บทที่2 หม้ายสาวพราวเสน่ห์

“มู่เออร์ ดูแลนายท่านให้ดีอย่าทำให้ข้าผิดหวัง”

เถ้าแก่เนี้ยคนงามหันกำชับนางโลมในหน้าที่ของตัวเอง พลางยิ้มอ่อนยิ้มหวานให้กับบุรุษที่มาใช้บริการหอโคมเขียวบัวสวรรค์ สถานที่ซึ่งคลาคล่ำไปด้วยชายหนุ่มผู้กำหนัด

“เถ้าแก่เนี้ยวางใจได้ ข้าจะดูแลนายท่านเป็นอย่างไร”

“ขอให้ท่านจอมยุทธ์มีความสำราญตลอดราตรีนะเจ้าคะ”

เหม่ยหลิงโปรยยิ้มแสดงท่าทางนอบน้อบให้กับลูกค้า คืนนี้มีแขกเยอะเป็นพิเศษ ได้ข่าวมาว่ากำลังจะมีการประลองยุทธ์เกิดขึ้น ในเมืองจึงเต็มไปด้วยนักรบจากทั่วสารทิศ

“ขอบคุณเถ้าแก่เนี้ย หอโคมเขียวของท่านบริการข้าได้ถึงใจนัก”

“ถ้าอย่างนั้นเชิญด้านบนได้เลยเจ้าค่ะ มู่เออร์ของเราจะดูแลท่านเป็นอย่างดี”

เถ้าแก่เนี้ยผายมือชวนเชิญท่านจอมยุทธ์อาวุโสขึ้นไปที่สอง นางโลมคนสวยเกาะเกี่ยวแขนไม่ห่าง ยิ้มอ่อนยิ้มหวานโปรยเสน่ห์ทางสายตาเพื่อให้แขกหลงใหลตติดใจในบริการ

เหม่ยหลิงเป็นม่ายสาววัยยี่เอ็ด อยู่กินกันไม่ถึงปีสามีเฒ่าก็ป่วยเป็นโรคตาย ทิ้งหอโคมเขียวบัวสวรรค์ให้นางสืบทอดต่อ เป็นมรดกชิ้นเดียวที่เหลืออยู่ เหม่ยหลิงจึงกลายเป็นเถ้าแก่เนี้ยตั้งแต่อายุยังน้อย แต่นางก็บริหารจัดการได้อย่างยอดเยี่ยม รุ่งโรจน์กว่าตอนที่สามีเฒ่ายังมีชีวิตอยู่

นางมีหัวค้าขายมาตั้งแต่เด็ก กิจการร้านขายผ้าของครอบครัวถูกโกง บิดาและมารดาจึงบังคับให้นางแต่งงานกับ หลงเฟย เจ้าหอโคมเขียวบัวสวรรค์วัยห้าสิบห้า เคยแต่งเมียแต่เมียหนีไปกับชู้ แต่สวรรค์ก็เมตตาส่งเหม่ยหลิงมาเป็นเมียใหม่แลกกับเงินก้อน แต่เหมือนบุญมีกรรมบัง แต่งกันได้ไม่ทันไรหลงเฟยก็สิ้นใจตายเพราะโรคประจำตัว ตอนสามียังอยู่ก็ยุ่งเกี่ยวกันไม่กี่ครั้งเพราะร่างกายไม่แข็งแรง หลังจากสามีเสียก็เดียวดายมาโดยตลอด

เหตุเพราะหอโคมเขียวมีแต่สตรีเท่านั้น และแขกส่วนใหญ่ที่มารู้จักนางในฐานะเถ้าแก่เนี้ย ไม่มีใครกล้าเข้ามาเกี้ยวแม้จะแอบเห็นหลายคนมองมาอย่างสนใจ สถานะตอนนี้ของเหม่ยหลิงคือหม้ายสาว ที่นางไม่รู้ตัวเลยว่าพราวเสน่ห์มากแค่ไหน บุรุษเพศกว่าครึ่งที่เข้ามาใช้บริการต่างพึงใจนาง เพียงแค่เหม่ยหลิงคือเจ้าของหอโคมเขียวแขกจึงให้ความเคารพนาง ไม่กล้าเกี้ยวพาราสีอย่างจริงจัง

และเถ้าแก่เนี้ยไม่เคยมีจิตปฏิพัทธ์กับใครยกเว้นแค่เขา…เหลียงหวู่ จอมยุทธ์เจ้าเสน่ห์ผู้มีพิณเป็นอาวุธคู่ใจ พิณของชายหนุ่มเหมือนเหรียญสองด้าน บรรเลงให้ไพเราะเสนาะหูเพื่อสร้างความรื่นรมย์ หรือเป็นเสียงสังหารก็ได้เช่นกัน

ทว่าวันนี้จอมยุทธ์หนุ่มรูปงาม เลือกบรรเลงพิณเพื่อความรื่นรมย์ เขาเป็นแขกประจำของหอโคมเขียวสวรค์ ยามสำราญได้ดีมักจะบรรเลงเพลงเพื่อสร้างบรรยากาศ จนนางโลมทั้งหลายพากันหลงเสน่ห์ของจอมยุทธ์หนุ่ม

เหม่ยหลิงมาร่วมรับฟังเพลงพิณเสนาะหูด้วยเช่นกัน มองเหลียงหวู่ด้วยดวงตาหยาดเยิ้ม ใบหน้าของจอมยุทธ์หนุ่มหล่อเหลาปานเทพบุตรมาจุติ ดวงตาดุจเหยี่ยวยามจ้องเหมือนทะลุเข้ามาในใจ เรือนผมสีดำขลับกับชุดสีเดียวกันที่สวมใส่ทำให้เขาดูลึกลับน่าค้นหา

“เพลงพิณของท่านยังคงไพเราะเสมอ ขอบคุณท่าน   เหลียงหวู่ที่มาขับกล่อมบรรเลงเพลงให้แขกของข้าได้รับความรื่นรมย์ในราตรีนี้”

เถ้าแก่เนี้ยเข้าไปพูดคุยด้วยหลังจากจอมยุทธ์หนุ่มเล่นพิณจบเพลง

ที่หอโคมเขียวแห่งนี้มีนักดนตรีประจำอยู่แล้ว แต่หากวันไหนที่เหลียงหวู่มาเขามักจะเข้าร่วมบรรเลงเพลงด้วยเช่นนี้เสมอ

“ข้าเพียงแต่เล่นไปตามอารมณ์ หอโคมเขียวของแม่นางสร้างความหฤหรรษ์ให้ข้าเช่นกัน” เพลงพิณของเขาเหมือนเหรียญสองด้าน แต่สำหรับที่นี่เลือกแสดงในด้านดีเท่านั้น

“หอโคมเขียวบัวสวรรค์เป็นสถานที่บันดาลความสุข ไม่ทราบวันนี้ท่านจอมยุทธ์ต้องตาแม่นางคนไหนแล้วบ้าง” ใจแอบหวังว่าเหลียงหวู่จะเย้าหยอกนางบ้าง แต่ไม่มีครั้งไหนเลยที่จอมยุทธ์หนุ่มทำเช่นนั้น คงเห็นว่านางเป็นเถ้าแก่เนี้ยแถมยังเป็นหม้ายอีก ชายใดเล่าจะสนใจแล

“ก็มีอยู่สองสามวันที่ข้าหมายตาไว้ หลันเออร์…ครั้งที่แล้วทำข้ามีความสุขมาก ไม่ทราบวันนี้นางว่างหรือไม่” เหลียงหวู่มองเหม่ยหลิงดวงตาเป็นประกาย หากไม่ใช่เถ้าแก่เนี้ยเขาคงจะเลือกนางเป็นคนแรก ไม่ติดขัดสิ่งใดแม้นางจะเป็นหม้าย รูปร่างหน้าตาของเหม่ยหลิงตรงใจเขามาก

“ว่างสิเจ้าค่ะ เดี๋ยวข้าไปเรียกมาให้”

หลันเสวี่ยกำลังว่างอยู่พอดี เหม่ยหลิงจำได้เพราะว่าจอมยุทธ์หนุ่มมีความสุขมากแค่ไหน นางแอบดูจนต้องเก็บเอาไปช่วยตัวเองอยู่หลายวัน ภาพโรมรันบนเตียงอย่างดุเดือดยังคงติดตราตรึงใจ

“อ่อ ข้าอยากอีกสักสองคน รบกวนเถ้าแก่เนี้ยเป็นธุระจัดการให้ข้าด้วย”

เหลียงหวู่ชอบสมสู่กับสตรีมากหน้าหลายตา เมื่อสามวันก่อนเขาออกไปล่าข้าหัวโจรชั่วคนหนึ่ง ที่เป็นภัยต่อยุทธภพ ตรากตรำเข้าไปในพื้นที่ทุรกันดารแสนเหน็ดเหนื่อยกว่าจะจับตัวมาได้ วันนี้จึงอยากมาปลดปล่อยความตึงเครียดกับนางโลมที่หอโคมเขียวแห่งนี้

“ข้าจะจัดให้ท่านอย่างงาม รอข้าสักครู่นะเจ้าคะ”

เหม่ยหลิงโปรยยิ้มหวานให้จอมยุทธ์หนุ่ม ก่อนจะไปจัดหาเด็กตามที่เขาต้องการ เลือกเพชรเม็ดงามของร้านมาให้เพื่อเอาใจเหลียงหวู่ ไม่เกินอึดใจนางกลับมาพร้อมกับนางโลมอีกสามคน

“หวังว่าเด็กๆ ของข้า จะทำให้ท่านพึงพอใจในราตรีนี้”

เถ้าแก่เนี้ยยืนมองเด็กๆ ทั้งสามคนเข้าไปเอาอกเอาใจ เหลียงหวู่ หน้าที่ของนางคือทำให้ลูกค้าพึงใจที่สุดและกลับมาใช้บริการซ้ำ แม้เหม่ยหลิงจะอายุยังน้อยแต่ก็บริหารกิจการจนก้าวหน้าไปมาก ในเมืองนี้ไม่มีหอโคมเขียวที่ไหนขึ้นชื่อเท่าที่นี่อีกแล้ว

“หลันเออร์จะดูแลนายท่านเป็นอย่างดีเลยเจ้าค่ะ”

“ข้าน้อยด้วยเจ้าค่ะ รับรองว่าคืนนี้นายท่านจะมีความสุข”

“พวกเราสามคนไม่ทำให้นายท่านผิดหวังแน่นอนเจ้าค่ะ”

นางโลมทั้งสามผลัดกันเอาใจท่านจอมยุทธ์รูปงาม ในบรรดาแขกที่มาใช้บริการเหลียงหวู่โดดเด่นที่สุด ไม่ใช่แค่ความหล่อเท่านั้นฝีมือยุทธ์ของเขาเป็นที่เลื่องลือ บุรุษหนุ่มผู้นี้จึงเสมือนชายในฝันของสตรีทั่งเมือง

“วันนี้ข้าจัดห้องพิเศษให้ท่านโดยเฉพาะ เชิญที่ชั้นสองได้เลยเจ้าค่ะ เด็กๆ ของข้าจะมอบความอิ่มเอมให้ท่านตลอดทั้งคืน” เหม่ยหลิงจัดห้องพิเศษขนาดใหญ่ จึงมีรูเล็กๆ ให้นางสามารถแอบดูได้ หลังจากที่เห็นการร่วมรักในวันนั้น นางก็ไม่อาจทัดทานความต้องการได้เลย เมื่อเหลียงหวู่มาใช้บริการก็มักจะหาช่องทางในการถ้ำมองเสมอ

“ขอบคุณมากเถ้าแก่เนี้ย”

เหม่ยหลิงมองตามท่านจอมยุทธ์เดินขึ้นบันไดไปด้วยความเสียดาย หวังว่าสักวันจะเป็นคนที่ได้ถูกเหลียงหวู่ฟัดอย่างร้อนแรงบ้าง