เข้าสู่ระบบแชร์
02 พลังแฝง [5/5]
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-28 09:52:28เสียงผ่าไม้ดังสนั่นลั่นเขาเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าหญิงสาวได้เริ่มงานของตนเองแล้ว ชายหนุ่มจึงพาเด็กน้อยไปยังด้านหลังที่เป็นแปลงปลูกผัก กลายเป็นว่าพวกเขาสลับบทบาทหน้าที่ในบ้านได้ทันทีหลังเห็นพละกำลังของกันและกัน
“ดีที่บนเขายังพอมีผักป่าให้เราเก็บ ไม่อย่างนั้นก็ไม่รู้แล้วล่ะ ว่าจะกินอยู่กันยังไง” เฉินเฟิงลากพืชผักที่ไปหามากองไว้ตรงลานโล่งที่ถางจนเตียน
“เดี๋ยวน้องดลช่วยพี่โกยดินมากองรวมกันตรงนี้นะครับ” เริ่มจากปลูกหัวมันสำปะหลังให้รอดก่อน จากนั้นก็เป็นเผือกและต้นหอม อย่างหลังนี่เขาน่าจะเป็นคนนำขึ้นมา จำได้ว่าเคยหยิบเมล็ดผักโปรยไว้หวังให้มันขึ้นเองตามธรรมชาติ ดูเหมือนจะเหลือผู้ชนะแค่เพียงชนิดเดียวนั่นก็คือต้นหอม
อย่างนี้จะเรียกผักป่าได้อีกเหรอ?
“ผมไม่ชอบต้นหอมเลยอะ” น้องดลเบะปากเมื่อเห็นพี่ชายกำลังขุดหลุมปลูกต้นอะไรบางอย่างอีกมุมหนึ่ง พอเดินเข้าไปดูใกล้ ๆ ก็คือต้นหอมที่เด็กชายชอบเขี่ยไว้ข้างจาน
“เวลานี้เลือกกินไม่ได้หรอก อีกหน่อยอาหารกระป๋องในบ้านก็จะหมดลง” ชายหนุ่มพูดสอนทั้งมือยังคงขุดปลูกไปเรื่อยจนเสร็จ
“จะไม่มีรถขายกับข้าวผ่านหน้าบ้านแล้วเหรอครับ”
“ถ้ามีก็ดีสิ”
“แล้วผักพวกนี้จะกินได้เมื่อไหร่เหรอครับ” เด็กชายดลมองดูกองดินที่ด้านในมีต้นมันสำปะหลัง ต้นเผือก และต้นหอมของพี่ชาย
“นั่นสินะ” กว่าจะได้กินคงเป็นเดือน
อยากให้โตเร็ว ๆ กว่านี้จัง
พรึ่บ!
ต้นหอมที่เคยเหี่ยวแห้งเพราะถูกถอนออกมาจากจุดที่มันเกิดพลันชูใบขึ้นจนสุดราวกับกำลังฟื้นคืนชีวิต ตรงลำต้นก็ปรากฏหน่อสีม่วงเข้ม
“หัวหอม!” เฉิงเฟิงดึงต้นหอมที่เพิ่งลงดินไม่ถึงนาทีขึ้นมาดูอย่างไม่เชื่อสายตา ใบด้านบนยังเขียวและส่วนรากก็มีหัวหอมลูกอวบอยู่
“พี่เฟิง ๆ ลองกับเผือกด้วยสิ” เด็กชายดลรู้สึกอัศจรรย์ใจมากและอยากจะเห็นอีกสักครั้ง ชายหนุ่มเองอยากรู้เหมือนกัน รีบพาตัวเองไปยังต้นเผือกที่ถูกถอนมาจากริมน้ำตกทันที ความสูงเดิมของมันเพียงแค่หัวเข่า
เจ้ากระต่ายขาวรวบรวมสมาธิหลับตาลงนึกถึงการกระทำเมื่อไม่กี่นาทีก่อนว่าตนได้ทำอะไรลงไปบ้าง เขาวางมือเอาไว้ที่ใบต้นหอม จากนั้นก็คิดว่าอยากให้มันโตขึ้น
จงโตขึ้น
พรึ่บ!
ต้นเผือกที่เดิมมีความสูงแค่เข่ากลับค่อย ๆ ขยายใหญ่ขึ้นจนมีขนาดเท่ากับเอวของชายหนุ่มในเวลาไม่กี่วินาที
“สุดยอด!!” เด็กชายดลตะโกนร้องลั่น นี่มัน! นี่มัน!
เวทมนตร์!
ไม่สิ!! พลังพิเศษ!
เขาเองก็มีพลังพิเศษเฉกเช่นเดียวกับดาริณี!!
“พี่เฟิงเหมือนตัวการ์ตูนที่ดลอ่านเลย! ใช้พลังไม้ได้ด้วย!!” เด็กชายร้องบอกด้วยดวงตาเป็นประกาย
“พี่ว่าเหมือนพลังพฤกษามากกว่านะ” ดูครอบคลุมแถมไม่เหมือนพวกตัวละครสายฮีโร่มากนัก
“จริงด้วย พี่ทำให้มันโตนี่นา พลังไม้ต้องควบคุมไม้ใช้โจมตี” เด็กชายพยักหน้าเห็นด้วย เขายังอ่อนหัดนัก
“ควบคุม... โจมตี” นัยน์ตาแดงสว่างวาบ
“พี่เฟิง ๆ ผมขอลองขุดเผือกเลยได้ไหมครับ” ต้นใหญ่ขนาดนี้ ต้องให้หัวเผือกใหญ่มากแน่ ๆ
“อะ อืม ดลขุดเลยครับ” เฉินเฟิงปล่อยให้เด็กชายเป็นคนดึงทึ้งต้นเผือกต้นนั้นด้วยตัวเอง ส่วนเขาก็ไปทดสอบกับต้นมันสำปะหลังต่อ
ต้นมันสำปะหลังที่ถูกตัดเป็นท่อนเสียบดินไว้ก็พลันสูงใหญ่เลยหัวชายหนุ่มไปเกือบเมตร
“อู้หูวว สูงมากเลยพี่” สูงกว่าต้นมันสำปะหลังในไร่ของพ่อเขาอีก
เฉินเฟิงมองฝ่ามือตนเองอย่างเลื่อนลอย พลางนึกถึงเจ้าพวกที่มาบุกบ้าน
คนพวกนั้นมีรูปลักษณ์ที่เปลี่ยนไปเหมือนเขาและก็มีพลังทางกายภาพ แต่บางคนก็ดูเหมือนจะไม่มี
ถ้าหากว่าเขาสามารถใช้พลังนี้โจมตีอีกฝ่ายได้ละก็…
แต่... ก่อนหน้านั้นก็ต้องรู้ลิมิตในการใช้ก่อน เขาไม่เชื่อหรอกว่าพลังจะสามารถใช้ได้แบบไม่มีหมดสิ้น คนธรรมดาวิ่งยังเหนื่อย แต่พลังที่ไม่รู้จักนี้ ถ้าไม่ใช้ให้คล่องเขาคงพลาดท่าเข้าสักวัน
คิดได้ดังนั้นชายหนุ่มก็ทดสอบกับต้นไม้ใบหญ้ารอบ ๆ อีกหลายครั้งจนทำให้บริเวณนี้เหมือนป่าดงดิบขนาดย่อม มีทั้งต้นไม้สูงหลายคนโอบและพืชตระกูลเฟิร์นที่สูงเลยหัวมนุษย์โดยมีเด็กชายดลตามเก็บผลผลิตที่สามารถนำมาประกอบอาหารได้อย่างขะมักเขม้น
ลองใช้พลังอีกหลายต่อหลายครั้ง และครั้งสุดท้ายเขาใช้กับต้นไม้สักต้นหนึ่งให้เปลี่ยนไป จากเดิมที่ใหญ่ประมาณท่อนขาผู้ชายก็ขยายแผ่กิ่งก้านสาขาไปทั่วอาณาบริเวณ ลำต้นเองก็ต้องให้ผู้ชายกว่าสามถึงสี่คนโอบถึงจะได้รอบ เฉินเฟิงชื่นชมภาพสวยงามไม่รับรู้ได้ถึงความเหน็ดเหนื่อยที่เริ่มมาเยือนทีละนิด ความตื่นเต้นมากล้นทำให้หัวใจเต้นตึกตักจนลืมสิ่งที่ต้องการจะพิสูจน์ เจ้ากระต่ายมองภาพตระการตานี้ด้วยอารมณ์ที่อธิบายไม่ถูก เหมือนกับว่าเขาห่างไกลจากสามัญสำนึกที่เข้าใจมาตลอดชีวิต 25 ปีมากขึ้นทุกที เขายังเรียกตัวเองว่าเป็นมนุษย์ได้อยู่จริง ๆ น่ะหรือ?
“อึก” แต่ยังไม่ทันคิดอะไรอีก ทั้งสมองและร่างกายต่างรู้สึกหนักอึ้งราวกับมีใครใช้ค้อนทุบศีรษะ ความเจ็บปวดแล่นริ้วไปตั้งแต่ท้ายทอยมาถึงขมับ และทัศนวิสัยเองก็ถูกบีบให้แคบลงจนกระทั่งมืดสนิท
ตุบ
“พี่เฟิง!!” เด็กชายดลที่มัวแต่สนใจกับหัวเผือกที่ตนขุดขึ้นมาได้หันไปมองพี่ชายที่ล้มไปกับพื้น กรอบหน้าชื้นไปด้วยเหงื่อราวกับเพิ่งไปออกกำลังกายหนักมา พยายามปลุกก็แล้ว ตะโกนเรียกก็แล้ว แต่อีกฝ่ายก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมา
“พี่เฟิงเป็นลมครับแม่!”
บทที่เกี่ยวข้อง
วันสิ้นโลกของผม 03 เก็บตุน [1/5]
หนึ่งวันเต็มชายหนุ่มสลบไสลไม่ได้สติ พอฟื้นขึ้นมาก็ยังคงรู้สึกไร้เรี่ยวแรง คงเป็นผลจากการที่เขาใช้พลังจนเกินลิมิตตื่นขึ้นมาสิ่งแรกที่เขานึกถึงเลยก็คือคนที่มีพลังเหมือนกันอย่างดาริณี ก่อนที่เขาจะไปปลูกผัก เขาเห็นเธอทั้งแบกต้นไม้ ผ่าฟืน ไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง“ฟื้นแล้วหรือ” นึกถึงก็มาพอดี“พี่รู้สึกยังไงบ้างครับ” เฉินเฟิงเอ่ยถามเสียงพร่า“??” ดาริณีงุนงงกับคำถาม ควรเป็นเธอไม่ใช่หรือที่ถามเขา “พี่ไม่เป็นอะไร เรานั่นแหละอยู่ ๆ ก็เป็นลม แถมยังมีพลังพฤกษาเพิ่มขึ้นมาอีก”“น้องดลเล่าให้ฟังเหรอครับ”“อืม” หญิงสาวพยักหน้า “วิ่งไปตามพี่มา บอกว่าเราเป็นลม แต่ตอนที่พี่ไปถึง สวนผักกลับมีอะไรก็ไม่รู้ขึ้นเต็มไปหมด พอถามน้องดลก็บอกว่าเป็นพลังของพี่ชาย” พร้อมกับเอาหัวเผือกขนาดยักษ์อวดเธอ“นั่นเป็นพลังของผมเองครับ ผมคิดว่าผมน่าจะใช้พลังมากเกินไป แล้วพี่ล่ะครับ รู้สึกอะไรบ้างหรือเปล่า”“อย่างนี้นี่เอง” เพราะงั้นเขาถึงได้ถามเธอสินะ “ไม่เลยจ้ะ ตอนพี่รู้สึกเหนื่อยก็นั่งพัก พอดีกับที่น้องดลมาตามนั่นแหละ ลืมเรื่องเหนื่อยไปเลย” แสดงว่าเขาต้องมีสัญญาณเตือนก่อนแล้วแต่ไม่ทันสังเกตเลยวูบไปแบบไม่รู้ตัว ห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-28วันสิ้นโลกของผม 03 เก็บตุน [2/5]
“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพวกเราจะได้เป็นทีมที่ไปเคลียร์โรงงานพวกนั้น” ชายหนุ่มผู้มีใบหูสุนัขบ่นออกมาเสียงดัง พวกเขาเดินทางออกจากฐานมาไกลมากแล้ว พูดบ่นไปก็มีแต่คนในทีมที่ได้ยิน สองมือถือปืนไม่ปล่อยปืนใหม่กระบอกนี้เขาเพิ่งใช้แต้มแลกมาแต้มที่ต้องเก็บหอมรอมริบจากการทำภารกิจถึง 3 ภารกิจโคตรแพง!“เก็บปืนไว้ด้านหลังเลย เกิดลั่นโป้งป้างขึ้นมาเดี๋ยวซวยกันหมด” หญิงสาวคนเดียวในกลุ่มเขยิบถอยห่างออกมา บนศีรษะของเธอมีหูใบเล็กดูน่ารักรับกับเขาขนาดเล็ก“เหอะ เธอจะมาเข้าใจธรรมชาติของผู้ชายได้ยังไง”“นิค นายคิดว่าไง ตุ่นกอดปืนไม่ปล่อยเลย” เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มไม่ฟัง เธอจึงรีบหาพรรคพวกสนับสนุน“อย่ามายุ่งกับฉันน่า” หมอประจำกลุ่มหันสายตาไปมองคู่รักที่ทะเลาะกันได้ทุกวันแต่ก็ไม่เลิกกันเสียทีด้วยสายตาเอือมระอา นัยน์ตาคมเหม่อมองออกไปนอกรถบรรทุก“ถ้าจะจีบกันก็ช่วยเบาเสียงหน่อย” ชายที่ทำหน้าที่ขับรถควบตำแหน่งหัวหน้าทีมเบี่ยงหน้ามาบ่นตรงช่องหน้าต่าง เจ้าพวกนี้หวานกันไม่เกรงใจคนไร้คู่บ้างเลยนอกจากเพื่อนร่วมทีมที่มีสารพัดหูสัตว์ก็คงมีแต่โจเซฟคนเดียวที่เป็นมนุษย์ธรรมดา ก่อนเกิดวันสิ้นโลกเขาเป็นพลทหารที่ได้รับการฝึก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-28วันสิ้นโลกของผม 03 เก็บตุน [3/5]
‘จับมัน! อย่าให้มันหนีไปได้!!’ ภาพกลุ่มชายฉกรรจ์ที่บุกเข้ามาในบ้านแวบเข้ามาในหัว เป็นผลให้ศีรษะเล็กส่ายหนีเพื่อลบภาพความทรงจำอันเลวร้ายออกไปจนเส้นผมสีขาวปลิวไสวต้องระวังอีกเป็นเท่าตัว ซอมบี้ยังพอทำใจให้ฆ่าได้เพราะเคยเป็นคน แต่คนที่เห็นว่าเป็นคนอาจไม่ใช่คนอีกต่อไปเฮ้อ… ทั้งที่ไม่ชอบใช้ชีวิตซับซ้อนแท้ ๆ ทำไมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยนะในขณะที่ครุ่นคิด ขาก็พากระต่ายหนุ่มมาถึงชายป่าและทุ่งมันสำปะหลังสูงชะลูดได้ในที่สุด“มาถึงแล้ว” ด้วยเวลาแค่ 4 ชั่วโมงกว่า “ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้” อย่าดูถูกระยะทางสิบกิโลบนภูเขาเด็ดขาด ทางต่างระดับและส่วนที่ต้องระมัดระวังนั่นแหละที่ทำให้การเดินทางล่าช้า ถ้าเป็นคนทั่วไปคงใช้เวลามากกว่านี้อีกสองเท่า แต่พอกลายเป็นกระต่ายก็เหมือนจะง่ายดายขึ้นมาอันดับแรกคงต้องออกจากป่ามันสำปะหลังไปให้ได้ก่อน ถ้าเป็นก่อนได้รับพลังมาเขาคงไม่รีรอที่จะถอนมันออกไปจนเต็มกระเป๋า ก็นี่มันแหล่งอาหารชั้นดีเลยนี่นา รู้สึกว่าถัดไปอีกสองกิโลจะเป็นไร่อ้อยของโรงงานน้ำตาลน้ำตาล!จริงสิ ที่บ้านพักไม่มีน้ำตาลเลย ต้องแวะไปที่นั่นด้วย แล้วก็พวกเครื่องปรุง มีของที่ต้องการเต็มไปหมด แสดงว่าต้องมี
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-28วันสิ้นโลกของผม 03 เก็บตุน [4/5]
เจ้ากระต่ายต้องออกจากที่ซ่อนอย่างกะทันหันเพื่อหลบหลีกซอมบี้ที่มีความเร็วมากกว่าซอมบี้ที่เคยเห็นในหมู่บ้านลักษณะซอมบี้ตรงหน้าคงเป็นพนักงานคนหนึ่งในโรงงาน ที่คอของอีกฝ่ายมีแผลเหวอะหวะ คาดว่าน่าจะเป็นต้นเหตุของการเสียชีวิต เนื้อบริเวณนั้นส่งกลิ่นเหม็นชวนคลื่นเหียน ไม่รอให้ตั้งตัวได้ศพตรงหน้าก็ปรี่เข้ามา มันพยายามยืดแขนออกมาจนสุดหมายจะคว้าอาหารให้ได้ในครั้งเดียวกร๊าซซ!!มือนุ่มที่ผ่านการวิวัฒนาการกระชับจับด้ามขวานแน่น เบี่ยงตัวหลบแขนยาวคู่นั้นออกไปด้านข้าง จากนั้นเหวี่ยงขวานไปที่คอด้านข้างของมันสุดแรงตุบทันทีที่ศีรษะของซอมบี้ตกลงพื้น ตัวของมันก็คล้ายกับตุ๊กตาที่ขาดเชือก ล้มแน่นิ่งไปกับพื้นพร้อมกับเลือดสีดำที่สาดกระจาย“แฮ่ก ๆ”ดวงตากลมสั่นระริกจ้องมองสิ่งที่เคยเรียกว่าคนตรงหน้า สัมผัสของขวานกระทบเนื้อยังตราตรึงราวกับเทปวิดีโอที่ถูกกรอซ้ำไปมา เลือดในกายเย็นเฉียบ ใบหูอื้ออึงไม่ได้ยินเสียงสรรพสิ่งรอบกาย“แฮ่ก ๆ”ลมหายใจถี่กระชั้นเมื่อเห็นว่าร่างตรงหน้ามีเลือดสีดำข้นคลั่กไหลนองพื้นจากปากแผลที่เขาเป็นผู้กระทำหลายวันก่อนหน้านี้เขายังคงเป็นเพียงคนธรรมดา ไม่รู้จักศิลปะป้องกันตัว ไม่รู้จักการ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-28วันสิ้นโลกของผม 03 เก็บตุน [5/5]
เฉินเฟิงกัดปากคิดคำนวณผลได้ผลเสียจากการปรากฏตัว หากกลุ่มคนตรงหน้าที่อ้างตัวว่าเป็นทหารก็เป็นเหมือนพวกโจรที่ปล้นบ้านของเขาล่ะ“ปล่อยเขาไปเถอะ ถ้าไม่สร้างความเดือดร้อนให้เราก็ไม่ต้องไปวุ่นวายด้วยหรอก” หงส์เห็นว่าคนในทีมไม่สามารถเกลี้ยกล่อมให้คนที่ซ่อนอยู่ในป่าอ้อยออกมาได้ พวกเขาเสียเวลามามากพอแล้ว ขืนชักช้าจะมืดค่ำเสียก่อน ในโรงงานก็ยังไม่ได้เข้าไปดู ซอมบี้ตอนกลางคืนน่ากลัวกว่าตอนกลางวันมากนัก ไหนจะการตะโกนข้ามไปข้ามมานี่อีก เธอได้ยินเสียงซอมบี้เริ่มเดินเข้ามาใกล้โรงงานแห่งนี้มากขึ้นเรื่อย ๆ แล้วถ้าไม่รีบหาที่หลบก็ต้องเสียเวลาจัดการอีกนาน“พวกเราจะอยู่ที่นี่หนึ่งสัปดาห์ ถ้ามีอะไรก็ไปหาได้” โจเซฟตะโกนบอก เขาเองก็เห็นด้วยกับหญิงสาวว่าควรไปทำภารกิจของตนก่อนจะดีกว่าคล้อยหลังกลุ่มทหาร เจ้ากระต่ายขาวถึงได้พ่นลมหายใจพร้อมคลายความระมัดระวังลงได้เขาคงไม่สามารถสำรวจโรงงานน้ำตาลได้แล้วในวันนี้ ถอยไปดูที่อื่นก่อนดีกว่า แยกกันน่าจะปลอดภัยที่สุดสำหรับคนขี้ระแวงอย่างเขาคิดได้ดังนั้นชายหนุ่มจึงหันหลังกลับไปยังทิศทางเดิมที่ผ่านมาฟิ้วสายลมที่พัดเข้าหน้าจนเส้นผมสีขาวปลิวไสวทำให้ชายหนุ่มรู้แล้วว่าตนถ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-28วันสิ้นโลกของผม 04 ทหารรับจ้าง [1/5]
ปึง!เสียงประตูเหล็กบานหนักปิดลงทันทีเมื่อกลุ่มทหารและหนึ่งชาวบ้านเข้ามายังด้านใน ดูเหมือนว่าส่วนที่พวกเขาอยู่จะเป็นโกดังเก็บสินค้าเฉินเฟิงกระชับฮู้ดด้วยความประหม่า เป็นครั้งแรกที่รู้สึกอึดอัดกับการใกล้ชิดคนแปลกหน้า ทั้งยังเป็นสถานการณ์ไม่ปกติตึง ๆกรร…แกรก ๆเสียงทุบประตูและเสียงคำรามในลำคอมีมากกว่าหนึ่ง ก่อนหน้านี้บางส่วนก็เดินตามรถของโจเซฟมาตั้งแต่หน้าโรงงานอยู่แล้ว ยิ่งพอได้ยินเสียงพูดคุย พวกมันก็เริ่มเดินเร็วขึ้น พอเฉินเฟิงเข้ามาสมทบก็มีประมาณมากชนิดที่ว่าควรหาที่หลบภัยก่อน“เดี๋ยวจะออกไปเคลียร์ข้างนอกให้” ตุ่นวางกระเป๋าสัมภาระไว้ที่พื้น เตรียมหาช่องหน้าต่างปีนออกไปจัดการ ประตูโกดังเป็นบานเลื่อนเหล็ก มันใหญ่ไป เปิดทีคงได้วิ่งกรูกันเข้ามาแน่“ไม่ต้องหรอก พวกมันเป็นแค่ซอมบี้ธรรมดา” โจเซฟส่ายหน้าไม่เห็นด้วย แค่พวกเขาเดินเข้าไปในตัวโกดังให้ห่างประตูหน่อย เดี๋ยวพวกมันก็เลิกทุบไปเอง แต่ถ้าออกไปฆ่ามัน เสียงและกลิ่นจะเป็นตัวเรียกซอมบี้ในละแวกนี้มาเพิ่มแทนนอกจากนี้การมีซอมบี้อยู่ด้านนอกยังใช้เป็นเครื่องส่งสัญญาณชั้นดีหากมีมนุษย์คนอื่นเข้ามาใกล้“พวกเราจะไปเดินสำรวจด้านใน คุณจะไปด้วยกั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-28วันสิ้นโลกของผม 04 ทหารรับจ้าง [2/5]
“อึก” ฟังมาถึงตรงนี้ชายหนุ่มก็เผลอกลืนน้ำลายเพราะตื่นเต้นนี่มันอย่างกับนิยายแฟนตาซีตามเว็บไซต์ชื่อดังเลยนี่นา“แล้วทำไมถึงไม่มีการแจ้งเตือนจากภาครัฐเลยล่ะครับ” ออกข่าวโทรทัศน์ก็ยังดี ไม่ใช่เตือนแค่ประกาศจากทางวิทยุกระจายเสียง เรื่องนี้มันใหญ่โตและร้ายแรงมาก ๆ เลยนะ“อันนี้จากข่าววงในนะครับ เดิมทีเชื้อไวรัสชนิดนี้มันจะกระจายอยู่ในกลุ่มคนที่ติดเชื้ออยู่ก่อนแล้ว และที่ไหนมีคนติดเชื้อก็ต้องมีสถานกักกันหรือสถานพยาบาลรองรับ ในตอนแรกเราไม่รู้ว่าเชื้อมันกลายพันธุ์ จึงได้นำศพผู้เสียชีวิตไปประกอบพิธีและนำไปฝังรวมกันเหมือนที่หลายประเทศทำ แต่วันดีคืนดีศพพวกนั้นกลับลุกขึ้นมาจากหลุมและไล่กัดเจ้าหน้าที่ กลายเป็นการส่งต่อไวรัสอย่างรวดเร็ว ผู้ป่วยบนเตียงเองก็กลายเป็นซอมบี้เช่นเดียวกัน เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นทุกที่รัฐบาลไม่สามารถควบคุมได้อย่างทันท่วงที จึงได้แต่ผลักภาระให้แต่ละจังหวัดบริหารจัดการในส่วนของตนเองไปก่อน” ทีโอค้อมตัวลงเล็กน้อยป้องปากกระซิบนัยก็คือถ้าจังหวัดจัดการไม่ดีก็จะเป็นอย่างที่เขาเผชิญอยู่สินะต้องโทษว่าเขาอยู่ชนบทจึงรู้ข่าวช้าหรือ?“ได้ข่าวว่าพวกคนใหญ่คนโตระดับนายกรัฐมนตรีหรือทหารยศสู
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-28วันสิ้นโลกของผม 04 ทหารรับจ้าง [3/5]
“เรื่องค่ายสำหรับประชาชนก็ต้องแล้วแต่คนครับ พวกเราเองก็มีบ้านในค่ายเหล่านั้นไว้ใช้พักผ่อนเวลาที่กลับจากภารกิจ เพราะมีการลาดตระเวนแน่นหนา สามารถนอนหลับได้อย่างเต็มอิ่ม ส่วนเรื่องราวภายในค่ายส่วนใหญ่ ปัญหาก็จะอยู่ในหน่วยงาน ไม่ค่อยมีอะไรที่ประชาชนรับรู้หรอก เหมือนคลื่นใต้น้ำมากกว่า” ทีโออธิบายเมื่อเห็นว่าคนที่พวกเขาช่วยเอาไว้กำลังมีสีหน้าคิดไม่ตก “แต่การอยู่ในค่ายขอแค่ทำงานก็สามารถรับแต้มคะแนนเพื่อแลกอาหารกินได้ ไม่ต้องอดมื้อกินมื้อ” เหมาะสำหรับผู้คนที่ยังต้องการใช้ชีวิตอย่างที่เคยเป็นและไม่ต้องการออกไปฆ่าซอมบี้หรือรับภารกิจแบบพวกเขา“ขอบคุณมากเลยนะครับ” เฉินเฟิงค้อมศีรษะให้กลุ่มทหารรับจ้างตรงหน้า“ไม่เป็นไรครับ เป็นข้อมูลที่พวกคุณควรรู้เอาไว้อยู่แล้ว” โจเซฟยกมือทั้งสองข้างกอดอก“เอ่อ งั้นเชิญพวกคุณสำรวจกันต่อเลยครับ” ถึงจะพูดไปคุยไป แต่สายตาก็ไม่ได้กวาดมองกระสอบน้ำตาลเลย มัวแต่มองหน้าคุยกัน“คุณอาศัยอยู่แถวนี้เหรอครับ” นิโคลัสเห็นคนตัวเล็กกว่ากำลังสนใจกระสอบน้ำตาลก็เอ่ยชวนคุย“เปล่าครับ ผมข้ามมาจากอีกฝั่งของภูเขา” เฉินเฟิงยกมือชี้ทิศทางประกอบคำพูด ทั้งที่ในโกดังไม่มีหน้าต่างให้เห็นว่าภ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-28
บทล่าสุด
วันสิ้นโลกของผม 14 ให้ความช่วยเหลือ [5/5]
โจเซฟผู้ผ่านเหตุการณ์สงครามมากมาย บ่อยครั้งก็เคยเห็นประชาชนถูกกลุ่มผู้ก่อการร้ายทารุณกรรมแบบนี้ แต่ไม่ว่าจะเห็นกี่ครั้ง ในใจของเขากลับยิ่งโกรธเกรี้ยวมากขึ้นเป็นเท่าทวีพวกมันถือสิทธิ์อะไร!ถือสิทธิ์อะไรมาช่วงชิงอิสระภาพของคนอื่น ถือสิทธิ์อะไรมาทำให้ใครสักคนต้องเจ็บปวดเพื่อสนองความต้องการแสนโสโครกในจิตใจของมัน!ดีแล้วที่พวกเขาฆ่ามันไปจนหมด ถ้าปล่อยให้หนึ่งในพวกมันหนีไปได้ เขาคงยิ่งเกลียดโกรธตัวเองไปชั่วชีวิต!“เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ” เฉินเฟิงไม่ทันเห็นสภาพในห้องก็ถูกแผ่นหลังของคุณหมอหมีบังเสียมิดชิด ใบหูได้ยินเสียงเสียดสีของเสื้อผ้า แสดงว่ามีคนอยู่ในห้องของพ่อแม่เขา แต่พวกโจรก็ตายหมดแล้วนี่?ยิ่งได้ยินเสียงพูดคุยกัน เด็กทั้งสองยิ่งกอดกันแน่นขึ้น“มีเด็กถูกจับมา” นิโคลัสบอกสั้น ๆ เขาในฐานะหมอกำลังคิดว่าควรเริ่มพูดอะไรกับเด็กทั้งสองคนดี เขาอยากเข้าไปตรวจและทำแผลให้ก่อน“เด็กเหรอครับ!” เฉินเฟิงตระหนก ถ้าถูกจับมาก็ต้องเป็นเด็กในหมู่บ้านแน่ ๆ เจ้ากระต่ายพุ่งตัวออกจากหลังของคุณหมอหมี แม้จะเห็นหน้าของเด็กทั้งสองไม่ชัด แต่ก็จำได้ว่าทั้งสองคนเป็นเพื่อนกับเด็กชายดล“น้องพลอย! น้องปอนด์!” เฉินเฟิงถ
วันสิ้นโลกของผม 14 ให้ความช่วยเหลือ [4/5]
“ในตัวอำเภอมีพวกร้านขายส่งบ้างไหม” โจเซฟถาม“มีอยู่สองสามแห่งครับ” เพราะพื้นที่บริเวณนี้เป็นพื้นที่เกษตรกรรมเกือบทั้งหมด ทำให้ไม่มีห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ แต่ถ้าเป็นร้านขายส่งที่บรรดาแม่ค้าไปรับสินค้ามาขายละก็ มีแน่นอน“คือ... เราจะเดินไปกันเหรอครับ” เวลานี้พ้นแนวป่าแล้ว เริ่มเห็นทุ่งนาสลับกับไร่ข้าวโพดประปรายทีโอไม่ขัดถ้าต้องเดินเท้าหากไม่มียานพาหนะจริง ๆ แต่ถ้ามันสามารถหาได้ก็คงช่วยทุ่นเวลาไปได้มากโขสายตาทั้ง 4 คู่หันมามองเฉินเฟิงพร้อมกันเจ้ากระต่ายอึกอัก ที่บ้านของเขาก็ไม่มีรถยนต์เช่นกัน เวลาที่ต้องไปซื้อของใช้ในตัวเมืองเขาจะปั่นจักรยานไปฝากไว้ที่บ้านของคนรู้จักแล้วขึ้นรถประจำทางไป มาวันนี้เสียใจแล้ว ในตอนนั้นเขาควรออกรถสักคัน“ถ้ายังไงลองไปดูที่หมู่บ้านผมก่อนดีไหมครับ เผื่อจะมีสักคนที่ให้ยืม” เขาเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าพวกโจรได้ทำอะไรกับคนในหมู่บ้านบ้างหรือเปล่า แล้วก็จำได้ว่าบ้านของลุงกำนันมีรถกระบะคันใหญ่ ถ้าเจ้าตัวให้ยืมเขาก็จะรับฝากขนอาหารที่จำเป็นมาให้ด้วย ถ้ายังไม่กลายเป็นซอมบี้ไปเสียก่อนน่ะนะการเดินเท้ามาถึงหมู่บ้านของเจ้ากระต่ายนั้นใช้เวลาเกือบหนึ่งชั่วโมง ตอนที่เฉินเฟิ
วันสิ้นโลกของผม 14 ให้ความช่วยเหลือ [3/5]
ก็ได้แค่คิด ในความเป็นจริงเจ้ากระต่ายขึ้นขี่หลังคุณหมีเป็นที่เรียบร้อย นิโคลัสกระชับใต้เข่าของเฉินเฟิงอย่างแน่นหนา ไม่ปล่อยให้ชายหนุ่มหล่นร่วงไประหว่างการเดินทางถ้านำเชือกมามัดผูกติดกันได้เขาก็พร้อมจะทำ“โอเค ออกเดินทางกันต่อได้” โจเซฟ“โอ้ว~” ลูกทีมต่างยกแขนชูขึ้นพร้อมเดินทาง มีเพียงเจ้ากระต่ายที่กำเป็นหมัดเล็ก ๆ อยู่บนแผ่นหลังกว้างอย่างอ่อนแรง พออยู่แบบนี้นานเข้าก็ผล็อยหลับไป“หลับแล้ว” โจเซฟมองกระต่ายขาวประจำกลุ่มที่พิงซบบนแผ่นหลังของนิโคลัสแล้วหลับไปทั้งแบบนั้น“เดินไป อย่าเสียงดัง” นิโคลัสมองหัวหน้าของตนตาขุ่น“...” โจเซฟมุมปากกระตุก นี่หรือเปล่าที่เขาเรียกว่าทำคุณบูชาโทษ โปรดสัตว์ได้บาป[1]“จากตรงนี้ถึงตีนเขาน่าจะกินเวลาหลายชั่วโมง ลงไปถึงหวังว่าอาเฟิงจะตื่นนะ” ไม่อย่างนั้นจะไม่มีใครนำทางพวกเขาเข้าเมืองกันล่ะ ระบบการเดินทางผ่านดาวเทียมในตอนนี้เป็นอัมพาตอยู่ด้วย“ถ้าเขาไม่ตื่นก็เดินไป” คุณหมอหมีเอ่ยเสียงเรียบ แต่นั่นกลับทำให้ใบหน้าของเพื่อนร่วมทีมเรียบยิ่งกว่า“...” หมอนี่เป็นเอามากแล้วคิดว่าจากตีนเขาถึงตัวเมืองมันระยะทางเท่าไรกันฮะ!ใครก็ได้ไปดึงความรักออกจากตามันที!! “อือ…”
วันสิ้นโลกของผม 14 ให้ความช่วยเหลือ [2/5]
ปัง!เฉินเฟิงหลับตาปี๋เมื่อได้ยินเสียง ถึงจะคลุกคลีอยู่กับกลุ่มคนที่สามารถปรับตัวเข้ากับวันสิ้นโลกได้แล้ว เขาก็ยังไม่ชินอยู่ดี พอได้รับการยืนยันว่าโจรหมดลมหายใจแล้ว เขาก็ยิ่งออกห่างจากหลุมนั้น ไม่กล้าก้มลงไปมองสภาพของคนตายอีกการปลิดชีวิตคนคนหนึ่งนั้นช่างง่ายดายเหลือเกินง่ายดายจนน่าใจหาย…“จะเลื่อนวันลงไปสำรวจเมืองไหม” โจเซฟเสนอ พวกเขาสามารถลงไปในเมืองได้ในวันนี้ แต่คุณกระต่ายล่ะ เพิ่งเจอการต่อสู้ที่ต้องใช้พลังไปพอสมควร... จะไหวหรือเปล่าไหนจะสภาพจิตใจอีก เขายังจำในตอนที่ตนได้เหนี่ยวไกยิงคนครั้งแรกในสงครามได้ดี ไม่ว่าจะผ่านการฝึกฝนมากหนักหนาแค่ไหน การเห็นคนคนหนึ่งล้มลงไปต่อหน้าต่อตาด้วยน้ำมือของเราก็เป็นประสบการณ์ที่แย่เกินกว่าสามัญสำนึกจะรับไหว“ก็ดีนะครับ” ทีโอเห็นด้วย ตอนนี้พวกเขาได้ทำการตรวจสอบข้าวของในตัวพวกโจรเรียบร้อยแล้ว อะไรที่สามารถนำกลับมาใช้ได้ก็ปลดออกมา จากนั้นก็นำศพของโจรทุกคนมาวางลงไปในหลุมเดียวกับหัวหน้าโจร จัดการฝังกลบด้วยดิน ยกเว้นศพของสามีดาริณีที่ถูกขุดฝังแยกไปอยู่อีกหลุมหนึ่ง จะอย่างไรก็เคยเป็นคนที่เฉินเฟิงรู้จัก แล้วค่อยให้เฉินเฟิงนำต้นไม้ใหญ่มาปลูกทับลงไปอีกที
วันสิ้นโลกของผม 14 ให้ความช่วยเหลือ [1/5]
การต่อสู้ทางฝั่งของนิโคลัสและดินนั้นเป็นไปอย่างดุเดือด ด้วยคุณหมีไม่อยากใช้พลังไฟของตนมากนักเพราะเขายังพลิกแพลงมันให้เหมาะกับการต่อสู้ระยะประชิดที่ตนถนัดได้ไม่ดี อีกทั้งที่นี่ยังเป็นพื้นที่ป่า ถ้าหากเผลอทำไฟไหม้ภูเขาขึ้นมาล่ะได้เป็นเรื่องใหญ่แน่ เพราะเหตุนั้นจึงทำให้ทั้งคู่ดูเหมือนสามารถสู้ได้สูสีทัดเทียมกันนอกจากการโจมตีแรกที่ดินเผลอประมาทไปเพราะไม่ได้คำนึงถึงภูมิประเทศโดยรอบทำให้เกิดข้อผิดพลาดน่าอาย การเคลื่อนไหวในระยะหลังจึงมีความประณีตมากกว่าเดิมนิโคลัสเองก็เห็นถึงจุดนี้เช่นกัน แพทย์ทหารลอบสบถในใจ ครั้งแรกที่อีกฝ่ายพลาดพลั้งเขาน่าจะซ้ำให้ซี่โครงแตกไปเลย“แฮ่ก ๆ” ดินถอยออกมาจากระยะการโจมตีของนิโคลัส ริมฝีปากอ้าออกรับอากาศเข้าปอดอย่างหนักหน่วง แม้ภายนอกจะดูเหมือนว่าเขามีความสามารถสูสีกับอีกฝ่าย แต่คงมีเพียงเขาที่รู้ว่ามันยากลำบากเพียงใด ดีเท่าไรที่การกลายพันธุ์ของเขาไม่ได้มีเพียงกรงเล็บที่เป็นลักษณะพิเศษของตัวกินมดเท่านั้น แต่ยังมีเส้นขนตามตัวและผิวหนังที่ถูกพัฒนาให้มีความทนทานไม่ต่างจากสายพันธุ์ดั้งเดิม แค่ไม่ได้อยู่ในรูปลักษณ์ปุกปุยเฉกเช่นตัวกินมดในสารคดีเท่านั้นถึงอย่างนั้นก็ไ
วันสิ้นโลกของผม 13 ประสบการณ์ครั้งแรก [5/5]
ฆาตกรหนุ่มมองชายที่เป็นคู่ต่อสู้ของตน ในหัวพลันนึกถึงตอนที่เจอหน้ากันเป็นครั้งแรก ชายคนนี้ยืนอยู่ด้านหน้า ถ้าไม่ใช่คนนำทางก็ต้องเป็นหัวหน้าโจเซฟไม่ปล่อยให้เต๋าได้คิด พุ่งตัวเข้าไปหาก่อนเป็นคนแรก จากข้อมูลที่เฉินเฟิงเล่าให้ฟัง หมอนี่คงมีพลังเกี่ยวกับกำลังกาย ภายนอกยังเป็นมนุษย์แต่พละกำลังมากล้นเหมือนดาริณี ดังนั้นเขาต้องระมัดระวังไม่ให้ถูกโจมตีไม่ว่าจะเป็นสมรภูมิแบบไหน โจเซฟก็ยังคงใช้รูปแบบการต่อสู้เดิมของตนเสมอ นั่นคือไม่ปล่อยให้คู่ต่อสู้สามารถตั้งตัวได้ ชิงใส่ก่อนเพื่อประเมินสถานการณ์ได้เปรียบเสียเปรียบ ฟังดูบ้าบิ่น แต่กับชายคนนี้มันได้ผลเสมอตูม!เต๋าที่กำลังวิเคราะห์ว่าตนควรตั้งรับหรือเสี่ยงบุกเข้าไปถึงกับผงะเมื่อเห็นชายหนุ่มวิ่งเข้ามาหาตรง ๆ พร้อมกับมีดสั้นและมีดยาว เพราะไม่สามารถคาดเดาว่าอีกฝ่ายมีพลังพิเศษใดอยู่ในร่าง ฆาตกรหนุ่มจึงยกหินที่ใกล้มือที่สุดขว้างไปทางโจเซฟหัวหน้ากลุ่มทหารเบี่ยงตัวหลบอย่างง่ายดายโดยไม่แม้แต่จะชะงักฝีเท้าของตน เป็นผลให้คู่ต่อสู้ต้องคว้าหินก้อนที่ใหญ่กว่าเดิมขึ้นมา คล้ายอยากให้เจ็บหนักด้วยการโจมตีในครั้งนี้ไม่สิ ถ้าตายไปได้เลยยิ่งดี!ตูม!!เสียงหินก้อ
วันสิ้นโลกของผม 13 ประสบการณ์ครั้งแรก [4/5]
กรงเล็บของตัวกินมดนับได้ว่าเป็นอาวุธที่สำคัญในการปกป้องตัวมันจากนักล่าชนิดอื่น ดูจากการแทงครั้งเดียวก็สามารถแทงจากข้างหลังทะลุไปด้านหน้าได้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าความคมของมันจะมากขนาดไหน“ถ้าไม่อยากเป็นรายต่อไปก็ไสหัวไป” ดินพูดขู่ เขาไม่อยากสู้ยืดเยื้อจนเป็นผลให้เฉินเฟิงมีโอกาสหนีไปได้อีก ยิ่งอยู่ในภูเขาแบบนี้ การตามหาตัวจึงเป็นเรื่องยากสำหรับคนไม่เคยเดินป่าแบบเขา“...” นิโคลัสหยิบมีดสั้นของตนขึ้นมา แม้จะเหลือเพียงด้ามเดียวก็ไม่มีปัญหา“ถือว่านั่นเป็นคำตอบก็แล้วกัน” ดินหรี่ตา ขยับมือกรีดกรายกรงเล็บ เสี้ยววินาทีต่อมาก็พุ่งไปทางเป้าหมาย เล็บในมือขวาถูกเงื้อขึ้นเหนือศีรษะ หมายจะตวัดลงให้ใบหน้าหล่อเหลานั้นถูกกรีดเป็นทางยาวแพทย์ทหารไม่ได้ถอยหลบ แต่เลือกที่จะก้มตัวลงหยิบท่อนซุงที่หมายตาไว้ปาไปด้านหน้าก่อนที่การโจมตีนั้นจะมาถึงตัวท่อนไม้ถูกกรงเล็บแหลมคมตัดผ่านแยกออกเป็นสองท่อน คุณหมอหมีใช้จังหวะนั้นย่อตัวลงต่ำแล้วถีบตัวขึ้นมาในจังหวะที่โจรปล้นบ้านชักกรงเล็บกลับเตรียมโจมตีใหม่ดินเห็นดังนั้นก็รีบถอยหลังเพื่อสร้างระยะห่าง แต่เพราะภูมิประเทศที่เป็นป่าเขา สภาพพื้นจึงไม่ได้อยู่ในแนวราบ อีกทั้งยังมี
วันสิ้นโลกของผม 13 ประสบการณ์ครั้งแรก [3/5]
โจเซฟรอจังหวะนี้อยู่แล้ว เขาตั้งใจปั่นประสาทดูว่าจะมีใครสามารถเป็นคู่มือให้กับทีโอและเฉินเฟิงด้านหลังได้บ้าง ดูทรงแล้วคงจะเป็นพ่อหนุ่มหูหนูคนนี้นี่แหละ หัวร้อนเหมาะกับให้มือใหม่ลงมือส่วนพวกที่มีสติและคิดอ่านรอบคอบก็ปล่อยให้เขา หงส์ และนิโคลัสจัดการดีกว่าหัวหน้ากลุ่มทหารเบี่ยงตัวหลบฉากออกจากการพุ่งเข้ามาชกอย่างง่าย ๆ แม้จะมีความเร็วไม่เท่า แต่ปฏิกิริยาตอบสนองกลับมีมากกว่าพลั่กทศที่สูญเสียเป้าหมายไปอย่างฉับพลัน แม้จะตั้งตัวได้แต่ด้วยสภาพภูมิประเทศที่มีแต่ต้นไม้ทำให้สะดุดเข้ากับรากของไม้ยืนต้นแล้วล้มลงแทบเท้าของหนุ่มพลังโลหะและพฤกษาจากนั้นก็เป็นนิโคลัสที่พุ่งตัวเข้าไปหาหัวหน้าของกลุ่มโจรอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย โจเซฟที่ถูกแย่งคู่ต่อสู้ที่หมายตาจำต้องไปจับคู่กับโจรที่ถูกห้ามไม่ให้หัวร้อนไปก่อนหน้านี้ดินมองลูกน้องคนหนึ่งถูกแยกออกไปและอีกคนหนึ่งที่มองตามผู้หญิงด้วยดวงตาเป็นประกาย เหลือบไปมองชายตาแดงในชุดฮู้ดตัวเดิมเฮ้อ...กลายเป็นแบบนี้ไปเสียแล้วแต่เท่านี้ก็รู้แล้วว่าความรู้สึกแปลกประหลาดที่เขาเป็นนั้นคืออะไรวันนี้เขาต้องปล้นคนคนนี้ไปให้ได้!“เหอะ ทำเป็นพูดพล่าม สุดท้ายก็อยากจะลุยตั้งแ
วันสิ้นโลกของผม 13 ประสบการณ์ครั้งแรก [2/5]
“ถ้าอย่างนั้นไม่อ้อมค้อมเลยก็แล้วกัน มีอะไรก็ส่งมาให้หมด พวกเรามาปล้น” ดินก้าวเดินออกมาด้านหน้า ใช้กรงเล็บชี้ไปยังเป้าหมาย“ปล้นทำไม” โจเซฟเด็ดใบไม้ใกล้มือมาหนึ่งใบ “บนเขานี่ของกินเยอะแยะ หาได้ก็เอาไปกินสิ” นำใบไม้นั้นเข้าปากเคี้ยวสองสามครั้งก็กลืนลงคอ “แบบนี้” ขยิบตาให้อีกหนึ่งทีเฉินเฟิงมองต้นที่ชายหนุ่มเด็ดใบมากิน ลอบโล่งอกที่คุณหัวหน้าทหารรับจ้างหยิบใบชะมวง[1]มากิน อีกทั้งยังเป็นใบอ่อนที่มีรสเปรี้ยวเล็กน้อย จะว่าไป… ถ้ามีเนื้อหมูสักหน่อยก็นำมาทำหมูต้มใบชะมวงได้เลยนี่นาอ่า… แค่นึกถึงรสชาติหวานเปรี้ยวก็น้ำลายสอแล้ว‘อ๊ะ ไม่ได้สิ ตอนนี้กำลังเคร่งเครียดกันอยู่’เจ้ากระต่ายส่ายหัวไล่เมนูอาหารออกจากสมองก่อนชั่วคราว ถ้าเจ้าตัวถอดฮู้ดออกคงได้เห็นใบหูสีขาวส่ายไปมา“จะว่าไปแล้วนายก็หน้าคุ้น ๆ นะ” โจเซฟมองชายหนุ่มหูหนู “เหมือนเคยเห็นในใบประกาศจับข้อหาพรากผู้เยาว์เด็กผู้ชาย ได้ข่าวว่าโดนจับไปแล้วนี่นา” หัวหน้าทหารทำหน้านึก ก่อนจะแสร้งทุบลงบนมือของตนสีหน้าของกลุ่มโจรดูระมัดระวังตัวมากขึ้น จริงอยู่ว่าใบประกาศจับนั้นอาจเปิดเผยให้สาธารณชนรับรู้ได้ แต่ใครจะไปนั่งจำหน้าตาคนร้าย หากไม่ใช่ผู้ที่ได้
