โจงกระเบน​แดง

ซ่า……ซู่…..ฟิ๊ว…..

กระท่อมตีนเขา 

“ อ๊ะ อ๊ะ ฝนตก ฝนตก เห้อ……กำลังได้เยอะเลยรีบตกเร็วจริง “ ระหว่างที่แก้วกับหนูนาขุดหนอไม้กันอย่างขะมักเขม้นอยู่นั้น ฝนที่ตั้งเคร้าว่าจะตกก็ตกลงมาอย่างแรงซะงันดีที่ทั้งสองลงมาก่อนที่ฝนจะตกแรง แต่ทั้งคู่ก็ยังกลับไม่ถึงบ้านถึงแม้ว่าจะลงมาจากเขาแล้วก็ตามแต่ก็ยังไปไม่ถึงบ้านเพราะฝนตกอย่างกับฟ้ารั่วซะงัน ด้วยความที่หนูนากำลังจะได้หนอไม้มาเยอะ เมื่อฝนตกมาขัดจังหวะของการหาเงินของเธอ นั้นเลยทำให้หนูนาบ่นอุปออกมาด้วยความรู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมาก แก้วที่ได้ยินแบบนั้นเธอก็อดขำเพื่อนไ่ด้ก่อนจะพูดออกมาว่า 

“ เอานาพรุ่งนี้ค่อยมาก็ได้ ฮ่าๆฮ่าๆ” แก้วเธอ พูดปลอบใจเพื่อนพร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างนึกขำคนเป็นเพื่อน หนูนาที่ได้ยินแบบนั้นเธอก็ได้แต่ทำหน้าหมุ๋ยแล้วก็เดินมานั่งที่แคร่เท่านั้น

“ อื้มก็คงเป็นอย่างนั้นแหละ จะทำยังไงได้ก็ท่านพระพิรุณปวดฉี่นี้หนา “ หนูนาเมื่อมานั่งที่แคร่เธอก็บ่นอุบออกมาอย่างคนไม่ได้คิดอะไร แก้วที่ได้ยินแบบนั้นเธอก็เดินมานั่งข้างเพื่อนพร้อมกับยิ้มอย่างนึกเอ็นดูเพื่อนเท่านั้นโดยที่เธอไม่พูดอะไรเพราะเธอเป็นคนพูดน้อย 

เวลาต่อมา 

“ แก้วกลับกันเถอะฝนเริ่มซาแล้ว “ หลังจากที่ฝนตกอย่างกับฟ้ารั่วหนูนาก็ปลุกแก้วที่นั่งหลับด้วยความออ่นเพลียบวกกับบรรยากาศของฝนตกเล่นเอาเธอหลับไม่รู้เรื่องตอนไหนไม่รู้ เมื่อแก้วได้ยินเสียงของเพื่อนเรียกว่าฝนซา เธอก็งัวเงียตื่นขึ้นมาด้วยความออ่นเพลีย 

“ จ๊ะ “ แก้วที่ขยี้ตาเพื่อให้สายตาชินกับแสงหลังจากที่หลับไปนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ เธอก็เดินมาหยิบตะกร้าหนอไม้ขึ้นมาสะพายจากนั้นทั้งสองก็เดินออกมาจากกระท่อมตีนเขาเพื่อกลับบ้าน แต่ระหว่างทางที่ทั้งสองเดินกลับบ้านอยู่นั้นอยู่ๆสิ่งที่ไม่คลาดฝันก็เกิดขึ้น 

เปรี้ยง 

“ เอ๊ะ ที่นี้ที่ไหนละเนี่ย “ แก้วที่เดินมากลับหนูนาอยู่ๆเธอก็ไม่เห็นหนูนาเพื่อนที่เดินด้วยกันกลับเธอ นั้นเลบยทำให้แก้วแปลกใจเป็นอย่างมากบวกกับทางที่เธอเดินในตอนนี้ดูไม่ชินตาเอาซะเลย นั้นเลยทำให้แก้วตกใจหันซ้าย หันขวามองสิ่งรอบๆตัวด้วยความแปลกใจว่าที่นี้ที่ไหน 

“ หนูนา หนูนา หนูนาเธออยู่ที่ไหน หนูนา “ แก้วเมื่อมองไปรอบๆแล้วไม่เจอเพื่อนเธอก็ตะโกนเรียกเพื่อนด้วยความตื่นตกใจ ว่าอยู่ๆเพื่อนที่เดินมาด้วยกันหายไปไหนทำไมเธอถึงได้มาอยู่ที่นี้คนเดียว แต่ระหว่างที่แก้วตื่นตะหนกเรียกเพื่อนลั้นป่าอยู่นั้น ก็มีกลุ่มคนหลายๆคนเดินตรงมาทางที่เธอยืนดู 

“ พี่คะ พี่คะ ลุงคะ ป้าคะ ยายคะ ตาคะ เห็นเพื่อนหนูไหมคะ “ แก้ว เธอเดินเขาหากลุ่มคนที่เดินตรงมาทางเธอด้วยความเงียบ แก้วเธอถามคนพวกนั้นด้วยท่าทางตื่นตะหนกเพราะตอนนี้เธอกลัวแล้วก็รู้สึกเป็นห่วงเพื่อนมากๆ แต่ดูท่าคนที่เธอถามนั้นจะไม่ได้ยินหรือว่าสนใจอะไรที่แก้วพูดเลย กลุ่มคนมากมายที่เดินผ่านหน้าเธออยู่ตอนนี้ แต่ละคนก็เดินต่อแถวกันไปอย่างเงียบๆโดยที่ไม่มีใครพูดอะไรกับใครเลย แก้วที่เห็นว่าคนพวกนี้ไม่ตอบอะไรเธอเลยเธอก็แปลกใจเป็นอย่างมาก แต่เพราะความกลัวแล้วก็เป็นห่วงเพื่อนเธอที่ไม่ได้คำตอบอะไรจากคนพวกนี้เธอก็เลยหันมาซ้าย ที่เป็นเส้นทางว่างเปล่าไม่มีคนเดินเลยสักคนแถมยังเงียบดูแล้วช่างน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก แต่ทางขวาที่มีกลุ่มคนมากมายเดินต่อแถวกันไปอย่างเงียบๆมีคนเดินเยอะถึงแม้จะไม่มีเสียงพูดคุยกันเลยก็ตาม แก้วที่ชั่งใจอย่างตัดสินใจว่าเธอจะไปทางไหนดี และแล้วเธอก็ตัดสินใจได้ว่าเธอจะไปทางไหน 

“ เอาว่ะ อย่างน้อยก็มีคนแต่ถ้าเราไปทางนั้นก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง ทางนี้ถึงแม้จะแปลกๆก็ช่างเถอะอย่างน้อยเราก็มีเพื่อนไป “ แก้วที่ยืนตัดสินใจอยู่นั้นเธอก็ตัดสินใจได้ว่าเธอจะเลือกเดินไปทางไหน 

ซวก……ซาก……..ซวก…….ซาก……

ระหว่างทางที่เธอเดินไป แก้วเธอก็เห็นใครบางคนที่นั่งอยู่ข้างทางแต่ดูเหมือนว่าคนที่นั่งอยู่ข้างทางนั้นจะทำอะไรกับตัวเองบางอย่าง ด้วยความสงสัยว่าชายที่นั่งอยู่ทางทางคนเดียวนั้นทำอะไรเธอก็เลยมองการกระทำของเขาว่าเขาทำอะไร 

“ อี๊ด…..” แก้วที่มองการกระทำของชายข้างทางว่าเขาทำอะไรอยู่นั้น อยู่ๆสิ่งที่ไม่หน้าจะเกิดขึ้นได้ก็เกิดขึ้นนั้นก็คือ ชายคนนั้นเอาเลื่อยมาเลื่อยแขนของตัวเอง ภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าทำให้แก้วถึงกับสติแตกกรีดร้องออกมา แต่เคราะห์ดี ที่อยู่ๆหนูนาโผล่มาจากที่ไหนไม่รู้เอามือมาอุดปากของเธอเอาไว้ได้ทัน ไม่อย่างนั้นคงบรรเทิงแน่ 

“ จุ๊ๆ อย่ากรี๊ดนะแก้ว “ หนูนาที่โผล่มาจากไหนไม่รู้ เมื่อเธอเห็นแก้วที่ทำท่าทางตื่นกลัวอยู่นั้นเธอก็รีบเอามือมาปิดปากเพื่อนเอาไว้ได้ทัน พร้อมกับทำท่าเอามือปิดปากแก้วเอาไว้พร้อมกับจุ๊ปากสั่งเพื่อนห้ามกรี๊ดแก้ว ที่เห็นหนูนา ความรู้สึกตื่นกลัวเมื่อกี่ก็หายเป็นปิดทิ้งเพราะตอนนี้เธอรู้สึกดีใจมากกว่าที่เจอเพื่อนรักของเธอ อยู่ตรงนี้ 

“ หนูนา เธอหายไปไหนมาแล้วทำไมเรามาอยู่ที่นี้กันได้ แล้ว แล้ว “ แก้วที่เห็นหนูนามาอยู่ตรงหน้า เธอก็สาดคำถามหาเพื่อนเป็นชุดๆเลย เพราะตอนแรกเธอเรียกหาหนูนาแล้วก็มองไปที่ไหนก็ไม่เห็นเพื่อน แต่ว่าอยู่ๆหนูนามาอยู่ตรงหน้าเธอได้ยังไง แล้วเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นตรงนี้มันคืออะไรเธอก็เลยถามหนูนาออกมาเป็นชุดหนูนาเธอรู้ว่าเพื่อนอยากรู้เรื่องที่เกิดขึ้นมากมาย แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาถามเธอก็เลยดึงเพื่อนมาทางนี้ก่อน แล้วก็บอกเพื่อนว่า 

“ อย่าเพิ่งถามอะไรเลยนะแก้ว ตามฉันมานี้ก่อนถ้าแกเห็นอะไรแกก็อย่าทักหรือว่าพูดอะไรเด็ดขาดเข้าใจไหม “ หนูนาเธอดึงแก้วให้ตามเธอมา พร้อมกับสั่งให้เพื่อนห้ามทัก ห้ามถาม หรือว่าส่งเสียงดังเด็ดขาด แก้วที่มีแต่ความสงสัยแล้วก็คำถามต่างๆมากมายอยู่เต็มหัว แต่เธอก็ต้องหยุดอยู่แค่นั้นเพราะตอนนี้ดูเหมือนว่ากลุ่มคนที่เดินกันอย่างเงียบๆหันมามองทางของพวกเธอ พร้อมกับหยุดเดินกัน ท่าทางของคนกลุ่มใหญ่กลุ่มนี้ดูเหมือนซอมบี้มากเลย นั้นเลยทำให้แก้วทำตามที่หนูนาบอกทันที แต่ระหว่างที่ทั้งสองคนเดินอย่างเงียบๆไปกับกลุ่มคนมากมายอยู่นั้น ระหว่างทางก็มีทั้งผู้ชาย ผู้หญิง และก็สาวสอง ที่ดูเหมือนกับว่าทำอะไรอยู่ข้างทางหน้าตาท่าทางของคนพวกนั้นดูทรมาน ดูเจ็บปวดแต่กลับไม่ได้ยินเสียงร้องเห็นเพียงแค่น้ำตาที่ไหลลงมาอาบทั้งสองแก้มเท่านั้น การกระทำของคนที่อยู่ข้างทางทำให้แก้วกับหนูนาแทบสติแตก คนหนึ่ง เอาค้อนปอนทุบมือตัวเองจนเละ พอมือเขาเละอย่างกับหมูบดจากนั้นมือนั้นก็ง้อกกลับมาใหม่จากนั้นเขาก็ทุบลงมาอีก ส่วนผู้หญิงอีกคน อยู่ๆเธอก็ใช้ช้อนตักดิน ตักทรายเข้าปากแล้วก็เขี้ยวกินอย่างกับว่าของตรงหน้าเป็นอาหาร แต่ระหว่างที่เธอตักกินทั้งน้ำตาอยู่นั้น อยู่ๆท้องของเธอก็ป้องขึ้นมาอย่างกับลูกโป่ง ก่อนจะระเบิดออกมาจน​

ตับไต ใส้ พุง ไหลออกมากองเต็มพื้น การกระทำของคนพวกนั้นทำให้แก้วกับหนูนาแทบสติหลุดออกมาโดยเฉพาะแก้ว 

ปึก 

“ กรี๊สสสสส หนูนาช่วยด้วย ช่วยเราด้วยหนูนา “ แก้วที่มองการกระทำของคนที่อยู่ข้างทางทั้งน้ำตาแห่งความกลัว อยู่ๆเธอก็เดินชนเข้ากับใครบางคนอย่างไม่ทันได้มอง แต่คนที่เธอชนนั้นเป็นชายตัวดำหน้าตาน่ากลัวนุ่งจงกระเบนสีแดง ตาของเขาที่มองมายังเธอดูน่ากลัวเป็นอย่างมาก นั้นเลยทำให้แก้วที่เดินชนเข้าไปนั้นถึงกับกรีดร้องออกมาอย่างลืมตัวว่าสิ่งที่หนูนาบอกไปว่าห้ามทักหรือว่า ห้ามส่งเสียงดังนั้นได้หายไปหมดสิ้นแล้ว หนูนาที่เห็นเพื่อนกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวอยู่นั้นเธอก็ได้วิ่งเข้ามากระชากแขนของแก้วเพื่อให้วิ่งหนีชายตัวดำโจงกระเบนแดงคนนี้ 

“ ไปแก้ว “ หนูนาดึงแขนของเพื่อนให้วิ่งตามมา ชายตัวดำจงกระเบนสีแดงเมื่อเห็นทั้งคนวิ่งหนีด้วยความตื่นกลัวเขาก็เดินตามทั้งคู่ทันทีด้วยสีหน้าเรียบนิ่งแต่หน้าตากับดุดันน่ากลัวเป็นอย่างมาก 

“ หนูนา นี้ นี้มันเรื่องอะไรกันเนี่ยแล้วผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันทำไมเขาเดินเร็วจังเราวิ่งกันนะเนี่ย “ แก้วที่ทั้งวิ่งอย่างทุลักทุเล เธอก็ถามเพื่อนออกมาอีกครั้ง หนูนาไม่มีเวลาที่จะตอบแก้วหรอกตอนนี้นอกจากพาเธอหนีผู้ชายคนนั้นให้ได้