเหลียง ปกติจะมาอยู่เป็นเพื่อนอาเหลียง และเด็กคนนั้นเองก็เข้าไปอยู่ในทะเบียนบ้านของฟู่เจิง แต่ว่า...”เยี่ยนหวยเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปออกแล้ว จึงรับช่วงเอ่ยขึ้นต่อว่า “แต่ว่าจู่ ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของฟู่เจิงกับอิเลีย?”“ใช่ รายละเอียดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาของฟู่เจิงนิดหน่อย เธอรู้ตัวตนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก และไม่ชอบอาเหลียงมาโดยตลอด ยังไงตอนนี้อาเหลียงก็อยู่กับฉัน เขากับฟู่เจิงทะเลาะกันอีกแล้ว”เยี่ยนหวยเอ่ยควา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 938
“เยี่ยนหวย!!”ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองคนเข้าไปกันตามลำดับ แล้วลงไปยังลานจอดรถใต้ดินตรงมุมเลี้ยว ในหัวของผู้หญิงสวมหน้ากากอนามัยวาบภาพที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมา หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่น เธอก้มหน้าทั้งดวงตาที่ประกายความอำมหิตออกมาหากเวินเหลียงอยู่ตรงนี้ คงจะจำได้แน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็คืออลิซที่เธอมาเจียงเฉิง ก็เพราะเยี่ยนหวย เยี่ยนหวยมาเมืองซีเมื่อสองวันก่อน เธอเองก็ตามมาเช่นกันอิเลียถามเลขาของเยี่ยนหวย เมื่อรู้โรงแรมของเขาก็บอกกับอลิซทีแรกอลิซคิดว่าเยี่ยนหวยมาทำธุระที่เมืองซี จากนั้นก็ค่อย ๆ พบว่ามันไม่ชอบมาพากลเยี่ยนหวยไม่ยุ่งเลยสักนิดแถมยังมีเวลาไปสอบถามร้านอาหารท้องถิ่น ถนนคนเดิน จุดชมวิวของเมืองซีเป็นต้น อีกต่างหาก ไม่เหมือนมาทำงานต่างถิ่น แต่เหมือนมาเที่ยวเสียมากกว่าจนกระทั่งวันนี้ เมื่อได้เห็นภาพนั้น อลิซถึงเข้าใจทุกอย่างที่แท้คนที่ซีซาร์ชอบไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นถังซือซือเพื่อนของเฟย์!ที่แท้เขาไม่ได้มาทำงานต่างถิ่นที่เมืองซี แต่มาเพื่อตามจีบถังซือซือ!ที่เขาสอบถามร้านอาหารและจุดชมวิวของเมืองซี ก็เพื่อพาถังซือซือไปวันนี้!ในใจอลิซอิจฉาเป็นอย่างม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 937
เมื่อเยี่ยนหวยได้ยินดังนั้น ก็รู้ในทันทีว่าเวินเหลียงไม่ได้รักษาคำมั่นสัญญาแต่เขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว วันนั้นหลังจากกลับไปก็ให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วตัดคลิปมาใส่ไว้ในโทรศัพท์เมื่อได้ยินถังซือซือถามขึ้น เขาก็รีบส่งให้เธอทันที “ก็แค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”ถังซือซือดูคลิปรอบหนึ่ง ก่อนจะเบะปาก “อยู่ต่างประเทศคุณเยี่ยนมีสาวมาชอบเพียบเลยนะคะ”“แต่ฉันสนใจอยากจะครอบครองแค่เธอ”“จะยอมให้ฉันครอบครองไหม คุณถัง?”เยี่ยนหวยนั่งเอี้ยวตัว แขนข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ เขาโน้มตัวเข้ามา ตัวท่อนบนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมฉุยจาง ๆ และกลิ่นอายของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการบุกรุกโอบล้อมเธอเอาไว้เขาดันแว่นตากรอบทอง สีหน้าอบอุ่น ฉีกยิ้มทว่าก็ราวกับไม่ยิ้ม มุมปากกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อย ค่อนข้างมีความรู้สึกประเภทหน้าเนื้อใจเสือถังซือซือเหม่อไปครู่หนึ่ง“คุณถัง?”ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ไออุ่นร้อนปะทะเข้ามาที่หน้า ในที่สุดถังซือซือก็ได้สติกลับมา เธอเอนหลังพลางตบหน้าอก “นายทำฉันตกใจหมด...ไป ไปเดินหาของกินเล่นกันเถอะ”เธอลุกขึ้นและเดินออกไปอย่าง
