บทที่ 158

ลู่หลีซานนั่งลงบนรถ ถึงแม้ว่าเครื่องปรับอากาศจะถูกปรับอุณหภูมิไปจนต่ำที่สุดแล้ว แต่เขาก็ยังคงรู้สึกหงุดหงิดอยู่

เขาขมวดคิ้วแน่น อาการปวดหัวเริ่มบรรเทาไปเล็กน้อยแล้ว

แต่ความเจ็บปวดในใจก็ยังคงรุนแรงอยู่

ตั้งแต่วันแรกที่เข้าไปอยู่ในคุกเขาก็รู้ว่าตัวเองกับหลินอวี่ฉิงจะไม่มีทางเป็นคนในโลกใบเดียวกันอีก เขาไม่อาจดูแลเธอไปได้ตลอดชีวิต ทำได้เพียงแค่คอยมองดูเธอ คิดถึงเธอ และก็คอยปกป้องให้เธอปลอดภัยไปตลอดชีวิตเขา

เพราะฉะนั้นในตอนที่เขามองเห็นว่าเธอเข้าไปพัวพันกันกับกู้หม่าง เขาทั้งประหลาดใจและหวาดกลัว

เพราะเขาเข้าใจเป็นอย่างดีว่ากู้หม่างนั้นเป็นคนเช่นไร เขาไม่มีทางที่จะให้คนเช่นนี้มีโอกาสได้ทำร้ายเธอ!

ขอเพียงแค่มีคนอาจจะเป็นอันตรายต่อเธอ เขาก็จะไม่เสียดายอะไรทั้งนั้นที่จะกำจัดทิ้งซะ

และนี้ก็เป็นสาเหตุว่าทำไมเขาถึงต้องกลับมาสร้างปัญหาให้กับกู้หม่างอีกครั้ง

แต่วันนี้เขาก็แน่ใจเรื่องหนึ่งได้แล้ว...

คนนั้นไม่ใช่กู้หม่าง!

ลูกน้องวางสายไป สีหน้าดูเคร่งขรึมก่อนจะหันไปมองเขาแล้วพูดออกมาเสียงต่ำ "พี่ซาน ทางด้านหยางเฉิงส่งข่าวมา บอกว่า...กู้หม่างยังไม่ตาย!"

"แน่ใจนะ?" ท่าทีของลู่หลีซา