แชร์
บทที่ 1213
บทที่เกี่ยวข้อง
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1214
ในวันก่อนตรุษจีน รุ่ยเอ๋อร์สวมใส่เสื้อกันหนาวบุนวมผ้าไหมสีแดง สวมหมวกใบหนา รอบๆ หมวกมีขนสุนัขจิ้งจอกแซมอยู่รอบใบ ท่าทางร่าเริงสดใส รอคอยรถมาของตระกูลขงอย่างตื่นเต้นอาจารย์หยูได้เตรียมของขวัญไว้มากมายแล้ว ของส่วนใหญ่เป็นรุ่ยเอ๋อร์เลือกมาด้วยตัวเองเมื่อคืนลุงฟูส่งบัญชีจากจวนเสนาบดีกั๋วกงมาให้ เขาอดหลับอดนอนทั้งคืนตั้งใจตรวจสอบบัญชีนั้น อาจารย์หยูบอกแล้วว่าไม่รีบเร่ง ยังไปขอซ่งซีซีเมตตา ซ่งซีซียังบอกอีกว่าให้เขาเรียนรู้การจัดการบัญชีเร็วหน่อยก็ดี จวนเสนาบดีกั๋วกงนี้สุดท้ายเขาก็ต้องขึ้นมาเป็นคนดูแลอยู่ดีเขาดูบัญชี เฉินเสี่ยวเหนียนเด็กรับใช้อยู่เป็นเพื่อนเขาข้างๆ ทว่าวันนี้ เฉินเสี่ยวเหนียนก็จะกลับบ้านไปฉลองวันปีใหม่แล้ว ไม่สามารถไปตระกูลขงกับเขาได้เรื่องที่ซ่งซีซีดีใจมากที่สุดคือรุ่ยเอ๋อร์นั้นมีความคิดละเอียดรอบคอบมาก หนักแน่นมั่นคง แต่ก็ยังไม่สูญเสียความใสซื่อของวัยเยาว์ บางทีอาจเป็นเพราะแสร้งทำ เพราะเขาผ่านความลำบากมามาก แต่ต่อให้เป็นการแสร้งทำ ก็ดีเหมือนกัน เกิดเป็นคน บางทีก็ต้องแสร้งทำ ต้องอยู่ให้เป็นแม้ว่ารุ่ยเอ๋ฮร์จะอยากไปฉลองวันปีใหม่กับตระกูลขง แต่วันนี้ท่านอาเขยไม่อยู่
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1215
ก่อนงานเลี้ยงในวัง ไปนั่งที่ไทเฮาครู่หนึ่ง ไปนั่งที่ที่พระสนมเต๋อเฟยครู่หนึ่ง ไปนั่งที่พระสนมกงเฟยครู่หนึ่ง จากนั้นจึงเล่นในดอกไม้กับเซียนหนิง หมินชิง และองค์หญิงใหญ่คนอื่นๆองค์หญิงใหญ่หมินชิงวันนี้สวมชุดฉิงหลวนปักสีแดงและใบหน้าของนางดูสง่างามยิ่งขึ้น นางถือพัดกลมๆ ไว้เพื่อปกปิดใบหน้าของนางแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม "หลังจากได้ยินว่าตระกูลฉีถูกรายงานแล้ว อาจารย์ฉีเรียกสมาชิกในตระกูลมาในคืนนั้นและลงโทษเรือนสี่อย่างรุนแรงโดยบอกว่าปัญหานี้ทั้งหมดเกิดจากเรือนสี่”องค์หญิงใหญ่หมินชิงถือกำเนิดมาจากไทเฮา และองค์หญิงสายตรงย่อมมีเกียรติกว่าเสมอ และองค์หญิงคนอื่นๆ ก็เดินตามนางไป นางพูดเรื่องตระกูลฉี คนอื่นๆ เห็นพ้องตาม แม้แต่องค์หญิงฮุ่ยเจิงก็ยังหัวเราะตามด้วยองค์หญิงใหญ่ฮุ่ยเจิงเป็นองค์หญิงของฉีกุ้ยไทเฟยซึ่งเป็นหลานสาวของตระกูลฉี องค์หญิงใหญ่ฮุ่ยเจิงไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กับตระกูลฉีในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเพราะองค์ชายมเหสีหลี่โย ในปัจจุบันไม่ว่าจะเป็นองค์หญิงหรือองค์ชายส่วนใหญ่แต่งงานกับตระกูลฉี ตระกูลฉีมีอำนาจมากเกินไป ไม่ว่าอะไรก็ตามเมื่อถึงจุดสูงสุดก็จะตกลงมาสู่จุดต่ำสุด ดังนั้นจึงเป็นการดีที่จะ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1216
โดยที่ไม่รู้เลยว่าตลอดเวลาหลังจากนั้น ถงเจี๋ยหยูจะยังคงพูดคุยกับนาง บางครั้งในขณะที่พูดก็หัวเราะเขินๆ ทั้งยังใช้มือผลักซ่งซีซี ทำท่าทางอ้อนๆ อย่างน่ารัก ราวกับว่านางคุ้นเคยกับซ่งซีซีมากปฏิสัมพันธ์ระหว่างพวกนางทั้งสอง ยังดึงดูดความสนใจของบรรดาสนมที่อยู่ใกล้เคียง บางคนก็มองดูพวกนางหลายครั้งถ้าจะบอกว่าเป็นปฏิสัมพันธ์ แต่จริงๆ แล้วซ่งซีซีก็แค่คล้อยตามหรือพยักหน้าเป็นครั้งคราว และยิ้มเพื่อไว้หน้าเท่านั้นแต่คนอื่นๆ ก็ไม่ได้คิดอย่างนั้น แม้แต่องค์หญิงใหญ่หมิ่นชิงและองค์หญิงเซียนหนิงที่หลังจากดูละครจบ ก็ถามซ่งซีซีเป็นการส่วนตัวว่า “ที่แท้เจ้ากับถงเจี๋ยหยูรู้จักกันมาก่อนหรือ?”ซ่งซีซีสั่นศีรษะ “ไม่รู้จัก เพิ่งเจอกันครั้งแรก”“พบกันครั้งแรกก็ดูสนิทกันขนาดนี้เชียวหรือ?” เซียนหนิงดูตกตะลึงกลับเป็นองค์หญิงหมิ่นชิงที่สังเกตเห็นเค้าลางบางอย่าง ขมวดคิ้ว “ต่อไปอย่าติดต่อกับนางอีก แรงจูงใจไม่บริสุทธิ์”อันที่จริงซ่งซีซีก็รู้เรื่องนี้ แต่เวลานั้นทุกคนกำลังดูละคร หากนางลุกขึ้นจากไปอย่างกะทันหัน จะทำลายอารมณ์สุนทรีย์ของไทเฮาและไทเฟยแต่ซ่งซีซีรู้สึกว่าถงเจี๋ยหยูคนนี้ ก็ไม่ได้ฉลาดมากนักหลังจาก
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1217
เขาตกตะลึงเล็กน้อย หันกลับมามองซ่งซีซีด้วยสีหน้าไม่คาดคิด “พระชายาคิดว่าข้าพูดไม่ถูกต้องกระนั้นหรือ? หรือพระชายาคิดว่าตัวเองมีคุณสมบัติที่จะสั่งสอนได้?”สนมฮุ่ยไทเฟยเอื้อมมือออกไปดึงซ่งซีซี บอกเป็นนัยว่าอย่าทะเลาะกับอาจารย์สนมฮุ่ยไทเฟยรักอดีตฮ่องเต้ จึงเคารพอาจารย์ฉีเป็นอย่างมาก ถึงขั้นที่อยากให้เซี่ยหลูโม่แต่งงานกับบุตรีตระกูลฉี และสุดท้ายเซียนหนิงบุตรีของตนก็ได้แต่งงานกับฉีลิ่ว ซึ่งถือว่าสมความปรารถนายิ่งไปกว่านั้นนางรู้สึกว่าแม้ว่าอาจารย์จะพูดกับซ่งซีซีด้วยน้ำเสียงในเชิงสั่งสอน นั่นก็เป็นเพียงคำตักเตือนจากผู้ใหญ่ถึงผู้เยาว์ ซ่งซีซีควรยอมรับอย่างถ่อมตนแม้ว่าในใจของนางจะรู้สึกไม่สบายใจบ้าง เพราะน้ำเสียงของอาจารย์ฉีเจือไปด้วยความประชดประชัน แถมยังบอกว่าลูกสะใภ้ของนางไร้อารยธรรมอีก แต่ความรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยตรงนี้ก็สามารถมองข้ามไปได้เพราะสถานะของอีกฝ่ายให้เกียรติผู้สูงอายุอย่างไรล่ะซ่งซีซีเงยหน้าขึ้นแล้วมองตรงไปที่เขา “อาจารย์พูดผิดไปแล้ว แม้ว่าข้าจะไม่สามารถอบรมสั่งสอนและให้ความรู้แก่ผู้คนนั้น แต่มีความมุ่งมั่นที่จะปกป้องสถาบันการศึกษาหย่าจวิน ข้ามีความผิด ผิดที่ไม่รู้ว่
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1218
เมื่อซ่งซีซีกลับมาถึงบ้าน อาจารย์หยูยื่นจดหมายของเซี่ยหลูโม่ให้นาง แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “วันนี้ท่านเพิ่งออกไปข้างนอก จดหมายของท่านอ๋องก็ส่งมาถึง”ดวงตาของซ่งซีซีเป็นประกาย เอื้อมมือไปรับ ยังไม่รีบร้อนที่จะอ่าน ถามขึ้นว่า “ทำไมอาจารย์ไม่กลับบ้านไปฉลองปีใหม่กับครอบครัวล่ะ?”“ใกล้จะกลับไปเฝ้าปีกับพวกเขาแล้ว นี่ไง กำลังรอส่งจดหมายให้พระชายาด้วยมือตัวเองอยู่” อาจารย์หยูหรี่ตาลง “อยากเห็นพระชายามีความสุข และอยากรู้ว่านอกจากเรื่องส่วนตัวแล้ว ท่านอ๋องยังได้พูดถึงเรื่องอีกหรือไม่”ซ่งซีซีไม่ได้ปิดบังความสุขเลย “นี่เป็นจดหมายฉบับแรกจากเขา ข้าอ่านก่อน”นางรู้ว่าในจดหมายจะต้องมีข้อมูลของสถานการณ์ ฉะนั้นจึงต้องส่งจดหมายฉบับนี้ให้อาจารย์หยูดูเหมือนกันทว่าหลังจากที่นางเปิดจดหมายก็พบว่าจดหมายนั้นแบ่งออกเป็นสามแผ่น สองแผ่นแรกเขียนถึงนาง และอีกแผ่นหนึ่งเป็นคำอธิบายสถานการณ์หลังจากกวาดตาตูคร่าวๆ สักพัก นางก็ยื่นส่วนที่อธิบายสถานการณ์ให้อาจารย์หยู แล้วเก็บจดหมายสองแผ่นที่เขียนถึงนางไว้อ่านค่อยๆ บรรจงอ่านอาจารย์หยูพูดด้วยรอยยิ้ม “เขียนถึงพระชายาสองหน้าเต็มๆ ส่วนการตรวจสอบมีเพียงหน้าเดียว การไปทำงาน
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1219
ซ่งซีซีไม่สามารถตอบจดหมายได้ เพราะพวกเขาไม่มีที่อยู่อาศัยที่แน่นอน จึงได้แต่ซ่อนความปรารถนาไว้ในใจ รอให้เขากลับมาแล้วค่อยบอกเขาปีนี้เป็นปีที่ผ่านไปอย่างรื่นรมย์มีความสุข มีทั้งการให้และการได้รับ เป่าจูแทบอยากจะสวมเสื้อผ้าชุดใหม่ทั้งหมดให้นาง เพื่อไม่ให้กลับไปที่จวนกองกำลังรักษาความสงบเรียบร้อยเมืองหลวง และสวมชุดทางการอีกเช้าตรู่ของทุกวัน เป่าจูจะวางนางไว้หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ไม่ว่าจะเป็นการแต่งหน้าแบบดอกท้อ แต่งหน้าแบบดอกสาลี่ ล้วนสลับปรับเปลี่ยนเพื่อแต่งตัวให้นางดูสวยงาม แม้แต่ฮูหยินเสนาบดีมู่ยังกล่าวว่าสตรีที่ผิวไม่ขาวมากก็สวยที่สุดเช่นกันซ่งซีซีไม่ได้ผิวขาว ตะลอนออกไปข้างนอกทุกวัน แม้จะมีรากฐานที่ดีแค่ไหน ก็สูญเสียความขาวอันละเอียดอ่อนของสตรีในห้องหอเหมือนกัน ทว่าผิวพรรณสีข้าวสาลีกลับดูเปล่งปลั่ง ราวกับดอกท้อที่บานสะพรั่ง เหมือนผลผิงกั๋วที่สุกงอมฮองเฮาได้รับการปล่อยตัวจากการกักบริเวณในวันที่แปด ประกาศให้บรรดาสตรีชั้นสูงทั้งในและนอกเมืองหลวงเข้ามาถวายพระพรในไม่ช้า ก็มีข่าวลือว่า เดิมทีคุณหนูของบ้านหนึ่งเป็นคู่หมั้นกับหลานชายของเสนาบดีกั๋วกงเว่ย ต่อมาเพื่อเรื่องของสถาบันการศึ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1220
เสิ่นว่านจือกล่าวว่า “แต่ว่า ค่าเล่าเรียนที่พวกนางจ่ายจะอยู่ได้นานแค่ไหน? ยิ่งกว่านั้นลูกสาวของครอบครัวชาวบ้านต้องออกไปหาเลี้ยงชีพ การเรียนไม่ได้ทำให้หาเงินได้”“นั่นเป็นเงินจำนวนไม่น้อย สามารถอยู่ได้หนึ่งปีสองปี” ซ่งซีซีคิดอยู่พักหนึ่ง “ไม่คิดค่าเล่าเรียนไม่ได้ แต่คิดแค่เล็กน้อย ใช้เวลาเรียนครึ่งวัน ให้เวลาพวกนางกลับไปช่วยทำงานที่บ้านอีกครึ่งวัน”“อีกอย่าง ยังมีพ่อค้าอยู่ไม่ใช่หรือ? พวกเขาไม่ตระหนี่เรื่องเงิน ไม่ว่ากฎเกณฑ์และข้อจำกัดอะไร เหล่าพ่อค้าก็ไม่ได้เข้มงวดขนาดนั้น”เสิ่นว่านจือพยักหน้า “นั่นก็จริง นอกจากตระกูลใหญ่หรือพ่อค้าในราชวงศ์แล้ว หากเป็นพ่อค้าธรรมดา ก็ยังมีผู้หญิงออกมาทำการค้าอยู่”กั๋วไท่ฮูหยินยังกล่าวอีกว่า “ชาวบ้านธรรมดาก็จะมาเช่นกัน หนึ่งเป็นเพราะชื่อเสียงของอาจารย์เสิ่น อีกประการหนึ่งคือหลายครอบครัวไม่มีเงินพอที่จะส่งลูกชายไปเรียน ถ้าลูกสาวสามารถเข้าเรียนในสถาบันการศึกษาสตรีได้ แถมค่าเล่าเรียนยังถูกมาก พวกเขาก็ยินดีที่จะส่งลูกสาวมาเรียน ถึงแม้เพื่อจะให้ลูกสาวกลับไปสอนพี่ชายน้องชายให้รู้หนังสือ ก็คุ้มค่าทั้งนั้น”ซ่งซีซีพยักหน้าเห็นด้วย แต่ก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชม
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1221
ในตำหนักฉือหนิงฮองไทเฮาเพิ่งฟังรายงานสถานการณ์ของเหล่าหรงไทเฟยทางนั้น ถอนหายใจเล็กน้อย “รู้แล้ว ให้หมอหลวงรักษาเต็มที่ ต้องใช้ยาดีอะไรก็ใช้ได้เลย”“พ่ะย่ะค่ะ!” เกากงกงพูดด้วยดวงตาแดงก่ำ “ขอบพระทัยไทเฮา”“เหตุใดจึงไม่รายงานเรื่องนี้ต่อฮองเฮา?” ไทเฮาถามเรียบๆเกากงกงกล่าวว่า “ไปรายงานแล้ว ฮองเฮาตรัสว่า นางแก่แล้ว อย่างไรก็ต้องเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ แล้วให้คนไปส่งอาหารของกิน จากนั้นตรัสว่าขอให้ไทเฟยสบายใจ เรื่องการเตรียมงานศพคงจะเตรียมไว้อย่างดี บ่าวไม่กล้าบอกไทเฟยเช่นนี้”ไทเฮาขมวดคิ้วเล็กน้อย “อึ้ม ไม่จำเป็นต้องพูด สิ่งที่ควรเตรียมก็ต้องเตรียม แต่ตอนนี้ต้องยายามรักษากันอย่างเต็มที่ก่อน”เกากงกงสะอื้นและกล่าวว่า “ไทเฮาตรัสเช่นนี้บ่าวก็วางใจ มีหมอหลวงคอยวินิจฉัยและรักษา อย่างน้อยไทเฟยก็จะรู้สึกสบายขึ้นบ้าง”“ไปเถอะ ประเดี๋ยวข้าก็จะไปหานางเช่นกัน” ไทเฮาตรัสเกากงกงคุกเข่าลงกราบขอบพระทัย แล้วจากไป“ฉีฉิวอัน” ไทเฮาทรงร้องเรียก กระแสเสียงกริ้วเล็กน้อย “ไปสำนักหมอหลวง สืบดูว่าฮองเฮาไม่อนุญาตให้หมอหลวงไปตรวจรักษาเหล่าหรงไทเฟยจริงหรือไม่?”ฝูฉิวอันรับคำสั่งแล้วออกไป ทันทีที่ไปถึงประตูก็
บทล่าสุด
