"คุณจะทำบ้าอะไร" หลังจากที่ลูกน้องของเขาออกไปแล้ว ฟ้างามก็พยายามดันตัวลุกออกจากตัก แต่แรงแค่นี้หรือจะสู้เขาได้ สมิงดำใช้มือแค่ข้างเดียวก็สามารถรั้งเธอให้อยู่กับที่ได้แล้ว
"คุณสมิงดำ ฉันไม่ได้ทำงานเอนเตอร์เทน ถ้าคุณต้องการเด็กมานั่งด้วยเดี๋ยวฉันจะเรียกมาให้"
"ชอบดื่มอะไร"
"ไม่ชอบดื่ม" ขณะที่ตอบเธอยังคงพยายามแกะมือของอีกฝ่ายออก
"แบบเธอต้องทานอะไรที่มันเข้มข้นหน่อยเดี๋ยวฉันชงให้"
"ก็บอกว่าฉันไม่ดื่มไง" ฟ้างามได้จังหวะตอนที่เขาเอื้อมไปจะหยิบขวดเหล้ามาริน เธอก็รีบลุกออก
"ถ้าเธอออกไปจากห้องนี้ ฉันจะซื้อกิจการที่นี่ทั้งหมด และเป็นเจ้าของเพียงแค่คนเดียว"
หญิงสาวยังคงไม่ได้ใส่ใจคำพูดนั้นจะซื้อก็ซื้อไปสิ เธอหางานทำที่ใหม่ก็ได้
"ลืมแล้วเหรอว่าเธอมีสัญญากับที่นี่ ฉันเห็นว่ายังเหลืออีกตั้งหลายเดือน"
"สัญญา?" ลืมเรื่องนี้ไปได้ยังไง สิงขรให้พนักงานทุกคนเซ็นสัญญากันไว้ว่าต้องทำงานที่นี่ให้ครบ 1 ปีถึงจะลาออกได้ เพราะที่นี่เป็นสถานบันเทิงแห่งใหม่เขาไม่อยากจะหาพนักงานใหม่บ่อยๆ เลยต้องมีสัญญาให้กับพนักงานทุกคนได้เซ็น ตอนที่พิมพ์ออกจากงานถ้าไม่ได้ธามม์ช่วยก็คงแย่ แต่สำหรับเธอใครจะช่วยล่ะ
ฟ้างามที่ยืนอยู่หน้าประตูค่อยๆ หันกลับมา คิดว่าเขาคงไม่ได้ขู่ ถ้าเขาเป็นเจ้าของที่นี่เพียงผู้เดียว มีหวังเธอถูกแกล้งสารพัดแน่
"ฉันก็แค่จะออกไปดูลูกค้า"
"มีคนดูแลแทนเธอแล้ว"
"อะไรนะ?" อย่าบอกนะว่าเขาแต่งตั้งคนอื่นมาทำตำแหน่งของเรา เขาจะจงเกลียดจงชังเราทำไมนักหนา
"จะกลับมานั่งได้หรือยัง" สายตาคมมองเธอราวกับเสือที่พร้อมจะขย้ำเหยื่อ
ได้เขาจะเล่นแบบนี้ใช่ไหม ในเมื่อไม่มีทางเลือกให้เธอแล้ว เธอก็จะใช้ประโยชน์จากมันนี่แหละ "คุณแน่ใจนะคะว่าจะให้ฉันเอนเตอร์เทน คุณจะไม่ถามราคาหน่อยเหรอคะ"
สมิงดำไม่ได้ตอบเป็นคำพูดเขาแค่ยักไหล่ เหมือนว่าให้อีกฝ่ายเสนอราคามาได้เลย
"ชั่วโมงละหนึ่งแสนบาท"
คำตอบอีกฝ่ายคือการยักคิ้วให้ เหมือนว่าแค่หนึ่งแสนเองเหรอ
พอดีเลยกำลังรอเงินเดือนเพื่อจะพายายไปหาหมอ เธอก็จะเอาเงินจากตรงนี้แหละ ..คิดได้แบบนั้นคนตัวเล็กก้าวเข้าไปใกล้ แต่ยังไม่ทันได้นั่งมืออีกฝ่ายก็เอื้อมมา
"ถ้าคุณแตะตัวฉันเพิ่มสองเท่าค่ะ โอ๊ย" ร่างเล็กลอยละลิ่วลงไปนั่งบนตักโดยไม่ได้สนใจค่าตัวที่เธอเสนอมาเลย
แต่พอนั่งลงเขาก็ไม่ได้อยู่เฉยริมฝีปากหนาที่เข้ารูปกับใบหน้าหล่อคมขยับเข้ามาใกล้ แค่นี้ฟ้างามก็รู้แล้วว่าเขาจะทำอะไร
"ถ้าคุณทำมากกว่านี้เพิ่มอีกสองเท่า" มือเรียวพยายามดันใบหน้าอีกฝ่ายให้ออกไป แต่เหมือนว่าเขาไม่ได้กลัวการเพิ่มค่าตัวของเธอเลย..
ขณะที่สูดดมกลิ่นหอมจากร่างกายของคนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนตัก มือหนาก็ได้แหย่เข้าไปใต้กระโปรงตัวสั้นที่เธอสวมใส่อยู่แบบตั้งใจ"คุณ!"เพี๊ยะ! ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะทำถึงขนาดนี้ฟ้างามเลยไม่ทนอีกต่อไป มือเรียวสะบัดฟาดเข้าที่ใบหน้าหล่อคมอย่างจัง เพราะจังหวะกับระยะมันช่างเหมาะเจาะลิ้นหนาดันกระพุ้งแก้มตรงที่ถูกตบเมื่อครู่ สายตาเพ่งเล็งมองเธอราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาฟ้างามลุกขึ้นได้กำลังจะเดินออกจากห้องนั้นแต่เธอนึกถึงค่าเอนเตอร์เทนเลยหยุดแล้วหันกลับมา "ฉันคิดว่าคุณคงจะทำตามคำที่พูด"สมิงดำไม่ได้ตอบเพียงแค่ยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม แต่สายตายังไม่ได้ละไปจากใบหน้าสวยหวานนั้น"ฉันจะคิดกับคุณแค่ค่านั่ง""ถึงหนึ่งชั่วโมงหรือยัง" คำแรกที่เขาพูดกับเธอหลังจากที่ถูกตบ"แต่ฉันก็ได้เปิดบิลกับคุณแล้ว ถึงยังไงคุณก็ต้องจ่าย""ถ้าอยากจะให้จ่าย ก็ต้องครบชั่วโมงตามที่ตกลงกันไว้สิ"ดวงตางามเหลือบมองไปดูไอ้คนเจ้าเล่ห์ ถ้าเธอกลับไปนั่งมีหวังถูกมันลวนลามอีกแน่ ดีไม่ดีคงหนักกว่าเดิมเพราะดันไปทำร้ายร่างกายมันก่อนแต่เงินตั้งเป็นแสนทำงานหลายเดือนกว่าจะได้ หรือว่าจะยอมมันดี ..หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก
"หาที่นั่งสิ" ตอนที่บอกเธอให้หาที่นั่งสายตาเขาไม่ได้แลมาที่เธอเลย เพราะยังคงสนใจผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดห้องพิเศษหนึ่งเป็นห้องพิเศษที่ใหญ่ที่สุดและรองรับลูกค้าได้เยอะ ถ้าจะใช้ห้องนี้ในการคุยงานก็คงพอได้ แต่ถ้าเรียกมาทั้งแผนกแบบนี้มันก็ยังไม่เพียงพอต่อที่นั่งอยู่ดีฟ้างามเปิดประตูออกไปหยิบเอาเก้าอี้ด้านนอกเข้ามานั่ง เพราะไม่มีใครยอมลุกให้เธอนั่งเลย ที่จริงถ้าโดยมารยาทคนที่เป็นลูกน้องก็ควรจะลุกให้หัวหน้านั่งก่อน แล้วตัวเองออกไปเอาเก้าอี้ใหม่มาเสริม แต่นี่ทุกคนทำเหมือนไม่เห็นเธออยู่ในสายตา ยิ่งตอนนี้สมิงดำเหมือนจะไม่ชอบหน้าเธอพวกเขาก็ยิ่งได้ใจ"คุณจะคุยอะไรก็รีบคุยมาเถอะค่ะเดี๋ยวอีกหน่อยแขกก็คงเข้ามากันแล้ว""ตกลงว่าที่นี่ใครเป็นเจ้าของ""คุณเป็นหุ้นส่วนครึ่งหนึ่งค่ะ แต่อีกครึ่งเป็นของเสี่ยสิงขร" ขณะที่พูดสายตาฟ้างามอดมองไปดูพิมพ์ไม่ได้ ที่มองพิมพ์เพราะอยากรู้ว่าพิมพ์ถูกบังคับให้นั่งตรงนั้นไหม แต่อีกฝ่ายเหมือนไม่อยากขอความช่วยเหลือและสมิงดำก็มองเห็นแววตานั้นของเธอ"อึดอัดไหมครับ" สมิงดำเห็นว่าฟ้างามเป็นห่วงพิมพ์มากเลยดึงพิมพ์เข้ามาในเกมนี้ด้วย"ไม่ค่ะ" ร่างกายของพิมพ์จะเรียกว่าแข็งเลยก็
ฟ้างามยืนหลับตาอยู่ครู่หนึ่งก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอเลยค่อยๆ หรี่ตาขึ้นมอง"คุณไม่ตบฉันคืนเหรอ" เห็นว่าอีกฝ่ายก็มองมาเหมือนกันจนเธอทำอะไรไม่ถูก"เธอคิดว่าฉันเป็นผู้ชายประเภทไหน""เจ้าคิดเจ้าแค้น" พูดออกไปแล้วอยากตบปากตัวเองนัก จะเข้ามาขอโทษเขาแต่ดันปากไวไปอีกแล้ว"หึ..สำคัญตัวเองผิดแล้วมั้ง"สำคัญตัวเองผิดเขาหมายความว่ายังไง เรื่องที่ผ่านมาเขาไม่ได้โกรธให้เราเหรอ "ฉันไม่เชื่อเพราะสิ่งที่คุณกระทำมันบ่งบอกว่าคุณไม่ชอบหน้าฉัน""แล้วทำไมฉันต้องชอบหน้าผู้หญิงทุกคนด้วย"อะไรของเขาเนี่ย ถ้าพูดเองเออเองเดี๋ยวก็หาว่าเธอมั่นหน้า"จะว่าตัวเองสวย ผู้ชายทุกคนต้องหลงใหลว่างั้น?""คุณอย่ามาเล่นลิ้นกับฉัน คุณไม่ชอบหน้าฉันเรื่องอะไรก็พูดมาตรงๆ"สมิงดำไม่ได้ตอบนอกจากไม่ตอบแล้วเขายังดันตัวลุกขึ้นยืน จนคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ รีบขยับถอยพอลุกขึ้นยืนมือหนาก็จับกระดุมเสื้อสูทที่ถูกปลดออกใส่กลับคืนให้เรียบร้อย"ดะ.. เดี๋ยวก่อนสิคะ ฉันยังคุยกับคุณไม่รู้เรื่องเลย" ฟ้างามรีบเดินไปขวางหน้าประตูไว้ไม่ให้เขาออก"ฉันไม่มีเรื่องอะไรจะคุยกับเธอ""ฉันรู้ว่าที่คุณทำไปทุกอย่างเพราะจะเอาคืน""เอาคืน?" คิ้วหนาเลิกขึ้นสูงเป็นเชิ
ตอนที่ฟ้างามนั่งมอง สายตาเธอไม่มีความพิศวาสในตัวเขาเลย ไม่ว่าเขาจะคลอเคลียกับเด็กแค่ไหน เธอก็ยังคงนั่งรอจนกว่าอีกฝ่ายจะว่างคุย และมันก็เกิดความท้าทายในตัวเขา..สมิงดำอยากมองเห็นแววตาหึงหวงในตัวเธอที่มีต่อเขา ผู้หญิงอวดเก่งแบบนี้ต้องเจอสะบ้าง แต่เขาต้องทำยังไงล่ะถึงให้เธอมีความรู้สึกแบบนั้นได้"ออกไป" ทุกอย่างหยุดลงแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยพร้อมกับไล่สาวๆ ที่นั่งอยู่ข้างๆ ให้ออกไปให้หมด จนผู้หญิงพวกนั้นไม่พอใจฟ้างามหนักขึ้นไปอีก เล่นมานั่งจ้องขนาดนี้ใครเขาจะมีอารมณ์ล่ะ ยังทำให้คนอื่นพลอยเดือดร้อนไปด้วย"นั่งไกลขนาดนั้นจะคุยกันรู้เรื่องเหรอ" หลังจากที่เคลียร์พื้นที่ข้างๆ ได้แล้วสมิงดำก็เรียกเธอมานั่งด้วยฟ้างามไม่เล่นตัวอีกต่อไป เพราะเธอรู้แล้วว่าการต่อต้านมันไม่ได้มีผลดีต่อเธอเลย แถมยังทำให้เดือดร้อน หญิงสาวยอมเดินเข้าไปนั่งข้างๆ แต่เธอก็ไม่ได้ด้อยค่าตัวเอง เธอยังคงทิ้งระยะห่าง"เหมือนคุณไม่อยากจะคุยกับผม"แต่ก่อนเขาจะไม่ใช้คำว่าผมกับคุณแต่เขาจะใช้คำว่าเธอกับฉัน แต่วันนี้ทำไมแปลกๆ หรือว่าเพราะแอลกอฮอล์ที่เขาดื่มเข้าไป"คุณต้องการอะไรในตัวฉัน""ยังไงนะ""ฉันหมายถึงคุณต้องการให้ฉันทำอะไร ถึงยัง
"ถ้าอยากให้ช่วยก็บอกมาได้นะ"คำพูดของเขามันทำให้เธอรู้สึกโมโหมากแต่ก็ต้องพยายามกลั้นอารมณ์ไว้ เพราะตอนนี้ยังไม่ครบชั่วโมงเลย "ดื่มหน่อยนะคะ" หญิงสาวกัดฟันไว้ก่อนจะเอื้อมไปรินเหล้า"ไม่ป้อนแล้วเหรอ" พอรินเหล้าเสร็จเธอก็ยื่นแก้วนั้นมาให้เขาฟ้างามมองอีกฝ่ายด้วยสายตาที่หวานเยิ้ม ริมฝีปากเปล่งประกายรอยยิ้มออกมาบางๆ จนสายตาคมที่มองเธออยู่เหมือนโดนมนต์สะกดไปครู่หนึ่งก่อนจะรีบเรียกสติตัวเอง แล้วเอื้อมไปหยิบเหล้าแก้วนั้นมาดื่มรวดเดียวจนหมด"เดี๋ยวฟ้าชงให้อีกนะคะ"คนร่างหนาชะงักอีกครั้งตอนที่ได้ยินเธอเรียกชื่อตัวเองแทนคำว่าฉันหญิงสาวผสมเหล้าเข้มกว่าเดิมแล้วก็ส่งให้"ไม่ดื่มด้วยกันหน่อยล่ะ""ฟ้าดื่มไม่ได้ค่ะ""ทำไม""พรุ่งนี้ฟ้าต้องพาคุณยายไปหาหมอ กลัวว่าถ้าดื่มแล้วจะพายายไปหาหมอไม่ได้ค่ะ" น้ำเสียงที่พูดกับเขาเปลี่ยนไปมาก ไม่มีความแข็งกระด้างในน้ำเสียงนั้นอยู่อีกแล้ว แต่สมิงดำก็รู้ว่าที่เธอมีท่าทีแบบนี้เพราะอะไรเห็นว่าอีกฝ่ายเงียบฟ้างามเลยคิดหาวิธีจะพูดเรื่องเงิน เพราะยังไม่ได้ คุยเรื่องค่าชั่วโมงกับเขาเลย"เอ่อ..เสี่ยคะ""แอะๆ" เกือบสำลักเหล้าที่กำลังดื่มเมื่อได้ยินเธอเรียกตัวเองว่าเสี่ย"เป
ถึงแม้เธอจะต้องการเงินมากแต่เธอก็ต้องเก็บศักดิ์ศรีของตัวเองไว้บ้าง"ปล่อยค่ะ" มือหนาที่ลูบไล้เรียวขาขาวหยุดลงตอนที่เธอบอกให้ปล่อย"แน่ใจนะ""ในเมื่อคุณมีสาวๆ ล้อมหน้าล้อมหลังอยู่คุณคงไม่ต้องการฉัน""ปล่อยพี่ฟ้าไปเถอะค่ะเสี่ย" กิ๊ฟซี่และอารียากลัวว่าสมิงดำจะเลือกฟ้างามเลยรีบขัดขวางไว้ก่อน"พี่ฟ้ารีบลุกสิ" ทั้งสองช่วยกันดึงร่างฟ้างามออกจากตักของสมิงดำคนละไม้ละมือตอนที่พวกเธอกระชากร่างของฟ้างามให้ลุกสมิงดำก็นั่งอยู่เฉยๆ ปล่อยให้พวกเธอจัดการกันเองจนฟ้างามลุกขึ้นมายืนได้ สายตาเธอชำเลืองมองเขาเล็กน้อยว่าจะห้ามไหม แต่นอกจากจะไม่ห้ามแล้วสมิงดำยังหยิบเอาแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มเหมือนไม่ได้สนใจว่าเธอจะอยู่หรือจะไปคงไม่ใช่เขาหรอกมั้ง วันนี้ที่เข้ามาอยากจะถามว่าเป็นฝีมือเขาไหมที่เปลี่ยนล้อยางให้ แต่ดูจากท่าทีแล้วจะเป็นเขาได้ยังไง เราคิดบ้าอะไรอยู่เนี่ย หรือว่ารถของเรามันจะกลับมามีลมเอง คงเป็นแบบนั้นมั้ง"เราไปที่อื่นกันดีกว่าที่นี่เหมือนสาวๆ จะหยิ่งเลย" ตอนที่ฟ้างามเดินออกมาก็ได้ยินเสียงลูกค้าบ่นพึมพำกัน"สวัสดีค่ะคุณลูกค้า ต้องการน้องๆ มาช่วยดูแลใช่ไหมคะ""ที่นี่จะเจ๊งแล้วเหรอ ทำไมไม่มีใครอยากจะรั
"หลังนี้หรือคะบ้านของเสี่ย" ฟ้างามไม่เคยมาบ้านหลังนี้เลย แต่ก็รู้ว่าเสี่ยสิงขรซื้อบ้านไว้อีกหลัง เพราะเพนท์เฮ้าส์ตอนนี้สิงขรมอบให้ธามม์และยี่หวาอาศัยอยู่"ใช่ครับ เชิญเข้ามาข้างในเลยครับ" ธามม์เดินนำหน้าฟ้างามเข้ามาในบ้าน ทีแรกคนที่นั่งคุยกันอยู่ก็ไม่ได้ให้ความสนใจเพราะคิดว่าธามม์มาคนเดียว"อ้าวคุณฟ้า" สิงขรมองไปก็เห็นว่าฟ้างามเดินตามหลังธามม์เข้ามาด้วย"สวัสดีค่ะเสี่ย" ฟ้างามไหว้สิงขรก่อนจะหันไปไหว้สมิงดำที่นั่งคุยกับเสี่ยสิงขรอยู่ อีกฝ่ายแค่พยักหน้านิดหน่อยก่อนจะหันกลับมาคุยงานต่อ เหมือนว่าไม่ได้ให้ความสนใจเลย "คือ..ฟ้าอยากจะมาเยี่ยมคุณไอรินค่ะ" แว๊บหนึ่งสายตาของเธอมองไปดูคนที่ไม่ได้สนใจเธอเลย"คุณฟ้าคะ" ได้ยินเสียงฟ้างามคนที่อยู่ในห้องก็เปิดประตูออกมาดู "ตามฉันมานี่ค่ะ ฉันมีของมาฝากคุณด้วยนะ" ไอรินเดินออกมาจูงมือฟ้างามให้เข้าไปหาในห้องหลังจากที่ทั้งสองเข้าไปในห้องแล้วสมิงดำถึงได้เบิกตามองตามไป"ผู้หญิงคงคิดถึงกัน เรามาคุยเรื่องของเรากันต่อดีกว่า.." หลังจากที่มองตามภรรยาไปแล้วสิงขรก็ได้หันกลับมาพูดกับเพื่อนต่อ"ก็คุยมาสิ""มึงกำลังเล่นขายของหรือไง ไหนตอนแรกบอกว่าอยากร่วมลงทุนกับกูด
หึ..ผู้หญิงคนนี้เก่งมาก สามารถปั่นหัวเขาได้ตลอดเลย มาลองดูกันสิว่าใครจะแน่กว่าใครสมิงดำเข้าไปในห้องที่ฟ้างามบอกคนจัดเตรียมไว้ให้พร้อมกับสาวๆ อีกหลายคน"เด็กของเราไปไหนหมด" หญิงสาวออกมาดูงานอีกที ตอนนี้สาวๆ ที่ดูแลลูกค้าไม่มีเลย จะมีก็บางตามาก"เข้าไปห้องพิเศษหนึ่งหมดแล้วค่ะ""ทำไมต้องเข้าไปห้องนั้นทั้งหมด ลูกค้าคนอื่นไม่ดูแลกันหรือไง""คุณฟ้าไปตามเองเถอะค่ะ"ถ้าเลี่ยงได้เธอไม่อยากจะเข้าไปห้องนั้นเลย แต่เธอต้องไปตามเด็กออกมารับแขก เพราะถ้าเป็นแบบนี้บ่อยๆ แขกที่ไหนจะอยากเข้ามาใช้บริการล่ะก๊อก ก๊อก หญิงสาวเคาะประตูแค่ส่งสัญญาณแล้วก็เปิดเข้ามา"อยู่ในนี้แค่ 2-3 คนพอแล้วที่เหลือตามพี่ออกมา" เธอไม่ได้มองไปดูหน้าเจ้าของห้องนี้หรอก ออกคำสั่งเสร็จเธอก็กำลังจะออกจากห้องแต่ดูเหมือนว่าไม่มีใครฟังคำสั่งของเธอเลย"พี่บอกให้ออกมาไง ถ้าใครไม่เชื่อฟังจะถูกพิจารณาแล้วนะ""เสี่ยขาพวกเราไม่ออกไปนะคะ""พี่ฟ้าเป็นแค่หัวหน้า แต่ว่าเสี่ยเป็นถึงหุ้นส่วนของที่นี่ จะกล้าออกคำสั่งกับหุ้นส่วนหรือไง""พวกเธอเข้าใจผิดแล้วมั้ง เสี่ยของพวกเธอไม่ได้เป็นหุ้นส่วนของที่นี่แล้ว" ฟ้างามชำเลืองมองไปดูสมิงดำ และตอนนี้เขากำ
ถึงยังไงพิมพ์ก็ไม่สบายใจเรื่องนี้อยู่ดี เขาอาจจะพูดไปเพราะอยากทำให้เธอสบายใจ"คุณยังไม่นอนเหรอ" กายที่เพิ่งหลับไปตื่นขึ้นมาเพราะคนข้างๆ ขยับตัว"ฉันกวนคุณเหรอคะ""ไม่ได้กวนหรอกผมยังไม่หลับสักหน่อย คุณไม่สบายใจเรื่องนั้นอยู่อีกเหรอ" จริงๆ เขาก็นอนหลับไปแล้วแหละแค่อยากพูดให้เธอสบายใจว่าไม่ได้กวนถ้าคนพวกนี้ไม่โผล่หน้ามาเธอคงลืมไปแล้วว่ามีญาติ ทำไมความทุกข์ใจถึงมาทุกครั้งที่เธอเริ่มต้นชีวิตใหม่ ชีวิตนี้เธอจะหาความสุขไม่ได้เลยหรือไง เพราะพิมพ์ยังเป็นห่วงเรื่องความรู้สึกของกายอยู่"คุณไม่ต้องคิดมากเรื่องนั้นแล้ว พวกนั้นจะไม่มีทางมาทำอะไรคุณได้อีก""คุณจะไม่เปลี่ยนไปใช่ไหมคะ""เกี่ยวอะไรกับผม"ถ้าเธอยังไม่ตั้งท้อง เธออาจจะไม่คิดมากขนาดนี้ "ลูกที่อยู่ในท้องฉันเป็นลูกของคุณนะคะ""เดี๋ยวนะพิมพ์" กายที่นอนคุยกับเธออยู่ตะแคงข้างแล้วหันไปมองเธอ "คุณคิดว่าผมจะเชื่อคำของพวกนั้นงั้นเหรอ""ตั้งแต่เกิดมา แม้แต่ผู้ให้กำเนิดยังไม่ค่อยอยากเชื่อคำที่พิมพ์พูดเลยค่ะ" คนรอบข้างของเธอเป็นพวกประเภทที่ชอบพูดชอบคุยกับคนปากหวานก้นเปรี้ยวไม่เว้นแม้แต่พ่อกับแม่ บางครั้งถ้าญาติพวกนั้นมาฟ้องว่าเธอทำอะไรผิด ถึงแม้ว่
เย็นวันต่อมา..ที่คลับ S̄ingk̄hr"มองอะไร""ทำไมวันนี้คนเยอะจังคะ" จะว่าเป็นลูกค้าก็ไม่น่าใช่เพราะส่วนมากลูกค้าจะมาช่วงเย็น"สงสัยจะมาสมัครงาน""สมัครงานเหรอคะ""ใช่ กำลังเปิดรับสมัครคนงานใหม่ เมื่อวานนี้ถูกไล่ออกไปหลายคนเลย" กายพูดพลางยิ้มไปด้วย"คุณยิ้มอะไร" สายตาของพิมพ์มองค้อนคนเป็นสามีก่อนจะเดินเข้าไปด้านใน"รอก่อนสิครับคนสวย" กายรีบเดินตามหลังเธอเข้าไป"พิมพ์?"พิมพ์ได้ยินเสียงคนเรียกชื่อเธอมาจากกลุ่มที่ยืนรอสมัครงานอยู่ เลยหันไปมอง "พร?""ฉันไม่นึกเลยว่าจะเจอเธอที่นี่" พรหรือกนกพรรีบเดินตรงเข้ามาหาพิมพ์"ใครหรือพิมพ์" กายเห็นว่าคนที่มาสมัครงานทักทายพิมพ์เหมือนคนรู้จัก แต่ทำไมดูสีหน้าพิมพ์ไม่ยินดีที่ได้เจอผู้หญิงคนนี้เลย"คนรู้จักค่ะ""คนรู้จักอะไรล่ะเราเป็นญาติสนิทกันค่ะ พรไม่คิดว่าจะเจอพิมพ์ที่นี่ ดูชื่อสิคะยังพอพานเหมือนกันเลย" กนกพรเดินเข้ามาใกล้ก็ยื่นมือไปขอจับมือกับผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ พิมพ์"สวัสดีครับผมชื่อกายเป็นสามีของพิมพ์" กายทำแค่พยักหน้าตอบโดยไม่ได้ยื่นมือไปจับ แถมยังแนะนำว่าพิมพ์เป็นภรรยาของเขาด้วย"สามีของพิมพ์หรือคะ เธอมีสามีแล้วเหรอ ทำไมถึงไม่ส่งข่าวกลับบ้านเลย
ในห้องเวลานี้มีแค่พิมพ์ ยี่หวาและฟ้างาม ..สมิงดำปล่อยให้พวกเธอคุยกันเป็นการส่วนตัวส่วนทางด้านอารียาตอนนี้ออกไปเก็บของและรอรับเงินกับฝ่ายบัญชี ที่อารียายอมแต่โดยดีเพราะเสี่ยสมิงดำให้เงินล่วงหน้าสามเดือน เพื่อให้มีทุนขณะที่ออกไปหางานใหม่ทำ"คุณฟ้าพูดจริงเหรอคะ""จริงสิ ฉันคิดว่าถึงเวลาแล้วที่ต้องจัดการกับคนพวกนี้แบบจริงจังสักที""แต่ถ้าพวกเขาถูกไล่ออก.." เธอเคยตกอยู่ในสภาพนั้นมาก่อน พิมพ์รู้ดีว่ามันทรมานมากกับการที่ไม่มีงานทำ"พวกเขาทำตัวเอง ถ้าทำตัวดีๆ ใครจะอยากไล่ออกล่ะ เก็บไว้มีแต่จะขวางหูขวางตา และสร้างความเดือดร้อนให้พวกเราอีก ถือเสียว่าให้บทเรียนพวกนั้นก็แล้วกัน"คุณฟ้างามพูดมาก็ถูก พิมพ์ไม่อยากให้คนรุ่นหลังที่เข้ามาทำงานเจอพวกนี้จิกกัดเหมือนเธอ เพราะอีกหน่อยถ้าท้องโตกายคงไม่ให้เธอทำงานแล้ว"พิมพ์มีอยู่ในใจ 2-3 คนค่ะ" 2-3 คนนี้เป็นเพื่อนสนิทกัน และเป็นกลุ่มที่เล่นงานเธอประจำผ่านไปไม่นานคนที่มีรายชื่อต่างก็โวยวายว่าตัวเองไม่ได้ทำผิดแล้วทำไมถูกไล่ออก"พวกเราไม่ออกนะคะ พวกเราทำงานอยู่ของเราดีๆ จะมาไล่ออกได้ยังไง" นกแก้วเริ่มโวยวายคนแรกเลย"ฉันไม่น่าเข้ากลุ่มกับพวกเธอเลย รู้แบบนี้ฉั
"ทำไมคุณฟ้าถึงพูดแบบนั้นล่ะคะ คุณลองถามเสี่ยสิงขรดูสิคะ ว่ามันเป็นความคิดของใคร""ใช่ความคิดนี้อารียามาเสนอกับฉันเอง" สิงขรยืนยันอีกเสียง พออารียาเสนอมาเขาก็เห็นว่ามันเป็นผลดี เลยจัดการประสานไปทางผู้จัดการของนักร้องท่านนั้น ทีแรกนักร้องก็บอกว่าหาคิวยังไม่ได้ แต่พอเห็นเงินค่าตัวแล้วก็จัดให้ตามวันและเวลาที่ลูกค้าต้องการเลย"ฉันไม่ได้หมายถึงว่าคนที่มาเสนอ ฉันหมายถึงคนที่คิดเรื่องจัดคอนเสิร์ต""คุณฟ้ารู้อะไรมาคะ" พิมพ์ที่ยืนฟังอยู่ถามบ้าง ทีแรกพิมพ์ก็แปลกใจอยู่ว่าทำไมอารียาถึงคิดเรื่องนี้ได้"รอแป๊บนะ" ฟ้างามเดินไปเปิดประตูแล้วก็เรียกพนักงานเสิร์ฟสองคนนั้นเข้ามา เธอทำงานที่นี่มานานจนจำเสียงของพนักงานที่นี่ได้ พอออกจากห้องน้ำฟ้างามก็เข้าไปคุยกับพนักงานคนที่คุยกันในห้องน้ำ และบอกพวกเธอให้มายืนรออยู่หน้าห้องผู้บริหาร"??!!" เห็นพนักงานเสิร์ฟกลุ่มนี้เข้ามาอารียาถึงกับหน้าเปลี่ยนสี แต่ก็พยายามปรับสีหน้าตัวเองให้กลับมา"พูดเหมือนที่พวกเธอพูดกันในห้องน้ำซิ" ที่ฟ้างามต้องไปใช้ห้องน้ำร่วมกับพนักงานเพราะว่าสามีกำลังคุยงานอยู่ เลยไม่อยากเข้ามากวน"เอ่อ.." พนักงานเสิร์ฟที่ถูกเรียกตัวเข้ามาไม่ค่อยกล้า
"ถ้างั้นก็ตกลงเอาตามนี้เลยแล้วกัน เธอเก่งมากเลยนะอารียา"ก๊อก ก๊อก จังหวะที่สิงขรกำลังชมอารียาอยู่ประตูห้องก็มีคนมาเคาะ"เข้ามา"หลังจากที่ได้รับอนุญาตคนที่อยู่ด้านนอกก็เปิดประตูเข้ามา"สวัสดีค่ะ.." คนที่เข้ามาก็คือพิมพ์เธอมาพร้อมกับเอกสารในมือและพิมพ์ก็ไม่คิดว่าจะเจออารียาอยู่ในนี้ด้วย"มีอะไรหรือพิมพ์" กายเห็นเธอไม่มองมาทางนี้เลยเดินเข้าไปหา"พิมพ์เอางานมาส่งเสี่ยค่ะ""งานเสร็จแล้วเหรอ""ค่ะ""งานอะไร" สิงขรมองดูเอกสารที่พิมพ์ถือเข้ามาด้วย พิมพ์เลยยื่นเอกสารนั้นไปให้กับสิงขรได้ดู"หือ?" พอเห็นใบแรกของเอกสาร คิ้วของสิงขรก็ขมวดเข้าหากันจนยุ่งเหยิง"อะไรเหรอ" สมิงดำเลยเข้าไปดูเอกสารที่สิงขรดูอยู่พอเห็นข้อความในเอกสารนั้นสมิงดำเลยหยิบเอกสารของอารียาออกมาดู เพราะเอกสารสองฉบับนี้มันคล้ายกันมาก"มีอะไรคะ" พิมพ์แปลกใจเธอคิดว่างานของเธอทำออกมาดีที่สุดแล้ว แล้วมันมีอะไรที่บกพร่องเหรอ"ทำไมโปรเจคของพวกเธอทั้งสอง..""โปรเจคของพิมพ์ทำไมคะ" พิมพ์เห็นสีหน้าของเสี่ยทั้งสองแล้วก็อยากจะเห็นโปรเจคอีกฉบับ"มีอะไรคะ" อารียาก็ทำท่าทีแปลกใจเหมือนกัน"ก็โปรเจคของพวกเธอทั้งสองมันอันเดียวกันเลยนี่ พวกเธอทำด
"เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย" หลังจากที่สาวๆ ขอตัวไปเข้าห้องน้ำกลับมา หนุ่มๆ ก็ไปเข้าบ้าง"สงสัยเมียมึงอยู่ห้องคนเดียวคงจะเหงา""คงใช่ แล้วนี่มึงมองเหี้ยอะไรอยู่" ธามม์รีบเอามือมาบังสายตาของกายเพราะทั้งสองกำลังยิงกระต่ายแข่งกันอยู่"ดูมันสั้นลงหรือเปล่าวะ มึงใช้งานมันหนักไปไหมเนี่ย""ไอ้บ้า! จัญไรนะมึง""ของมึงสั้นลงหรือของกูยาวขึ้นวะ""ยังไม่จบอีก""ฮ่าาา"[คลับ S̄ingk̄hr] "คุณเข้าไปอยู่ในห้องก่อนนะ ผมขอดูงานข้างนอกก่อน" ธามม์บอกให้ยี่หวาเข้าไปกับพิมพ์ที่ห้องทำงานก่อน"คุณยี่หวาเข้าไปในห้องรอก่อนนะคะพิมพ์ไปเอาของในห้องนี้ก่อน" เดินผ่านห้องหัวหน้าพิมพ์ก็นึกได้ว่าเอกสารที่เธอทำวันก่อนยังไม่ได้เอาออกมา"ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันเข้าไปด้วย""หวังว่าแม่นั่นคงยังไม่มานะคะ""ยังไม่ถึงเวลาเข้างานเลยฉันว่ายังไม่มาหรอก พิมพ์จะเอาอะไรก็เข้าไปเอาก่อนเถอะ"พิมพ์เปิดประตูเข้าไปก็เห็นว่าไม่มีใครอยู่ในห้องจริงๆ เธอเลยเดินตรงไปที่โต๊ะทำงาน"เจอไหมพิมพ์""ไม่เจอค่ะพิมพ์เอาวางไว้ตรงนี้นี่คะ"ผ่านไปไม่นานคนที่ออกไอเดียให้หานักร้องดังๆ มาแสดงสดที่นี่ก็เดินยิ้มแป้นมาเพราะการแสดงเมื่อวานทำรายได้ให้กับที่นี่เยอะเลย"เป็น
"นายครับผมขอร้องอะไรสักอย่างได้ไหมครับ""ขอร้องอะไรวะ""ตอนนี้ตำแหน่งผู้จัดการก็ว่างอยู่ผมขอให้พิมพ์ไปทำตำแหน่งนั้นก่อนได้ไหมครับ"สมิงดำใช้ความคิดครู่หนึ่ง ก่อนที่จะตอบโดยการพยักหน้า"ไม่ได้นะคะเสี่ย พิมพ์วุฒิการศึกษาไม่ถึงที่จะเป็นผู้จัดการสักหน่อย" อารียารีบพูดขัดขวางไว้ กว่าจะถีบตัวเองให้มาเป็นหัวหน้าได้ไม่มีวันสะหรอกจะให้พิมพ์ขึ้นไปเป็นผู้จัดการ"เรื่องนั้นคงไม่จำเป็นต้องให้เธอมาออกความคิดเห็นช่วยหรอกมั้ง" สมิงดำไม่อยากมีปัญหาเหมือนคราวก่อนเพราะกายเป็นคนเอาจริง"คะ?" อารียาไม่ยอมหน้าแตกแบบนี้แน่ พอทุกคนออกจากห้องแล้วเธอก็เอาโทรศัพท์มาโทรหาเสี่ยสิงขร>>{"ยังไงนะ"} สมิงดำยังไม่ทันได้พูดกับสิงขร อารียาก็โทรมาฟ้องก่อนสิงขรเลยไม่รู้เรื่องนี้ {"แม่พิมพ์มีวุฒิการศึกษาแค่มัธยมปลายเองค่ะ เสี่ยสมิงจะให้ขึ้นเป็นผู้จัดการโดยการขอร้องจากคุณกาย แบบนี้มันระบบเส้นสายกันชัดๆ นี่คะ"}สิงขรวางสายจากอารียาเลยโทรไปหาสมิงดำ วันนี้เขาไม่ได้เข้าไปดูคลับเพราะคิดว่าหุ้นส่วนเข้าไปแล้ว>>{"ที่นั่นมีเรื่องอะไรกัน"} {"ไม่มีเรื่องอะไรนี่"} สมิงดำคิดว่าเพื่อนโทรมาถามเรื่องงานว่ามีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า เพร
ค้างที่โรงแรมคืนหนึ่งสมิงดำก็พาทุกคนกลับกลับมาถึงบ้านช่างที่กายนัดไว้ก็มารอแล้ว"ใครหรือคะ""ช่างไง""สวัสดีครับ ต้องการแบบไหนแจ้งได้เลยนะครับ""คุณอยากให้ช่างทำร้านแบบไหน""แต่ฉันได้ยินเสี่ยบอกว่าจะให้คุณเข้าไปดูงานไม่ใช่หรือคะ" ตอนนั่งรถมาด้วยกันเจ้านายของกายสั่งงานว่าคืนนี้ต้องทำอะไรบ้าง และดูเหมือนว่าที่คลับมีงานให้เขาทำเยอะเลย แต่พิมพ์ก็ไม่ได้ถามหรอกเพียงแค่นั่งฟังเงียบๆ"ผมก็ต้องเข้าไปดูงานอยู่แล้ว"ถ้าเปิดร้านเราก็ไม่ได้ไปกับเขาสิ จะปล่อยให้เขาไปทำงานที่คลับคนเดียวไม่ได้"พิมพ์ยังไม่เปิดร้านช่วงนี้ได้ไหมคะ""ทำไม""ก็เหมือนที่คุณบอก พิมพ์เพิ่งออกจากงานอย่าเพิ่งรีบหาอะไรทำเลยดีกว่า""คุณจะให้ช่างทำร้านไว้ให้ก่อนก็ได้นะ เผื่อว่าอยากเปิดตอนไหนค่อยเปิด""ยังค่ะ" ตอนนี้เธอไม่ได้ขัดสนเรื่องเงินแล้ว และก็ไม่ต้องดิ้นรนใช้หนี้เหมือนแต่ก่อน "พิมพ์ยังอยากกลับไปทำงานที่คลับอยู่เลยค่ะ""ไม่ได้""ทำไมจะไม่ได้คะ คุณยังต้องไปทำงานคลับเลย""นั่นมันงานผม""ฉันไม่อยากให้คุณไปทำงานคนเดียว"ว่าแล้วทำไมอยู่ดีๆ เธอถึงไม่อยากเปิดร้านแล้ว กายเลยหันไปบอกช่างกลับไปก่อน ถ้าคุยกับเธอได้เรื่องยังไงเดี๋ยวเข
"คุณฟ้าจะลงมาเข้าห้องน้ำหรือเปล่าคะ" พิมพ์สงสัยเพราะเสียงดังอยู่ชั้นสอง ต้องเป็นเสียงคนกำลังเดินลงมาข้างล่างแน่เลย"พวกมึงมองอะไรวะ" กายเอ็นดูกับความคิดของเธอ แต่พอจะกระซิบบอกพวกลูกน้องดันมองมา "ใครที่ไม่หลับออกไปเดินเวรยามรอบๆ แถวนี้""แต่พวกผมเพิ่งไปเดินมาครับ""ไปเดินอีก!""ครับ""ทำไมต้องดุพวกเขาด้วยล่ะคะ""ไอ้พวกนี้พูดดีไม่ได้หรอกต้องดุมันบ้าง""แต่เอ๊ะถ้าคุณฟ้าจะลงมาทำไมป่านนี้ยังไม่ลงมาอีกล่ะคะ" พอไม่เห็นใครลงมาพิมพ์ก็จะขึ้นบ้านเพราะข้างล่างยุงเยอะ"คุณจะขึ้นข้างบนแล้วใช่ไหม" กายเห็นว่าเธอกำลังจะขึ้นไปเลยตะโกนถาม"อุ้ยคุณทำไมต้องพูดเสียงดังด้วยฉันตกใจ" พิมพ์ตกใจหันกลับมามอง อยู่ใกล้แค่นี้ทำไมต้องส่งเสียงดังด้วย"เดินดีๆ นะเดี๋ยวสะดุดขาตัวเอง""ฉันไม่ใช่คนซุ่มซ่ามแบบนั้นสักหน่อย" พอขึ้นมาถึงด้านบนพิมพ์ก็เห็นว่ามุ้งข้างๆ เงียบสนิท "อ้าวเมื่อกี้นึกว่าคุณฟ้าตื่นแล้ว อืมม" พิมพ์พูดออกมาได้แค่นี้ก็ถูกกายปิดปากไว้ไม่ให้พูดต่อพอถูกอีกฝ่ายปิดปากพิมพ์ถึงนึกได้ว่าเสียงเมื่อสักครู่มันคือเสียงอะไร คิดได้แบบนั้นใบหน้าของพิมพ์ก็ถึงกับแดง แบบนี้สินะที่กายตะโกนส่งเสียงดัง เขาคงส่งสัญญาณบอกคนข้