หากเห็นว่าการให้ความช่วยเหลือไม่ได้สร้างผลเสียให้กับเขาหรือเพื่อนร่วมทีมคนอื่นก็จะลงมือช่วยอย่างเต็มที่ ไม่ใช่ช่วยอย่างขอไปทีถึงจะพูดน้อยแต่ก็เป็นคนดีมากนะเจ้ากระต่ายมองคนรักหมาด ๆ ของตนด้วยดวงตาเป็นประกายหากเพื่อนร่วมทีมคนอื่นอย่างเช่นทีโอหรือหงส์ได้รับรู้ความคิดนี้ของเฉินเฟิง คงตะโกนเป็นเสียงเดียวกันว่า‘ใครก็ได้ดึงความรักออกจากตาคุณเชฟที! อย่าปล่อยให้เขาเห็นกงจักรเป็นดอกบัว!! อิหมีนี่มันร้าย!! พาเจ้ากระต่ายหนีไปปปป…’แต่คิดหรือว่านิโคลัสจะยอมให้เพื่อนร่วมทีมได้มีโอกาสปลุกเรียกสติเจ้ากระต่ายที่เขาพยายามใช้ทั้งสมองและเสน่ห์ล่อลวงมาให้หนีไปได้ง่าย ๆไม่มีทางเสียหรอก... หึหลังมื้อเย็นทีมผู้ใช้พลังพิเศษทีมใหม่จึงได้มาเยือนถึงหน้าบ้านของท่านเทพ พวกเขาอยากตอบแทนสำหรับคำแนะนำเรื่องการฝึกใช้พลัง ได้ยินว่าคุณเชฟกำลังกลุ้มใจเรื่องที่ไม่มีเนยในการทำอาหารก็รีบไปรื้อค้นห้างสรรพสินค้าจนได้เครื่องตีเนยแบบใช้มือมาเฉินเฟิงรับมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม กล่าวขอบคุณหลายประโยค แต่เมื่อส่งแขกออกจากบ้านจนหมด รอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเจ้ากระต่ายก็จางหายไปเอ่อ ก็รู้สึกขอบคุณจากใจ แต่ว่า… พวกเราไม่มีวัวนะจะไป
“ใกล้แล้ว” เจ้ากระต่ายเกร็งตัวขึ้นมาทันที จะว่าพวกเขาตื่นตูมก็ได้ ทั้งที่ยังไม่รู้เจตนาของรถคันนั้นแน่ชัดว่าแค่ขับเลยผ่านไปหรือจงใจมาที่นี่ก็ตามจากเหตุการณ์หลาย ๆ ครั้งที่เจอมาสอนให้รู้ว่า… ระวังไว้ก่อนดีกว่าอีกทั้งตั้งแต่ช่วงซอมบี้บุกหนักเพราะมีฝนเป็นเหตุ วันดีคืนดีเขาก็จะได้ยินเสียงรถวิ่งผ่านไปบ้าง แต่ไม่เคยมีใครให้ความสนใจเมืองเล็ก ๆ ตรงนี้เลย อาจเพราะจุดมุ่งหมายของใครหลายคนคือเมืองหลวงของประเทศที่ทุกคนคาดว่าจะต้องมีค่ายของรัฐบาลให้การช่วยเหลือไม่นานรถของนิโคลัสก็ขับไปถึงกำแพงที่เป็นช่องสำหรับเข้าออก มีเพียงคนในเท่านั้นที่รู้ว่าประตูอยู่ตรงไหน“กลับมาเร็วจังเลยจ้ะ งานก่อสร้างเสร็จแล้วเหรอ?” เมตตาเห็นพ่อหนุ่มสองคนเดินตรงมาที่เธอจึงเอ่ยทักไป“รีบพาเด็ก ๆ ไปหลบที่ห้องเก็บเสบียงก่อนครับ ผมได้ยินเสียงรถกำลังใกล้เข้ามา ไม่รู้ว่าจะแวะเข้ามาที่เมืองนี้หรือเปล่า” นิโคลัสไม่พูดพร่ำทำเพลง ขับรถไปจอดยังสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า ให้ทุกคนไปซ่อนตัวก่อน“ได้จ้ะ” ครูเมตตาพยักหน้ารับ ก่อนจะเรียกให้กลุ่มพี่เลี้ยงเด็กอาสาวันนี้พาเด็ก ๆ ไปยังห้องเก็บเสบียง และเธอเองก็เตรียมใช้พลังกางป้องกันไว้อีก 1 ชั
ในที่สุดคนที่หายหน้าหายตาไป 2 เดือนก็กลับมาเสียที ตอนแรกยังคิดว่าน่าจะไปไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ ไหงไปติดแหง็กนานเกินเดือนได้ล่ะโจเซฟลงมาจากรถกระบะคันเดิมที่ตนขับออกมาจากหมู่บ้าน นัยน์ตาคมมองสำรวจกลุ่มคนที่ไม่ได้เจอหน้ากันนานเป็นเดือน พร้อมกับบรรยากาศในเมืองเล็ก ๆ แห่งนี้ที่ดูสงบร่มรื่นขึ้น‘ปลอดภัยมากกว่าเดิมด้วย’“มีผู้ใช้พลังพิเศษใหม่เหรอ กำแพงเหล็กเป็นความคิดที่ไม่เลวเลยห” หัวหน้าทหารหนุ่มหันไปถามวิทย์ที่กุลีกุจอรอรับอยู่หน้าประตูนิโคลัสกลอกตา นั่นควรเป็นประโยคแรกหลังจากไม่ได้เจอกันมานานหรือ?“ครับ ๆ เป็นคนในทีมของผมเองครับ เขาเป็นผู้ใช้พลังโลหะ” วิทย์รีบดันเพื่อนของตนขึ้นมา เวลานี้พวกเขาเหมือนกำลังตั้งแถวรอรับคนสำคัญอย่างไรอย่างนั้น แม้จะรู้สึกแปลก ๆ แต่ก็ไม่รู้ว่ามันแปลกที่ตรงไหน“โอ้ ดีนี่นา” โจเซฟหรี่ตามองประเมิน สภาพร่างกายภายนอกยังมีไขมันส่วนเกินอยู่ในหลายจุด ถ้าฝึกซ้อมมากกว่านี้คงสามารถดึงพลังมาใช้ได้อย่างเต็มที่เหมือนทีโอ “นอกจากฝึกใช้พลังให้ชำนาญแล้ว อย่าลืมฝึกร่างกายด้วยล่ะ”“ครับ!” ผู้ใช้พลังโลหะรับคำแข็งขัน“พี่หงส์เป็นยังไงบ้างครับ” เฉินเฟิงทักหญิงสาวที่เปิดประตูตามลงมา“
“ฮึก แคล้วคลาดนะลูก” เมตตากลั้นน้ำตาแห่งความดีใจไว้ไม่ไหว อยากจะทำตัวเข้มแข็งแต่หัวใจใช่หินผา ความสูญเสียที่เกิดขึ้นบ่อยครั้งพาให้หญิงชรารู้สึกเหน็ดเหนื่อยทั้งกายและใจ ใครเล่าจะอยากให้คนหัวหงอกเผาคนหัวดำเด็กทุกคนที่นี่ก็เหมือนลูกเหมือนหลาน เธอเห็นมาแต่อ้อนแต่ออก คนในกลุ่มของวิทย์บางคนที่บอกว่าตัวเองเป็นคนไร้บ้านก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกล ก่อนเกิดโรคระบาดบางคราก็มาขอช่วยงานในสถานสงเคราะห์แห่งนี้เพื่อแลกข้าวประทังความหิว เธอก็แจกจ่ายให้ตามอัตภาพ มีมากก็ให้มาก มีน้อยก็ให้น้อยถ้าเป็นไปได้เธออยากจะกางพลังไว้ตลอดเวลา ปกป้องพวกเขาไว้ใต้ปีก ไม่ให้ต้องออกไปเผชิญอันตรายภายนอกแต่มนุษย์ยังต้องเวียนว่ายตายเกิด แล้วพลังพิเศษที่ต้องใช้พลังงานในร่างเป็นตัวขับเคลื่อน หญิงชราอย่างเธอจะไปมีเยอะเหมือนคนหนุ่มสาวได้ยังไง ใช้ได้เกิน 1 ชั่วโมงก็เต็มกลืนแล้ววิทย์เช็ดหางตามองภาพแม่ลูกรักใคร่ด้วยความตื้นตันเขาเองก็เป็นคนหนึ่งที่รักและผูกพันกับคุณแม่เมตตามาก... มากเสียจนไม่เคยนึกถึงมารดาผู้ให้กำเนิดเลยสักครั้ง เพราะเขาได้รับความรักเพียงพอแล้ว...“ที่นี่ก็เจอเหมือนกันเหรอ” โจเซฟยกมือกุมศีรษะเผยสีหน้าเคร่งเครียด “ข
“เรื่องคริสตัลซอมบี้ได้ความคืบหน้าใช่ไหมครับ” เฉินเฟิงรีบถามทันทีที่ปิดประตูบ้าน“อืม มีประโยชน์มากเลยล่ะ” โจเซฟยิ้ม สิ่งที่หมอหมีกับคุณกระต่ายพบเรียกได้ว่าเป็นความหวังของมนุษย์เลยก็คงไม่พูดเกินไปนัก“แล้วเขาว่ายังไงบ้างครับ” เฉินเฟิงตื่นเต้นจนหูตั้ง มือข้างหนึ่งแอบกำเข้าไปในเสื้อคลุมที่มีกล่องเก็บครัสตัลสีเขียวและเหลืองที่เขาเก็บมาจากซอมบี้มนุษย์กลายพันธุ์และซอมบี้วิวัฒนาการ ส่วนของซอมบี้เด็กถูกเก็บแยกไว้ในเป้ที่ห้องนอน“จากที่หน่วยวิทยาศาสตร์ใช้เวลาวิเคราะห์กว่า 3 สัปดาห์ แม้จะไม่สามารถวิเคราะห์ออกมาได้ทั้งหมด แต่ก็พอสรุปออกมาได้ว่า ในนิวเคลียสหรือคริสตัลของซอมบี้นั้นสามารถทำให้มนุษย์ได้รับพลังพิเศษได้จริง อัตราส่วนความสำเร็จอยู่ที่ 10 ต่อ 100”หลังจากซอมบี้บุกหนัก ในคราวที่เก็บกวาดซากก็ได้ให้หทารเผาทำลายซากศพพวกมันทั้งหมด พอไฟมอดก็ปรากฏคริสตัลซอมบี้กว่า 100 เม็ดจากซอมบี้ที่บุกมาเกือบแสนตัว นั่นหมายความว่าหากเป็นซอมบี้ในระยะแรกจะไม่สร้างนิวเคลียสภายในสมอง ต้องทิ้งระยะไปก่อน และถ้าหากเป็นซอมบี้วิวัฒนาการ สีของมันก็จะเปลี่ยนจากสีใสเป็นเหลืองอ่อน“น้อยมาก” เฉินเฟิงกลุ่มทดลอง 100 คนที่
ซึ่งความคิดนี้ก็ไม่เป็นผลดีนักและถูกปัดตกในเวลาต่อมา เพราะหลังจากสวมอุปกรณ์เครื่องป้องกันเต็มตัว ไม่ว่าจะเป็นแขน ขา หรือบริเวณต้นคอ แค่ครึ่งชั่วโมงก็เป็นลมกันถ้วนหน้าอากาศประเทศ T ไม่ควรแต่งตัวมิดชิดมากนัก ขนาดฤดูฝนพระอาทิตย์ก็ยังตอกบัตรทำงานอย่างขยันขันแข็ง ไหนขอดูอุณหภูมิวันนี้หน่อยสิเท่าไรแล้วนะ?38 องศาแหม ทำงานยอดเยี่ยมดีจริงดังนั้นลืมเรื่องพลาสติกหุ้มแขน ปลอกขา ผ้าพันคอไปได้เลย ร้อนโว้ย!สุดท้ายก็ต้องมาพึ่งศิลปะการป้องกันตัวอีกครั้ง รวมถึงการฝึกฝนร่างกายให้พร้อม ประสบการณ์ฆ่าซอมบี้เองก็สำคัญภายในระยะ 3 วันที่เฉินเฟิงไม่ได้ก้าวออกจากบ้าน เขาจึงไม่รู้ว่าในระหว่างที่กลุ่มของวิทย์ออกก่อกำแพงที่เส้นทางเชื่อมหมู่บ้านนั้น พวกเขาขยันขันแข็งมากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว ถ้าเจอซอมบี้บุกมาแทบจะแย่งกันออกไปจัดการยิ่งบางคนที่เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา ต่างก็มองโจเซฟไม่ต่างจากไอดอลในดวงใจ เจอซอมบี้เรือนแสนก็ยังรอดกลับมากำลังใจที่เคยหลุดร่วงหายไปก็กลับฟื้นคืนมาแม้จะไม่มีพลังอะไร แต่พวกเขาก็สามารถเป็นคนธรรมดาที่ไม่ธรรมดาได้“แล้วของที่ฝากให้เอากลับมาล่ะ” นิโคลัสถามในระหว่างที่สายตากำลังกวาดมองแต้มไพ
“ไกลไปหรือเปล่าครับ” เฉินเฟิงถึงกับสูดปาก ไกลกว่าจากหมู่บ้านเขาเข้าเมืองหลวงอีกนะ แม้ว่าเมื่อก่อนจะสามารถเดินทางไปกลับได้ในวันเดียวก็ตาม แต่ปัจจุบันการเดินทางมีอันตรายรอบตัว การไปในสถานที่ที่ไม่เคยไปนับว่ามีความเสี่ยงเป็นอย่างมาก“พวกเขาส่งหน่วยสำรวจไปแล้วแต่ก็ไม่กลับมา” โจเซฟถอนหายใจเสียงดัง นี่ก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เขาอยู่รอที่ค่ายพันธมิตรนานเกือบเดือน ถ้ารู้สถานการณ์ที่นั่นสักหน่อยเขาอาจจะยอมรับภารกิจให้หลังจากประเมินความเสี่ยงแล้วแต่นี่ไม่รู้อะไรเลย“ถ้าไม่มีอาหาร… ต่อไปค่ายนั้นจะเป็นยังไงเหรอครับ” เฉินเฟิงถามเสียงเบา“แตก” หงส์ตอบ ก่อนจะรีบเปลี่ยนคำตอบให้ดูดีขึ้นเมื่อได้รับสายตาตักเตือนมาจากหัวหน้า “แต่ไม่น่าห่วงหรอกมั้ง ก็ในเมื่อหลานชายยังนั่งกินขนมสบายใจ แสดงว่าในมิติก็ต้องมีมากกว่าที่รายงาน” หญิงสาวนึกถึงท่าทีไม่ทุกข์ร้อนของหลานชายท่านนายพลอย่างไอซ์ ทั้งที่เป็นคนออกปากเรื่องอาหารใกล้จะหมดแท้ ๆ แต่เจ้าตัวกลับนั่งกินขนมตากแอร์อยู่ในห้องเธอเชื่อเหลือเกินว่าครั้งที่มานิคมอุตสาหกรรม อีกฝ่ายน่าจะเก็บเกี่ยวไปได้พอสมควร ต้องรู้ด้วยว่าเหล่าหัวหน้าหน่วยหรือบุคคลที่ยศสูงจะมีส่วนแ
แผงโซลาร์เซลล์พร้อมใช้กับแบตเตอรี่สำรองนับได้ว่าเป็นของมีค่ามากสำหรับคนที่เคยชินกับการใช้ชีวิตในเมืองใหญ่ ขอแค่มีไฟฟ้าเครื่องอำนวยความสะดวกหลายอย่างที่เคยจำเป็นก็จะสามารถกลับมาใช้มันได้อีกครั้งเฉินเฟิงเป็นพ่อครัว สิ่งสำคัญนอกจากมีดประจำตัว ต่อมาก็คือความสดใหม่ของวัตถุดิบในการประกอบอาหาร เขาอยากให้ตู้เย็นกลับมาใช้งานได้เป็นปกติ อาหารหลายเมนูจำเป็นต้องพึ่งพาความเย็นในระดับที่เหมาะสมจึงจะสามารถดึงรสชาติออกมาได้อย่างที่ต้องการยกตัวอย่างง่าย ๆ เลยก็คือเนยถ้าวันหนึ่งเขาสามารถหาวัวมาได้ รีดนมได้ แล้วยังไงต่อล่ะ…เพราะขั้นตอนต่อไปคือการนำนมวัวสด ๆ เข้าแช่ในตู้เย็นทิ้งไว้ 1 คืนเพื่อให้เกิดการแยกตัวขึ้นระหว่างนมกับครีม และเขาต้องตักครีมส่วนนั้นไปปั่นในเครื่องทำเนยที่ได้รับมาก่อนหน้านี้ พอได้เนยมาแล้วก็ต้องใส่ตู้เย็นไม่ให้มันละลายแล้วจึงค่อยนำมาใช้ประกอบอาหารอีกตัวอย่างหนึ่งก็คือเนื้อสดในตอนนี้ถ้าได้เนื้อมา สิ่งแรกที่ต้องทำเลยก็คือแปรรูปให้เป็นเนื้อแดดเดียวหรือเนื้ออะไรก็ได้ที่จะสามารถช่วยให้พวกมันอยู่ได้นานที่สุด แต่จะไม่ดีกว่าหรือ? หากทำให้มันกลายเป็นน้ำแข็งไปเลยเพื่อคงความสดใหม่ไว้
“ฮึบ” ทีโอผลักพัดลมใบมีดสีส้มอมแดง ยามที่มันหมุนคว้างอยู่กลางอากาศก็มีเปลวไฟลุกโหมขึ้นมาต้นเห็ดไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ต่างโดนตัดเฉือนพร้อมกับเผาทำลายไปในคราวเดียวกัน เส้นทางด้านหน้าและด้านหลังที่เคยถูกปิดล้อมต่างก็กลายเป็นทะเลเพลิงขนาดย่อมในพริบตาเดียว“รีบไปกันเลยครับ” หากยังมีพลังเพียงขั้นแรกท่าไม้ตายนี้คงไม่มีทางสำเร็จ การใช้พลังในรูปแบบนี้ต้องใช้ทั้งสมาธิและพลังงานพอสมควร หลังจากเคลียร์ทางเดินได้ บนใบหน้าของทีโอจึงปรากฏเหงื่อไหลซึมออกมาหมดพลังไปเกือบครึ่ง!ถ้าไม่ใช่ว่าต้องใส่หน้ากากกันแก๊สตลอดเวลา เขาคงหยิบคริสตัลซอมบี้สีใสมากินเพิ่มพลังว่ากันตามจริง เห็ดพวกนี้ไม่ได้น่ากลัวเลยหากมีการเตรียมพร้อมที่ดีพอ ที่น่ากลัวกว่ากลับเป็นสภาพแวดล้อมที่ไม่เอื้ออำนวยให้ใช้พลังอย่างเต็มที่ ลองเปลี่ยนเป็นสัตว์กลายพันธุ์หรือต้นจามจุรียักษ์ครั้งก่อนไม่แน่ว่าผลลัพธ์อาจไม่เป็นเช่นนี้“ถึงแล้ว!!” เฉินเฟิงดีใจมาก ในที่สุดก็มาถึงชั้นหนึ่งเสียที ไม่ต้องสูดดมควันอีกต่อไปแล้วแซ่ก ๆ ๆ“กัดไม่ปล่อยเลยนะ” เฉินเฟิงกัดฟัน ตอนนี้ทางเดินด้านหลังเต็มไปด้วยสปอร์เห็ดจำนวนมหาศาล เห็ดบางต้นยอมตายเพื่อที่จะผลิตสปอร์ให้ได้
ดังนั้นการเดินทางกลับขึ้นไปยังชั้นบนจึงมีเฉินเฟิงเดินนำ คอยกรุยทางและปรับอากาศให้ ลำดับต่อมาจึงเป็นทีโอ และนิโคลัสปิดท้าย ซึ่งทีโอที่สภาพร่างกายไม่ค่อยดีนักพยายามเดินตามคุณเชฟกระต่ายให้ทัน กลัวว่าถ้าคลาดกันแล้วอาจจะโดนภาพลวงตาเล่นงานอีกรอบยอมรับว่าในเวลาที่เหงา เขามักย้อนคิดไปถึงวันที่ปกติสุขดี ทำไมตอนนั้นเขาไม่ทำดีกับหมอนั่นให้มากหน่อยนะ เอาแต่เฮฮาปาร์ตี้ไปเรื่อยจนอีกคนคิดว่าเขาเป็นพวกคาสโนว่าทั้งที่ไม่ใช่เลยสักนิดคนที่เขาชอบคือเลวี่...รูมเมตขี้บ่นที่บ่นได้ตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบถึงจะแค่แอบชอบก็เถอะ…แต่เขาก็ให้ใจกับเลวี่ไปมากจริง ๆ การที่ต้องเห็นอีกคนโดนซอมบี้กัดต่อหน้าต่อตาโดยที่ตัวเองไม่สามารถเอื้อมมือไปคว้าไว้ได้ทันเป็นเรื่องที่ปวดใจเขามากที่สุดหลังจากกลุ่มทหารพามาถึงค่ายพันธมิตร เขาพร่ำโทษตัวเองที่ยังมีชีวิตรอด เพราะเขาทำอีกคนหลุดมือก่อนเฮลิคอปเตอร์ช่วยเหลือจะมาถึงเป็นเพราะเขา… เพราะเขาทั้งนั้น!แม้แต่พ่อแม่ก็ช่วยไว้ไม่ได้…ทีโออยากปลิดชีวิตตนเอง แต่พลังพิเศษดันตื่นขึ้นมา เขาจึงกลายเป็นบุคลากรที่สำคัญยิ่งต่อการอยู่รอดของมนุษยชาติ ตัวเขาที่ไม่มีสิ่งใดให้ยึดเหนี่ยวอีกจึงตกล
เอ๊ะทำไมมันร้อน…“โอ้โห ไข้สูงเท่าไรวะเนี่ยมือกูจะพองแล้ว” เลวี่ผละออกไปมือขาวสะบัดไปมาในอากาศนั่นสิ…ทำไมมันร้อนแบบนี้ ร้อนมาก ๆ ด้วย ร้อน…“ร้อน!!!”เฮือก!ชายหนุ่มสะดุ้งเฮือก ดวงตาเบิกกว้างมองซ้ายมองขวาอย่างงุนงง รอบด้านถูกปิดกั้นจนมองไม่เห็นสภาพแวดล้อมภายนอก คล้ายว่าตนเองกำลังอยู่ในกล่องเหล็กกล่องเหล็ก!จริงด้วย!! ก่อนหน้านี้เขาถูกฝุ่นละอองอะไรก็ไม่รู้โจมตีเข้ามา ในช่วงเวลาที่ใกล้จะหมดสติเขาใช้ลูกเหล็กที่พกติดตัวปิดผนึกฮาร์ดดิสก์ไดรฟ์ไว้ก่อน จากนั้นก็สร้างใบมีดเหล็กขึ้นมาพัดพวกมันให้ออกไป แต่ยิ่งพัดมันก็ยิ่งหมุนวนเข้ามาใกล้ทุกที สุดท้ายจึงสร้างกล่องเหล็กครอบคลุมตัวเองแล้วก็หมดสติ…“อึก” ทีโอเบ้หน้า อากาศที่มีใกล้จะหมดเต็มทน แถมแผ่นหลังที่พิงกับกล่องเหล็กอยู่ก็เริ่มร้อนลวกผิว ชายหนุ่มจำต้องปลดกำแพงเหล็กด้านหลังออก ไม่อย่างนั้นได้กลายเป็นไก่อบฟางในอีกไม่นานแน่ทันทีที่กำแพงด้านหลังถูกเปิดออก เป็นจังหวะเดียวกับที่นิโคลัสเผากองเห็ดเกือบหมดแล้ว เฉินเฟิงที่ได้ยินเสียงกุกกักจากในนั้นมาสักพักก็ไม่รอช้า รีบคว้าตัวทีโอให้มาอยู่ฝั่งเดียวกับตนพร้อมกับตรวจเช็กว่าอีกฝ่ายได้สวมหน้ากากกันแก๊ส
“ไม่ใช่หรอก” นิโคลัสส่ายหน้า “ดูตรงนี้สิ” พลางชี้ให้เห็นตรงทางเดินมีกล่องเหล็กอีกหนึ่งกล่องถูกวางตั้งอยู่ ดูจากลักษณะภายนอกแล้วคล้ายคลึงกับกล่องเหล็กที่เฉินเฟิงเคยขอให้ทีโอทำในตอนที่นำเนื้อวัวลงไปแช่ในน้ำตก“งั้นนี่ก็เป็น…” ทีโองั้นเหรอเฉินเฟิงมองกองเห็ดที่เกาะอยู่บนอะไรสักอย่างจนมีขนาดใหญ่ มันขวางทางเดินไว้เหมือนภูเขาขนาดย่อมจนไม่สามารถผ่านไปได้ ในสมองพลันนึกถึงสิ่งที่ตุ่นและหงส์พบเจอถ้าหากว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าของเขาในตอนนี้คือทีโอ…“จะเผาแล้วนะ” นิโคลัสให้สัญญาณ เฉินเฟิงจึงนำต้นลิ้นมังกรจุ่มลงไปในกระติกน้ำ แล้วเร่งให้มันดูดควันพิษเหล่านี้ออกไป ต้องขอบคุณเจ้าตัวแสบที่หยิบสิ่งนี้มาให้ ไม่อย่างนั้นหน้ากากกันแก๊สคงกรองฝุ่นควันไม่ไหวนิโคลัสเผาภูเขาเห็ดตรงหน้าอย่างระมัดระวัง พอไหม้ไปได้ระยะหนึ่ง บางส่วนที่อยู่ใต้กองเห็ดก็เผยออกมาให้เห็น“เหล็ก!” นั่นก็หมายความว่า!!พรึบ!นิโคลัสเร่งไฟให้รุนแรงขึ้น เห็ดที่เคยไหม้อย่างช้า ๆ ก็พลันอันตรธานหายไปในเวลาไม่นาน...“โอ…” เสียงอะไร“ทีโอ…” ใครกำลังเรียกเขา“ทีโอ!!”เฮือกดวงตาคมเบิกกว้างก่อนยันตัวมองซ้ายมองขวาที่นี่มัน…“ตื่นสักทีนะไอ้บ้า” ชาย
“ขอพาเจ้าพวกนี้ไปที่ค่ายก่อนนะ” โจเซฟให้เฉินเฟิงช่วยกันวางร่างของหงส์และตุ่นลงกระบะหลังรถ “ถ้าเจอทีโอก็รีบพากลับไปที่ค่ายต่อได้เลย” ชายหนุ่มว่าพลางกระโดดขึ้นฝั่งคนขับสตาร์ตรถได้ก็ขับออกไปทันทีชายหนุ่มต้องแข่งกับเวลา จากที่นี่ถึงค่ายพันธมิตรมีระยะห่างประมาณ 10 กิโลเมตร ถ้าขับเร็ว ๆ จะทำเวลาอยู่ที่ 15 นาที ต้องรีบพาสองคนนี้ไปส่งให้ถึงมือหมอให้เร็วที่สุด ถึงนิโคลัสจะเป็นหมอ แต่อีกฝ่ายกำลังติดพันอยู่ในชั้นใต้ดิน เขาที่เป็นหัวหน้าไม่ควรรออยู่เฉย ๆอีกทั้งที่ค่ายก็มีเครื่องมือแพทย์และยาปฏิชีวนะที่น่าจะช่วยชีวิตทั้งสองคนได้ถ้ามีซอมบี้ขวางทางพ่อจะชนไม่เลี้ยงเลย!!เฉินเฟิงเห็นโจเซฟขับรถออกไปก็พาตนเองกลับเข้าไปในอาคารเพื่อช่วยนิโคลัสตามหาทีโอต่อ ไม่รู้อีกฝ่ายเป็นตายร้ายดีอย่างไรมังคุดเห็นมนุษย์สองคนกลับออกมามีสภาพไม่สู้ดีนักก็ร้องเสียงแหลม พยายามจะเข้าประตูตามเจ้านายไปด้วย ข้างในนั้นมีอะไรทำไมทุกคนถึงออกมามีสภาพเป็นแบบนั้นไปได้งี้ด (มังคุดจะไปด้วย)แค่คิดว่าเจ้านายของมันจะกลายเป็นอย่างสองคนนั้นหากเข้าไปอีก เจ้าตัวยักษ์ก็ใจไม่ดีเอาเสียเลย รีบเดินไปรั้งชายเสื้อของเฉินเฟิงไว้แน่น“ไปไม่ได้ มัง
“เป็นแบบนี้แล้ว… พวกนั้นคงอยู่ที่นี่แน่” โจเซฟฟันธง ความคิดของพืชและสัตว์บางครั้งก็เรียบง่าย สิ่งที่พวกมันอยากปกป้องหวงแหนจะได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนา ประหนึ่งราชินีผึ้งที่อาศัยอยู่ในรังท่ามกลางบริวารอีกหลายพันตัว“ไปกันเถอะ” นิโคลัสเรียกลูกไฟออกมาเผาเห็ดยักษ์ตรงหน้า แต่เมื่อเผาหมดไปต้นหนึ่ง ก็มีต้นอื่นงอกขึ้นมาแทนที่ทันที“...” เฉินเฟิงหรี่ตามอง“อาเฟิง” นิโคลัสคิดจะลองเผามันอีกครั้งเป็นต้องชะงัก เมื่อคนรักแตะบ่าขอให้เขาหลบไป“พอดีเห็นว่ามันเป็นพืชน่ะครับ” เลยอยากลองดูว่าใครจะควบคุมใครได้กันแน่ คราวต้นจามจุรีเฉินเฟิงเองก็มีความคิดนี้อยู่ในหัว แต่เพราะถูกโจมตีจนแทบจะไม่มีจังหวะให้พักหายใจ เรื่องลองใช้พลังควบคุมอะไรนั่นลืมไปได้เลย แค่หลบหลีกและโจมตีกลับก็เต็มกลืนแล้วแต่เห็ดที่อยู่นิ่ง ๆ นี่ก็น่าทดสอบดูไม่ใช่หรือ?พลังการควบคุมของเขากับเห็ดพวกนี้ใครจะเหนือกว่ากัน!ถ้าทำสำเร็จจะได้ไม่ต้องทนสูดดมควันไฟด้วย… จะหายใจไม่ออกแล้ว!“ถ้าไม่ไหวต้องรีบถอนตัวกลับมานะ” นิโคลัสไม่มั่นใจในเรื่องนี้เท่าไร พลังของเขาคือการควบคุมเปลวไฟที่ไม่มีความนึกคิด แต่เจ้ากระต่ายกลับแตกต่างออกไป ต้นไม้เองก็เป็นสิ
“เห็ดบางชนิดแค่สูดดมสปอร์เข้าไปก็เป็นอันตรายแล้วครับ” นิโคลัสอธิบาย ดีที่เขาให้ทุกคนสวมใส่หน้ากากกันแก๊สก่อน ฝ่ามือหนาถอดถุงมือออกข้างหนึ่ง ลูกบอลไฟขนาดเท่าไข่ไก่หลายลูกหมุนวนอยู่บนฝ่ามือของชายหนุ่ม แสงไฟเต้นระริกในความมืด ดูคล้ายมัจจุราชกำลังเริงระบำถ้ามองไม่ผิดเฉินเฟิงเหมือนเห็นหมวกเห็ดกำลังสั่น ไม่รู้ว่าตาฝาดหรือเป็นเพราะแสงสะท้อนจากลูกบอลไฟของคนรัก“ฮึบ” นิโคลัสปาลูกบอลไฟใส่ผนังและพื้น เผาทำลายทางเดินเห็ดจนมอดไหม้เป็นจุณ ชายหนุ่มควบคุมไฟไม่ให้มันรุนแรงจนกลายเป็นย่างสดคนไปจนหมด เดินนำไปเรื่อย ๆ จนมาถึงห้องที่มีการติดตั้งซูเปอร์คอมพิวเตอร์“ตรงนั้นมีเครื่องคอมพ์วางไว้ด้วยครับ” ตรงมุมหนึ่งของทางเดินมีเครื่องคอมพิวเตอร์พร้อมสายถูกถอดมาวางไว้บนทางเดินที่มีเห็ดขึ้นเต็มไปหมด“น่าจะเป็นสามคนนั้นแหละที่ถอดมาวางไว้”‘แล้วหายไปไหนกันนะ’ โจเซฟขมวดคิ้วคิดหนัก“ทีโอบอกว่านอกจากที่นี่่จะมีห้องใต้ดินตามแปลนที่เราได้มา แถมน่าจะมีห้องเซิร์ฟเวอร์ที่อยู่ลึกลงไปอีก เป็นไปได้ไหมว่าสามคนนั้นจะอยู่ที่นั่น” นิโคลัสนึกถึงการประชุมก่อนปฏิบัติภารกิจเมื่อเช้า“เป็นไปได้สูงทีเดียว” นิโคลัส“ใช่ทางนั้นหรือเปล่
“มีเสียงจากด้านบน” ใบหูสี่เหลี่ยมกระดุกกระดิกสองสามครั้ง“ในที่สุดพวกนั้นก็จัดการกับสัตว์ประหลาดด้านนอกได้แล้วสินะ” หงส์โล่งใจ อย่างน้อยก็คงไม่มีใครเป็นอะไร“ถ้าตะโกนออกไปตอนนี้พวกนั้นจะได้ยินหรือเปล่านะ” ตุ่นเอ่ยน้ำเสียงอ่อนแรง สติของเขาเหลือไม่มาก ในสภาพที่ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากพูด การขอความช่วยเหลือจึงเป็นความหวังเดียวที่พวกเขาจะรอดออกไปได้ แต่ถ้าพวกเขาสองคนอยู่ชั้นใต้ดินก็ลำบากแล้ว ถึงจะหูดีแต่ชั้นใต้ดินของที่นี่ก็ลึกไม่ใช่เล่นน่ากลัวว่าเสียงอาจจะส่งไปไม่ถึง …“เงียบเกินไปหรือเปล่าครับ” เฉินเฟิงเอียงหูฟัง เขาไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยสักนิด“อาจอยู่ชั้นใต้ดินกันละมั้ง” โจเซฟคาดเดา เขาเองก็เป็นคนหนึ่งที่ศึกษาแปลนอาคารนี้อย่างทะลุปรุโปร่ง“งั้นลองลงไปสำรวจกันเลยไหมครับ” ไหน ๆ ก็ไม่ได้ยินเสียงจากด้านบนนี่นา “มีกลิ่นอับชื้นในอากาศด้วย” เจ้ากระต่ายสูดดมทำจมูกยุกยิก“หรือหงส์จะใช้พลัง?” หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างคาดเดางี้ด“มังคุด รออยู่ด้านนอกสิ” เฉินเฟิงดันจมูกของเจ้าตัวโตออกจากบานประตูประตูที่นี่ก็บานใหญ่นะ… ทว่าพุงมังคุดใหญ่กว่า“คอยระวังอย่าให้พวกมันบุกเข้าไปในตึกไง” คนเป็นเจ้านายปลอ
“ใช่ครับ ถ้าเป็นเจ้าสิ่งนั้นอาจจะทำให้คริสตัลระดับ 2 เกิดปฏิกิริยาก็เป็นได้” พวกเขาลองใช้ของใกล้ตัวหลากหลายชนิดที่พอหาได้มาทำการทดลองแล้ว ส่วนเห็ดที่พูดถึงยังไม่เคยลองสักครั้ง“อาจจะได้และอาจจะไม่ได้” ถึงปากจะบอกแบบนั้น แต่สิงหารู้ดีว่าในระหว่างการทดลอง เขาได้แอบผสมสปอร์เห็ดพิษหลากหลายชนิดเข้าด้วยกัน แต่ยังไม่เป็นรูปเป็นร่างดีก็ดันมาเกิดเรื่องที่ทำให้ทดลองต่อไม่ได้ไม่รู้ว่าเห็ดที่เขาผสมไว้ในตอนนั้นจะเป็นยังไงบ้างจะเติบโตขึ้นหรือว่าตายไปแล้วเพราะไม่มีใครให้สารอาหารอีกกันนะ…คำตอบของสิงหานั้นคงมีแต่สองคู่รักสุนัขกวางที่รู้ ถ้าถามว่าเห็ดที่สิงหาเพาะเลี้ยงนั้นเป็นอย่างไร… ทั้งคู่คงตะโกนเสียงดังกลับไปว่า‘ก็เป็นแบบนี้ไง!!’ก่อนหน้านี้ตุ่นและหงส์อยู่บริเวณทางเข้าก่อนลงไปชั้นใต้ดิน พอทีโอตัวปลอมหันคอกลับมา 180 องศา หญิงสาวก็รีบใช้พลังดันมันออกไปด้วยแรงดันน้ำ หวังจะให้มันปลิวออกไปพ้นตัวก่อนสามีอย่างตุ่นจะเป็นลมเพราะคิดว่าเป็นผีจริง ๆ แต่ใครจะไปคิดว่าการพ่นน้ำออกไปจะเป็นการทำให้พวกมันตื่นตัวกลายเป็นละอองแล้วตรงเข้ามาดูดซึมน้ำไปใช้ในการเติบโตอย่างรวดเร็ว ทางเดินที่เคยเปิดโล่งก็กลายเป็นถ้ำเห็