ชิงผิงนิ่งอึ้งเล็กน้อย“ไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน”ชิงอานชำเลืองมองดูสาวสวยบนถนน พลางพูดว่า “พูดตามหลักเหตุผลแล้ว สิ่งนี้ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้ แต่ว่า ทำไมเราถึงมาอยู่ที่นี่ได้”เย่จิ่งหลานกลอกตามองบน“เจ้าถามข้า แล้วข้าจะไปถามใคร”จู่ๆ ชิงอานก็รู้สึกตื่นเต้น“โลกนี้ช่างน่าอยู่จริงๆ บ้านเรือนต่างสร้างสูงเสียดฟ้า”ชิงผิงก็รู้สึกตื่นตาตื่นใจ ไม่รู้ว่าจะมองไปที่ไหน“คุณชายน้อยเย่ ช่วยให้เราได้ลองนั่งรถนั้นด้วยได้ไหม”เย่จิ่งหลานหยิบโทรศัพท์มือถือ แต่พบว่าตัวเองไม่มีเงินหลังจากลังเลซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาก็โทรหาเสี่ยวหลานหลานอย่างไม่อาย“โอนเงินให้ฉันได้ไหม”“ไม่มีปัญหา”หนึ่งนาทีต่อมา เงินจำนวน 250,000 บาทก็ถูกโอนเข้าบัญชีมา“หนึ่งวันมีงบแค่นี้ ถ้าไม่พอ พรุ่งนี้ผมจะโอนให้อีก”เย่จิ่งหลานดูอิจฉาตาร้อน“สมแล้วที่เป็นคุณชายน้อยแห่งตระกูลมหาเศรษฐี เจ๋งมาก!”“ยกย่องเกินไปแล้ว ผมยังต้องทำการบ้าน แค่นี้นะ”เสี่ยวหลานหลานตัดสายโทรศัพท์ โลกนี้ไม่ดีแค่ตรงนี้แหละ ไม่เพียงแต่ต้องทำการบ้านเท่านั้น แต่ยังต้องเรียนพิเศษด้วย ไม่อิสรเสรีเหมือนตอนที่เป็นท่านอ๋องเย่จิ่งหลานยกมือขึ้นเรียกแท็กซ
“แก่นวิญญาณถูกควบคุม?”เย่จิ่งหลานไม่เข้าใจอยู่พักหนึ่งชิงผิงพูดอย่างจริงจัง “ถูกต้อง หรือก็หมายความว่ามีแก่นวิญญาณอีกดวงหนึ่งอยู่ในห้วงทะเลแห่งจิตของแม่นางผู้นี้ ทั้งยังต้องการที่จะหลอมรวมแก่นวิญญาณของนาง และเข้าไปแทนที่โดยสมบูรณ์”ชิงอานกล่าวต่ออีกว่า “เหตุผลที่แก่นวิญญาณของนางอยู่ในห้วงทะเลแห่งจิตของเจ้า ข้าคิดว่ามีความเป็นไปได้สองประการ ประการแรก เจ้าเคยถูกควบคุมมาก่อน ที่นางทำเช่นนี้ก็เพื่อช่วยเจ้า ประการที่สอง ตัวนางคาดการณ์ไว้แต่แรกแล้วว่าตัวเองอาจถูกควบคุม และเศษเสี้ยวแก่นวิญญาณนี้จะเป็นตัวช่วยให้นางสามารถกลับมาควบคุมร่างกายของตัวเองได้อีกครั้ง”สีหน้าของเย่จิ่งหลานเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาสูญเสียความทรงจำส่วนใหญ่ไป งั้นคงเป็นอย่างที่ชิงอานพูดในประการแรก ไม่ว่าเหตุผลใดก็ตามที่ทำให้ลั่วสุ่ยชิงเก็บแก่นวิญญาณไว้ในห้วงทะเลแห่งจิตของเขา เขาก็ต้องพยายามปกป้องมันอย่างเต็มที่สถานการณ์ปัจจุบันยังแสดงให้เห็นว่า หุบเขาเชื่อมเมฆาอาจตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายอย่างยิ่งลั่วสุ่ยชิงมีวรยุทธ์ยอดเยี่ยม คนที่สามารถควบคุมนางได้นั้นมีน้อยมาก หนึ่งเดียวที่น่าจะเป็นไปได้ก็คือชิงฮุย คนผู้นี้ลึกล้
ผิวพรรณอุ่นนุ่มหอมกรุ่น ผมสลวยแขนเนียน ไก่อ่อนอย่างเย่จิ่งหลานจะเคยเจออะไรแบบนี้มาก่อนได้อย่างไร“เอ่อ...ลั่ว...”เขาเรียกออกมาด้วยสติที่ยังหลงเหลืออยู่ และในวินาทีถัดมา จากผู้ถูกกระทำก็กลายเป็นผู้กระทำ กดหญิงร่างบางอ่อนหวานคนนี้ไว้ใต้ร่าง ใช้ปลายลิ้นดุนฟันของนางให้เผยอออก จากนั้นก็รุกล้ำเข้าไปในปากลั่วสุ่ยชิงปล่อยให้เขาทำตามใจ ดวงตาทั้งคู่ปิดสนิท แพขนตายาวหนาสั่นพลิ้วตลอดเวลา สีหน้าบนใบหน้านั้นซับซ้อนมากจนยากจะอธิบายเป็นคำพูดได้กระโปรงสีดำค่อยๆ เลื่อนหล่น เรียวแขนหยกงดงามราวกับหิมะ เย่จิ่งหลานรู้สึกว่าผิวของนางบอบบางดุจแพรไหม กลัวที่จะสัมผัสแรงๆอย่างไรก็ตาม ความรู้สึกรักหยกถนอมบุปผาเกิดขึ้นเพียงชั่วครู่ เมื่อเกิดเหตุไม่คาดคิด ก็ควบคุมสถานการณ์ไม่ได้ ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าใด และในที่สุดทุกอย่างก็สงบลงเมื่อมองไปที่ลั่วสุ่ยชิงซึ่งนอนหมดสติอยู่บนพื้น มีรอยฟกช้ำทั่วร่างกาย เย่จิ่งหลานก็อดไม่ได้ที่จะตบหน้าตัวเอง นี่มันโหดร้ายเกินไปแล้วเขารีบอุ้มลั่วสุ่ยชิงไว้บนตัก แล้วสวมเสื้อคลุมให้นางห้วงทะเลแห่งจิตว่างเปล่า ไม่มีเตียงหรือสิ่งใด เย่จิ่งหลานไม่สามารถหาที่ที่เหมาะสมให้นางพักผ่
แก่นวิญญาณของลั่วสุ่ยชิงสั่นสะเทือนอีกครั้ง กลุ่มพายุสีดำก็หายไปทันที ดูเหมือนนางจะได้รับบาดเจ็บสาหัส มีเลือดออกที่มุมปากอีกแล้ว“ลั่วสุ่ยชิง เจ้าเป็นอะไรไป”เย่จิ่งหลานบีบไหล่ของนาง ผ้าไหมสีดำบนตัวของนางก็หลุดออกไป ไหล่ขาวเนียนราวหิมะก็ปรากฏต่อสายตาของเย่จิ่งหลานเย่จิ่งหลานรีบคลุมตัวนางไว้อย่างรวดเร็ว แต่ไม่นึกว่าดึงขึ้นสูงเกินไป ทำให้ผ้าถูกดึงขึ้นจนเห็นเรียวขางามเย่จิ่งหลานลนลาน ออกแรงดึงลง พรวด ตรงกลางลำตัวก็เปิดออกอีก ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องปิดตรงไหนแล้ว มองเห็นได้ชัดเจนจริงแท้แน่นอนลั่วสุ่ยชิงดูหงุดหงิด แต่นางถูกค่ายกลสะท้อนกลับ จึงไม่สามารถออกแรงได้เลย จำต้องปล่อยให้เย่จิ่งหลานกอดเอาไว้“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ถือซะว่าข้าตาบอด ข้าไม่เห็นอะไรเลยจริงๆ ข้าจะช่วยรักษาอาการบาดเจ็บให้เจ้าเดี๋ยวนี้”เขาช่วยพยุงลั่วสุ่ยชิง วางมือบนหลังนาง เสื้อผ้าของนางขาดวิ่นไปหมด จึงไม่ได้คลุมส่วนไหนของนางอีก“เจ้าไม่ต้องกังวล ข้าเป็นสุภาพบุรุษ ไม่มีทางแอบดูเด็ดขาด”เย่จิ่งหลานหลับตาข้างหนึ่งลืมตาอีกข้างหนึ่ง ซึ่งไม่ถือว่าเป็นการโกหกทั้งหมดลั่วสุ่ยชิงเม้มริมฝีปากแน่น กัดฟันกรามกรอดนางเหลือเพีย
เย่จิ่งหลานถูกตบจนสะดุ้งสุดตัว ปิดหน้า แล้วพูดด้วยสีหน้าน้อยใจ “ยังไม่ได้แต่งงาน เจ้าก็เริ่มใช้ความรุนแรงในครอบครัวแล้ว ถ้าแต่งงานกับเจ้าจริงๆ มิต้องถูกเจ้าทุบตีตายหรอกหรือ”ลั่วสุ่ยชิงยกมือขึ้นอีกครั้ง แต่ก็หมดเรี่ยวแรง และตัวอ่อนปวกเปียกล้มลงอีกเย่จิ่งหลานคลุมตัวให้นาง คุกเข่าแล้วพูดพล่ามไม่หยุด “ผู้หญิงมีความเป็นตัวของตัวเองบ้างก็ดีเหมือนกัน ถ้าอ่อนโยนเกินไปข้ากลับยิ่งไม่ชอบ ตีตัวได้แต่อย่าตบหน้า ต่อไปเจ้าช่วยเปลี่ยนที่ตีได้ไหม”เขาลูบผมของลั่วสุ่ยชิงและพูดว่า “เจ้าอย่าใจร้อน เรื่องลูกๆ พวกเราค่อยปรึกษากันก็ได้ ถ้าเจ้าไม่ชอบมีลูกเยอะ งั้นมีคนเดียวก็ได้ ถึงเป็นดิงค์ (คู่แต่งงานที่มีรายได้ด้วยกันทั้งคู่แต่ไม่มีลูก) ข้าก็ไม่คัดค้าน”เขาไอแห้งๆ แล้วพูดว่า “จริงๆ แล้วนะ ถึงเราสองคนจะมีเซ็กส์กันเจ้าก็ไม่เสียเปรียบหรอก เจ้าเป็นผู้หญิงบริสุทธิ์ ส่วนข้าก็เป็นหนุ่มบริสุทธิ์เช่นกัน ล้วนเป็นครั้งแรกเหมือนกัน อย่าดูถูกกันและกัน ถึงแม้ข้าจะทำไม่ค่อยเก่ง แต่ต่อไปรับรองว่าข้าจะตั้งใจให้มากๆ”ลั่วสุ่ยชิงรู้สึกเหมือนหัวของตัวเองกำลังจะระเบิด แม้ว่านางจะไม่เข้าใจว่าอะไรคือดิงค์อะไรคือมีเซ็กซ์ พู
อินชิงเสวียนยิ้ม“ไม่ต้องหรอก เด็กปลอดภัยดี วิ่งตะลอนมาหลายวัน แม่นางลั่วคงจะเหนื่อยแล้ว ตอนนี้ไม่มีอะไรทำ สามารถเติมพลังเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ในอนาคตได้”“ก็ได้”ลั่วสุ่ยชิงตอบรับ และจากไปด้วยตัวเองเดิมทีนางก็มีนิสัยเย็นชา ดังนั้นอินชิงเสวียนจึงไม่ได้ให้ความสนใจมากนักการตายของชิงฮุยทำให้สถานการณ์สงครามสงบลงชั่วคราว เย่จิ่งอวี้ก็จับตัวทายาทชาวเฟยเหยาที่เหลืออยู่จำนวนมากได้ ในพริบตาเดียวก็ผ่านไปห้าวัน หุบเขาเชื่อมเมฆาได้ฟื้นคืนความสงบสุขในอดีตอย่างสมบูรณ์ ประชาชนจำนวนมากที่อยู่ในอิ๋นเฉิงก็ย้ายกลับถิ่นฐานเดิมสู่เมืองแต่ละแห่งเช่นกันหลังจากมาถึงหุบเขาเชื่อมมเมฆามานาน นี่เป็นครั้งแรกที่ทุกคนรู้สึกผ่อนคลายอย่างเต็มที่ในโถงประชุมเฮ่ออวิ๋นทงลูบเคราแล้วพูดว่า “ดูสถานการณ์ปัจจุบัน แม้ว่าชิงฮุยจะไม่ตาย พลังชีวิตของเขาก็คงได้รับความเสียหายอย่างมาก คงไม่ออกมาสร้างปัญหาอีกในระยะเวลาอันสั้นนี้”ผู้อาวุโสสวีนก็พยักหน้าเช่นกัน“แม้ว่าศาสตร์ยึดร่างจะลึกลับมหัศจรรย์มาก แต่ก็ยังเป็นวิธีที่ท้าทายสวรรค์ ร่างกายของคนธรรมดา หากต้องใช้อาคมเช่นนี้ จะต้องจ่ายค่าตอบแทนมหาศาลแน่นอน”เจ้าส
“ไม่คิดจะตามหาชิงฮุยอีกแล้วงั้นหรือ”ลั่วสุ่ยชิงเดินช้าๆ เข้ามาด้วยสีหน้าเย็นชาสาวๆ คุยกัน เย่จิ่งอวี้ไม่อยากฟังมากนัก เขาจึงพูดอย่างอบอุ่น “พวกเจ้าคุยกันเถอะ ข้าจะไปอยู่กับท่านแม่”อินชิงเสวียนยืนตัวตรง“ตั้งแต่เรื่องวิถีสวรรค์มาจนถึงเรืองชิงฮุย สงครามนี้ต่อสู้กันมานานเกินไป อาอวี้ในฐานะผู้ครองแคว้น ไม่สามารถอยู่ในยุทธภพได้นาน หากไม่มีเหตุไม่คาดฝันอะไร วันพรุ่งนี้มะรืนนี้ พวกเราก็อาจจะจากไป ไม่ทราบว่าแม่นางลั่วตั้งใจจะไปที่ใด หากเจ้าไม่มีเป้าหมายที่แน่นอน เจ้าก็ไปเมืองหลวงกับเราได้เช่นกัน”ทันใดนั้นลั่วสุ่ยชิงก็ยิ้มออกมา“ถ้าเจ้าไม่คิดว่าข้าเป็นภาระ เช่นนั้นข้าก็ยินดีมาก”“เราอยู่ด้วยกันมานานขนาดนี้ เราก็ถือว่าเป็นเพื่อนกันแล้ว ระหว่างเพื่อน จะมีคำว่าเป็นภาระได้อย่างไร”ลั่วสุ่ยชิงประกบมือคารวะ“ถ้าอย่างนั้นขอรับคำขอด้วยความยินดี แต่เย่จิ่งหลาน พวกเจ้าจะไม่ตามหาแล้วงั้นหรือ”อินชิงเสวียนถอนหายใจ“ถ้าเขาไม่อยู่ที่นี่ แม้ว่าตามหาทั้งภูเขาและแม่น้ำหลายพันลูก ก็เกรงว่าจะตามหาไม่พบ”นางมองดูท้องฟ้า กระซิบเสียงเบา “ด้วยความสามารถในปัจจุบันของเขา เมื่อเขากลับไปยังที่เดิม จะต้องม
“มีอะไรแปลกรึ”อินชิงเสวียนถามเรื่อยเปื่อย ขณะที่อุ้มเจ้าเด็กอ้วนน้อยไว้ในอ้อมแขนเสี่ยวหนานเฟิงเอียงศีรษะ มองที่นิ้วแง่งขิงอวบๆ และคิดอย่างจริงจังอยู่พักหนึ่ง“มือของพี่สาวลั่วเย็นมาก”อินชิงเสวียนหัวเราะเบาๆ“อาจเป็นเพราะว่าช่วงนี้พี่สาวลั่วเหนื่อยเกินไป ทำให้เลือดลมไหลเวียนไม่สะดวก ไม่มีอะไรหรอก”เสี่ยวหนานเฟิงส่ายหัวโดยเร็ว“ไม่ใช่ เย็นไม่เหมือนเมื่อก่อน”อินชิงเสวียนมองไปที่เจ้าเด็กอ้วนน้อยด้วยความแปลกใจ“เอ่อ แล้วเมื่อก่อนนางเย็นมากหรือเปล่า”อินชิงเสวียนและลั่วสุ่ยชิงไม่เคยสัมผัสตัวกันมาก่อน จึงไม่รู้ว่าอุณหภูมิร่างกายของลั่วสุ่ยชิงเป็นอย่างไรแม้ว่าเสี่ยวหนานเฟิงจะฉลาด แต่ความสามารถในการจัดเรียงคำพูดยังคงมีจำกัด เขาเม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า “ก็ไม่เชิง ที่นางตัวเย็นวันนี้ ดูไม่เหมือนนาง”อินชิงเสวียนตกตะลึงเล็กน้อยไม่เหมือนนาง?เสี่ยวหนานเฟิงพูดอย่างดื้อรั้น “ก็คือพี่สาวลั่วไม่เหมือนเดิม”เมื่อฟังเสียงไร้เดียงสาของลูกชาย อินชิงเสวียนก็จำได้ว่าตอนที่นางพบถ้ำ ลั่วสุ่ยชิงก็บังเอิญเดินออกจากถ้ำพอดีความคิดที่น่ากลัวชนิดหนึ่งผุดขึ้นมาในหัว อินชิงเสวียนก็อดไม่ได้ที่จะรู้
“จิ่งหลาน!”เย่จิ่งอวี้คว้าคอเสื้อของเขารวดเร็ว หลบหลีกการโจมตีได้อย่างหวุดหวิดตูม!อสุนีบาตฟาดเปรี้ยง บนพื้นมีหลุมลึกเกิดขึ้น ทุกคนล้วนหวาดกลัวกับฟ้าที่ผ่าลงมา ต่างใช้วิชาตัวเบาหนีไปทุกทิศทางอินชิงเสวียนถามด้วยความตกใจ “นักพรตเทียนชิง มันเกิดขึ้นได้อย่างไร”นักพรตเทียนชิงขมวดคิ้วกล่าวว่า “ชิงฮุยมาจากแดนศักดิ์สิทธิ์ เย่จิ่งหลานฆ่าเขา ศิลาตอบสวรรค์อาจมองว่าเขาเป็นคนชั่วร้ายมาก และออกจากแดนศักดิ์สิทธิ์ด้วยตัวเอง”เมื่อเห็นว่ายังมีฟ้าผ่าลงมา อินชิงเสวียนพูดอย่างกังวล “ศิลาตอบสวรรค์ไม่แยกแยะผิดถูกเช่นนี้ได้อย่างไร คนที่เย่จิ่งหลานฆ่านั้นคือคนชั่วร้ายจริงๆ ท่านนักพรตสามารถสื่อสารกับศิลาตอบสวรรค์ได้หรือไม่”นักพรตเทียนชิงส่ายศีรษะ“ไม่ได้ ศิลาตอบสวรรค์มีวิธีการตัดสินใจของตัวเอง”“แล้วต้องทำอย่างไรดี”อินชิงเสวียนเป็นกังวล และทันใดนั้นดวงตาก็พลันสว่างขึ้น“เย่จิ่งหลาน เจ้ารีบหลบเข้าไปในมิติเร็ว”เย่จิ่งอวี้พูดอย่างวิตกกังวล “เสวียนเอ๋อร์พูดถูก จิ่งหลาน เจ้าเข้าไปหลบในมิติก่อน”เมื่อเห็นด้วยตาตัวเองว่ามีฟ้าแลบฟ้าผ่าเปล่งแสงแปลบปลาบ เย่จิ่งหลานก็รู้สึกชาดิกไปทั้งหนังศีรษะ หากถูกโ
นอกห้วงทะเลแห่งจิต อินชิงเสวียนมองไปยังลิ่นเซียวที่ประทับฝ่ามืออยู่บนหลังของเย่จิ่งหลานอย่างประหม่า“อาจารย์ ท่านสัมผัสถึงแก่นวิญญาณของเย่จิ่งหลานได้แล้วหรือยัง ตอนนี้เขาเป็นอย่างไรบ้าง”“คงจะสำเร็จแล้ว”ลิ่นเซียวถอนมือออก และแน่นอนว่าเพียงครู่หนึ่ง เย่จิ่งอวี้และคนอื่นๆ ก็รู้สึกตัวขึ้นมาพร้อมกัน“ชิงเสวียน ผู้อาวุโสลิ่น นี่คือ...”“ศิษย์น้อง ทำไมเจ้าถึงมาที่นี่”เฮ่ออวิ๋นทงก็ดูประหลาดใจเช่นกัน“ทำไมพวกเจ้าถึงมาที่นี่กันหมดล่ะ เกิดอะไรขึ้น”ทุกคนสูญเสียความทรงจำในช่วงเวลานั้นไป ต่างเพ่งมองไปยังอินชิงเสวียน“ผู้อาวุโสทุกท่านตกอยู่ภายใต้อาคมของชิงฮุย...”อินชิงเสวียนเล่าสั้นๆ อธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ทุกคนตกใจเมื่อรู้ว่าชิงฮุยได้ช่วงงชิงร่างของลั่วสุ่ยชิงไปเมื่อได้ยินว่าเย่จิ่งหลานกลับมาที่เพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิงแล้ว และแก่นวิญญาณก็อยู่ในห้วงทะเลแห่งจิตของลั่วสุ่ยชิง ทุกคนก็เป็นกังวลอีกครั้งทุกคนเบิกตากว้าง มองไปยังเย่จิ่งหลานและลั่วสุ่ยชิงที่กำลังนั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้น ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นข้างในหลังจากผ่านไปครึ่งชั่วยาม ในที่สุดลั่วสุ่ยชิงก็ลืมตาขึ้น ดวงตาหรี่ลง
เย่จิ่งหลานขบกรามแน่น“ข้าสามารถให้ร่างกายแก่เจ้าได้ แต่เจ้าต้องสาบานอย่างจริงจัง ว่าจะไม่ทำร้ายต้าโจว หากผิดคำสาบาน ลูกหลานชาวเฟยเหยาทั้งหมดรวมทั้งตัวเจ้าเอง จะถูกสวรรค์ลงโทษ ไม่ได้ผุดได้เกิดอีกเลย!”ในชีวิตนี้ของเขา เขาได้เป็นหมอที่ตัวเองชอบ ได้ข้ามภพ แถมยังได้ข้ามภพมาเป็นท่านอ๋องที่มีสถานะสูง ได้เดินทางจากการต่อสู้แย่งชิงในวังสู่ยุทธภพ และจากการไร้ชื่อเสียงเรียงนาม มาเป็นยอดฝีมือชั้นหนึ่งในยุทธจักร ยังได้สัมผัสประสบการณ์การปล่อยให้ความคิดไหลไปในทางที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังอีกครั้งหนึ่ง พอใคร่ครวญดูแล้ว มันก็คุ้มค่าจริงๆหากเขาสามารถยุติสงครามนี้ด้วยชีวิตของตัวเองได้ เย่จิ่งหลานก็ยินดีที่จะทำเช่นนั้นแม้ว่าเขาจะเป็นคนที่รักตัวกลัวตาย แต่เมื่อเผชิญกับความชอบธรรม เขาก็มีความตระหนักรู้ ในฐานะคนสมัยใหม่ เขาจะต้องไม่แย่กว่าอินชิงเสวียนอย่างแน่นอนยิ่งไปกว่านั้น ยังมีชาดแห่งบาปในร่างกายของเขาที่ยังไม่ถูกกำจัด หากชิงฮุยกล้าใช้ร่างกายของเขาเพื่อฆ่าผู้บริสุทธิ์ตามอำเภอใจ มันจะดึงดูดฟ้าผ่า ผ่าเขาให้เป็นเถ้าถ่านอย่างแน่นอนหลังจากฟังคำพูดของเย่จิ่งหลานแล้ว ชิงฮุยก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเสี
“ไม่นะ เขาเป็นผู้บริสุทธิ์”ลั่วสุ่ยชิงเหยียดแขนทั้งสองข้างออก และมาขวางอยู่เบื้องหน้าของเย่จิ่งหลานอีกครั้งเสียงดังปัง ลั่วสุ่ยชิงถูกกระแทกห่างออกไปหลายจั้ง และในไม่ช้าก็จมลงไปในหมอกสีดำหนาทึบ“ลั่วสุ่ยชิง ลั่วสุ่ยชิง!”เย่จิ่งหลานเหาะเข้าไปในหมอกสีดำอย่างกระวนกระวายใจ คลำหาลั่วสุ่ยชิง และช่วยพยุงนางลุกขึ้นชิงฮุยเคลื่อนฝีเท้า และมาปรากฏตัวต่อหน้าทั้งสองอีกครั้ง“ลั่วสุ่ยชิง นังสารเลว วันนี้ข้าขอถามเจ้า ต้องการพ่อ หรือผู้ชายคนนี้?”แก่นวิญญาณของลั่วสุ่ยชิงก็ยังสั่นเทา นางกำเสื้อคลุมไว้แน่น มีเส้นเลือดปรากฏขึ้นที่หลังมือนี่เป็นสิ่งที่เลือกยากมากจริงๆไม่อาจปฏิเสธได้ว่า นางตกหลุมรักเย่จิ่งหลานจริงๆไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มาจากไหน แต่มันค่อยๆ ฝังแน่นอยู่ในใจแล้วอาจเป็นเพราะการเข้าฝัน อาจเป็นเพราะตัวเองเคยเดินทางไปกับเขา หรืออาจเป็นเพราะความใกล้ชิดของแก่นวิญญาณของเขา ลั่วสุ่ยชิงไม่สามารถค้นหาติดตามได้อีกแล้วแม้ว่านางจะเป็นสตรีงดงามแห่งสวรรค์ แต่ก็ไม่มีใครที่เข้าตาของนาง แต่ดันเป็นเย่จิ่งหลานผู้ที่พูดเรื่องไร้สาระทั้งวัน ผู้ที่ไม่มีท่าทีจริงจัง กลับกลายเป็นคนที่อยู่ในใจนาง
ชิงฮุยได้รับบาดเจ็บ ทั้งยังมีลั่วสุ่ยชิงที่กำลังต่อสู้กับแก่นวิญญาณของเขา จึงเคลื่อนไหวช้าลิ่นเซียวแทงกระบี่สวน โจมตีจุดถันจงที่อยู่กลางอกของนาง พลังของลั่วสุ่ยชิงถูกยับยั้ง ก้าวหยุดนิ่ง ในเวลาเดียวกัน แก่นวิญญาณของเย่จิ่งหลานก็เข้าสู่ห้วงทะเลแห่งจิตของลั่วสุ่ยชิงในหมอกสีดำ ชายและหญิงกำลังต่อสู้กัน เย่จิ่งหลานหลบเข้าไปในวงการต่อสู้ และช่วยลั่วสุ่ยชิงต่อสู้กับชิงฮุย ชิงฮุยตกตะลึง“เป็นเจ้า!”“ใช่ ข้าเอง!”ขณะที่พูด เย่จิ่งหลานได้ซัดฝ่ามือใส่เขาหลายครั้งแล้วการเข้าร่วมวงการต่อสู้ของเขาทำให้สถานการณ์เปลี่ยนไปทันที ชิงฮุยก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธตะโกนด้วยความเดือดดาล “ลั่วสุ่ยชิง เจ้าคิดจะช่วยคนนอกจัดการกับข้าจริงๆ อกตัญญู!”ลั่วสุ่ยชิงตกใจเล็กน้อย วิชาฝ่ามือช้าลงครู่หนึ่ง“เจ้าเป็นใครกันแน่”ชิงฮุยคำรามด้วยความโกรธ“เจ้ารู้คำตอบแล้ว ยังต้องการจะถามอีกรึ”ลั่วสุ่ยชิงตัวสั่นเล็กน้อย“จริงหรือ...เป็นท่าน?”เย่จิ่งหลานไม่รู้ว่าทั้งสองกำลังเล่นปริศนาทายคำอะไรอยู่ แค่อยากจะจัดการกับปีศาจชั่วร้ายนี้โดยเร็ว เขาลงมือรวดเร็ว ล้วนหมายไปยังจุดตายของชิงฮุยชิงฮุยบังคับเย่จิ่งหลานใ
ขณะที่อินชิงเสวียนกำลังจะลงมือ ดวงตาของลั่วสุ่ยชิงก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง“เขากำลังกลืนกินแก่นวิญญาณของข้า ถ้าเจ้าไม่ลงมือ ข้าก็คงไม่รอดเช่นกัน อินชิงเสวียน เจ้าไม่อยากช่วยสามีและพ่อแม่ของเจ้าหรือ”เมื่อเห็นท่าทางอันเจ็บปวดของลั่วสุ่ยชิง อินชิงเสวียนก็ไม่สามารถตัดสินใจได้ครู่หนึ่งลั่วสุ่ยชิงสามารถทำเพื่อราษฎร ละทิ้งความคิดที่นางยืนหยัดมานับพันปี ไม่ต้องสงสัยเลยว่านางควรค่าแก่การเคารพเพียงใด แต่ถ้านางไม่ตาย จะไม่มีใครรอดชีวิตได้เมื่อกวาดสายตามองไปยังร่างของทุกคนที่เหมือนถูกจี้สกัดจุด อินชิงเสวียนก็กัดฟันกรอด และพิณการเวกก็อยู่ในมือของนางแล้ว“ลั่วสุ่ยชิง ข้าขอสาบานในนามของฮองเฮาต้าโจวว่า หลังจากที่เจ้าเสียชีวิต จะจัดพิธีศพให้เจ้าอย่างสมเกียรติระดับแคว้น”ร่างของเย่จิ่งหลานหายวับ และยืนขวางอยู่ตรงหน้าอินชิงเสวียน“ยัยบ้า ข้าไม่เคยขอร้องอะไรเจ้าเลย คราวนี้ข้าขอร้องล่ะ ช่วยไว้ชีวิตลั่วสุ่ยชิงด้วย!”“เย่จิ่งหลาน เจ้า...”อินชิงเสวียนใช้นิ้วกดสายพิณ แต่ในใจกลับไม่เข้าใจว่า ทำไมจู่ๆ เย่จิ่งหลานถึงมีความรู้สึกลึกซึ้งต่อลั่วสุ่ยชิงขนาดนี้เสื้อยืดสีขาวของเย่จิ่งหลานเปื้อนเลือดแดงฉาน ดวง
“โอ๊ย พ่องเอ๊ย ตกลงมาเกือบตาย”ชายคนหนึ่งสวมกางเกงยีน เสื้อยืดสีขาว กำลังนวดหลังตัวเองอยู่ จากนั้นก็คลานลุกขึ้นจากพื้นด้วยสีหน้าเจ็บปวด“เย่จิ่งหลาน...เจ้าจะกลับไปจริงๆ หรือ”เย่จิ่งหลานปีนขึ้นมาจากหลุม ตะโกนซ้ำแล้วซ้ำเล่า “อย่าเพิ่งฆ่าคน นางคือลั่วสุ่ยชิงจริงๆ”อินชิงเสวียนหยุดทันที นางไม่ไว้ใจคนอื่น แต่กลับไม่สงสัยในตัวเย่จิ่งหลานแม้แต่น้อย“เกิดอะไรขึ้นกันแน่”เย่จิ่งหลานก็เดินตามหลังลั่วสุ่ยชิง ช่วยนางรักษาอาการบาดเจ็บของนาง“เรื่องมันยาวนะ ยัยบ้า เจ้ายังมีน้ำอีกไหม รีบเอาน้ำมาให้จอมยุทธ์หญิงลั่วดื่มเร็ว”“อ้อ”อินชิงเสวียนหยิบขวดพุวิญญาณออกมาหนึ่งขวด เย่จิ่งหลานก็เอื้อมมือไปหยิบมัน และส่งให้ลั่วสุ่ยชิงดื่มลั่วสุ่ยชิงนั่งขัดสมาธิทันที ปรับลมปราณ หลังจากนั้นไม่นาน สีหน้าของนางก็ดีขึ้นลิ่นเซียวกางนิ้ว กิ่งไม้ก็กลับมาอยู่ในมือของเขาอีกครั้ง“แม่หนูน้อย ข้าให้เวลาเจ้าพักแล้ว มาสู้กันใหม่!”เมื่อเห็นกิ่งไม้หลอมรวมเป็นปราณกระบี่ในมือของเขา อินชิงเสวียนก็รีบคว้าเขาไว้“อาจารย์ นี่คือมิตร”ลิ่นเซียวส่ายผมสีขาว แล้วมองดูนาง “มิตร?”อินชิงเสวียนดึงเขาออกไป“ก็คือพวกเราเอง
ในช่วงที่เกิดวิกฤติในต้าโจว ฝ่ายของเย่จิ่งหลานก็ตกอยู่ในอันตรายเช่นกันหลังอาหารเย็น เขาได้พูดคุยกับชิงผิงชิงอาน แต่กลับไม่สามารถหาสาเหตุได้ จึงเข้าสู่สมาธิอีกครั้งเข้าสู่ห้วงทะเลแห่งจิต แต่ก็ต้องตกใจกับเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้าทั่วทั้งห้วงทะเลแห่งจิตเต็มไปด้วยหมอกสีดำ ลั่วสุ่ยชิงร่างเปลือยเปล่า นั่งขัดสมาธิอยู่ในค่ายกล ขยับมืออยู่ตลอดเวลา ลมปราณแข็งแกร่งขึ้นหลายเท่าในทันที!“แม่นาง เจ้ากำลังทำอะไรอยู่?”เย่จิ่งหลานถามอย่างครอบงำมากลั่วสุ่ยชิงยังคงหลับตาแน่น มีเม็ดเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นเต็มหน้าผาก“นี่ ลั่วสุ่ยชิง เจ้าไม่เป็นไรนะ?”เมื่อเห็นนางมีท่าทางแบบนี้ เย่จิ่งหลานก็ตื่นตระหนกเล็กน้อยในเวลานี้ เสียงสะท้อนที่ชัดเจนฟังดูเหมือนน้ำใสในห้วงทะเลแห่งจิตก็ตอบกลับมา“เย่จิ่งหลาน มาช่วยข้าที ข้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในต้าโจว แต่รู้สึกได้ว่าร่างกายของชิงฮุยอ่อนแอ แก่นวิญญาณของข้าได้กลับมาควบคุมร่างกายบางส่วนแล้ว เสี้ยววิญญาณนี้คือกุญแจสำคัญ ว่าเจ้าและข้าจะสามารถกลับไปได้หรือไม่”เย่จิ่งหลานได้ยินเสียงของลั่วสุ่ยชิงเป็นครั้งแรก จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น“เจ้าพูดได้แล้ว?”ลั่
ลิ่นเซียวตะโกนเสียงดัง ปราณกระบี่บนท้องฟ้าก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง ปราณกระบี่นับพันรวมตัวกันในที่จุดเดียวอีก และปราณกระบี่สีทองก็เปล่งประกายด้วยแสงสีทองพร่างพราว เทียบเคียงกับความรุ่งโรจน์ของดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ปราณกระบี่อันทรงพลังสามารถสะเทือนขุนเขา สะท้านสวรรค์!ช่างเป็นกระบี่ที่น่าตกใจจริงๆ!ใบหน้าของชิงฮุยแสดงสีหน้าเคร่งขรึมเป็นครั้งแรกคนผู้นี้สมแล้วที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของเขา!ปราณโคจรไปทั่วร่าง มีหมอกสีดำลอยขึ้นมาทั่วตัว ร่างนั้นปรากฏขึ้นในหมอกรางๆ ดวงตาทั้งคู่เกือบจะเสียตาขาวไปทั้งหมด ทั้งร่างถูกปกคลุมไปด้วยชั้นสีดำ ซึ่งทั้งแปลกและน่าสะพรึงกลัว!เพียงชั่วพริบตา กระบี่ก็ร่วงหล่นและหมอกก็หายไปอากาศเงียบสงบอย่างน่าขนลุก ไม่มีเสียงใดๆ แม้แต่เย่จิ่งอวี้และคนอื่นๆ ที่โจมตีอินชิงเสวียนก็ยืนนิ่งในเหตุการณ์ ชิงฮุยค่อยๆ ลุกขึ้นยืน มีเลือดไหลออกมาจากมุมปากลิ่นเซียววางมือข้างหนึ่งไพล่หลัง ยืนตระหง่านต้านสายลมอินชิงเสวียนดีใจ สำเร็จแล้ว!นางรีบวิ่งไปหาลิ่นเซียว“อา...”“อาจารย์!”วินาทีต่อมา ความประหลาดใจของอินชิงเสวียนกลายเป็นความตกใจหน้าอกของลิ่นเซียวกลายเป็นสีแดงเลือด มีเล