4 เรียกแขกให้พี่ชาย

4

เรียกแขกให้พี่ชาย

         ครั้งนี้เป็นครั้งที่สามที่ออสการ์เข้าเล่นเกมผู้พิทักษ์จักรวาล แต่คราวนี้เขาเลือกเล่นแบบทีมโดยให้ระบบสุ่มทีมให้

         ทีมของเขาประกอบไปด้วยตัวเขาที่เป็นนักแม่น (?) ปืน ผู้รักษา นักสู้ และผู้เชี่ยวชาญระเบิด

         เกมนี้อนุญาตให้คนฟอร์มทีมได้ตั้งแต่สองถึงหกคน แต่เพราะขี้เกียจให้ระบบสุ่มสมาชิกให้เพิ่ม หัวหน้าทีมที่เป็นผู้รักษาจึงเลือกสมาชิกแค่สี่คน

         และด่านนี้ก็เป็นด่านที่ไม่ยากมากนัก คนเกือบทั้งจักรวาลต่างเล่นผ่านกันมาหมดแล้ว เพียงแต่ต้องเข้ามาเล่นซ้ำ เพื่อให้ได้แต้มลดค่าภัยพิบัติเพิ่มขึ้นก็เท่านั้น

         ถึงแม้จะเป็นด่านเดิม ผู้เล่นก็สามารถเคลียร์เกมให้แตกต่างออกไปจากเดิมได้ เพราะเกมนี้ค่อนข้างจะเป็นแบบกึ่งๆ Open World นอกจากเป้าหมายในการค้นหาปริศนา ทำลายศัตรูให้สิ้นซากแล้ว ยังสามารถหาความสุขใส่ตนด้วยการชมธรรมชาติ ตกปลา ปลูกผัก ขุดแร่ และสร้างสิ่งประดิษฐ์เล็กๆ น้อยๆ ได้

         แต่เพราะมีด่านมากมายให้เข้าเล่น เมื่อผู้เล่นเคลียร์ด่านนั้นผ่าน หรือเผลอเคลียร์ผ่าน สิ่งที่ผู้เล่นทำการเพาะปลูกหรือก่อสร้างทิ้งไว้ ก็จะหายไป

         ดังนั้นจะจริงจังกับการเล่นเป็นนอกบทมากเกินไปไม่ได้

         “เจอกันอีกแล้วนะ” นักสู้คนเดิมกับตอนที่เขาเจอเมื่อเล่นเกมครั้งก่อนเอ่ยทัก ชายหนุ่มยังคงปล่อยให้แผ่นอกเปลือยเปล่า มีเพียงกางเกงขายาว รองเท้าบู๊ต และสนับมือเท่านั้นที่ปกปิดบางส่วนของร่างกายเอาไว้

         ลูคัส หรือชื่อในเกมว่า Lucifer เป็นชายหนุ่มอายุยี่สิบสองปีที่เล่นเกมได้อย่างเก่งกาจ เขาสามารถเคลียร์ด่านส่วนใหญ่ด้วยตัวคนเดียวได้ แต่ด้วยลักษณะนิสัยชอบปกป้องคนอื่นของเขา ทำให้เขาเลือกที่จะไปกับทีมเสียมากกว่า

         “สงสัยกาแล็กซีนี้จะแคบเกินไปหน่อย” ครั้งนี้ออสการ์สามารถพูดคุยได้อย่างสะดวกมากขึ้น เพราะเขาไม่ได้ไลฟ์สดอยู่

         “เมื่อไหร่นายจะเปิดผ้าปิดปากออกสักที” ลูคัสยังคงถามคำถามเดิมกับครั้งก่อน

         ที่เขาอยากเห็นโฉมหน้าตัวละครของอีกฝ่าย เพราะว่าเกมนี้สามารถปรับแต่งหน้าตาตัวละครให้แตกต่างจากตัวจริงได้เพียงห้าเปอร์เซ็นต์เท่านั้น และชื่อรวมถึงน้ำเสียงของออสการ์ก็ดูเหมือนเพื่อนสมัยเด็กของเขามาก... มากจนน่าสงสัย

         เสียดายที่บุคลิกของอีกฝ่ายดูแตกต่าง เขาก็เลยยังไม่สามารถที่จะฟันธงได้ แต่แล้วยังไงล่ะ เวลาเปลี่ยนคนก็เปลี่ยน เพื่อนสมัยเด็กของเขาที่ไม่ได้เจอกันนานถึงเจ็ดปีย่อมมีความเปลี่ยนแปลงบ้างเป็นธรรมดา

         “ไม่ละ มันไม่เท่”

         ออสการ์ตอบกลับพลางยิงปืนสั้นไปทางพยาธิตัวตืดขนาดเท่าลูกสุนัข เพราะยังไม่โตเต็มวัย

         แล้วก็เหมือนเช่นเคย... เขายิงพลาด

         ฝ่ายลูคัสที่ชินกับฝีมือของออสการ์เสียแล้ว ก็ช่วยปามีดสั้นไปทางพยาธิตัวตืดสีเหลืองที่เคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้า จนเจ้าศัตรูตายอย่างง่ายดาย เพราะอวัยวะทั่วทั้งตัวคือจุดอ่อนของมัน

         ด่านนี้เป็นด่านที่ยี่สิบเอ็ด ศัตรูคือพยาธิตัวตืดและพยาธิใบไม้ ด้วยความจริงที่พยาธิเหล่านี้เป็นปรสิต ต้องอาศัยร่างกายสิ่งมีชีวิตอื่นในการอยู่อาศัย มันจึงถูกเกมนี้ออกแบบให้เคลื่อนไหวเชื่องช้าและง่ายต่อการฆ่า

         เพียงแต่รูปลักษณ์ของมันและเลือดที่สาดกระจายในยามฆ่า ทำให้เหล่าสาวๆ รู้สึกขยะแขยงจนไม่ค่อยมีใครอยากจะเล่นด่านนี้ซ้ำก็เท่านั้น

         คนที่เลือกกลับมาเล่นด่านนี้อย่างสมาชิกในทีมของออสการ์จึงนับว่าแปลกยิ่งนัก ต้องมีรสนิยมแบบใดกันถึงชอบเห็นพยาธิตัวใหญ่ยักษ์ยั้วเยี้ยอยู่เต็มไปหมด

         “นายติดค้างเราอีกครั้งหนึ่งแล้วนะ ต่อไปเวลาจะออนไลน์ ก็อย่าลืมชวนเราเข้ามาเล่นด้วยล่ะ” ลูคัสทวงบุญคุณ

         “ใครเขาขอให้ช่วยกัน”

         ออสการ์พูดจากวนตีนใส่ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร เพราะการมีเพื่อนร่วมทีมที่เก่งกาจก็ค่อนข้างจะน่าสนใจอยู่เหมือนกัน ช่องไลฟ์สดของเขาจะได้ไม่น่าเบื่อเกินไปด้วย

         “เราจะปกป้องนายให้ยุงไม่ได้ไต่ไรไม่ได้ตอมเลย”

         “เกมนี้มันมียุงที่ไหน ไปปกป้องผู้รักษาก่อนไป เดี๋ยวทีมเราจะเหลือแต่ชื่อ” ออสการ์กลอกตา

         “ว้า~ แย่จัง ถูกไล่ซะแล้ว”

         ถอนหายใจอย่างเศร้าใจแบบเสแสร้งจนน่าหมั่นไส้เสร็จ ลูคัสก็เคลื่อนตัวไปหาผู้รักษาซึ่งกำลังคอยดูผู้เชี่ยวชาญระเบิดเคลียร์เหล่าพยาธิที่กระจุกตัวกันอยู่เป็นกลุ่ม

         ปล่อยให้ออสการ์คอยระวังหลังอยู่คนเดียว เพราะเขารู้ว่านักแม่นปืนคนนี้ จริงๆ แล้วสามารถเอาตัวรอดได้เอง โดยไม่ต้องพึ่งพาใคร

         แม้จะยิงมั่วไปสักหน่อย แต่ไม่เคยบาดเจ็บหนักเลยสักครั้ง

         ไม่รู้ว่าเป็นเพราะโชคช่วย หรือเป็นเพราะพรสวรรค์กันแน่

         ออเดรย์ เวอร์มอนต์กำลังรู้สึกกระวนกระวาย...

         เป็นเวลาหลายวันแล้วที่พี่ชายของเขาไม่ได้ติดต่อมา ทั้งที่ปกติออสการ์ไม่เคยพลาดไลฟ์สดของเขาเลยสักครั้ง และยังคอยส่งข้อความมาขอบคุณที่ส่งอาหารอร่อยๆ ให้ตนกินทุกวัน

         เขาไม่ได้กระวนกระวายด้วยความเป็นห่วงว่า พี่ชายจะเป็นอะไรไป เพราะหากมีคนในครอบครัวเสียชีวิต จะมีการแจ้งเตือนเข้าไปยังเอไอของครอบครัว

         ออเดรย์กดเข้าดูชื่อบัญชีของออสการ์ผ่านทางรายชื่อแฟนคลับอันดับต้นๆ ของเขา ก่อนจะพบว่าพี่ชายของตนเปิดช่องไลฟ์สด

         สงสัยจะหางานทำไม่ได้จนกะจะมาเอาดีทางด้านนี้สินะ

         “หึ” มุมปากบางเหยียดออก

         แม้ว่าจะมีพ่อคนเดียวกัน แต่พี่ชายและเขากลับแตกต่างกันลิบลับ ในขณะที่เขาเรียนเก่ง และมีพรสวรรค์ในด้านการทำอาหาร พี่ชายของเขากลับสามารถสอบเข้าได้แค่มหาวิทยาลัยระดับกลาง จบด้วยเกรดเฉลี่ยกลางๆ จึงไม่แปลกที่จะหางานประจำทำยาก

         ต่างจากเขาที่แม้จะอายุเพียงสิบเจ็ดปี กลับมีผลการเรียนเป็นที่หนึ่งของห้อง และโด่งดังจากไลฟ์สดทำอาหาร จนแม้แต่ปรมาจารย์ด้านการทำอาหารของจักรวาลหลายคนยังต้องยอมรับ

         เมื่อเห็นว่าช่องของออสการ์มีผู้ติดตามเพียงแค่ไม่กี่สิบคน ไม่เหมือนเขาที่มีผู้ติดตามมากกว่าสิบล้านคน ออเดรย์ก็รู้ว่าควรจะต้องทำอะไรต่อ

         ในเมื่อพี่ชายเขาอยากเอาดีทางด้านนี้นัก ก็ต้องส่งเสริมกันสักหน่อย...

         และแล้วการไลฟ์สดประจำวันของสตรีมเมอร์อันดับหนึ่งในด้านการทำอาหารในวันนี้ ก็มีสิ่งหนึ่งที่แตกต่างออกไป

         “ระหว่างที่รอให้หมูกรอบในเตาอบสุก เรามาคุยเล่นกันดีกว่าครับ”

         [แทบจะรอไม่ไหวแล้ว สีหมูกรอบน่ากินมาก]

         [ทำไมไขมันดูเยอะจัง น่ากลัวมาก ฉันเคยอ่านตำราโลกโบราณมา เขาบอกว่ากินอาหารที่ไขมันเยอะจะทำให้เป็นโรคร้ายแรง]

         “ไม่ต้องกลัวหรอกครับ อาหารเหลวและอาหารเสริมที่รัฐบาลรณรงค์ให้เรากินกันอยู่ ช่วยลดความเสี่ยงจากเรื่องพวกนั้นได้ ดังนั้นก็ทำตามใจปากไปเลยครับ ตัวผมเองก็ชอบกินอาหารที่ไม่ดีต่อสุขภาพของยุคโบราณอยู่บ่อยๆ เพราะมันห้ามใจไม่อยู่จริงๆ”

         ชายหนุ่มหน้าหวานทำปากยู่ให้กับกล้องถ่ายทอดสด แสดงท่าทางเหมือนเด็กแอบแม่กินขนม รู้ทั้งรู้ว่ามันไม่ดี แต่ก็อดใจไว้ไม่อยู่จริงๆ

         ด้วยความที่เป็นชายหนุ่มตัวเล็ก หน้าเล็ก ผิวขาว และมีหน้าตาค่อนข้างจิ้มลิ้มน่ารัก จึงเป็นที่เอ็นดูของเหล่าสาวๆ ที่ปวารณาตนเป็นหม่ามี้จำนวนมาก รวมถึงเหล่าหนุ่มๆ ที่เป็นแฟนคลับเพราะอยากเป็นแฟนครับจากความสดใสจนใจเจ็บที่ได้เห็น

         และท่าทางอันน่ารักน่าชังของออเดรย์ ก็ทำให้ผู้ชมมากมายใจละลาย จนยอดโดเนตที่เริ่มซาๆ ไปเมื่อครู่ เริ่มกลับมาพุ่งพรวดอีกครั้ง

         ทั้งดอกไม้ไฟ ดาวตก ยานอวกาศ ช่อดอกไม้ แหวนเพชร และอมยิ้มมากมาย ล้วนถูกส่งเข้ามาเต็มหน้าจอไปหมด

         [กินไปเลย ลูกอยากกินอะไร ก็เอาเงินไปซื้อให้หมดเลย]

         [ลูกฉันต้องได้กิน!]

         [ออเดรย์น่ารักมากเลยคร้าบบบ]

         [เอาเงินผมไปให้หมด เอาไปเลย อยากซื้ออะไรก็ซื้อให้หมดเลย เอาหัวใจผมไปด้วย]

         “ขอบคุณทุกคนมากเลยครับ ผมได้เงินซื้อขนมกินเยอะเลย เดี๋ยวผมจะทำของอร่อยๆ ให้ทุกคนกินกันเยอะๆ นะครับ เราทุกคนจะได้กินไปด้วยกัน” รอยยิ้มกว้างพร้อมสายตาเป็นประกายนั้นตกแฟนคลับได้อยู่หมัด รู้สึกคุ้มค่ากับเงินที่พวกเขาได้โดเนตให้

         “จริงๆ แล้ว ผมมีอีกเรื่องที่อยากจะรบกวนทุกคน...”

         [ไม่รบกวนเลย หม่ามี้พร้อมช่วยเสมอ]

         [ว่ามาเลยออเดรย์จัง]

         “คือว่าพี่ชายผมเพิ่งจะเริ่มสตรีมเกม ช่องของเขาก็เลยยังไม่มีผู้ติดตามมากนัก ผมอยากให้ทุกคนช่วยเข้าไปดูช่องของพี่ชายผมหน่อย ถ้าถูกใจก็ค่อยติดตาม แต่ถ้าไม่ใช่แนวที่ชอบดูก็ไม่ต้องตามครับ ผมไม่บังคับทุกคนอยู่แล้ว”

         การร้องขอด้วยน้ำเสียงเว้าวอน พร้อมกับดวงตาฉ่ำน้ำที่กะพริบปริบๆ ทำให้เหล่าแฟนคลับแทบจะคลุ้มคลั่ง “ชื่อช่องว่ายิงให้ไส้แตกนะครับ เขาอาจจะมือใหม่ไปสักหน่อย แต่ยังไงก็อย่าดุด่าเขาเลยนะครับ”

         คำอ้อนวอนเป็นเหตุให้ช่องแชตถูกระเบิดไปด้วยข้อความนับร้อยพันจนแทบจะอ่านไม่ทัน

         [ไม่ต้องห่วง เราจะช่วยดูเอง]

         [คำขอแค่นี้เอง แม่ให้ออเดรย์ได้อยู่แล้ว]

         [พี่จะไม่ทำให้น้องผิดหวัง!]

         [ในเมื่อเป็นแฟนคลับออเดรย์แล้ว เราก็ต้องสนับสนุนคนในครอบครัวเขาด้วย ไปกันพวกเรา ไปบุกห้องไลฟ์สดนั้นให้ระเบิดกันไปเลย!!!]

         หลังจากนั้นเพียงไม่ถึงหนึ่งนาที ผู้ชมจำนวนมากก็เริ่มย้ายจากห้องไลฟ์สดทำอาหาร หลั่งไหลไปยังห้องไลฟ์เกมของยิงให้ไส้แตก

         จำนวนคนดูที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ทำให้ช่องถ่ายทอดสดของออสการ์ติดอันดับในหน้าหนึ่งของสตาร์บอร์ดเป็นครั้งแรก

         [ฉันมาถูกห้องหรือเปล่า? นี่มันห้องไลฟ์สดของเด็กประถมเหรอ!?]

         ละครโรงเล็ก

         ลูคัส: ใส่หน้ากาก แต่งตัวเท่ๆ แต่ยิงด้วยทักษะแบบนั้น ความเท่มันก็หายหมดสิ

         ออสการ์: อย่างกับว่านายเท่นักแหละ โชว์แผงอกทำไม ทำตัวเป็นคนป่าไปได้

         ลูคัส: อย่างน้อยก็ทำให้ใครบางคนมองอย่างอิจฉาได้ก็แล้วกัน

         ออสการ์: แบบนี้เขาเรียกมองอย่างอิจฉาเหรอ? (/มองกล้ามแบบหื่นๆ)

         ลูคัส: !!!