เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 337
บทที่เกี่ยวข้อง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 338
เจียงซุ่ยฮวนมองกงซุนซวี ราวกับมองของร้อนที่จับถือไม่ได้ การให้กงซุนซวีอยู่ที่นี่เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด หากครอบครัวของเขารู้เข้า แล้วแจ้งทางการว่านางลักพาตัวคุณชายบุตรขุนนาง นางจะทำอย่างไร? นางไม่อยากมีเรื่องยุ่งยากเช่นนี้เลย เห็นสีหน้าดื้อรั้นของกงซุนซวี เจียงซุ่ยฮวนจึงถามอย่างหมดปัญญา "ต่อจากนี้เจ้าจะไปไหน?" กงซุนซวีกำมือแน่น ถาม "พี่เจียง พี่จะรับข้าไว้สักไม่กี่วันได้ไหม?" เจียงซุ่ยฮวนกำลังจะปฏิเสธ กงซุนซวีก็รีบพูด "มากสุดสิบวัน อีกสิบวันแม่ทัพฉีหยวนจะกลับจากชายแดน ตอนนั้นทหารของเขาจะรับสมัครทหารที่ประตูเมือง ข้าจะปลอมตัวไปสมัคร ไม่สร้างความยุ่งยากให้พี่แน่นอน" "แม่ทัพฉีหยวนจะกลับมาในอีกสิบวัน?" เจียงซุ่ยฮวนทวนเบาๆ ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว แม่ทัพฉีหยวนไม่ใช่คนอื่น คือเจียงอวี๋ พี่ชายแท้ๆ ของร่างเดิม บุตรชายคนเดียวของอ๋องหย่งหนิง เจียงอวี๋เก่งกาจในการรบ ได้รับพระราชทานตำแหน่งแม่ทัพฉีหยวน คอยรักษาการณ์ที่ชายแดนตลอด แทบไม่ค่อยกลับเมืองหลวง หากเจียงซุ่ยฮวนไม่มีความเกี่ยวข้องกับเขา คงจะคิดว่าเขาเป็นวีรบุรุษ แต่เจียงซุ่ยฮวนมีความทรงจำของร่างเดิม จึงไม่ได้ชื่นชมเขา กลับรู้สึกดูแคลน
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 339
"แม้เจ้าจะปิดบังอายุแอบเข้าไปได้ แต่การฝึกในค่ายทหารหนักหนา สภาพความเป็นอยู่ก็ลำบาก เจ้าจะทนความยากลำบากได้หรือ?" เมื่อกงซุนซวีฟังจบ ดวงตาราวกับลุกโชนด้วยไฟแรงกล้า พยักหน้าแรงๆ พูดว่า "ข้าทนได้!" "..." เจียงซุ่ยฮวนตั้งใจจะพูดให้เขาถอย แต่ไม่คิดว่าพูดไปมากมาย กลับยิ่งทำให้เขามุ่งมั่นขึ้น "ไม่ใช่ ข้าไม่เข้าใจจริงๆ เจ้าเป็นถึงบุตรชายท่านไท่เว่ย การสร้างความดีความชอบสำหรับเจ้าง่ายดายที่สุด เหตุใดต้องไปสมัครทหารด้วย?" ที่เจียงซุ่ยฮวนไม่อยากให้เขาสมัครทหาร เพราะในสนามรบเต็มไปด้วยอันตราย และเขายังอายุน้อยนัก หากเกิดเรื่องขึ้น บิดามารดาของเขาจะเจ็บปวดเพียงใด น้องชายของเขา กงซุนหลานชิง เพียงแค่เป็นลมแดด ฮูหยินหลี่ผู้เป็นมารดาก็เป็นห่วงจนทำอะไรไม่ถูก หากเขาตายในสนามรบ ฮูหยินหลี่คงร้องไห้ตายแน่ ยิ่งกว่านั้น เขายังเป็นหลานชายของกู้จิ่น หากเขาตาย กู้จิ่นก็คงเจ็บปวดใจเช่นกัน เมื่อได้ยินคำว่าไท่เว่ย สีหน้ากงซุนซวีก็เปลี่ยนไปมาก เขาคำรามเสียงต่ำ "อย่าพูดอีกว่าข้าเป็นบุตรชายไท่เว่ย ข้าตัดขาดความสัมพันธ์กับเขาแล้ว!" เสียงของเขาแหบแห้ง หากฟังดีๆ จะได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ เจียงซุ่ยฮวนตกใจใ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 340
กงซุนซวีจ้องพื้นด้วยดวงตาไร้ประกาย พึมพำ "ข้าบังเอิญได้ยินเขาคุยกับมารดาข้า ที่แท้พิษในร่างข้า เป็นเขาป้อนให้ข้าตั้งแต่เพิ่งเกิด" เจียงซุ่ยฮวนตกตะลึง ท่านไท่เว่ยเป็นบิดาแท้ๆ ของกงซุนซวี จะทำเช่นนั้นได้อย่างไร? กงซุนซวีหัวเราะเยาะตัวเอง "แปลกประหลาดใช่ไหม? ข้าก็คิดเช่นกัน หลายปีมานี้เขาดีกับข้ามาตลอด ข้าไม่เคยคิดเลยว่าพิษที่ข้าได้รับกลับเป็นเขาเป็นคนวาง!" "ทุกครั้งที่ข้าปวดหัวจนทนไม่ไหว เขาก็ดูทรมานมาก ข้าคิดว่าเขาสงสารข้า คิดดูตอนนี้คงแค่รู้สึกผิดเท่านั้น" กงซุนซวีพูดพลางส่ายหน้า "ไม่ เขาคงไม่รู้สึกผิดหรอก มิเช่นนั้นทำไมไม่บอกความจริงกับข้า? แม้แต่มารดาข้า ก็โกหกว่าคนวางยาพิษฆ่าตัวตายแล้ว ที่แท้นางรู้มาตลอดว่าคนวางยาพิษเป็นใคร!" เห็นกงซุนซวีท่าทางสิ้นหวัง เจียงซุ่ยฮวนยังไม่กล้าเชื่อ คาดเดาว่า "เจ้าอาจจะฟังผิดหรือไม่?" "ไม่ใช่" กงซุนซวีส่ายหน้า "ข้ายืนฟังที่หน้าประตูชัดเจน จึงผลักประตูเข้าไปถามพวกเขา พวกเขาไม่เพียงยอมรับ ยังบอกเหตุผลด้วย" "เหตุผลคืออะไร?" เจียงซุ่ยฮวนคิดไม่ออกจริงๆ ว่าอะไรจะทำให้ท่านไท่เว่ยวางยาพิษบุตรแท้ๆ รอยยิ้มของกงซุนซวียิ่งขมขื่น "ท่านไท่เว่ยบอกว่าว
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 341
จางรั่วรั่วยิ้มแย้มพลางเอ่ยว่า "หม่อมฉันสนุกสนานกับการแข่งขันล่าสัตว์เสียจนลืมตัว จับสัตว์ได้เพียงไม่กี่ตัว ท่านพ่อจึงลงโทษให้กวาดลานเป็นเวลาหนึ่งเดือน เพื่อขัดเกลาจิตใจ" วิธีสั่งสอนของท่านอาจารย์จางช่างแปลกประหลาดนัก เจียงซุ่ยฮวนมองไม้กวาดในมือนาง ก่อนเอ่ยอย่างลังเล "เจ้าจะกวาดให้เสร็จก่อนหรือไม่ แล้วข้าค่อยบอกจุดประสงค์ที่มา" "ไม่ต้องหรอก เจ้าบอกมาเถิด" นางพิงแขนบนด้ามไม้กวาด "อีกอย่าง ท่านพ่อก็มิได้บอกว่าต้องกวาดนานเท่าใด ข้ากวาดมาหนึ่งชั่วยามแล้ว พักได้แล้ว" เจียงซุ่ยฮวนจึงเอ่ยถาม "วันที่เจ้าลืมตาดูโลก มีพรตเต๋าผู้หนึ่งนามว่าเหยียนซวีมาที่จวนท่านอาจารย์หรือไม่" "พรตเต๋าเหยียนซวี?" จางรั่วรั่วเกาศีรษะ "ฟังดูคุ้นหูอยู่" เจียงซุ่ยฮวนกระซิบเตือน "เขาเป็นเต๋าที่ปากร้ายนัก ไม่เคยมีคำดีสักคำ" "อ๋อ! นึกออกแล้ว!" จางรั่วรั่วตบมือหนึ่งที ไม้กวาดเอียงไปด้านข้าง นางรีบยื่นมือประคองไม้กวาดให้ตั้งตรง แล้วเอ่ยว่า "ท่านแม่เคยเล่าให้ฟัง วันที่ข้าเกิด มีเต๋าผู้หนึ่งวิ่งมาที่จวน บอกว่าชะตาข้าต่ำช้า นอกจากตัวเองจะไม่เป็นสุขแล้ว ยังจะนำความเดือดร้อนมาสู่ครอบครัวอีกด้วย" "ยิ่งไปกว่านั้น
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 342
ณ แคว้นต้าเหยียน ลิ้นจี่นับเป็นผลไม้หายากยิ่ง สงวนไว้เพียงเพื่อราชวงศ์เท่านั้น เมื่อหลายปีก่อน ฮ่องเต้พระราชทานลิ้นจี่หนึ่งพวงแก่ท่านอาจารย์จาง เมื่อจางรั่วรั่วได้ลิ้มรสแล้วก็ชื่นชอบนักหนา จวบจนบัดนี้ก็ยังไม่อาจลืมรสชาติอันเลอค่านั้นได้ วันนี้นางได้ลิ้มรสยาบำรุงแล้วจึงรู้ว่า ในโลกนี้ยังมียาบำรุงรสลิ้นจี่อีกด้วย จางรั่วรั่วอุ้มขวดยาบำรุงสองขวดไว้ราวกับสมบัติล้ำค่า กล่าวด้วยความซาบซึ้งว่า "หมอเจียง ท่านมอบของขวัญล้ำค่าเช่นนี้ให้ข้า ข้าช่างไม่รู้จะกล่าวขอบคุณเช่นไรดี" "ท่านนั่งรอที่นี่เถิด ข้าจะไปสั่งให้พ่อครัวนำปลิงทะเลและหูฉลามชั้นเลิศมาปรุงอาหาร! วันนี้ต้องต้อนรับท่านให้สมเกียรติ!" แม้ว่าแคว้นต้าเหยียนจะติดทะเล แต่เมืองหลวงนั้นอยู่ห่างไกลจากทะเลนัก การขนส่งอาหารทะเลนั้นยากลำบาก จำต้องตากแห้งก่อนส่งเข้าเมืองหลวง แม้แต่ขุนนางใหญ่อย่างท่านอาจารย์จางก็ยังได้รับแบ่งปันเพียงปีละสองห่อเล็กๆ สำหรับต้อนรับแขกผู้มีเกียรติเท่านั้น ความทรงจำพลันผุดขึ้นในห้วงคำนึงของเจียงซุ่ยฮวน เมื่อครั้งร่างเดิมอยู่ในจวนอ๋อง ทุกครั้งที่มีอาหารทะเลบนโต๊ะ ฮูหยินจะคีบใส่ชามของเจียงเม่ยเอ๋อร์ โดยอ้างว่านางร
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 343
"อะแฮ่ม ๆ!" ท่านอาจารย์จางไอสองที "เรื่องมีอยู่ว่า พวกเราอยากให้รั่วรั่วมีน้องชายหรือน้องสาว แต่กลับไม่อาจตั้งครรภ์ได้ จึงอยากให้เจ้าตรวจดูว่าเป็นเพราะข้าหรือฮูหยิน แล้วช่วยบำรุงรักษาด้วย" เจียงซุ่ยฮวนเข้าใจกระจ่าง น่าแปลกที่ทั้งสองมีท่าทีผิดปกติ ที่แท้ก็เป็นเพราะเหตุนี้ ทั้งคู่ดูอายุไม่ถึงสี่สิบปี การอยากมีบุตรอีกคนก็เป็นเรื่องสมเหตุสมผล เจียงซุ่ยฮวนจึงรับปากทันที "ไม่มีปัญหา" "ดีจริงๆ เลย" ฮูหยินยัดกล่องไม้ใส่มือเจียงซุ่ยฮวน "เจ้ารับไว้ก่อน อีกไม่กี่วันพวกเราจะไปหาที่จวนเจ้า" เจียงซุ่ยฮวนเก็บกล่องไม้แล้วเงยหน้าขึ้นกล่าว "ไม่ต้องรออีกหลายวัน ข้าตรวจให้ได้เดี๋ยวนี้" "ไม่ได้ ไม่ได้ ตอนนี้ไม่ได้" ฮูหยินรีบส่ายหน้า กำลังจะอธิบาย ท่านอาจารย์จางก็สะกิดแขนนางเบาๆ นางเปลี่ยนสีหน้าในทันที ยิ้มตาหยีพลางกล่าว "หมอเจียง สตรีสาวอย่างเจ้าอยู่ในเมืองหลวงก็ไม่ใช่เรื่องง่าย หากพบความยากลำบากในการดำรงชีวิต ก็มาหาพวกเราที่จวนท่านอาจารย์ได้ทุกเมื่อ" "?" เจียงซุ่ยฮวนงงงัน ไม่ใช่พวกเขาที่ต้องการความช่วยเหลือจากนางหรอกหรือ ทำไมกลับกลายเป็นนางที่ลำบากไปเสียได้ จางรั่วรั่วเดินเข้ามาจากนอกประตู
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 344
หลังรับประทานอาหารเสร็จ เจียงซุ่ยฮวนนั่งรถม้ากลับบ้าน เพิ่งลงจากรถ หยิ่งเถาก็รีบเข้ามาต้อนรับ "คุณหนู ทำไมเพิ่งกลับมาเจ้าคะ?" "เพิ่งรับประทานอาหารค่ำที่จวนท่านอาจารย์จางมา" เจียงซุ่ยฮวนส่งเห็ดถังแตะที่ถือมาให้ "นำไปที่ครัว บอกจางอวิ๋นให้ต้มซุปไก่พรุ่งนี้" หยิ่งเถารับเห็ดมา กล่าวว่า "คุณหนู คุณหนูว่านเพิ่งมาหาท่าน หม่อมฉันบอกว่าท่านออกไปข้างนอก ให้นางมาใหม่พรุ่งนี้" เจียงซุ่ยฮวนรู้ว่าว่านเมิ่งเยียนคงได้ยินข่าวการสิ้นสุดการล่าสัตว์ฤดูใบไม้ร่วง จึงตั้งใจมาหานาง นางก้าวเข้าห้อง "ข้าจะพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้ว่านเมิ่งเยียนมาค่อยเรียกข้า" จากบ้านมาหลายวัน นางคิดถึงเตียงของตนเองมาก จำเป็นต้องนอนพักให้เต็มที่ "อ้อใช่" นางหยุดฝีก้าว "จัดห้องให้ชุนเถาเรียบร้อยแล้วหรือ?" "เรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ อยู่ติดกับห้องของหม่อมฉันกับหงหลัว นางพอใจมาก" "พวกเจ้าอยู่ด้วยกันราบรื่นดีหรือ?" "ราบรื่นดีเจ้าค่ะ โดยเฉพาะป้าจางอวิ๋น ชอบนางมากทีเดียว" หยิ่งเถายิ้ม "อาหารทุกจานที่ป้าจางอวิ๋นทำ นางบอกว่าอร่อยทั้งหมด สุดท้ายยังกินจนหมดเกลี้ยง แม้แต่น้ำแกงก็ไม่เหลือ" มุมปากเจียงซุ่ยฮวนยกขึ้นเล็กน้อย ถามต่อว่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 345
คำพูดนี้เป็นเรื่องเท็จอย่างแน่นอน เจียงซุ่ยฮวนไม่เพียงมองออกถึงความรู้สึกของกู้จิ่น แต่นางเองก็รู้สึกหวั่นไหวต่อเขา เช่นยามนี้ กู้จิ่นอยู่ใกล้นางเหลือเกิน นางถึงกับได้ยินเสียงหัวใจของตนเองเต้น "ตึกตัก! ตึกตัก! ตึกตัก!" แต่นางไม่อาจตอบรับความรู้สึกของกู้จิ่น ไม่เพียงเพราะฐานะที่ห่างกันเกินไป สำคัญกว่านั้นคือในท้องนางยังมีทารก และกู้จิ่นก็ไม่รู้เรื่องนี้ เมื่อกู้จิ่นได้ยินคำตอบของเจียงซุ่ยฮวน เขาก้มตัวเข้าใกล้นางมากขึ้น นางหลับตาแน่น ขนตายาวดกดำสั่นไหวเบาๆ ถึงกับได้ยินเสียงลมหายใจเร่งรีบของกู้จิ่น ราวกับกำลังอดกลั้นบางสิ่ง กู้จิ่นอยู่ข้างนอกมานานเท่าใดไม่ทราบ ลมหายใจที่เป่าออกมามีไอเย็นบางเบา ผมที่ขมับของนางสั่นไหวในลมหายใจนั้น เช่นเดียวกับหัวใจของนางในยามนี้ "ได้" กู้จิ่นเอ่ยอีกครั้ง เสียงทุ้มต่ำลงกว่าเดิม "เมื่อเจ้ามองไม่ออก ข้าก็จะบอกตรงๆ" "อาฮวน ข้าชอบเจ้า" เจียงซุ่ยฮวนลืมตาขึ้นทันที วินาถัดมาก็สบเข้ากับสายตาของกู้จิ่น แววตาของเขาอ่อนโยนลึกล้ำ นางแทบจะจมดิ่งลงไปในนั้น กู้จิ่นแสดงท่าทีประหม่าต่อหน้านางเป็นครั้งแรก ลูกกระเดือกขยับขึ้นลง ก่อนถามว่า "เจ้ายินดีเป็นชายา
บทล่าสุด
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 366
เรื่องทั้งหมดเมื่อครู่เป็นเพียงการคาดเดา กู้จิ่นจึงตั้งใจจะไปถามราชครูด้วยตัวเอง ชางอี้ตามหลังกู้จิ่นติดๆ "องค์ชาย แม้ท่านจะไปถามราชครูตอนนี้ ราชครูก็อาจไม่พูดความจริง กลับจะเป็นการเขย่าพงหญ้าให้งูตื่นเสียด้วยซ้ำ!" "ฮึ" กู้จิ่นหัวเราะเยาะ "ราชครูไม่ใช่งูธรรมดา เขาเป็นงูเหลือม ไม้ธรรมดาไล่ไม่หนีหรอก" ชางอี้รู้สึกสงสัยในความผิดปกติขององค์ชายวันนี้ องค์ชายระมัดระวังเสมอ ไม่เคยทำอะไรที่ไม่มั่นใจ วันนี้เป็นอะไรไป? อาศัยแค่การคาดเดาก็จะไปเผชิญหน้าราชครูด้วยตัวเอง! ชางอี้ระมัดระวังถามความสงสัยในใจ กู้จิ่นกลับพูดอย่างไม่ใส่ใจ "แต่ก่อนข้ายังไม่มีอำนาจเต็มที่ จึงต้องระมัดระวัง" "ตอนนี้ต่างจากเมื่อก่อน ข้าไม่อยาก และไม่จำเป็นต้องรอต่อไปอีก" ชางอี้คาดเดาในใจว่า ที่องค์ชายเปลี่ยนไปเช่นนี้ ส่วนใหญ่คงเกี่ยวกับหมอเจียง แต่เขาไม่กล้าพูดออกมา ทั้งสองมาถึงหน้าหอหลินเทียนที่ราชครูพักอยู่ ทหารยามเห็นกู้จิ่นเดินตรงเข้าไป รีบเข้ามาขวาง "องค์ชายเป่ยโม่ ที่นี่คือหอหลินเทียน หากไม่ได้รับอนุญาตจากราชครู ท่านเข้าไปไม่ได้" กู้จิ่นมองเขาเย็นชา "ข้าอยากเข้า เจ้ายังกล้าขวางอีกหรือ?" ทหารก้มหน้าไม่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 365
ราชครูเย็นชายิ่ง "รู้อยู่ว่าบิดามารดาอยู่ในมือข้า ก็ควรทำการให้รอบคอบ อย่าให้ผู้ใดจับได้" "กระหม่อมเข้าใจแล้ว" ราชครูจากไปด้วยสีหน้าเรียบเฉย ผ่านไปไม่กี่วินาที เงาดำเดินออกมาจากที่มืด เป็นชายในชุดองครักษ์จิ่นอี้เว่ย ใบหน้าเขาบวม รูปร่างอวบอ้วน ทั้งคนดูประหลาดอย่างบอกไม่ถูก ราวกับลูกโป่งที่ถูกเป่าจนพองแล้วปล่อยลมออกครึ่งหนึ่ง สีหน้าทรุดโทรมยิ่ง "ช่างเหลือเชื่อ เรื่องเช่นนี้ข้าจะรู้ได้อย่างไร? ยังอุตส่าห์มาถามข้าอีก!" ชายผู้นั้นด่าทอ เตะเสาที่ประตู "ไอ้หมาตัวนี้! กล้าเอาพ่อแม่ข้ามาข่มขู่!" "ข้าเป็นเช่นนี้แล้ว ยังจะกลัวเจ้าอีกหรือ?" ชายผู้นั้นดูอารมณ์ร้ายยิ่ง ด่าทอครอบครัวราชครูทั้งหมด ขันทีน้อยเห็นภาพนี้ แอบถอดชุดขันทีออก ใช้วิชาตัวเบาจากไป ในจวนองค์ชายเป่ยโม่ ขันทีน้อยคนเมื่อครู่สวมชุดดำ เล่าเรื่องที่เห็นให้ชางอี้ฟังทั้งหมด ชางอี้ฟังจบก็ถามอย่างตกตะลึง "คนผู้นั้นคือใคร?" "กระหม่อมรู้เพียงว่าเขาสวมชุดองครักษ์จิ่นอี้เว่ย ไม่รู้ว่าเป็นใคร" "ได้ รีบกลับวังไปเถิด ข้าจะรายงานเรื่องนี้ให้องค์ชายทราบ" ชางอี้หยุดครู่หนึ่ง พูดต่อ "ต้องจับตาคนผู้นั้นให้ดี!" "พ่ะย่ะค่ะ!" ช
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 364
ยามค่ำคืน ในศาลเทียนฟู่แห่งวังหลวงสว่างไสว ขันทีและนางกำนัลต่างรีบร้อนเข้าออก เปลี่ยนของเก่าในศาลทั้งหมดเป็นของใหม่ ในวันขึ้นปีใหม่ เมืองหลวงจะจัดพิธีบวงสรวงใหญ่ ราชวงศ์และขุนนางทั้งหมดต้องเข้าร่วม แม่ทัพฉีหยวนจะนำทัพกลับเมืองหลวงในอีกสิบวันเพื่อร่วมพิธี ฮ่องเต้จึงสั่งให้บูรณะศาลเทียนฟู่ใหม่ทั้งหมดเพื่อจัดงานเลี้ยงต้อนรับแม่ทัพฉีหยวน เหตุนี้ศาลเทียนฟู่คืนนี้จึงคึกคักเช่นนี้ ขันทีหลิวยืนที่ประตูศาลเทียนฟู่สั่งการขันทีน้อยกลุ่มหนึ่ง "เร็วๆ! ขยันหน่อย แม่ทัพฉีหยวนจะกลับเมืองหลวงในอีกแปดวัน ถ้าเกิดผิดพลาดอะไร พวกเจ้าระวังหัวด้วย!" พวกขันทีน้อยที่กำลังขนของได้ยินคำพูดขันทีหลิว ตัวสั่นด้วยความกลัว ยิ่งทำงานขยันขึ้น ข้างๆ มีขันทีน้อยคนหนึ่ง หน้าตาธรรมดา แต่รูปร่างดูสง่ากว่าขันทีคนอื่น เขาไม่ได้ใส่ใจคำพูดขันทีหลิว ขณะขนของก็มองซ้ายมองขวา ราวกับกำลังสังเกตบางอย่าง ขันทีหลิวสังเกตเห็นท่าทางขันทีน้อย ชี้หน้าด่า "เจ้าไม่ตั้งใจทำงาน มองอะไรอยู่?" ขันทีน้อยก้มหัวคำนับ "ขอรายงานท่านขันทีหลิว ข้าน้อยดูว่ามีงานอื่นต้องทำอีกไหม" "เจ้าแค่ขนของก็พอ ไปยุ่งเรื่องอื่นทำไม! หรือคิดจะแย่งตำ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 363
"หากหนอนกู่ตัวนั้นเจาะเข้าร่างคนแล้ว ตัวนี้ก็จะไม่เจาะเข้าร่างคนอีก" หมอผีบอกเจียงเม่ยเอ๋อร์ "เจ้าเข้ามา" เจียงเม่ยเอ๋อร์ไม่กล้าขยับ เรียกชุ่ยหงเข้ามา ให้ชุ่ยหงเดินไปหน้าหมอผี หมอผีดึงแขนเสื้อชุ่ยหงขึ้น วางหนอนกู่บนแขนชุ่ยหง ชุ่ยหงหลับตาแน่น รู้สึกเพียงสัมผัสเหนียวลื่นบนแขน นางอดลืมตาดูไม่ได้ เห็นหนอนกู่น่าขยะแขยงค่อยๆ คลานบนแขน ทิ้งน้ำเมือกใสไว้ ภาพน่าขยะแขยงนี้ทำให้ชุ่ยหงถึงกับลืมกรีดร้อง ตาพลิกเป็นลมไป แต่เจียงเม่ยเอ๋อร์กลับร้องอย่างดีใจ "ดูสิ! หนอนกู่ไม่ได้เจาะเข้าผิวหนังนาง แสดงว่าหนอนกู่ตัวนั้นต้องอยู่ในร่างเจียงซุ่ยฮวนแน่!" "ข้าบอกแล้วว่าเป็นปัญหาของเจ้า!" เจียงเม่ยเอ๋อร์อุ้มผ้าอ้อมลืมตัว "เจ้าไม่ช่วยข้ากำจัดเจียงซุ่ยฮวน ยังจะเอาฉู่ฝูสิง ช่างฝันเฟื่องจริงๆ!" สีหน้าหมอผีเขียวบ้างขาวบ้าง พึมพำ "เป็นไปไม่ได้! หนอนกู่อยู่ในร่างเจียงซุ่ยฮวน เหตุใดนานขนาดนี้ยังไม่ฟักตัว?" "ฮึ!" เจียงเม่ยเอ๋อร์หัวเราะเยาะ "ข้าว่าหนอนกู่นั่นมีปัญหา!" แต่หมอผีกลับสงบลง ค่อยๆ จับหนอนกู่บนแขนชุ่ยหง โยนลงถังน้ำ ถามอย่างไร้อารมณ์ "ชายาองค์ชายหนานหมิง เจ้าคลอดทารกประหลาดเช่นนี้ เหตุใดไม่ยอ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 362
เจียงเม่ยเอ๋อร์ชะงัก ถามอย่างสงสัย "หมายความว่าอย่างไร?" "ตอนที่ข้าให้หนอนกู่พิษแก่เจ้า เคยบอกว่า เจ้าจะนำสิ่งที่ข้าต้องการมามอบให้เอง" หมอผีเปิดม่าน จ้องฉู่ฝูที่เจียงเม่ยเอ๋อร์อุ้มอยู่ด้วยสายตาเยี่ยงงูพิษ "สิ่งที่เจ้าอุ้มอยู่ นั่นแหละคือสิ่งที่ข้าต้องการ!" ม่านตาเจียงเม่ยเอ๋อร์ขยายกว้างในทันที อุ้มฉู่ฝูพลางพูดอย่างไม่อยากเชื่อ "นี่คือลูกของข้า จะให้เจ้าได้อย่างไร?" หากนางรู้ก่อนว่าหมอผีต้องการฉู่ฝู นางคงไม่อุ้มฉู่ฝูมาหาหมอผีเพื่อรักษาโรคแน่ แขนของหมอผีพันด้วยงูดำตัวหนึ่ง แลบลิ้น "ฟิ้ว ฟิ้ว" บรรยากาศพลันกดดันและเย็นยะเยือก "อย่างไร เจ้าจะบิดพลิ้ว?" สีหน้าหมอผีเย็นชา "ตอนนั้นเราตกลงกันแล้ว หากเจ้าบิดพลิ้วตอนนี้ รู้หรือไม่ว่าต้องจ่ายราคาเช่นไร?" สีหน้าเจียงเม่ยเอ๋อร์ซีดเผือด นางรู้ว่าหมอผีตรงหน้าเชี่ยวชาญไสยศาสตร์ จึงไม่กล้าทะเลาะกับหมอผี ได้แต่แย้งว่า "ตอนนั้นเราพูดกันว่า เจ้าช่วยข้าฆ่าเจียงซุ่ยฮวน ข้าจะให้สิ่งที่เจ้าต้องการ" "แต่ตอนนี้เจียงซุ่ยฮวนยังไม่ตาย! ทำไมข้าต้องให้ฉู่ฝูแก่เจ้า?" หมอผีทุบโต๊ะแรงๆ งูดำบนแขนสั่นหล่นลงมา เลื้อยบนโต๊ะสองสามที แล้วไต่กลับขึ้นแขนหมอผี
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 361
ฉู่เฉินพลิกดูหีบไปมาหลายรอบ แม้แต่รูกุญแจก็มองไม่เห็น เขาตื่นตะลึงมาก "แปลกจริง ไม่เพียงสนิทแนบเนียน แม้แต่รูกุญแจก็ไม่มี สมกับเป็นกุญแจปากัวในตำนานจริงๆ" ได้ยินฉู่เฉินพูดเช่นนั้น เจียงซุ่ยฮวนก็อยากรู้ว่าข้างในบรรจุอะไร นางถาม "อาจารย์ ท่านเปิดกุญแจนี้ได้หรือไม่?" ฉู่เฉินเบ้ปาก "กุญแจปากัวนี้ข้าเพียงแค่เคยได้ยิน จะเปิดได้อย่างไร?" เจียงซุ่ยฮวนผิดหวังเล็กน้อย "เช่นนั้นก็ฝังกลับไปเถิด เปิดก็ไม่ได้" "อย่าเพิ่ง!" ฉู่เฉินกอดหีบแน่น "ให้ข้าเอาไปศึกษาในห้องสักหน่อย หากก่อนข้าออกเดินทางไปเจียงหนานยังเปิดไม่ได้ ค่อยคืนให้เจ้า" เจียงซุ่ยฮวนโบกมือ "เอาไปเถิด อย่าทำหายก็พอ" ฉู่เฉินอุ้มหีบกลับห้องอย่างดีอกดีใจ กงซุนซวีถือดาบงุนงง "พี่เจียง อาจารย์ไปอีกแล้ว" "เรียกพี่สาวก็พอ" เจียงซุ่ยฮวนยิ้มน้อยๆ "เจ้าต้องเรียนรู้ที่จะปรับตัว เขาสอนศิษย์เป็นเช่นนี้เสมอ เจ้าฝึกของเจ้าไป เมื่อเขานึกได้ก็จะมาสอนเอง" เจียงซุ่ยฮวนชี้หลุมลึกที่ฉู่เฉินขุด "เจ้าถมหลุมนั่นก่อน เดี๋ยวข้าจะมาชี้แนะท่าทางให้" กงซุนซวีพยักหน้าอย่างดีใจ วิ่งไปถมดิน ที่จวนองค์ชายหนานหมิง เจียงเม่ยเอ๋อร์อุ้มฉู่ฝูสิงเดินในสวนหลั
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 360
เจียงซุ่ยฮวนขมวดคิ้วจ้องหีบในมือฉู่เฉิน สิ่งนี้ดูคุ้นตาอยู่บ้าง! นางรับหีบจากมือฉู่เฉินมา เช็ดดินบนหีบออกด้วยผ้าเช็ดหน้า ก็จำได้ทันที นี่คือหีบที่นางได้มาจากคนแคระนั่นเอง หีบนี้แต่เดิมเป็นของเจียงเม่ยเอ๋อร์ หลังจากนางได้มาก็ไม่ว่าจะใช้วิธีไหนก็เปิดไม่ออก แต่ก็ไม่อยากให้เจียงเม่ยเอ๋อร์ขโมยไป จึงให้หยิ่งเถาฝังไว้ใต้ต้นไม้ในสวนหลัง ไม่คิดว่าฉู่เฉินจะขุดเจอ เจียงซุ่ยฮวนคิดไม่ตก "ท่านหาสิ่งนี้เจอได้อย่างไร?" หีบนี้ฝังไว้ลึกมาก ต้องตั้งใจขุดถึงจะเจอ ฉู่เฉินเพิ่งมาได้วันเดียว จะรู้ได้อย่างไรว่าใต้ต้นไม้มีของฝังอยู่? ฉู่เฉินพูดอย่างภาคภูมิ "ไม่ต้องดูเลยว่าอาจารย์เจ้าเป็นใคร ข้ามีตาทิพย์คู่นี้ ไม่ว่าจะมีของดีอะไรฝังอยู่ใต้ดิน ข้ามองปุ๊บก็รู้ปั๊บ" เจียงซุ่ยฮวนยื่นมือ "เมื่อท่านหาสมบัติเก่งนัก คงไม่ขัดสนเงินทองสินะ จ่ายค่าเช่าห้องที่พักอยู่ที่นี่หน่อย" "เจ้าดูสิ จะมาเกรงใจกับอาจารย์ทำไม?" ฉู่เฉินหัวเราะแห้งๆ สองที เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจจึงมองไปที่กงซุนซวีที่กำลังฝึกกระบี่ "ยกข้อมือให้สูงหน่อย ต้องแทงกระบี่ให้เร็ว!" เจียงซุ่ยฮวนมองไปที่ต้นไม้หลังฉู่เฉิน ใต้ต้นไม้ถูกขุดเป็นหลุมลึก ข
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 359
"หา?" มือที่ถือตั๋วเงินของเจียงซุ่ยฮวนค้างกลางอากาศ มองฉู่เฉินอย่างไม่อยากเชื่อ ถามว่า "เหตุใดท่านถึงไม่รับ?"เช่นนี้มิเท่ากับทำให้นางดูโลภเงินหรือ?ฉู่เฉินอธิบาย "ตอนเช้าข้าทำผิดต่อคุณหนูว่าน ครั้งนี้ถือว่าช่วยคุณหนูว่านแล้วกัน"เขาจ้องตั๋วเงินในมือมารดาของเสวียหลิง "เงินนี้เจ้าเก็บไว้ก่อน คราวหน้าค่อยให้ข้า"ได้ยินประโยคนี้ เจียงซุ่ยฮวนจึงเก็บตั๋วเงินอย่างสบายใจ ขอเพียงอยู่กับฉู่เฉิน ผู้อื่นก็จะไม่คิดว่านางโลภเงินหลังทั้งสองกลับถึงบ้าน ฉู่เฉินตรงไปลานหลัง เจียงซุ่ยฮวนกำลังจะตามไปแต่ถูกหยิ่งเถาขวาง "คุณหนู คุณชายหลี่เสวียหมิงมาแล้ว กำลังรออยู่ที่ห้องรับแขกเจ้าค่ะ""เขามาทำไม?" เจียงซุ่ยฮวนถาม"เขาบอกว่าพบตำราแพทย์บางเล่ม ตั้งใจนำมาให้ท่าน" หยิ่งเถาพูดเสียงเบา "คุณหนู ข้ารู้สึกว่าคุณชายหลี่เสวียหมิงมีใจให้ท่านนะเจ้าคะ""อย่าพูดเหลวไหล" เจียงซุ่ยฮวนจิ้มหน้าผากนาง "ข้าพบเขาไม่กี่ครั้ง เขาจะชอบข้าได้อย่างไร?"นางลูบหน้าผาก "คุณหนูไม่ทราบ หลายวันที่ท่านไม่อยู่ เขามาถามทุกสองสามวันว่าท่านกลับมาหรือยัง ทุกครั้งที่หม่อมฉันบอกว่ายัง สีหน้าเขาก็ดูผิดหวัง""คงมีธุระกับข้ากระมัง" เจียง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 358
ฉู่เฉินตกใจ ยื่นมือจะแย่งคืน แต่เสวียหลิงกลับอ้อมไปด้านหลังเขา ถือเข็มทองจะแทงเขา "เอ๊ะ ทำไมกลับเป็นแบบนี้?" ฉู่เฉินหลบหลีก พับแขนเสื้อพุ่งเข้าใส่เสวียหลิง "คืนเข็มทองให้ข้า!" ทั้งสองต่อสู้กัน เจียงซุ่ยฮวนเตือน "อาจารย์ ระวังหน่อย อย่าทำร้ายเขา" "วางใจเถอะ ข้ารู้ขอบเขต!" ฉู่เฉินคิดจะจี้จุดเสวียหลิง แต่เสวียหลิงถือเข็มอยู่ เขาจึงลงมือไม่ถนัด ในตอนนั้น ว่านเมิ่งเยียนตะโกนเสียงแหบ "เสวียหลิง!" เสวียหลิงชะงัก เงยหน้ามองไปทางว่านเมิ่งเยียน ฉู่เฉินฉวยโอกาสจี้จุดเสวียหลิง แย่งเข็มทองคืนมา "เขาตอบสนองต่อเสียงเจ้า ดูเหมือนยังไม่ได้เสียสติไปทั้งหมด" ฉู่เฉินแบกเสวียหลิงวางบนเตียง "ตอนนี้ข้าจะฝังเข็มให้เขา บางทีอาจทำให้เขารู้สึกตัวสั้นๆ ได้ทุกวัน" ว่านเมิ่งเยียนรีบพยักหน้า "ดี! ขอบคุณองค์ชายตงเฉิน!" ฉู่เฉินเริ่มฝังเข็มให้เสวียหลิง เจียงซุ่ยฮวนยืนดูข้างๆ ดวงตาเต็มไปด้วยความชื่นชมเข็มทองในมือเขา ช่างเป็นของวิเศษ หากนางมีสักชุดก็คงดี ฉู่เฉินสังเกตเห็นสายตาอิจฉาของเจียงซุ่ยฮวน จึงเปลี่ยนทิศทางเงียบๆ บังสายตาเจียงซุ่ยฮวน "เจ้าอย่าคิดอยากได้เลย ของสิ่งนี้ทั้งใต้หล้ามีแค่สองชุด ข้าไม่
