30 สมองพัง

"พี่ดินขาา..นิขอล่ะ ช่วยเลิกทำหน้าเหมือนหมดอาลัยตายอยาก อย่างกับว่าโลกทั้งใบกำลังจะแตกสลายสักทีเถอะค่ะ เห็นแล้ว..นิเครี๊ยดเครียดแทน" นิรณากล่าวเสียงใส สองเท้าเยื้องย่างเข้าไปหาสามี อารมณ์ดีสุด ๆ

เมื่อรู้ว่าบดินทร์จองสถานที่แต่งงาน อยู่แถวทะเลสาบที่ชอบนักหนา จนลืมความหม่นหมองของตอนเช้า ไปหมดสิ้น

"พี่ต้องทำยังไงเหรอครับ?"

"พี่ดินจะต้องทำอะไรคะ?"

"การที่ต้องเห็นลูกกับเมียทะเลาะตบตีกันทุกครั้งที่เจอหน้า นิไม่คิดว่าพี่จะลำบากใจบ้างเลยเหรอ?" เขาถามไถ่เสียงซึม ลำบากใจทุกครั้งที่ต้องเลือกเข้าข้างคนใดคนหนึ่ง

"คิดสิคะ..นิก็เลยจะบอกพี่ว่า ต่อไปนี้ นิจะไม่ไปยุ่งกับสองคนนั้นแล้วค่ะ แต่ถ้าสองคนนั้น มายุ่งกับนิ นิก็ไม่ยอมเหมือนกัน เพราะงั้นพี่ดินต้องจัดการลูกสาวพี่ ให้นิน้าา"

"ย้ายบ้านไหมครับ ย้ายไปอยู่คอนโดกัน"

"สโลแกนของนิรณาคือ..ซักไซ้และไล่ล่า เฮ้ย! ไล่จับ ไม่มีคำว่าถอยหรือหนีในพจนานุกรมค่ะ"

"แล้วมันเกี่ยวกันตรงไหนล่ะ?"

"ไม่รู้ค่ะ นิพูดเอาเท่ไปงั้นแหละ แต่ถ้าพี่ดินจะให้นิถอย พี่ก็ต้องบอกเหตุผลมาก่อน ว่าทำไมนิต้องยอมปล่อยให้คนที่เคยทำร้ายจิตใจ เสวยสุข แล้วตัว