บทนำ คนสวยมักสกปรกจริงไหม?

เสียงข่าวออนไลน์ในโทรศัพท์มือถือ

“วันนี้ขอเสนอข่าวแรกของรายการค่ะ ทุกคนคงจะเคยเห็นคลิปนี้กันแล้วในสื่อออนไลน์ ‘ความลับของนางฟ้า’ เคยได้ยินไหมคะ?”

“ความลับของนางฟ้าคืออะไรครับ?”

“คือความลับที่อยู่เบื้องหลังความสวยค่ะ! อธิบายคลิปนี้ให้ผู้ชมทางบ้านฟังกันเลย เปิดคลิปมาก็จะเห็นสภาพห้องที่... อื้อฮือ รกมากค่ะ!”

“ผมสงสัยว่าสาวน้อยคนนี้เขานอนตรงไหนครับ?”

“นั่นสิคะ ดูเถอะค่ะ ขยะเต็มห้อง ลามไปถึงเตียงนอน สภาพห้องน้ำดูไม่ได้เลยค่ะ เรียกได้ว่าแทบจะไม่มีที่ให้เดินเลยนะคะ คุณผู้ชม”

“ผมนี่ถึงกับขนลุกเลยครับ ต้องปิดจมูก... แต่ไอ้คำว่านางฟ้านี่มันเกี่ยวกันยังไงครับ?”

“นางฟ้าก็คือเจ้าของห้องเช่านี่แหละค่ะ หมายถึงเธอคนนี้เป็นผู้เช่า ทางรายการต้องขอเบลอหน้านะคะ เพื่อให้เป็นไปตามข้อกฎหมาย แต่ถึงจะเบลอหน้า ความสวยของเธอก็ทะลุออกมาอยู่ดีค่ะ เหมือนกับสุภาษิตอะไรนะคุณ?”

“แบบนี้เขาเรียกว่า ‘สวยแต่รูป จูบไม่หอม’ ครับ”

“แล้วดูสิคะ คอมเมนต์ที่เข้ามา... คนนี้บอกว่า ‘แล้วดันมีแต่คนสวยด้วยนะ’ อย่าไปเหมารวมเลยค่ะ ดิฉันสวยแต่ดิฉันไม่ได้สกปรกนะคะ! แต่ก็ต้องยอมรับว่าข่าวแบบนี้เคยมีมาก่อนหลายครั้งแล้วค่ะ ส่วนมากก็เป็นคนสวยจริง ๆ …”

นิ้วหนาของกันต์ปัดเลื่อนดูคอมเมนต์จากสื่อข่าวออนไลน์ที่กำลังไลฟ์สดอยู่ เมื่อพิธีกรชี้เป้าบอกว่ามีคอมเมนต์มากมายพูดถึงประเด็นนี้ กันต์ก็เลื่อนอ่านทันที

“แล้วดันมีแต่คนสวยด้วยนะ…นี่ไง... มีจริง ๆ ด้วย” เสียงทุ้มต่ำของเขาอ่านตามคอมเมนต์

ยังมีคอมเมนต์อีกมากมายไหลเข้ามาไม่ขาดสาย ซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นคอมเมนต์ที่กันต์ให้ความสนใจทั้งนั้น

“สังเกตข่าวแบบนี้จะเป็นคนหน้าตาดีทั้งนั้นเลย”

“บางทีเขาอาจจะป่วยก็ได้นะ”

“อี๋! หน้าตาดีก็จริง แต่ห้องน้ำคือทุเรศมาก! ไม่รู้ว่าได้ล้างก้นหรือเปล่า”

“แต่สวยจริง ๆ นะ ผมมีวาร์ป”

“หลายข่าวแล้วนะ ที่เจ้าของห้องเป็นคนสวย”

และคอมเมนต์อีกมากมายที่พูดถึงหน้าตาที่สวนทางกับสภาพห้องสุดสยดสยอง

“บรื๊อออ... แล้วว่าที่ผู้เช่าที่เรารออยู่จะเป็นแบบนี้ไหมเนี้ย” กันต์พูดด้วยสีหน้าสยดสยอง

กันต์กำลังนั่งอยู่ในร้านคาเฟ่แห่งหนึ่ง ซึ่งห่างจากคอนโดที่เขาปล่อยเช่าไม่มากนัก เขากำลังรอหญิงสาวคนหนึ่งอยู่ เธอมาจากกลุ่มในเฟสบุ๊กที่ประกาศหาที่พัก หาห้องเช่า หาผู้เช่า ซึ่งก่อนหน้านี้หนึ่งวันเขาได้โพสต์ปล่อยห้องเช่าในราคา 5,000 บาทต่อเดือน พร้อมลงภาพตัวอย่างห้องสภาพใหม่เอี่ยม

มีห้องส่วนตัวหนึ่งห้อง ห้องนั่งเล่นหนึ่งห้อง พร้อมเฟอร์นิเจอร์ เช่น โซฟาห้องนั่งเล่นและโซฟาในห้องนอน เตียงนอน โต๊ะเครื่องแป้ง ตู้เสื้อผ้า สมาร์ตทีวีจอใหญ่ ไมโครเวฟ เครื่องซักผ้า โต๊ะทำงานและเก้าอี้เข้าเซตกัน ตู้เย็นขนาดใหญ่ ห้องน้ำที่แยกห้องอาบน้ำกับห้องปลดทุกข์ ห้องอาบน้ำยังมีเครื่องทำน้ำอุ่นและอ่างอาบน้ำ ซิงค์ล้างจานขนาดกว้างเชื่อมกับบาร์ทำอาหาร มีตู้วางรองเท้า เรียกได้ว่าไม่มีอะไรขาด ผู้เช่าสามารถมาตัวเปล่าพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้าได้เลย ในราคาค่าเช่าเพียง 5,000 บาทต่อเดือน ถือว่าคุ้มเกินคุ้ม

แน่นอนว่าคอมเมนต์ถล่มทลายอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ยังไงก็ต้องให้สิทธิ์คนแรกที่คอมเมนต์และทักเข้ามาหาเขาก่อน

[สวัสดีค่ะ พี่ที่ประกาศหาผู้เช่าใช่ไหมคะ]

ใช้เวลาอยู่นาน กว่าชายหนุ่มจะเข้าไปเช็กแชต

"สวัสดีครับ น้องนี่...ใช่คนที่คอมเมนต์เป็นคนแรกหรือเปล่าครับ"

[ใช่ค่ะพี่ คือหนูสนใจมาก ๆ เลยค่ะ ห้องสวยแล้วคือราคาคุ้มมากค่ะพี่ หนูสะดวกย้ายอาทิตย์นี้เลยค่ะพี่ พี่ปล่อยให้เช่าเถอะนะคะ อุตส่าห์คอมเมนต์พี่เป็นคนแรก แถมรีบทักหาเลยด้วย...แล้วหนูมั่นใจว่าหนูแน่ ๆ ที่เป็นคนแรก]

"ครับ ๆ ใจเย็นนะครับน้อง เอางี้ เรามานัดดูห้องกันก่อนดีไหม แล้วถ้าน้องสนใจเราก็ทำสัญญาเช่ากันเลย"

[ค่ะพี่ วันไหนดีคะ พรุ่งนี้ได้ไหม หนูต้องรีบย้ายค่ะ]

"ได้ครับ พรุ่งนี้ก็ได้"

[พี่ชื่ออะไรคะ หนูชื่อไข่มุกค่ะ]

"พี่ชื่อกันต์ครับ พรุ่งนี้เจอกันตอน11โมงเช้านะครับ อย่ามาสายนะพี่ไม่ชอบรอนาน"

[ค่ะพี่ 11โมงเช้า ได้เลยค่ะ]

และตอนนี้มันก็เป็นเวลา 11โมง 25 นาทีแล้ว...

"นี่สายไป 25 นาทีแล้ว ก็บอกอยู่ว่าอย่ามาสาย ไม่มีความรับผิดชอบแบบนี้จะเป็นผู้เช่าที่ดีได้ไหมเนี่ย...สวยหรือเปล่าวะ ขอดูหน้าหน่อย"

กันต์ไม่รอช้าที่จะกดดูหน้าโปรไฟล์ของหญิงสาวทันที อยากรู้ว่าเธอมีรูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร จะสวยแต่สกปรกเหมือนในข่าวไหม เขาเริ่มหวั่นใจเล็กน้อย

รูปที่หญิงสาวตั้งเป็นโปรไฟล์นั้น...สวยเลยล่ะ แต่ดูปลอมชอบกล

"เอารูปใครมาตั้งหรือเปล่า รูขุมขนก็ไม่มี แถมเงาตาวิ้งวับเกินไป ไม่แต่งรูปหนักก็คงเอารูปใครมาแน่ ๆ ชัวร์!"

ชายหนุ่มวิจารณ์รูปภาพ ขณะที่พล่ามบ่นไปเรื่อย

กริ๊ง! กริ๊ง! เสียงกระดิ่งประตูคาเฟ่ดังขึ้น

หญิงสาวเดินเข้ามาพร้อมรองเท้าส้นสูง เส้นผมยาวสีน้ำตาลอ่อนเงางาม แสกกลางโชว์หน้าผากมนสวย และเผยใบหน้าเรียวรูปไข่ กรอบหน้าชัด ดวงตารูปแอลมอนด์สีน้ำตาล ขนตายาวโค้งงอนอย่างงดงาม จมูกโด่งเป็นทรงบาร์บี้ ริมฝีปากเป็นกระจับแต่ดูอวบอิ่ม น้ำหนักตัว 48 ส่วนสูง 164 หน้าอกขนาดพอดี เอวคอด 24 หุ่นเพรียวเข้ากับชุดครอปเอวลอย กางเกงยีนขายาวเอวต่ำ

เธอดูเหมือนนางแบบ หรืออาจจะเป็นลูกครึ่งสเปนก็ได้…ใช่แล้ว เธอคือลูกครึ่งไทยสเปน มือเรียวล้วงโทรศัพท์ออกมาเพื่อโทรหากันต์

ตื๊ดดดด...ตื๊ดดดดด

รอไม่นานนักอีกฝ่ายก็กดรับสาย เพราะเขาต้องถือโทรศัพท์อยู่ตลอดเวลา เพื่อรอสายจากเธอคนนี้

"ฮัลโหลครับคุณไข่มุก มาถึงหรือยังครับ ผมบอกแล้วว่าอย่ามาสาย นี่มันสายมา25นาทีแล้วนะครับ ไม่สิ 26นาทีแล้วต่างหาก!" กันต์ไม่ได้เป็นคนที่เคร่งหรือเป๊ะอะไรมากนักหรอก แต่ก็ค่อนข้างมีระเบียบและตรงต่อเวลาอยู่พอสมควร

[ขอโทษค่ะพี่ พอดีเผลอหลับบนบีทีเอสเลยสถานีไปหลายสถานี เลยต้องย้อนกลับมา]

"เอาเถอะครับ ไว้เดี๋ยวค่อยคุยกันดีกว่าครับเรื่องนั้น เรื่องสาเหตุที่คุณมาสาย นี่คุณอยู่ที่ไหนแล้วครับตอนนี้"

[ถึงแล้วค่ะพี่ พี่ใส่เสื้อสีอะไรคะ]

"ผมใส่เสื้อเชิ้ตสีดำ เสื้อยืดข้างในสีเทา กางเกงสีเทาเข้มครับ"

[อ๋อ เห็นแล้วค่ะพี่ แค่นี้นะคะ]

"ครับ!" ติดกระแทกเสียงเล็กน้อย อารมณ์ค่อนข้างหงุดหงิดอยู่พอสมควร

ไข่มุกเป็นฝ่ายกดวางสาย

เมื่อชายหนุ่มระบุสีเสื้อ เธอก็รู้ได้ทันทีว่าเจ้าของแผ่นหลังกว้างนี้ต้องเป็นเขาอย่างแน่นอน

"สวัสดีค่ะพี่กันต์" ไข่มุกยืนอยู่ตรงหน้าชายหนุ่ม ไหว้สวัสดีตามมารยาท พร้อมกับยิ้มทักทาย และจากนั้นเธอก็เลื่อนเก้าอี้เพื่อนั่งลงฝั่งตรงข้าม

เมื่อได้เห็นหน้าคนที่มาสาย เขาถึงกับเงียบและตกตะลึง! เธอสวยอย่างกับดารา สวยอย่างกับนางแบบ ในรูปอาจจะใช้แอปแต่งภาพเพิ่มเติม แต่ความสวยของเธอที่เห็นด้วยตาเนื้อนั้นคือของแท้

"พี่กันต์คะ จ้องหน้าไข่มุกนานขนาดนั้น หน้ามีอะไรผิดปกติหรือเปล่าคะ" ไข่มุกยิ้มแหย ๆ และลูบหน้าตัวเองอย่างงุนงง

ถูกคนหล่อจ้องขนาดนั้น ทำเอาไข่มุกเสียอาการไม่น้อยเลย

"เอ่อ...เปล่าครับ ไม่มีอะไร ว่าแต่เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ ทำไมถึงมาช้าจัง" เก็บสีหน้าให้ดูปกติ

"อ๋อ...คือนั่งบีทีเอสมาค่ะ แล้วทีนี้ดันเผลอหลับ...รู้สึกตัวอีกทีมันก็เลยไปหลายสถานีแล้วค่ะ เลยต้องนั่งย้อนกลับมาให้ถูกสถานี เรื่องมันก็มีแค่นี้แหละค่ะ แล้วนี่เราจะไปดูห้องกันเลยไหมคะ" ปากอิ่มอธิบายเสียงเจื้อยแจ้ว ตามด้วยถามคำถามสีหน้ากระตือรือร้น

เธอดูเป็นคนพูดเก่ง สดใส และมีความมั่นใจในตัวเอง

"นี่ได้กินอะไรมาหรือยังครับ สั่งกาแฟก่อนไหม ผมรอได้ กินเสร็จแล้วค่อยไปกันก็ได้ครับ"

"เอางั้นก็ได้ค่ะ...งั้นขอตัวไปสั่งกาแฟแล้วก็สั่งขนมเค้กมากินก่อนนะคะ แล้วเดี๋ยวค่อยไปดูห้อง...อยากเห็นมาก ๆ เลยค่ะพี่ ตื่นเต้น ๆ" เธอยังคงแสดงออกถึงความกระตือรือร้นอย่างเต็มที่

"ครับ ๆ"

ต่างจากท่าทีของกันต์ที่ดูประหม่า หากสังเกตสักนิดก็จะเห็นท่าทีของเขา แต่ไข่มุกไม่ใช่คนที่สนใจรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของคนอื่น เธอจึงไม่ทันสังเกตว่าเขากำลังรู้สึกประหม่า

'เอาแล้วไง...สวยซะด้วย'

แทนที่ชายหนุ่มจะดีใจที่ได้นัดเจอกับคนสวย แต่ความจริงเขารู้สึกเป็นกังวลมากกว่า

'จะสวยสกปรกเหมือนในข่าวไหมเนี่ย มาก็สาย'

ไม่นานนัก ไข่มุกก็เดินกลับมาพร้อมกับแก้วกาแฟเย็นและจานขนมเค้ก

“มาแล้วค่ะ…ฮู้ว ร้านนี้เค้กน่าทานมากจริง ๆ ค่ะพี่กันต์” ไข่มุกยิ้มกว้างขณะที่วางถ้วยกาแฟเย็นและจานขนมเค้กลงบนโต๊ะ การยิ้มของเธอทำให้กันต์รู้สึกถึงความกระตือรือร้นของเธออย่างเต็มที่

“ครับ ๆ เชิญนั่งทานก่อนเลยครับ แล้วเดี๋ยวเราค่อยไปกัน” กันต์พยักหน้าเล็กน้อยด้วยรอยยิ้มที่พยายามทำให้ดูเป็นธรรมชาติ

“ค่ะ” ไข่มุกตอบพร้อมกับยิ้มจนตาเล็กลง

หญิงสาวนั่งลงที่โต๊ะและเริ่มทานขนมเค้กอย่างเอร็ดอร่อย สงสัยจะยังไม่ได้ทานข้าวเช้ามา เพราะดูเหมือนเธอจะทานขนมเค้กอย่างหิวโหย เสียงดูดกาแฟเย็นดังออกมาเป็นซูดดดดด ชัดเจนในความหิวของเธอ เรียกได้ว่าหิวจนลืมอายน่ะ…

"ห้องพี่อ่ะ สวยมากเลย ทำไมพี่ปล่อยเช่าถูกจัง ง่ำ ๆ"

ตาย ๆ หมดกัน ไข่มุกกินไปคุยไป เสียงเคี้ยวขนมเค้กดังจ๊อบแจ๊บ สร้างความรำคาญให้กับชายหนุ่ม แต่งหน้ามาซะสะสวย แต่รอบปากมีแต่ขนมเค้กเลอะเทอะเต็มไปหมด แถมกิริยาตอนดูดน้ำกาแฟเย็นก็ไม่น่าอภิรมย์เลยจริง ๆ กันต์พยายามบังคับให้ตัวเองสงบ แม้ในใจจะรู้สึกไม่สบายใจ การที่ไข่มุกกินขนมเค้กแบบไม่สนใจสิ่งรอบข้างทำให้เขารู้สึกอึดอัด รอยยิ้มที่เขาพยายามรักษาไว้เริ่มเลือนราง

ไข่มุกหยิบขนมเค้กคำใหญ่เข้าปาก ก่อนจะพูดขึ้นมาอีกครั้ง “ห้องพี่อ่ะ สวยมากๆ เลย ทำไมพี่ปล่อยเช่าถูกจัง ง่ำ ๆ”

กันต์รู้สึกไม่ชอบจนต้องเปิดเผยออกทางสีหน้าอย่างเห็นได้ชัด แต่ไข่มุกดันไม่สังเกตเห็นและไม่สนใจหรือใส่ใจอะไรทั้งสิ้น

“ฮ่า ๆ พี่มีหลายห้องน่ะครับ แล้วก็มีหลายคอนโดที่ปล่อยเช่า เลยไม่ได้ซีเรียสมาก สะดวกปล่อยราคานี้แหละ” กันต์พยายามทำตัวให้เป็นปกติ ทั้งที่ในใจรู้สึกโคตรไม่ปกติ อยากจะลุกหนีเสียให้ได้

“ฮื้ม…ใจดีมากเลยค่ะพี่ แถมหน้าตาพี่ก็ดีด้วยน้า…” หญิงสาวเคี้ยวพร้อมกับพูด แถมยังยิ้มจนแก้มตุ่ยอีกต่างหาก

"เดี๋ยว…พี่ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ"

"อ๋อค่ะ ๆ รอนะคะ พี่อย่าหนีนะ...ไข่มุกอยากได้ห้องพี่กันต์มากจริง ๆ" ดวงตากลมโตหรี่ลง จ้องมองราวกับจับพิรุธ แต่อันที่จริงแค่แซวเล่นไปอย่างนั้นเอง ไม่ได้คิดอะไรหรอก

"ฮ่า ครับ ๆ"

กันต์หาข้ออ้างว่าจะไปเข้าห้องน้ำ เพื่อที่จะได้หนีออกไปจากสถานการณ์น่าอึดอัดนี้ เขาได้ชิ่งออกจากคาเฟ่แห่งนี้ไปแล้ว ปล่อยให้หญิงสาวเพลิดเพลินกับเค้กแสนอร่อยอยู่เพียงลำพัง

และชายหนุ่มก็ได้ขับรถยนต์แล่นออกจากที่แห่งนี้ไป

"ไม่ไหว ความลับของนางฟ้าชัวร์ ดูดกาแฟเสียงซู๊ดดดดด หน้าก็สวยแต่กินเค้กยังไงให้มันเลอะขอบปากขนาดนั้น แถมเธอยังลืมตัดขนจมูกอีกต่างหาก...ไม่ประทับใจ ไม่ประทับใจสุด ๆ มาก็สายไม่ตรงต่อเวลา แบบนี้คงไม่มีความรับผิดชอบแน่ ๆ หาผู้เช่าคนอื่นดีกว่า มีคนรอต่อคิวอีกตั้งเยอะตั้งแยะ ขอโทษนะเธอไม่ได้ไปต่อ..." มีความรู้สึกผิดปะปนอยู่ แต่ก็ไม่อาจจะหลีกหนีความรู้สึกของตัวเองได้

เขาคือเจ้าของห้อง มีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธใครก็ได้ แต่แบบนี้มันจะใจร้ายกับไข่มุกเกินไปหน่อยไหมนะ?

กันต์เองก็มีปมเรื่อง ‘สวยแต่สกปรก’ จากประสบการณ์ของแฟนเก่าของเขา เธอเป็นดาวมหาวิทยาลัยที่โด่งดัง แต่กลับเป็นคนที่สกปรก ขี้เกียจ และไม่ดูแลตัวเองอย่างดี น้ำท่าก็ไม่ค่อยอาบ ฟันก็ไม่แปรงจนถึงครึ่งวันกว่าจะยอมทำ ห้องพักของเธอรกและเละเทะ แม้จะไม่ถึงกับเป็นข่าว แต่ก็ถือว่าสกปรกและมักง่ายมาก ๆ วางของทิ้งไว้ทุกที่และไม่ช่วยทำงานบ้าน

กันต์รู้สึกท้อแท้และเหนื่อยใจเมื่อกลับมาที่บ้านหลังจากทำงานหนักทุกวัน เจอสภาพห้องที่รกและที่ไม่ดูแลตัวเอง ทำให้เขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไป จนต้องขอเลิกกับเธอ

หลังจากนั้น เขายิ่งรู้สึกถูกย้ำด้วยข่าวและคอมเมนต์ที่หลั่งไหลเข้ามาแชร์ประสบการณ์เกี่ยวกับแฟนสาวที่มีลักษณะไม่ต่างจากแฟนเก่าของเขาเลย ซึ่งมันยิ่งทำให้เขาคิดว่าเป็นการอุปทานหมู่หรือฝังความเชื่อเข้าไปโดยไม่รู้ตัว เขาจึงมีความเชื่อมั่นว่าไข่มุกก็น่าจะเป็นแบบเดียวกัน—สวยแต่สกปรก

CUT