เข้าสู่ระบบแชร์
37 บดินทร์กับคดีพยายามฆ่า
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-10 20:35:46เมื่อคล้อยหลังลูกเขยตัวดีที่เดินคอตกออกไป บดินทร์ก็ค่อย ๆ เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ท่าทางเหนื่อยใจ
เรื่องราวของ..นิรณา เตชิน บีบีปกติก็น่าปวดหัวมากอยู่แล้ว ตอนนี้ไอ้ลูกเขยที่นรกส่งมา ดันไปสร้างวีรกรรม นอนกับสาวใช้ซ้ำร้ายยังไม่รู้ว่า..ป้องกันหรือเปล่า หากท้องขึ้นมาคงสร้างความลำบากไม่ใช่น้อย แต่ครั้นจะให้เขาแก้ปัญหาให้ก็ไม่ใช่เรื่องของตัวเองติดแค่กับบีบีเด็กคนนั้นสภาวะอารมณ์ไม่คงที่ ให้รู้เรื่องราวไม่ได้ เขาเลยจำต้องปิดบัง จนกว่าจะถึงวันที่เธอพร้อมใจนั้นยิ่งนึกโกรธเตชิน ทว่าจะให้กระทืบหรือใช้ความรุนแรง นั้นก็ไม่ใช่ทางออกที่แท้จริงดีไม่ดีต้องขึ้นโรงขึ้นศาลเหมือนคราวก่อน ยิ่งทำให้เสียชื่อเสียงที่บิดามารดาสร้างสมไว้หากตายไป บดินทร์..คงไม่มีหน้ากลับไปหาบรรพบุรุษ"ผมควรทำยังไงดีครับ? พี่บุษ" เสียงทุ้มสอบถามบุษบา นัยน์ตาจ้องมองรูปแต่งงานของตัวเองกับภรรยาเก่า หวนนึกถึงเรื่องราว ครั้งแรกที่เจอกัน"ต่อไปนี้ คุณบุษบา เธอจะมาเป็นพี่เลี้ยงของลูกนะ" มารดาที่กำลังป่วยรู้ตัวดีว่าคงอยู่ดูแลเขาได้อีกไหมนานตัดสินใจจ้างวานลูกสาวของชาติ เศรษฐีเพื่อนบ้านที่
บทที่เกี่ยวข้อง
สวมเขาให้ฉัน ระวังพ่อแกให้ดี! 38 เราสองคนก็จะเหมือนกัน
พะพายเดินอารมณ์ดี มายังโซนที่พวกแม่บ้านนั่งทานข้าวกัน ดวงตามองนาฬิกาเรือนสวยที่เตชินยอมถอดออกจากข้อมือแล้วยื่นให้ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มาตลอดทาง"มา ๆ นังพาย มากินข้าว" เสียงป้าเรียกหา มือแกกำลังยกสำรับอาหารมาหลายอย่าง เตรียมตั้งวง"จ้ะป้า"รับคำเสร็จสิ้น เธอจึงเดินไปช่วย แล้วทรุดนั่ง มองพวกอาหารในถาด หน้าตาน่ากิน ด้วยใจจดใจจ่อแต่กลับต้องรอคนให้มาครบซะก่อน ไม่งั้นคงถูกนินทา หาว่าตายอดอยาก กินข้าวไม่รอผู้ใหญ่ คิดเพียงแค่นั้นก็รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ หากว่ามีเงินมากกว่านี้ คงไม่ต้อง..เป็นขี้ข้าใคร"แล้วแกหายไปไหนมาทั้งคืนล่ะ? ยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่กลับมาเชียว มีอะไรดี ๆ เกิดขึ้นงั้นเหรอ?""อ๋อ ฉันทำความสะอาดเพลินไปหน่อย แล้วก็ไปทำอีท่าไหนก็ไม่รู้ ประตูห้องมันดันเปิดไม่ออก""ทำไมแกถึงไม่โทรหาป้า?""ฉันไม่ได้เอาโทรศัพท์ไป""อ้าว! แล้วออกมาได้ยังไง?" ป้าซักถามด้วยความสงสัย เมื่อเห็นหลานสาวมีท่าทีแปลก ๆ"ฉันก็ไปทำอีท่าไหน ไม่รู้เหมือนกัน อยู่ดี ๆ ประตูมันดันเปิดออกมาได้คนเดียว""มึงแถขนาดนี้สีข้างไม่ถลอกเหรอ?" เสียงแป๋วประชดขึ้น แล้วว่าต่อ "ฮึ! อย่าคิดว่ากู
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-11สวมเขาให้ฉัน ระวังพ่อแกให้ดี! 39 ตัดขาดกันเถอะ
"ไม่น่าเชื่อว่าแกอยากจะขอโทษฉัน มีอะไรแอบแฝงหรือเปล่า?" นิรณาถามโต้ง ๆ จะมองยังไงก็ดูไม่น่าไว้ใจสักนิด"ฉันขอโทษจริง ๆ นะ ทั้งหมดทุกเรื่องที่ทำไป ก็แค่อิจฉาแกเท่านั้น" คนตรงหน้าพยายามพูด โทนเสียง..เป็นมิตรแต่หากสนิทจริง ๆ ก็จะดูออกอยู่ดีว่าแกล้งทำแต่เพราะอยากรู้เจตนา จึงยินยอมตามน้ำ กล่าวถามออกไปเสียงเรียบ"ฉันดีกว่าแกตรงไหนงั้นเหรอ?""ใคร ๆ ก็รักแกนี่น่า ฉันน่ะ ฉันแค่อยากเป็นแกก็เท่านั้น ทุกคนจะได้ชอบฉัน" บีบีหลุดปากออกไป เขยิบตัวเข้าไปใกล้กับนิรณาอีกนิด"เลยเอาตัวเองไปนอนกับแฟนฉัน ไม่สิ! อดีตต่างหาก" พูดจบ คนซักไซ้จึงเงียบเสียงลง ก่อนจะลอบมองปฏิกิริยาท่าทางดูร้อนรนของบีบี ยิ่งไม่วางใจ พร้อมยกแขนขึ้นกอดอก นัยน์ตา ยังคงจับจ้อง หยั่งเชิงดูว่า..คนที่เคยเป็นเพื่อนจะทำยังไงต่อไป"เข้าใจถูกต้องแล้วล่ะ..เพราะฉันอยากเป็นแก ฉันเลยอยากได้เตชิน" บีบีร่ายออกมาเหมือนยียวนหาเรื่องกวนประสาท หากแต่ใครบ้างจะรู้..จริง ๆ เธอนั้นโคตรอิจฉา โลกของนิรณาเสียจริง"ฉันไม่เข้าใจสักนิดเดียว ทำไมถึงอยากเป็นฉันนักหนา""ใคร ๆ ก็รักแก ทุกคนที่อยู่รอบตัวฉัน..รักแต่แกคนเดี
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-12สวมเขาให้ฉัน ระวังพ่อแกให้ดี! 40 แฟนเก่าของบีบี
"ถามจริง! พี่จะปล่อยไว้แบบนี้ จริง ๆ เหรอ?" นราภพถามอย่างหัวร้อน เขาสู้ตามสืบชีวิตประจำวันของบันนิดามาเป็นเดือน ๆ แถมยัยคนนั้น ยังคิดจะทำร้ายพี่ของเขาอีก แต่นิรณากลับยังใจเย็น ทำตัวเป็นทองไม่รู้ร้อน"ใครมันจะไปคิดว่าเพื่อนเก่าจะร้ายกาจขนาดนั้น เห้อ ถ้าแกไม่ส่งข้อมูลมาให้ฉันดู ปานนี้คงคิดว่ายัยนั้นอยากคืนดีด้วยจริง ๆ แน่""โดนกระทำขนาดนั้น ยังจะคิดพวกมันเป็นคนดีอยู่อีกเหรอ? สัญชาตญาณพี่เนี่ย! ไม่แม่น..เหมือนสมัยก่อนแล้วนะ!""แกจะไปรู้อะไร..สมัยก่อน ตอนยังอยู่มอปลายบีบีมันเป็นเพื่อนที่น่ารักอยู่นะ" นิรณากล่าวถึง ภาพจำของเพื่อนมีด้านดีอยู่ไม่ใช่น้อย ไม่เช่นนั้นคงไม่คบกันมาเป็นสิบ ๆ ปี จนบางครั้งเธอยังคาดไม่ถึงเลยว่าเพื่อนจะกลายมาเป็นคนแบบนี้"ผมจะบอกความลับให้พี่ฟัง""อะไร?" สารวัตรสาวเร่งเงยหน้าจากกองเอกสาร มองหน้าน้องชายด้วยความสงสัย อยากรู้ว่า..นราภพปิดบังอะไรไว้"ผมเคยคบกับบีบีช่วงหนึ่ง..ยัยนั้น มันประสาทกลับ นอกจากตัวเอง คงไม่เคยรักใครจริง ๆ หรอก""อ้าว ไหนตอนนั้น แกบอกว่าไม่ได้คบ""ถ้าบอกว่าเรากำลังคบกัน พี่จะให้คบไหมล่ะ?""ไม่!" นิรณาปฏิเสธเสี
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-13สวมเขาให้ฉัน ระวังพ่อแกให้ดี! 41 หนทางสู่ความอัปยศ
"บีบี! ถ้าจะโง่ ก็โง่ให้มันน้อย ๆ หน่อยเถอะ คิดยังไง ถึงจะหนีออกจากบ้านห๊ะ!" เตชินที่เพิ่งกลับมาเอ็ดใส่ภรรยาที่กำลังเก็บข้าวเก็บของ ยัดกระเป๋าเดินทาง ท่าทางกะฟัดกะเฟียด หัวเสียอยู่ใช่เล่น"บ้านที่พ่อ..ไม่แม้แต่จะหันมาสนใจใยดี บีไม่อยู่หรอก!""อยากโดนแย่งสมบัตินักใช่ไหม? ถึงได้ปล่อยให้นิรณาทำคะแนนอยู่ฝ่ายเดียว!" เสียงก้าวร้าว ตะคอกใส่หน้าภรรยา นึกอยากจะควักสมองบันนิดามาดู ทำไมถึงได้โง่งมขนาดนี้"ถ้าบีหายไป เดี๋ยวคุณพ่อก็ไปง้อเองแหละ ห่างกันสักพัก คงจะมีเวลาทบทวนความจำ ถึงยังไงคนอย่างเขา ถ้าขาดบีไป สุดท้ายก็คงทนไม่ได้อยู่ดี" บันนิดามั่นใจมากเพราะปกติบดินทร์จะเป็นฝ่ายไปตาม กลับมาตลอด สาเหตุหลัก ๆ คงเพราะทนความรู้สึกผิดที่อยู่ในใจไม่ไหวล่ะมั้ง"เอาอะไรมามั่นใจ ตอนนี้ไอ้ดินมันได้เมียใหม่ ลูกใหม่แล้ว คิดว่ามัน จะไปเอาคนอย่างบีกลับมา ให้ปวดหัวเหรอไง?""เตชิน!""ฟังให้ดี ๆ นะ บีน่ะ..ไม่มีสิทธิ์ในสมบัติของบดินทร์ ถ้าตัดขาดมันไป เราสองคนจะไม่เหลืออะไรเลย""แต่ว่า…""เราสองคนไม่มีงานทำนะ ส่วนบีไปอยู่ที่ไหน..ก็ไม่รอด แล้วเราจะเอาอะไรกิน?""บัตรไง..วงเงิน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-14สวมเขาให้ฉัน ระวังพ่อแกให้ดี! 42 ยื่นคำขาด
บดินทร์เดินเตร่มาตามเส้นทางสวนสวย ๆ ดวงตามองแสงตะวันยามโพล้เพล้ หวังให้ความงดงามของธรรมชาติช่วยบรรเทาอาการเครียดที่มีตอนนี้เขารู้แล้วว่าบันนิดากลับไปใช้สารเสพติดอีกครั้ง หลังจากให้แม่บ้าน นำผมลูกสาวไปส่งตรวจความทรงจำแย่ ๆ เริ่มไหลย้อนกลับมา และนั้นคงเป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตของบีบีคนเป็นพ่ออย่างเขา ย่อมจำได้ดี บันนิดาในวัยเด็กนั้นน่ารักและร่าเริง แต่พอช่วงอายุได้ประมาณสิบหกปีเด็กคนนั้นก็เข้ามาถาม เรื่องที่ตัวเอง ไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของเขา ซึ่งบดินทร์ก็ยอมรับไปแต่ใครจะคิดว่า เบื้องหน้าสาวน้อยสดใสจะถูกความน้อยเนื้อต่ำใจกลืนกิน แถมเขายังไม่เคยมีเวลาให้กว่าจะรู้ตัวบีบี ดันถลำลึกเกินฉุดรั้ง เคราะห์ร้ายเธอยังไปหลงรักผู้ชายเลว ๆ และหนีไปอยู่ด้วยกัน เชื่อมาตลอดว่านั้นคือความรักที่แท้จริง สุดท้ายบดินทร์จึงส่งบีบีไปลองตรวจอาการทางจิต ปรากฏว่าเธอป่วยเป็นโรคเรียกร้องความสนใจ ทั้งบดินทร์และบุษบาเลยส่งบีบีไปรักษา พอออกมาได้ ทั้งสองคนก็พยายามช่วยกันกลบปมด้อยภายในใจของลูกสาว ทำให้บันนิดามีอาการดีขึ้นแต่ความสุขดันมีได้ไม่นาน หลังจากที่ทั้งคู่สูญเสียคนกลางไป ความสัมพันธ์ระหว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-15สวมเขาให้ฉัน ระวังพ่อแกให้ดี! 43 เริ่มแผนแบล็กเมล
หลังจากเริ่มรับประทานอาหาร ทำให้ทั่วทั้งห้อง ตกอยู่ภายใต้ความเงียบ น่าอึดอัดใจ บดินทร์ที่ทานไปได้ สองสามคำ ค่อย ๆ ตัดสินเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ"พ่อจะให้เวลาหนูกับเตชินพิสูจน์ตัวเอง เลิกยุ่งกับยาเสพติด แล้วไปหางานทำให้ได้ภายในเดือนนี้""บีเลิกยุ่งกับยาพวกนั้น..นานแล้วค่ะ" บันนิดาปฏิเสธเสียงแข็ง คราวก่อนที่บดินทร์ส่งไปบำบัด เธอจำได้ดีว่ามันทรมานแค่ไหน และไม่อยากกลับไปเหยียบอีก..เป็นหนที่สอง ทว่าร่างกายกลับเสพติดของพวกนั้น จนไม่อาจทนต่อความต้องการไหว"หนูทำหรือไม่ทำ บีบีรู้อยู่แก่ใจตัวเอง พ่อจะไม่เข้ายุ่ง แต่ถ้าเดือนหน้า หนูกับเตชินยังมีสภาพแบบนี้อยู่ พ่อคงจะให้อยู่ที่นี่ไม่ได้""ผมเข้าไม่เข้าใจ พวกเราสองคนทำอะไรผิด ทำไมคุณพ่อ ถึงต้องไล่ผมกับบีออกไปด้วย" คนเป็นลูกเขยกล่าวเสียงสั่นเครือ แสร้งทำน้ำเสียงเศร้าซึมตามมาแต่นั้นกลับเป็น การเล่นละครที่น่าสะอิดสะเอียน ในสายตาบดินทร์ ทำเอากลืนอาหารลงคอด้วยความยากลำบากไม่คิดว่าการมาทานข้าวร่วมกับลูกสาวครั้งนี้ รสชาติกับข้าวราคาแพงจะฝืดคอได้มากขนาดนี้ พร้อมกันจึงยกน้ำเปล่าจิบนิด ๆ หวังให้ละเลียดลงกระเพาะไปให้จบ ๆ จ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-16สวมเขาให้ฉัน ระวังพ่อแกให้ดี! 44 อย่ามาเรียกผมว่าพ่อ
บีบีและเตชินร่วมมือ ช่วยกันพาร่างไร้สติของบดินทร์ขึ้นมา จนถึงห้องนอน ยังเห็นว่าเขายังหลับสนิท คนเป็นสามีจึงเริ่มตั้งกล้องตรงปลายเตียง ก่อนจะเดินออกไปจากปิดประตูดัง..ปึงงง ไม่สนใจ หรือหึงหวงบันนิดา เลยแม้แต่น้อยฝ่ายภรรยาก็ได้แต่มองตามเตชินหน้าจ๋อย ไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำทุกอย่างได้เพื่อเงิน ถึงขนาดยอมให้เธอใช้ร่างกายร่วมหลับนอนกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ตัวเอง สลับกับเลื่อนสายตามองดูบดินทร์ ใจนั้นไม่อยากทำกับเขาแบบนี้เลยทว่าต้องทำอย่างไรล่ะ..หากว่าถอยตอนนี้ผลเสียย่อมมากกว่า เธอลงมือทุกอย่างไปอย่างชัดเจน เขาเห็นทั้งหน้า และรู้ตัวว่าโดนวางยา ความรู้สึกหลังจากนี้ บดินทร์คงมองตัวเธอเปลี่ยนไปแน่นอนยังไงซะ ตอนนี้ก็ไม่อาจถอยได้ ต้องเดินตามแผนต่อไปจวบจนเวลาผ่านไป รู้สึกตัวอีกที บดินทร์กลับพบว่าตัวเองกำลังนอนเปลือยเปล่า อยู่ข้างบีบีที่ไม่ได้สวมใส่อะไร เวลานั้นความรู้สึกมากมายถาโถมเข้ามาใส่ ทั้งช็อก ทั้งโกรธ ทั้งโมโหและเศร้าใจ เร่งสะบัดศีรษะไปมาเพื่อเรียกสติให้คืนกลับ พร้อมยกมือขึ้นมาตบหน้าตัวเอง หวังจะเช็กดูให้แน่ใจว่าสิ่งที่พบเจอ ไม่ใช่ความฝันและนั้น! ไม่ใช่ความฝ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-17สวมเขาให้ฉัน ระวังพ่อแกให้ดี! 45 ตามหาสามี
นิรณากลับมาถึงบ้านด้วยความเหนื่อยอ่อน ไม่ว่าจะทำยังไง..คนเห็นแก่ตัวก็ไม่หมดไปสักทีทำเอางานในมือเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ต่างจากคนปฏิบัติงานที่มีเพียงเพียงน้อยนิด ไม่สัมพันธ์กันแต่แล้วเมื่อเปิดประตูห้องนอนออก บดินทร์กลับไม่อยู่พอลองโทรหา ก็ไม่ติด ทำให้คนเป็นภรรยาเริ่มกังวลใจตั้งแต่คบกันมาเวลาเขาจะไปไหน มักจะส่งข้อความบอกตลอด แต่วันนี้กลับไม่มีปฏิบัติการตามหาสามีจึงเริ่มต้นขึ้น เธอออกสำรวจไปทั่วบ้าน จนถึงโรงรถพบว่ายังมีรถบดินทร์จอดอยู่ ไม่ได้ไปไหน"สวัสดีค่ะ คุณนิ" แม่บ้านคนหนึ่งเดินปะหน้ากับนิรณาพอดี ยกมือขึ้นไหว้ทักทาย เธอจึงส่งมอบรอยยิ้มกลับไป"ฉันมาตามหาพี่ดินค่ะ พี่พอจะรู้ว่าเขา อยู่ที่ไหนหรือเปล่าคะ?" เสียงหวานถามออกไปอย่างเป็นมิตร"คิดว่าน่าจะบ้านคุณบีบีนะคะ เห็นพวกแม่บ้านฝั่งนั้น วุ่นวายออกไปซื้ออาหารตั้งแต่ช่วงบ่ายแล้ว""พวกเขามีนัดทานข้าวกันตอนเย็นเหรอคะ?" นิรณาถามอย่างงุนงง บดินทร์ก็นะ ไม่ยอมบอกอะไรเธอสักอย่าง"ค่ะ ฉันเห็นว่าคุณดิน ไปบ้านหลังนั้น ตั้งแต่ห้าโมงเย็นแล้วนะคะ" แม่บ้านรายงานทุกอย่างตามความจริง"ขอบคุณที่บอกค่ะ""แล้วคุณนิจะไปบ้านคุณบีบีไหมคะ?""เกรงว่าถ้าไปแล้วระเบิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-23
บทล่าสุด
สวมเขาให้ฉัน ระวังพ่อแกให้ดี! 50 ได้โปรดกลับมาเถอะนะ (จบ)
นิรณามองสามีด้วยแววตาอ่อนล้า หัวใจหนักอึ้งด้วยความเวทนา บดินทร์กลายเป็นเจ้าชายนิทรามานานกว่าห้าเดือนแล้ว ร่างกายที่เคยแข็งแรงบัดนี้นอนนิ่งไร้การตอบสนอง ไม่มีวี่แววว่าจะฟื้นคืนสติ"ขอโทษนะคะ ขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ถ้านิไม่ก้าวมาในชีวิตของพี่ เรื่องราวก็คงไม่เป็นแบบนี้" เสียงแผ่วเบาแฝงความเศร้าหมอง คำพูดเดิมที่เธอพร่ำบอกเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าตลอดเวลาที่เขาหลับใหล เธอเอาแต่โทษตัวเอง วันแล้ววันเล่าที่จมดิ่งอยู่กับความรู้สึกผิด ไม่อาจปลดเปลื้องความทุกข์ในใจได้แต่เพราะเด็กชายที่อยู่ในท้อง คนเป็นแม่จำต้องพยายามไม่ให้ตัวเองเครียดมากนัก หาสิ่งต่าง ๆ ทำวนเวียนไป เพื่อไม่ให้มีเวลาครุ่นคิดจนเกินไป แต่สุดท้าย ไม่ว่าจะพยายามสักเพียงใด ก็ไม่อาจลบเลือนความคิดถึงที่มีต่อสามีได้แม้แต่น้อยทุกลมหายใจเข้าออกยังคงเป็น...บดินทร์หากการอ้อนวอนต่อฟากฟ้าหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ใด ๆ จะช่วยได้ นิรณาอยากจะร้องขอสักครั้ง..ขอให้คืนคนรักของเธอกลับมาขอเพียงให้ลูกน้อยที่ใกล้จะลืมตาขึ้นมาเผชิญโลกกว้าง ได้มีพ่อที่เป็นปกติเหมือนเช่นคนอื่นได้โปรดแต่คำอธิษฐานดูจะไม่มีวันได้รับคำตอบ เวลาผ่านล่วงเข้าสู่เดือนที่เจ็ดของการหล
สวมเขาให้ฉัน ระวังพ่อแกให้ดี! 49 อย่าฆ่าผม
จนเวลาล่วงเลยผ่านมาอีกสามวัน นิรณายังคงวนเวียนอยู่แถวบริเวณนี้ เพื่อติดตามการค้นหาบีบีและเตชินใช้เส้นสายที่มีให้ติดประกาศจับ แต่ยังไม่พบเจอว่าคนทั้งคู่ไปหลบเลี่ยงอยู่ในรูไหน ทุกอย่างเลยมืดแปดด้าน"พี่! พี่..เจอแล้วพี่" นราภพวิ่งเข้ามาในห้องพัก ก่อนจะหยุดยืนหอบต่อหน้านิรณา แล้วยื่นมือถือมาให้ดู"สายของผมถ่ายรูปคล้ายกับไอ้เตชินได้แถวท่าเรือร้างทางใต้ เมื่อประมาณครึ่งชั่วโมงก่อน ผมเลยให้มันไล่ตามไปแต่ก็คลาดกันจนได้" เสียงสั่นด้วยความเหนื่อยอธิบายเร็ว ๆฝั่งนิรณาเพียงแค่กวาดสายตามองรูปก็จำได้แทบทันที ว่าชายในภาพคือเตชิน แม้ว่าสภาพจะเละเทะ เนื้อตัวเสื้อผ้าสกปรกเปรอะเปื้อนไปดินโคลนทว่าสำหรับบุคคลที่เคยอยู่ร่วมกันมาหลายปีย่อมจำได้ แม้แต่ปลายเส้นผม เธอก็จำได้..จำได้ว่าเขาคือ เตชิน!"รีบเตรียมรถ พี่จะรออยู่ด้านหน้า" เสียงจริงจังหันไปสั่งน้องชาย ก่อนจะเดินไปหยิบอาวุธ และเช็กดูกระสุนในที่สุดสองพี่น้อง..ก็เดินทางมาถึงท่าเรืออันเงียบสงบ จนน่าประหลาดใจ เวลานั้นสัญชาติ..บอกให้นิรณาระวังตัว เธอเร่งหันไปส่งสัญญาณให้น้องชายตามมา ก่อนจะลัดเลาะไปตามตู้คอนเทนเนอร์ที่เรียงราย ดั่งเขาวงกตจนมาถึงอีกฝั่ง
สวมเขาให้ฉัน ระวังพ่อแกให้ดี! 48 ไล่ล่า
ฝั่งนิรณาในที่สุด..ก็สามารถตามตัวเจอ จากข้อความที่นราภพ สู้อุตส่าห์ไปตามสืบ จนพบว่าคนพวกนั้น ไปปรากฎตัว อยู่แถวท่าเรือ อันเป็นสถานที่..ที่พวกอาชญากรทั้งหลายมักจะใช้หลบหนีออกนอกประเทศยิ่งทำให้กลัวใจ..กลัวว่ามันจะทำการหลบหนีได้สำเร็จ สองเท้าก้าวฉับ ๆ คว้าเอากุญแจรถ เตรียมมุ่งหน้าไปตามหาพวกมัน หวังจะจับให้ได้ด้วยมือตัวเองจวบจนเวลาเข้าสู่ยามโพล้เพล้ใกล้ค่ำ นิรณาที่ขับรถวนรอบเกาะและท่าเรือที่คาดว่าพวกมันจะไปกลับไม่เจอเลยสักนิด จนรู้สึกท้อใจ ตัดสินใจแวะปั๊มทางข้าง ลงไปล้างหน้า ล้างตา ให้รู้สึกสดใส จะได้มีแรงฮึดต่อดวงตากลับเหลือบเห็นใครบางคนในชุดเสื้อยืดสีขาวกางเกงยีนส์สีดำ สวมแมส สวมหมวก ปิดบังใบหน้า แต่ออร่าความหล่อยังพุ่งกระจาย ยืนเคียงข้างกับหญิงสาวตัวเล็ก ๆ ในชุดเดรสสีชมพู สวมปีกกว้างกำลังยืนลังเล..อยู่หน้าร้านสะดวกซื้อ ทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆทว่าหากเป็นคนนอกมองมา คงคิดว่าเป็นคู่รักดารา แอบมาเที่ยวสวีทหวาน ไม่อยากให้ใครเห็นหน้าแต่นั้นไม่ใช่กลับนิรณา เธอมองแค่ปราดเดียวก็จำได้ทันทีว่า..สองคนนั้นแหละ! คือคู่ผัวเมียที่ตัวเองมาตามจับแต่ขณะที่ค่อย ๆ ย่องเข้าไป มือกำลัง เตรียมปืนจะยกขึ้นเล็งขู
สวมเขาให้ฉัน ระวังพ่อแกให้ดี! 47 ความผิดพลาด
สามอาทิตย์..ก่อนหน้านั้น"หมอขอแสดงความเสียใจด้วยครับ ทางเราสามารถยื้อชีวิตคุณบดินทร์ได้แล้ว แต่เขาถูกสารเสพติดประเภทหลอนประสาท ทำลายสมองมากเกินไป ฝั่งการรับรู้เลยไม่ทำงาน" แพทย์วัยกลางคนอธิบายเสียงเศร้า อับจนปัญญาที่จะช่วยเหลือได้นอกจากรอเวลา ให้ร่างกายคนไข้ ฟื้นตัวเอง ซึ่งแทบจะไม่มีปาฏิหาริย์ เพราะสมอง ส่วนการรับรู้โดนฤทธิ์ของยานรกที่เกินขนาดเล่นงานให้"หมายความว่าพี่ดินจะต้องนอนเป็นผักอยู่แบบนี้เหรอคะ?" สิ้นคำถาม แพทย์เจ้าของไข้พยักหน้ารับ ก่อนจะขอตัวไปตรวจอาการคนอื่นต่อนิรณาเลยได้แต่มองตามหมอจนลับสายตา ความรู้สึกผิดถาโถมเข้ามาใส่ตัว เธอไม่น่าใช้บดินทร์เพื่อเป็น..เครื่องมือแก้แค้น ไม่น่าทำแบบนั้นเลยสักนิดมันความคิด..ที่ผิดพลาด ตั้งแต่เริ่ม ถ้าวันนั้นตัดสินใจ ไม่เข้าหา ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า เขาก็คงไม่ต้องมานอนหลับไม่รู้สติอยู่แบบนี้พอยิ่งคิดถึงความหลัง นิรณายิ่งโทษตัวเอง ได้แต่ถามว่าทำไม ๆ ทำไมบดินทร์ต้องเป็นคนรับกรรมที่ตัวที่เขาไม่ได้สร้าง ทำไม ไม่เป็นเธอที่ต้องนอนอยู่ตรงนี้ทำไมทุกอย่างมันเลวร้าย แย่ลงไปหมด ทั้งที่เขาไม่ได้ทำผิดอะไร ทั้งที่เขาทำดีทุกอย่างแต่สุดท้าย คนใจดีคนนั
สวมเขาให้ฉัน ระวังพ่อแกให้ดี! 46 เขาว่ากันว่า
"อโหสิกรรมให้กันเถอะนะ แล้วชาติฉันท์ใด อย่าได้มาเจอะมาเจอกันอีกเลย" สิ้นเสียงพูด นิรณายกมือไหว้ พร้อมปักธูปลงลงบนกระถาง ใบหน้าราบเรียบ ไร้ซึ่งชีวิตชีวา"ป้าเสียใจด้วยนะคะ..คุณนิ" หญิงวัยกลางเดินมาหาคนเป็นเจ้าภาพงานขาวดำครั้งนี้ แล้วยื่นมือไปรับธูป นำไปเคารพคนจากไป สีหน้าที่เศร้าสร้อย"หนูเสียใจด้วยนะคะ" หญิงสาวอีกคนที่ตามเข้ามาเอ่ยด้วยเสียงซึมเล็กน้อย นิรณาก็ไม่ได้พูดอะไร และยังคงตีสีหน้าเฉยเมย พร้อมยื่นธูปให้คนคนนั้นไป ดั่งหุ่นยนต์นัยน์ตาสีหวานว่างเปล่า ไร้ซึ่งความรู้สึก ตอนนี้ชีวิตเคว้งคว้าง มองไปทางไหนก็มีแต่ความว่างเปล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นเลยเถิด จนทำให้เธออยากจะเป็นบ้าอีกด้านหนึ่ง พวกคุณหญิงต่างพากัน หันหน้ามาซุบซิบ"เห้ออ..สงสารคุณนิเนอะ ท้องตั้งหลายเดือนขนาดนั้น ยังต้องมาคอยจัดการงานตัวคนเดียวอีก""ฉันได้ข่าวมาว่าเขาไม่มีญาติเหลือเลยสักคน""แบบนั้นก็น่าสงสารแย่เลย" หญิงอีกคนพูด รู้สึกเห็นใจ ทั้งนิรณาและคนเสียชีวิต"นั้นสินะ! ยังหนุ่มยังแน่นอยู่แท้ ๆ ทำไมถึงมาด่วนจากไปเร็วก็ไม่รู้""เมื่อเช้าฉัน..ก็ลองถามหาสาเหตุนะ แต่ว่าคุณนิไม่ยอมพูดอะไรเลย" อีกคนกล่าวสมทบ"เธอก็คงช็อกมากแ
สวมเขาให้ฉัน ระวังพ่อแกให้ดี! 45 ตามหาสามี
นิรณากลับมาถึงบ้านด้วยความเหนื่อยอ่อน ไม่ว่าจะทำยังไง..คนเห็นแก่ตัวก็ไม่หมดไปสักทีทำเอางานในมือเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ต่างจากคนปฏิบัติงานที่มีเพียงเพียงน้อยนิด ไม่สัมพันธ์กันแต่แล้วเมื่อเปิดประตูห้องนอนออก บดินทร์กลับไม่อยู่พอลองโทรหา ก็ไม่ติด ทำให้คนเป็นภรรยาเริ่มกังวลใจตั้งแต่คบกันมาเวลาเขาจะไปไหน มักจะส่งข้อความบอกตลอด แต่วันนี้กลับไม่มีปฏิบัติการตามหาสามีจึงเริ่มต้นขึ้น เธอออกสำรวจไปทั่วบ้าน จนถึงโรงรถพบว่ายังมีรถบดินทร์จอดอยู่ ไม่ได้ไปไหน"สวัสดีค่ะ คุณนิ" แม่บ้านคนหนึ่งเดินปะหน้ากับนิรณาพอดี ยกมือขึ้นไหว้ทักทาย เธอจึงส่งมอบรอยยิ้มกลับไป"ฉันมาตามหาพี่ดินค่ะ พี่พอจะรู้ว่าเขา อยู่ที่ไหนหรือเปล่าคะ?" เสียงหวานถามออกไปอย่างเป็นมิตร"คิดว่าน่าจะบ้านคุณบีบีนะคะ เห็นพวกแม่บ้านฝั่งนั้น วุ่นวายออกไปซื้ออาหารตั้งแต่ช่วงบ่ายแล้ว""พวกเขามีนัดทานข้าวกันตอนเย็นเหรอคะ?" นิรณาถามอย่างงุนงง บดินทร์ก็นะ ไม่ยอมบอกอะไรเธอสักอย่าง"ค่ะ ฉันเห็นว่าคุณดิน ไปบ้านหลังนั้น ตั้งแต่ห้าโมงเย็นแล้วนะคะ" แม่บ้านรายงานทุกอย่างตามความจริง"ขอบคุณที่บอกค่ะ""แล้วคุณนิจะไปบ้านคุณบีบีไหมคะ?""เกรงว่าถ้าไปแล้วระเบิ
สวมเขาให้ฉัน ระวังพ่อแกให้ดี! 44 อย่ามาเรียกผมว่าพ่อ
บีบีและเตชินร่วมมือ ช่วยกันพาร่างไร้สติของบดินทร์ขึ้นมา จนถึงห้องนอน ยังเห็นว่าเขายังหลับสนิท คนเป็นสามีจึงเริ่มตั้งกล้องตรงปลายเตียง ก่อนจะเดินออกไปจากปิดประตูดัง..ปึงงง ไม่สนใจ หรือหึงหวงบันนิดา เลยแม้แต่น้อยฝ่ายภรรยาก็ได้แต่มองตามเตชินหน้าจ๋อย ไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำทุกอย่างได้เพื่อเงิน ถึงขนาดยอมให้เธอใช้ร่างกายร่วมหลับนอนกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ตัวเอง สลับกับเลื่อนสายตามองดูบดินทร์ ใจนั้นไม่อยากทำกับเขาแบบนี้เลยทว่าต้องทำอย่างไรล่ะ..หากว่าถอยตอนนี้ผลเสียย่อมมากกว่า เธอลงมือทุกอย่างไปอย่างชัดเจน เขาเห็นทั้งหน้า และรู้ตัวว่าโดนวางยา ความรู้สึกหลังจากนี้ บดินทร์คงมองตัวเธอเปลี่ยนไปแน่นอนยังไงซะ ตอนนี้ก็ไม่อาจถอยได้ ต้องเดินตามแผนต่อไปจวบจนเวลาผ่านไป รู้สึกตัวอีกที บดินทร์กลับพบว่าตัวเองกำลังนอนเปลือยเปล่า อยู่ข้างบีบีที่ไม่ได้สวมใส่อะไร เวลานั้นความรู้สึกมากมายถาโถมเข้ามาใส่ ทั้งช็อก ทั้งโกรธ ทั้งโมโหและเศร้าใจ เร่งสะบัดศีรษะไปมาเพื่อเรียกสติให้คืนกลับ พร้อมยกมือขึ้นมาตบหน้าตัวเอง หวังจะเช็กดูให้แน่ใจว่าสิ่งที่พบเจอ ไม่ใช่ความฝันและนั้น! ไม่ใช่ความฝ
สวมเขาให้ฉัน ระวังพ่อแกให้ดี! 43 เริ่มแผนแบล็กเมล
หลังจากเริ่มรับประทานอาหาร ทำให้ทั่วทั้งห้อง ตกอยู่ภายใต้ความเงียบ น่าอึดอัดใจ บดินทร์ที่ทานไปได้ สองสามคำ ค่อย ๆ ตัดสินเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ"พ่อจะให้เวลาหนูกับเตชินพิสูจน์ตัวเอง เลิกยุ่งกับยาเสพติด แล้วไปหางานทำให้ได้ภายในเดือนนี้""บีเลิกยุ่งกับยาพวกนั้น..นานแล้วค่ะ" บันนิดาปฏิเสธเสียงแข็ง คราวก่อนที่บดินทร์ส่งไปบำบัด เธอจำได้ดีว่ามันทรมานแค่ไหน และไม่อยากกลับไปเหยียบอีก..เป็นหนที่สอง ทว่าร่างกายกลับเสพติดของพวกนั้น จนไม่อาจทนต่อความต้องการไหว"หนูทำหรือไม่ทำ บีบีรู้อยู่แก่ใจตัวเอง พ่อจะไม่เข้ายุ่ง แต่ถ้าเดือนหน้า หนูกับเตชินยังมีสภาพแบบนี้อยู่ พ่อคงจะให้อยู่ที่นี่ไม่ได้""ผมเข้าไม่เข้าใจ พวกเราสองคนทำอะไรผิด ทำไมคุณพ่อ ถึงต้องไล่ผมกับบีออกไปด้วย" คนเป็นลูกเขยกล่าวเสียงสั่นเครือ แสร้งทำน้ำเสียงเศร้าซึมตามมาแต่นั้นกลับเป็น การเล่นละครที่น่าสะอิดสะเอียน ในสายตาบดินทร์ ทำเอากลืนอาหารลงคอด้วยความยากลำบากไม่คิดว่าการมาทานข้าวร่วมกับลูกสาวครั้งนี้ รสชาติกับข้าวราคาแพงจะฝืดคอได้มากขนาดนี้ พร้อมกันจึงยกน้ำเปล่าจิบนิด ๆ หวังให้ละเลียดลงกระเพาะไปให้จบ ๆ จ
สวมเขาให้ฉัน ระวังพ่อแกให้ดี! 42 ยื่นคำขาด
บดินทร์เดินเตร่มาตามเส้นทางสวนสวย ๆ ดวงตามองแสงตะวันยามโพล้เพล้ หวังให้ความงดงามของธรรมชาติช่วยบรรเทาอาการเครียดที่มีตอนนี้เขารู้แล้วว่าบันนิดากลับไปใช้สารเสพติดอีกครั้ง หลังจากให้แม่บ้าน นำผมลูกสาวไปส่งตรวจความทรงจำแย่ ๆ เริ่มไหลย้อนกลับมา และนั้นคงเป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตของบีบีคนเป็นพ่ออย่างเขา ย่อมจำได้ดี บันนิดาในวัยเด็กนั้นน่ารักและร่าเริง แต่พอช่วงอายุได้ประมาณสิบหกปีเด็กคนนั้นก็เข้ามาถาม เรื่องที่ตัวเอง ไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของเขา ซึ่งบดินทร์ก็ยอมรับไปแต่ใครจะคิดว่า เบื้องหน้าสาวน้อยสดใสจะถูกความน้อยเนื้อต่ำใจกลืนกิน แถมเขายังไม่เคยมีเวลาให้กว่าจะรู้ตัวบีบี ดันถลำลึกเกินฉุดรั้ง เคราะห์ร้ายเธอยังไปหลงรักผู้ชายเลว ๆ และหนีไปอยู่ด้วยกัน เชื่อมาตลอดว่านั้นคือความรักที่แท้จริง สุดท้ายบดินทร์จึงส่งบีบีไปลองตรวจอาการทางจิต ปรากฏว่าเธอป่วยเป็นโรคเรียกร้องความสนใจ ทั้งบดินทร์และบุษบาเลยส่งบีบีไปรักษา พอออกมาได้ ทั้งสองคนก็พยายามช่วยกันกลบปมด้อยภายในใจของลูกสาว ทำให้บันนิดามีอาการดีขึ้นแต่ความสุขดันมีได้ไม่นาน หลังจากที่ทั้งคู่สูญเสียคนกลางไป ความสัมพันธ์ระหว
