แชร์
บทที่ 214
บทที่เกี่ยวข้อง
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 215
นางมองไปที่ใบหน้าที่สวยงามของซ่งซีซี และรูปร่างที่เพรียวบางของนาง มันก็ยากที่จะจินตนาการว่านางจะฆ่าศัตรูเป็นสามท่อนในมีดเดียวอย่างที่โม่เอ๋อพูดเลยจากนั้นนางก็นึกถึงสิ่งที่นางพูดในงานเลี้ยงวันเกิดขององค์หญิงใหญ่ และถามว่า "วันนั้นที่เจ้าทำให้องค์หญิงใหญ่ขุ่นเคืองใจอย่างนั้น ไม่กลัวนางแก้แค้นเจ้าหรือ?"ซ่งซีซีทำท่าใจเย็น "เสือที่ไม่มีฟันแล้ว ทำไมนางต้องไปกลัวล่ะ"สนมฮุ่ยไทเฟยกล่าวอย่างเย็นชา "เจ้ายังเด็กเกินไป และไม่รู้ฝีมือของนาง นางมีกลอุบายมากมายอยู่ลับหลัง คนแบบนี้ มักจะชอบเล่นลูกไม้ลับหลัง เจ้าคอยดูได้เลย""หากนางเล่นลูกไม้ลับหลังสักครั้ง งั้นเราก็โต้กลับอย่างเปิดเผยให้นางสองครั้ง เราเป็นคนตรงไปตรงมา ไม่ได้ทำผิดอะไร จะมองในแง่เปิดเผยหรือแง่ลับหลัง เราต่างไม่เกรงกลัวหรอก แต่กลับนางนั่นเอง มีเรื่องมากมายที่คนอื่นยังไม่รู้ พอคนมีจุดอ่อนแล้ว งั้นก็รับมือได้ง่ายเลย"ขณะที่นางพูด นางก็กำถ้วยในมือให้แน่นขึ้น จนทำให้มันแตกออกเลย จากนั้นวางเศษถ้วยไว้บนโต๊ะเมื่อเห็นเช่นนี้ หัวใจของสนมฮุ่ยไทเฟยก็สั่นเทา และนางก็งอเอวที่เดิมทียึดตรงเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว เมื่อตระหนักว่านี่เป็นสัญญาณของควา
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 216
หลังจากที่ซ่งซีซีออกจากวัง นางก็ขึ้นรถม้าและมุ่งหน้าไปยังจวนองค์หญิงใหญ่จริงๆเดิมทีนางก็วางแผนจะไปจวนขององค์หญิงใหญ่ในวันนี้อยู่แล้ว แต่เกิดความล่าช้าเนื่องจากถูกเรียกตัวเข้าวังอย่างกะทันหันแต่ก็ไม่ถือว่าล่าช้าอะไร ยามนี้ก็เลยเที่ยงแล้ว คิดดูแล้วองค์หญิงใหญ่ก็คงตื่นจากการงีบหลับยามเที่ยงแล้ว กำลังมีพลังงานอยู่ ไม่น่าทำให้คนเราผิดหวังในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ได้จัดการกับสินเดิมที่เอากลับมาจากจวนแม่ทัพ บางอย่างก็ถูกจัดเก็บไว้ บางอย่างก็ถูกขายออก ส่วนสิ่งของที่ขายไม่ได้นั้นก็กองไว้ที่มุมนึงเมื่อแต่งงานกับเซี่ยหลูโม่ จะไม่สามารถใช้สิ่งเหล่านั้นเป็นสินเดิมได้อีก ดังนั้นหลังจากจัดเรียงในคลังเพื่อดูว่าต้องซื้อสิ่งของใดบ้าง ลุงฟูจะได้ทำรายการเอาไว้ท่ามกลางกองสิ่งของเลอะเทอะเหล่านั้น ได้พบอนุสรณ์พรหมจรรย์ที่องค์หญิงใหญ่มอบให้การแกะสลักของสิ่งนี้ดูประณีตจริงๆ และวัสดุที่ใช้ก็มีราคาแพงมากเช่นกัน ถึงขนาดแกะสลักจากหยกเหอเทียนด้วยซ้ำแน่นอนว่า "ของขวัญ" อันล้ำค่าเช่นนี้จะต้องส่งคืนให้กับองค์หญิงใหญ่ตอนที่องค์หญิงใหญ่มอบอนุสรณ์พรหมจรรย์นั้น เป็นเวลาที่ข่าวการตายของท่านพ่อและพี่ชายของนา
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 217
ซ่งซีซีเลิกคิ้ว มองดูใบหน้าที่โกรธเกรี้ยวขององค์หญิงใหญ่ นางเหลือบมองเห็นสาวรับใช้กำลังวิ่งเข้ามาขวางหน้าองค์หญิงใหญ่ ก่อนตะโกนว่า "องครักษ์ องครักษ์มานี่!"ซ่งซีซียกริมฝีปากขึ้นแล้วยิ้ม "องค์หญิงใหญ่ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก ข้าแค่มาคืนของเท่านั้น"สายตาขององค์หญิงใหญ่ตกลงไปที่อนุสรณ์พรหมจรรย์ในมือของนาง สีหน้าเปลี่ยนอย่างไม่น่ามองทันที ของนี้ยังเก็บไว้อยู่หรือของแบบนี้ ไม่ควรพังให้ไม่เหลือชิ้นดีด้วยความโกรธหลังจากได้รับมันหรือ? วันนั้นแค่คิดซะว่า นางพูดเพ้อเจ้อ ไม่ไม่ถึงว่านางได้เก็บมันไว้จริงๆหัวหน้าองครักษ์นำคนกำลังจะวิ่งเข้าไป ทว่าองค์หญิงใหญ่ตะโกนอย่างดุดันว่า "ถอยออกไป เฝ้าอยู่ที่หน้าประตู"มีเพียงคนใกล้ชิดข้างกายนางเท่านั้นเท่านั้นที่รู้เรื่องอนุสรณ์พรหมจรรย์ จะพูดอย่างใดก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง แต่ไม่สามารถให้คนนอกเห็นเข้าจริงๆโดยเฉพาะอย่างยิ่งคนเหล่านี้ไม่ใช่องครักษ์ส่วนตัวที่คอยอยู่ข้างกายนางในฝ่ายใน พวกเขาเป็นองครักษ์ฝ่ายนอก เก็บความลับไว้ไม่ได้มากที่สุด บางทีดื่มสรุเยอะไปหน่อย ก็พูดอะไรไปหมดสาวใช้ที่อยู่ข้างๆ นางยังคงอยู่ต่อ ทันทีที่ประตูปิดลง องค์หญิงใหญ่ก็จับตามองซ่งซีซ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 218
ในห้องหนังสือหลวง อู๋ต้าปั้นเข้าไปรายงาน "ฝ่าบาทพะยะค่ะ องค์หญิงใหญ่เข้าวังแล้ว ทรงบอกว่าจะพบฝ่าบาท"ฮ่องเต้เงยหน้าขึ้นจากกองรายงานต่างๆ โยนปากกาทิ้ง และยื่นมือออกไปนวดลางคิ้ว “ได้บอกว่ามีเรื่องอะไร?”อู๋ต้าปั้นพูดอย่างระมัดระวัง "ไม่ได้บอก แต่มองเห็นชัดว่ากำลังโกรธอยู่"ฮ่องเต้เยาะเย้ยว่า "เสด็จอาของข้าคนนี้เป็นคนแข็งแกร่งตลอด ทุกเทศการหรือปีใใหม่ที่นางเข้าวัง ก็มักจะวางมาดเป็นผู้ใหญ่ต่อหน้าข้า ไม่ค่อยมาหาข้าเป็นการส่วนตัวเอง เพราะยังไงก็คงไม่มีเรื่องอะไรที่องค์หญิงใหญ่อย่างนางจัดการไม่ได้ มีความเป็นไปได้สูง เพราะเรื่องในงานเลี้ยงวันเกิด"เขาเคยได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นในงานเลี้ยงวันเกิด แต่บอกไม่ได้ว่าได้รู้เรื่องทั้งหมด ทว่าเรื่องผ่านไปตั้งหลายวันแล้ว ที่เข้าวังวันนี้ก็ยังเพราะเรื่องนั้นหรือ?"เชิญนางเข้ามา" ฮ่องเต้กล่าวอู๋ต้าปั้นลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "องค์หญิงใหญ่อยู่ในตำหนักฉือหนิง กำลังรอให้ฝ่าบาทเข้าไปหา ได้ยินว่าได้เรียกสนมฮุ่ยไทเฟยไปด้วย""ให้ข้าไปหางั้นเหรอ?" ฮ่องเต้ยิ้มบางๆ รอยยิ้มไม่เข้าตา "ได้เลย ข้าที่เป็นรุ่นน้องควรไปเยี่ยมเสด็จอาสินะ"อู๋ต้าปั้นโค้งคำนับแล
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 219
องค์หญิงใหญ่กัดฟันแน่นและพูดสามคำออกมาว่า "ซ่งซีซี"ทันทีที่ได้ยินชื่อนี้ สนมฮุ่ยไทเฟยก็ก้มหน้าลงอีก และสายตาของนางก็เริ่มเหม่อลอยนางได้ส่งคนไปติดตามซ่งซีซี เพื่อดูว่านางได้ไปที่จวนองค์หญิงใหญ่หรือไม่ แต่ยังไม่ทันคนของนางกลับมารายงานเลย องค์หญิงใหญ่เข้าวังก่อนแล้ว ยังเรียกนางมาด้วยเมื่อเห็นท่าทีขององค์หญิงใหญ่ สนมฮุ่ยไทเฟยไม่จำเป็นต้องฟังคำรายงาน ก็สามารถมั่นใจได้ว่าซ่งซีซีไปที่จวนองค์หญิงแล้ว และยังพูดคำรุนแรงกับองค์หญิงใหญ่ แต่น่าจะเป็นคำพูดที่ทำให้ตนเองสะใจแน่ๆไม่รู้ว่าได้พูดอะไรไปบ้าง? สามารถทำให้ยายแก่ปากร้ายนี้โกรธมากเช่นนี้ ไม่เคยเห็นนาง เข้าวังเพื่อตามหาฮ่องเต้ออกหน้าแทนนางมาก่อนเลยไทเฮาขมวดคิ้ว "ซ่งซีซี นางเป็นอะไร เหตุใดต้องให้ฮ่องเต้ออกคำสั่งไปลงโทษนาง?"องค์หญิงใหญ่พูดด้วยความโกรธว่า "นางบุกรุกเข้าจวนของข้าโดยไม่ได้รับอนุญาตเลย ยังพูดจาหยาบคายกับข้า"ไทเฮาเป็นคนเข้าข้างซ่งซีซีมากที่สุดแล้ว และนางก็ไม่ถูกคอกับองค์หญิงใหญ่ นางกล่าวว่า "นางบุกรุกเข้าไปจวนของเจ้า เจ้าก็สั่งให้คนไล่นางออกก็ได้แล้วนี่ ส่วนนางพูดจาหยาบคาย นางหยาบคายยังไง เจ้าว่ามาให้ฟังหน่อยสิ"องค์หญิ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 220
หลังจากได้ยินเช่นนี้ ฮ่องเต้นวดมือเบาๆ ก่อนพูดว่า "เสด็จอาใจเย็นๆ ก่อนที่นางบุกเข้าไปในจวนองค์หญิงและด่าทอท่านมันไม่เหมาะจริงๆ และเสียบุคลิกที่เป็นคุณหนูผู้สูงศักดิ์ของตระกูลชั้นสูง นางได้ด่าทอท่านยังไง มีใครเป็นพยานได้หรือไม่ ท่านบอกกับข้า ข้าจะคืนยุติธรรมกับท่านแน่นอน ส่วนเรื่องที่นางใส่ร้ายท่านมอบอนุสรณ์พรหมจรรย์ให้นั้น ข้าจะสั่งให้สำนักเขตจิงจ้าวไปตรวจสอบ หากสืบเจอว่ามันเป็นเรื่องโกหกเพื่อใส่ร้ายท่าน ข้าจะลงโทษนางในรวดเดียวเลย""พยานเหรอ? มีมากมาย ทุกคนในจวนขององค์หญิงก็สามารถเป็นพยานได้ ว่านางบุกเข้ามาและองครักษ์ก็ไม่สามารถหยุดนางได้ ส่วนที่เรื่องที่นางด่าทอข้า คนในจวนขององค์หญิงก็ได้ยินเช่นกัน"นางหยุดชะงัก "สำหรับให้สำนักเขตจิงจ้าวไปตรวจสอบเรื่องอนุสรณ์พรหมจรรย์นั้น ไม่จำเป็นจริงๆ จะเสียแรงไปตรวจอย่างนั้น เดี๋ยวเป็นเรื่องใหญ่เข้าไปอีก ประชาชนต่างก็โง่ พอเห็นสำนักของรัฐไปตรวจสอบก็คิดว่าเป็นเรื่องจริง ถึงสุดท้ายพิสูจน์ได้ว่าข้าไม่ได้ทำ แต่ก็ยากที่จะชี้แจงได้"ไทเฮาถามอย่างหงุดหงิดมากทีเดียว "ตกลงว่านางด่าทอเจ้าอะไรบ้าง เจ้าพูดมาสิ"องค์หญิงใหญ่ทำหน้าบูดบึ้ง "ไม่สำคัญว่านางได้ด
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 221
เมื่อเห็นสีหน้าขององค์หญิงใหญ่เปลี่ยนจากสีเขียวเป็นสีแดง และจากสีแดงเป็นซีดเผือด สนมฮุ่ยไทเฟยรู้สึกสะใจอย่างยิ่ง ในที่สุดก็ถึงเวลาที่นางโดนเอาเปรียบแต่กลับหาคนช่วยไม่ได้แม้ว่าสนมฮุ่ยไทเฟยจะไม่เข้าใจว่าทำไมเอาผิดซ่งซีซีด้วยเหตุผลนี้ ข้อกล่าวหาเรื่องการไม่เคารพราชวงศ์ก็ไม่ใช่ผิดเบาๆแต่องค์หญิงใหญ่กลับเงียบลงไป เห็นได้ชัดว่านางไม่สามารถลงโทษนางด้วยข้อกล่าวหานี้ได้ต้นสายปลายเหตุในเรื่องนี้ ต้องหาเวลาไปถามพี่สาวอีกทีนางถึงเข้าใจ แต่ก็ไม่ส่งผลทำให้นางชื่นชมสีหน้าเขียวคล้ำถมึงทึงขององค์หญิงใหญ่ในตอนนี้ในที่สุดองค์หญิงใหญ่ก็จากไปด้วยความโกรธ แต่การเข้าพระราชวังครั้งนี้ทำให้นางเข้าใจได้อย่างชัดเจนว่าเหตุผลที่ซ่งซีซีกล้าบังอาจเช่นนั้น เป็นเพราะมีไทเฮาและฮ่องเต้เป็นที่พึ่งให้ มิใช่แค่เซี่ยหลูโม่คนเดียวไม่น่าแปลกใจเลยที่นางกำเริบเสิบสานหลังจากที่องค์หญิงใหญ่เสด็จจากไป ฮ่องเต้ก็จับหน้าผากของเขาแล้วถอนหายใจเบาๆ "ดูเหมือนว่าเหตุการณ์อนุสรณ์พรหมจรรย์จะเป็นเรื่องจริง เสด็จอาทำมากเกินไปแล้วจริงๆ"ไทเฮาทำหน้าบูดบึ้ง "ขนาดข้าก็อยากตบนาง ทั้งหยิ่ง โง่เขลา เลวทรามและเห็นแก่ตัว นางทำให้ราชวงศ์เส
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 222
ทำไมไทเฮาถึงไม่รู้ว่าน้องสาวของตนเองคิดอะไรอยู่? ดังนั้นเวลานี้แค่เตือนสักหน่อย "อีกสักพักเจ้าจะไปที่จวนอ๋อง เพื่ออาศัยอยู่กับโม่เอ๋อแล้ว หากเจ้าไม่เข้าใจเรื่องต่างๆ ในจวน ก็อย่ายึดอำนาจมาดูแล หลังซีซีแต่งเข้าจวนอ๋องนางจะจัดการ…""พี่สาว ที่พี่พูดนั้นใช้ไม่ได้นะ" สนมฮุ่ยไทเฟยขัดจังหวะไทเฮา และพูดอย่างจริงจังที่ปกติไม่ค่อยทำเช่นนี้ "มีที่ไหนลูกสะใภ้เพิ่งแต่งเข้ามาก็ให้ดูแลบ้าน ข้าไม่ไว้ใจนาง พวกเราเป็นพี่น้องกัน ข้าไม่กลัวที่จะพูดตรงๆ ออกมา ข้าไม่ชอบนาง และข้าไม่อยากให้นางเป็นสะใภ้ของข้า ยิ่งไม่ต้องการให้นางมาดูแลเรื่องของจวนอ๋องเลย""โอ้? งั้นเจ้าจะดูแลเองหรือ?" ไทเฮาเลิกคิ้ว "ก็ได้นี่ เริ่มตั้งแต่พรุ่งนี้ ข้าจะให้หวงโฮ่วมอบสิทธิ์ให้เจ้ามาร่วมจัดการวังหลังและปล่อยให้นางได้พักผ่อนบ้าง เจ้าลองดูแลสักสองสามวันดูก่อน""หาใช่ว่าน้องไม่ใช่ไม่เคยดูแลเรื่องในวังเลย หวงโฮ่วเป็นผู้ดูแลฝ่ายใน ข้าก็เคยช่วยไปไม่น้อย นอกจากนี้ ตอนที่พี่ดูแลเรื่องวังหลัง น้อยไม่ได้ช่วยอะไรหรือ?""ก็ช่วยแล้วแหละ ช่วยสร้างปัญหาให้ไง" ไทเฮาพูดอย่างไม่ไว้หน้าให้นาง "ท่านพ่อท่านแม่เอาแต่ตามใจเจ้า หลังจากที่เจ้าเข้าวัง
บทล่าสุด
