แชร์

บทที่ 93

last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-10 22:56:01
หลังจากกลับมาจากเมืองดอกไม้หอมหยางหลงได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับตระกูลหนิงให้บิดาฟังและได้ถามความเห็นของบิดาว่าต้องการทำเช่นไรต้องการกลับไปแก้แค้นหรือว่าต้องการทรัพย์สมบัติคืนหรือไม่ ส่วนบิดาอย่างหนิงเหวินเทียนไม่ได้ต้องการที่จะกลับไปแก้แค้นหรือต้องการทรัพย์สมบัติอันใดเพราะเท่าที่เป็นอยู่ท
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทที่เกี่ยวข้อง

  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 94

    “น้องหญิงกัวเฟยจะแต่งงาน และได้บอกให้พี่พาพวกเจ้าแม่ลูกไปร่วมงานด้วย”“เช่นนั้นหรือเจ้าคะแล้วท่านพี่จะไปกี่วันเจ้าคะ”“ก็อาจจะอยู่นานหน่อยสักหนึ่งเดือนเป็นเช่นไรเผื่อน้องหญิงต้องการจะอยู่เที่ยวเมืองหลวงด้วย”“แล้วแต่ท่านพี่เจ้าค่ะ ส่วนงานทางนี้มีคนช่วยดูแลอยู่แล้วคงไม่มีอะไรน่าห่วงมากนัก”“อีกเรื่อง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10
  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 95

    “เช่นนั้นหรือ ”“เจ้าไปบอกพ่อบ้านให้ไปสั่งโรงครัวทำอาหารแล้วนำมาส่งที่เรือนรับรองให้เร็วที่สุด” กัวเฟยหันไปสั่งบ่าวรับใช้ประจำเรือน“ขอรับคุณชาย” ไม่นานอาหารถูกนำมาส่งโดยพ่อบ้านเดินนำหน้าบ่าวไพร่ที่ทำหน้าที่ยกอาหาร เมื่อจบมื้ออาหารหยางหลงและกัวเฟยพูดคุยกันเล็กน้อยจึงได้ปล่อยให้ครอบครัวสหายพักผ่อน เช

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10
  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 96

    ชิงหลงที่เดินนำหน้าพี่ชายออกจากร้านขายอาวุธ ด้วยไม่อยากมีเรื่องตั้งแต่วันแรกที่มาถึงเมืองหลวงและอาจจะก่อปัญหายุ่งยากให้ท่านลุงกัวเฟยที่กำลังจะมีงานมงคลในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้ เขาได้แต่อดทนอดกลั้นตามที่ท่านแม่สอน แต่เหมือนกับว่าการที่เขาและพี่ชายเดินออกมาจะยังไม่สามารถหลีกเลี่ยงปัญหาได้ เพราะตัวปัญ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10
  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 97

    “น่าสงสารจริงๆที่เดินมาเจอคุณชายตู้ผู้นี้” ชาวบ้านหนึ่ง“นั่นน่ะสิ งานการไม่ทำเอาแต่รังแกชาวบ้านเพราะถือว่ามีพี่สาวเป็นพระสนมใช้อำนาจในทางที่ไม่ถูกต้อง พวกเราชาวบ้านก็แย่ไปตามๆกัน วันก่อนก็รังแกลูกสาวแผงหมูในตลาด วันนี้ก็เด็กน้อยทั้งสาม ข้าก็ไม่เห็นว่าทั้งสามคนไปทำอะไรให้คุณชายตู้ไม่พอใจ เกรงว่าที่เ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10
  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 98

    “ท่านลุงกัวเฟยท่านมาทำอะไรที่นี่ขอรับ”มู่เฟยที่หันไปเห็นกัวเฟยยืนอยู่"“บ่าวไปบอกว่าพวกเจ้าเกิดเรื่องลุงก็เลยรีบมาน่ะสิ”“ไม่มีอะไรขอรับแค่คุณชายสมองน้อยกว่าหมูของน้องสาม เรื่องไร้สาระทั้งนั้นพี่ใหญ่จัดการแล้ว”“เช่นนั้นก็กลับกันเถอะบิดามารดาเจ้าคงร้อนใจแย่ ลุงขอโทษพวกเจ้าด้วยที่นำพาเรื่องมาให้พวกเจ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10
  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 99

    งานมงคลของกัวเฟยผ่านไปได้หกวันและวันที่ เจ็ด คือวันที่ร้านผักผลไม้ปราณสาขาเมืองหลวงเปิดทำการขบวนรถม้าจากหมู่บ้านป่าหมอกนำผักผลไม้มาถึงเมืองหลวงตั้งแต่เมื่อสองวันที่แล้ว ม้าที่ทำหน้าที่ลากรถนั้นหยางหลงใช้ม้าเพลิงทมิฬทั้งหมดทำให้ใช้เวลาเดินทางเร็วกว่าม้าปกติมาก วันนี้หยางหลงและครอบครัวมาร่วมงานเปิดร้า

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10
  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 100

    “พี่ใหญ่” หนิงไท่หลางพูดได้แค่นั้นก็ต้องหุบปากเพราะพี่ใหญ่อย่างเนี่ยฟงตวัดสายตามองเพียงครั้งเดียวทำเอาน้องห้าหุบปากทันที“พวกเจ้าอย่างอแง อยู่กับพี่ที่นี่รอท่านพ่อท่านแม่กลับมา เข้าใจหรือไม่” เนี่ยฟงบอกน้องๆด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง“พวกเจ้าหิวหรือง่วงหรือไม่ ถ้าหิวหรือง่วงต้องบอกพี่รองทันทีรู้หรือไม่”

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10
  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 101

    “เฮยหลงจัดการ ต้าเฮยจับคนไว้ ใส่ร้ายหรือไม่เมื่อหมอมาตรวจกาสุรานี่ก็จะรู้เอง"ซ่งอันฉีหน้าซีดเป็นไก่ต้ม นางไม่คิดว่าแผนการของนางจะถูกเปิดโปงเช่นนี้ นางได้แต่คิดหาทางออกให้กับตัวเอง“สตรีสมองหมูกล้าวางแผนกับท่านพ่อของข้า ถ้าเกิดท่านแม่ข้ารู้ล่ะก็ เจ้ามีกี่ชีวิตก็ไม่พอให้นางเข่นฆ่า” เนี่ยฟงเอ่ยออกมาเส

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-10

บทล่าสุด

  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 161

    “ขอรับนายน้อยชิงหลง ว่าแต่เมื่อไหร่น้องชายของท่านจะออกมาล่ะขอรับ”“เดี๋ยวบ่าวไพร่คงเอาออกมานั้นล่ะ รอไปก่อน”“ขอรับ ข้ารอได้”หลังจากหย่าศึกระหว่างคนกับงูลงได้ไม่นานประตูห้องที่ปิดสนิทก็เปิดออกมาพร้อมกับท่านพ่อและสาวใช้สองคน ในอ้อมแขนของแต่ละคนมีทารกน้อยอยู่ ชิงหลงไม่รอช้ารีบรับน้องชายจากสาวใช้มาอุ้

  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 160

    “อุแว๊ แง๊”“ลูกชายเจ้าค่ะเป็นคุณชายน้อย” สาวใช้โผล่หน้าออกมาบอกคนที่รออยู่ด้านนอกของห้องเมื่อฮูหยินผู้เฒ่าเห็นสีหน้าผิดหวัง ของลูกชายและพ่อตาอย่างตาเฒ่าหวังผู้ที่คาดหวังจะได้ลูกสาวหลานสาวผิดหวังนางจึงหัวเราะออกมาเสียงดังพลันเสียงในห้องยังคงดังออกมาเป็นระยะๆ“เบ่งเจ้าค่ะเบ่ง นายหญิงยังมีอีกเจ้าค่ะ”

  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 159

    นับจากวันที่เนี่ยหลิงถูกท่านพ่อและสามีขอให้นางมีบุตรเพิ่มเวลาผ่านมาแล้วแปดเดือนและเป็นแปดเดือนที่หนักหนาสาหัสมากสำหรับนางตอนนี้นางตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว หลังจากที่นางบอกว่าจะยอมมีลูกเพิ่มเวลาผ่านไปเพียงหนึ่งเดือนนางก็ตั้งครรภ์สมใจบิดาเช่นตาเฒ่าหวังและบุตรเขยอย่างหยางหลง ยังมีอีกหนึ่งคนที่ดีใจมากเ

  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 158

    เมื่อได้รับสัญญาณอดีตรัชทายาทนำกำลังทหารที่พระองค์มีบุกเข้าวังหลวงไปทันทีจะเรียกว่าบุกก็ไม่ได้เพราะตอนนี้ผู้คนต่างหลับใหลกันหมด พระองค์จึงสั่งให้จับทหารรักษาวังมัดรวมกันเอาไว้รวมถึงองครักษ์เงาที่ตอนนี้หลับใหลอยู่ตามต้นไม้และตกลงมาบนพื้นจับมัดทั้งหมดเอาไว้ ส่วนพระองค์จะไปนั่งรอที่ท้องพระโรงเหลืออีกไ

  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 157

    วังหลวงอาณาจักรหมื่นสายหมอกห้องทรงพระอักษร ตอนนี้องค์เจ้ากำลังปรึกษาหารือกันเคร่งเครียดกับแม่ทัพกัวเรื่องศึกภายในของอาณาจักรพันศิลาและแผนการยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือต้องทำอย่างรัดกุมจะให้ใครรู้ไม่ได้ว่าอาณาจักรหมื่นสายหมอกให้การช่วยเหลืออดีตรัชทายาทช่วงชิงบัลลังก์“แม่ทัพกัวทางนั้นเรียบร้อยดีหรือไม่”“

  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 156

    พี่ใหญ่พี่รอง น้องสาวมีนี่มาฝากพวกท่านอย่าน้อยใจไปเลยนะเจ้าคะ" เยี่ยหงนำมีดสั้นมาให้พี่ชายทั้งสองที่ไม่รู้นางไปซื้อมาตั้งแต่ตอนไหน“ยังคงเป็นน้องสาวที่ยังรักพี่ใหญ่กับพี่รองเสมอ” เนี่ยฟงเดินมาอุ้มน้องสาวไปนั่งตัก“เอาล่ะๆพอแล้วฟงเอ๋อร์จะแกล้งน้องทำไมเห็นไหมน้องเสียใจหมดแล้ว” เนี่ยหลิงปรามบุตรชาย“โถ

  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 155

    เนี่ยหลิงพาลูกๆพักค้างคืนที่หุบกระทิงแห่งนี้เพียงคืนเดียวเท่านั้นพอรุ่งเช้านางก็พาครอบครัวเดินทางกลับทันทีไป๋หลงบอกกับนางว่าลู่เจ๋อได้ส่งสารมาบอกว่าทุกอย่างเตรียมการไว้หมดแล้วเหลือแค่รอเวลาลงมือและอยากจะขอยืมคนของหลานชายไปเพิ่มเพื่อป้องกันการผิดพลาดที่อาจจะเกิดขึ้นได้ทุกเวลา เขาเองก็กังวลใจมากเพราะถ

  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 154

    “เช่นนั้นหรือแล้วเจ้าเองก็เป็นแบบนั้นด้วยใช่หรือไม่”“เช่นกันขอรับพวกข้าหนีมาจากอาณาจักรหมื่นรามันขอรับที่นั่นคนส่วนใหญ่มีพลังปราณที่สูงส่งแม้กระทั่งชาวบ้านธรรมดายังเป็นผู้ฝึกปราณด้วยที่นั่นจะมีสำนักฝึกควบคุมสัตว์ด้วยขอรับ”“อ่อเช่นนั้นรึ อาณาจักรที่ว่าอยู่ไกลหรือไม่”“ไกลมากขอรับพวกข้าเดินทางผ่านปร

  • สมบัติแห่งขุนเขา   บทที่ 153

    “พ่อไม่ว่าหากเจ้าจะออกจากหุบแล้งไปอยู่กับผู้มีพระคุณของเจ้าถ้าหากมันเป็นการตัดสินใจของเจ้าเอง”“ขอบคุณท่านพ่อที่เข้าใจขอรับ”“อืม พวกท่าน เดินทางมาที่หุบแล้งทำไมหรือเจ้าคะ"“ข้ามาเที่ยวและเก็บสมุนไพรน่ะ ป่าแถวบ้านข้าไม่มีอะไรให้เก็บแล้วและถือว่าพาลูกๆมาเรียนรู้เรื่องสมุนไพรด้วย”“อ่อ ไม่ใช่ว่าท่านเก

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status