เข้าสู่ระบบแชร์
01
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-12 14:49:29รุ่งเช้า
ปลายฟ้าตื่นแต่เช้ามาจัดการกับธุระส่วนตัว ทำอาหาร ดูแลพ่อ จัดร้านและเรียกเมฆผู้เป็นน้องชายให้ตื่นมาดูอาบน้ำ กินข้าว ดูแลบิดาเพราะเช้านี้ตัวเธอต้องทำบัญชีให้เรียบร้อยก่อนจะออกไปเจอกลุ่มเพื่อนในตอนบ่าย “พี่ฟ้าไม่กินข้าวเหรอ” เสียงของเมฆน้องชายดังขึ้น เรียกความสนใจของเธอจากใบเสร็จในมือแต่ปลายฟ้าก็ไม่ได้เงยหน้ามองแต่อย่างใด เธอทำเพียงตอบน้องชายไปด้วยน้ำเสียงนิ่งสงบว่า “พี่ทานไปแล้วละ เมฆไปกินเถอะ ตอนบ่ายถึงเย็นพี่ไม่อยู่นะ ออกไปเจอเพื่อน ดูแลพ่อด้วย เดี๋ยวพี่ทิ้งเงินไว้ให้ ถ้าหิวก็สั่งทานเอานะ” ปลายฟ้าเอ่ยตอบพร้อมบอกตารางในวันนี้ของเธอด้วยรอยยิ้ม เธอมองน้องชายที่พยักหน้ารับก่อนจะเดินออกไป ก่อนจะหันกลับไปทำงานต่อเพื่อให้เสร็จทันก่อนเธอจะออกไปตามนัด มือเรียวขยับปลายปากกาเขียนร่ายรับร่ายจ่ายของร้านและในบ้านเพื่อคำนวนหักลบให้พอจ่ายเงินเดือลูกน้องและผ่อนจ่ายหนี้สินที่พ่อเธอกู้ยืมมาเปิดร้านจนถึง 11 โมงครึ่งก็วางปากกาและใบเสร็จทุกใบลง “เสร็จสักที แม้เดือนหน้าจะต้องมาทำใหม่ก็เถอะ” แน่นอนว่าสิ่งที่เธอทำ ไม่ใช่แค่เพื่อคำนวณรายรับรายจ่ายแต่เพื่อเอาไว้ลดหย่อนภาษีภายหลัง มือบางจัดเก็บใบเสร็จทุกอย่างเข้าชั้นให้เรียบร้อยก่อนจะเดินไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อออกไปเพื่อนๆ ตามนัด ... “พี่ไปแล้วนะ เมฆ เงินอยู่บนโต๊ะ ดูแลพ่อ ดูแลบ้าน อย่าซน” “คร้าบๆ น้องเมฆคนนี้ม.ปลายแล้วคร้าบ ไม่ซนคร้าบ” “ทะเล้น พี่ไปละ หนูไปนะคะพ่อ” “อืม ไปดีดีลูก” ปลายฟ้าเอ่ยลาน้องชายและบิดาก่อนจะเดินออกจากบ้านมา ใบหน้าหวานกดมองเวลาบนนาฬิกาข้อมือก่อนจะเริ่มออกเดิน เพราะบ้านเธออยู่ไม่ไกลจากร้านของอคินที่ตั้งอยู่แถวมหาลัยมากนัก ทำให้สามารถเดินไปได้โดยไม่เสียคารถ แน่นอนว่าเรื่องนี้เธอไม่มีวันบอกเพื่อนๆ เด็ดขาด เพราะถ้าบอกไปเพื่อนๆ ก็จะเป็นห่วงโดยเฉพาะลินดา และ โช ที่เป็นห่วงเธอยิ่งกว่าคนอื่นๆ ไหนจะสกายอีกคน ใช่เวลาไม่นานเธอก็เดินถึงร้านของอคินตามเวลาที่นัดไปเป๊ะๆ พร้อมกับใครอีกคนที่ถึงก่อนเธอได้ไม่นาน “ไงเธอ” เสียงทุ่มดุและคำเรียกแสนคุ้นหูดังขึ้นด้านหลังเธอ ร่างเพรียวบางหันไปตามทิศทางด้วยแววตายินดี ก่อนจะเอ่ยทัก ‘เพื่อน’ ที่ไม่ได้เจอกันนานกว่าครึ่งปี “ไงสกาย ไม่ได้เจอกันนานเลย” สกาย เพื่อนคนสำคัญและ คนที่เธอตกหลุมตั้งแต่ตอนเรียนจนถึงตอนนี้บทที่เกี่ยวข้อง
สกายร้ายรัก 02
ดวงตาคมทอดมองร่างเพรียวของเพื่อนสนิทอย่างสำรวจ ก่อนจะเอ่ยทักทายไปตามปกติ แต่ไม่รู้ทำเพื่อนสาวของเขาคนนี้ถึงแสดงท่าทีเลิกลั่กก็ไม่ทราบ “สบายดีนะ” “อื้อ เรื่อยๆ แหละ สกายอ่ะ เป็นไงบ้าง งานเยอะไหม?” “อืม เยอะอยู่ แล้วนี่มายังไง แท็กซี่?” ปลายฟ้ากระพริบตาสองสามครั้งก่อนจะกลั้นใจโกหกออกไป โดยไม่รู้เลยว่านั้นเป็นกับดักที่สกายจงใจหย่อนให้เธอติด เพราะเขารู้จักเธอมานานพอจะรว่าปลายฟ้าเป็นคนอย่างไร “อืม เรานั่งแท็กซี่มา” “แน่นะว่านั่งแท็กซี่ ไม่ใช่เดินมา” ดวงตาคมหรี่ตามองเพื่อนสาวคนสนิท ยิ่งหญิงสาวพนักหน้ายืนยันว่านั่งแท็กซี่มาแววตาก็ยิ่งทวีคูณความดุดันมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะสกายจำได้ว่า เขาและเพื่อนคนอื่นๆ เสนอตัวไปรับปลายฟ้าที่บ้านแต่เจ้าตัวปฏิเสธเพราะไม่อยากรบกวนและบอกจะนั่งแท็กซี่มาเอง แต่เขารู้จักหญิงสาวดีกว่านั้น และรู้ว่าอีกฝ่ายต้องเดินมาอย่างแน่นอน ไม่มีทางนั่งแท็กซี่ที่มีราคาแพงเกือบเท่าราคาชานมแบรนด์ดัง 1 แก้วเด็ดขาด สกายถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะขยับเข้าใกล้ร่างปลายฟ้าและยกมือขึ้นลูบผมของเธอสองสามครั้งก่อนจะออกแรงยีจนยุ่งฟูพาลเอาหัวใจดวงน้อยของปลายฟ้าสั่นไหวจากการกระทำของชายหนุ่ม พวงแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-12สกายร้ายรัก 03
ตอนที่ 32 เดือนต่อมาณ บริษัทเอกชนแห่งหนึ่งปลายฟ้ากำลังเครียด...ระยะเวลากว่าสองเดือนที่ผ่านมาเธอแทบไม่ได้สัมผัสกับคำว่า ‘พัก’ เลยแม้แต่วันเดียว งานของเธอมากขึ้นและมากขึ้นตั้งแต่กลับมาจากปาร์ตี้วันนั้น จนวันนี้ก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะลดลงเลยแม้แต่น้อย เดิมทีเธอเข้ามาทำงานในบริษัทด้วยใจแน่วแน่ มีไฟและต้องการทำงานเพื่อพัฒนาองค์กรที่ให้โอกาสเธอทำงานให้ก้าวหน้าต่อไป แต่เพราะความสวยและดีกรีนักศึกษาเกียรตินิยมอันดับสองผนวกกับความสามารถในการทำงานของเธอ ทำให้มีคนอิจฉาและค่อยกลั่นแกล้งเธอเสมอ โครงการนับสิบโครงการถูกปฏิเสธ งานโดนตำหนิบ่อยทั้ง ๆ ที่ไม่มีจุดผิด เธอเคยไปร้องไห้กับหัวหน้าฝ่ายที่เธอสังกัดอยู่ครั้งหนึ่ง ก่อนจะจับได้ว่าเธอคนนั้นนั่นเองที่เป็นคนกลั่นแกล้งเธอมาตลอดแม้จะโชคดีที่เพื่อนร่วมงานดี เข้าใจเธอ ค่อยช่วยอยู่บ้าง แต่ก็ไม่มีใครทนอำนาจจากหัวหน้าของเธอได้นาน ต้องล่าถอยไปค่อยช่วยอยู่เบื้องหลังแทน ตัวเธอในตอนนี้อยากลาออกใจแทบขาด แต่เธอทำแบบนั้นไม่ได้...“เฮ้อออ” หญิงสาวร่างเพรียวบางถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะยื่นเอกสารส่งให้ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งที่เดินตรงดิ่งเข้ามารับแฟ้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-12สกายร้ายรัก 04
ตอนที่ 4[ที่ทำงานของปลายฟ้า]17:30 น.มือเรียวหยิบจับข้าวของลงกระเป๋าอย่างคล่องแคล้วก่อนจะรีบเดินทางกลับบ้านเพื่อเตรียมตัวสำหรับคืนนี้ รถโดนสารประจำทางถูกยกมือโบกเรียกก่อนที่ร่างเพรียวของปลายฟ้าจะกระโดดขึ้นไป จากที่ทำงานจนถึงบ้านเธอเป็นระยะที่แค่นั่งรถเมล์เพียง 5 ป้ายเท่านั้น แต่อุปสรรคหลัก ๆ ของการเดินทางก็คงไม่พ้นการจราจรที่ติดขัดในช่วงเย็นวันศุกร์แบบนี้ แต่ถึงแบบนั้นเธอก็ถึงบ้านในเวลาไม่ถึงชั่วโมง นี่นับเป็นข้อดีอีกข้อของการทำงานที่บริษัทแห่งนี้ “อ้าว เจ้ ทำไมวันนี้กลับเร็วจังอ่ะ” เมฆเอ่ยทักขึ้นเมื่อเห็นว่าพี่สาวคนสวยกลับมาเร็วกว่าปกติ ดวงตาคมของเด็กหนุ่มมองพี่สาวตนเองที่อารมณ์ดีกว่าทุกวันด้วยความสงสัย ก่อนจะยิ่งงุนงงยิ่งกว่าเดิมเมื่อปลายฟ้าเดินเลยผ่านตนขึ้นห้องไป ปลายฟ้าที่จิตใจอยู่กับงานปาร์ตี้เล็ก ๆ ในวันนี้ของเธอและเพื่อน ๆ เมินเฉยทุกสิ่งอย่างราวกับร่างกายที่ถูกใช้งานอย่างหนักมาตลอดสองเดือนกำลังสะกดจิตปลายฟ้าให้สนใจแค่เรื่องพักผ่อนและออกเที่ยวเท่านั้น หญิงสาวร่างเพรียวบางลองชุดในตู้เสื้อผ้าของตนเองตัวแล้วตัวเล่า ก่อนจะค่อย ๆ คัดเอาเสื้อโทนสีขาวออกมาว่างเรียงพร้อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-12สกายร้ายรัก 00
บทนำRrr Rrrเสียงแจ้งเตือนโปรแกรมแชทยอดนิยม เรียกความสนใจจากปลายฟ้าที่กำลังนั่งทำบัญชีจัดการร่ายรับรายจ่ายของร้านของบิดาที่เปิดเป็นร้านอาหารกึ่งบาร์เหล้าให้ละสายตาไปมอง มือเรียววางปากกาและใบเสร็จค่าใช้จ่ายในมือลงกับโต๊ะ พลางเอื้อมคว้าเอาสมาร์ทโฟนรุ่นเก่าของตัวเองขึ้นมาเปิดโปรแกรมแชทเพื่อพิมพ์ตอบเพื่อนๆ ที่กลางค่ำกลางคืนยังไม่ยอมหลับยอมนอนกันอีกแชทกลุ่ม(2สาว เกย์ 1 ชาย 2)โช :: เพื่อนๆ ค่า คือว่านะไม่เจอกันนานแล้ว นัดเจอกันหน่อยไหมจ้ะลินดา :: กูไปๆ ไม่ได้เจอพวกมึงนานแล้ว อัพเดทชีวิตกันหน่อยเก้า :: ไปด้วยค้าบ คิดถึงเพื่อนสัสเก้า:: ว่าแต่ร้านไหนลินดา :: ร้านเดิมไหมปลายฟ้า :: ร้านเฮียคินนะเหรอโช :: ใช่จ้าริมฝีปากบางเม้มแน่น นัยน์ตาสีน้ำตาลกรอกไปมาอย่างใช่ความคิด แน่นอนว่าเธอคิดถึงเพื่อนแต่สถานการณ์ที่บ้านเธอตอนนี้ไม่ค่อยดี แถมตอนนี้เธอต้องประหยัดเพื่อนำเงินมารักษาพ่อและดูแลกิจการที่บ้านให้ไปรอด ไม่งั้นจะมีคนอีกเกือบสิบชีวิตต้องตกงาน‘ควรไปหรือไม่ควรไปนะ...’เสียงแชทดังขึ้นอีกครั้งเรียกปลายฟ้าให้หลุดออกจากภวังค์ เธอก้มลงอ่านข้อความที่ทำให้เธอตัดสินใจว่าจะไปหรือไม่ไปตามนัดหมายของเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-12
บทล่าสุด
สกายร้ายรัก 04
ตอนที่ 4[ที่ทำงานของปลายฟ้า]17:30 น.มือเรียวหยิบจับข้าวของลงกระเป๋าอย่างคล่องแคล้วก่อนจะรีบเดินทางกลับบ้านเพื่อเตรียมตัวสำหรับคืนนี้ รถโดนสารประจำทางถูกยกมือโบกเรียกก่อนที่ร่างเพรียวของปลายฟ้าจะกระโดดขึ้นไป จากที่ทำงานจนถึงบ้านเธอเป็นระยะที่แค่นั่งรถเมล์เพียง 5 ป้ายเท่านั้น แต่อุปสรรคหลัก ๆ ของการเดินทางก็คงไม่พ้นการจราจรที่ติดขัดในช่วงเย็นวันศุกร์แบบนี้ แต่ถึงแบบนั้นเธอก็ถึงบ้านในเวลาไม่ถึงชั่วโมง นี่นับเป็นข้อดีอีกข้อของการทำงานที่บริษัทแห่งนี้ “อ้าว เจ้ ทำไมวันนี้กลับเร็วจังอ่ะ” เมฆเอ่ยทักขึ้นเมื่อเห็นว่าพี่สาวคนสวยกลับมาเร็วกว่าปกติ ดวงตาคมของเด็กหนุ่มมองพี่สาวตนเองที่อารมณ์ดีกว่าทุกวันด้วยความสงสัย ก่อนจะยิ่งงุนงงยิ่งกว่าเดิมเมื่อปลายฟ้าเดินเลยผ่านตนขึ้นห้องไป ปลายฟ้าที่จิตใจอยู่กับงานปาร์ตี้เล็ก ๆ ในวันนี้ของเธอและเพื่อน ๆ เมินเฉยทุกสิ่งอย่างราวกับร่างกายที่ถูกใช้งานอย่างหนักมาตลอดสองเดือนกำลังสะกดจิตปลายฟ้าให้สนใจแค่เรื่องพักผ่อนและออกเที่ยวเท่านั้น หญิงสาวร่างเพรียวบางลองชุดในตู้เสื้อผ้าของตนเองตัวแล้วตัวเล่า ก่อนจะค่อย ๆ คัดเอาเสื้อโทนสีขาวออกมาว่างเรียงพร้อ
สกายร้ายรัก 03
ตอนที่ 32 เดือนต่อมาณ บริษัทเอกชนแห่งหนึ่งปลายฟ้ากำลังเครียด...ระยะเวลากว่าสองเดือนที่ผ่านมาเธอแทบไม่ได้สัมผัสกับคำว่า ‘พัก’ เลยแม้แต่วันเดียว งานของเธอมากขึ้นและมากขึ้นตั้งแต่กลับมาจากปาร์ตี้วันนั้น จนวันนี้ก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะลดลงเลยแม้แต่น้อย เดิมทีเธอเข้ามาทำงานในบริษัทด้วยใจแน่วแน่ มีไฟและต้องการทำงานเพื่อพัฒนาองค์กรที่ให้โอกาสเธอทำงานให้ก้าวหน้าต่อไป แต่เพราะความสวยและดีกรีนักศึกษาเกียรตินิยมอันดับสองผนวกกับความสามารถในการทำงานของเธอ ทำให้มีคนอิจฉาและค่อยกลั่นแกล้งเธอเสมอ โครงการนับสิบโครงการถูกปฏิเสธ งานโดนตำหนิบ่อยทั้ง ๆ ที่ไม่มีจุดผิด เธอเคยไปร้องไห้กับหัวหน้าฝ่ายที่เธอสังกัดอยู่ครั้งหนึ่ง ก่อนจะจับได้ว่าเธอคนนั้นนั่นเองที่เป็นคนกลั่นแกล้งเธอมาตลอดแม้จะโชคดีที่เพื่อนร่วมงานดี เข้าใจเธอ ค่อยช่วยอยู่บ้าง แต่ก็ไม่มีใครทนอำนาจจากหัวหน้าของเธอได้นาน ต้องล่าถอยไปค่อยช่วยอยู่เบื้องหลังแทน ตัวเธอในตอนนี้อยากลาออกใจแทบขาด แต่เธอทำแบบนั้นไม่ได้...“เฮ้อออ” หญิงสาวร่างเพรียวบางถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะยื่นเอกสารส่งให้ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งที่เดินตรงดิ่งเข้ามารับแฟ้
สกายร้ายรัก 02
ดวงตาคมทอดมองร่างเพรียวของเพื่อนสนิทอย่างสำรวจ ก่อนจะเอ่ยทักทายไปตามปกติ แต่ไม่รู้ทำเพื่อนสาวของเขาคนนี้ถึงแสดงท่าทีเลิกลั่กก็ไม่ทราบ “สบายดีนะ” “อื้อ เรื่อยๆ แหละ สกายอ่ะ เป็นไงบ้าง งานเยอะไหม?” “อืม เยอะอยู่ แล้วนี่มายังไง แท็กซี่?” ปลายฟ้ากระพริบตาสองสามครั้งก่อนจะกลั้นใจโกหกออกไป โดยไม่รู้เลยว่านั้นเป็นกับดักที่สกายจงใจหย่อนให้เธอติด เพราะเขารู้จักเธอมานานพอจะรว่าปลายฟ้าเป็นคนอย่างไร “อืม เรานั่งแท็กซี่มา” “แน่นะว่านั่งแท็กซี่ ไม่ใช่เดินมา” ดวงตาคมหรี่ตามองเพื่อนสาวคนสนิท ยิ่งหญิงสาวพนักหน้ายืนยันว่านั่งแท็กซี่มาแววตาก็ยิ่งทวีคูณความดุดันมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะสกายจำได้ว่า เขาและเพื่อนคนอื่นๆ เสนอตัวไปรับปลายฟ้าที่บ้านแต่เจ้าตัวปฏิเสธเพราะไม่อยากรบกวนและบอกจะนั่งแท็กซี่มาเอง แต่เขารู้จักหญิงสาวดีกว่านั้น และรู้ว่าอีกฝ่ายต้องเดินมาอย่างแน่นอน ไม่มีทางนั่งแท็กซี่ที่มีราคาแพงเกือบเท่าราคาชานมแบรนด์ดัง 1 แก้วเด็ดขาด สกายถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะขยับเข้าใกล้ร่างปลายฟ้าและยกมือขึ้นลูบผมของเธอสองสามครั้งก่อนจะออกแรงยีจนยุ่งฟูพาลเอาหัวใจดวงน้อยของปลายฟ้าสั่นไหวจากการกระทำของชายหนุ่ม พวงแ
สกายร้ายรัก 01
รุ่งเช้าปลายฟ้าตื่นแต่เช้ามาจัดการกับธุระส่วนตัว ทำอาหาร ดูแลพ่อ จัดร้านและเรียกเมฆผู้เป็นน้องชายให้ตื่นมาดูอาบน้ำ กินข้าว ดูแลบิดาเพราะเช้านี้ตัวเธอต้องทำบัญชีให้เรียบร้อยก่อนจะออกไปเจอกลุ่มเพื่อนในตอนบ่าย“พี่ฟ้าไม่กินข้าวเหรอ” เสียงของเมฆน้องชายดังขึ้น เรียกความสนใจของเธอจากใบเสร็จในมือแต่ปลายฟ้าก็ไม่ได้เงยหน้ามองแต่อย่างใด เธอทำเพียงตอบน้องชายไปด้วยน้ำเสียงนิ่งสงบว่า“พี่ทานไปแล้วละ เมฆไปกินเถอะ ตอนบ่ายถึงเย็นพี่ไม่อยู่นะ ออกไปเจอเพื่อน ดูแลพ่อด้วย เดี๋ยวพี่ทิ้งเงินไว้ให้ ถ้าหิวก็สั่งทานเอานะ”ปลายฟ้าเอ่ยตอบพร้อมบอกตารางในวันนี้ของเธอด้วยรอยยิ้ม เธอมองน้องชายที่พยักหน้ารับก่อนจะเดินออกไป ก่อนจะหันกลับไปทำงานต่อเพื่อให้เสร็จทันก่อนเธอจะออกไปตามนัดมือเรียวขยับปลายปากกาเขียนร่ายรับร่ายจ่ายของร้านและในบ้านเพื่อคำนวนหักลบให้พอจ่ายเงินเดือลูกน้องและผ่อนจ่ายหนี้สินที่พ่อเธอกู้ยืมมาเปิดร้านจนถึง 11 โมงครึ่งก็วางปากกาและใบเสร็จทุกใบลง“เสร็จสักที แม้เดือนหน้าจะต้องมาทำใหม่ก็เถอะ” แน่นอนว่าสิ่งที่เธอทำ ไม่ใช่แค่เพื่อคำนวณรายรับรายจ่ายแต่เพื่อเอาไว้ลดหย่อนภาษีภายหลัง มือบางจัดเก็บใบเสร็จ
สกายร้ายรัก 00
บทนำRrr Rrrเสียงแจ้งเตือนโปรแกรมแชทยอดนิยม เรียกความสนใจจากปลายฟ้าที่กำลังนั่งทำบัญชีจัดการร่ายรับรายจ่ายของร้านของบิดาที่เปิดเป็นร้านอาหารกึ่งบาร์เหล้าให้ละสายตาไปมอง มือเรียววางปากกาและใบเสร็จค่าใช้จ่ายในมือลงกับโต๊ะ พลางเอื้อมคว้าเอาสมาร์ทโฟนรุ่นเก่าของตัวเองขึ้นมาเปิดโปรแกรมแชทเพื่อพิมพ์ตอบเพื่อนๆ ที่กลางค่ำกลางคืนยังไม่ยอมหลับยอมนอนกันอีกแชทกลุ่ม(2สาว เกย์ 1 ชาย 2)โช :: เพื่อนๆ ค่า คือว่านะไม่เจอกันนานแล้ว นัดเจอกันหน่อยไหมจ้ะลินดา :: กูไปๆ ไม่ได้เจอพวกมึงนานแล้ว อัพเดทชีวิตกันหน่อยเก้า :: ไปด้วยค้าบ คิดถึงเพื่อนสัสเก้า:: ว่าแต่ร้านไหนลินดา :: ร้านเดิมไหมปลายฟ้า :: ร้านเฮียคินนะเหรอโช :: ใช่จ้าริมฝีปากบางเม้มแน่น นัยน์ตาสีน้ำตาลกรอกไปมาอย่างใช่ความคิด แน่นอนว่าเธอคิดถึงเพื่อนแต่สถานการณ์ที่บ้านเธอตอนนี้ไม่ค่อยดี แถมตอนนี้เธอต้องประหยัดเพื่อนำเงินมารักษาพ่อและดูแลกิจการที่บ้านให้ไปรอด ไม่งั้นจะมีคนอีกเกือบสิบชีวิตต้องตกงาน‘ควรไปหรือไม่ควรไปนะ...’เสียงแชทดังขึ้นอีกครั้งเรียกปลายฟ้าให้หลุดออกจากภวังค์ เธอก้มลงอ่านข้อความที่ทำให้เธอตัดสินใจว่าจะไปหรือไม่ไปตามนัดหมายของเ
