บทนำ
เป็นธรรมดาที่ช่องถ่ายทอดสดช่องใหม่ที่เพิ่งทำการไลฟ์เป็นครั้งแรกจะได้ปรากฏอยู่ในหน้าแนะนำของแพลตฟอร์มสตาร์บอร์ด แพลตฟอร์มไลฟ์สดเพียงหนึ่งเดียวในกาแล็กซีควินซ์
เหล่าพลเมืองที่เบื่อหน่ายกับการทำงานและเล่นเกมบางคน เลือกที่จะสุ่มหาช่องใหม่ๆ ดูเล่น เผื่อจะได้เป็นแฟนคลับคนแรกของนักไลฟ์สดชื่อดังในอนาคต และเขาจะได้ขึ้นชื่อว่า เป็นแฟนคลับรุ่นบุกเบิก เป็นแฟนคลับรุ่นเดอะ รุ่นดึกดำบรรพ์
ชื่อช่องว่า ยิงให้ไส้แตก อ่านดูจากดาวอังคารยังรู้ว่า เป็นการสตรีมเกมชื่อดัง เกมยอดฮิตที่พลเมืองยุคดวงดาวถูกบังคับให้เข้าเล่นแทบทุกคน ไม่เว้นแม้แต่จักรพรรดิ
หนอนหนังสือคนหนึ่งกดเข้าไปชมห้องไลฟ์นั้น ซึ่งมีคนดูอยู่เพียงสองคน แต่ทันทีที่เข้าไป ก็พบว่าปฏิสัมพันธ์ของคนดูต่อการไลฟ์นั้นสูงมาก เพราะทั้งสองคนที่ดูอยู่ ต่างก็พิมพ์แชตส่งเข้าไปรัวๆ อย่างกับทำการสแปม
[เจ้าของช่องช่วยตั้งใจเล่นหน่อยเถอะ]
[อันนี้แค่งานอดิเรกใช่มั้ย ถ้าอยากจะหาเงินละก็ ทำแบบนี้ไม่ได้เงินหรอกนะ]
[โอ๊ย! ยิงมั่วอีกแล้ว]
[ไม่ใช่ทางนั้น อีกทาง! เจ้าของช่องเล่นเกมเป็นมั้ยเนี่ยยย]
ผู้มาใหม่ถึงกับต้องตั้งใจมองการสตรีมเกมเมื่อเห็นแชตอันผิดปกติเหล่านี้
ต้องเล่นได้ห่วยแตกแค่ไหนกัน คนดูถึงโวยวายได้ขนาดนั้น...
เกมที่เจ้าของช่องเล่นอยู่ คือเกมเสมือนจริงออนไลน์แนวกำจัดศัตรู ที่สามารถเลือกได้ว่า จะเล่นคนเดียว หรือฟอร์มทีมกับเพื่อนเพื่อกำจัดเหล่าอุปสรรคในด่านต่างๆ
ด่านที่เจ้าของช่องเล่น เป็นด่านล่าสุดที่ถูกอัปเดตมาเมื่อหนึ่งเดือนก่อน และทีมของกองทัพได้เคลียร์ด่านนี้สำเร็จเป็นทีมแรกไปเรียบร้อย ทำให้มีไกด์ไลน์ออกมามากมาย และการเล่นด่านนี้ก็ไม่ได้ยากมากอีกต่อไป
ภูมิประเทศในด่านนี้จะเป็นหนองน้ำและแอ่งน้ำขังซะแปดสิบเปอร์เซ็นต์ บรรยากาศค่อนข้างเย็นชื้น เป็นช่วงเวลากลางวันที่อึมครึม แทบจะไม่มีแสงแดด
ปีศาจหน้าตาคล้ายกับผีกูลในโลกยุคโบราณคือศัตรูที่ต้องเคลียร์ในด่านนี้
อวตารที่เจ้าของช่องใช้เป็นหนุ่มผมยาวสีเงิน ตาสีฟ้าอ่อน สวมชุดแขนยาวขายาวทะมัดทะแมงและผ้าคลุมยาว ริมฝีปากถูกบดบังไว้ด้วยผ้าปิดปากสีดำ ปลายนิ้วที่โผล่พ้นสนับมือออกมากุมปืนกลมือเอาไว้ เพียงมองแวบเดียวก็รู้ว่าเล่นอาชีพ นักแม่นปืน
ปัง ปัง ปัง ปัง
เสียงกระสุนถูกยิงออกจากลำกล้องปืนรัวๆ โดยไม่เสียดายกระสุนเลยสักนิด
เจ้าของช่องไม่เสียดาย... แต่คนดูเสียดายมากกก
ปีศาจอยู่ใกล้ๆ แค่สองตัว ยิงกระสุนออกไปเกินสิบ แต่ยังฆ่าพวกมันไม่ตาย
...เด็กห้าขวบยังยิงเก่งกว่าเลย
น่าแปลกที่เกมนี้เปิดตัวมาเป็นปีแล้ว แต่เจ้าของช่องยังเล่นเหมือนคนเล่นไม่เป็น เลเวลก็ต่ำ ดูไม่ค่อยคุ้นกับเกม แต่หากมองอีกมุมหนึ่ง เจ้าของช่องอาจจะแค่ขี้เกียจ หรือมาไลฟ์โชว์ความเกรียนเฉยๆ ก็เป็นได้
โชคดีที่เจ้าของช่องเล่นอยู่กับทีม ก็เลยไม่ถูกพวกปีศาจโจมตีจนแพ้
[ถ้าไม่มีทีม ป่านนี้เจ้าของช่องน่าจะลงหลุมไปแล้ว]
[หงุดหงิดว่ะ สตรีมเมอร์อยากได้ครูสอนมั้ย ยอมเสียเวลาไปสอนให้ฟรีเลย]
“ไม่ดีกว่าครับ ผมเล่นเกมเป็นอยู่แล้ว”
เป็นครั้งแรกที่หนอนหนังสือได้ยินเสียงของสตรีมเมอร์ มันเป็นเสียงเรียบๆ แต่ไม่รู้ว่าเขาหลอนไปเองหรือเปล่าถึงได้คิดว่า น้ำเสียงฟังดูจะกวนตีนนิดๆ
[ถ้าแบบนี้เรียกว่าเล่นเป็น แม้แต่เด็กทารกก็คงจะเล่นเป็นแล้วมั้ง]
[+1 ผมหลับตาเล่นก็ถือว่าเล่นเป็นเหมือนกันสิ]
หลังจากนั้นเจ้าของช่องยิงให้ไส้แตก ที่ไม่เห็นจะยิงปีศาจได้ไส้แตกสักตัวก็ไม่ได้พูดอะไรอีก แม้จะมีคนที่ผ่านไปมาเข้าห้องมาใหม่ เขาก็ไม่คิดที่จะทักทายหรือตอบคำถามใดๆ
[ยิงมั่วแบบนี้ แล้วยังจะถือดีอีก]
สุดท้ายหนอนหนังสือก็กลั้นใจ อดทนที่จะไม่ลงไปผสมโรงกับคนดูคนอื่นไม่ได้
ก็ยิ่งดูมันยิ่งน่าหงุดหงิดจริงๆ นี่นา!
1กำเนิดนักแม่นปืน ออสการ์ เวอร์มอนต์ คือชื่อชายหนุ่มเจ้าของร่างที่ดวงจิตของกังฟูถูกย้ายมาอยู่ มันก็เหมือนกับหนังหรือนิยายดาษดื่นทั่วไป ที่มีคนตายแล้วฟื้นขึ้นมาในโลกใหม่ แต่ครั้งนี้มันต่างกันตรงที่เขาเพียงนอนหลับไป แล้วตื่นขึ้นมาในยุคดวงดาว สิ่งที่ติดตัวเขามาในตอนนี้มีเพียงความทรงจำ สัญชาตญาณ และบุคลิกภาพแบบเขาคนก่อน ส่วนร่างกายภายนอกและสิ่งของนอกกาย ล้วนแล้วแต่เป็นของออสการ์ แม้จะอยู่ในห้องเช่าขนาดเล็กเนื่องจากพื้นที่อันจำกัดของดาวเคราะห์ที่รองรับผู้คนได้ไม่มาก ยิ่งห้องกว้างก็ยิ่งแพงแบบเดียวกับประเทศฮ่องกง แต่ออสการ์ก็มีหุ่นยนต์รับใช้ประจำบ้าน หลังจากทำความเข้าใจทุกอย่างจากหุ่นยนต์รับใช้ เขาก็พอจะรู้ถึงสถานการณ์ของออสการ์ ร่างนี้เป็นเด็กหนุ่มอายุยี่สิบสองปี เพิ่งเรียนจบปริญญาตรีได้ไม่นาน และถูกบังคับให้ย้ายออกจากหอพักของมหาวิทยาลัย มาอยู่ในห้องเช่าขนาดห้าคูณห้า ที่เล็กจนส่วนครัวแทบจะทำอะไรกินไม่ได้ ก่อนเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ออสการ์เคยอาศัยอยู่กับพ่อ แม่เลี้ยง และน้องชายต่างแม่ แต่เพราะไม่มีความทรงจำของร่างนี้ กังฟ
2สตรีมเมอร์ตกเด็ก ยิงให้ไส้แตก ทำการถ่ายทอดสด ข้อความแจ้งเตือนปรากฏขึ้นให้ผู้ติดตามเพียงหนึ่งเดียวได้รับรู้ หลังจากการไลฟ์สดในครั้งแรกแล้ว เจ้าของช่องก็มีผู้ติดตามเพิ่มขึ้นเพียงหนึ่งคนเท่านั้น ในขณะที่คนอื่นเพียงแค่ผ่านมาผ่านไป เข้ามาด่าเล่นๆ แล้วก็ออก ไม่มีใครคิดจะกดปุ่มติดตามให้รกการแจ้งเตือน [อ้าว วันนี้ไม่เล่นเกมผู้พิทักษ์จักรวาลเหรอ] ภาพที่ปรากฏขึ้นบนหน้าจอคือเสี้ยวหน้าด้านข้างของชายหนุ่มผมสีดำประกายน้ำเงินยาวระต้นคอ นัยน์ตาสีฟ้าเข้ม กำลังเปิดเกมสำหรับเล่นขำๆ อย่างเกมยิงเพชร แทนที่จะเป็นเกมยอดฮิตเหมือนคราวก่อน ไม่มีเสียงตอบกลับจากสตรีมเมอร์หน้าใหม่ แต่ผู้ติดตามเพียงหนึ่งเดียวก็ยังคงไม่ละความพยายามในการสื่อสารกับอีกฝ่าย [เจ้าของช่องก็หน้าตาไม่เด็กแล้วนะ ทำไมยังเล่นเกมเด็กๆ อยู่อีกล่ะ] [คราวก่อนยิงผีกูลไส้ไม่แตก เลยมายิงเพชรแทน?] [เกิดอะไรขึ้นกับห้องนี้ ทำไมถึงสตรีมเกมนี้ล่ะ มีอะไรใหม่เหรอ] หลังจากที่จำนวนผู้เข้าชมขึ้นๆ ลงๆ ในหลักหน่วยได้สักพัก ก็มีผู้มาใหม่หยุดพิมพ์ถามอย่างงงๆ แต่เจ
3แฟนคลับสายเปย์ ณ ห้องควบคุม ฐานทัพ CX178 ห้องโถงขนาดใหญ่สูงสองชั้น หนึ่งในสี่ของผนังถูกปกคลุมไปด้วยจอภาพจำนวนมากที่ฉายภาพของอวกาศในตำแหน่งที่แตกต่างออกไป ในห้องเต็มไปด้วยโต๊ะและเก้าอี้ปฏิบัติงานที่มีเทคโนโลยีล้ำสมัยช่วยในการสั่งการ และรวบรวมข้อมูลแบบเรียลไทม์ พร้อมส่งต่อไปยังผู้มีอำนาจได้ทุกเมื่อ ห้องควบคุมนี้เป็นเหมือนศูนย์กลางที่สำคัญที่สุดหนึ่งในสามแห่งของกองทัพ มีไว้ใช้สำหรับสังเกตการณ์ และสั่งการเหล่าทหารที่ออกไปรบในแนวหน้า รวมถึงทหารที่คอยออกไปบรรเทาและป้องกันภัยพิบัติทางอวกาศ แต่ตอนนี้ทุกอย่างกลับแตกต่างไปจากเมื่อก่อน ด้วยความที่หน่วยป้องกันภัยพิบัติแทบจะไม่จำเป็นอีกต่อไป จึงเกิดการสร้างและโยกย้ายกำลังพลไปยังหน่วยใหม่ที่เรียกว่า หน่วยต่อสู้ในโลกเสมือนจริง “แนวหน้าเป็นยังไงบ้าง” “เงียบสงบดีครับท่านผู้พัน” “อืม” เอสเธอร์ ชายหนุ่มอายุสามสิบปีที่ถูกเรียกว่า ‘ผู้พัน’ เพียงพยักหน้ารับการรายงาน เขามีใบหน้าคมเข้ม กรามเป็นสันรับกับลำคอแกร่งและแขนล่ำเต็มไปด้วยมัดกล้ามที่โผล่พ้นเครื่องแบบชุดทหารกึ่งทางการที่ประดับยศ
4เรียกแขกให้พี่ชาย ครั้งนี้เป็นครั้งที่สามที่ออสการ์เข้าเล่นเกมผู้พิทักษ์จักรวาล แต่คราวนี้เขาเลือกเล่นแบบทีมโดยให้ระบบสุ่มทีมให้ ทีมของเขาประกอบไปด้วยตัวเขาที่เป็นนักแม่น (?) ปืน ผู้รักษา นักสู้ และผู้เชี่ยวชาญระเบิด เกมนี้อนุญาตให้คนฟอร์มทีมได้ตั้งแต่สองถึงหกคน แต่เพราะขี้เกียจให้ระบบสุ่มสมาชิกให้เพิ่ม หัวหน้าทีมที่เป็นผู้รักษาจึงเลือกสมาชิกแค่สี่คน และด่านนี้ก็เป็นด่านที่ไม่ยากมากนัก คนเกือบทั้งจักรวาลต่างเล่นผ่านกันมาหมดแล้ว เพียงแต่ต้องเข้ามาเล่นซ้ำ เพื่อให้ได้แต้มลดค่าภัยพิบัติเพิ่มขึ้นก็เท่านั้น ถึงแม้จะเป็นด่านเดิม ผู้เล่นก็สามารถเคลียร์เกมให้แตกต่างออกไปจากเดิมได้ เพราะเกมนี้ค่อนข้างจะเป็นแบบกึ่งๆ Open World นอกจากเป้าหมายในการค้นหาปริศนา ทำลายศัตรูให้สิ้นซากแล้ว ยังสามารถหาความสุขใส่ตนด้วยการชมธรรมชาติ ตกปลา ปลูกผัก ขุดแร่ และสร้างสิ่งประดิษฐ์เล็กๆ น้อยๆ ได้ แต่เพราะมีด่านมากมายให้เข้าเล่น เมื่อผู้เล่นเคลียร์ด่านนั้นผ่าน หรือเผลอเคลียร์ผ่าน สิ่งที่ผู้เล่นทำการเพาะปลูกหรือก่อสร้างทิ้งไว้ ก็จะหายไป ดังนั้นจะจริงจั
5หลอกมาเปย์ เจ้าของช่องถ่ายทอดสดที่ถูกแฟนคลับของสตรีมเมอร์ชื่อดังยกพลเข้ามาส่อง ไม่ได้รู้ตัวเลยสักนิดว่ากำลังเกิดความโกลาหลขึ้นในช่องของตน เพราะเขามัวแต่ตั้งหน้าตั้งตายิงตุ๊กตาผีหน้าตาน่ากลัวอยู่ มีเพียงคนที่อยู่มานานเท่านั้นที่พอจะช่วยตอบโต้ได้ แต่คอมเมนต์เหล่านั้นก็ถูกดันให้หายไปอย่างรวดเร็ว เพราะข้อความแชตจำนวนมหาศาลของผู้มาใหม่ [ให้ตายเถอะ ยิงให้มันตรงเป้าหน่อย] [นี่ช่องของพี่ชายออเดรย์จริงหรือเปล่า ทำไมเจ้าของช่องถึงเงียบจัง] [พี่ชายเป็นคนเงียบขรึม แต่น้องชายเป็นคนร่าเริง?] [ทำไมไม่ไลฟ์สดทำอาหารแบบน้องชายล่ะ?] [wtf ยิงไม่เป็นก็หัดใช้ศูนย์เล็งบ้างสิวะ] [นี่ตรูกำลังดูช่องบ้าอะไรอยู่เนี่ยยย] Eter โดเนต หมูเด้ง *100 ปุ้ง! ทันใดนั้นเอฟเฟกต์สุดอลังการอย่างหมูเด้งที่วิ่งๆ เด้งๆ ไปทั่วหน้าจอจาก Eter ก็หยุดข้อความทุกอย่างไว้ได้สิบวินาที เพียงพอให้คนโดเนตได้พิมพ์ข้อความที่แสดงอย่างเด่นหราด้วยตัวหนังสือสีทอง [ห้องนี้เป็นห้องสำหรับคลายเครียด ใครไม่พอใจก็ไม่ต้องดู อย่ามาป่วน]
6คลื่นความถี่ประหลาด ณ อาคารเอ สถาบันวิจัยภัยพิบัติแห่งกาแล็กซีควินซ์ ตี้ด ตี้ด ตี้ด... “ตรวจพบคลื่นความถี่แปลกประหลาดอีกแล้วครับบอส” นักวิจัยซึ่งสังกัดอยู่หน่วยที่ทำหน้าที่สืบเสาะหาคนที่มีคลื่นสมองผิดปกติเอ่ยรายงานกับหัวหน้าของตน ศูนย์วิจัยแห่งนี้มีหน้าที่หลักสองอย่าง หนึ่งคือวิจัยเกม หาวิธีเคลียร์เกมให้ได้แต้มลดค่าภัยพิบัติมากที่สุดในเวลาที่สั้นที่สุด และสองคือวิจัยสภาวะแวดล้อมของอวกาศ เพื่อเตรียมรับมือกับภัยพิบัติต่างๆ “ยังเป็นคลื่นแบบเดิมอยู่ไหม” ชายหนุ่มวัยสามสิบปีในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงขายาวสีดำ คลุมทับด้วยเสื้อกาวน์แบบนักวิทยาศาสตร์เป็นคนถาม เขาถือแท่งคริสตัลที่บรรจุข้อมูลงานวิจัยไว้อยู่ในมือซ้าย ขณะที่มือขวาล้วงกระเป๋ากางเกง รอฟังการรายงานจากลูกน้องของตน “ครับ แต่คราวนี้หายไปหลังจากที่มีการประกาศด่านใหม่จากระบบ” “เข้าใจแล้ว” ผู้เป็นนายเพียงพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินกลับไปยังห้องทำงานของตน เคลย์ตัน เป็นหัวหน้าสถาบันวิจัยที่ใหญ่ที่สุดในกาแล็กซีแห่งนี้ แม้ตำแหน่งของเขานับว่าใหญ่ที่
7โลกสยองขวัญ ด่านที่หกสิบนั้นมืดมาก เป็นความมืดที่ต่างจากบรรยากาศขมุกขมัวของด่านตุ๊กตาผี ออสการ์รู้และเห็นจากการดูไลฟ์สดของคนอื่นมาก่อนว่า มันเป็นด่านโลกสยองขวัญ แต่เมื่อใช้แคปซูลเข้ามาเล่น เข้ามาสัมผัสกับบรรยากาศจริงๆ ความรู้สึกของการเป็นผู้เล่นและคนดูนั้นต่างกันลิบลับ ความเย็นและชื้นแฉะของอากาศ ทำให้ผิวรู้สึกเหนอะหนะ ความมืดมิดที่เกิดจากเมฆจำนวนมากบดบังแสงจันทร์จนไม่มีแสงใดๆ ส่องมาถึง ระยะการมองเห็นที่แคบ มองออกไปได้ไกลเพียงห้าสิบเมตร กลิ่นความเค็มและเหม็นคาวที่ล่องลอยอยู่จางๆ รวมถึงเสียงธรรมชาติอันเงียบผิดปกติ ไม่มีแม้แต่หรีดหริ่งเรไร ทำให้อดที่จะขนลุกไม่ได้ แต่เพราะออสการ์มาจากโลกยุคโบราณ มาจากประเทศและจังหวัดที่มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับผีมากมาย หนังผีน่ากลัวๆ ก็ดูมาเยอะ พิธีกรรมแปลกๆ ก็เคยเห็นมากับตัว เล่นบ้านผีสิงในสวนสนุก หรือแม้กระทั่งล่าท้าผีในบ้านร้างกับเพื่อนสมัยมอปลายก็ทำมาหมดแล้ว เพียงสูดลมหายใจทำสมาธิเฮือกหนึ่ง ความขนลุกขนชันก็จางหายไป “นึกว่าจะลืมเราไปซะแล้ว” ลูคัสเอ่ยอย่างเย้าๆ เขายังคงอยู่ในชุดเปลือยอกโชว์กล้ามล่ำๆ ที
8คอลแลบเรียกเด็ก ชายหนุ่มที่ท่อนบนเปลือยเปล่าลุกขึ้นจากแคปซูลเล่นเกม เขาเดินไปล้างหน้า ปล่อยให้หยดน้ำสีใสไหลผ่านขนคิ้ว และผ่านรอยแผลเป็นที่ข้างแก้ม ลงไปยังกรามแกร่งและลูกกระเดือกกลมสวย ลูคัสหยิบกล่องเครื่องมือช่างอเนกประสงค์ ก่อนเดินไปทางโรงรถที่อยู่ติดกับห้องนอน ถึงแม้จะเป็นเวลาสี่ทุ่มแล้ว แต่เขายังไม่อยากพักผ่อน อาชีพในชีวิตจริงของเขาคือช่างซ่อมหุ่นยนต์ ด้วยความที่เป็นนายตัวเอง เป็นเจ้าของธุรกิจที่ทำทุกอย่างด้วยตัวเอง เขาจะเลือกทำงานเวลาไหนก็ได้ และในเวลานี้... หลังจากที่ได้เล่นเกมร่วมกับเพื่อนสมัยเด็กเสร็จ เขาก็เลือกที่จะเคลื่อนย้ายความหมกมุ่นในจิตใจไปยังการหมกมุ่นเรื่องงานแทน ที่เขามั่นใจว่า ออสการ์เป็นเพื่อนสมัยเด็กของเขา เพราะอีกฝ่ายมีน้องชายชื่อออเดรย์ ชายหนุ่มใส่กางเกงของชุดหมี หยิบสายคาดทั้งสองข้างที่เย็บติดกับกางเกงขึ้นมาคล้องไหล่ ยังคงปล่อยให้ท่อนบนเปลือยเปล่าโชว์กล้ามที่เรียงตัวสวยตั้งแต่แผ่นอก หน้าท้อง ไล่หายลงไปยังขอบกางเกงที่มีเพียงไรขนช่วงใต้สะดือโผล่มาให้เห็นรำไร อาชีพช่างในยุคด
ตอนพิเศษ 3เรื่องราวของสี่หนุ่ม Part 1: Ester “เจ้าหมอนั่นนี่ก็นะ” เอสเธอร์ทั้งหัวเสียทั้งรู้สึกขำไปในคราวเดียวกัน ไม่นึกว่าเคลย์ตันจะเอาทหารใต้บังคับบัญชาของเขาไปใช้ทำคะแนนเข้าซะได้ เสียรู้หมอนั่นซะแล้วสิ เขามารู้ข่าวเรื่องที่เกิดกับออสการ์เข้าก็เป็นตอนกลางคืนหลังจากกลับไปถึงฐานทัพที่ดาวนีออนแล้ว ทันทีที่เห็นข่าวที่แฟนคลับพูดคุยกันในบล็อกของยิงให้ไส้แตก เขาก็ติดต่อออสการ์ไปทันที แต่ปลายทางกลับขึ้นว่าห้ามรบกวนแทน แสดงว่าชายหนุ่มน่าจะนอนแล้ว เขาจึงเปลี่ยนไปติดต่อเคลย์ตัน “นายอยู่ที่ไหนกัน” ทันทีที่อีกฝั่งรับสาย สภาพห้องที่ไม่คุ้นเคย ก็ทำให้เอสเธอร์สงสัย “ลองเดาดูสิ” กล้องถูกแพนโดยอัตโนมัติไปทั่วห้องนั่งเล่น หนึ่งในภาพที่กล้องจับได้มีกรอบรูปดิจิทัลซึ่งมีภาพของออสการ์ในวัยเด็กกำลังนั่งตกปลาอยู่ริมทะเลสาบ “นายอยู่ในห้องของออสการ์ได้ยังไงกัน หรือว่าออสการ์จะเป็นอะไรไป?” “ดึกๆ ดื่นๆ ขนาดนี้ คนสองคนอยู่ด้วยกันสองต่อสอง นายคิดว่าต้องทำอะไรกันล่ะ?” “ประชุมมั้ง ไม่ก็คุยเล่น” ผู้พ
ตอนพิเศษ 2เขาคือเกมผู้พิทักษ์จักรวาล ในความคิดของออสการ์นั้น แอดคิงน่าจะถูกสอบสวนและควบคุมตัวอย่างหนักจากผู้มีอำนาจอย่างเคลย์ตัน แต่ความเป็นจริงแล้ว แอดคิงกลับถูกใช้งานหนักเสียยิ่งกว่าทาสรับใช้ สมัยอดหลับอดนอนสร้างเกมขึ้นมายังไม่รู้สึกทรมานมากขนาดนี้ เขายอมสร้างเกมอีกร้อยเกมเสียยังจะดีกว่าหาทางแก้สิ่งที่เขาไม่รู้ว่าจะต้องแก้ยังไง! นี่มันยากเสียยิ่งกว่าสอบชิงอันดับหนึ่งของกาแล็กซีอีกนะ! “โอดิน นายมีไอเดียอะไรมั้ย” แอดคิงที่สภาพถุงใต้ตาดำคล้ำยิ่งกว่าหมีแพนด้า หัวฟูฟ่อง ผมแหว่งเป็นจุดๆ เพราะถูกดึงทึ้ง หันไปมองหน้าจอโฮโลแกรมที่ฉายภาพห้องทำงานของผู้สร้างเกมอีกคนหนึ่งอย่างโอดิน สิ่งมีชีวิตจากกาแล็กซีโอบารอสซึ่งมีลักษณะคล้ายมนุษย์ แต่มีหูแหลมและกระดูกเล็ก ทำให้ตัวดูผอมเล็กเหมือนเด็ก “ไม่มีหรอก ทำตามที่เจ้าเคลย์ตันต้องการเถอะ” โอดินตอบกลับมา ขณะที่สายตายังคงจ้องจอคอมอยู่ โปรแกรมแปลภาษาที่มีมามากกว่าร้อยปี ทำให้การสื่อสารกับสิ่งมีชีวิตต่างกาแล็กซีนั้นไม่เป็นปัญหาอีกต่อไป “นี่นายแอบอู้เล่นเกมอีกแล้วใช่มั้ย”
ตอนพิเศษ 1แฟนมีตติ้ง ณ ดาวแดริโอ้ กาแล็กซีควินซ์ เหล่าแกนนำแฟนคลับที่ควรจะยุ่งหัวหมุนกับการจัดงานและคอยรันงานแฟนมีตติ้งกลับได้แต่นั่งนิ่ง งานแฟนมีตติ้งครั้งนี้เป็นครั้งแรกของออสการ์หลังจากที่เขาได้เดบิวต์เป็นสตรีมเมอร์ได้สามเดือน ถึงแม้ว่าออสการ์จะเป็นสตรีมเมอร์ที่สตรีมเกมเหมือนคนอื่นและไม่ได้มีความสามารถพิเศษอะไร แต่เรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเขาภายในระยะเวลาสองเดือน ล้วนแล้วแต่น่าจดจำ ทั้งการเอาชนะใจแฟนคลับเด็ก การคอลแลบกับคนดัง การเอาชนะด่านใหม่ของเกมผู้พิทักษ์จักรวาลได้ การดึงดูดแฟนคลับจากต่างกาแล็กซี การรู้วิธีทำอาหารของโลกโบราณ การเป็นคนที่ติดอยู่ในเกมแต่ดันโชคดีติดอยู่ด่านที่สี่สิบห้าเลยออกมาได้ก่อนคนอื่น หรือแม้แต่เรื่องที่น่าตื่นตกใจอย่างการที่แม่เลี้ยงและน้องชายต่างแม่วางแผนทำลายชื่อเสียงของออสการ์ หลังจากได้กินแตงเม็ดใหญ่ เหล่าแฟนคลับจึงอยากจะจัดงานแฟนมีตติ้งปลอบใจสตรีมเมอร์ของพวกเขาเสียหน่อย เมื่อระดมทุนกันได้ พวกเขาก็เริ่มกำหนดวันและจองสถานที่จัดงานทันที ส่วนเงินทุนนั้นมาจากแฟนคลับจากกาแล็กซีเมสันซะเป็นส่วนใหญ่ แ
32ต้องสู้กันต่อไป ก่อนหน้าที่เคลย์ตันจะนำกำลังทหารเข้าบุกคฤหาสน์ตระกูลเวอร์มอนต์นั้น ชายหนุ่มได้รับสัญญาณเตือนบนแท็บเล็ตอัจฉริยะ แจ้งว่าเครือข่าวสตาร์เน็ตที่บ้านของออสการ์มีปัญหา เพราะความปลอดภัยของคนที่มีคลื่นสมองพิเศษมีความสำคัญเป็นอย่างมาก เคลย์ตันจึงคอยสอดส่องและติดตั้งระบบป้องกันการลักลอบเข้าแทรกแซงคลื่นสมองในทุกบ้านของผู้มีคลื่นสมองพิเศษ ไม่เพียงติดตั้งโปรแกรมสอดส่องการแทรกแซงในแคปซูลเท่านั้น แต่เขายังสามารถเข้าถึงอุปกรณ์ที่เชื่อมต่อกับสตาร์เน็ตได้ทุกอย่าง ทำให้ตรวจพบความผิดปกติและสกัดจับตัวแฮกเกอร์ได้อย่างรวดเร็ว “เป็นอะไรไป” เอสเธอร์ถามเมื่อเห็นเพื่อนของตนเช็กข้อมูลบนแท็บเล็ตอัจฉริยะด้วยท่าทางเคร่งเครียด วันนี้เอสเธอร์มีประชุมที่ดาวแดริโอ้ ก็เลยถือโอกาสนัดเคลย์ตันกินข้าว เสียดายที่เขามีเวลากินข้าวเพียงแค่หนึ่งชั่วโมงเท่านั้น ก็เลยไม่ว่างไปดูออสการ์ไลฟ์ ตั้งแต่ผู้คนเลิกเล่น ไม่สิ เล่นเกมในเครือสเปซน้อยลง งานของเอสเธอร์ก็ยุ่งมากขึ้น จนแทบไม่มีเวลาจะออกไปกินข้าวที่ไหน ตอนนี้เขาก็เลือกร้านอาหารที่อยู่ติดกับสถานีขนส่งอวกาศเพราะ
31ตัวการใหญ่ “เอาเป็นว่าผมขอตัวไปดูพี่ออสการ์ก่อนแล้วกันนะครับทุกคน ขอจบการไลฟ์เพียงเท่านี้” ออเดรย์พูดด้วยน้ำเสียงนิ่งสงบหลังจากที่ปล่อยให้คนดูได้คุยแชตกันสักพัก พอเห็นว่าคนส่วนใหญ่รู้เรื่องที่ออสการ์อัปโหลดภาพหลุดลงในบล็อกของช่องตัวเองกันเยอะแล้ว เขาก็ได้จบการไลฟ์สดลง “เป็นยังไงบ้างครับ” เด็กหนุ่มวัยสิบเจ็ดปีหันไปถามโรแรนด้าที่นั่งอ่านคอมเมนต์ในบล็อกของออสการ์อยู่ ดูจากรอยยิ้มและความสุขที่แผ่กระจายอยู่ทั่วใบหน้าสวยของคนเป็นแม่แล้ว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าผลตอบรับน่าจะดีตามคาด อะไรที่ทำให้แม่มีความสุข เขาก็ย่อมสนับสนุน ออเดรย์แทบจะจำไม่ได้แล้วว่าทำไมเขาถึงได้ไม่ชอบหน้าพี่ชายของตนนัก ตอนที่ออสการ์กลับเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ ออเดรย์ยังเด็กมาก เขาชอบที่ทุกคนเอาใจเขา เมื่อมีพี่ชายเพิ่มเข้ามา เขาก็คิดเพียงว่าจะมีคนเอาใจเขาเพิ่ม แต่ออสการ์กลับไม่ทำอย่างนั้น เขาดันไปเอาใจโรแรนด้าแทน ออเดรย์น้อยเลยไม่ชอบใจเสียเท่าไร รู้สึกเหมือนกำลังจะถูกแย่งของสำคัญไป โชคดีที่แม่ของเขารักเขาเป็นที่สุด จึงไม่ได้สนใจพี่ชาย ไม่เอาใจ ไม
30ความหวาดระแวง อาการแลคและล็อกเอาต์ไม่ได้ของเกมผู้พิทักษ์จักรวาลนั้นหายไปหลังจากผ่านไปได้สามชั่วโมง การกลับมาเป็นปกติในครั้งนี้ไม่ได้เกิดจากความสามารถของเหล่าหัวกะทิทั่วจักรวาลหรือออสการ์แต่อย่างใด ...จู่ๆ เกมก็กลับมาเป็นปกติด้วยตัวของมันเอง ทว่าแม้จะไม่มีใครบาดเจ็บหรือได้รับอันตรายใดๆ และได้รับการตรวจแล้วว่าไม่ส่งผลกระทบต่อสมอง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็ยังส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อการต่อสู้กับภัยพิบัติอวกาศอยู่ดี ไม่มีพลเมืองคนใดกล้าที่จะเข้าไปเล่นเกมผู้พิทักษ์จักรวาลเพื่อสะสมแต้มลดภัยพิบัติอีกแล้ว เอาล่ะ ก็ยังมีคนอยากลองดีอยู่บ้างแหละ แต่คนส่วนใหญ่เลือกที่จะไม่เล่นเกมมากกว่า โดยเฉพาะพลเมืองของกาแล็กซีควินซ์ที่ถูกบังคับให้เล่นเกมวันละสามชั่วโมงจนเริ่มเบื่อ ในที่สุดพวกเขาก็มีข้ออ้างในการนอนอยู่เฉยๆ ออกไปเที่ยว หรือออกไปสังสรรค์โดยไม่ต้องกังวลเรื่องการเข้าเล่นเกมเสียที ทางรัฐสภาและผู้ปกครองของแต่ละกาแล็กซีเองก็ไม่กล้าที่จะบังคับให้คนกลับไปเล่นเกมอีก การต่อสู้กับภัยพิบัติอวกาศก็เลยกลับสู่จุดเดิม...เหมือนตอนที่ยังไม่มีเกมในเคร
29คนที่ตามหามานาน ย้อนกลับไปยี่สิบนาทีก่อนหน้า... ออสการ์ที่กดล็อกเอาต์ออกจากเกมมาได้สำเร็จ กำลังพยายามติดต่อแอดคิง เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายก็ออกจากเกมแล้วเช่นกัน และกำลังมุ่งหน้ามาหาเขาที่บ้าน ออสการ์ก็สั่งให้โอเลี้ยงหาข่าวดูว่ามีคนอื่นเจอเหตุการณ์อย่างเขาบ้างมั้ย กระแสตื่นตระหนกของผู้คนทั่วทั้งจักรวาล ทำให้ออสการ์รู้สึกตกใจ Ausgar: ไม่มีใครออกจากเกมได้เลยเหรอครับ? นิรนาม07: เห็นว่ามีแค่เพียงคนที่เล่นด่านที่สี่สิบห้าเท่านั้นที่ออกมาได้ ข้อมูลเหล่านี้ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกกังวลเป็นอย่างยิ่ง เริ่มไม่มั่นใจแล้วว่าทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะคลื่นสมองของเขาหรือเปล่า เคลย์ตันเคยบอกอยู่ว่าคลื่นสมองของเขาสามารถรบกวนระบบเกมได้ แต่มันก็ไม่ควรจะถึงขั้นทำลายล้างแบบนี้ ...ควรจะเป็นเพียงแค่เขาที่ติดอยู่ในเกม ไม่ใช่คนอื่นๆ ทั่วทั้งจักรวาลอย่างนี้ “โอเลี้ยง ติดต่อคุณเคลย์ตันให้ที” “ไม่มีคนรับสายครับ” โอเลี้ยงตอบกลับมา “ลองติดต่อไปเรื่อยๆ ก็แล้วกัน” ในฐานะหัวหน้าสถาบันวิจัย เคลย์ตันจะต้องยุ่งมากแน่
28นอนเป็นผัก ออสการ์เข้าเล่นเกมผู้พิทักษ์จักรวาลอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้เล่นมาหลายวัน ก่อนจะเข้าเล่น เขาได้โทรไปขออนุญาตจากเคลย์ตันแล้ว ซึ่งอีกฝ่ายก็สนับสนุนเต็มที่ “เล่นไปเถอะ แคปซูลที่ฉันให้นายไปสามารถควบคุมทุกอย่างได้ นายจะไม่มีทางติดอยู่ในเกมแน่นอน” การอนุญาตอย่างง่ายดายของอีกฝ่ายทำให้เขาสงสัยนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร ในเมื่ออัจฉริยะบอกว่าเขาจะไม่เป็นอันตราย ก็คงได้แต่เชื่อใจ อีกอย่าง... หากเขาเป็นอะไรไปอีก เคลย์ตันคงมาช่วยไว้ได้ทันเหมือนครั้งก่อน ช่วงระยะเวลาไม่นานที่เขาเข้าร่วมการวิจัยกับผู้เชี่ยวชาญทางด้านคลื่นสมองอย่างเซลีน ทำให้เขาพอจะเข้าใจรูปแบบคลื่นสมองของตัวเองมากขึ้น และรู้ว่าควรทำอย่างไรให้ไม่เผลอใช้งานจนมันแสดงประสิทธิภาพออกมา ในขณะที่คลื่นสมองของออสการ์ส่งผลต่อโครงสร้างพื้นฐานของระบบเกม คลื่นสมองของผู้เข้าร่วมการวิจัยคนอื่นกลับดูมีประโยชน์มากกว่า อย่างเช่น คลื่นสมองของเอลล่าที่ทำให้ยามเธอเข้าเล่นเกมสเปซคิลเลอร์แล้ว จะทำให้เธอได้รับค่าลดภัยพิบัติมากกว่าคนปกติถึงสิบเท่า ดังนั้นเวลาส่วนใหญ่ของเธ
27จัดการได้ง่ายๆ เมื่อไปถึงจุดหมาย เคลย์ตันก็กดกริ่งอย่างมีมารยาท แตกต่างจากครั้งก่อนหน้าที่ต้องบุกเข้าไปในห้องที่เขารู้รหัสผ่านดี ใช่แล้ว...ห้องชุดนี้เขาเป็นคนจัดการเรื่องการซื้อขายและตรวจเช็กระบบรักษาความปลอดภัยทุกอย่างเองกับมือ “เชิญครับ” ชายหนุ่มเดินตามเจ้าของบ้านไปยังห้องนั่งเล่นที่ยังคงสะอาดสะอ้านเหมือนเมื่อครั้งยังไม่มีคนย้ายเข้ามาอยู่ แต่การตกแต่งเพิ่มเติมด้วยต้นไม้ประดับ โมเดลของเล่นขนาดเล็ก และกรอบรูปดิจิทัลที่เปลี่ยนรูปที่โชว์อยู่ทุกๆ สิบนาที ก็ทำให้ห้องนี้ดูมีสีสันและดูมีความเป็นบ้านมากยิ่งขึ้น “ผมไม่ได้จะเข้าร่วมทีมของจักรวรรดินะครับ” ทันทีที่เคลย์ตันนั่งลงและรับน้ำที่โอเลี้ยงนำมาเสิร์ฟแล้ว ออสการ์ก็รีบพูดออกมาทันที นัยน์ตาสีเขียวอ่อนมองริมฝีปากหนาที่เม้มแน่นและใบหน้าวิตกกังวลของคนตัวเล็กกว่านิ่ง ก่อนที่จะยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน แต่เป็นความอ่อนโยนที่ออสการ์รู้สึกขนลุกแปลกๆ “ฉันเข้าใจ ไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวเรื่องข่าวพวกนี้ฉันจัดการให้เอง” “ไม่ใช่แค่ข่าวน่ะสิครับ พ่อดันฝากฝังให้ผมเข้าร่วมทีมของจักรวรรดิแ