"เฮ้ย! พวกมึงทำอะไรหยุดนะเว้ย" รันเวย์ที่ตามมาเห็นเหตุการณ์เอ่ยขึ้น
"เชี้ย! มีคนมาวะ" หนึ่งในชายฉกรรจ์ที่ตัวผอมกว่าเอ่ยเมื่อได้ยินเสียงของชายหนุ่มที่ตะโกนมา "มึงจะกลัวอะไรวะมันมาแค่คนเดียว" ชายฉกรรจ์คนที่อ้วนกว่าเอ่ย "ปล่อยผู้หญิงนะเว้ย! " "รันเวย์" รินลดาเอ่ยเสียงสั่นเธอทั้งกลัวทั้งดีใจที่เห็นว่ามีคนมาช่วยเธอจากชายฉกรรจ์ "อย่าแส่ดีกว่าไอหนุ่มถ้าไม่อยากเจ็บตัว" ชายฉกรรจ์ที่ตัวอ้วนกว่าเอ่ยขึ้นก่อนจะปล่อยแขนรินลดาและเดินหักนิ้วทั้งสองข้างเข้าไปเผชิญหน้ากับชายหนุ่ม "คงจะไม่ได้หรอกว่ะ" รันเวย์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันก่อนจะยักคิ้วให้กับชายฉกรรจ์คนนั้น "มึงมาหาเรื่องเจ็บตัวเองนะไอหนุ่ม" ชายฉกรรจ์ที่รูปร่างอ้วนขยิบตาให้เขาก่อนจะหวดหมัดเข้าที่หน้าของรันเวย์แต่ไม่เต็มแรง ผัวะ! "โอ้ย~ อย่าอยู่เลยมึง!!" รันเวย์เอ่ยออกมาอย่างโอดครวญเมื่อถูกต่อยเข้าที่หน้าอย่างจังจนมีเลือดไหลออกจากมุมปากก่อนที่จะสวนหมัดกลับไป ชายฉกรรจ์ร่างผอมที่จับรินลดาไว้อยู่ก็ปล่อยตัวจากเธอพร้อมทั้งเข้ามาช่วยเพื่อนของตน ผัวะ! ปัก! ตับ! พลัก! เท้าหนาของรันเวย์ถีบเข้าที่ท้องของชายฉกรรจ์จนล้มไปนอนกับพื้นก่อนที่เข้าจะคล่อมชายฉกรรจ์คนที่อ้วนกว่าไว้ "กูแค่ให้มันแกล้งชกกูไม่ใช่ให้มึงใส่เต็มแรงขนาดนี้" รันเวย์กัดฟันและเอ่ยออกมาเสียงแผ่วเบาในขณะที่ชายฉกรรจ์อีกคนเข้ามาดึงเขาไว้ "ขอโทษครับนาย" ชายฉกรรจ์ทั้งสองเอ่ยขึ้นก่อนที่ทั้งสามจะเริ่มปะทะกันอีกครั้งแต่ครั้งนี้รันเวย์แทบจะไม่ถูกต่อยสวนกลับเลย ตุบ! ผัวะ "โอ้ยๆๆ พอแล้วๆ พวกกูยอมแล้ว" ชายฉกรรจ์เอ่ยพร้อมทำท่าทางกลัวเขาก่อนจะขยิบตาให้รันเวย์และวิ่งหนีออกไปทันที "เป็นอะไรไหม" รันเวย์เอ่ยถามรินลดาที่ยืนตัวสั่นกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่อย่างหวาดกลัว "ไม่เป็นไรค่ะ แต่หน้านาย.." เธอเอ่ยขึ้นก่อนจะมองไปที่ใบหน้าของรันเวย์ที่ตอนนี้มีเลือดออกที่มุมปาก "แค่นี้เอง" รันเวย์เอ่ยขึ้นพร้อมกับยกมือหนาเช็ดเลือดที่มุมปากตัวเองออกอย่างลวกๆ "แล้วนายมาได้ยังไง" รินลดาเอ่ยถามอย่างสงสัย "ฉันเห็นเธอเดินกลับคนเดียวทุกวัน ฉันเป็นห่วงเลยเดินตามมาส่ง...ความจริงก็ตามมาส่งทุกวันนั้นแหละ" "ทำแบบนั้นทำไม? " "ก็ฉันชอบเธอ" รันเวย์เอ่ยขึ้นพร้อมกับมองรินลดาอย่างไม่หลบสายตา "...." รินลดาไม่ได้เอ่ยตอบอะไรได้แต่มองหน้าเขากลับอย่างเงียบๆ "ฉันชอบเธอจริงๆ นะริน" รันเวย์ที่เห็นว่าร่างบางไม่เอ่ยตอบอะไรก็เลยเอ่ยขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับกุมมือเธอไว้ "เดียวฉันทำแผลให้นายก่อนดีกว่า" รินลดาดึงมือของเธอออกจากมือของรันเวย์พร้อมกับเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินนำไปที่หอพักของเธอที่เดินอีกไม่ไกลก็ถึงแล้ว "นายนั่งรอตรงนี้ก่อนนะเดียวฉันขึ้นไปเอากล่องพยาบาลแปบนึง" รินลดาเอ่ยขึ้นเมื่อเดินมาถึงโต๊ะหินอ่อนหน้าหอพักของเธอก่อนที่เธอจะรีบเดินเข้าหอพักไปอย่างรีบร้อน รันเวย์แค่พยักหน้าตอบเธออย่างไม่ได้เอ่ยตอบอะไรก่อนจะนั่งรอเธอที่โต๊ะหินอ่อนอย่างนึกเสียดายที่ไม่ได้เข้าไปในห้องของเธอเพราะเขาอุสาจัดฉากทุกอย่างไว้แล้ว "ผิดแผนไปหน่อยแต่ก็คุ้ม" รันเวย์เอ่ยกับตัวเองพร้อมกับถุยน้ำลายที่มีคาวเลือดของตนออก เพียงไม่นานนักรินลดาก็เดินลงมาพร้อมกับกล่องพยาบาลก่อนที่เธอจะเริ่มลงมือทำแผลที่หน้าให้แกเขา "เสร็จแล้ว วันนี้ขอบคุณมากนะไม่ได้นายฉันคงแย่นายอยากให้ฉันตอบแทนนายยังไงก็บอกได้เลยนะ" รินลดาเอ่ยขึ้นพร้อมกับปิดฝากล่องพยาบาล "ไม่เป็นไรเรื่องแค่นี้เอง แต่ถ้าเธออยากตอบแทนเอาเป็นไปกินข้าวกับฉันสักมื้อแล้วกัน" "ก็ได้ แต่ตอนนี้ฉันว่านายกลับไปได้แล้วนี่ก็ดึกมากแล้ว" "เธอเดินขึ้นหอไปก่อนสิฉันจะได้สบายใจ" "ก็ได้ งั้นไปก่อนนะแล้วก็ขอบคุณอีกรอบ" รินลดาเอ่ยพร้อมกับลุกขึ้นเตรียมจะเดินขึ้นหอ "อืม" รันเวย์เอ่ยตอบพร้อมกับมองแผ่นหลังของคนตัวเล็กที่กำลังจะเดินเข้าหอไปก่อนจะเอ่ยเรียกชื่อเธอ "รินลดา" "หะ" รินลดาเอ่ยขึ้นพร้อมกันหันมาถามเขาอย่างสังสัย "ฝันดีนะ" รันเวย์เอ่ยพร้อมกับยิ้มให้กับร่างบาง "อืม ฝันดีนะ" รินลดาเอ่ยก่อนจะหันหลังเดินกลับเข้าหอพักของเธอไป - วันต่อมา - ณ งานมอเตอร์โชว์ "เชิญทุกคนไปเตรียมตัวครับ" เสียงสตาฟที่ดูบูธรถยี่ห้อ Porxx เอ่ยขึ้นบอกเหล่าบรรยาพริตตี้ของรถหรูให้ออกไปเตรียมตัวเพราะใกล้ถึงเวลาแล้ว "ฉันทำได้ๆ " สิ้นเสียงสตาฟรินลดาก็เอ่ยให้กำลังใจตัวเองเพราะวันนี้เธอจะต้องเป็นคนพูดเปิดตัวรถหรูคันใหม่ที่เธอนั่งท่องจำมาตลอดทั้งคืน พร้อมกับเช็คความเรียบร้อยของตัวเองอีกครั้งก่อนจะเดินออกไป "สวัสดีค่ะ ขอยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่งานมอเตอร์โชว์ ครั้งที่ 30 ขณะนี้ทุกท่านกำลังอยู่ที่บูธจัดงาน Porxxx ประเทศไทยโดย บริษัท ABC Group ที่จัดจำหน่ายรถ Porxxx เพียงผู้เดียวในประเทศไทยและในตอนนี้บริษัท ABC Group ได้นำนวัตกรรมสุดหรูให้ทุกท่านได้สัมผัสและจับจองอย่างใกล้ชิด และยิ่งไปกว่านี้เราของแนะนำทุกท่าน พบกับรถซุปเปอร์คาร์สุดหรูสำหรับอนาคต Porxxx 777 ใหม่ล่าสุดให้ทุกท่านได้ชมและจับจองที่นี้ที่แรกในประเทศไทยค่ะ" หลังจากที่รินลดาเอ่ยจบก็มีเสียงปรบมือมากมายที่ยืนรับฟังอยู่ก่อนที่เธอจะเริ่มบรรยาถึงส่วนประกอบและเครื่องยนต์ต่างๆ ภายในรถขณะที่เธอกำลังบรรยาอยู่นั้นสายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นรันเวย์ยืนมองเธออยู่ "เก่งมากเลยรินจำได้หมดเลย" นิสาเพื่อนร่วมงานของเธอที่เป็นพริตตี้เหมือนกันเอ่ยชม "ก็นั่งจำมาทั้งวันทั้งคืนเลยนะสิ" รินลดาเอ่ย "แล้วนี่รินได้เปอร์เซ็นการจองเยอะเลยใช่ไหมนิสาพึ่งได้สองคนอยู่เลยแถวเป็นรุ่นทั่วไปด้วย" "เรายังไม่ได้สักคัน เห้อ" รินลดาเอ่ยพร้อมกับถอนหายไปเพราะว่าคงมีเธอคนเดียวที่ยังไม่ได้เปอร์เซ็นจากการจองทั้งๆ ที่ก็มีผู้คนมากมายเข้ามาถามเกี่ยวกับรถกับเธอแต่ส่วนมากก็เหมือนมาจีบไม่ก็มาขอเลี้ยงดูเธอทั้งนั้นพอบอกไม่ให้ไลน์หรือเบอร์ก็จากไป "อ้าว ทำไมหละเราเห็นคนมารุมรินเยอะมากเลยนะ" นิสาเอ่ยถามอย่างแปลกใจ "รุมถามเเต่ไม่ซื้อนะสิ" รินลดาเอ่ยพร้อมทั้งทำหน้าเซง "ทำไมทำหน้าเบื่อโลกแบบนั้นหละคนสวย""รันเวย์" รินลดาเอ่ยเรียกชื่อของชายหนุ่มที่พึ่งจะเดินเข้ามาเอ่ยทักเธอ"รถรุ่นใหม่ชื่อรุ่นอะไรนะ" รันเวย์เอ่ยถามพร้อมทั้งมองดูรินลดาตั้งแต่หัวจรดเท้าเพราะวันนี้เธอสวยมากๆ จริงๆร่างบางวันนี้เธอแต่งตัวด้วยชุดเดรสเกาะอกกระโปรงยาวดูเรียบหรูสีเหลืองดำและมีเข็มกัดของแบรนด์ที่เธอมาทำงงานด้วยติดที่อกผมยาวสลวยถูกดัดลอนให้ดูสวยขึ้นบวกกับการแต่งหน้าที่จัดเต็มกว่าทุกวันมันยิ่งทำให้ดูสวยสง่าและน่าหลงไหลมากขึ้น"Porxxx 777" รินลดาเอ่ยตอบรันเวย์อย่างหน้าเหนื่อยๆ ไม่ได้ใส่ใจอะไรและไม่คิดว่าเขาจะซื้อเพราะคิดว่าเขาคงมาหาเรื่องคุยกับเธอเหมือนกับคนอื่นๆ"ฉันจองคันนั้นอัพสเปกแพงที่สุดทั้งคันเปลี่ยนสีเป็นสีที่แพงที่สุดด้วย""หะ!! " รินลดาและนิสาเอ่ยออกมาพร้อมกันอย่างตกใจในสิ่งที่รันเวย์เอ่ยเพราะว่าที่เขาพูดมานั้นราคาไม่ใช่น้อยๆ เลย"นี่นายพูดจริงพูดเล่น" รินลดาเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าตกใจเพราะถ้าเขาพูดจริงๆ ไม่ได้แกล้งเธอเล่นแค่เธอขายให้เขาได้คันเดียวก็แทบจะได้เปอร์เซ็นเท่ากับคันทั่วไปเป็นสิบคันเลย"พูดจริงสิฉันจะโกหกทำไม" รันเวย์เอ่ยพร้อมกับดึงสัญญาในมือของรินลดามาดูอย่างถือวิสาสะ"สุดยอดเลยรินแบบนี้เธอได้เปอร์
- วันต่อมา -เวลา 10.30 น."ชุดไหนดีนะ" รินลดาเอ่ยขึ้นพร้อมกับหยิบชุดเดรส 2 ชุด มายื่นทาบตัวหน้ากระจกอย่างลังเลใจก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปแล้วส่งไปถามเพื่อนรักของเธอแชะLineRin : [ส่งรูป]Namwan : อะไรมึงRin : มึงว่าชุดไหนสวยกว่าNamwan : แค่ไปกินข้าวต้องแต่ตัวสวยขนาดนี้เลยรึไงRin : เลือกมาเถอะน่าNamwam : สีดำ ดูถอดง่ายดีRin : ทุเรศอีนี่ เอาดีๆNamwan : สีชมพูสีดำไว้ใส่กับกูคืนนี้ค่ากลับมาไวๆ นะมึงRin : รู้แล้วจ้ารินลดาพิมพ์ตอบเพื่อนรักเธอเสร็จก็จัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและนั่งแต่งหน้ารอเพราะว่าใกล้เวลาที่รันเวย์จะมารับเธอแล้วLineRunway : อยู่ล่างหอเธอแล้วRin : กำลังลงไปร่างบางที่พึ่งแต่งหน้าเสร็จพิมพ์ตอบชายหนุ่มก่อนจะหมุนตัวดูความเรียบร้อยของเธอก่อนจะยิ้มออกมาและเดินออกจากห้องไป"รอนานไหม" รินลดาเอ่ยถามทันทีที่เดินลงมาถึงรถสปอร์ตคันหรูขอรันเวย์ก่อนจะเปิดประตูรถเข้าไปอย่างเร่งรีบเพราะคิดว่าคนตรงหน้าคงจะรอมาพักนึงแล้ว"ไม่เลย ฉันก็พึ่งมาถึงตอนที่ทักเธอไปวันนี้ดูสวยเป็นพิเศษเลยนะ" รันเวย์เอ่ยพร้อมกับมองร่างบางตั้งแต่หัวจรดเท้าไม่ใช่เเค่เขาอยากพูดเอาใจเธอเท่านั้นแต่เ
ณ Asta clubเวลา 19.30 น."คืนนี้กูจะเมาให้สุดเหวี่ยงเลย" น้ำหวานเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงดี๊ด๊าที่ได้มาคลับสักทีเพราะจะมาแต่ละครั้งต้องรอมาตรงกับวันหยุดของรินลดาตลอดจึงมาได้แค่อาทิตย์ละครั้ง"เบาๆ หน่อยยะกูขับรถไม่เป็นนะมึงอย่างลืม" รินลดาเอ่ยขึ้นพร้อมกับก้าวขาลงจากรถพร้อมกับเพื่อนรักของเธอ"ไม่ใช่ปัญหาจ้าสาว เราก็หาผู้ในนี้ไปส่งเราสักคนสิคริคริ" น้ำหวานเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินมาควงแขนรินลดาก่อนที่ทั้งสองสาวจะเดินสับขาเข้าไปในคลับเมื่อทั้งสองเข้าไปในคลับต่างก็เป็นที่ดึงดูดสายตาของเหล่าบรรดานักเที่ยวราตรีอยู่ไม่น้อยเพราะด้วยผิวขาวเนียนที่ตัดกับชุดเกาะอกหนังสีดำสั้นของรินลดาที่เผลอให้เห็นหน้าอกอวบอิ่มและต้นขาเรียวสวยผมยาวสีดำเข้มที่ถูกหนีบตรงมาถึงกลางหลังยิ่งทำให้ดูเซ็กซี่และเย้ายวนมากขึ้นซึ่งรวมไปถึงน้ำหวานที่ใส่เสื้อสายเดี่ยวสีดำที่เว้าหน้าอกลงมาเกือบจะครึ่งเต้าพร้อมกับกระโปรงทรงเทนนิสที่สั้นจนเห็นแก้มก้นมนน่ากัดของเธอถึงเธอจะชื่อน้ำหวานแต่การแต่งตัวและนิสัยของเธอรับรองว่าแซ่บพริกร้อยเม็ดแน่นอน"มาค่ะเพื่อนดื่มให้กับความสวยของเราสองคน" น้ำหวานเอ่ยพร้อมกับยกแก้วเหล้าในมือชนกับรินลดาเมื่อเห็น
รินลดามองเพื่อนเธอที่กำลังเต้นอยู่บนเวทีที่ตอนนี้มีเวกัสที่พยายามดึงตัวน้ำหวานลงจากเวทีพร้อมกับถอดเสื้อตัวเองมาคุ้มตัวไว้ให้"เธอเมามากแล้วฉันไปส่งดีกว่า" รันเวย์ที่ละลายตาจากหน้าเวทีก็หันมาเอ่ยกับรินลดาที่ดูจะเมาได้ที่แล้ว"ไม่เป็นไรคะเดียวรินกลับพร้อมหวาน" รินลดาที่ละสายตาจากเพื่อนของเธอหันมาทางรันเวย์ก็เอ่ยขึ้น"ดูสภาพเพื่อนเธอด้วยจะกลับกันยังไงเดียวเพื่อนเธอให้เพื่อนฉันไปส่งให้""นั้นสิน้องรินกลับก่อนเลยเดียวพวกพี่ดูแลเพื่อนน้องให้" ซีนอลเอ่ย"ก็ได้ค่ะ งั้นรินฝากหวานด้วยนะคะ" รินลดาเอ่ยขึ้นพร้อมกับที่รันเวย์พยุงเธอลุกขึ้นก็จะหันมายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ให้เพื่อนของเขาก่อนพาร่างบางออกไป"งานนี้เราสองคนเสียงเงินแน่" ซีนอลเอ่ยขึ้นบอกคริสที่นั่งกระดกเหล้าเข้าปาก"ดูกันต่อไป" คริสเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบพร้อมกับมองตามเพื่อนของเขาจนไปจนสุดสายตาณ หอพักของรินลดาหลังจากรันเวย์ขับรถมาถึงหอพักของรินลดาเขาก็พยุ่งเธอขึ้นมายังห้องก่อนที่ร่างบางจะทิ้งตัวลงนอนกับที่นอนขนาด 6 ฟุตกลางห้องของเธออย่างหมดสภาพรันเวย์มองไปรอบๆ ห้องของรินลดาห้องของเธอเป็นห้องพักที่ไม่ได้เล็กหรือใหญ่มากมีแอร์และเครื่องใช้ไฟฟ้า
รินลดากรี๊ดออกมาอย่างเจ็บปวดและรู้สึกได้ถึงเส้นพรมจันทร์ของเธอได้ฉีดสะบั้นไปแล้วพร้อมกับริมฝีปากหนาของร่างแกร่งที่รีบมาประกบปากจูบเธอเอาไว้ทันทีรันเวย์ใช้ลิ้นเรียวสากของตนสอดเข้าไปยังโพรงปากของร่างบางทันทีพร้อมกับเกี่ยวพันลิ้นของเธอเอาไว้อย่างดูดดื่มและเร้าร้อนพอเห็นว่าร่างบางเธอคล้อยตามแล้วเขาจึงเริ่มค่อยๆ ขยับเอวเเกร่งทันทีตับ ตับ ตับ"แน่นชิป ซี๊ด~ " รันเวย์เอ่ยออกมาอย่างเสียวซ่านพร้อมกับใช้มือหนารั้งเอวของร่างบางไว้แน่นก่อนจะเร่งจังหวะการซอยให้ถี่ขึ้นตับ ตับ ตับ!!"อ้ะๆๆๆ รันเวย์เบาหน่อยมันจุก" รินลดาครางเอ่ยให้คนตัวสูงเบาจังหวะการกระแทกลงเพราะตอนนี้เธอทั้งเจ็บจุกและเสียวในเวลาเดียวกันตับ ตับ ตับๆ"รูเธอเ_ามันชิป ซี๊ด~ " รันเรย์เอ่ยขึ้นอย่างไม่ได้สนใจที่รินลดาเอ่ยแต่เขากับยิ่งเพิ่มจังหวะกระแทกให้แรงขึ้นไปอีกอย่างบ้าคลั่งอย่างหยุดไม่ได้ตับ ตับ ตับๆๆ"อ้ะๆๆ รันเวย์พอก่อน" ร่างบางเอ่ยร้องออกมาเสียงกระเส่าพร้อมทั้งพยายามดันอกแกร่งของรันเวย์ออก"จะให้ฉันพอจริงหรอรูเธอมันตอดฉันไม่หยุดเลยนะที่รัก" รันเวย์เอ่ย"อะ..เอาออกมาก่อนนายลืมใส่ถุงยาง" รินลดาเอ่ยขึ้นอีดครั้งและยังคงพยายามดันอ
"น่าเอาชิปหาย" รันเวย์เอ่ยพร้อมกับใช้มือหนาลูบไล้ก้นขาวเนียวของร่างบางและขย่ำแรงๆ อย่างหมั่นเขี้ยวพร้อมกับจับแก่นกายของเขาเสียบเข้าไปยังรูสวาทของเธอจนสุดลำส๊วบ!"อึก จุก" รินลดาเอ่ยออกมาพร้อมกับกำผ้าปูไว้แน่นเพราะเธอทั้งเสียวและรู้สึกว่าท่านี้แก่นกายของรันเวย์เข้าไปลึกกว่าตอนแรกเสียอีก"ซี๊ด~ " รันเวย์ครางออกมาเสียงกระเส่าก่อนจะเริ่มขยับสะโพกอีกครั้งตับ ตับ ตับๆ"อ้ะๆๆๆ รันเวย์เบาหน่อยมันแรงเกินไป""เธอนี้มัน อ่าส์" รันเวย์ครางออกมาเสียงกระเส่าพร้อมกับมองเรือนร่างของร่างบางที่กำลังโดนเขากระแทกแบบไม่ยั้งอยู่ด้วยแววตาที่หลงไหลอย่างที่เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนเพี้ยะมึงหนาของร่างสูงฟาดเข้าไปที่บั้นท้ายงอนสวยของร่างบางอย่างแรงจนเกิดรอยนิ้วมือแดงก่อนจะรั้งสะโพกเธอให้แน่นและกระแทกแก่นกายของเขาใส่รูสวาทของเธออย่างบ้าคลั่งอย่างหยุดไม่ได้ตับ ตับ ตับ"เจ็บนะ อ้ะๆๆๆๆ " คนตัวเล็กที่ถูกกระทำร้องท้วงออกมาเมื่อถูกมือหนาของร่างแกร่งฟาดลงที่ก้นอย่างแรงตับ ตับ ตับๆๆ ๆ"มันชิปหายเลยริน ซี๊ด~ " รันเวย์เอ่ยพร้อมกับมองร่างขาวเนียนของร่างบางพร้อมกับค่อยๆ ใช้ฝ่ามือหนาลูบไล้เรือนรางของเธอ"ไม่ไหว
หลังจากที่รันเวย์กลับไปรินลดาก็ชั่งใจอยู่นานก่อนจะกดโทรศัพท์โทรไปหาพี่เจ้าของร้าน"ฮัลโหล พี่จีนคะ"(ว่าไงจ๊ะคนสวย)"คือว่ารินอยากจะขอลาออกค่ะ"(ทำไมล่ะน้องรินพี่เพิ่มทิปให้ได้นะ)"คือรินกลัวว่าเกรดจะไม่ถึงเกณฑ์แล้วช่วงนี้ก็ใกล้จะสอบปลายภาคแล้วด้วย"(งั้นหรอพี่เสียดายจัง แล้วน้องรินจะทำถึงวันไหนจ๊ะ)"รินว่าจะออกตั้งแต่วันนี้เลยค่ะ"(ทำไมกระทันหันจังล่ะลูก)"ขอโทษด้วยนะคะที่รินตัดสินใจกระทันหันแบบนี้"(แต่วันนี้ที่ร้านมีจัดงานบอลสะด้วยสิแล้วคนก็ลาเยอะด้วยน้องรินมาช่วยวันนี้ก่อนวันนึงได้ไหม)"เออ..คือ"(นะ นะ ถือว่าช่วยพี่พลีสส)"ก็ได้ค่ะ"(ขอบคุณมากนะน้องรินงั้นแค่นี้ก่อนนะจ๊ะพี่เตรียมของก่อน)เวลา 20.30 น.ณ The sky club ห้อง Vipแกร็ก~"ไง ยิ้มอารมณ์ดีมาเลยนะมึง" ซีนอลเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นรันเวย์เปิดประตูคลับเข้ามาอย่างอารมณ์ดี"อะ เอาไปฟังให้เต็มหูพวกมึงสะ" รันเวย์เดินมานั่งยังโซฟาหรูอย่างสบายใจพร้อมกับเอ่ยขึ้นและกดเปิดเสียงที่เขาอัดไว้ในโทรศัพท์และโยนไปที่กลางโต๊ะ"อ้ะๆๆๆ รันเวย์ อื้อ~"ตับ ตับ ตับ!!"เสียวชิป ซี๊ด~ ""อ่าา รันเวย์เบาๆ ""รู้ไหมยิ่งเธอทำหน้าแบบนั้นฉันยิ่งเ_ี่ยน"ตับ ตั
"รันเวย์ นายฟังฉันก่อน" รินลดาเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังโมโห"ฉันไม่ฟังอะไรทั้งนั้น กลับเดียวนี้!! " รันเวย์เอ่ยขึ้นและกระชากแขนของร่างบางให้เดินตามเขา"นี้นายเบาหน่อยได้ไหมฉันอายคนอื่น" รินลดาเอ่ยขึ้นอย่างพยายามขืนตัวจากการฉุกกระชากของคนอารมณ์ร้อนเพราะตรงที่เธออยู่นั้นเป็นบริเวณทางเข้าห้องน้ำและก็เริ่มมีผู้คนมากมายที่เดินผ่านไปหันมามองเธอกัน"อายหรอ อย่างงี้ทำมาเป็นอาย!" รันเวย์หยุดเดินพร้อมกับหันมาตวาดเสียงดังใส่รินลดาทันที"เบาๆ ได้ไหมคนหันมามองกันหมดแล้ว""ฉันบอกว่าฉันไม่ชอบให้ผู้หญิงของฉันไปยุ่งกับใครเธอยังกล้าไปให้ผู้ชายอื่นกอดอีกเธออยากลองดีใช่ไหม! ""กอด? นายพูดอะไรของนาย" รินลดาเอ่ยถามด้วยสีหน้าสงสัย"ก็ไอเบสนั้นไง! อย่างคิดว่าฉันไม่รู้ทีกับมันทำดี้ด๊าที่กับกูเล่นตัวชิปหาย""รันเวย์! " รินลดาตวาดกลับไปอย่างเริ่มจะหมดความอดทนกับถ้อยคำที่เขาเอ่ยออกมา"หึ ก็จำชื่อผัวได้นิ! " รันเวย์เค้นหัวเราะออกมาจากลำคอก่อนจะเอ่ยขึ้นและจ้องหน้าร่างบางด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยโทสะ"ปล่อย! ถ้านายพูดไม่รู้เรื่องแบบนี้ก็อย่าพึ่งมาคุยกัน" รินลดาเอ่ยพร้อมทั้งบิดข้อมือให้หลุดพ้นจากการพันธนาการของร
ณ งานแต่งของรันเวย์และรินลดาก๊อกๆ"เข้ามาเลยค่ะ" เสียงหวานของริลดาที่นั่งอยู่หน้ากระจกภายในห้องแต่งตัวของเจ้าสาวเอ่ยขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูแกร็ก~"พี่ริวมาแล้วหรอคะ" รินลดาหันไปเอ่ยถามเพราะวันนี้พี่ของเธอต้องเป็นคนเดินส่งตัวเธอไปหาเจ้าบ่าว"อืม วันนี้น้องพี่สวยจังเลย" ริวที่พึ่งเดินเข้ามาภายในห้องเเต่งตัวเอ่ยขึ้นตอนนี้รินลดาอยู่ในชุดเจ้าสาวเกาะอกสีขาวกระโปรงยาวลากพื้นและฟูฟ่องที่ปักลายดอกไม้สีพาสเทลเล็กๆ จนเต็มชุดพร้อมกับผมที่ถูกช่างเกล้าขึ้นสูงทำให้เห็นใบหน้าสวยได้เด่นชัด"ขอบคุณนะคะ พี่เองก็หล่อมากเหมือนกัน" รินลดาเอ่ยตอบด้วยรอยยิ้ม"มีคนอยากเจอรินด้วยนะ" ริวเอ่ยพร้อมกับเปิดประตูห้องรอใครบางคนเดินเข้ามา"ใครคะ..ป๊า! " รินลดาพูดยังไม่ทันจบก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นผู้ชายวัยกลางคนที่หน้าตาคุ้นเคยเดินเข้ามา"สบายดีไหมลูก" ชายวัยกลางคนเอ่ยด้วยท่าทางเก้ๆ กังๆ"สบายดีค่ะ ฮึก~ " รินลดาที่ได้ยินที่ผู้เป็นพ่อเอ่ยก็ร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจที่ผู้เป็นพ่อมางานแต่งงานของเธอ"ลูกสาวของป๊าวันนี้สวยจังเลยนะลูก" ชายวัยกลางคนเอ่ยด้วยเสียงที่สั่นพร้อมกับน้ำตาคลอเบ้าอย่างหลากหลายความรู้สึก"ป๊า
- 2 ปีต่อมา -ณ งานรับปริญา"จบแล้วโว้ยยยย" เสียงของ 4 สาว รินลดา น้ำหวาน เปียและจีน่าที่พึ่งเดินออกมาจากห้องประชุมใหญ่เมื่อพิธีจบเอ่ยขึ้นอย่างดีใจก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันไปถ่ายรูปกับครอบครัวตัวเอง"งั้นเดียวกูไปถ่ายรูปกับพ่อแม่ก่อนนะเดียวเรากลับมาถ่ายรูปรวมกัน" จีน่าเอ่ย"กูด้วยโทรมาตามแล้ว" เปียเอ่ยพร้อมกับชูโทรศัพท์ที่ครอบครัวของเธอโทรมาก่อนจะรีบเดินแยกไป"มึงไปถ่ายรูปกับบ้านกูไหม" น้ำหวานเองที่ต้องไปถ่ายรูปกับครอบครัวหันมาเอ่ยถามเพื่อนรักของตนด้วยสีหน้าเป็นห่วงความรู้สึกของเธอ"ไม่เป็นไรเดียวกูรอพี่รันเวย์" รินลดาเอ่ยให้ด้วยพร้อมรอยยิ้มที่พยายามให้ปกติที่สุด"งั้นเดียวกูมานะ""อืม"หลังจากน้ำหวานเดินจากไปรินลดาก็ยืนดูใบจบของตัวเองอย่างภาคภูมิใจในตัวเเเต่จู่ๆ เธอกับน้ำตาคลอเบ้าเมื่อเธอหันไปทางไหนก็มีแต่พ่อแม่และญาติพี่น้องของทุกคนมาร่วมยินดียกเว้นเพียงแต่เธอที่จบมาด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่งแต่กับต้องเดียวดาย"ริน" เสียงของริวที่พึ่งมาถึงเอ่ยเรียกน้องสาวของตนที่ยืนอยู่เพียงลำพัง"พี่ริว" รินลดาหันไปตามเสียงเรียกพร้อมกับเอ่ยเรียกชื่อพี่ชายของตนด้วยท่าทางตกใจเพราะไม่คิดว่าเขาจะมาได้"
- เช้าวันต่อมา -ซ่าาา~"ตื่นได้แล้วไอรันเวย์จะไปไหม หาเมียเนี้ย" เวกัสเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งราดน้ำใส่หัวรันเวย์ที่นอนเมาค้างไม่ยอมตื่น"ใครสาดน้ำใส่กูวะ" รันเวย์ที่สะดุ้งตื่นขึ้นมาเอ่ยอย่างหัวเสีย"กูเอง จะไปไหมหาเมียมึงอะ" เวกัสเอ่ย"มึงรู้หรอว่ารินอยู่ไหน" รันเวย์ที่ได้ยินก็รีบดีดตัวขึ้นและเอ่ยถาม"รู้น้ำหวานยอมบอกแล้ว""จริงหรอวะ" รันเวย์เอ่ยด้วยน้ำเสียงและสีหน้าดีใจสุดขีด"ก็จริงน่ะสิ มึงเล่นร้องไห้สะน่าสงสารขนาดนั้น ฮ่า ฮ่า " ซีนอลเอ่ยก่อนที่คริสเวกัสและซีนอลจะหัวเราะพร้อมกันอย่างชอบใจ"ร้องไห้ไรวะ" รันเวย์เอ่ยถามอย่างมึนงงเพราะเมื่อคืนเขาเมาจนภาพตัดและจำไม่ได้ด้วยว่ากลับมายังไง"มึงก็เปิดดูอินสตาร์แกรมไอซีนอลเอาเองละกัน" เวกัสเอ่ยจนทำให้รันเวย์เกิดสงสัยและกดเข้าไปดู"เชี้ยยยยย มึงลบเถอะกูขอร้อง" รันเวย์อุทานขึ้นมาอย่างตกใจก่อนจะขอร้องให้เพื่อนของเขาลบคลิปนี้ทิ้ง"กูลบก็ได้นะแต่ว่ามึงจะไม่ได้เจอรินอีก ที่มึงได้เจอรินก็เพราะคลิปนี้เลยนะเว้ย" ซีนอลเอ่ย"ไง จะอยากให้มันลบอยู่ไหมไอลูกหมา" เวกัสเอ่ย"ไม่ต้องกูยอมอายดีกว่าไม่ได้เจอหน้าเมีย" รันเวย์เอ่ยอย่างยอมจำนนเพราะตอนนี้แล้วเขายอมทุกอย
- ทางด้านรันเวย์ -เวลา 15.30 น."ไปไหนของเขา" รันเวย์ที่พึ่งตื่นนอนก็เอ่ยขึ้นเมื่อไม่เห็นร่างบางที่คุ้นเคยนอนอยู่บนเตียงเช่นทุกครั้งก่อนจะเดินไปหาจนทั่วห้องแต่ก็ไม่พบก่อนที่ร่างสูงจะเดินไปยังตู้เสื้อผ้าเพื่อเตรียมจะอาบน้ำแต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อพบว่าเสื้อผ้าของร่างบาง บางส่วนนั้นได้หายไปแล้ว"ไม่จริง.." รันเวย์เอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นคลอนก่อนจะรีบกดโทรไปหาร่างบางทันที"หมายเลขที่ท่านเรียกยังไม่เปิดให้บริการในขณะนี้...""เชี้ยเอ้ยไม่เปิดเหี้ยไรเบอร์เมียกู! " รันเวย์ สบดออกมาอย่างหัวเสียก่อนจะกดโทรศัพท์ไปหาเวกัส(ว่าไงจะชวนกินเหล้าหรอ)"มึงอยู่กับน้ำหวานไหม"(ไม่นะน้องกลับไปตั้งแต่เช้าแล้ว)ตู๊ดๆๆๆทันทีที่สิ้นเสียงของเวกัสรันเวย์ก็รีบตัดสายทิ้งทันทีและรีบโทรไปหาน้ำหวาน(ค่ะพี่รันเวย์)"น้ำหวานอยู่กับรินไหม"(ไม่อยู่ค่ะ)"แล้วรินได้บอกไหมว่าจะไปไหน"(ถามทำไมคะจะตามไปละลานเพื่อนหวานอีกหรอคะ)"ไม่ใช่แบ.."(แค่นี้นะคะหวานมีธุระ)ตู๊ดๆทันทีที่น้ำหวานเอ่ยจบก็ตัดสายจากรันเวย์และบล็อคเบอร์ทันทีทำให้รันเวย์พยายามโทรเท่าไหร่ก็ไม่ติดมันยิ่งทำให้เขาร้อนใจมากเท่านั้นก่อนจะเดินไปหยิบกุญแจรถคันหรูและไปต
"ไม่ใช่เรื่องของนายปล่อยนะ" รินลดาเอ่ยขึ้นเมื่อถูกมือหนาของรันเวย์กระชากตัวเธอออกมาจากแมนอย่างแรง"มึงมายุ่งอะไรด้วยวะ" แมนเอ่ยและพยายามดึงตัวรินลดาออกจากรันเวย์"มึงนั้นแหละอย่าแส่ยัยนี้เมียกู! " รันเวย์ตวาดลั่นอย่างโมโหจนเลือดขึ้นหน้าที่เห็นว่ารินลดากำลังนัวเนียกับชายอื่น"ว่าไงนะ จริงหรอริน" แมนเอ่ยขึ้นอย่างไม่เชื่อที่รันเวย์เอ่ย"ไม่จริงฉันเลิกกับเขาไปตั้งนานแล้วปล่อยนะ" รินลดาเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งพยายามสะบัดแขนจากร่างสูงออก"เลิกเหี้ยไรเมื่อคืนยังนอนแหกขาให้กูเอาอยู่เลยมานี้! " รันเวย์เอ่ยพร้อมทั้งกระชากแขนร่างบางให้เดินตามเขาออกไปโดยมีน้ำหวานเดินตามมาช่วยด้วย"โอ้ย ปล่อยนะ" รินลดาเอ่ยและพยายามขืนตัวแต่ก็ไม่เป็นผล"พี่รันเวย์น้ำหวานว่าใจเย็นๆ ก่อนดีกว่านะคะ""เธอไม่ต้องไปยุ่งกับเขาเลย แล้วแต่งตัวเหี้ยอะไรของเธอวะเนี้ย! " เวกัสเอ่ยพร้อมทั้งรั้งแขนของน้ำหวานเอาไว้ไม่ให้ตามรันเวย์และรินลดาไป- บนรถ -ทันทีที่รันเวย์เหวี่ยงร่างบางเข้ามาในรถเขาก็เหยียบคันเร่งออกไปทันทีจนมิดไมล์ด้วยอารมณ์โทสะ"เธอกล้ามากนะที่หนีฉันมาเที่ยวแบบนี้" รันเวย์เอ่ยออกมาด้วยสีหน้าโกรธจัดอย่างเห็นได้ชัด"แล้วนายจะย
- ทางด้านรันเวย์ -"เป็นอะไรของมึงวะไอเวย์หน้าเหมือนเมียหาย" ซีนอลเอ่ยเมื่อเห็นว่าหน้าเพื่อนรักของตนบอกบุญไม่รับมาได้สักพัก"นั้นสิคะรันเวย์ เมล่อนทำอะไรให้ไม่พอใจรึป่าวคะ" เมล่อนที่นั่งอยู่บนตักของร่างแกร่งเอ่ยขึ้นอย่างเอาอกเอาใจก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปคู่กับเขา"ป่าว" รันเวย์เอ่ยด้วยใบหน้าเรียบเฉยแต่ในใจกลับร้อนรนจนอยากขับรถไปเกาะล้านสะตอนนี้เหตุเพราะว่ารินลดาไม่ได้ตอบข้อความเขามาสักพักแล้ว"หึ" คริสเค้นหัวเราะออกมาจากลำคอเบาๆ พร้อมกับมองดูอาการของเพื่อนรักที่เหมือนใจไม่ได้อยู่ที่นี้แล้ว"เชี้ยน้องรินลงรูปโครต X เลยแคปชั่นก็เด็ด" ซีนิอลที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่เอ่ยขึ้น"ไหน! " รันเวย์ที่ได้ยินดังนั้นจึงรีบเอ่ยถามและลุกขึ้นทันทีจึงเป็นเหตุทำให้สาวสวยที่นั่งอยู่ที่ตักเขาล้มก้นจ้ำเบ้ากับพื้น"ว้าย รันเวย์ค่ะทำไมจะลุกไม่บอกก่อน" หญิงสาวโวยวายทันทีด้วยสีหน้าบึ้งตึงแต่ก็ไร้การตอบรับจากชายหนุ่มถ้ารินต้องเสียตัวรินต้องได้เป็นแอร์ทันทีที่รันเวย์เห็นแคปชั่นเเละรูปร่างบางที่อยู่ในชุดบิกินี่ตัวจิ๋วเขาก็บีแก้วเหล้าในมือแน่นจนแทบแตกอย่างหัวเสีย"นมอย่างใหญ่กูถึงว่าทำไมไอเชี้ยเวย์หลงเป็นกูก
- เช้าวันต่อมา -ติ๊ง ติ๊ง~รินลดาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงข้อความเข้าที่สั่นไม่ยอมหยุดก่อนจะใช้มือควานหาโทรศัพท์ของเธอเพื่อมาเปิดดูแจ้งเตือนLine เกาะล้านฉบับคนสวยNamwan : ไฮGina : ไฮยะPeer : ยังไง วันไหนNamwan : พรุ่งนี้ไหม 3 วัน 2 คืนGina : 2 วันได้ไหมมึงวันมะรืนกูมีนัดกับที่บ้านPeer : ได้Namwan : กูก็ได้Peer : อีรินยังไง"รันเวย์ ตื่น" หลังจากรินลดาอ่านข้อความกลุ่มของเพื่อนเธอจนจบแล้วเธอก็เอ่ยปลุกคนตัวสูงทันที"ว่า" รันเวย์เอ่ยออกมาอย่างงัวเงีย"พรุ่งนี้.." รินลดาเอ่ยด้วยน้ำเสียงตะกุกจะกัก"พรุ่งนี้ทำไม? " รันเวย์เอ่ยขึ้นพร้อมมองร่างบางอย่างต้องการคำตอบ"ฉันขอไปทะเลนะ""ฉันไปด้วย""ไม่เอา เราคุยกันแล้วนะ" ทันทีที่เธอได้ยินว่าร่างสูงจะขอไปด้วยเธอจึงรีบปฏิเสธทันทีเพราะถ้าให้รันเวย์ไปทริปของพวกเธอต้องหมดสนุกแน่ๆ"ทำไมฉันจะไปไม่ได้หรือเธอจะไปเล่นชู้กับใคร" รันเวย์เอ่ยอย่างคาดคั้นร่างบาง"ก็นายบอกเองไม่ใช่หรอว่าไม่อยากให้ฉันทำเป็นติดต่อกับนายอยู่แล้วอีกอย่างนี้ก็มีแต่ผู้หญิงถ้านายไปฉันก็หมดสนุก" รินลดาเอ่ยขึ้นพร้อมทำหน้ามุ้ย"มีแต่ผู้หญิงแน่นะ" รันเวย์เอ่ย"อืม สาบานเลย" รินลดารี
"ที่ไหน" รันเวย์เอ่ยพร้อมกับยังคงดูดเม้นเต้านมสวยของเธอผ่านเสื้อนักศึกษาตัวบางก่อนจะเลื่อนมือเข้าไปยังใต้กระโปรงนักศึกษาทรงพลีสของเธอพร้อมทั้งเกี่ยวเอาแพตตี้ของเธอให้หลุดออก"เกาะล้าน อื้ม~ อย่า" รินลดาเอ่ยขึ้นเสียงกระเส่าเมื่อร่างแกร่งเริ่มใช้นิ้วร้ายแหย่เข้าไปในรูสวาทของเธอที่ตอนนี้มีน้ำเมือกเปียกชุ่มไปหมด"ฉันไปด้วย"แจ๊ะๆ"แต่นายต้องห้ามบอกพี่เวกัสนะ อ๊า~ เสียว" รินลดาเอ่ยขึ้นเสียงกระเส่าเมื่อนิ้วร้ายของรันเวย์เริ่มขยับเช้าออกรูสวาทของเธอ"ทำไมฉันต้องไม่บอกเพื่อนฉันด้วย? " รันเวย์เอ่ยขึ้นพร้อมกับเร่งความเร็วนิ้วของเขาให้เร็วขึ้นแจ๊ะๆๆๆ"อ๊าาา~ เสียว กะ..ก็เพราะหวานมะ..ไม่อย่างให้พี่วะ..เวกัสไป" รินลดาเอ่ยออกมาแทบไม่เป็นศัพท์เมื่อถูกนิ้วร้ายของคนตัวสูงแกล้ง"ก็ได้ถ้าเธอขึ้นให้ฉัน" รันเวย์เอ่ยขึ้นก่อนจะถอดนิ้วของเขาออกจากรูสวาทของเธอพร้อมกับปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของเธอออกเผยให้เห็นหน้าอกอวบอิ่มที่มีบราสีดำลายลูกไม้ปิดไว้"ฉันไม่เคยขึ้น" รินลดาเอ่ยเพราะตลอดเวลาที่อยู่กับรันเวย์เขาเป็นคนทำตลอด"ก็ฝึกสิ" รันเวย์เอ่ยขึ้นก่อนจะนอนราบไปกับโซฟาหรูและยกตัวร่างบางให้มาคร่อมที่แก่นกายเขาแทน
- ทางด้านรันเวย์ -ร่างสูงที่กำลังขับรถหรูออกจากมหาลัยก็เหลือบไปเห็นคนตัวเล็กที่หน้าร้านส้มตำอย่างรู้สึกหงุดหงิดที่เธอไปไหนทำอะไรไม่บอกเขาอย่างทุกครั้งวันนี้ทั้งวันเขาไม่ได้ทักเธอไปเธอก็ไม่คิดจะทักเขามาเลยเป็นเหตุทำให้ชายหนุ่มรู้สึกหงุดหงิดใจทั้งวัน ก่อนจะเปิดประทุนรถเพื่อที่จะได้ให้เธอสังเกตุเห็นเขาได้ชัดๆ"ทำอยู่ดีๆ เปิดประทุนล่ะคะผมเมล่อนเสียทรงหมด" หญิงสาวที่นั่งมาด้วยกันกับเขาเอ่ย"หุปปากแล้วก็นั่งไปเงียบๆ " รันเวย์เอ่ยขึ้นโดยไม่คิดจะปลายตาไปมองหล่อนเลยด้วยซ้ำแต่กลับเหลือบไปมองร่างบางที่กำลังจะเดินขึ้นรถเพื่อนเธอไปอย่างไม่ได้สนใจอะไรเขาณ The sky clubแกร็ก~"มาแล้วหรอวะ""ว้าว พาสาวใหม่มาสะด้วยไม่เสียดายน้องรินแล้วหรอวะ""รินไหนคะรันเวย์""ฉันไม่ชอบผู้หญิงพูดมาก" รันเวย์เอ่ยก่อนจะดึงมือที่เธอจับอยู่ออกและเดินไปเล่นสนุ๊คกับพวกเพื่อนของเขาปล่อยให้หญิงสาวหน้าบึ้งตึงนั่งอยู่ที่โซฟาหรูคนเดียว- 2 ชั่วโมงผ่านไป -"น่าเบื่อชะมัด" หญิงสาวที่มากับรันเวย์เอ่ยบ่นกับตัวเองเพราะตั้งแต่เธอมากับชายหนุ่มเขาก็เอาแต่เล่นสนุ๊คกับเพื่อนโดยที่ไม่สนใจเธอเลยร่างอรชรของหญิงสาวที่อยู่ในชุดนักศึกษาเสื้