บทที่4 ข้าอยากได้ท่านเหลือเกิน

“อ๊า เหลียงหวู่…เอาข้าแรงกว่านี้ ซี้ดดด”

เหม่ยหลิงนอนแหกขาออกจากกัน ส่ายดิ้นสะโพกไปมาในขณะใช้ข้อนิ้วเล็กเสียดสีกับกลีบบุปผาที่เริ่มฉ่ำเยิ้ม สอดนิ้วเข้าไปในรูเล็กจากหนึ่งนิ้วเป็นสองนิ้ว กระแทกเข้าออกประหนึ่งว่ามันเป็นดุ้นร้อนของเหลียงหวู่ จอมยุทธ์หนุ่มกลายเป็นแขกประจำในจินตนาการของนางไปเสียแล้ว ยามกำหนัดทีไรนึกถึงหน้าเขาทุกทีจนสำเร็จความใคร่

“อูยยย เสียว ดุ้นท่านชนท้องน้อยข้า อ๊า” เถ้าแก่เนี้ยคนสวยหลับตาพริ้ม เพลิดเพลินอยู่ในจินตนาการที่สร้างขึ้น

จอมยุทธ์หนุ่มในความคิด เสียบแทงดุ้นอวบเข้ามาในโพรงสวาทที่คับแน่น มือหนาบีบขยี้ยอดอกเม็ดงามที่แข็งเป็นไต ก้มหน้าลงแลกลิ้นกับนางอย่างหื่นกระหาย แท้จริงแล้วเป็นมือและลิ้นของนางเอก ที่ปรนเปรอจนร่างกายซ่านสยิว ดีดดิ้นเหมือนปลาขาดน้ำ

“อ๊า แรงอีก ข้า อื้มม ซี้ดดด”

เหม่ยหลิงละเลงนิ้วถูไถลงบนตุ่มไตแดงกลางกลีบเนื้อที่บวมออกมา เสียดสีมันอย่างเร่าร้อนพลางนึกไปถึงเอ็นเขื่องที่สาวเข้าออกในรูสวาท นิ้วมืออีกข้างปัดป่ายอยู่บนหัวนมสีชมพูอ่อน นานแล้วที่ร่างกายของนางไม่ได้ต้องมือบุรุษ       เถ้าแก่เนี้ยโหยหาสัมผัสสวาท แต่ทำได้เพียงวาดภาพอยู่ในฝัน

รูรักของนางเต็มไปด้วยน้ำเมือกใส ถูกนิ้วแหย่บ้าง ถูไถบ้าง เสียวกระสันกระตุ้นกำหนัดผลิตของเหลวสวาทออกมาไม่หยุด นางเร่งนิ้วเสียดสีไปตามภาพในหัวที่ร้อนแรงมากขึ้น เมื่อลำเนื้อกระทุ้งเข้าออกถี่รัว ตอกตรึงจนลึกสุดโคน

เหลียงหวู่ยามกำหนัดใบหน้าของเขาช่างเร้าอารมณ์เสียจริง เหม่ยหลิงร้องครางไม่หยุดปล่อยใจไปตามความใคร่ และภาพการเอากันของจอมยุทธ์หนุ่มในสมอง มันทำให้นางแตกระเบิดออกมา

“อ๊า เสียวเหลือเกิน ท่านทำข้าแตกอีกแล้ว…เหลียงหวู่”

เถ้าแก่เนี้ยนอนหอบหายใจร่างกายยังกระตุกไม่หยุด ในหัวนางพร่าเบลอไปหมดแทบสิ้นสติการรับรู้ มีเพียงอารมณ์ที่เปี่ยมสุขปะทุขึ้นมา เหม่ยหลิงสมเพชตัวเองยิ่งนักที่ต้องมานอนช่วยตัวเองทุกคืนแบบนี้ แต่ความกำหนัดมันห้ามกันไม่อยู่ ยิ่งเมื่อยามคิดถึงจอมยุทธ์หนุ่ม นางมักเกิดอารมณ์ใคร่จึงต้องระบายออก

การให้เหลียงหวู่อยู่ในจินตนาการทุกราตรีเช่นนี้ ทำให้เหม่ยหลิงมีจิตปฏิพัทธิ์ต่อชายหนุ่ม หากมีโอกาสเพียงน้อยนางก็อยากเข้าหา

และเสนอตัวนอนอยู่ใต้ร่างของเขาให้จอมยุทธ์หนุ่มอัดกระแทกอย่างไม่ปราณี

ไม่อยากให้มันเป็นเพียงฝันเหมือนที่ผ่านมา

เหม่ยหลิงลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวอีกรอบเพื่อลงไปต้อนรับแขก นางคิดเริ่มทำอะไรบางอย่างเพื่อให้เป้าหมายเป็นจริง นิ้วเรียวสวยหยิบอาภรณ์ที่มีความวาบหวิวมาใส่ เดิมทีเถ้าแก่เนี้ยแต่งตัวสวยสดแต่มิดชิดต่างจากหญิงคณิกา แต่วันนี้อยากลองเปลี่ยนดูบ้างก็เพื่อยั่วยวนเหลียงหวู่ บางทีจอมยุทธ์หนุ่มอาจมองเห็นนางในสายตาบ้าง

การปรากฏตัวของเถ้าแก่เนี้ยคนสวยดึงความสนใจจากแขกที่มาใช้บริการ เพียงแต่ดวงตาของนางมีไว้มอง       เหลียงหวู่เท่านั้น คืนนี้ชายหนุ่มมาใช้บริการเหมือนทุกวัน เมื่อเขาเห็นนางก็เริ่มบรรเลงเพลงพิณที่เสนาะหู เหม่ยหลิงทักทายแขกตามโต๊ะพอเป็นพิธี ก่อนจะโปรยยิ้มหวานให้กับจอมยุทธ์หนุ่มที่หมายปอง

ยามเขาขับกล่อมเพลงด้วยพิณ ดูน่าหลงใหลเหลือเกิน ไม่อาจเฝ้าฝันว่าจะได้เป็นคู่ครอง เพราะนางรู้ตัวดีว่าไม่คู่ควร บุรุษที่เพียบพร้อมอย่างเหลียงหวู่ เมื่อถึงเวลาคงแต่งกับคุณหนูชาติตระกูลดี นางหวังแค่ได้หลับนอนกับเขาสักครั้งก็เพียงพอแล้ว

เหลียงหวู่จ้องเถ้าแก่เนี้ยตาไม่กระพริบ ปกตินาง    เลอโฉมและโดดเด่นกว่าใครในหอโคมเขียว แต่วันนี้ต่างออกไปเล็กน้อยตรงอาภรณ์ที่สวมใส่ เนินอกตูมแทบจะล้นทะลักออกมานอกผ้า กระโปรงผ้าไหมอย่างดีผ่าขึ้นมาจนเห็นหน้าขาขาวๆ ชายหนุ่มรับรู้ได้ว่าบรรดาแขกที่มาใช้บริการ ต่างมองเหม่ยหลิงเป็นตาเดียวกัน

เถ้าแก่เนี้ยเรียกสาวใช้นำเหล้ามาบริการเหลียงหวู่ ใครจะว่านางลำเอียงก็ช่างเพราะจอมยุทธ์หนุ่มท่านนี้เป็นแขกประจำและเป็นคนที่นางสนใจ เหม่ยหลิงเดินนวยนาดมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า เข้ามานั่งข้างๆ พร้อมรินเหล้าใส่จอกไว้รอตอนเขาเล่นเพลงเสร็จ

เหม่ยหลิงใช้สายตาและท่าทางแทนคำพูด ค่อยๆ ก้มลงเทเหล้าใส่จอกแบบจงใจให้จอมยุทธ์เห็นเนินอกที่โผล่พ้นออกมา เรียวขาสวยด้วยก็เช่นกัน นางนั่งในท่าสุดเซ็กซี่จนรอยผ่าแหวกขึ้นมาถึงต้นขาขาวผ่อง เหลียงหวู่ ยังคงบรรเลงเพลงพิณ แต่การจดจ่อทั้งหมดอยู่ที่เถ้าแก่เนี้ยคนสวย

นางเล่นหูเล่นตาอย่างไม่ปิดบัง จอมยุทธ์หนุ่มคิดเป็นอื่นไม่ได้นอกจากเถ้าแก่เนี้ยกำลังเชิญชวน แต่จะเป็นไปได้อย่างไรในเมื่อเหม่ยหลิงไม่เคยยุ่งกับแขกมาก่อน เขารู้ว่านางเป็นหม้ายและตั้งแต่นั้นมานางไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับใครเลย ตั้งใจบริหารหอโคมเขียวบัวสวรรค์จนกลายเป็นอันดับหนึ่งในเมือง

“ขอดื่มให้ท่านหนึ่งจอก เพลงพิณของท่านไพเราะเหมือนเพลงจากสวรรค์” เหม่ยหลิงยกจอกเหล้าขึ้นมาดื่ม โดยที่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่จอมยุทธ์หนุ่ม ซึ่งตอนนี้เขาบรรเลงเพลงจบแล้ว

“ชมข้าเกินไปแล้ว” มาทุกครั้งก็เล่นเพลงตลอด อยู่ที่ว่าวันนั้นอยู่ในอารมณ์ไหน ส่วนวันนี้เมื่อได้เห็นเถ้าแก่เนี้ยปรากฏตัว เขาเลือกดีดพิณเพลงหญิงสาวในสายหมอกผู้เร่าร้อน ซึ่งมันเหมาะกับนางมาก

“คำข้าเชื่อถือได้” การเป็นเถ้าแก่เนี้ยของหอโคมเขียว ทำให้นางมีทักษะในการเล่นหูเล่นตา เล่นเสน่ห์เพื่อมัดใจบุรุษตามแบบฉบับนางคณิกา

“วันนี้เถ้าแก่เนี้ยงามนัก” มองเหม่ยหลิงด้วยสายตาที่ร้อนแรง ยอมรับว่าเขากำลังตื่นตัวเพียงแค่เห็นหน้าอกอวบขาว กระเพื่อมขึ้นลงยามนางขยับตัว แล้วขานวลผ่องก็ยั่วยวนเสียเหลือเกิน แอบลอบกลืนน้ำลายลงคออยู่หลายครั้ง

“แล้วทุกวันข้าไม่งามหรือไร”

“ข้าคงใช้คำผิดไป เถ้าแก่เนี้ยอย่าถือสา” ยกจอกขึ้นชนแล้วดื่ม ในสายตาของเขาเหม่ยหลิงสวยสด งามดั่งดอกโบตั๋น ได้ข่าวว่านางเป็นหม้ายหลังแต่งงานได้ไม่ถึงปี คงอยู่อย่างเปลี่ยวเหงาห่างเรื่องสวาทไปนานเช่นนี้ อยากรู้นักว่ารสชาติบนเตียงจะเป็นอย่างไร

“ข้าแค่เย้าเล่น วันนี้เชิญท่านดื่มกินเต็มที่ข้าจะบริการท่าน จนกว่าอยากขึ้นไปหาความสำราญกับเด็กของข้าที่ชั้นบน”

“ขอบคุณเถ้าแก่เนี้ยที่ให้เกียรติข้า”

เหลียงหวู่ตั้งใจจะหาความสำราญหลังเล่นพิณเสร็จ แต่ทว่าความตั้งใจเปลี่ยนเสียแล้ว ความรื่นรมย์ในตอนนี้คือการนั่งดื่มเหล้าโดยมีเถ้าแก่เนี้ยคนสวยคอยให้บริการ