บทที่ 0620

นางโน้มตัวเข้าไปในอ้อมแขนของท่านย่า พักไปเป็นเวลานานถึงกับเงยหน้าขึ้น ตาแดงแต่ก็สดใส ราวกับว่าสิ่งที่นางพูดนั้นเป็นเรื่องจริง

ซ่งซีซีและเสิ่นว่านจือมองหน้ากัน รู้สึกแปลกเล็กน้อย

แต่พวกนางมาที่นี่เพื่อให้หยานหรูอวี้ยอมแพ้ งั้นก็ถือว่าให้คำตอบกับทั้งไทฟู่และเจ้าสิบเอ็ดฝาง จึงไม่คิดจะพูดอะไร

หลังจากออกจากจวนไทฟู่แล้ว ทั้งสองคนก็กลับจวน เดี๋ยวค่อยส่งคนไปบอกเจ้าสิบเอ็ดฝางก็พอ

เดิมทีซ่งซีซีวางแผนที่จะบอกเขาถึงผลลัพธ์ก็เท่านั้น แต่หลังจากครุ่นคิดดีๆ ก็ให้เสิ่นว่านจือไปด้วยตนเองเพื่อบอกเขาทุกอย่างที่หยานหรูอวี้พูด

แม้ว่านางจะทื่อๆ กับเรื่องรักใคร่ แต่นางยังคงมองเห็นความรู้สึกเจ็บปวดใจที่หยานหรูอวี้ตัดสินใจอย่างรวดเร็วนั้น

ความรู้สึกที่นางมีต่อเจ้าสิบเอ็ดฝางไม่ใช่อารมณ์ชั่ววูบแน่นอน แต่พวกเขาเคยสุงสิงกันมาก่อนหรือไม่?

พูดตามหลักแล้วก็ไม่น่าจะได้นี่ พวกเขาห่างกันเกือบสิบปี และเจ้าสิบเอ็ดก็เข้าร่วมกองทัพตั้งแต่เนิ่นๆ เขาน่าจะติดตามแม่ทัพจูที่สถานีรักษาความปลอดภัยจิงเจียวเมื่ออายุได้สิบห้าปี แม้ว่าอยู่สถานีรักษาความปลอดภัยจิงเจียวเขาสามารถกลับบ้าน แต่ก็ไม่น่าสุงสิงกับหยานหรูอวี้นี่

หลังจาก