40 ความสงบ [4/5]

“เย็นนี้รอกินของอร่อยได้เลยครับ” เฉินเฟิงสลัดอาการเขินอาย รีบเดินกลับไปที่บ้านเพื่อเตรียมตัวไปล่าสัตว์มาทำเป็นอาหารเย็น แน่นอนว่านิโคลัสต้องตามติดชนิดแนบสนิทยิ่งกว่าเงา

“พี่นิคแน่ใจนะว่ามีตัวอะไรอยู่จริง” เพราะเขาไม่ได้ยินเสียงเลย

จริง ๆ ที่ผ่านมาก็มีเสียงพวกสัตว์เล็กอยู่บ้าง แต่คิดว่าถ้าต้องล่ามากินกับคนจำนวนมาก มันก็ดูจะน้อยนิดเกินไป เลยไม่เคยนึกมาก่อน อีกทั้งในระยะสองกิโลเมตรที่เขาได้ยินก็ไม่มีสัตว์มากนัก ส่วนใหญ่จะเป็นพวกหนูหรือไม่ก็งู

ราวกับว่ามันรู้ตัวว่าถ้าเข้ามาใกล้อาณาบริเวณนี้อาจจะทำให้ไม่มีชีวิตรอดกลับไปได้ ถึงจะมีกลิ่นอาหารลอยมายั่วยวนจมูกอยู่ทุกวันก็ตาม พืชพรรณก็เจริญงอกงามเห็นแล้วน้ำลายสอ ทว่าก็ต้องอดทนไว้แล้วดั้นด้นออกไปหากินที่แหล่งอื่น

เตรียมตัวเรียบร้อยกระต่ายตัวโตกับหมียักษ์ก็ออกเดินทางโดยมีนิโคลัสเดินนำเพราะเป็นเพียงคนเดียวที่ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวจากระยะไกล

ทั้งสองเลือกที่จะเดินสลับวิ่ง เพื่อไม่ให้ไปถึงเป้าหมายล่าช้า อีกทั้งตอนนี้ก็ใกล้จะบ่ายสามเข้าไปแล้ว ถ้าล่าได้ยังต้องเสียเวลาชำแหละอีกหลายขั้นตอนต้องทำเวลาสักหน่อย

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง จากที่ไม่ได้ยินเสียงการเคล