บทที่ 8

ขณะที่สูดดมกลิ่นหอมจากร่างกายของคนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนตัก มือหนาก็ได้แหย่เข้าไปใต้กระโปรงตัวสั้นที่เธอสวมใส่อยู่แบบตั้งใจ

"คุณ!"

เพี๊ยะ! ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะทำถึงขนาดนี้ฟ้างามเลยไม่ทนอีกต่อไป มือเรียวสะบัดฟาดเข้าที่ใบหน้าหล่อคมอย่างจัง เพราะจังหวะกับระยะมันช่างเหมาะเจาะ

ลิ้นหนาดันกระพุ้งแก้มตรงที่ถูกตบเมื่อครู่ สายตาเพ่งเล็งมองเธอราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

ฟ้างามลุกขึ้นได้กำลังจะเดินออกจากห้องนั้นแต่เธอนึกถึงค่าเอนเตอร์เทนเลยหยุดแล้วหันกลับมา "ฉันคิดว่าคุณคงจะทำตามคำที่พูด"

สมิงดำไม่ได้ตอบเพียงแค่ยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม แต่สายตายังไม่ได้ละไปจากใบหน้าสวยหวานนั้น

"ฉันจะคิดกับคุณแค่ค่านั่ง"

"ถึงหนึ่งชั่วโมงหรือยัง" คำแรกที่เขาพูดกับเธอหลังจากที่ถูกตบ

"แต่ฉันก็ได้เปิดบิลกับคุณแล้ว ถึงยังไงคุณก็ต้องจ่าย"

"ถ้าอยากจะให้จ่าย ก็ต้องครบชั่วโมงตามที่ตกลงกันไว้สิ"

ดวงตางามเหลือบมองไปดูไอ้คนเจ้าเล่ห์ ถ้าเธอกลับไปนั่งมีหวังถูกมันลวนลามอีกแน่ ดีไม่ดีคงหนักกว่าเดิมเพราะดันไปทำร้ายร่างกายมันก่อน

แต่เงินตั้งเป็นแสนทำงานหลายเดือนกว่าจะได้ หรือว่าจะยอมมันดี ..หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะหันหลังให้แล้วเดินออกจากห้องไปเลย เธอคงกลั้นใจนั่งกับมันต่อไม่ได้แล้ว รอเงินออกค่อยพายายไปหาหมอแล้วกัน

หลังจากที่ฟ้างามออกมาจากห้อง เธอก็เดินไปดูเด็กที่นั่งรอรับแขกอยู่

"แขกไม่ค่อยมีเหรอ" ออกมาก็เห็นหลายคนยังคงนั่งคุยกันอยู่..แต่พอมองไปดูก็เห็นว่ามีแขกทยอยเข้ามาแล้วนี่ "ทำไมพวกเราถึงไม่ไปต้อนรับแขก"

คนที่นั่งอยู่บางคนก็เหลือบตามองไปดูแขกแต่ก็ยังหันกลับมาคุยกับเพื่อนที่นั่งข้างๆ เหมือนไม่ได้ใส่ใจคำพูดของหัวหน้า

"ฉันบอกให้ไปรับแขกไง"

"แขกพวกนี้ก็คงได้แค่ค่าชั่วโมงคุณฟ้าก็ไปรับเองสิคะ"

ฟ้างามพอจะรู้แล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น คงโกรธเรื่องที่สมิงดำเรียกเธอไปนั่งด้วยล่ะสิ

"แน่ใจนะว่าจะขัดคำสั่ง" แต่ถึงยังไงเธอก็ยังมีตำแหน่งเป็นหัวหน้า พอเห็นว่าเธอเอาจริง 2-3 คนที่นั่งคุยกันอยู่เมื่อครู่ก็ลุกไปเรียกแขก ถึงแม้แขกจะยังไม่เรียกไปนั่งสาวเอนเตอร์เทนก็สามารถเดินเข้าไปหาแขกเพื่อสร้างแรงจูงใจได้

ช่วงเลิกงาน..

ถึงเวลาเลิกงานทุกคนต่างก็เปลี่ยนเสื้อผ้ากลับคืนชุดเดิมและทยอยกันออกมา

ฟ้างามออกมาหลังลูกน้องเพราะกว่าจะจัดการงานของเธอเสร็จ

"รถ?" ออกมาก็เห็นว่ายางรถฝั่งทางคนขับแบนทั้งหน้าและหลัง แต่เธอก็ไม่ลืมที่จะเช็คดูฝั่งโน้นด้วย "ใครทำ??" ถ้าแบนแค่ล้อเดียวคิดว่าคงไปเหยียบอะไรมาแน่แต่นี่เล่นแบนทั้งสี่ล้อ

ฟ้างามมองหาคนช่วย แต่พนักงานก็ทยอยกันกลับไปหมดแล้ว แต่ถึงแม้จะเรียกคนช่วยได้ล้ออะไหล่ของเธอก็มีแค่ข้างเดียว คงต้องเรียกช่างแล้วล่ะ

หญิงสาวอดมองเช็คดูไปรอบๆ ไม่ได้ว่าพอจะมีกล้องวงจรปิดไหม ..แถวนี้ดันไม่มีกล้องด้วยสิ

[บ้านเช่า]

เธอไม่ใช่คนในตัวเมืองแต่ก็เป็นคนที่เกิดในจังหวัดนี้ พอสมัครงานได้ที่นี่ฟ้างามก็ต้องพายายมาเช่าบ้านอยู่ใกล้ๆ แต่มันก็เป็นผลดีอีกอย่างคือใกล้โรงพยาบาลด้วย

"ยายเป็นยังไงบ้างคะป้า" กลับมาถึงคุณยายก็ยังคงนอนหลับอยู่ แต่ป้าคนดูแลตอนนี้ตื่นแล้ว ใกล้เวลากลับบ้าน ..ป้าแกจะดูแลให้ตอนกลางคืน ส่วนตอนกลางวันฟ้างามจะกลับมาดูแลยายเอง เพราะสู้ค่าใช้จ่ายไม่ไหว

"ป้าว่ารอถึงสิ้นเดือนไม่ได้หรอกหนูฟ้าพาคุณยายไปโรงพยาบาลเถอะ"

"ค่ะ ขอบคุณป้ามากนะคะ" ที่ต้องรอเงินเพราะเธอพายายไปรักษาที่โรงพยาบาลเอกชน ชีวิตหนึ่งอยากให้คุณยายสบายหน่อยไม่ต้องไปนั่งแออัดรอพบหมอ แต่ไม่คิดว่าค่าใช้จ่ายมันจะสูงขึ้นจนเธอหมุนเงินไม่ทัน

สายๆ ของวันนั้น ที่โรงพยาบาล

ฟ้างามเรียกรถให้มารับพายายมาโรงพยาบาล ส่วนรถของเธอยังคงจอดทิ้งไว้ที่หน้าคลับ

"ถ้าต้องนอนโรงพยาบาลยายไม่นอนนะ" ก่อนหน้ายายก็บอกหลานอยู่ว่ารักษาที่โรงพยาบาลของรัฐบาลก็ได้ เธอเคยพาท่านไปครั้งหนึ่งแล้ว ไปเช้ามืดกว่าจะกลับก็เกือบเย็น เป็นแบบนี้จะไม่สงสารยายได้ยังไง

"ต้องให้คุณหมอดูอาการก่อนค่ะยาย"

หลังจากตรวจดูอาการของยายเสร็จคุณหมอก็เรียกญาติเข้าไปคุยส่วนตัว

ผ่านไปสักพักฟ้างามก็ออกมา

"หมอว่ายังไงบ้างลูก"

"คุณหมอให้กลับบ้านก่อนค่ะ" เหมือนว่ามันจะเป็นข่าวดีแต่สีหน้าคนที่พูดไม่สู้ดีเลย

"เห็นไหมยายบอกแล้วว่ายายแข็งแรงดี แอะๆ" จบคำพูดคุณยายก็ไอแห้งๆ ออกมา

"ยายเป็นยังไงบ้างคะ"

"สงสัยจะแพ้แอร์ของโรงพยาบาล เรากลับบ้านกันเถอะ"

"ยายไหวไหม"

"หมอบอกให้ยายกลับบ้านได้ไม่ใช่เหรอ"

ที่คุณหมอบอกให้กลับบ้านได้เพราะเธอขอเวลาจนถึงสิ้นเดือน ซึ่งมันก็เหลืออีกแค่ไม่กี่วัน

ฟ้างามพายายกลับมาบ้านก่อน ถ้าอาการไม่ดีถึงจะพากลับไปแอดมิด ..กลับมาถึงบ้านก็บ่ายคล้อยแล้ว

"หนูจะไปไหน ทำไมไม่นอนเอาแรงก่อนล่ะลูก" วันนี้ฟ้างามโทรให้ป้ามาดูยายเร็วหน่อย เพราะเธอต้องไปหาช่าง พอเห็นคนดูแลมายายก็รู้แล้วว่าหลานสาวกำลังจะออกจากบ้าน

"ฟ้ามีธุระต่อค่ะยาย"

"แต่ร่างกายเราจะไม่ไหวเอานะลูก"

"ยายก็รู้ว่าฟ้าแข็งแรงจะตาย" รอยยิ้มหวานๆ ถูกส่งต่อให้คนที่รักตรงหน้าทั้งที่ในใจเธอไม่ไหวแล้ว

หลังจากที่เรียกช่างมาดูรถแล้วความท้อก็บังเกิดขึ้นในจิตใจของเธออีกครั้ง เพราะล้อรถของเธอไม่สามารถปะได้ต้องเปลี่ยนทั้งสี่ล้อ รวมๆ แล้วก็เป็นหมื่นได้ นี่ขนาดเธอเลือกยางเกรดธรรมดา แล้วนะ

"จะเปลี่ยนเลยไหมครับเดี๋ยวจะให้รถมาลากไปที่ร้าน"

"ยังหรอกค่ะ" แล้วเธอจะเอาเงินที่ไหนมาเปลี่ยนล่ะ

"หรือว่าจะให้ทางร้านลากรถไปไว้ให้ก่อน แต่ก็จะมีค่าใช้จ่ายส่วนนี้อยู่นะครับ"

"ไม่ค่ะ ถ้าจะเปลี่ยนเดี๋ยวฉันจะโทรหานะคะ"

หลังจากที่คุยกับช่างเสร็จฟ้างามเห็นว่ายังพอมีเวลาเธอเลยแอบเข้ามางีบในห้องทำงาน

จนได้ยินเสียงดังอยู่นอกประตูเธอถึงสะดุ้งตื่น

"สวัสดีค่ะคุณธามม์"

"อ้าว คุณฟ้าอยู่ในห้องทำงานเหรอครับ ผมนึกว่ายังไม่มา"

"มาถึงนานแล้วค่ะ มีอะไรหรือคะ"

"ก็เสี่ยสมิงน่ะสิ"

"ทำไมคะ"

"จะจัดระเบียบที่นี่ใหม่"

"จัดระเบียบใหม่? จัดแบบไหนคะ" เธอก็เห็นว่าทุกอย่างมันลงตัวดีแล้ว

"ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ลองให้เสี่ยสมิงบริหารงานดู เผื่อมีไอเดียใหม่ๆ จูงใจลูกค้า"

"จูงใจลูกค้าหรือจูงใจพวกหื่นกามด้วยกันกันแน่"

"อะไรนะครับ" ธามม์คิดว่าตัวเองฟังผิดเลยลองถามใหม่ดู

"เปล่าค่ะ"

หน้าห้องวีไอพีหนึ่ง..

"เขาเรียกคุยกับพนักงานในห้องนี้เหรอคะ"

"ใช่ครับ เชิญคุณฟ้าข้างในเลยครับ"

"แล้วคุณธามม์ไม่เข้าไปเหรอคะ"

"ไม่หรอกครับเสี่ยเรียกเฉพาะเด็กเอนเตอร์เทน"

หึ.. ว่าแล้วให้คนจิตวิปริตบริหารงาน จะคิดอะไรได้นอกจากเรื่องพวกนี้ล่ะ

หลังจากที่ฟ้างามเปิดประตูเข้ามาก็เห็นว่าลูกน้องของเธอทุกคนพร้อมหน้าพร้อมตาในห้องนี้

สายตาฟ้างามไปสะดุดเข้ากับคนที่สมิงดำนั่งโอบอยู่..เพราะนั่นคือพิมพ์