Share
บทที่ 669 ความคิดของซูถู
Related chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 670 นักแม่นปืน
เป่ยไห่เกิดเรื่องกะทันหัน ทางด้านของอินชิงเสวียนยังคงเพิ่มความเร็วในการเดินทางร่างกายของฮวาเชียนยังไม่ฟื้นตัวดี อินชิงเสวียนจึงให้นางและอวิ๋นฉ่าย รวมทั้งคนอื่นๆ รอในมิติของเย่จิ่งหลานชั่วคราวก่อนการเดินทางที่แสนยาวไกล การนั่งรถม้าไม่ใช่เรื่องที่สะดวกสบาย ยิ่งไปกว่านั้นยังมีเสี่ยวหนานเฟิงด้วย อินชิงเสวียนไม่สามารถให้ลูกชายร่วมลำบากกันนางได้แน่นอนหวังซุ่นก็ตามเข้าไปอย่างกระฉับกระเฉง เมื่อเห็นผู้หญิงก็ก้าวเท้าไม่ออกเป็นปกติอินชิงเสวียนก็ไม่กังวลว่าเขาจะทําอะไรนอกกรอบ เจ้าหมอนี่มีทักษะศิลปะการต่อสู้ปานกลาง นอกจากความสามารถในการปลอมตัว ก็ไม่มีความสามารถอื่นอีกแล้วเมื่อทุกคนถูกอยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสมแล้ว บนรถก็เหลือเพียงอินชิงเสวียนและเย่จิ่งหลานเมื่อเห็นเย่จิ่งหลานหยิบปืนชี้ไปทั่ว อินชิงเสวียนก็ไม่พอใจอย่างน่าประหลาด ก่อนหน้านี้นางประหยัดประหยัดใช้ แทบจะต้องหักครึ่งคะแนนสะสมมาใช้ เพื่อสะสมให้ครบหนึ่งแสน แลกอาวุธปืนและอวดความโก้หรูตอนนี้ความหวังหมดสิ้น จึงใช้เงินตามอำเภอใจและปล่อยเลยตามเลย อยากกินอะไรก็กิน อยากเปลี่ยนอะไรก็เปลี่ยน โดยไม่นึกถึงปืนพกอีกแล้วเย่จิ่งหลานจึ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 671 ตู้เยี่ยน
เมื่อเห็นเย่จิ่งหลานออกหน้าท่าทางเกินจริง อินชิงเสวียนก็พูดด้วยรอยยิ้ม “จะทำอะไรได้เล่า ก็เป็นแค่นักศึกษามหาวิทยาลัยผู้มีชีวิตลำเค็ญเท่านั้น น่าสงสารแต่ข้าที่ยังไม่ได้ทำงานสักวัน กลับต้องมาถูกรถเก๋งชนตาย”เย่จิ่งหลานมองนางตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าอย่างพิจารณาอีกครั้ง ปล่อยมือแล้วพูดว่า “หรือ ว่าในโลกนี้จะมีอัจฉริยะจริงๆ?”อินชิงเสวียนพูดอย่างถ่อมตัว “อาจเป็นเพราะการดื่มน้ำพุวิญญาณกระมัง”“ข้าก็ดื่มน้ำพุวิญญาณเหมือนกัน ทำไมถึงไม่ได้ผลแบบนั้น เป็นเพราะเจ้าให้ข้าน้อยเกินไปแน่ๆ อีกเดี๋ยวใส่ไว้ในอ่างอาบน้ำให้ข้าหน่อยนะ ข้าจะแช่ตัวให้หนำใจไปเลย”เย่จิ่งหลานกล่าวอย่างอดรนทนไม่ไหวอินชิงเสวียนด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย“ได้สิ ถึงเติมน้ำให้เจ้าสิบตันก็ไม่มีปัญหา”“ถ้างั้นก็รีบเลย จะรออะไรอีกเล่า”หลังจากที่เย่จิ่งหลานพูดจบก็เข้าไปในมิติอินชิงเสวียนดูแผนที่คร่าวๆ เพื่อไม่ให้เจ้าม้าเหนื่อยเกินไป พวกนางพักผ่อนในเวลากลางคืน และเดินทางในตอนกลางวันตลอด ตอนนี้อยู่ห่างจากชายฝั่งทะเลเป่ยไห่เป็นระยะทางราวๆ หนึ่งวัน ซึ่งเร็วกว่าเวลาที่คำนวณไว้แต่แรกมาก เมื่อคิดถึงเย่จิ่งอวี้ที่ไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย อิน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 672 สุดที่จะทนได้
ศิษย์ชายคนหนึ่งเข้ามาจากด้านนอก พูดอย่างระมัดระวัง “เรียนเจ้าสำนัก ผู้อาวุโสซูนำคนจำนวนมากมาที่สำนัก บอกว่าขอพบเจ้าสำนักขอรับ”เจ้าสำนักเซี่ยวแค่นเสียงหึแล้วพูดว่า “ตาแก่นี่ ยังไม่ยอมแพ้อีก คิดจะเอาพิณการเวก ฝันไปเถอะ”เขาสะบัดชายเสื้อคลุม แล้วก้าวอาดๆ ออกจากประตูไปคนที่อยู่นอกประตูยังคงตะโกน หากมีเพียงหนึ่งหรือสองคน พวกเขาคงไม่มีความกล้าหาญเช่นนี้แน่ เจ้าสำนักเซี่ยวได้รับการยกย่องจากชาวยุทธ์ว่าเป็นปราชญ์แห่งดนตรี เพลงขลุ่ยสามารถทำให้คนร้องขอชีวิตไม่ได้ ร้องขอความตายยิ่งไร้หนทาง ยอดฝีมือเช่นนี้ ผู้ใดเล่าจะกล้าทำให้เขาไม่พอใจแต่พอมีคนมากขึ้น ย่อมไม่เหมือนเดิมแล้ว หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีคนจำนวนมากไม่ชอบหน้าเจ้าสำนักเซี่ยว ในเมื่อมีคนเต็มใจออกหน้า ทุกคนจึงอยากมารับส่วนแบ่งกันแม้ว่าจะไม่ได้อะไรเลย แต่การได้ต่อต้านเจ้าสำนักเซี่ยวก็คุ้มค่าที่จะเอาไปคุยโวได้พักหนึ่งขณะที่ฝูงชนกำลังดุเดือดเลือดร้อน จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงดังปัง และทันใดนั้นประตูของหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ก็เปิดออกชายชราสวมเสื้อคลุมสีน้ำเงินเอามือไพล่หลังเดินออกไปหนวดเคราและเส้นผมของชายคนนี้เป็นสีขาว ดวงตาพยัคฆ์แม้นไม่เ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 673 ทำไมนางถึงอยู่ที่นี่
เย่จิ่งอวี้ประกบมือคำนับแล้วพูดว่า “ขอบคุณมาก เจ้ารู้จักคนที่ชื่อฮวาเชียนหรือไม่”ต่งจื่ออวี๋กล่าวว่า “ข้าพอจะรู้จักแม่นางฮวาอยู่ นางเป็นคนของหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ แต่ไม่ถือว่าคุ้นเคยกันนัก แค่ได้พบหน้าไม่กี่ครั้งเท่านั้น”เย่จิ่งอวี้ตกใจมาก ฮวาเชียนยังไม่ตายจริงๆ ดูเหมือนว่าไทเฮาไม่ได้โกหกเขาเขาระงับความสับสนในดวงตา แล้วถามอีกครั้ง “เจ้ากับฮวาเชียนได้พบปะพูดคุยกันบ้างหรือไม่”ต่งจื่ออวี๋ส่ายศีรษะแล้วพูดว่า “เรื่องนั้นไม่เคยเลย แม้ว่าอาจารย์จะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเจ้าสำนักเซี่ยว แต่ปกติเรามักจะฝึกฝนวรยุทธ์ในสำนักของใครของมัน ไม่มีการไปมาหาสู่กันเป็นประจำ หากคราวนี้ไม่ได้มาที่เป่ยไห่นี้ เกรงว่าเราอาจจะไม่มีโอกาสได้เจอหน้ากันด้วยซ้ำ”ต่งจื่ออวี๋เหลือบมองเย่จิ่งอวี้และถามด้วยความพิศวง “ท่านรู้จักแม่นางฮวาผู้นั้นหรือ”เย่จิ่งอวี้พูดเบาๆ “นับว่ารู้จักกันอยู่ ที่ข้ามาเป่ยไห่ครั้งนี้ เพราะมีเรื่องบางอย่างอยากถามนาง ไม่ทราบว่าน้องชายต่งพอจะช่วยตามนางมาพบข้าได้หรือไม่”ต่งจื่ออวี๋ไม่รู้ว่าฮวาเชียนออกจากเป่ยไห่แล้ว จึงตอบตกลงทันที“เรื่องนี้ไม่น่าจะยาก ประเดี๋ยวข้าจะหาข้ออ้าง เข้าไปใ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 674 ท่วงท่าดุดัน
เย่จิ่งอวี้ชะลอความเร็วลงทันที และติดตามจูอวี้เหยียนไปตลอดทาง เห็นนางหยุดอยู่ที่ประตูหอแห่งหนึ่ง ซึ่งมีตัวอักษรเขียนไว้ว่า สำนักเซียวเหยาหลังจากปะปนเข้าไปในสำนักอวิ๋นซานแล้ว เย่จิ่งอวี้ก็ค้นพบบางสิ่งบางอย่างเดิมสำนักเหล่านี้มีพื้นที่ฝึกฝนของตนเอง แต่เนื่องจากต้องต่อกรกับคนตงหลิว จึงซื้อหาสถานที่บนชายฝั่งทะเลเหนือ และแต่ละสำนักจึงสร้างที่อยู่อาศัยชั่วคราวไม่เพียงแต่หอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น แต่ยังรวมถึงสำนักเซียวเหยาด้วยจู่ๆ จูอวี้เหยียนก็มาถึงที่นี่โดยไม่คาดคิด หรือว่านางมีส่วนเกี่ยวข้องกับสำนักเซียวเหยา?สตรีคนนี้มีจิตใจชั่วร้าย สำนักเซียวเหยาก็ไม่ใช่สำนักที่ดีเด่อะไร เมื่อทั้งสองมารวมกัน ไม่รู้ว่าจะมีหายนะอะไรเกิดขึ้นแต่ในขณะนี้ เย่จิ่งอวี้ไม่มีกะจิตกะใจจะสืบสวนเรื่องนี้ เขาต้องรีบกลับไปที่หอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์โดยเร็วที่สุด เพื่อสืบข่าวเรื่องฮวาเชียน ซึ่งเป็นจุดประสงค์สำคัญที่เขาต้องรั้งอยู่ต่อครั้นแล้วเย่จิ่งอวี้ก็ใช้วิชาตัวเบา และสิบห้านาทีต่อมา เขาก็มาถึงบริเวณใกล้ๆ แว่วเสียงซูถูพูดว่า “ในเมื่อเจ้าสำนักเฮ่อพูดเช่นนั้น งั้นพวกเราจะรอคำตอบ สามวันนับจากนี้ เราจะก
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 675 เข่นฆ่าโรมรัน
เย่จิ่งอวี้ถามศิษย์คนที่เดินมากับเขา เขาก็ไม่รู้ จึงต้องยอมแพ้เมื่อกลับมาถึงสถานที่ตั้งของสำนักอวิ๋นซาน ซูถูก็ออกไปแล้วเย่จิ่งอวี้ไม่สนใจเลยสักนิดว่าซูถูจะไปที่ไหน ตอนนี้เขาแค่อยากพบฮวาเชียน ถามถึงเรื่องราวของเสด็จแม่ตั้งแต่ต้นจนจบเนื่องจากมีเรื่องค้างคาอยู่ในใจ เย่จิ่งอวี้จึงไม่คุยกับคนอื่น เขาเข้าไปในที่พำนักชั่วคราว ปิดประตูและนั่งลงในสถานที่อันเต็มไปด้วยยอดฝีมือเช่นนี้ เขาจะต้องเพิ่มความแข็งแกร่งโดยเร็วที่สุดนั่งขัดสมาธิ รวบรวมสมาธิ เพ่งกำลังภายในทั้งหมดไปที่จุดตันเถียน ปล่อยลมปราณไหลผ่านร่างกายอย่างช้าๆ หลังจากนั้นไม่นาน ก็เข้าสู่ภาวะเข้าฌานดูเหมือนคนทั้งคนจะตกอยู่ในความโกลาหล กลุ่มหมอกหนา ไม่สามารถมองเห็นสิ่งใดที่อยู่ตรงหน้าได้ในหูแว่วยินเสียงยุ่งเหยิงต่างๆ บ้างก็มีคนเรียกหาพ่อบุญธรรม บ้างก็มีคนเรียกหาอวี้เอ๋อร์ นอกจากนี้ยังมีเสียงฆ่าฟันดังปะปนขึ้นด้วยเย่จิ่งอวี้จิตใจแตกกระเจิง ทันใดนั้นเขาก็ลืมตาขึ้น มีวงกลมสีแดงปรากฏขึ้นรอบๆ รูม่านตา แต่เพียงพริบตาก็หายไปในทันทีพลังลมปราณภายในร่างกายเหมือนกับม้าป่า ที่กำลังวิ่งพล่านไปมาอย่างดุเดือดเย่จิ่งอวี้ตกใจเล็กน้อย อาจ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 676 แว้งกัด
เจ้าสำนักเซี่ยวหวังแค่จะจับตัวเย่จิ่งอวี้ ระหว่างที่เดินมา กลับถูกหยุดโดยผีแคระที่มีสัญลักษณ์รูปสีแดงระหว่างคิ้ว“เจ้าสำนักเซี่ยว ไม่เจอกันนานสบายดีหรือไม่”คนผู้นี้พูดภาษาจงหยวนแปร่งๆ ตัวเตี้ยและอ้วนเหมือนถังเล็กๆ แต่เคลื่อนไหวได้เร็วราวกับกระสุนปืน เท้าดูเหมือนจะติดสปริงไว้ กระเด้งตัวเหมือนคางคก เคลื่อนที่ไปซ้ายทีขวาทีอย่างรวดเร็ว ทำให้คนที่เห็นต้องรู้สึกสับสนมึนงงเมื่อเห็นคนผู้นี้ เจ้าสำนักเซี่ยวก็แสดงสีหน้าเคร่งขรึมในฉับพลันชายคนนี้ชื่อโนจิริจูนิ เป็นหนึ่งในแม่ทัพของตงหลิว คนผู้นี้มีเคล็ดวิชาลับ จัดการได้ยากมาก วิธีการค่อนข้างโหดร้ายอำมหิต ไม่ว่าสตรีคนใดที่ตกอยู่ในมือของเขาจะต้องถูกย่ำยีแค่ชื่อนี้ก็ทำให้คนต้องขบเขี้ยวเคี้ยวฟันได้“ที่แท้ก็เป็นเจ้า ข้าจะดูว่าวันนี้เจ้าก้าวหน้าไปแค่ไหนแล้ว”ในขณะที่พูดคุย ทั้งสองได้ลงมือเคลื่อนไหวหลายกระบวนท่าแล้ว ภายใต้กำลังภายในอันเผด็จการของเจ้าสำนักเซี่ยว ความเร็วของโนจิริจูนิก็ช้าลงมากถึงอย่างไรเขาก็เป็นผู้ที่สามารถผนึกมิติของอินชิงเสวียนได้ แม้แต่ในยุทธจักร เจ้าสำนักเซี่ยวก็ถูกเรียกขานว่าเป็นผู้นำโนจิริจูนิพูดว่า “ไม่ได้เจอกันหลาย
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 677 เพลงหยกรัตติกาล
เมื่อได้ยินเสียงคนเรียกฮวาเชียน เย่จิ่งอวี้ก็หันศีรษะทันทีแน่นอนว่าเขาเห็นสตรีคนหนึ่งที่มีรูปร่างหน้าตาคุ้นเคย แม้เวลาผ่านไปหลายปี ใบหน้าที่ตรากตรำความลำบากมากมายของนาง ยังเป็นเหมือนกับในความทรงจำของเย่จิ่งอวี้เมื่อมองดูสตรีในชุดสีขาวพระจันทร์ยืนอยู่ข้างๆ ฮวาเชียนอีกครั้ง หัวใจของเย่จิ่งอวี้ก็พองโตขึ้นเสวียนเอ๋อร์ ทำไมนางถึงมาที่เป่ยไห่!ขณะที่กำลังว่อกแว่ก ดาบเล่มยาวก็ฟาดลงมาที่หัว ตามมาด้วยถ้อยคำก่นด่าอันโกรธเกรี้ยว“บากะยาโร่ว (ไอ้บ้าเอ๊ย)” คนตัวเตี้ยรู้สึกได้ว่าเย่จิ่งอวี้กำลังฟุ้งซ่าน ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าตัวเองถูกดูหมิ่น อดไม่ได้ที่จะก่นด่าสาปแช่งเย่จิ่งอวี้ไม่มีความอดทนที่จะเสียเวลากับพวกเขาอีกต่อไป แค่อยากจะไปหาอินชิงเสวียนโดยเร็วที่สุดทันทีที่กระบี่ยาวในมือตวัด เสียงมังกรแผดคำรามก็ดังขึ้นอีกครั้ง ปราณกระบี่มหาศาลทำให้กระบี่ยาวสูงขึ้นหนึ่งเมตรในทันทีเมื่อผีแคระตงหลิวเห็นสิ่งนี้ แทนที่จะกลัว เขากลับหัวเราะ“เจ้าน่ะ ขยะ”ทันใดนั้นเขาก็ยกดาบยาวขึ้น โจมตีไปที่แขนของเย่จิ่งอวี้ โดยไม่คาดคิดว่าปราณกระบี่นั้นเร็วกว่าวิชาดาบของเขาหลายเท่าตัว ได้ยินเสียงฉึ่บ และแขนของผ
Latest chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1312 ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1311 ค่ายกล
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1310 สิ่งที่ทุกคนปรารถนา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1309 ความสงสัยของเฮ่อยวน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1308 ในตำราไม่ได้กล่าวไว้
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1307 ครอบครัวฝ่ายสามีกับครอบครัวฝ่ายภรรยา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1306 หรือว่าชอบพ่อของนาง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1305 นักปราชญ์กล่าวว่า
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1304 เป็นโชคดีของใต้หล้า
