เสียงปรบมือจากแขกผู้มีเกียรติดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ราวกับผู้ที่กำลังถูกจับตามองอยู่ในขณะนี้เป็นบุคคลสำคัญ และเหมาะสมแล้วสำหรับรางวัลอันทรงเกียรติที่ได้รับ ตลอดทั่วทั้งงานประดับประดาไปด้วยไฟและแสงสีเสียงอันยิ่งใหญ่อลังการ
ภายในงานประกอบไปด้วย ดารานักร้อง ดีเจ วีเจ พิธีกร ผู้จัดละคร ผู้กำกับ ผู้จัดรายการโทรทัศน์ ผู้จัดรายการวิทยุ เจ้าของสถานี นักประพันธ์ดนตรี นักประพันธ์เพลง บรรดาแขกผู้มีเกียรติที่มีรายชื่อเสนอเข้าชิงรางวัล ตลอดจนทีมงานต่างๆ ที่เกี่ยวข้อง เนื่องจากนี่คืองานมอบรางวัลอันทรงเกียรติแก่ผู้ที่มีส่วนร่วมในการขับเคลื่อนให้วงการวิทยุและโทรทัศน์ไทยได้ก้าวไกลและผลิตผลงานดีที่มีคุณค่าออกมาให้ประชาชนคนไทยได้ชื่นชมอย่างต่อเนื่อง ได้รับความเพลิดเพลินเจริญใจ และให้ประโยชน์แก่สังคมไทยอย่างไม่ขาดสาย
แสงไฟที่สาดส่องมา รวมทั้งตากล้องและช่างภาพของงานเหมือนจะพุ่งความสนใจมายังเธอเป็นจุดเดียว รวมทั้งเสียงประกาศจากพิธีกรหญิงชายที่ดังซ้ำบนเวทีพร้อมเอ่ยแซวที่เธอมัวแต่ดูจินตลีลาประกอบเพลงจนเพลิน จึงไม่ได้ยินประกาศว่า ผู้ที่ได้รับรางวัลประเภทเพลงประกอบละครยอดเยี่ยมแห่งปีประจำปีนี้คือ ตัวเธอเอง ‘เพราโพยม ภัทรนันท์’
หญิงสาวดูเหมือนจะตื่นตกใจไปชั่วขณะ เมื่อจุดโฟกัสภายในงานที่ยิ่งใหญ่อลังการในค่ำคืนนี้ ดูจะย้ายความสนใจมาที่เธอเป็นจุดเดียว
เสียงเพลงประกอบละครที่เธอจดปากกาสรรค์สร้างดังกระหึ่มขึ้น พร้อมกับเสียงปรบมือกึกก้อง เมื่อเรือนร่างงามระหงยืนขึ้น ชุดผ้าไหมแก้วเกาะอกเข้ารูปตัวยาวแต่แอบมีรายละเอียดบริเวณช่วงสะโพกด้านหน้าคล้ายเป็นผืนผ้าบางเบาเนื้อเดียวกับชุดนั้นอ้อมมาผูกเป็นปมและทิ้งชายยาวจดพื้น ทำให้ชุดนั้นดูเรียบหรูสง่างาม อันเป็นเอกลักษณ์ตามสไตล์ดีไซเนอร์ชื่อดัง ซึ่งช่วยขับให้ผู้สวมใส่นั้นดูสง่างามและควรค่าแก่เทศกาลพรมแดงนี้อย่างที่สุด และเมื่อเธอก้าวเดิน เนื้อผ้าบางเบาพลิ้วเรียบรื่นก็แนบขนาบไปกับทรวดทรงของหญิงสาว ด้วยสีเปลือกมังคุดของชุดนั้นก็ช่วยขับเน้นผิวสีน้ำผึ้งนวลเนียนของเธอให้เจิดจรัสในยามแสงไฟจากเวทีสาดส่องลงมา
สายตาชื่นชมหลายคู่มองตรงมาที่เธอ เพราะทั่วทั้งเนื้อกายนวลเนียนนั้น นอกจากชุดที่สวมใส่จะสะท้อนรสนิยมแล้วก็ไม่ได้มีเครื่องประดับอื่นใดอีก เพราะเส้นผมหยักศกสีดำยาวสยายที่ทิ้งตัวขนาบไล้จนเกินแผ่นหลังนั้นก็ให้ความสวยงามไม่ต่างไปจากเครื่องประดับอันมีค่า บวกกับต่างหูเพชรเม็ดเดี่ยวรูปทรงหยดน้ำนั้นก็ให้ความงามแบบพอดีโดยไม่มากหรือน้อยไป และยังขับให้ใบหน้างามคมขำตามสไตล์สาวมอญนนทบุรีผสมแขกอยุธยายิ่งดูงดงามโดดเด่นเกินกว่าดาราสาวบางคนที่สวยเพราะคมมีดศัลยกรรมเสียอีก
“ขอแสดงความยินดีกับ ‘คุณเพราโพยม ภัทรนันท์’ นักประพันธ์บทเพลงเจ้าของนามปากกา ‘นางฟ้า’ ผู้ประพันธ์บทเพลงประกอบละคร ‘วิมานนางฟ้า’ ซึ่งเป็นเพลงประกอบละครยอดนิยมแห่งปีที่แฟนๆ ร้องกันได้ทั่วประเทศด้วยค่ะ” พิธีกรสาวมากความสามารถเอ่ยแนะนำ เมื่อมองเห็นเธอกำลังเดินตรงมายังเวที
“ใช่ครับ และนางฟ้า หรือพี่ฟ้าของเราท่านนี้ไม่ธรรมดานะครับ สำหรับท่านที่พิสมัยภาพวาด ขอบอกเลยครับว่าพี่นางฟ้าของเราท่านนี้ก็คือบุคคลคนเดียวกับเจ้าของลายเซ็น ‘Angel’ ศิลปินสาวชาวไทยที่กวาดรางวัลภาพวาดระดับโลกมาแล้วอย่างมากมาย และหากท่านสนใจภาพเขียนของ Angel ก็ต้องรอคอยกันอีกนานนะครับ”
“อ้าว ทำไมล่ะคะคุณขา”
“ก็งานของ Angel ของพี่ฟ้าเรา ได้ถูกจองโดยนักสะสมนานาชาติหมดแล้วน่ะสิครับ แต่หากท่านไหนสนใจจริงๆ ผมขอแนะนำว่าท่านต้องสั่งจองผ่านเอเจนซีที่ ‘มงต์มาร์ท’ เท่านั้น เห็นมั้ยล่ะครับว่าผลงานของศิลปินสาวไทยของเราท่านนี้ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ” พิธีกรหนุ่มที่ล่ำลือกันว่าแอ๊บแมนสุดฤทธิ์เน้นทำว่า ‘มงต์มาร์ท’ ในสำเนียงฝรั่งเศส เรียกเสียงหัวเราะจากแขกผู้มีเกียรติด้านล่าง และก็ได้รับแววตาหมั่นไส้จากพิธีกรสาวด้านข้างไปอีกคน
“โห คุณพี่ขา คุณพี่ทำได้ยังไงคะ ทั้งสวย ทั้งสาว ทั้งมากความสามารถ แต่งเพลงก็ได้ วาดรูปก็สวย โอย...คุณน้องเพลียค่ะ”
เพราโพยมอมยิ้มให้พิธีกรหญิงชายที่เอ่ยแนะนำตัวเธอพร้อมหยอกเย้าด้วยความเป็นกันเอง ทำให้บรรยากาศแห่งความอึดอัดดูจะผ่อนคลายลงไปได้มาก ร่างบอบบางสง่างามเดินเข้าไปประคองรางวัล ณ บัลลังก์ ก่อนจะเดินมาหยุดในจุดที่มีไมโครโฟนเป็นเสาแท่งเล็กซึ่งดัดโค้งโผล่ขึ้นมาจากกลางเวที ดวงตาคมเฉี่ยวจากการแต่งแต้มมีแววอ่อนโยน มองตรงไปข้างหน้า สูดลมหายใจเข้าลึก ไหล่ตั้งตรง ลำคอระหงเชิดสง่างามและอมยิ้มน้อยๆ
เธอดูไม่ต่างจากผึ้งนางพญาที่กำลังเมียงมองไปยังผึ้งงาน แม้จะเคยผ่านเมืองนอกเมืองนาทั้งยังมีเพื่อนฝูงเป็นระดับมหาเศรษฐีในประเทศมหาอำนาจหลากหลายคนเพราะรสนิยมทางศิลปะที่ตรงกัน ทว่าการอยู่ท่ามกลางเหล่าคนบันเทิงก็ทำให้เธอประหม่าเหลือเกิน เพราะทั่วทั้งงานแทบจะมีแต่คนหล่อคนสวยที่เดินเกือบชนกัน แต่เธอก็จะทำให้ดีที่สุดเท่าที่หญิงสาววัย 37 ปี อย่างเธอจะทำได้
“ก่อนอื่นดิฉันต้องขอบคุณคณะกรรมการทุกท่านที่กรุณามอบรางวัลอันทรงเกียรตินี้ให้แก่ดิฉันนะคะ ดิฉันรู้สึกยินดีและเป็นเกียรติอย่างสูงสุดค่ะ และดิฉันก็ต้องขอขอบคุณคณะผู้จัดละครและทีมงานทุกท่าน ที่กรุณาให้ดิฉันได้มีโอกาสเขียนเพลงให้ละครเรื่องนี้ ขอบคุณพี่นกยูงที่ช่วยขับร้องเพลงนี้ได้อย่างไพเราะและงดงาม รางวัลนี้ไม่ได้เป็นของดิฉันเพียงคนเดียว แต่เป็นของทีมงานทุกๆ ท่านด้วยนะคะ เพราะถ้าไม่มีทุกท่านให้โอกาส ดิฉันก็คงไม่มีวันนี้ ขอบคุณค่ะ ขอบคุณมากที่สุด” เสียงปรบมือกึกก้องอีกครั้ง เพราะทุกคำพูดที่เธอถ่ายทอดได้สร้างความประทับใจให้แก่คนฟังได้ดีจริงๆ ใบหน้ายิ้มละไมทอดสายตามองลงไปเบื้องล่าง ก่อนเรือนร่างงามระหงดุจนางพญาเยื้องย่างจะเดินมาจนถึงโต๊ะรับรอง ท่ามกลางเสียงแสดงความยินดี การพูดคุยทักทาย และสายตาชื่นชมอย่างเปิดเผยของเหล่าบรรดาชายหนุ่ม ณ ที่นี้ พิธีการอันทรงเกียรติเทียบชั้นงานพรมแดงของต่างประเทศทำให้ในค่ำคืนนี้เป็นเสมือนสถานที่รวมของเหล่าดารานักร้อง ไฮโซ เซเลบ ผู้จัด ผู้กำกับ ตลอดจนผู้มั่งคั่งทางฐานะและชื่อเสียงของเมืองไทย แขกผู้มีเกียรติทุกท่านต่างแต่งกายกันด้วยช
“ไงจ๊ะ หรือว่าเธอจะจีบเพื่อนพี่อีกคน” มยุเรศเข้ามาร่วมวงในทันทีที่ผละจากนักข่าวซึ่งตามสัมภาษณ์งานเพลงมาได้ สาวสวยวัย 38 ปีที่วันนี้แต่งดวงตาสวยเฉี่ยว ใบหน้าสวยเก๋รับกับผมซอยสั้นตามสไตล์สาวเปรี้ยวเชิดหน้าขึ้นรอฟังคำตอบ “ผมมิบังอาจหรอกครับพี่นกยูง แค่มาขอสัมภาษณ์เฉยๆ” ‘แทนคุณ’ เอ่ยตอบ แต่กลับรู้สึกร้อนวูบวาบที่แก้มขึ้นมาเสียอย่างนั้น ไม่ใช่ร้อนเพราะเขินอายเพราโพยม แต่ที่ร้อนผ่าวขึ้นมาก็เป็นเพราะดวงตาจิกกัดของสาวใหญ่วัยร้อนแรงผู้นี้ต่างหาก เขาเชื่อแล้วว่ารสนิยมคนเราไม่เหมือนกัน เพราะดูท่าเขาจะชื่นชอบอาหารรสชาติจัดจ้านที่กำลังยืนท้าทายอยู่ใกล้ตัวมากกว่าอาหารที่เลิศหรู และดูดีมีรสนิยม “แหม...อะไรจ๊ะนายแทน พี่แซวแค่นี้ก็อายเหรอ อายพี่อายเชื้อมันไม่ดีนะจ๊ะ เพราะพี่อาจคิดเป็นจริงเป็นจังขึ้นมาได้” มยุเรศลอยหน้าลอยตาพูด พร้อมอมยิ้มที่ได้แกล้งนักข่าวหนุ่มสำเร็จ เพราะความคุ้นเคยเนื่องจากเจอกันตามงานหลายครั้ง บวกกับอัธยาศัยที่สุภาพของแทนคุณ ทำให้เธอเลือกที่จะให้สัมภาษณ์นิตยสารของเขามากกว่าที่อื่น และยิ่งเมื่อได้เห็นแววอายๆ จากดวงตาคมเข้มคู่นั้น
“มองตาละห้อยเลยนะ เนี่ยไม่ใช่แค่หมามองเครื่องบินหรือหมาเห็นปลากระป๋องนะโว้ย! แต่เอ็งอะเหมือนหมาที่มองปลากระป๋องอยู่บนเครื่องบินเลยว่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า” “หลบไปเลย เอ็งก็ไม่ต่างกันหรอก” ปราณรต์ปัดใบหน้ายียวนหัวเราะร่าของแทนคุณให้พ้นไปจากเลนส์กล้องของเขา เพราะแม้แต่ภาพเบื้องหลังของเธอ เขาก็อยากจะบันทึกไว้ให้ครบ ทุกความประทับใจของเขาที่มีต่อเธอคนนี้ แม้ว่ามันจะรางเลือน แต่เขาก็มีความสุขที่ได้ทำ “ไม่ต่างกันยังไงวะ ไหนพูดมาดิ๊” คิ้วเข้มของแทนคุณขมวดเข้าหากัน สังหรณ์ใจว่าความลับคงจะไม่เป็นความลับอีกต่อไป “ไอ้แทน ข้าเพื่อนเอ็งนะโว้ย! เอ็งคิดว่าข้าไม่รู้รึไงว่าเอ็งน่ะชอบแม่ม่าย หึหึ...ม่ายเรือพ่วงสองลำซะด้วย” “ไอ้ปราณรต์ ไอ้เพื่อนบ้า เดี๋ยวเถอะ รอบหน้าข้าจะไม่ให้เอ็งถ่าย” “ไอ้แทน” ปราณรต์หุบยิ้มเยาะเย้ยในทันทีที่สายตารู้ทันปนรอยยิ้มเป็นต่อของแทนคุณตอบกลับมา จึงตอบโต้ได้เพียงเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน และยืนมองแทนคุณเดินล้อเลียนจากไป.. หญิงสาวรูปร่างสูงโปร่งใบหน้าสะสวยในชุดเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนที่กำลังนั่งดูตาชั่งพร้อมจดบันทึกน้ำหนักของท
เสียงคลื่นที่ครวญตามแรงลมสาดซัดเข้าหาชายฝั่ง สลับกับเสียงนกทะเลกู่ร้องแว่วมาให้ได้ยิน เป็นสัญญาณเตือนว่าวันใหม่กำลังจะเริ่มต้น ส่งผลให้คนซึ่งนั่งนิ่งซบใบหน้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตาลงกับหัวเข่า ต้องพยายามแหงนขึ้นมองความเปลี่ยนแปลงรอบตัว ยามเมื่อฝ่าเท้าก้าวลงจากรถ ก่อนจะเหยียบย่ำลงบนผืนทรายแห่งนี้ ความมืดดำยังคงอยู่รอบกาย แต่ว่าในขณะนี้กลับกลายเป็นว่ามีแสงสว่างจางๆ ปรากฏขึ้นอยู่ ณ เส้นขอบฟ้า ทำให้สามารถมองเห็นสิ่งต่างๆ รอบตัวได้มากขึ้น คราบน้ำตาที่ทอดตัวลงเป็นสายขนาบสองข้างแก้ม เธอจำต้องปล่อยให้มันไหลออกมาอีกครั้ง เมื่อความทุกข์ระทมนั้นเข้าโหมกระหน่ำซัดเข้าใส่ จนไม่อาจต้านทานหยาดน้ำแห่งความเจ็บช้ำไว้ได้ไหว เพื่อช่วยชะล้างหัวใจที่กลัดทุกข์ให้ผ่อนคลายลงบ้าง หัวใจที่ครั้งหนึ่งเธอเคยคิดว่ามันแหลกสลายจนไม่มีชิ้นดี น่าแปลกที่มันก็ยังคงเต้นอยู่ทุกขณะ แม้ในขณะนี้ก็เช่นกัน ทว่าค่ำคืนที่ผ่านมา ความทุกข์นั้นไม่เพียงยังคงอยู่ แต่มันกลับทำให้เธอยิ่งตอกย้ำถึงความผิดพลาดและความล้มเหลวในชีวิตมากขึ้น และมีบ้างบางเสี้ยวเวลาที่เธอแอบคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด
“มองตาละห้อยเลยนะ เนี่ยไม่ใช่แค่หมามองเครื่องบินหรือหมาเห็นปลากระป๋องนะโว้ย! แต่เอ็งอะเหมือนหมาที่มองปลากระป๋องอยู่บนเครื่องบินเลยว่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า” “หลบไปเลย เอ็งก็ไม่ต่างกันหรอก” ปราณรต์ปัดใบหน้ายียวนหัวเราะร่าของแทนคุณให้พ้นไปจากเลนส์กล้องของเขา เพราะแม้แต่ภาพเบื้องหลังของเธอ เขาก็อยากจะบันทึกไว้ให้ครบ ทุกความประทับใจของเขาที่มีต่อเธอคนนี้ แม้ว่ามันจะรางเลือน แต่เขาก็มีความสุขที่ได้ทำ “ไม่ต่างกันยังไงวะ ไหนพูดมาดิ๊” คิ้วเข้มของแทนคุณขมวดเข้าหากัน สังหรณ์ใจว่าความลับคงจะไม่เป็นความลับอีกต่อไป “ไอ้แทน ข้าเพื่อนเอ็งนะโว้ย! เอ็งคิดว่าข้าไม่รู้รึไงว่าเอ็งน่ะชอบแม่ม่าย หึหึ...ม่ายเรือพ่วงสองลำซะด้วย” “ไอ้ปราณรต์ ไอ้เพื่อนบ้า เดี๋ยวเถอะ รอบหน้าข้าจะไม่ให้เอ็งถ่าย” “ไอ้แทน” ปราณรต์หุบยิ้มเยาะเย้ยในทันทีที่สายตารู้ทันปนรอยยิ้มเป็นต่อของแทนคุณตอบกลับมา จึงตอบโต้ได้เพียงเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน และยืนมองแทนคุณเดินล้อเลียนจากไป.. หญิงสาวรูปร่างสูงโปร่งใบหน้าสะสวยในชุดเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนที่กำลังนั่งดูตาชั่งพร้อมจดบันทึกน้ำหนักของท
“ไงจ๊ะ หรือว่าเธอจะจีบเพื่อนพี่อีกคน” มยุเรศเข้ามาร่วมวงในทันทีที่ผละจากนักข่าวซึ่งตามสัมภาษณ์งานเพลงมาได้ สาวสวยวัย 38 ปีที่วันนี้แต่งดวงตาสวยเฉี่ยว ใบหน้าสวยเก๋รับกับผมซอยสั้นตามสไตล์สาวเปรี้ยวเชิดหน้าขึ้นรอฟังคำตอบ “ผมมิบังอาจหรอกครับพี่นกยูง แค่มาขอสัมภาษณ์เฉยๆ” ‘แทนคุณ’ เอ่ยตอบ แต่กลับรู้สึกร้อนวูบวาบที่แก้มขึ้นมาเสียอย่างนั้น ไม่ใช่ร้อนเพราะเขินอายเพราโพยม แต่ที่ร้อนผ่าวขึ้นมาก็เป็นเพราะดวงตาจิกกัดของสาวใหญ่วัยร้อนแรงผู้นี้ต่างหาก เขาเชื่อแล้วว่ารสนิยมคนเราไม่เหมือนกัน เพราะดูท่าเขาจะชื่นชอบอาหารรสชาติจัดจ้านที่กำลังยืนท้าทายอยู่ใกล้ตัวมากกว่าอาหารที่เลิศหรู และดูดีมีรสนิยม “แหม...อะไรจ๊ะนายแทน พี่แซวแค่นี้ก็อายเหรอ อายพี่อายเชื้อมันไม่ดีนะจ๊ะ เพราะพี่อาจคิดเป็นจริงเป็นจังขึ้นมาได้” มยุเรศลอยหน้าลอยตาพูด พร้อมอมยิ้มที่ได้แกล้งนักข่าวหนุ่มสำเร็จ เพราะความคุ้นเคยเนื่องจากเจอกันตามงานหลายครั้ง บวกกับอัธยาศัยที่สุภาพของแทนคุณ ทำให้เธอเลือกที่จะให้สัมภาษณ์นิตยสารของเขามากกว่าที่อื่น และยิ่งเมื่อได้เห็นแววอายๆ จากดวงตาคมเข้มคู่นั้น
“ก่อนอื่นดิฉันต้องขอบคุณคณะกรรมการทุกท่านที่กรุณามอบรางวัลอันทรงเกียรตินี้ให้แก่ดิฉันนะคะ ดิฉันรู้สึกยินดีและเป็นเกียรติอย่างสูงสุดค่ะ และดิฉันก็ต้องขอขอบคุณคณะผู้จัดละครและทีมงานทุกท่าน ที่กรุณาให้ดิฉันได้มีโอกาสเขียนเพลงให้ละครเรื่องนี้ ขอบคุณพี่นกยูงที่ช่วยขับร้องเพลงนี้ได้อย่างไพเราะและงดงาม รางวัลนี้ไม่ได้เป็นของดิฉันเพียงคนเดียว แต่เป็นของทีมงานทุกๆ ท่านด้วยนะคะ เพราะถ้าไม่มีทุกท่านให้โอกาส ดิฉันก็คงไม่มีวันนี้ ขอบคุณค่ะ ขอบคุณมากที่สุด” เสียงปรบมือกึกก้องอีกครั้ง เพราะทุกคำพูดที่เธอถ่ายทอดได้สร้างความประทับใจให้แก่คนฟังได้ดีจริงๆ ใบหน้ายิ้มละไมทอดสายตามองลงไปเบื้องล่าง ก่อนเรือนร่างงามระหงดุจนางพญาเยื้องย่างจะเดินมาจนถึงโต๊ะรับรอง ท่ามกลางเสียงแสดงความยินดี การพูดคุยทักทาย และสายตาชื่นชมอย่างเปิดเผยของเหล่าบรรดาชายหนุ่ม ณ ที่นี้ พิธีการอันทรงเกียรติเทียบชั้นงานพรมแดงของต่างประเทศทำให้ในค่ำคืนนี้เป็นเสมือนสถานที่รวมของเหล่าดารานักร้อง ไฮโซ เซเลบ ผู้จัด ผู้กำกับ ตลอดจนผู้มั่งคั่งทางฐานะและชื่อเสียงของเมืองไทย แขกผู้มีเกียรติทุกท่านต่างแต่งกายกันด้วยช
เสียงปรบมือจากแขกผู้มีเกียรติดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ราวกับผู้ที่กำลังถูกจับตามองอยู่ในขณะนี้เป็นบุคคลสำคัญ และเหมาะสมแล้วสำหรับรางวัลอันทรงเกียรติที่ได้รับ ตลอดทั่วทั้งงานประดับประดาไปด้วยไฟและแสงสีเสียงอันยิ่งใหญ่อลังการ ภายในงานประกอบไปด้วย ดารานักร้อง ดีเจ วีเจ พิธีกร ผู้จัดละคร ผู้กำกับ ผู้จัดรายการโทรทัศน์ ผู้จัดรายการวิทยุ เจ้าของสถานี นักประพันธ์ดนตรี นักประพันธ์เพลง บรรดาแขกผู้มีเกียรติที่มีรายชื่อเสนอเข้าชิงรางวัล ตลอดจนทีมงานต่างๆ ที่เกี่ยวข้อง เนื่องจากนี่คืองานมอบรางวัลอันทรงเกียรติแก่ผู้ที่มีส่วนร่วมในการขับเคลื่อนให้วงการวิทยุและโทรทัศน์ไทยได้ก้าวไกลและผลิตผลงานดีที่มีคุณค่าออกมาให้ประชาชนคนไทยได้ชื่นชมอย่างต่อเนื่อง ได้รับความเพลิดเพลินเจริญใจ และให้ประโยชน์แก่สังคมไทยอย่างไม่ขาดสาย แสงไฟที่สาดส่องมา รวมทั้งตากล้องและช่างภาพของงานเหมือนจะพุ่งความสนใจมายังเธอเป็นจุดเดียว รวมทั้งเสียงประกาศจากพิธีกรหญิงชายที่ดังซ้ำบนเวทีพร้อมเอ่ยแซวที่เธอมัวแต่ดูจินตลีลาประกอบเพลงจนเพลิน จึงไม่ได้ยินประกาศว่า ผู้ที่ได้รับรางวัลประเภทเพลงประกอบละครยอดเยี่ยมแห่ง
เสียงคลื่นที่ครวญตามแรงลมสาดซัดเข้าหาชายฝั่ง สลับกับเสียงนกทะเลกู่ร้องแว่วมาให้ได้ยิน เป็นสัญญาณเตือนว่าวันใหม่กำลังจะเริ่มต้น ส่งผลให้คนซึ่งนั่งนิ่งซบใบหน้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตาลงกับหัวเข่า ต้องพยายามแหงนขึ้นมองความเปลี่ยนแปลงรอบตัว ยามเมื่อฝ่าเท้าก้าวลงจากรถ ก่อนจะเหยียบย่ำลงบนผืนทรายแห่งนี้ ความมืดดำยังคงอยู่รอบกาย แต่ว่าในขณะนี้กลับกลายเป็นว่ามีแสงสว่างจางๆ ปรากฏขึ้นอยู่ ณ เส้นขอบฟ้า ทำให้สามารถมองเห็นสิ่งต่างๆ รอบตัวได้มากขึ้น คราบน้ำตาที่ทอดตัวลงเป็นสายขนาบสองข้างแก้ม เธอจำต้องปล่อยให้มันไหลออกมาอีกครั้ง เมื่อความทุกข์ระทมนั้นเข้าโหมกระหน่ำซัดเข้าใส่ จนไม่อาจต้านทานหยาดน้ำแห่งความเจ็บช้ำไว้ได้ไหว เพื่อช่วยชะล้างหัวใจที่กลัดทุกข์ให้ผ่อนคลายลงบ้าง หัวใจที่ครั้งหนึ่งเธอเคยคิดว่ามันแหลกสลายจนไม่มีชิ้นดี น่าแปลกที่มันก็ยังคงเต้นอยู่ทุกขณะ แม้ในขณะนี้ก็เช่นกัน ทว่าค่ำคืนที่ผ่านมา ความทุกข์นั้นไม่เพียงยังคงอยู่ แต่มันกลับทำให้เธอยิ่งตอกย้ำถึงความผิดพลาดและความล้มเหลวในชีวิตมากขึ้น และมีบ้างบางเสี้ยวเวลาที่เธอแอบคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด