ตอนที่ 1 เจ็บ(ใจ)ยิ่งกว่าโดนทิ้ง

ไข่มุกยังคงเพลิดเพลินกับการรับประทานเค้กช็อกโกแลตแสนอร่อย ตัวเค้กตกแต่งด้วยสตรอว์เบอรี่ล้อมรอบ ดูสวยงามและน่ารับประทาน แต่หลังจากนั้นไม่นาน หญิงสาวเริ่มรู้สึกว่าตัวเองรอชายหนุ่มนานเกินไปแล้ว แม้จะเข้าใจว่าเขาอาจทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ แต่นี่มันชักจะนานเกินไปแล้วนะ

"สงสัยจะอึแตก... สั่งอีกดีกว่า อร่อยจัง" ไข่มุกยกไหล่ขึ้นอย่างสบายใจ ไม่ได้คิดอะไรมากนัก และจนป่านนี้เธอยังไม่รู้ตัวเลยว่าเขาได้จากเธอไปแล้ว

ขณะที่ชายหนุ่มขับรถยนต์คันสวย เสียงเพลงแจ๊ซเปิดกล่อมไม่ให้บรรยากาศภายในรถเงียบเหงาจนเกินไป กระทั่งมีเสียงหนึ่งดังแทรกขึ้น "โคร๊กกก~" เสียงท้องร้องบ่งบอกถึงความหิว

"แวะซื้อ KFC ดีกว่า แล้วค่อยกลับไปนอนเล่นเกม" เขาพูดกับตัวเอง ด้วยความที่ออกไปนัดเจอกับไข่มุกตั้งแต่เช้า ข้าวเช้ายังไม่ได้กิน เขาจึงต้องแวะสั่งอาหารกลับไปรับประทานที่บ้านสักหน่อย

อืดดดดด...

มีสายเข้าจากสมาร์ตโฟนยี่ห้อดังรุ่นใหม่ล่าสุดที่วางอยู่บนแท่นติดกับคอนโซลหน้ารถ โทรศัพท์สั่นเบา ๆ พร้อมกับเสียงเรียกเข้าที่ดังขึ้น โดยหน้าจอแสดงชื่อเบอร์ที่ไม่รู้จัก ชายหนุ่มเอื้อมมือไปกดรับโดยไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะไม่รู้ว่าใคร

[พี่กันต์...พี่กันต์ใช่ไหมคะ?]

"ครับ? ..."

[นี่ไข่มุกเองนะคะ ทำไมเข้...]

หญิงสาวยังพูดไม่ทันจบประโยคดี ก็ถูกชายหนุ่มกดตัดสายเสียแล้ว เธอพยายามจะบอกว่าเขาเข้าห้องน้ำนานเกินไป

"เอาไงดีวะเนี่ย ขอโทษนะ... ฉันไม่ถูกชะตากับเธอจริง ๆ"

.

.

.

.

ทางด้านไข่มุก

“หื้มมมมม!!! อยากจะกรี๊ด! กดตัดสายเหรอ ไอ้ผู้ชายเฮงซวย สรุปนี่ฉันโดนเทใช่ไหมเนี่ย!! ปึก! ปึก!” ไข่มุกตะโกนออกมาด้วยความโกรธแค้น พร้อมกับทุบโต๊ะอย่างแรงเพื่อระบายอารมณ์เดือดดาล โดยไม่สนใจว่าผู้คนรอบข้างจะมองมาหรือไม่ เพราะตอนนี้เธอโมโหสุด ๆ

“คิดว่าฉันจะยอมเหรอ” น้ำเสียงของเธอคล้ายกับนางร้ายในละครหลังข่าว พร้อมกับสายตาเคียดแค้น

‘แชตด่าสิคะ รออะไร…’

“กันต์ไม่กันคิ้ว ชื่อบ้าอะไรเนี่ย” ไข่มุกพูดออกมา หมายถึงชื่อไลน์ของกันต์

[พี่ทำแบบนี้ได้ไงคะ] ยังไม่ถูกอ่าน

[ไหนว่าจะพาไปดูห้อง] ยังไม่ถูกอ่าน

[พี่เบี้ยวทำไมคะ หนูไม่เข้าใจ] ยังไม่ถูกอ่าน

[ไอ้ผู้ชายเฮงซวย อย่าให้เจอนะ จะตามราวีให้ถึงที่สุดเลย] ยังไม่ถูกอ่าน

[พี่ไม่เข้าใจ หนูชอบห้องพี่มากจริง ๆ แล้วหนูก็จำเป็นจะต้องย้ายเร็ว ๆ นี้แล้วนะคะ ขอร้องพี่ช่วยหนูเถอะนะ] ยังไม่ถูกอ่าน

[ไอ้ผู้ชายสันดานเสีย ขอให้ไข่ฝ่อ หาเมียไม่ได้ หน้าตาก็ดีแต่ทำไมทำตัวแบบนี้] ยังไม่ถูกอ่าน

“ฮื่ออออ…ทำไม ทำกับฉันแบบนี้ ง่ำ! ฮื่ออออ…” ไข่มุกร้องไห้โฮพลางตักเค้กเข้าปากไปด้วย โดยไม่ได้รู้ตัวเลยว่ามีสายตารอบ ๆ จ้องมองอยู่ ด้วยความสงสัยและความเห็นใจที่ปนอยู่

“สวยซะเปล่า แต่น่าจะเพี้ยนนะ” เสียงนินทาจากผู้ชายโต๊ะหนึ่งกำลังคุยกับเพื่อน ระหว่างที่พวกเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแอบถ่ายภาพของไข่มุกโดยไม่ได้ตั้งใจ

.

.

.

.

ไข่มุกกลับมาถึงห้องเช่าของเธอของย่างเหนื่อยล้า กว่าจะขึ้นมาถึงห้องได้ต้องมาลุ้นว่าเจ้าของตึกหรือนิติบุคคลจะเจอเธอหรือเปล่า เพราะใกล้ถึงกำหนดที่ต้องจ่ายค่าเช่าที่ค้างไว้สองเดือน รวมเป็นเงิน 8,000 บาท ถ้าไม่จ่ายเธอจะต้องย้ายออก

ตอนนี้ไข่มุกมีเงินพอที่จะจ่ายค่าเช่า แต่เธอไม่อยากทนอยู่ที่นี่อีกต่อไป ตึกเก่าพร้อมกับสังคมที่แย่ แถมป้าเจ้าของตึกมีนิสัยแข็งกร้าวก็พอเข้าใจว่าเธอผิดนัดไม่ยอมจ่าย แต่ด่ากราดถึงพ่อถึงแม่แบบนี้ เธอทนอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้วจึงตัดสินใจจะใช้เงินที่มีไปหาที่ใหม่ดีกว่า

เธอได้เจอห้องที่ถูกใจในคอนโดหรู ค่าเช่ารายเดือนแค่ 5,000 บาท ขนแค่กระเป๋าเสื้อผ้า ก็สามารถเข้าอยู่ได้เลย แบบนี้หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว แต่แล้วเจ้าของห้องกลับหนีไปซะงั้น เงินที่มีตอนนี้ก็ไม่ค่อยจะพออีก

“ดวงมีแต่กรรมบังเหรอ…นี่ฉันต้องเจียดเงินไปทำบุญไหมนะ” เธอพูดกับตัวเองพร้อมกับทิ้งตัวลงบนที่นอนขนาดกลาง ในใจรู้สึกคับแค้นขุ่นเคืองไม่หาย ทำไมต้องเจอกับเหตุการณ์บ้า ๆ แบบนี้ด้วย? กำลังจะได้ดูห้องที่เธอฝันถึงอยู่แล้วเชียว จากรูปที่กันต์โพสต์ไว้ทั้งหมด

‘ผู้ชายคนนั้นนิสัยแย่ชะมัด’

“ไอ้กันต์! อย่าให้กูเจอนะ จะจองล้างจองผลาญ! กรี๊ดดดดด!!!” เธอกรี๊ดใส่หมอนพร้อมกับดีดดิ้นระบายอารมณ์ขุ่นเคือง

ส่วนทางด้านของกันต์

“ฮัดชิ้ว! งืม~ สงสัยจะเป็นหวัด” เขาถูจมูกไปมา

หลังจากกลับมาถึงบ้านพัก กันต์ก็ไม่ได้ทำอะไรมาก นอกจากดูบอลย้อนหลัง นอนพักผ่อน และติดตามการลงทุนในคริปโตที่เขากำลังเล่นอยู่ เขาวางแผนว่าจะนอนพักอีกสักหน่อย เพราะคืนนี้ต้องออกไปเล่นดนตรีที่บาร์แห่งหนึ่ง

.

.

.

.

เสียงริงโทนเพลงป๊อปฟังก์ดังออกมาจากโทรศัพท์มือถือเครื่องสวยของไข่มุก แสดงชื่อแอลลี่ เพื่อนสาวของเธอโทรมา สงสัยคงอยากจะเม้าท์มอยน่ะ

“ว่าไงแอลลี่” ไข่มุกเป็นฝ่ายพูดก่อน หลังจากที่กดรับสาย

[มึงช่วยเช็กไลน์หน่อยได้ไหมคะเพื่อนสาว]

“เออ ๆ โทษที เพิ่งกลับถึงห้อง…เซ็ง ๆ อารมณ์ไม่ดีเลยไม่มีอารมณ์จะเช็กมือถือ” น้ำเสียงบ่งบอกอารมณ์ตามนั้น

[มีอะไรวะ…มึง ๆ วิดีโอคอลกันดีกว่า นี่ริษามันโทรหากูพอดีเลยเนี่ย]

“ก็ได้ งั้นวางสายตรงนี้ก่อน เสร็จแล้วคอลวิดีโอมานะ”

[เออ ๆ แค่นี้นะ] กดวางสาย

ไม่นานแอลลี่ก็วิดีโอคอลมาหาโดยมีริษาร่วมด้วย ทั้งริษาและแอลลี่คือเพื่อนสนิทของไข่มุกตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยซึ่งก็เรียนจบมาด้วยกัน

แอลลี่เพิ่งเริ่มเข้าวงการเป็นนักเขียนเพลงและฝึกหัดทำเพลงแต่งเมโลดี้ บ้านมีฐานะถึงงานการจะไม่มั่นคงแต่ก็พอมีกินมีใช้

ส่วนริษาเป็นพนักงานออฟฟิศมนุษย์เงินเดือนผู้มีความทะเยอทะยาน หาเงินมาอย่างทุกข์ยาก ใช้ทั้งแรงกายและหยาดเหงื่อทุ่มเทเพื่อกระเป๋าแบรนด์เนมที่เธอใฝ่ฝัน ใฝ่ฝันหลายใบด้วยเลยต้องพยายามไขว่คว้ามาให้จงได้

ทั้งสามสาวอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันแล้วในตอนนี้

[แอลลี่ : หน้าเป็นตูดเลยมึง]

[ริษา : เออ เป็นไรวะ ไหนเล่ามาดิ๊]

“คือเรื่องมันบ้าบอมากเว้ย กูรู้สึกเฟลยิ่งกว่าไปเดทแล้วโดนเทหรือผู้ชายทิ้งอีก อิเหี้ย! พูดแล้วก็โมโหแม่ง” สบถพร้อมกับขยี้ผมตัวเองจนหัวฟู

[แอลลี่ : เอาล่ะ น่าสนใจอยู่นะ…ไหนเล่ามาสิ] บังเอิญจริง ๆ ที่แอลลี่กำลังทานป๊อปคอร์นอยู่พอดี

[ริษา : โห อิแอลลี่จังหวะมึงได้มากอ่ะ ความจกป๊อปคอร์นรอฟังดราม่าไรงี้]

“พวกมึงพร้อมจะฟังแล้วใช่ปะ คือก่อนหน้านี้กูเข้ากลุ่มเช่าคอนโด หาห้องพักไรงี้ แล้วกูก็เจอห้องที่ถูกใจมากกกกกก…แบบ! ห้องนี้สร้างมาเพื่อกูแน่ ๆ” ฟีลลิ่งเว่อร์ตามประสาคนมั่น ๆ

สองสาวกำลังตั้งใจฟัง ไม่มีใครปริปากพูดขัดอะไรทั้งนั้น

“แล้วกูก็คอมเมนต์คนแรก! ทักไปหาเจ้าของห้องคนแรก! เขาทำเป็นดีลกับกูมีความนัดกันดูห้อง เสร็จปึ๊บ…วันนี้จ่ะสาว กูอุตส่าห์ตื่นแต่เช้าแหกขี้ตา”

[แอลลี่ : เช้าของมึงนี่มันกี่โมง]

“ก็…เกือบ 10 โมงเช้า เออ ก็เช้านะ” พยักหน้าเออออเอาเอง

[ริษา : นี่เช้ามากถึงขนาดต้องแหกขี้ตาเลยน่อ อืมมมม…แล้วเขานัดมึงกี่โมง]

“11 โมง…”

[แอลลี่ : อะ กูวาง 20 บาท อีไข่มุกไปสายแน่ๆ]

[ริษา : กูวางอีก 100 นึงเลยค่ะ สายชัวร์ มึงจะวางเงินไหมไข่มุก]

“ไม่วางค่ะ เพราะกูไปสาย! จบ! กูยอมรับแบบสวย ๆ” มีความทัดผมที่หลังหู จริตจ๊ะกร้านน่าหมั่นไส้อยู่ไม่น้อย “เล่าต่อเลยนะ กูไปสายจริง ๆ ค่ะ ประมาณ 25 นาที แต่! พวกมึงอย่าเพิ่งขัด!”

รีบเอ่ยปรามในทันทีทันใดเพราะพอได้ยินว่าสาย 25 นาที ยัยสองเพื่อนสาวทำท่าจะอ้าปากพูดขัด แต่ไข่มุกก็รู้ได้เลยว่าแอลลี่และริษาจะพูดไปในทิศทางไหน เล่นรู้ทันซะขนาดนี้ใครจะกล้าพูดขัดได้ล่ะ

“ที่กูไปสายเพราะมันมีสาเหตุค่ะ นะคะ!” กระแทกเสียง เพราะแอลลี่และริษากลอกตามองบนพร้อมกับเบะปาก ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรไข่มักมักจะสายเสมอ เอาใหม่…ไม่ได้สายเสมอแต่ก็โดยส่วนใหญ่ล่ะนะ “กูเผลอหลับแล้วมันเลยไปหลายสถานี กูก็ต้องวกกลับมาสถานีที่กูต้องลง มันก็เลยสายไง…แต่นั่นก็ไม่ใช่ประเด็นสำคัญอะไรหรอก ประเด็นสำคัญมันอยู่ที่ตรงนี้จ้ะ”

[แอลลี่ : เข้าเรื่องแล้วใช่ปะ]

[ริษา : เสียดายจริง ๆ ที่กูไม่มีป๊อปคอร์น]

“คือวันนี้กูแต่งตัวไปสวยมาก กูคิดว่าพี่เจ้าของห้องเขาจะต้องโดนตกอย่างแน่นอน และเขาจะต้องเอ็นดูกู…กูต้องได้ห้องนี้แน่นอนแล้วอาจจะได้ลดค่ามัดจำอะไรแบบนี้” มั่นมาก

[ริษา : ทำไมมึงมั่นจังวะ เขาจะลดค่ามัดจำให้มึงทำไม]

“เพราะกูสวยไง…แล้วพอไปถึงกูก็เห็นเขานั่งรออยู่ที่คาเฟ่ มึงเขาหล่อมาก…แบบมากๆ คือกูอึ้งเลยอ่ะ สเปก! หน้าตาทรงผมเสื้อผ้าคือเริ่ด แต่เขาดูไม่ค่อยจะพอใจกูสักเท่าไหร่ที่กูไปสาย ท่าทางเขาดูหยิ่ง ๆ นิ่ง ๆ”

[แอลลี่ : ก็มึงไปสายยังไงล่ะเพื่อน มึงสายไปตั้ง 25 นาทีเลยนะ]

[ริษา : เขาไม่ใช่พวกกู 2 คนนะ ที่จะรับมึงได้]

“ก็คือ first impression แรกมันไม่ได้ใช่ไหม…แต่ประเด็นคือกูไม่ได้มาเดทไง คือกูมาเป็นลูกค้าเขา กูเอาตังค์มาให้เขาไง มันก็น่าจะหยวนๆ ให้กันได้ปะล่ะ…แต่เขาเหมือนจะตะลึงในความสวยของกูอยู่นะแบบมองกูใหญ่เลย แล้วเขาก็บอกว่าขอไปเข้าห้องน้ำ…แต่พี่แกก็ไปนานเกิน ตอนแรกกูนึกว่าเขาท้องเสียปวดขี้หรืออะไร แต่ไม่ใช่…เขาเทกู”

[แอลลี่ : ห๊ะ!? เทคือยังไง?]

[ริษา : คือทิ้งให้มึงอยู่คาเฟ่คนเดียวใช่ไหม แล้วสรุปมึงก็ไม่ได้ไปดูห้อง]

“ถูกต้องแล้วคร้า~ กูโทรไปเขาก็ไม่รับ กูแชต LINE ไปหาเขาหลายข้อความเขาก็ไม่อ่าน กูก็เลยด่ายับเลย กูแค้นมากเลยอ่ะ…ถ้ากูเจอที่ไหนนะ จะจองล้างจองผลาญให้ถึงที่สุดเลยคอยดู” สีหน้าและสายตาบ่งบอกถึงความเคียดแค้น

[แอลลี่ : ต้องเผาพริกเผาเกลือไหมแบบนี้]

[ริษา : ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ]

“กูต้องทำไหม…พวกมึงคิดว่าไง?”

.

.

.

.

ตัดภาพมาที่กันต์ กำลังพึ่งตื่นจากการนอนเอาแรงเพื่อไปทำงานในคืนนี้ที่บาร์แห่งหนึ่ง เขาเป็นมือกีตาร์โซโลให้กับวงของเขา

“ฮัดชิ้ว! ฮัดชิ้ว! ฮัดชิ้ว! งืม~…สงสัยจะไม่สบายจริง ๆ ซะละมั้ง…” ว่ากันว่าถ้าจาม 3 ครั้ง แปลว่ามีคนบ่นถึง

ติ๊ง! เสียงข้อความเข้าจากเพื่อนชื่อสายฟ้า

[กันต์ มีปิ๊กกีตาร์ให้ยืมไหม…ไม่ยืมอ่ะ ขอเลยดีกว่า]

“ไม่มีปัญญาซื้อเองเหรอครับคุณสายฟ้า”

[มีครับ แต่ผมซื้อไม่ทันไงครับตอนนี้ เอามาเผื่อด้วยละกัน]

“มีสีชมพู”

[น่ารักเหมาะกับกูเลย]

“เหมาะกับตีนกูมากกว่า”

[แรงอ่ะ นิสัย! เจอกันที่ร้านนะ…บาย]

กันต์มาถึงบาร์แห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นกึ่งบาร์กึ่งผับที่เปิดอยู่ในสถานที่ปิด เนืองแน่นไปด้วยลูกค้าชายหญิงที่ชื่นชอบในเสียงเพลง แสงสีและแอลกอฮอล์ นักท่องราตรีทั้งหลายมารวมกันในที่แห่งนี้เพื่อมาฟังเพลงจากสามหนุ่มนักดนตรี สายฟ้านักร้องนำพ่วงกีตาร์หลัก กันต์มือกีตาร์โซโลเพิ่มเมโลดี้ให้ซับซ้อนและสวยงามมากยิ่งขึ้น ทีมือกลองสามารถเล่นได้ทุกกลอง แต่ความฝันสูงสุดของเขาคือเป็นโปรดิวเซอร์มือทอง

“โย่!” ทีมาถึงเป็นคนแรก ยกมือขึ้นทักทายทันทีเมื่อเห็นกันต์

“ไอ้สายฟ้าล่ะ มันยังมาไม่ถึงเหรอ”

“ถึงแล้ว มันไปเข้าห้องน้ำ แต่เราไปรอกันที่เวทีเลยก็ได้”

ขณะที่สองหนุ่มเดินตรงดิ่งเพื่อไปยังบนเวที บรรดาสาว ๆ และลูกค้าชายต่างมองมาที่พวกเขา สาวน้อยสาวใหญ่ชื่นชมในความหล่อเหลา ส่วนผู้ชายชื่นชมในความสามารถของพวกเขา

รู้ไหมว่าโลกมันกลมมากแค่ไหน กลมจนสามารถพาคนที่ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีกมาเจอกันได้

บังเอิญจัง…ไข่มุกทำงานที่นี่ด้วย ประจำศุกร์เสาร์อาทิตย์

“คุณลูกค้าขา เชิญโต๊ะนี้เลยค่ะ” ไปต้อนรับลูกค้าทำเสียงออดอ้อน

“ครับ ๆ พวกมึงตามน้องคนสวยไปเร็ว”

“โคตรสวย”

“ลูกครึ่งเหรอครับ”

“ใช่ค่ะ เป็นลูกครึ่งสเปน สังเกตได้จากตาหวานๆ ของหนู” ยิ้มพร้อมกับกะพริบตาปริบๆ ขี้เล่นทะเล้นจริงๆ

“ไหนเชียร์ของอะไรอยู่เอ่ย มีโปรโมชั่นอะไรบ้าง”

“ทางเรามีทั้งเบียร์และเหล้าค่ะ บ่มหมักอย่างดีส่งตรงจากญี่ปุ่น แบรนด์ Sakeicha ค่ะ ตอนนี้มีโปรโมชั่น สั่ง 3 ขวดฟรีน้ำแข็ง 1 ถังค่ะ”

“โอเค จัดไปครับคนสวย”

“มีเหล้ามีเบียร์ไม่มีเบอร์เหรอครับ”

“มีโปรโมชั่นพิเศษค่ะ สั่งครบ 10 วัน ได้เบอร์ค่ะ เหมือนชาไข่มุกไรงี้ ปั๊มครบ 10 ครั้ง ฟรี 1 แก้วแต่อันนี้ฟรีเบอร์ไงคะ” เล่นหูเล่นตาอ่อยลูกค้า

“โห่ เล่นตัวอ่ะน้อง ทำไมยากจัง”

“ยาก ๆ ก็ท้าทายดีไม่ใช่เหรอคะ” ยิ้มหวาน ล่อลวงให้หัวใจลูกค้าหนุ่มละลาย

แต่จู่ ๆ ลูกค้าก็เปลี่ยนความสนใจไปที่เวทีแทน

“พวกมึงวงพี่สายฟ้ามาละ”

“กูอยากให้พี่กันต์สอนกีตาร์มากเลยอ่ะ ฝีมือเขาดี กูอยากให้มีแมวมองมาดึงเขาไปดังจัง”

ลูกค้าโต๊ะนี้ต่างพากันพูดถึงกลุ่มนักดนตรีที่กำลังจะเริ่มร้องเพลงและบรรเลงจังหวะมันส์ ๆ ในค่ำคืนนี้

‘กันต์…ชื่อเหมือนผู้ชายที่เจอมาวันนี้เลย’

เมื่อได้ยินกลุ่มลูกค้าพูดถึงชื่อนี้ เธอก็เลยมองขึ้นไปยังเวที ที่เธอคิดไว้น่ะถูกแล้ว เป็นกันต์เดียวกันกับที่เจอวันนี้ยังไงล่ะ

“โลกมันกลมจริง ๆ”

CUT