แชร์

บทที่8 คิดถึงทุกชั่วยาม

“อ๊า เหม่ยหลิง…เจ้าดูดข้าแรงไปแล้ว”

เหลียงหวู่นอนร้องครวญครางด้วยความเสียดเสียว ปล่อยให้เถ้าแก่เนี้ยคนสวยเป็นคนปรนเปรอ ดูดอมดำเนื้อจนเขาเสียวสะท้านไปทั้งตัว เกือบอาทิตย์ที่ไปล่าเงินรางวัลแถวหัวเมืองด่านขวา คิดถึงร่างแน่งน้อยเมื่อกลับมาถึงก็รีบมาหาเหม่ยหลิงทันที

“ก็ข้าคิดถึงท่าน” นางเองก็ไม่ต่างกันเฝ้ารอทุกลมหายใจ ช่วงที่เหลียงหวู่ไม่อยู่รู้สึกโหวงเหวงกระวนกระวาย คอยแต่ชะเง้อมอง เมื่อชายหนุ่มกลับมาก็อยากเอาใจ ยอมรับว่าติดใจเหลียงหวู่ เขาร้อนแรงและทำให้นางสุขสมได้ขึ้นสวรรค์ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน

“โอ้วว ซี้ดดด ปากเจ้าดีเหลือเกิน”

ยิ่งถูกชมเถ้าแก่เนี้ยคนสวยก็ยิ่งย่ามใจ ทั้งดูดทั้งอมลำยาวใหญ่ประหนึ่งว่ามันเป็นของโปรด เหลียงหวู่เกร็งสะโพกยกขึ้นตามแรงดูดของปากเล็ก ลีลาของนางร้ายกาจนักเสียวปานขาดใจ

ตั้งแต่คืนนั้นมาเหลียงหวู่ก็ไม่เคยมองหานางโลมคนไหน มีแค่เหม่ยหลิงคนเดียวเล่นรักกันจนรุ่งสางเกือบทุกวัน จอมยุทธ์หนุ่มรู้สึกเบื่อหน่ายสตรีคนอื่น มองแล้วไม่มีอารมณ์ยกเว้นแค่เถ้าแก่เนี้ยคนสวยคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้เขาแข็งปั๋ง อยากจะจับกดลงเตียงแทบตลอดเวลา

“อูยย ข้าเสียวหัว เลียแบบนั้นเดี๋ยวข้าจะแตกกัน
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status