บทที่ 462

จ้านเส้าฮวนตะโกนจ้านเป่ยว่างด้วยความคับข้องใจว่า "พี่ชายรองว่าข้าอย่างไร้เหตุผลเลย หากมิใช่เพราะพี่ถูกลดตำแหน่ง ข้าต้องทำเช่นนี้หรือ"

จ้านเป่ยว่างพูดอย่างเคร่งขรึม "อนาคตของข้าต้องให้เจ้ามาวางแผนให้หรือ ข้าจะพยายามเอง เจ้าทำเพื่อเจ้าเอง เจ้าถูกใจเซี่ยหลูโม่ เซี่ยหลูโม่คนนั้นมีอะไรดี พวกเจ้าแต่ละคนเอาแต่เข้าไปหา"

เดิมทีจ้านเส้าฮวนยังมีท่าทางเหมือนคนมีบุญคุณ พอโดนพี่ชายเปิดโปง และยังโดนอีกฝ่ายตำหนิคนรักของตนเอง จึงโกรธทันทีและพูดว่า "แน่นอนว่าเขาดี เขาดีกว่าพี่มาก ดูซ่งซีซีสิยอมหย่ากับพี่เพื่อแต่งงานกับท่านอ๋อง เห็นๆ อยู่ว่าเขาดีกว่าพี่ตั้งเยอะ อีกอย่าง สตรีชั้นสูงในเมืองหลวงนี้มีผูใดบ้างที่ไม่อยากเป็นพระชายาเป่ยหมิงอ๋องล่ะ"

ใบหน้าของจ้านเป่ยว่างฉายแววอำมหิต "เจ้าอยากเป็นพระชายาเป่ยหมิงอ๋อง แต่เป่ยหมิงอ๋องมีภรรยาเอกแล้ว เพราะงั้นความฝันของเจ้าถึงวาระที่จะล้มเหลว"

จ้านเส้าฮวนร้องไห้ "ข้าจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าความฝันของข้าจะไม่เป็นจริงอีก แต่เดิมข้าวางแผนว่าต่อให้แต่งเข้าไปเป็นชายารอง พอได้รับความโปรดปรานจากท่านอ๋อง งั้นสักวันนึงข้าจะแทนซ่งซีซีได้ พวกพี่ไม่ได้เกลียดซ่งซีซีมากหรือ นางขอพ