บทที่ 4

“มากไป”

“ถามจริงๆ คุณแม่คิดยังไงถึงส่งผู้หญิงน่ารักๆ อย่างคุณนับมาให้พี่” ภูภูมิยักคิ้วถามพี่ชายคนกลาง ที่ตั้งแต่มี

ความรักความดิบความเถื่อนก็ดูจะลดน้อยลง ผมเผ้าก็เป็นทรงหนวดเคราวที่นานๆ โกนทีก็โกนจนเกลี้ยงเกลา โชว์หน้าหล่อๆ ตลอด 

“ส่งมาจับผิด”

“จับผิดเรื่อง” คนฟังเอ่ยถามนั่นเพราะยังไม่รู้รายละเอียด

“คุณแม่คิดว่าพี่เป็นเกย์”

“พี่เนี่ยนะเป็นเกย์” ภูภูมิเลิกคิ้วสูงทันที มารดาคิดอะไรอยู่ถึงคิดว่าลูกชายคนกลางเป็นเกย์หรือเพราะที่ผ่าน

มาภูตะวันไม่เคยจริงจังกับใคร คิดแล้วก็เสียวสันหลังกลัวมารดาคิดแบบนั้นกับตนบ้างแล้วส่งผู้หญิงไปให้ที่แทนซาเนีย ขืนเป็นแบบนั้นงานเข้าหนักแน่นอน 

“อือ นั่นแหละคือจุดประสงค์หลักที่คุณแม่ส่งนับมา ไม่ได้ส่งมาให้พี่ทำอะไรแบบนั้น”

“แบบนั้นคือแบบไหนพี่” น้องชายตัวแสบแกล้งทำเป็นไม่รู้ 

“เออน่ะ ไม่ต้องรู้หรอก” ภูตะวันยิ้มกริ่มซึ่งคนฟังก็เข้าใจความหมายโดยไม่ต้องอธิบายขยายความได้เป็นอย่างดี 

เพราะจดจ่อคุยกันทั้งคู่จึงไม่รู้ว่าบุคคลที่สามที่เอ่ยถึงนั้นเดินมาใกล้จนบังเอิญได้ยิน แม้จะได้ยินแต่นับพันดาวก็จับใจความไม่ได้มากนัก 

“ไม่ต้องรู้อะไรหรือคะ”

“เปล่าครับ ไม่มีอะไร” นายหัวหนุ่มปฏิเสธทันที 

“รีบตอบแบบนี้ต้องมีแน่ๆ” นับพันดาวตั้งข้อสงสัย 

“ไม่มีอะไรจริงๆ ครับคุณนับ ว่าแต่วันนี้มีอะไรกินหรือครับกลิ่นหอมฟุ้งมาจากครัวเชียว” ภูภูมิช่วยชีวิตพี่ชายไว้

ด้วยการเปลี่ยนเรื่อง 

“อ้อ แกงไตปลาค่ะ เห็นคุณเบสบอกว่าคุณบาสอยากทาน แต่ไม่รู้ว่าจะถูกปากไหมนะคะเพราะนับเองก็พึ่งหัด

ทำ” เพราะหลังแต่งงานเธอจะย้ายมาอยู่ที่นี่กับภูตะวัน งานบ้านอะไรที่ไม่เคยทำจึงต้องหัดทำไว้บ้างแม้จะยังไม่คล่องมากนักก็ตาม ส่วนงานอื่นๆ แต่งงานแล้วค่อยอ้อนขอไปทำเพราะตอนนี้ขอไปเท่าไหร่ภูตะวันก็ไม่อนุญาต บอกแค่อยากให้เธออยู่บ้านดูแลเขาก็พอ 

“อร่อยอยู่แล้วครับ” ภูตะวันเอ่ยชมทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ชิม นับพันดาวนั้นเป็นลูกสาวคนเล็กของบ้านที่มีฐานะร่ำรวยไม่น้อย ใครๆ ก็ประคบประหงมแถมยังเป็นนักเรียนนอก งานบ้านอะไรพวกนี้เธอแทบไม่เคยทำ การที่เธอยอมเรียนรู้ยอมลงมือทำอะไรๆ หลายอย่างเพื่อเขานั้นภูตะวันก็สุขจนล้นอกและยิ่งรักเธอมากขึ้นในทุกๆ วันที่ได้อยู่ด้วยกัน 

“ขอบคุณค่ะ” นับพันดาวส่งยิ้มให้คนรักที่มักจะคอยสนับสนุนเธอเสมอๆ ไม่ว่าเรื่องนั้นจะเล็กหรือใหญ่ การมีเขาเป็นคู่ชีวิตคือสิ่งที่ดีที่สุดเช่นกัน

ส่วนคนโสดอย่างภูภูมิก็ได้แต่อิจฉา แม้จะไม่อยากมีความรักแต่พอมาเห็นบรรดาพี่ชายฝาแฝดทั้งสองมีคู่ครองที่ดีแบบนี้ก็คิดอยากมีบ้าง แต่คิดไปก็เท่านั้นในเมื่อยังไม่เจอคนที่ใช่  

 

กรี๊ดดดด

“เป็นอะไรโรส เกิดอะไรขึ้น” มุกดารีบตะโกนถามมาจากหน้าห้อง เพราะจู่ๆ ก็ได้ยินเสียงโรสรินกรี๊ดออกมา

“มีบริษัทเรียกฉันไปสัมภาษณ์งาน” 

“จริงหรอ”

“จริง”

“กรี๊ดดดด ฉันดีใจกับแกด้วยนะโรส ขอให้แกได้งานนี้ เพี้ยง!” ดูเหมือนเสียงกรี๊ดของมุกดานั้นดูจะดังกว่าเสียง

กรี๊ดของโรสรินด้วยซ้ำไป 

“ขอบใจนะแก”

 

“นี่ไง ผลบุญจากการที่เราไปทำบุญใหญ่บริจาคร่างกายกันมา” มุกดาตาเป็นประกาย เธอกับโรสรินพึ่งไปบริจาคร่างกายกันมาไม่ถึงอาทิตย์ วันนี้ก็มีบริษัทโทรเรียกให้โรสรินไปสัมภาษณ์งานเสียแล้ว เธอเชื่อเหลือเกินว่าชีวิตหลังจากนี้ทุกอย่างกำลังจะดีขึ้นแน่นอน

“ใช่ไหมๆๆ แกคิดเหมือนฉันเลย”

“ฉลองกันไหม”